"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου.
Η αρρώστια είναι μια ευκαιρία να μείνει κανείς μόνος του, να σκεφθεί τον εαυτό του, να προσευχηθεί περισσότερο, να σκεφθεί το θάνατο.
Η αρρώστια μαλάσσει την καρδιά του ανθρώπου, εξαϋλώνει τη σάρκα και το πνεύμα του, τα κάνει πιο ικανά να υπηρετούν το Θεό και να ενώνονται με Αυτόν.
Η αρρώστια μου θυμίζει ότι είμαι συναιώνιος με τον Θεό με τον οποίο κάποτε θα συνενωθώ αχωρίστως μαζί του.
Υπάρχει αρρώστια, υπάρχει Χριστός, υπάρχει θάνατος υπάρχει αιώνιος αφθαρσία.
Τον Θεό, μας τον δίνει η ησυχία, ο πόθος, αλλά και η αρρώστια.
Οι Άγιοι θεράπευαν τους αρρώστους αλλά όχι τον εαυτό τους.
Όποιος δεν έχει ασθένειες μοιάζει με καραβάκι, το οποίο δεν μπήκε ακόμα στη θάλασσα και δεν ξέρομε αν θα αντέξει τα κύματα!
Η ασθένεια μας παρέχει δικαιώματα ενώπιον του Θεού, γιατί πάσχουμε ακουσίως και γι’ αυτό ο Θεός την προσλαμβάνει σαν μια μεγάλη θυσία και την προσθέτει στους εκούσιους πνευματικούς μας αγώνες.

Χριστιανός δεν είναι αυτός που έμαθε πολλά
για τον Χριστό,
αλλά αυτός που έπαθε πολλά
για τον Χριστό...
Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς

"Τι πρέπει να κάνουμε;"
«Αν θέλετε να έχετε ειρήνη στο σπίτι σας, στη δουλειά σας, όπου και να είστε, ταπεινωθείτε.
Ακόμα και μέσα στα ανδρόγυνα πότε γίνεται η φασαρία; Πότε γίνονται οι διαπληκτισμοί; Όταν ο ένας εγωισμός ανθίσταται στον άλλο. Λέει ο ένας, λέει ο άλλος και παίρνει φωτιά και γίνεται μπαρούτι και τινάζεται η οικογένεια στον αέρα.
Τι πρέπει να κάνουμε; Όταν δει το ένα πρόσωπο, ότι το άλλο είναι φουντωμένο, να κλείσει το στόμα, να ηρεμήσει, να προσευχηθεί υπέρ του άλλου προσώπου κι έτσι θα επέλθει ειρήνη».
Γέροντος Εφραίμ Αριζονας

π. Γεώργιος Καψάνης

Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους

Σήμερα ἑορτάσαμε τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος εἶναι ἕνας μεγάλος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, μεγάλος διδάσκαλος πνευματικός, μεγάλος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τὸν 14ο αἰώνα οἱ δυτικοί, ὅπως καὶ σήμερα ἔτσι καὶ τότε, ἐμφοροῦνταν ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ καταλάβουν τί εἶναι ἡ θεία Χάρη καὶ πῶς ἐνεργεῖ ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Προσπαθοῦσαν ὀρθολογιστικὰ νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ τί εἶναι ἡ… χάρη τοῦ Θεοῦ.
Τότε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς δίδαξε τὴν ὀρθή, τὴν Ὀρθόδοξο θεολογία τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων. Ὅτι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἄκτιστη, δὲν εἶναι κτίσμα, δὲν εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, καὶ ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο, φωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ ἀκόμη κάνει τὸν ἄνθρωπο, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό, θεὸ κατὰ χάρη.
Καὶ ἔτσι ἔδωσε τὴν δυνατότητα σὲ ὅλους μὲ τὴν διδασκαλία του νὰ ἀγωνίζονται, νὰ ἔχουν τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή τους. Νὰ ἔχουμε ἐμεῖς τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή μας καὶ νὰ μὴν εἴμαστε σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο ἔρημοι, ἀπαρηγόρητοι, κενοί, γεμάτοι ἄγχος καὶ χωρὶς νόημα στὴν ζωή μας.
Διότι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶναι κενός, ἄδειος καὶ ἡ ζωὴ του γεμίζει ἀπὸ ἄγχος καὶ ἀπελπισία. Ὅταν ὅμως ἔχει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος, τότε ἔχει τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ μέσα του, ἔχει τὴν χαρὰ τοῦ Θεοῦ μέσα του, βρίσκει τὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς του, ἔχει φῶς μέσα στὴν ζωή του.

Ὅλα αὐτὰ λοιπὸν τὰ ὀφείλουμε στὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμά. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν θεωρεῖ ὡς ἕνα ἀπὸ τοὺς μεγίστους διδασκάλους καὶ πνευματικούς της Πατέρες. Καὶ εἶναι εὐλογία ποὺ ἦταν Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Θεσσαλονίκης, ἡ ὁποία εἶναι ἐγγύτατα στὸ Ἅγιον Ὅρος πόλη, ἡ δευτέρα Βασιλεύουσα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ γένους μας.
Ἀλλὰ ἦταν καὶ Ἁγιορείτης, διότι ἐδῶ στὸ Ἅγιον Ὅρος ἀσκήθηκε ὁ ἅγιος Γρηγόριος πολλὰ χρόνια καὶ ἀπὸ ἐδῶ ξεκίνησε καὶ ἔλαβε τὰ πνευματικὰ ὄπλα γιὰ νὰ διδάξει τὴν Ὀρθόδοξο διδασκαλία περὶ τῆς θείας Χάριτος.
Ὅλοι ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες, καὶ μάλιστα οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, πρέπει νὰ διαβάζουμε τὰ ἔργα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, γιὰ νὰ δοῦμε τί μεγάλος θησαυρὸς εἶναι ὁ ἅγιος Γρηγόριος καὶ τί προσφέρει στὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς σήμερα. Γιατί οἱ ἅγιοι Πατέρες, καὶ ἰδίως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, εἶναι ἐπίκαιροι. Δὲν ἦταν γιὰ τὸν 14ο αἰώνα, εἶναι καὶ γιὰ σήμερα.
Γι’ αὐτὸ συνιστῶ σὲ ὅλους – καὶ μάλιστα ὅσοι εἶσθε μορφωμένοι – νὰ ψάξετε νὰ βρεῖτε νὰ διαβάσετε τὸν βίο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ ὅσα μπορεῖτε ἀπὸ τὰ ἔργα του, γιὰ νὰ πάρετε φῶς γιὰ τὴν ζωή σας.
Σήμερα, ποὺ ἑορτάζουμε τὸν ἅγιο Γρηγόριο, τὸν διδάσκαλο τῆς Χάριτος, ζήσαμε καὶ ἕνα μυστήριο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, τὸ μυστήριο τῆς Ἱεροσύνης. Ὁ Σεβασμιώτατος, (*) ἔχοντας τὸ πλήρωμα τῆς χάριτος τῆς Ἱεροσύνης – διότι οἱ Ἐπίσκοποι ἔχουν τὸ πλήρωμα τῆς Ἱεροσύνης – μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ μετέδωσε αὐτὴ τὴν ἀποστολικὴ Χάρη στὸν ἀδελφό μας, ποὺ μέχρι τώρα – πρὸ δύο ὡρῶν – ἦταν διάκονος καὶ μετὰ δύο ὧρες, ποὺ ἦρθε ἡ θεία Χάρη, ἔγινε ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου. Καὶ τώρα μπορεῖ νὰ τελεσιουργεῖ τὰ ἄχραντα Μυστήρια καὶ νὰ μεταδίδει καὶ αὐτὸς τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων.
Εἶναι ἕνα δεῖγμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ πόσο μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός. Ἔτσι ἐγὼ αἰσθάνθηκα σήμερα. Ὥστε σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους δίνει τὴν ἐξουσία νὰ μεταδίδουμε τὴν θεία Χάρη Του, πρῶτον στοὺς Ἐπισκόπους καὶ μετὰ στοὺς Ἱερεῖς. Αὐτὸ δὲν εἶναι τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ; Ὅτι ἡ θεία Χάρη δὲν ἔρχεται κατ’ εὐθείαν ἀπὸ τὸν Οὐρανό, ἀλλὰ μεταδίδεται διὰ μέσου ἀνθρώπων, ποὺ Ἐκεῖνος μὲ τὴν Χάρη Του χειροτονεῖ.
Καὶ τὸ δεύτερο Μυστήριο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ· ὁ καθαγιασμὸς τῶν Τιμίων Δώρων. Διότι δύο φορὲς ἦρθε σήμερα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· νὰ μεταβάλει τὸν ἀδελφὸ σὲ Ἱερέα καὶ νὰ μεταβάλει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ.

Καὶ αὐτὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ· μᾶς δείχνει καὶ αὐτὸ πόσο μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός. Μᾶς δίνει τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του, γιὰ νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς ἕνα μαζί Του. Νὰ μὴν εἶναι Ἐκεῖνος στὸν Οὐρανὸ καὶ ἐμεῖς στὴν γῆ, ἀλλὰ νὰ εἴμαστε ἐμεῖς μέσα στὸν Χριστὸ καὶ ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι μέσα σ’ ἐμᾶς.
Γιὰ ὅλα αὐτὰ αἰσθανόμαστε βαθιὰ εὐγνωμοσύνη καὶ εὐχαριστοῦμε τὸν Σταυρωθέντα καὶ Ἀναστάντα Κύριό μας γιὰ τὰ δῶρα Του αὐτὰ τὰ μεγάλα καὶ μοναδικά, γιὰ τὰ ὁποία πρέπει νὰ εἴμαστε συνεχῶς συγκινημένοι καὶ εὐγνώμονες στὴν ζωή μας, ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι.
Εὐχαριστῶ καὶ ὅλους σας, πατέρες καὶ ἀδελφοί, ποὺ ἤλθατε νὰ συμπροσευχηθοῦμε μαζί, καὶ εὔχομαι ταπεινῶς μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου ἡ Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ποὺ τόσο πλούσια ἐπέλαμψε σήμερα σὲ ὅλους ἐμᾶς, νὰ μᾶς φωτίσει καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸν δρόμο τῆς ζωῆς μας, γιὰ νὰ φθάσουμε στὴν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ.
(1987)

(*) Ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κυρὸς Διονύσιος ὁ Α’.

agiazoni

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/202 ... .html#more
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ, π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς – ο «Κῆρυξ τῆς Χάριτος», το «Θεῖον Όργανον τοῦ Ακτίστου Φωτὸς» και το «Στόμα των Θεολόγων» – ως ΕΡΜΗΝΕΥΤΗΣ των Θείων Γραφών ... Για το Θαύμα της Θεραπείας του Παραλύτου της Καπερναούμ από τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ (Μάρκ. 2, 1-12) λέγει:
«Αν η αμαρτία είναι το τραύμα του ανθρώπου, η Μετάνοια είναι το φάρμακό της.
- Ο Παράλυτος δείχνει ότι η Ψυχή νοσεί.
- Οι τέσσερις άνθρωποι που τον μεταφέρουν από τη στέγη του σπιτιού … είναι οι τέσσερις αρετές του Μετανοούντος ανθρώπου: Αυτοκριτική, Διάθεση απομάκρυνσης από την αμαρτία, Εξομολόγηση και Θερμή Προσευχή!
- Η οροφή που διαλύεται … είναι ο Εγωισμός, που δεν επιτρέπει τη Μετάνοια.
- Όταν θεραπεύεται η Ψυχή, μεταφέρει μόνη της το σώμα της, το κρεβάτι της.
Έτσι, όταν ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον Χριστό, Μετανοεί για την αμαρτωλότητά του και ανακαινούται»…!!!

Η Αγαπημένη Προσευχή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά:
"Κύριε, φώτισόν μου το σκότος"...!!!

Η διαγωγή μας, όσο βρισκόμαστε μέσα στο Ναό, ας είναι η πρέπουσα, όπως αρμόζει σε άνθρωπο που βρίσκεται μπροστά στο Θεό. Να μην ασχολούμαστε με άσκοπες συζητήσεις, μα να στεκόμαστε με φόβο και τρόμο, με προσοχή και προθυμία, με το βλέμμα στραμμένο στη γη και την ψυχή υψωμένη στον ουρανό.
(Ιερός Χρυσόστομος)

Τί εἶναι γιά τόν Θεό νά μᾶς πάρει τά πάθη σέ μιά στιγμή; Τίποτα!

Πολλές φορές συμβαίνει να μᾶς πιάνει ἕνα ἄγχος γιά τά πνευματικά καί λέμε:

– Τώρα δέν προοδεύω, τί θά γίνει;

Ἔχεις μιά ἀγωνία, βλέπεις συνέχεια τίς ἀδυναμίες σου, βλέπεις ὅτι προσπαθεῖς καί δέν γίνεται τίποτα, τά ἐλαττώματα παραμένουν, τά πάθη δύσκολα φεύγουν καί σέ πιάνει μιά ἀγωνία.

Θά τά ἀφήσουμε στόν Θεό, δηλαδή καί τά πνευματικά. Ὄχι μόνο τό τί θά φᾶμε καί τό τί θά πιοῦμε καί ἄν θά ἔχουμε δουλειά ἤ δέν θά ἔχουμε, ἄν προοδεύσει ἤ ὄχι τό παιδί μας στά μαθήματα, ἀλλά καί τά πνευματικά ἀκόμη, τήν πνευματική πρόοδο νά τήν ἀφήσουμε στόν Θεό, ὅλα στόν Θεό καί νά ποῦμε:

– Θεέ μου, Ἐσύ ξέρεις, ὅποτε θέλεις Ἐσύ νά μοῦ τά πάρεις τά πάθη…

Τί εἶναι γιά τόν Θεό νά μᾶς πάρει τά πάθη σέ μιά στιγμή; Τίποτα! Ἀλλά δέν εἴμαστε ἔτοιμοι ἐμεῖς, γιατί δέν ἔχουμε τήν ἀπαιτούμενη ταπείνωση γιά νά φυλάξουμε αὐτή τήν καλή κατάσταση πού θά μᾶς ἔλθει, ὅταν ὁ Θεός πάρει τά πάθη. Θά μᾶς τά πάρει μέν, ἀλλά ἀμέσως μετά θά τά ξαναποκτήσουμε, θά τά ξαναενεργήσουμε.

Δίνει ὁ Θεός τή Χάρη, ἀλλά δέν τήν κρατᾶμε γιατί δέν ἔχουμε ταπείνωση. Ἀμέσως ὑπερηφανευόμαστε.

Γι’ αὐτό ὁ Θεός μᾶς ἀφήνει νά συντριβοῦμε καί ἀπό τά πάθη, νά συντριβοῦμε καί ἀπό τίς ἁμαρτίες πολλές φορές, ὥστε νά ἀποκτήσουμε αὐτή τήν ταπείνωση. Τότε μᾶς τά παίρνει καί γίνεται κατόπιν μόνιμη αὐτή ἡ κατάσταση τῆς ἀπάθειας καί τῆς Θείας Χάριτος.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
(“Περί πειρασμῶν” Ἀββᾶ Δωροθέου Ὁμιλία στίς 04 – 2 – 2009)

Τό πᾶν τελικά ἔγκειται σέ μᾶς, πῶς ἐμεῖς πιστεύουμε ἤ δέν πιστεύουμε, ἐμπιστευόμαστε ἤ ὄχι τόν Θεό

Ἐρώτηση: Ὅταν συναναστρεφόμαστε μεταξύ μας, τά πνευματικά μικρόβια μεταδίδονται ἀπό τόν ἕναν στόν ἄλλο καί βλαπτόμαστε, ἰδίως τά μικρά παιδιά. Μπορεῖ νά γίνει καί τό ἀντίθετο; Δηλαδή ἕνας ἅγιος, ἕνας ὑγιής πνευματικά νά ἐξυγιάνει καί ἕνα παιδί, ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο;

Ἀπάντηση: Βέβαια γίνεται καί αὐτό, ἀλλά πιό δύσκολα θά ἔλεγα, γιατί ρέπουμε πρός τό κακό εὐκολότερα παρά πρός τό καλό. Ἐξαρτᾶται βέβαια καί ἀπό τή διάθεση μέ τήν ὁποία πλησιάζουμε ἕναν Ἅγιο. Ἄν πᾶς μέ καλή προαίρεση, μέ διάθεση νά ὠφεληθεῖς, ἄν πᾶς μέ εὐλάβεια, θά ὠφεληθεῖς. Θά πάρεις ἀπό τά “καλά του μικρόβια”, νά τό ποῦμε ἔτσι. Θά πάρεις τόν ζῆλο του, τήν παληκαριά του, τήν ἀγωνιστικότητά του, στό βαθμό πού θά θελήσεις νά πάρεις.

Μπορεῖ νά εἶναι μεγάλος Ἅγιος, ἀλλά ἐσύ ἐπειδή πᾶς μέ μικρή προαίρεση, μέ λίγη εὐλάβεια, παίρνεις λίγο.

Μπορεῖ νά εἶναι μικρός Ἅγιος, ἀλλά ἐπειδή ἐσύ πᾶς μέ μεγάλη προαίρεση καί μέ μεγάλη εὐλάβεια, θά πάρεις πολύ.

Μπορεῖ νά πάρεις καί περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἔχει.

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος ὁ Κατουνακιώτης: “ἄν πεῖς ὅτι ὁ Γέροντάς σου, ἄς ποῦμε, ἔχει μιά ἁγιότητα 10 βαθμῶν καί ἐσύ πᾶς μέ μιά εὐλάβεια 50 βαθμῶν, θά πάρεις 50! Ἄσχετα ἄν ὁ Γέροντάς σου ἔχει μόνο 10 νά σοῦ δώσει. Γιατί δέν εἶναι ὁ Γέροντας πού σοῦ δίνει, ἀλλά ὁ Θεός πού λειτουργεῖ μέσα ἀπό τόν Γέροντα καί βλέπει τή δική σου τήν εὐλάβεια. Καί ἄν πᾶς σέ ἕναν μεγάλο Ἅγιο, ἀλλά μέ πονηρία, μέ κακούς λογισμούς, μέ διάθεση κατάκρισης, δέν θά πάρεις τίποτα. Θά πάρεις καί ἐσύ κατάκριση”.

Βλέπετε; Τό πᾶν δηλαδή τελικά ἔγκειται σέ μᾶς, πῶς ἐμεῖς πιστεύουμε ἤ δέν πιστεύουμε, ἐμπιστευόμαστε ἤ ὄχι τόν Θεό καί τόν πνευματικό μας ὁδηγό καί τούς Ἁγίους Του.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
(“Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα” (Ἐφ. 6, 12) – Ὁμιλία στίς 4 – 07 – 2018)

Πως μπορεί πραγματικά η ζωή να είναι σαν ένας ήλιος γεμάτος χαρά
15 Νοεμβρίου, 2025/in Κατήχηση
Έλεγε ο γέροντας (ο άγιος Παΐσιος) ένα παράδειγμα.
Έλεγε ότι όταν ήταν αρχάριος μοναχός, όταν έφτιαχνε τα εργόχειρά του, πήγαινε ο πειρασμός και του έκανε πολλά εμπόδια. Σπάζανε τα εργαλεία, τσάκιζαν τα χέρια του, σπάζαν τα εργόχειρα… Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Στην αρχή ήταν αρχάριος και δεν μπορούσε να το διαχειριστεί και δυσανασχετούσε. Κι έλεγε: «Να πάρει η ευχή να πάρει» ξέρω γω, διάφορα τέτοια που λέμε κι εμείς.
Έβλεπε όμως ότι όσο έλεγε τέτοια και δυσανασχετούσε, γινόταν χειρότερα ο ψυχικός του κόσμος και έχανε την προσευχή του. Σκέφτηκε ότι δεν είναι καλό αυτό το πράγμα, τι πρέπει να κάνω;
Κάθε φορά, λέει, που θα γίνει μια ζημιά, κάθε φορά που θα γίνει κάτι, εγώ θα λέω: «Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος! Δόξα σοι, ο Θεός! Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος!» Και κάθε φορά που του έσπαζαν τα πράγματα, έλεγε: «Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος! Δόξα σοι ο Θεός ημών, δόξα σοι».
Όταν δε του έπεφταν κάτω, έλεγε: «Προσκυνῶ Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμούσιον καί ἀχώριστον.Και ευτυχώς που μου έπεσε, να κάνω και μια μετάνοια, έστω και άθελά μου».
Με αυτούς τους λογισμούς δοξολογούσε συνέχεια τον Θεό και ήταν πραγματικά η ζωή του σαν ένας ήλιος γεμάτος χαρά.
Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου