"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Την Αγία Γραφή, στους 100 Χριστιανούς ο ένας την διαβάζει και στους 1000 Χριστιανούς ο ένας την μελετάει. Έχουμε πολλές απορίες και είμαστε γλυκανάλατοι στον Χριστιανισμό, γιατί δεν μελετάμε την Αγία Γραφή. Το Ευαγγέλιο ερμηνεύεται με βάση την ταπείνωση και όχι με βάση την μόρφωση.
Δεν είναι ανάγκη να διαβάσεις το Ευαγγέλιο, όπως διαβάζεις την εφημερίδα. Διάβασε μία σελίδα, διάβασε ένα κεφάλαιο. Δεν μπορείς τόσο; Διάβασε μια γραμμή, διάβασε μια λέξη... Αλλά εφάρμοσέ την!
Μην διαβάζεις το Ευαγγέλιο για θεωρία. Μην σπεύδεις και στάσου σε εκείνη την λέξη εμβάθυνε και προσπάθησε να την εφαρμόσεις όσο δύσκολο και αδύνατο να σου φαίνεται. Μην προχωράς την μελέτη! Εξέτασε τον εαυτόν σου και αν δεις ότι αυτό που διάβασες το εφήρμοσες, προχώρησε παρακάτω... Δεν το εφήρμοσες, μην προχωρείς παρακάτω! Αυτήν την τακτική πρέπει να εφαρμόσουμε, για να γίνουμε πραγματικοί Χριστιανοί...
+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας

Πατέρα μου ουράνιε
άσε με λίγο να βρεθώ
γονατιστή κοντά Σου
δάκρυα έφερα πολλά στα πόδια τα δικά Σου
(Γερόντισσα Θεονύμφη)

Εί­ναι βλα­σφη­μία, το να ερευ­νάς με τους λο­γι­σμούς σου, τα Θεία.
Για­τί, τί κοι­νό μπο­ρεί να έχει ο άν­θρώ­πι­νος λο­γι­σμός με τα Θεία;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Έχομε, λοιπόν, εμείς την αγωνία μας και μας κρύβεται ο Θεός, σαν να μας παίζη.
Και του φωνάζω πάλι με πιο πολύ κτύπο•
— Τι παίζεις μαζί μου;
Ποιος είσαι;
Πες μου τι γυρεύεις.
Μα, θα μας πή το Πνεύμα•
— Εσύ με φωνάζεις τόσα χρόνια και τώρα μου λες τι γυρεύω;
Αρχίζω πιο πολύ να καταλαβαίνω τι ζητούσα, τι φώναζα, τι γύρευα, γιατί ζω!
Λέμε καμιά φορά, «ούτε ξέρομε γιατί ζούμε».
Μα πραγματικά δεν ξέρομε γιατί ζούμε.
Άμα δεν μας το διδάξη ο Θεός, δεν μπορούμε να το καταλάβωμε.
— Ποιος είσαι συ; του λέμε ύστερα.
— Εγώ είμαι ο Θεός!
Αλλά ακόμα μέσα στα πάθη μας, όπως είμαστε, σκύβομε, κοιτάζομε, κάνομε τα μάτια μας έτσι να φύγουν οι τσίμπλες, να καθαρισθούν.
Τα ανοίγομε, τον κοιτάζομε γερά, καλά καλά.
Μας πλησιάζει και Αυτός σιγά σιγά.
Καθαρευόμεθα εμείς, καθαρίζει και Εκείνος τον εαυτόν του, τα σύννεφα, τον γνόφο.
Καθαρίζει τον γνόφο μου, τον ανοίγει κάπως, για να γίνη ορατός από ημάς.
Αυτή μας η αγωνία γίνεται πάλι τώρα μία πνευματική απόλαυσις, όχι προμήνυμα, αλλά απόλαυσις της παρουσίας του τώρα, της εγγύτητός του τώρα.
Αρχίζω να τον νοιώθω, ότι Αυτός είναι, αρχίζει να κτυπάη η καρδιά μου σαν να τον γνωρίζη.
— Εσύ, λοιπόν, είσαι ο Θεός μου;
— Εγώ είμαι, δεν με γνωρίζεις;
Εγώ που σε γέννησα, εγώ που σε βάπτισα, εγώ που σε έκειρα καλόγηρο, εγώ που σ' απαντούσα, όταν προσευχόσουνα• και συ που μου έλεγες « Θεέ μου, Θεέ μου» και σε βοηθούσα και δεν με καταλάβαινες, και στην πραγματικότητα δεν ζητούσες εμένα.
Εγώ, που κρυβόμουνα πίσω από την πείνα σου, πίσω από την δίψα σου, πίσω από τον ύπνο σου, πίσω από το γονάτισμά σου, πίσω από τις επιτυχίες σου, από τις αμαρτίες σου, από τα πάντα!
Ζεσταίνεται πιο πολύ ακόμα η καρδιά μου και ζητάω να τον αγκαλιάσω.
Αλλά δεν μπορώ, πρέπει να μ' αγκαλιάση Εκείνος.
Ποιος είμαι εγώ;
Εγώ είμαι η απουσία Εκείνου.
Φωνάζω!
Τότε αρχίζω πλέον να τον ξεδιαλύνω.
Αυτός πρέπει να είναι ο Θεός μου.
Δεν είχαμε ξαναδεί τον Θεόν. Μα Αυτός είναι, δεν μπορεί!
Είναι κάτι «ουκ ον» από όλα τα όντα.
Είναι ο Ων!
Ο μοναδικός και ανυπερβλήτως και πέραν παντός όντος, είναι ο αποκλειστικώς Ων.
Νοιώθω τι σημαίνει ο ων ο υπάρχων.
Είναι ο μόνος που υπάρχει.
Καταλαβαίνω ότι τίποτε άλλο δεν υπάρχει από όλα που υπήρχαν, αλλά είναι αυτός, που δεν υπάρχει όπως υπάρχουν τα άλλα, είναι ο μοναδικός, λοιπόν, Αυτός, ο ουσιαστικώς υπάρχων.
Είναι ο αΐδιος, είναι ο ατελεύτητος, και εγώ παίρνω πλέον θέσι μέσα στην ζωή του, μέσα στην ύπαρξί του, μέσα στην ιστορία του Θεού.
ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ο Σιμωνοπετρίτης
Περί Θεού: Λόγος Αισθήσεως
ΙΕΡΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΟΡΜΥΛΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, Εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ, Αθήναι 2004.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη συμφορά από το να μη γνωρίζει κάποιος τον Αληθινό Θεό.
Κι εμείς, γνωρίζοντας τον εαυτό μας όπως ήταν στο παρελθόν του, συνειδητοποιούμε το χάρισμα της μετανοίας ως χάρισμα του ουρανού, που δεν το αξίζουμε· γι’ αυτό δεν έρχεται μέσα μας έπαρση, αλλά ταπεινή ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο, και λύπη συμπόνιας για εκείνους που συνεχίζουν να παραμένουν στο σκοτάδι της αγνοίας.
Το προνόμιο να είναι κάποιος χριστιανός είναι μεγάλο.
Το να αισθανθεί τη Θεότητα του Χριστού αι να βρει μέσα του δύναμη να Τον ακολουθήσει, είναι κλήση του Πατρός των Φώτων.
Όταν ο Πέτρος ομολόγησε τη Θεότητα του Ιησού, τότε άκουσε από Αυτόν:
«Μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά, ότι σάρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς» (Ματθ. 16, 17).
Ο μακαρισμός αυτός είναι ιδιαίτερου είδους· αυτό το γνωρίζουν μόνο εκείνοι που δέχθηκαν αποκάλυψη προερχόμενη από τον Πατέρα.
Η πίστη, όπως και κάθε Άνωθεν δωρεά, για να γίνει κατάσταση του πνεύματός μας εξαρτάται και από εμάς τους ίδιους. Ο Θεός ποτέ δεν εκβιάζει· ελεύθερα δεχόμαστε την αγάπη Του ή την απορρίπτουμε.
Ο Θεός «ίσταται επί την θύραν (της καρδιάς μας) και κρούει· εάν τις ακούση της φωνής Αυτού και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσεται προς αυτόν και δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετά του Θεού» (πρβλ. Αποκ. 3, 20).
Απόσπασμα από το βιβλίο «Το μυστήριο της Χριστιανικής ζωής» – Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Σαχάρωφ, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2011.

Ας έχουμε θάρρος λοιπόν στην φιλανθρωπία Του κι ας επιδείξουμε μετάνοια με επιμέλεια για τη διόρθωσή μας, πριν φτάσει η ημέρα εκείνη του θανάτου μας και εξής, που η μετάνοια δε θα μπορεί να μας ωφελήσει πλέον.
Τώρα όλα είναι στο χέρι μας.
Τότε όμως η απόφαση είναι μόνο στο χέρι του δικαστού.
Ας προσπέσουμε λοιπόν στον φιλάνθρωπο Κύριό μας κι ας εξομολογηθούμε στον πνευματικό μας (Ψαλμ. 94, 2: «προφθάσωμεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν ἐξομολογήσει»), ας κλάψουμε κι ας θρηνήσουμε.
Αν μπορέσουμε να καταπραΰνουμε τον δικαστή πριν από την δίκη (την ημέρα της κρίσεως) και μας συγχωρέσει τα αμαρτήματά μας, τότε δε θα χρειαστεί μήτε να μπούμε στο δικαστήριο.
Όπως πάλι αν δε γίνει αυτό, θα ακούσει την απολογία μας μπροστά σε ολόκληρη την οικουμένη που θα είναι παρούσα και δεν έχουμε καμιά ελπίδα για συγχώρηση.
Διότι κανένας από εκείνους που δεν πήραν άφεση για τα αμαρτήματά τους εδώ στη γη, όταν φτάσει εκεί, δε θα μπορέσει ν’ αποφύγει τις ευθύνες του γι’ αυτά.
(Πηγή: Ιερού Χρυσοστόμου έργα, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμάς», ομιλία ΙΔ΄, τόμος 9, σελ. 445-459, Θεσσαλονίκη 1978.)

«Ο Καλός Θεός, όλα θα τα οικονομήση με τον καλλίτερο τρόπο,
αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή!
Πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρωποι
να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο…
Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει!»!!!
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

«Το μέρος του χρόνου μας, που δανείζουμε εις τον Θεόν, δεν πηγαίνει ποτέ χαμένο, αλλά πληρώνεται από τον Κύριον με μεγάλο επιτόκιο!
Τις περιπτώσεις μάλιστα αυτές που μας απασχολούν από την εργασία μας, θα τις αναπληρώση ο Κύριος, δίνοντας σ’ εκείνους που προτιμούν τα πνευματικά:
-Δύναμι εις το σώμα!
-Προθυμία εις την ψυχή!
-Αφθονία εσόδων εις τας συναλλαγάς των!
-Κατευόδωσι και επιτυχία εις όλη τους την ζωήν!»!!!
Μέγας Βασίλειος

«Δι' Αυτού αποκαλύφθηκε σε εμάς το πιο όμορφο μυστήριο από όλα:
Ο Θεός είναι ένα Προσωπικό Ον, αλλά δεν είναι ένα Πρόσωπο, αλλά μια Τριάδα Υποστάσεων. Βαπτιζόμαστε «εν Πνεύματι Αγίου και εν πυρί», στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Υπό το φως αυτής της γνώσης, γνωρίζουμε τώρα τον δρόμο προς την αιώνια τελειότητα. Ο κόσμος, ωστόσο, συνεχίζει να ζει στον φαύλο κύκλο των προβλημάτων των ζώων: οικονομικά προβλήματα, προβλήματα κοινωνικής τάξης, προβλήματα εθνικότητας, προβλήματα φυλής και τα συναφή.
Δεν είναι επειδή οι άνθρωποι αγαπούσαν το σκοτάδι περισσότερο από το φως; Δεν είναι επειδή δεν ήθελαν με όλη τους τη δύναμη να είναι σαν Αυτόν, ακολουθώντας Τον τηρώντας τις εντολές Του; Δεν είναι επειδή δεν πίστευαν ότι ο Θεός, στην αιώνια βουλή Του, είχε αποφασίσει να μας δώσει αθανασία μαζί Του;
Έτσι, καταδικάσαμε τους εαυτούς μας στη διαφθορά και στην ποινή του θανάτου.»
Άγιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης
«Γέννηση στην Ακλόνητη Βασιλεία»

Αγρυπνείτε και προσεύχεστε, για να μην μπείτε σε πειρασμό.
Μην απελπίζεστε, αν πέφτετε συνέχεια σε παλιές αμαρτίες.
Πολλές απ’ αυτές είναι και από τη φύση τους ισχυρές και από τη συνήθεια.
Με την πάροδο του χρόνου, όμως, και με την επιμέλεια νικιούνται.
Τίποτα να μη σας απελπίζει.
Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως.