Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Οι Άγιοι δεν ήταν φτιαγ­μέ­νοι από άλλο υλι­κό. Ήταν άν­θρω­ποι σαν κι εμάς.
Σε αυτό διέ­φε­ραν:
στο ότι πή­ραν στα σο­βα­ρά το ζή­τη­μα της σω­τη­ρί­ας τους.
Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

[toula]

Γιατί το Μαρτύριο του Αγίου Δημητρίου ήταν τόσο σύντομο σε σχέση με άλλους Μεγαλομάρτυρες…!!!
«Φύλαξε αμίαντη στον εαυτό του τη Θεία Χάρη που έλαβε κατά το βάπτισμα και ούτε στο νου του, λέγει, δεν καταδέχθηκε ποτέ να βάλει ο Άγιος κάτι από τα μη θεοσεβή… Και βλέποντας τον ο καρδιογνώστης Θεός τόσο αιχμαλωτίσθηκε από το νοερό κάλλος του, ώστε να ευδοκήσει να σκηνώσει μέσα σ’ αυτόν και να αποτελέσει ένα πνεύμα με αυτόν, και ξεκινώντας από εκεί να τον κάνει ολόκληρο θείο…
Ο Δημήτριος είχε φθάσει διά της νήψεως ήδη και προ του μαρτυρίου στην τελειότητα και στη θέωση και έτσι, κατά την ανεξερεύνητη βουλή του Θεού, δε χρειαζόταν παρά ένα σύντομο μαρτύριο, με το οποίο σαν άλλος πνευματικός στάχυς θα θεριζόταν, για να συναχθεί στις ουράνιες αποθήκες.
Τα φοβερά βασανιστήρια από τα όποια έπρεπε να περάσουν άλλοι μάρτυρες υποβασταζόμενοι από την Χάρη του Θεού, για να δοκιμασθεί έτσι και να ατσαλωθεί η προαίρεσή τους, δεν χρειάζονταν στον Δημήτριο, γιατί αυτός «πριν ή γνώναι το κακόν, έξελέξατο το αγαθόν».
Με την νηπτική εργασία, η οποία ήταν θεοδίδακτος, είχε καταστεί τόσο τέλειος κατά την προαίρεση, ώστε ο πειράζων, μη βλέποντας καμμιά πιθανότητα επιτυχίας, μετά τον πρώτο ανιχνευτικό πειρασμό του σκορπιού, δεν τόλμησε να επιστρέψει από φόβο μήπως πολλαπλασιάσει τους στεφάνους του Μάρτυρος»…!!!
Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

[toula]

'Αλιμονο αν η Πίστη μου στον Θεο εξαρτιόταν από τους ανθρωπους'.
'Άγιος Νεκταριος'

[toula]

Η σιωπή αφήνει στην καρδιά χώρο ν' ακουστεί η φωνή του Θεού...
Άγιος Νεκτάριος

[toula]

"Βρε άνθρωπε, εάν δεν εξομολογήθηκες, δεν μετανόησες, θα σε κρατάει ο Διάβολος εκεί!"
Ξέρετε τι είναι να σου χαλάσει το παπούτσι σου και να το πας για επιδιόρθωση στον ρολογά; Τόσο αστεία και τόσο λάθος εργάζονται εκείνοι, που προσπαθούν να απαλείψουν τις αμαρτίες τους όχι με την εξομολόγηση, αλλά με τις ελεημοσύνες, τα κεριά και τα τάματα.
Γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν κάνει πολλές αμαρτίες και κοιτάζουν να τις εξοφλήσουν με τα έργα τους. Δεν τις εξομολογούνται, δεν τις εξωτερικεύουν. Μεταχειρίζονται έναν άλλον τρόπο, «κομπογιαννίτικο» δικόν τους, για να εξοφλήσουν τις αμαρτίες τους, οι οποίες δεν εξοφλούνται και θα βρεθούνε δεσμευμένοι μίαν ημέρα...
Βρε άνθρωπε, εάν δεν εξομολογήθηκες, δεν μετανόησες, θα σε κρατάει ο Διάβολος εκεί! Κάψε όλα τα κεριά του κόσμου, θρέψε όλες τις χήρες και τα ορφανά του κόσμου, κάψε όλο το λάδι του κόσμου, πήγαινε σε όλα τα ερημοκλήσια, φάε 1000 χρόνια ρίζες, αλλά και όλα τα καλά έργα όλων των ανθρώπων να σου καταχωρηθούν από Άβελ του δικαίου, μέχρι του τελευταίου δικαίου της συντελείας των αιώνων, ούτε μία σου αμαρτία δεν σου συγχωρείται!
Εάν δεν πας να βάλεις το γόνατο κάτω και να πεις στον πνευματικό: «Ναι, εγώ το έκανα!», δεν σου συγχωρείται ούτε μία αμαρτία!...
Μπορείς να το καταλάβεις αυτό το πράγμα;
Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρούνται, όταν ο άνθρωπος μετανοήσει γι’ αυτές και τις παρουσιάσει στον Χριστό.
Δημήτριος Παναγόπουλος

[toula]

"28η Οκτωβρίου, η εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου.."
Η σημερινή ημέρα για μας τους Έλληνες είναι διπλή εορτή, εθνική και θρησκευτική.
Το πρόσωπο που δεσπόζει είναι η Παναγία. Πολύ να την ευχαριστήσουμε για όλα όσα έκανε σ' εμάς τους ανθρώπους.
Αυτή έδωσε την ανθρώπινη φύση στον Χριστό, και μένει ο Κύριος έκτοτε Θεάνθρωπος. Ευχαριστούμε τον Κύριο αλλά και την Παναγία, η οποία είναι συνεργάτης του Θεού σ' αυτό το έργο.
Και μέσα από τα ιστορικά γεγονότα βρίσκει κανείς τον Θεό, βλέπει την παρουσία Του, την πρόνοιά Του, την αγάπη Του, και ευγνωμονεί. Σήμερα ευγνωμονούμε ειδικότερα την Παναγία μας για το γεγονός ότι σκέπασε τον λαό μας.
π. Συμεών Κραγιόπουλος

[toula]

Διήγηση Γέροντα Ιωακείμ Γρηγοριάτη:
Πριν πάω στο στρατό, προσεβλήθην από υπεροξεία ισχιαλγία, περιοδική μεν, μα αφόρητη.
Δεν μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου, όταν μ’ έπιανε, κι έπεφτα κάτω, όπου κι αν βρισκόμουν.
Κανένα ιατροφαρμακευτικό μέσον, ούτε θερμόλουτρα, ούτε ο στρατός μπόρεσαν να με θεραπεύσουν.
Μόνιμη, μαρτυρική η κατάσταση.
Κάποια μέρα έφεραν σιτάρι στην παραλία [στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου όπου ήταν Μοναχός], και κατά τη συνήθεια έπρεπε όλοι να το ξεφορτώσουμε.
Σαν άρχισε το ξεφόρτωμα, μ’ έπιασε ξαφνικά το μόνιμο βάσανό μου, κι έπεσα κατάχαμα, συστρεφόμουν σπασμωδικά, βογκούσα από τους πόνους.
Έτρεξαν δύο-τρεις πατέρες, κοντά σ’ αυτούς κι ένα σεβάσμιο ενάρετο γεροντάκι. Αρσένιος, Αρτέμιος, δεν θυμάμαι.
Με ρώτησαν τι έχω.
Όταν τους είπα το πάθημά μου, το μετέφεραν στους άλλους και άρχισαν τα σχόλια.
Πολλοί με λυπήθηκαν, άλλοι ταλαντεύονταν να με πιστέψουν, άλλοι απιστούσαν.
Μερικοί νόμιζαν ότι το κάνω για ν’ αποφύγω τον κόπο.
Κάποιοι μ’ εχαρακτήρισαν υπερβολικά ως «μάγκα πειραιώτη».
Τα υπέμεινα όλα.
Μόνο ο Γέροντάς μου με παρηγορούσε:
«Μην κλαις παιδί μου. Μην απελπίζεσαι.
Σε πιστεύω.
Θα πείσω και τους άλλους πατέρες για την ειλικρίνειά σου.
Μα θα σου δώσω μια συμβουλή, και σε παρακαλώ να με ακούσεις.
Εμείς εδώ έχουμε δικό μας γιατρό, την αγία Αναστασία τη Ρωμαία με τα λείψανα και το παρεκκλήσι της.
Όταν λειτουργήσει, να ξαγρυπνήσεις από βραδύς, να προσευχηθείς μ’ όλη σου την καρδιά, να χύσεις και κανένα δάκρυο.
Κι όταν τελειώσει η λειτουργία το πρωί, ν’ αλείψεις το μέρος που σε πονάει με λάδι απ’ το καντήλι της αγίας, παρακαλώντας την με δάκρυα να σε κάνει καλά· και έλα να με δεις».
Ακολούθησα πιστά την υπόδειξη, κατά γράμμα.
Κι όταν πλέον αλείφθηκα, τι χάρις ήταν εκείνη!
Άρχισα ξαφνικά να κινούμαι ελεύθερα, χωρίς παραμικρό πόνο.
Έχουν περάσει εξήντα χρόνια.
Δεν ξαναενοχλήθηκα.
Από το περιοδικό ο «Όσιος Γρηγόριος». Ετήσια έκδοσις της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, περίοδος β’, έτος 1983, αριθμός 8.