Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Δεν πολέμησες με όπλα.
Δεν φόρεσες την πανοπλία σου.
«Χριστιανός ειμί», είπες.
Σαν ένας ερωτευμένος,
που δεν υπολογίζει τίποτα.
Έναν μόνο έβλεπες μπροστά σου.
Έναν μόνο άκουγες.
Έναν μόνο ποθούσες.
Τον Νυμφίο της ψυχής σου…
Μυροβλύτη Δημήτριε,
Άγιε Μεγαλομάρτυρα,
μην παύεις να μυροβλύζεις φως
στην εποχή των άοσμων ψυχών·
σκόρπισε το άρωμα της θυσίας σου
επάνω στις πληγές μας,
πάνω στην λήθη του κόσμου,
ώστε να θυμηθούμε ξανά
πως η ζωή τελικά,
δεν περιορίζεται στο «εδώ και τώρα»,
αλλά ανοίγεται στην αιωνιότητα.
Πώς να χωρέσει ο νους μας,
την μεγαλείο του μαρτυρίου σου;
Πώς να ερμηνεύσουμε,
την απαλότητα του ήθους σου;
Πώς να εξηγηθεί,
ότι ο θάνατος μπορεί να ευωδιάζει;
Θυσίασες την ζωή σου
χωρίς δισταγμό.
Έμεινες ακέραιος
απέναντι στον πειρασμό
του συμβιβασμού.
Γιατί έτσι αγαπούν οι Άγιοι:
όχι με θεωρίες,
αλλά με την ίδια τους την ύπαρξη.
Μέχρι τέλους.
Και τώρα,
όταν οι ψυχές μας κουράζονται
στην έρημο της λογικής,
έρχεσαι εσύ, Δημήτριε,
ως δροσιά πίστης.
Σκορπίζεις μύρο
στις ραγισμένες καρδιές των ανθρώπων·
σαν χάδι απαλό
αγγίζεις τον πόνο μας,
τις αμφιβολίες, τους δισταγμούς μας,
και ανακαλείς στην μνήμη μας,
ότι η αλήθεια δεν αλλάζει,
ότι η αγάπη δεν διαπραγματεύεται,
ότι η πίστη δεν θανατώνεται.
Μάθε μας, Μυροβλύτη,
να στεκόμαστε όρθιοι
όταν όλα γύρω καταρρέουν·
να μην προδίδουμε τον Χριστό
ούτε με τον φόβο,
ούτε με τη σιωπή,
ούτε με τις επιλογές μας.
Γιατί η ζωή,
χωρίς την αλήθεια Του,
είναι απλώς μια αναμονή του θανάτου·
ενώ ο θάνατος,
μέσα στην αγάπη Του,
είναι η αρχή της ζωής.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

π.Διονύσιος Ταμπάκης :
ΠΑΤΕΡ θέλουμε νά βαπτίσουμε τό παιδί μας ,όμως όχι στήν Εκκλησία, μά στήν θάλασσα καλύτερα. Είναι πιό εντυπωσιακό καί μετά θά κανονίσουμε καί Beach party.
-Αα ωραία! Καί οι κλόουν πότε έχετε προγραμματίσει νά βγούνε στήν passarela ,πρίν τήν βάπτιση ή μετά;
-…Δέν έχουνε κανονίσει ακόμη..αλλά ναί ,ωραία ιδέα!
-Ευλογημένοι, άς πούμε , ό μή γένοιτο, έπρεπε νά χειρουργήσετε τό παιδί πού θά πηγαίνατε;
-Στήν καλύτερη καί σοβαρότερη κλινική.
-Εμμ…Μά γιά τό χειρουργείο όμως καί τήν γέννα τού παιδιού σας στήν αιωνιότητα, πού γίνεται μέ τό Άγιο Βάπτισμα, ζητάτε τίς παραλίες, τά κτήματα, καί μόνο τό πού θά γίνει ή πιό εξεζητημένη φιέστα μέ φιγούρες καί σαματά γιά νά αυξήσετε τά like σας;
Κάποιοι ζητούν καί κάμερα αδιάβροχη νά βάλουνε μέσα στήν Κολυμβήθρα.Καί μετά τί θά τήν κάνουνε; Θά τηνε κάψουνε;
Τό Ιερό μυστήριο τού Βαπτίσματος έχει πάνω από 17 Ευχές, τό παιδί είναι μικρό καί κλαίει καί δέν συνεργάζεται, οί ιεροπραξίες πού καλείται νά κάνει ό Λειτουργός πολλές καί σοβαρές , ό κόσμος νά μιλά, άλλοι νά μασάνε τσίχλες γιατί βρωμά το χνώτο τους από τό τσιγάρο, άλλοι σταυροπόδι νά χαζεύουν, οί φωτογράφοι νά αλωνίζουν γιά μία ωραία πόζα…μέχρι καί τού ίδιου τού Ιερέα νά τού προστάζουν νά κάνει πιό πέρα ,φαντάσου τί Βάπτιση –Χειρουργείο θά μπορέσει νά κάνει ό Ιερέας μετά!
Γι’αυτό κατάντησε ό κόσμος μισοβαπτισμένος, μισοπαντρεμένος καί μισοκηδεμένος.
Άλλοι παντρεύουνται Παρασκευή τότε πού οί Χριστιανοί δέν τρώνε ούτε λάδι καί τά τροπάρια τής Εκκλησίας είναι Σταυρώσιμα καί πένθιμα. Γι’αυτό καί μετά πένθιμος καί σταυρώσιμος γίνεται ό γάμος τους.
Άς σοβαρευτούμε επιτέλους λιγάκι !

[toula]

Λίγο προσοχή με κάποιους ανθρώπους . . .
Θέλουν λίγο προσοχή οι άνθρωποι που δικαιολογούν συνέχεια τα λάθη τους χωρίς να παίρνουν πλήρως την ευθύνη των πράξεών τους και αυτοί που όταν κάνουν λάθος ρίχνουν αμέσως την ευθύνη σε τρίτους αντί να ξεκινήσουν από τον εαυτό τους. Κλαίγονται συνέχεια, δεν είναι χαρούμενοι με τίποτα και πάντα φταίει κάποιος άλλος εκτός από εκείνους. Νιώθουν ότι πάντα κάποιος τους χρωστάει και το παίζουν θύματα συνεχώς για να τους λυπάσαι, αλλά μόλις τους πλησιάσεις θα βγούνε από πάνω. Δεν είναι ευχάριστοι στην παρέα, δημιουργούν προβλήματα και ψάχνουν το λάθος στους άλλους για να νιώθουν καλύτεροι.
Από απόσταση και προσευχή.
Αρκούν αυτά..
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh .gr

[toula]

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης
Κοπιώδεις προσπάθειες καταβάλλουν τα συστημικά ΜΜΕ να αναστηλώσουν την καταρρέουσα απήχηση της ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντας, εγκωμιάζοντας τον Γιώργο Καπουτζίδη για τη σειρά «Σέρρες».
Στη δεύτερη σεζόν αυτής της σειράς, ήρθε η ώρα να βανδαλίσουν (και) το σύμβολο της ηλικιωμένης επαρχιώτισσας με τον προπαγανδιστικό ρόλο της «θείας Σταματίνας», του «πρώτου ίντερσεξ χαρακτήρα στην ελληνική τηλεόραση» όπως αναπαράγουν σαν χαλασμένα φωτοτυπικά μηχανήματα τα ΜΜΕ.
Η ηθοποιός Γιούλη Τσαγκαράκη υποδύεται τη «θεία Σταματίνα» η οποία μαθαίνει από μια γιατρό ότι υπάγεται στην κατηγορία «ίντερσεξ» (γιατί προφανώς η ελληνική λέξη «ερμαφρόδιτος» είναι πολύ… πασέ για τον «προοδευτισμό» τους), δηλαδή η ανατομία της δεν είναι ούτε αμιγώς γυναικεία, ούτε αμιγώς ανδρική.
Αφού προβλήθηκε το συγκεκριμένο επεισόδιο, ξεκίνησε μια «ξεχειλωμένη» προσπάθεια να αποθεωθεί η «θεία Σταματίνα» στα social και σε πανομοιότυπα άρθρα, παρουσιάζοντας τον Καπουτζίδη σαν να πήρε Χρυσή Σφαίρα, Όσκαρ και βραβείο Emmy ταυτόχρονα.
Σε μια σειρά πραγματικό «τουρλουμπούκι» όπου ο κάθε χαρακτήρας ενσαρκώνει και κάποιο από τα… 72 -κατά φαντασίαν – φύλα, μια εξηντάχρονη κυρία που γεννήθηκε με μια γονιδιακή διαταραχή, εξισώνεται με τις επίκτητες διαταραχές των «σεξουαλικών προσανατολισμών» που πρεσβεύουν οι άλλοι ρόλοι. Έτσι ο χαρακτήρας της «θείας Σταματίνας» λειτουργεί ως «πιστοποιητικό» φυσιολογικότητας για όλα τα αφύσικα (πλην της ίδιας), διαθέτοντας παράλληλα το παραδοσιακό και χαριτωμένο στυλ της ώστε να κερδίζει το κοινό.
Μόνο που ο ερμαφροδιτισμός είναι ένα εξαιρετικά σπάνιο σύμπτωμα της φύσης (εντοπίζεται μόλις στο 0,05% των ανθρώπων), ενώ ο – 72 λογιών – «προσανατολισμός» είναι παράκαμψη της φύσης, είναι προϊόν θελήματος και απόφασης. Επομένως αυτά τα δύο δεν μπορούν να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι. Η «θεία Σταματίνα» ούτε επέλεξε την κατάσταση της, ούτε είναι μεγαλύτερο πρότυπο ζωής από κάποιον που γεννήθηκε τυφλός ή αυτιστικός ή με σύνδρομο Down. Αλλά βλέπετε αυτές οι περιπτώσεις δεν λειτουργούν το ίδιο καλά ως «κράχτες» της γνωστής ατζέντας.
Τα δε λόγια του σεναρίου είναι λες και οι ηθοποιοί διαβάζουν εγχειρίδια «πολύχρωμης» κατήχησης. Περισσότερο αυθορμητισμό αποπνέει το δελτίο ειδήσεων της Βόρειας Κορέας, από 30 δευτερόλεπτα με ατάκες από τη σειρά «Σέρρες». Δεν υπάρχει δημιουργικότητα, δεν υπάρχει η ωραία καλλιτεχνική «αφέλεια» που κάποτε χαρακτήριζε τον Καπουτζίδη. Υπάρχει μόνο ωμός προσηλυτισμός και υστεροβουλία που ξεπερνά τα όρια της πλύσης εγκεφάλου. Και όλα αυτά καμουφλαρισμένα κάτω από το «συντηρητικό» περιτύλιγμα μιας… θείας.
Που ακριβώς βρίσκεται η ποιότητα εδώ; Ένας ρόλος παίρνει διάσταση δημοφιλίας αναλόγως το περιεχόμενο των εσωρούχων του ή αναλόγως τους ενοίκους της κρεβατοκάμαράς του. Ακριβώς ότι συμβαίνει δηλαδή και με τον κάθε πολίτη που αυτοπροσδιορίζεται ως δικαιωματιστική ταμπέλα «κρεοπωλείου» και όχι ως ελεύθερος άνθρωπος.
Στον αντίποδα της αξιαγάπητης «θείας Σταματίνας», μπορούμε να θυμίσουμε ένα άλλο άτομο που παρουσιάστηκε ως «ίντερσεξ» στην κοινή γνώμη, το οποίο δεν είναι φανταστικός ρόλος, αλλά τραγική πραγματικότητα. Τραγική για τις γυναίκες που ξυλοκοπήθηκαν άγρια από την «ίντερσεξ» περσόνα, δηλαδή τον Αλγερινό πυγμάχο Ιμάν Κελίφ που χρησιμοποιούσε πρόφαση «γυναίκας» για να αγωνίζεται με γυναίκες, και δύναμη άνδρα για να τις ταπεινώνει με τις «ΧΥ» γροθιές του. Αυτά γίνονται όταν η βιολογία δεν ελέγχεται από ξεκάθαρους κανόνες και όταν οι προπαγάνδες επιβάλλονται στην πραγματικότητα. Σε αντίθεση με τη «χαριτωμενιά» της «θείας Σταματίνας», ο παγκόσμιος εξευτελισμός που υπέστη ο γυναικείος αθλητισμός προς όφελος της ατζέντας που προωθεί ο Καπουτζίδης, δεν είναι καθόλου χαριτωμένος.
Επιτέλους, γκώσαμε με την «κοινωνική προσφορά» των αχαμνών. Αν θέλετε να περάσετε ποιοτικά μηνύματα, απεκδυθείτε τα θελήματα του εαυτούλη σας. Ασχοληθείτε με τα φλέγοντα προβλήματα. Δείξτε μας τις κάποτε περήφανες «θείες Σταματίνες» που τώρα μαραζώνουν σε ερημωμένα χωριά, βασανίζονται σε ράντζα νοσοκομείων, ζουν σε ημιυπόγεια με πενιχρές συντάξεις, μαζεύουν πεταμένα λαχανικά στις λαϊκές, και παρόλη τη φρικτή τους ανέχεια αγκαλιάζουν όλον τον κόσμο στο εικονοστάσι τους και τον σκεπάζουν με τις προσευχές τους. Αν θέλετε επαρχιώτισσες ηρωίδες, έχουμε χιλιάδες, αλλά κανείς δεν τους δίνει σημασία.
Εγχειρήματα σαν του Γιώργου Καπουτζίδη που δίνουν στο «πιάτο» μια εμμονική προπαγάνδα, πέρα του ότι πλέον θεωρούνται ξαναζεσταμένο και μπαγιάτικο φαγητό, κάνουν ακόμα και τους ίδιους τους ανθρώπους που παλεύουν με τα σαρκικά πάθη τους να νιώθουν εξαιρετικά άσχημα. Άνθρωποι που δεν θέλουν να επιβάλλονται στανικώς στην κοινή γνώμη, δεν θέλουν να είναι το κέντρο του κόσμου, δεν τους αρέσει να σέρνονται πίσω από ακρωνύμια, σημαίες, μανιφέστα και κατηγορίες.
Οι «Σέρρες» και η «θεία Σταματίνα» δεν «ενθουσίασε» κανέναν, πέρα από μια μικρή μειοψηφία που αναπολεί έντονα την πρόσφατη τυραννική δόξα της.

[toula]

https://www.youtube.com/watch?v=Y8fh1kvaAb4

Αγάπησε τον εαυτό σου - π. Λίβυος

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Ὁ Θεὸς, ὁ διάβολος και τα ''αγαθά αισθήματα.
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι νομίζουν πὼς ἅμα ἔχουν ἀγαθὲς διαθέσεις, ὅταν κανεὶς ἔχη καλὰ αἰσθήματα, θὰ λέμε ὅτι αὐτὰ ἐμπνέονται ἀπὸ τὸν Θεό...
Ναί, ἀλλὰ τὰ καλὰ αἰσθήματα μπορεῖ νὰ ἐμπνέονται καὶ ἀπὸ τὸν διάβολο. Οἱ ἐμπνεύσεις εἶναι πολλαχόθεν...
Κατὰ τὴν πατερικὴ παράδοση ἡ μόνη ἀπλανὴς αἴσθηση, ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχη στὸν ἄνθρωπο εἶναι, ὅταν τὸ ἴδιο τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον προσεύχεται μέσα στὸν ἄνθρωπο...
π. Ιωάννης Ρωμανίδης.

[toula]

Το ιατρείο που λέγεται Εκκλησία.
Εάν θέλαμε σήμερα να κατατάξουμε την Θεολογία, την Εκκλησία, στο Πανεπιστήμιο ας το πούμε, στο χώρο του Πανεπιστημίου, θα ήταν μεγάλο λάθος εάν την κατατάσσαμε όπως κατατάχθηκε, δυστυχώς, εις τον χώρον, ας πούμε, της Φιλοσοφικής Σχολής ή της Νομικής Σχολής ή της Ψυχολογικής Σχολής ή των Κοινωνιολογικών Επιστημών κτλ.
Το ότι εις τον Ελλαδικόν χώρον η Θεολογική Σχολή κατατάχθηκε εις τις Θεωρητικές Επιστήμες είναι αποτέλεσμα, ακριβώς, μιας λανθασμένης νοοτροπίας, μιας δυτικής επίδρασης, κατά την οποίαν η Θεολογία, η εμπειρία του Θεού, ήταν θέμα γνωσιολογικόν, οπόταν ήταν φιλοσοφία κι ήταν νοησιαρχία.
Σήμερα ένας Ορθόδοξος, ένας Άγιος, θα κατέτασσεν άνετα την Εκκλησίαν εις την Ιατρικήν Σχολήν, διότι η Εκκλησία δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ένας πνευματικός χώρος, όπου θεραπεύεται ο πνευματικά άρρωστος άνθρωπος.
Και δεν τον θεραπεύει ως διά μαγείας ούτε τον θεραπεύει με ευχές, αλλά τον θεραπεύει με συγκεκριμένην μέθοδον, η οποία μέθοδος έχει πειραματισθεί επί των Αγίων, έχει αποδείξει την αλήθειαν της μεθόδου, έχει καταντήσει σε αξίωμα και έχει αναχθεί πλέον εις επιστημονικήν οδόν, διότι χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι, διά της μεθόδου αυτής, βρήκαν την πνευματικήν υγείαν και την πνευματικήν ισορροπίαν, η οποία δεν είναι τίποτ’ άλλον παρά η επιστροφή του ανθρώπου εις τον χώρον, εις τον τρόπον, εις το αξίωμα της πρώτης δημιουργίας του από τον Θεόν και εν συνεχεία της αναβάσεώς του εις την κατάστασιν της θεώσεως.
Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιος.

[toula]

Με μία λέξη:
Να μεταμορφώσεις και να μεταλλάξεις μέσα σου αυτό τον κύριο ειδωλολάτρη και άθεο, το νου· και να τον στρέψεις από το άθεο προς τον Θεό, από τα μη του Χριστού προς το Χριστό.
Και αυτό κατορθώνεται κατεξοχήν με την άσκηση στην πίστη και μαζί της μ’ όλες τις άλλες ευαγγελικές ασκήσεις, της αγάπης, της προσευχής, της νηστείας, της ταπεινοφροσύνης, της θεοσέβειας, της σωφροσύνης, της πραότητας, της εγκράτειας.
Καθεμιά από αυτές τις ασκήσεις ανανεώνει το νου με τη μεταμορφωτική της δύναμη.
Και βαθμιαία θεραπεύεται ο νους από τις άρρωστες σκέψεις του, από τους ασθενείς διαλογισμούς και αντιλήψεις του.
Βαθμιαία υγιαίνει, ώσπου με τη δύναμη του Χριστού να θεραπευθεί και να καταστεί με το Άγιο Πνεύμα εντελώς υγιής.
Ο θεραπευμένος νους, υγιής πλέον και ανανεωμένος, γίνεται δημιουργός υγιών, φωτισμένων, αγίων, θείων, αθάνατων σκέψεων.
Σκέπτεται τώρα διά του Θεού, σκέπτεται διά του Χριστού.
Η Θεοσκέψη, η Χριστοσκέψη γίνεται η συνεχής του διάθεση και κατάσταση, το «πνεύμα» του, η νοοτροπία του.
Γι’ αυτό ο άγιος Απόστολος διακηρύττει εν ονόματι όλων των χριστιανών:
«ημείς νουν Χριστού έχομεν» (A’ Κορ. 1. 16).
Επομένως για όλα νοούμε διά Χριστού του Θεού. Με την αλλαγή του νου στον άνθρωπο αλλάζουν τα πάντα, ανανεώνονται τα πάντα.
Απ’ αυτό έχει το όνομά της και η μετάνοια· από το «μετά» και «νους», δηλαδή αλλαγή του νου, ανανέωση του νου.
(Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, “Οδός Θεογνωσίας”, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1985, σσ.286,289-290, 292-295, 297-298)

[toula]

– Τά παιδιά μας ἔγιναν ἀνίκανα γιά τήν πίστη ἐξ αἰτίας τῶν γονέων
– Πώς ή γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Επειδή οι γυναίκες της εποχής μας έχασαν την υψηλή αυτή συνείδηση, άρχισαν να γεννούν προπαντός κατά σάρκα.
Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη.
Συχνά αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι εικόνα του Αιωνίου Θεού.
Η μεγαλύτερη αμαρτία στις ήμερες μας έγκειται στο ότι οι άνθρωποι βυθίστηκαν στην απόγνωση και δεν πιστεύουν πια στην Ανάσταση.
Ο θάνατος του ανθρώπου εκλαμβάνεται από αυτούς ως τελειωτικός θάνατος, ως εκμηδένιση, ενώ πρέπει να θεωρείται ως στιγμή αλλαγής της μορφής της υπάρξεώς μας ως ημέρα γεννήσεώς μας στην ανώτερη ζωή, σε ολόκληρο πλέον το πλήρωμα της ζωής που ανήκει στο Θεό.
Αλήθεια, το Ευαγγέλιο λέει:
«Ο πιστεύων εις τον Υιόν έχει ζωήν αιώνιον ο δε απειθών τω Υιώ ουκ όψεται ζωήν»
(Ιωάν. 3,36).
«Αμήν, αμήν λέγω υμίν ότι… ο πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν» (Ιωάν. 5,24).
«Αμήν, αμήν λέγω υμίν, εάν τις τον λόγον τον εμόν τηρήση, θάνατον ου μη θεωρήση εις τον αιώνα» (Ιωάν. 8,51).
Παρόμοιες λοιπόν εκφράσεις μπορούμε να αναφέρουμε πολλές.
Συχνά ακούω από τους ανθρώπους: Πώς ή γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Γιατί η πλειονότητα των ανθρώπων έχασε την ικανότητα να πιστεύει;
Δεν είναι άραγε η νέα απιστία συνέπεια της ευρύτερης μορφώσεως, όταν αυτό που λέει η Γραφή γίνεται μύθος, απραγματοποίητο όνειρο;
αποσπάσματα από το βιβλίο του (†)Αρχιμ. Σωφρονίου,
«Το Μυστήριο της χριστιανικής ζωής», Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ 2010

[toula]

"Ντυθήτε την αρματωσιά του Θεού."
Αυτά τα άρματα που φοράνε ετούτοι οι άγιοι, παριστάνουνε όπλα πνευματικά, σαν και κείνα που λέγει ο απόστολος Παύλος:
«Ντυθήτε την αρματωσιά του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθήτε στα στρατηγήματα του διαβόλου.
Γιατί το πάλεμα το δικό μας δεν είναι καταπάνω σε αίμα και σε κρέας, αλλά καταπάνω στις αρχές, στις εξουσίες, καταπάνω στους κοσμοκράτορες του σκοταδιού σε τούτον τον κόσμο και καταπάνω στα πονηρά πνεύματα στον άλλον κόσμο.
Για τούτο ντυθήτε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να βαστάξετε κατά την πονηρή την ημέρα, κι αφού κάνετε όσα είναι πρεπούμενα, να σταθήτε.
Το λοιπόν, σταθήτε γερά, έχοντας περιζωσμένη τη μέση σας με αλήθεια, και ντυμένοι με το θώρακα της δικαιοσύνης και με τα πόδια σας σανταλωμένα για να κηρύξετε το Ευαγγέλιο της ειρήνης κι αποπάνω από όλα σκεπασθήτε με το σκουτάρι της πίστης, που με δαύτο θα μπορέσετε να σβήσετε όλες τις πυρωμένες σαγίτες του πονηρού.
Και φορέσετε την περικεφαλαία της σωτηρίας και το σπαθί του πνεύματος, που είναι ο λόγος του Θεού».
Αυτός ο ηρωικός και καρτερικός χαραχτήρας, που έχουνε οι πολεμιστές οπού μαρτυρήσανε για τον Xριστό σαν άκακα αρνιά, ανάγεται στα πνευματικά.
Ο άγιος Δημήτριος περισκεπάζει όλη την οικουμένη, όπως λέγει το τροπάρι του, αλλά ιδιαίτερα προστατεύει τη Θεσσαλονίκη, που τη γλύτωσε πολλές φορές και στέκεται κι ανθίζει ως τα σήμερα, καινούριος μέγας Αλέξαντρος, που η δύναμή του κι η αντρεία του δεν χαθήκανε με το θάνατό του, όπως έγινε στον Αλέξαντρο, αλλά ζει και φανερώνεται στον αιώνα, σ’ όσους τον παρακαλάνε με θερμή καρδιά.
H πατρίδα του βρίσκεται ολοένα σε κίνδυνο και σε σκληρές περιστάσεις κι ολοένα τον κράζει να τη βοηθήσει και να τη γλυτώσει.
Και φέτος, ύστερα από τόσες γενεές που προστρέξανε με δάκρυα στην προστασία του, πάλι θα δράμουνε οι βασανισμένοι χριστιανοί στην εκκλησία του και θα κλάψουνε και θα ψάλλουνε πάλι το τροπάρι που λέγει:
«Φρούρησον, πανεύφημε, την σε μεγαλύνουσαν πόλιν από των εναντίον προσβολών, παρρησίαν ως έχων προς Xριστόν τον σε δοξάσαντα».
Φώτης Κόντογλου.