Πως το είχα σκεφτεί? Λέω όσο πιο πολύ το αδειάζεις (ελεημοσύνη) τόσο πιο πολυ μεγαλώνει με την έννοια ότι αποταμιεύεις συνέχεια θησαυρό στην ουράνεια βασιλεία. Όμως δεν είναι αυτό.
ntinoula μπορείς να το προσδιορίσεις λίγο πιο ειδικά?
Είναι πνευματικό. Από την εξήγηση της απάντησης θα το καταλάβουμε.
Μήπως είναι το "εγώ"?
Όσο αδειάζει το "εγώ" μας (όσο δηλαδή, εξομολογούμαστε, μετανοούμε και καθαρίζει η ψυχή μας από τις αμαρτίες), τόσο μεγαλώνει.... γίνεται "εμείς".
« Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως».