Ο βίος του καλού Χριστιανού

[greekboy1981]

Αγαπητέ Γιώργο , συμφωνω με το ομορφο κειμενο απο την καινη διαθήκη!

Ας αφησουμε τους εγωϊσμους και την υπερηφανεια , και ας κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν και μας θέλουν στο πλευρό τους .....Αλλωστε ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα !! Αγαπάτε Αλλήλους!


Οσο για το ποδόσφαιρο εγώ ειμαι με τον ΠΑΟΚ και τον Πανθρακικό!

[georgeva]

Οσοι θελουν να διαβασουν το ΛΟΓΟΣ ΝΗ' ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟΥ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΖΗΛΟΥ,ΤΟΥ ΝΟΜΙΖΟΝΤΟΣ ΩΣ ΘΕΙΟΥ΄
Ο ΖΗΛΩΤΗΣ ανθρωπος ουδεποτε φθανει στην ειρηνη της διανοιας αυτου, και οποιος ειναι ξενος της ειρηνης , αυτος ειναι ξενος της χαρας΄διοτι εαν η ειρηνη ειναι η τελεια υγεια της διανοιας,ο ζηλος υπαρχει εναντιος της ειρηνης,επεται λοιπον , οποιος εχει μωρο ζηλο,αυτος ασθενει ΜΕΓΑΛΗ ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ.............................................................................
Διαβαστε ΙΣΑΑΚ ΣΥΡΟ ειναι ολοκληρη πατερικη βιβλιοθηκη.

[greekboy1981]

Ακριβώς! Ο ζηλωτισμός μονο μπελάδες φερνει!

[theodosis79]

Και αντε πες ότι έχεις την ευχέρια να τα κάνεις όλα αυτά. Μαζεύεις εναν ζητιάνο απο το δρόμο, τον ταίζεις, τον παρηγορείς, του βαζεις να καθίσει στα ζεστά του δίνεις και λεφτά και φαγητό για το δρόμο και μόλις φύγει ανακαλύπτεις ότι σου λείπουν τα μισά πράγματα απο το σπίτι. Τότε θα μπορέσεις να μην ταραχτείς? Τοτε θα φανεί αν ότι έκανες το έκανες με την καρδιά σου και απο αγνή και άδολη αγάπη.

[inaapp]

ΙΑΚΩΒΟΥ (2,14)Πίστις καὶ ἔργα

14 Τί τὸ ὄφελος, ἀδελφοί μου, ἐὰν πίστιν λέγῃ τις ἔχειν, ἔργα δὲ μὴ ἔχῃ; μὴ δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν; 15 ἐὰν δὲ ἀδελφὸς ἢ ἀδελφὴ γυμνοὶ ὑπάρχωσι καὶ λειπόμενοι ὦσι τῆς ἐφημέρου τροφῆς, 16 εἴπῃ δέ τις αὐτοῖς ἐξ ὑμῶν, ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθε καὶ χορτάζεσθε, μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖς τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματος, τί τὸ ὄφελος; 17 οὕτω καὶ ἡ πίστις, ἐὰν μὴ ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ' ἑαυτήν. 18 ἀλλ' ἐρεῖ τις· σὺ πίστιν ἔχεις, κἀγὼ ἔργα ἔχω· δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου, κἀγὼ δείξω σοι ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν μου. 19 σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι. 20 θέλεις δὲ γνῶναι, ὦ ἄνθρωπε κενέ, ὅτι ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστιν; 21 ᾿Αβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀνενέγκας ᾿Ισαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον; 22 βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καὶ ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη, 23 καὶ ἐπληρώθη ἡ γραφὴ ἡ λέγουσα· ἐπίστευσε δὲ ᾿Αβραὰμ τῷ Θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην, καὶ φίλος Θεοῦ ἐκλήθη. 24 ὁρᾶτε τοίνυν ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἐκ πίστεως μόνον. 25 ὁμοίως δὲ καὶ Ραὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ὑποδεξαμένη τοὺς ἀγγέλους καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα; 26 ὥσπερ γὰρ τὸ σῶμα χωρὶς πνεύματος νεκρόν ἐστιν, οὕτω καὶ ἡ πίστις χωρὶς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι.

Πρεπει φιλοι μου να διαβασουμε την Καινη Διαθηκη ξανα και ξανα.Συνχωρεστε με αλλα ειναι οι ''οδηγιες χρησεως'' της κατα θεον ζωης μας.Ξεφευγουμε και γινομαστε ζηλωτες ουκ κατ'επιγνωσιν.
ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Καταθέτω τμήμα ομιλίας:
........................................................................................................Όταν ο άνθρωπος πιστέψη στο Θεό αποκτά κατ`αρχήν την λεγόμενη "πρώτη" ή "ψιλή" ή "λογική" ή "εξ ακοής" πίστι. Λέγεται ''πρώτη'' πίστη , γιατί εκτός απ`αυτή υπάρχει και η άλλη πίστη, η "δεύτερη". Λέγεται "ψιλή" πίστη, γιατί εκτός απ`αυτή υπάρχει και η άλλη πίστη, που λέγεται "τελεία". Λέγετε "λογική", γιατί η πίστη αυτή πηγάζει από το λογικό του ανθρώπου, σε αντίθεση με την άλλη πίστη που λέγεται και "ενδιάθετη", γιατί αυτή πηγάζει από την καρδιά του ανθρώπου.
Τέλος, λέγεται και πίστη "εξ ακοής" γιατί πηγάζει από την ακοή του θείου λόγου (Ρωμ. ί 16-17) και όχι από τη "Θεωρία", δηλ. από το θείο "φωτισμό" και τη "Θέωση", απ`την οποία ξεκινάει η πίστη "εκ θεωρίας".
....................................................................................Η διάκριση της πίστεως σε δύο είδη έχει τεράστια σημασία, γιατί η μεν πρώτη πίστη χρειάζεται στην αρχή της πνευματικής μας ζωής, η δε δεύτερη αποδεικνύειότι φθάσαμε επιτυχώς στην απόκτηση στην καρδιά μας του Αγίου Πνεύματος και γίναμε "ναός του εν ημίν αγίου Πνεύματος".
Στην πρώτη πίστη αποδεχόμεθα με τη λογική μας, το μυαλό μας, την ύπαρξη του Θεού. Το γεγονός αυτό βεβαίως είναι σημαντικό, γιατί είναι το πρώτο βήμα. Δεν είναι όμως και το τελευταίο για τη σωτηρία μας.
Πρέπει να επακολουθήσουν πολλά άλλα ακόμα βήματα, μέχρι που να φθάσουμε στη δεύτερη πίστη που μόνο αυτή σώζει τον άνθρωπο. Πολλοί άνθρωποι λένε: "εγώ πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη". Οι άνθρωποι αυτοί όμως κάνουν δύο μεγάλα λάθη. Το πρώτο λάθος τους είναι το ότι εμείς οι Ορθόδοξοι δεν πιστεύουμε απλώς και απροσώπως "σε μια ανώτερη δύναμη", αλλά πιστεύουμε στον προσωπικό και συγκεκριμένο Θεό, που είναι "ο Θεός του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, ο Θεός των πατέρων ημών"
Το δεύτερο λάθος τους είναι, το ότι δεν είναι αρκετή για τη σωτηρία τους η πίστη αυτή "η πρώτη", η "ψιλή", η "εξ ακοής", γιατί τέτοια πίστη διαθέτει και ο διάβολος :"Συ πιστεύεις ότι ο Θεός είς εστί. Καλώς ποιείς. και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι" (Ιάκ. β΄ 19)

Είναι επομένως φανερό πως η πίστις μας πρέπει να είναι εμπράγματη, δηλ. να έχει αντίκρυσμα στα έργα μας................."Τι το όφελος, αδελφοί μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δε μη έχη; μη δύναται η πίστις σώσαι αυτόν; ή πίστις εάν μη έργα έχη, νεκρά εστίν καθ`εαυτήν"(Ιακ. β΄14-17).

Μέχρι εδώ συμφωνούμε πιστεύω, διότι, πολύ σωστά αυτά πιστεύεις κι εσύ. Θέλω, όμως, να δούμε λιγάκι τα παρακάτω, ώστε να αρθεί κάθε παρεξήγηση από ΟΛΟΥΣ...

Συνεχίζουμε. Τα έργα αυτά τα οποία πρέπει να συνοδεύουν την πρώτη πίστι είναι απαραίτητα, γιατί βοηθούν τον άνθρωπο να διανύσει το στάδιο της "καθάρσεως του νού" του και να φθάσει στο "φωτισμό" του.
Έχουν δηλ. τα έργα αυτά καθαρά χαρακτήρα ασκητικό (δεν είναι ο σκοπός δηλ., είναι τα μέσα και αυτό θέλω να τονίσω), γιατί η μέθοδος που καθαίρει το νού μας από τα πάθη είναι "ασκητική" κι όχι ηθική, όπως κατά κόρον τονίζουν οι διάφοροι ευσεβιστές. Όταν με τα έργα αυτά, ο άνθρωπος περάσει το στάδιο της καθάρσεως του νού του, δέχεται πλέον στην καθαρή καρδιά του την επίσκεψη του Αγ. Πνεύματος και ο άνθρωπος, τότε γίνεται ναός του Αγ. Πνεύματος.......................................................................
.............Ο διάβολος εργάζεται για ένα αποκλειστικό σκοπό. Να εμποδίσει τη θεραπεία της ψυχής κάθε ανθρώπου. Κάθε τι το οποίο συντελεί στην θεραπεία το διαβάλλει, το συκοφαντεί, το αλλάζει, το πλαστογραφεί. Ας χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα τα λόγια των πατέρων για τα περί της σωτηρίας. Πως διαβάλλει αυτά τα λόγια ο Διάβολος;
α) Έρχεται ο διάβολος, που κάνει τον μεγάλο θεολόγο, και διδάσκει:
-Όχι, δεν χρειάζονται έργα! Χρειάζεται μόνο πίστη, όχι έργα.΄Και για να γίνει ποιό πειστικός, αναφέρει χωρία από τον απ. Παύλο, ο οποίος γράφει "λογιζόμεθα ούν πίστει δικαιούσθαι τον άνθρωπον, χωρίς έργων νόμου" και " ειδότες ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη διά πίστεως Ιησού Χριστού".
Ο Αδελφόθεος Ιάκωβος και οι άγιοι Πατέρες όταν μιλάνε για τη χρησιμότητα των έργων, αναφέρονται στην πρώτη πίστη, στην "ψιλή" πίστη.
Ενώ ο Παύλος όταν καταδικάζει τα έργα αναφέρεται στη δεύτερη πίστη, την "τέλεια" ή "ενδιάθετη", την "δι`αγάπης ενεργουμένην". Επίσης ο απ. Παύλος καταδικάζει τα έργα του νόμου της Π.Δ
και όχι την τήρηση των καινών εντολών του Κυρίου. Καταδικάζει ο απ. Παύλος τα έργα του νόμου, γιατί κανένα έργο, οσοδήποτε καλό κι αν είναι, δεν μπορεί μόνο του και αυτοτελώς να σώσει τον άνθρωπο. Και ο Αδελφ. Ιάκωβος, που τόσο αναφέρεται στην αναγκαιότητα των έργων, τα συνδυάζει πάντοτε με την ψιλή πίστη, λέγοντας ότι η πίστι χωρίς έργα είναι νεκρή.......Τα έργα είναι μέσα θεραπείας. Δεν είναι καθ`εαυτά αξιόμισθα. Δεν σώζεται δηλ. ένας άνθρωπος μόνο και μόνο επειδή κάνει καλά έργα, αλλά σώζεται γιατί έφτασε στην "τέλεια" πίστη, κάνοντας καλά έργα.
β) Ο Διάβολος τώρα λέει: ο άνθρωπος δεν σώζεται χωρίς τα καλά έργα. Και πάλι απολυτοποιεί την αξία των καλών έργων. Τα θεωρεί ως αξιόμισθα καθ`εαυτά..........................Τα έργα δεν τα κάνουμε για να πούμε ότι κάνουμε καλά έργα, όπως έκαναν οι Φαρισαίοι, αλλά τα κάνουμε για να θεραπευτούμε στη ψυχή μας από τα πάθη της......................................................................................................................................................


Δεν τα γράφω όλα γιατί άρχισα να τεμπελιάζω. Θα γράψω και κάτι τελευταίο, το οποίο σχετίζεται με τους λόγους του Χριστού στη Δευτέρα Παρουσία, όπως έχει ήδη ειπωθεί.

Κι όταν οι δίκαιοι ρωτήσουν τον Κύριο, πότε τον ευεργέτησαν, δίνοντάς του τροφή, νερό, ενδύματα κτλ., ο Κύριος θα τους απαντήσει πως εφόσον ευεργέτησαν τους συνανθρώπους τους, είναι σαν να ευεργέτησαν τον ίδιο.
................Τότε θα ρωτήσουν και οι αμαρτωλοί: Κύριε πότε σε είδαμε πεινώντα, δειψώντα κτλ., Και ο Κύριος θα τους απαντήσει, ότι εφόσον δεν ευεργετήσατε έναν από τους ελαχίστους αδελφούς μου, ούτε εμένα ευεργετήσατε.
Τι θέλει να πει μ`αυτά τα λόγια ο Κύριος (ο Ποιητής ); Γιατί περιορίζει κατά κάποιο τρόπο την "κρίσι" μόνο στα έργα φιλανθρωπίας;
Για να δείξη, πως τελικά η κρίσις κατ`εκείνην την ημέρα θα εξαρτηθεί, απ`το άν ο καθένας μας απέκτησε την "ανιδιοτελή" αγάπη (αναφέρθηκα στο φονιά του παιδιού μας που βρίσκεται στη φυλακή, και εμείς θα πρέπει να τον επισκεφτούμε) , η οποία "ού ζητεί τα εαυτής". Ο ύψιστος βαθμός τελειότητος στον άνθρωπο είναι η απόκτησις αυτής της ανιδιοτελούς αγάπης, η οποία είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, και η οποία είναι μεγαλύτερη από την τέλεια πίστη και την ελπίδα και η οποία ουδέποτε εκπίπτει.

Τέλος και πιστεύω να έγινα κατανοητός τι εννοούσα.

[georgeva]

Αγαπητε μου φιλε inaapp, τα πραγματα ειναι πολυ απλα.Αν καναμε αυτα που θελει ο Χριστος μας δεν θα υπηρχε λογος ουτε αστυνομια να υπαρχει.Μην νομιζουμε οτι ο Θεος ειναι αποκλειστικα δικος μας,δηλ. μονο Θεος των Ελληνων.Και μην νομιζουμε οτι μονο εμεις οι Ελληνες θα σωθουμε και ολος ο αλλος κοσμος θα κολασθει.Το παιδακι απο την Ουγκαντα που δεν γνωρισε ποτε τον Χριστο να μην νομιζουμε οτι ντε και καλα θα παει στην κολαση.Θα κριθει κατα συνειδηση.
Εμεις οι ορθοδοξοι θα κριθουμε πολυ πιο αυστηρα επειδη γνωρισαμε και δεν πραξαμε.Κοιτα γυρω σου και κοιτα τα εργα μας.Μεσα στον ναο ειμαστε ''Αγιοι Αντωνιοι'',μολις βγουμε εξω και μας πειραξει κανεις αμεσως αντιλεγουμε,βριζουμε,ακομη και στο λεωφορειο δεν δινουμε την θεση μας σε εναν μεγαλυτερο,επειδη την πληρωσαμε(λες και ο αλλος δεν πληρωσε).Αυτα που ζητησε ο Χριστος μας ειναι παρα πολυ ευκολα αλλα δεν τα κανουμε ουτε εμεις οι ορθοδοξοι γι'αυτο θα κριθουμε πολυ αυστηροτερα!

[panagiotis2008]

Για να λήγει το θέμα,το παίρνω πίσω αυτό που είπα στον Strato.
ok?

[NIKOSZ]

οκ Παναγιωτη

http://www.youtube.com/watch?v=TqVxagzP_B0

[smarti]

Για να εισαι καλος χριστιανος, πρωτα πρωτα πιστευω πως πρεπει να αγαπας.Απο το πιο μικρο μεχρι κια καθε ανθρωπο.Μπορουμε να το πετυχουμε αυτο?Ειναι δυσκολο ,αλλα τουλαχιστον μπορουμε να το προσπαθησουμε. και μετα ολα με τη σειρα τους γινονται.Αν δεν αγαπας, θα σηκωθεις να δωσεις τη θεση σου σε εναν ηλικιωμενο ανθρωπο?Αν δεν αγαπας, μπορεις να δωσεις εστω και μια μικρη ελεημοσυνη? Αν δεν αγαπας ,θα σκεφετεις να πας ενα πιατο φαγητο σε εναν που εχει μεινει μονος του?Αν δεν αγαπας ,θα πας να επισκεφτεις εναν αρρωστο? Αν δεν αγαπας ,μπορεις να παρηγορησεις ,εναν συνανθρωπο σου που περναει δυσκολιες?
καλος χριστιανος για μενα ,μπορει και να κανω λαθοε ειναι ,να κανει οσο μπορει το καλο ,να κραταει τα τυπικα της θρησκειας του, να μην κοιταει να βλαψει τον συνανθρωπο του.Να μην κατακρινει και κατηγορει τους αλλους,πανω απο ολα να εχει τον Χριστο μεσα στη καρδια του,αγαπη για τον πλησιον του και να σκορπαει χαρα στους γυρο του.Αν κανω λαθος συγχωρεστε με
και πανω απο ολα να μαθει στα παιδια του, τον Χριστο μας.

[inaapp]

Αγαπητε μου φιλε inaapp, τα πραγματα ειναι πολυ απλα.Αν καναμε αυτα που θελει ο Χριστος μας δεν θα υπηρχε λογος ουτε αστυνομια να υπαρχει.Μην νομιζουμε οτι ο Θεος ειναι αποκλειστικα δικος μας,δηλ. μονο Θεος των Ελληνων.Και μην νομιζουμε οτι μονο εμεις οι Ελληνες θα σωθουμε και ολος ο αλλος κοσμος θα κολασθει.Το παιδακι απο την Ουγκαντα που δεν γνωρισε ποτε τον Χριστο να μην νομιζουμε οτι ντε και καλα θα παει στην κολαση.Θα κριθει κατα συνειδηση.
Εμεις οι ορθοδοξοι θα κριθουμε πολυ πιο αυστηρα επειδη γνωρισαμε και δεν πραξαμε.Κοιτα γυρω σου και κοιτα τα εργα μας.Μεσα στον ναο ειμαστε ''Αγιοι Αντωνιοι'',μολις βγουμε εξω και μας πειραξει κανεις αμεσως αντιλεγουμε,βριζουμε,ακομη και στο λεωφορειο δεν δινουμε την θεση μας σε εναν μεγαλυτερο,επειδη την πληρωσαμε(λες και ο αλλος δεν πληρωσε).Αυτα που ζητησε ο Χριστος μας ειναι παρα πολυ ευκολα αλλα δεν τα κανουμε ουτε εμεις οι ορθοδοξοι γι'αυτο θα κριθουμε πολυ αυστηροτερα!

Να σου πώ τι πιστεύω για τους αλλόθρησκους. Αυτοί πολύ πιό εύκολα θα σωθούν παρά εμείς. Είναι κάτι που το τόνισα εξ αρχής, όταν αναφέρθηκα στον έμφυτο φυσικό νόμο.
Σ`εμάς όμως (τους χριστιανούς) δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό ο έμφυτος νόμος, διότι ο έμφυτος νόμος περιλαμβάνει τα αυτονόητα: να κάνουμε το καλό, να βοηθούμε τους γύρω μας και γενικά ότι μπορούμε να προσφέρουμε που να είναι πρός όφελος του διπλανού μας. Και η Μητέρα Τερέζα έδωσε το είναι της για τους πονεμένους. Αυτή μπορεί να σωθεί , εμείς όμως θα κριθούμε αυστηρότερα, όχι τόσο για το ότι έχουμε να εφαρμόσουμε σχετικά εύκολα πράγματα και δεν τα εφαρμόζουμε, αλλά γιατί δεν εφαρμόζουμε τον πολύ απλό λόγο του Χριστού που λέει: "όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν,, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθήτω μοι".

Από την ερμηνεία που θα δώσει κανείς στον παραπάνω λόγο του Χριστού,
θα φανεί ποιά είναι η άποψή του για την εν Χριστώ ζωή.

Πράγματι η συμπεριφορά μας δεν είναι, όπως αναφέρεις κι εσύ πολύ σωστά, η πρέπουσα. Άλλα λέμε και άλλα κάνουμε. Ξέρεις γιατί; Διότι δεν σηκώνουμε το σταυρό μας έτσι όπως θέλει ο Χριστός. Τον σηκώνουμε έτσι όπως θέλουμε εμείς. Θα κάνουμε κάποιες καλές πράξεις, θα πούμε ένα καλό λόγο και μέσα βαθειά στη καρδιά μας θα έχουμε την εντύπωση ότι πετύχαμε το ποθούμενο. Δεν θέλουμε όμως να πιστέψουμε ότι Εμείς σκεπτόμαστε τόσο λάθος, και προσπαθούμε στη συνέχεια να μας πείσουμε με το μυαλό μας ότι δεν σκεπτόμαστε εγωιστικά. Τελικά μένουμε εκεί, στο ίδιο σημείο δίνοντας μια μάχη μέσα μας, χωρίς νόημα. Γιατί όλο αυτό;
Γιατί δεν σηκώνουμε τον σταυρό μας έτσι όπως θέλει Αυτός.

Ο Σταυρός μας είναι η εγκατάληψη των κακών επιθυμιών μας. Για να αρνηθούμε τον γεμάτο πάθη εαυτό μας, θέλει κόπο, θέλει πόνο, θέλει υπομονή, θέλει επιμονή. Πονάει πραγματικά να αρνούμαστε πράγματα για τον εαυτό μας, πράγματα που μας ικανοποιούν και μας οδηγούν σε ηδονές.
Είναι δύσκολο να κάνουμε πράξη την τέλεια αυταπάρνηση, νιώθοντας τον εαυτό μας ως ένα τίποτα, ως χώμα, ως σκουλίκι. Εδώ θέση έχει ο πνευματικος-εξομολόγος, με τη καθοδήγηση του οποίου θα πολεμήσουμε τα πάθη, καθώς και το βασικότερο που είναι η συντριβή της καρδιάς και η συναίσθηση ότι χωρίς Αυτόν μάταια κοπιώμεν. Η χάρις του Θεού θα τα κάνει όλα.

Τότε και μόνο τότε έχοντας καθαρίσει την ψυχή μας από κάθε ιδιοτέλεια, έρχεται ο Παράκλητος να ποιήσει μονή στη καρδιά μας.
Αλλά θαρσείται, το αποτέλεσμα είναι ακατανόητο για το μυαλό μας.
Η ψυχή εφραίνεται και αναπαύεται. Βιώνει τον Παράδεισο.

Τότε φτάνει στην τέλεια Αγάπη. Τότε, ο πιστός, πλέον φίλος, του Χριστού δίνει τον εαυτό του για τους άλλους και γίνεται ο ίδιος θυσία χωρίς να υπολογίσει τίποτε. Απλά και μόνο η ζωή του είναι η Αγάπη του για τους άλλους.


Αυτά προσπαθώ να εξηγήσω. Συμβαδίζουν οι καλές πράξεις με την πίστη (την πρώτη πίστη), και εδώ ακριβώς ξεκινάει ο δύσκολος αγώνας κατά του εαυτού μας. Εκτός αν θεωρεί κανείς ότι οι καλές πράξεις είναι αρκετές (με μια δόση καλής πίστης) για να κερδίσουμε τον Παράδεισο.