konstantinoupolitis έγραψε:
Αναφορικά με τον θεολογικό όρο "θαυματουργός", η τακτική σου να μου επικαλεστείς κοσμικά λεξικά μόνο ασχολίαστα μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Γιατί ασχολίαστα; Το λεξικό του Bailly είναι εγκυρότατο και παραπέμπει και στον Χρυσόστομο. Κάτσε και θα ψάξω και στο Patristic Greek Lexikon του Lampe αύριο ή μεθαύριο.
Παρεπιπτώντως μιας και το θυμήθηκα. Αν θέλεις φωτογραφίες απο την Santa Maria Antiqua έχω καμια 20ρια απο 4 διαφορετικά στρώματα. Σε μια μάλιστα φαίνονται καθαρά και τα επίμαχα "παλίμψηστα" στρώματα.
Είδες; είσαι πιο πολυταξιδεμένος από εμένα! Στη Ρώμη δεν έχω πάει ακόμα, δυστυχώς...
Ξέχασα να σου πω για τη λέξη "κουρμπέτι" που με είχες ρωτήσει. Δεν είναι δα και καμιά κακή λέξη. Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη βλέπω ότι σημαίνει "τη σκληρή, δύσκολη ζωή". Στα αρβανίτικα (και στα σύγχρονα αλβανικά) ξέρω ότι σημαίνει την ξενιτιά, ξέρω και σχετικό παραδοσιακό αρβανίτικο τραγούδι με αυτή τη λέξη. Είδα σε αφίσα πρόσφατα ένα αλβανικό συγκρότημα στην Αθήνα με τίτλο Lot kurbeti΄, δηλαδή Τα δάκρυα της ξενιτιάς. Άρα δεν είπα και τίποτα κακό όταν έγραψα ότι είμαι χρόνια στο κουρμπέτι..
Και τώρα στα σοβαρά: Για μια ευσεβή παράδοση υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα αποδοχής για έναν πιστό. Και εξηγούμαι: Μπορεί να την αποδεχτεί πλήρως ως πραγματικότητα, επειδή έτσι έχει διασωθεί από γενιά σε γενιά. Μπορεί να την αποδεχτεί εν μέρει μόνο, αφού την αντιμετωπίσει κριτικά, με βάση τα ιστορικά δεδομένα και τις γνώσεις του, αλλά εντούτοις να την θεωρήσει σεβαστή από χριστιανική ταπείνωση, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι πολλές γενιές ανθρώπων την υιοθέτησαν, ανθρώπων που είχαν βιώματα πίστης. Μπορεί να μην την αποδεχτεί καθόλου, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, αλλά και πάλι να την σεβαστεί από ταπείνωση και σεβασμό στην Εκκλησία. Μπορεί, τέλος, όχι μόνο να μην την αποδεχτεί, αλλά και να την αντιμετωπίζει λιγότερο ή περισσότερο χλευαστικά. Και μάλιστα να προσπαθεί να πείσει τους άλλους ότι αυτή η παράδοση είναι ένας θρύλος, ένα ψέμμα, ότι ιστορικά δεν ευσταθεί, κ.λπ. Και αυτά στο όνομα της θεολογικής και ιστορικής ακρίβειας...
Γνώμη μου είναι ότι αυτή η τελευταία στάση δείχνει, από πνευματική άποψη, έπαρση, δοκησισοφία και σκληροκαρδία, και από θεολογική άποψη τάση για υπερακρίβεια και σχολαστικισμό. Οδηγεί σε τελική ανάλυση σε μία προτεσταντικού τύπου "κάθαρση" της Ορθοδοξίας από "οθνεία" (με ή χωρίς εισαγωγικά) στοιχεία.
Θα αρχίσουμε με τις "ευσεβείς παραδόσεις"και μετά θα φτάσουμε και αλλού και αλλού...Το στρίφωμα θα ξηλώνει διαρκώς.
Υπάρχουν καθηγητές Θεολογίας που απορρίπτουν την εκκλησιαστική παράδοση σχετικά με τα Εισόδια της Θεοτόκου. Έλα όμως που η εμπειρία των αγίων μας και της ζωής της Εκκλησίας μας επιβεβαιώνει την σχετική παράδοση... Βάσει αγιολογικών μελετών των Βολλανδιστών H. Delehayes και F. Halkin (σοβαρών επιστημόνων αλλά με μεθοδολογία υπερκριτική και σε πολλά αμφιλεγόμενη, κατά τη γνώμη μου) οι Ρ/καθολικοί έχουν διαγράψει τους αγίους Γεώργιο, Βαρβάρα, Χριστοφόρο, Αικατερίνα, Μαρίνα κ.ά. από το Ρωμαϊκό αγιολόγιο (για την ακρίβεια τους έχουν υποβαθμίσει, θεωρώντας τους ουσιαστικά πρόσωπα μυθικά). Αυτό συνέβη με την Β΄ Βατικανή Σύνοδο. Η εκκλησιαστική εμπειρία, με τα πάμπολλα θαύματα και εμφανίσεις των αγίων αυτών, διαψεύδει τους Λατίνους και τα "επιστημονικά" τους πορίσματα. Για την αγία Μαρίνα μάλιστα έχω την εμπειρία των φοβερών θαυμάτων από την ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Γνωστός μου, από την περίοδο των σπουδών μου στο εξωτερικό, ακαδημαϊκός θεολόγος, καθηγητής σε εκκλησιαστική σχολή με διδακτορικό από δυτική Ευρώπη και λαμπρό μυαλό, αν τολμούσες να του πεις για αγίους και λείψανα και θαύματα, θα σε κοίταζε τουλάχιστον ως υπανάπτυκτο και θα γελούσε μια ώρα. Αν δε τολμούσες και έλεγες για "ευσεβείς παραδόσεις"; Τότε ήταν που θα σε ξανάστελνε στο Δημοτικό. Η πίστη αυτή σώζει; Κατ'εμέ είναι ουσιαστικά νεκρή. Είναι γνώση μόνο και γνώση εγκεφαλική, όχι επίγνωση της αληθείας.
Σε παλιότερο μήνυμά μου είχα επισημάνει κάτι σχετικά με το σκήνωμα του αγίου Ελευθερίου στην προσφυγική ενορία της Κοίμησης της Θεοτόκου στα Πευκάκια της Νέας Ιωνίας.
http://athos.edo.gr/modules.php?name=Fo ... ght=#24709
Αν ξαναβρεθώ στην εκκλησία αυτή, μπορεί να πιάσω τον ιερέα και να του πω τι πιστεύω σχετικά με το λείψανο του αγίου (δηλαδή ότι πρόκειται κατά τη γνώμη μου για το λείψανο του αγίου μάρτυρος Ελευθερίου του Κουβικουλαρίου και όχι για αυτό του αγίου ιερομάρτυρος Ελευθερίου). Δεν θα αρχίσω όμως να χλευάζω την τοπική παράδοση και να κοιτώ τους ανθρώπους αφ' υψηλού, επειδή προσεύχονται σε έναν άλλο άγιο Ελευθέριο και όχι στον άγιο Ελευθέριο του οποίου είναι το σκήνωμα. Χρειάζεται και λίγη διάκριση και ο σεβασμός απέναντι σε αυτές τις "ευσεβείς παραδόσεις" και διάκριση και ταπείνωση δείχνει.