Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Εσύ να ξέρης ότι είσαι γυναίκα, έχεις μεγάλο προορισμό, αλλά διαφορετικό από τον άνδρα, που πρέπει να είναι η κεφαλή. Άσε την ανόητη ισότητα των δυό φύλων και προσπάθησε να καταλάβης τα καθήκοντα του γάμου. Στην εφαρμογή τους θα δης πόση αντοχή χρειάζεται για ν’ ανταποκριθής, όπως πρέπει, σ’ αυτά τα καθήκοντα, αλλά και πόση δύναμη κρύβεται στο ασθενές φύλο.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

[toula]

Έγινε κακή συνήθεια
Δεν προσέχουμε τα δικά μας ελαττώματα και τις αμαρτίες, ενώ στους άλλους βρίσκουμε πολλά σφάλματα.
Ψάχνουμε να τα βρούμε και όταν τα βρίσκουμε, πάμε και τα διαλαλούμε σε όλον τον κόσμο.
Έγινε πλέον κακή συνήθεια, μόλις μαθαίνουμε κάτι για τον πλησίον μας, να πηγαίνουμε και να το διαλαλούμε παντού.
Η γλώσσα μας καίει και σπεύδουμε να πούμε στους άλλους αυτό που είδαμε και ακούσαμε.

Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως & Κριμαίας

[toula]

Δύο παγίδες του διαβόλου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Πολλές εἶναι οἱ παγίδες που στήνει ὁ διάβολος, για να πιάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί νά τίς ὁδηγήσει στόν ὄλεθρο. Δυό ἀπ᾿ αὐτές εἶναι ἡ ἀργία καί ἡ πολυπραγμοσύνη. Καί ἡ ἀργία, δηλαδή τό νά κάθεται κανείς καί νά σαπίζει σέ μιά ἀξιοκατάκριτη ἀπραξία, καί ἡ πολυπραγμοσύνη, δηλαδή τό νά μπλέκεται κανείς μέ χίλιες ὑποθέσεις καί δουλιές, εἶναι ἐμπόδια γιά τή σωτηρία.

Πολλοί χριστιανοί, προπαντός οἱ νέοι, περνᾶνε τή μέρα τους χωρίς ἐργασία. Περπατᾶνε στίς πλατεῖες, μιλᾶνε γιά τά διάφορα νέα, κοροϊδεύουν τούς διαβάτες, καί ὅταν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, τό κάνουν γιατί δέν ἔχουν νά κάνουν τίποτ᾿ ἄλλο. Ἔτσι σπαταλᾶνε τό χρόνο τους χωρίς κανένα κέρδος. Τό Ἅγιο Πνεῦμα στή Σοφία Σειράχ λέει, ὅτι «πολλήν κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία»1.
Θά λέγαμε, ὅτι ὁ διάβολος ἄνοιξε ἕνα σχολείο πονηρίας καί κακίας, καί ἐπειδή εἶδε πώς δέν ἐπαρκοῦσε ὁ ἴδιος γιά ὅλα τά μαθήματα τοῦ κακοῦ, ἔβαλε τήν ἀργία σάν βοηθό-δάσκαλο, γιά νά κάνει αὐτή ὅσα μαθήματα δέν πρόφταινε νά κάνει ἐκεῖνος!

Σ᾿ αὐτό λοιπόν τό σχολείο μαθαίνουν οἱ ἄνθρωποι τίς ἁμαρτίες γρήγορα καί χωρίς κόπο. Καί τίς μαθαίνει ἀνεξαίρετα κάθε ἄνθρωπος, γιατί καί οἱ πιό καθυστερημένοι στό μυαλό γίνονται μαθητές ἄξιοι νά προκόψουν στό κακό. Ἐδῶ μαθαίνει ὁ ἄνθρωπος νά ἁμαρτάνει μέ τό λογισμό, ἐπιθυμώντας μέ τήν καρδιά τοῦ ἐκεῖνο πού δέν μπορεῖ νά κάνει μέ τά ἔργα. «Ἐπιθυμίαι ὀκνηρόν ἀποκτείνουσιν· οὐ γάρ προαιροῦνται αἱ χεῖρες αὐτοῦ ποιεῖν τι»2.
Μερικές φορές ὁ ὀκνηρός δέν κάνει τό κακό μέ τήν πράξη, γιατί χρειάζεται κάποιος κόπος. Ἀλλά μέ τούς πονηρούς λογισμούς τρέχει κάθε μέρα στήν ἀκαθαρσία.

Στούς λογισμούς τοῦ ὀκνηροῦ καί φυγόπονου ἀνθρώπου ἀκολουθοῦν σάν ἁλυσίδα οἱ κατακρίσεις. Γιατί ὅσο εἶναι ἀμελής στά δικά του πράγματα καί στίς δικές του ὑποθέσεις, τόσο εἶναι ἐπιμελής καί πρόθυμος στό νά ἐξετάζει τά ἔργα τῶν ἄλλων. Καί ὅση περισσότερη δυσκολία ἔχει στό νά ἐργάζεται, τόση εὐκολία ἔχει στό νά μιλάει, ἐπειδή αὐτό δέν ἀπαιτεῖ κόπο. Γι᾿ αὐτό περνάει τίς μέρες του μέ κατακρίσεις. Κι ἐνῶ ἡ γλώσσα ἁγιάστηκε μέ τό βάπτισμα, αὐτός τή βεβηλώνει καί τή μολύνει.

Ἔπειτα, ὅποιος εἶναι ἐχθρός τοῦ κόπου, εἶναι φίλος τῶν ἡδονῶν. Καί δέν εὐχαριστιέται ὁ ὀκνηρός, ἄν δέν ἀπολαύσει τίς ἡδονές. Ἔτσι ἐπαληθεύεται ἡ ἀρχαία παροιμία, πού λέει: «Ἀργία μήτηρ πάσης κακίας».
Τό νερό πού μένει στάσιμο, γρήγορα βρωμίζει. Ὁ ἀέρας πού δέν ἀνανεώνεται, σέ λίγο γίνεται ἀνθυγιεινός. Οἱ στρατιώτες πού μένουν ἄπρακτοι καί ἀγύμναστοι, γίνονται μαλθακοί καί εὔκολα νικώνται. Ἔτσι καί οἱ πνευματικοί στρατιώτες τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ἀργία καί φυγοπονία γλιστράνε σιγά-σιγά σέ κάθε κακία.

Ἄν ὅμως ἡ ἀργία γεννάει πολλά κακά, δέν γεννᾶνε λιγότερα καί οἱ πολλές ὑποθέσεις, οἱ πολλές δουλειές καί οἱ πολλές μέριμνες. Γιατί αὐτές, λέει ὁ Κύριος, εἶναι σάν τ᾿ ἀγκάθια, πού πνίγουν τό σπόρο τῶν θείων ἐντολῶν, καί τόν ἐμποδίζουν ν᾿ αὐξηθεῖ καί νά καρποφορήσει: «Τό δέ εἰς τᾶς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καί ὑπό μεριμνῶν καί πλούτου καί ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καί οὐ τελεσφοροῦσι”3.
Οἱ πολυάσχολοι ἄνθρωποι δέν ἔχουν καιρό γιά τήν ἐκκλησία, δέν ἔχουν καιρό γιά τό κήρυγμα, δέν ἔχουν καιρό νά διαβάσουν ἕνα ὠφέλιμο βιβλίο. Τή μιά δουλειά πιάνουν, τήν ἄλλη ἀφήνουν. Μοιάζουν μ᾿ ἕνα σκοινί δεμένο σέ χίλιους κόμπους, πού δέν πρόκειται ποτέ νά λυθεῖ. Καί μ᾿ αὐτό τό τέχνασμα ὁ διάβολος τούς κρατάει δεμένους κι αἰχμαλωτισμένους. Ἀκόμα κι ἄν θελήσουν νά ξεφύγουν ἀπό τά χέρια του, δέν βρίσκουν διέξοδο, γιατί ὁ παμπόνηρος τούς πνίγει μέ μεγαλύτερες ὑποθέσεις καί μέριμνες. Ἔτσι δέν ἔχουν καιρό ὄχι νά κάνουν τό καλό, μά οὔτε κάν νά τό σκεφθοῦν. Οἱ καθημερινές φροντίδες καί ὑποθέσεις γίνονται παγίδες, πού τούς κολλᾶνε στή γῆ καί τά γήινα. Ἡ μᾶλλον αὐτές οἱ φροντίδες κολλᾶνε στήν καρδιά τους, ὅπως ὁ κισσός στά δέντρα, καί ἀπομυζοῦν κάθε στάλα εὐλάβειας πού ἔχουν.

Ἀλλά κι ἄν τούς μείνει λίγος χρόνος γιά νά κάνουν κανένα καλό, πῶς νά τό κάνουν τό καλό ὅπως πρέπει; Οἱ μανιώδεις κυνηγοί, ἀκόμα κι ὅταν κοιμοῦνται, ὀνειρεύονται τά θηράματα πού πιάνουν ἤ ἐκεῖνα πού τούς φεύγουν. Ἔτσι, τό σῶμα τους βρίσκεται στό κρεβάτι καί ὁ νοῦς τους στά δάση. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ κείνους πού καταγίνονται μέ πολλές ὑποθέσεις καί φροντίδες. Βρίσκονται στήν ἐκκλησία, καί ὁ νοῦς τους τρέχει ἀπό δω κι ἀπό κεῖ: Πῶς θά κάνουν αὐτή τή δουλειά, πῶς θά τελειώσουν ἐκείνη τήν ὑπόθεση… Τό σῶμα τους εἶναι στήν ἐκκλησία, καί ὁ νοῦς τους στίς πλατεῖες. Καί ὅταν κοιμοῦνται ἀκόμα, ὀνειρεύονται διάφορες ὑποθέσεις καί φροντίδες: “Περί τροφῆς φροντίς· γυναικός φυλακή· οἴκου ἐπιμέλεια· οἰκετῶν προστασίαι· αἱ κατά τά συμβόλαια βλάβαι· αἱ ἐν τοῖς δικαστηρίοις συμπλοκαί· τῆς ἐμπορίας οἱ κίνδυνοι· αἱ τῆς γεωργίας διαπονήσεις… Πᾶσα ἡμέρα ἰδίαν ἥκει φέρουσα τῆς ψυχής ἐπισκότισιν· καί αἱ νύκτες, τας φροντίδας παραλαβοῦσαι, ἐν ταῖς αὐταῖς φαντασίαις ἐξαπατῶσι τόν νοῦν»4.
Κι ἐνῶ βρίσκεσαι σέ τέτοιο περισπασμό, σέ τέτοια ταραχή, νομίζεις πώς θά σοῦ μιλήσει καί θά σέ φωτίσει ὁ Θεός;
Μά ἐσύ, ὅταν διηγείσαι σ᾿ ἕνα φίλο σου κάποιο γεγονός κι ἐκεῖνος δέν σέ προσέχει, δέν σταματάς νά τοῦ μιλᾶς; Πῶς θέλεις ἔπειτα νά μιλάει ὁ Θεός στήν καρδιά σου, τή στιγμή πού εἶναι γεμάτη μ᾿ ἑκατό λογισμούς καί δέν ἔχει χῶρο γιά τή δική Του φωνή;

Γιά νά λυτρωθεῖς ὅμως εἴτε ἀπό τήν ἀργία εἴτε ἀπό τήν πολυμεριμνία, πρέπει νά κατανοήσεις τό σκοπό γιά τόν ὁποῖο γεννήθηκες στόν κόσμο.
Καί ὁ σκοπός αὐτός δέν εἶναι ἄλλος, ἀπό τήν κερδοφόρα ἀξιοποίηση τοῦ χρόνου σου γιά τήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς σου, γιά τή σωτηρία σου. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός πάντοτε καί «ἕως ἄρτι ἐργάζεται»5.
Πολύ περισσότερο ἐμεῖς «δεῖ ἐργάζεσθαι ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται γάρ νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι»6. Ἄς πολλαπλασσιάσουμε τά τάλαντα πού μᾶς ἔχει δώσει ὁ Κύριος, λέγοντας: «Πραγματεύσασθε ἕως ἔρχομαι»7. Ὅταν ἔρθει, θά εἶναι ἀργά πιά γιά πνευματικές ἐπενδύσεις.

Τόσο πολύτιμος λοιπόν εἶναι ὁ καιρός τῆς παρούσης ζωῆς, πού κι ἄν μαζεύονταν ὅλοι οἱ ρήτορες τοῦ κόσμου, δέν θά μποροῦσαν νά παραστήσουν ἱκανοποιητικά τήν ἀξία του. Ἐπειδή ὁ καιρός πού μᾶς δίνει ὁ Θεός γιά νά κερδίσουμε τόν παράδεισο ἀξίζει τόσο, ὅσο καί ὁ ἴδιος ὁ παράδεισος. Τώρα καταλαβαίνεις τήν ἀξία τοῦ χρόνου πού ἔχεις γιά νά μετανοήσεις. Γιατί θά ἔρθει ξαφνικά ὁ θάνατος, καί τότε θά ζητᾶς μιά στιγμή γιά μετάνοια, καί δέν θά τήν ἔχεις.

Διηγοῦνται γιά ἕναν ἄρχοντα, πού ἦταν πολλά χρόνια γραμματέας κάποιου βασιλιά, πώς ὅταν ἔφτασε στό τέλος τῆς ζωῆς του, ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητα, λέγοντας: «Ἀλλοίμονο σέ μένα, πού ξόδεψα τόσα φορτία χαρτιοῦ γιά νά γράφω τά γράμματα τοῦ βασιλιά, καί δέν βρῆκα λίγο καιρό γιά νά γράψω σέ μισό φύλλο χαρτί τίς ἁμαρτίες μου. Ἀλλοίμονο! Ἀλλοίμονο!».
Ἕνα παρόμοιο θρῆνο θά κάνεις κι ἐσύ, ἀγαπητέ, στό τέλος τῆς ζωῆς σου, ἄν ξόδεψες τά χρόνια σου εἴτε μέσα στήν ἀργία, εἴτε, ἀντίθετα, μέσα στίς πολλές ἀσχολίες, καί δέν φρόντισες γιά τήν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς σου. Λοιπόν, ξύπνα ἀπό τόν πνευματικό ὕπνο. Μοιάσε στό στρατοκόπο ἐκεῖνο, πού πέφτει μεσόστρατα νά κοιμηθεῖ, ἀλλά σέ λίγο, σάν συλλογιστεῖ πόσο οἱ σύντροφοί του ἔχουν προχωρήσει, σηκώνεται καί συνεχίζει βιαστικά.
Ἔχεις χάσει κι ἐσύ τόσον καιρό. Πρέπει τώρα νά τόν πάρεις πίσω, ζώντας, «μή ὡς ἄσοφος, ἀλλ᾿ ὡς σοφός, ἐξαγοραζόμενος τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν»8.
______________________
1 33 : 28. 2 Παρ. 21 : 25. 3 Λουκ. Η΄ : 14 4 Μεγ. Βασιλείου, Ἐπιστ. Α΄. 5 Ἰω. ε΄ : 17 6 Ἰω. Θ΄ : 4 7 Λουκ. Ιθ΄: 13 8 Ἐφ. Ε΄ : 15-16.
(Ἀπό τό βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ», Ἐκδόσεις: Ι. Μ. Παρακλήτου Ὠρωπός Ἀττικῆς)

[aposal]

«Περισσότερο εξέταζε τον εαυτό σου και όχι τους άλλους' γιατί στο ένα θα είσαι κερδισμένος εσύ, στο άλλο οι άλλοι».
Γρηγόριος Θεολόγος

[toula]

Είμαστε δυστυχισμένοι όχι από αυτό που συμβαίνει αλλά από τον τρόπο που το ερμηνεύουμε. Εάν ένα εξωτερικό γεγονός μπορούσε να μας εγκλωβίσει στην δυστυχία, τότε αυτό θα έπρεπε να ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι όμως έτσι. Βλέπουμε ότι στο ίδιο γεγονός διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν με διαφορετικούς τρόπους.
Αυτό φανερώνει ότι δεν γινόμαστε δυστυχισμένοι από αυτό που συμβαίνει στην ζωή μας αλλά από το τρόπο που το ερμηνεύουμε. Και εδώ είναι που πρέπει να συμβούν οι αλλαγές διότι εδώ παίζεται το παιγνίδι της χαράς και της δυστυχίας.
Δηλαδή να μεταπλάσουμε και να μεταμορφώσουμε τους λογισμούς μας. Τις σκέψεις μας. Να αποκτήσουμε νου και βλέμμα Χριστού.
Ο όσιος Γέροντας Θαδδαίος μας το λέει ξεκάθαρα, «η ζωή μας εξαρτάται από το είδος των λογισμών που καλλιεργούμε. Αν οι λογισμοί μας είναι ειρηνικοί και ήρεμοι, αν έχουν πραότητα και καλοσύνη, τότε έτσι είναι και η ζωή μας.»
Γι αυτό θα σας βάλω μια πρώτη άσκηση εργασίας με τον εαυτό σας:
Άσκηση πρώτη………………
Αρχίσετε να σκέφτεστε ότι η φωνή που ακούτε μέσα στο νου σας διαρκώς, δεν είστε εσείς. Δεν είστε οι σκέψεις σας. Καν δεν σας ανήκουν. Δηλαδή αποταυτιστείτε από αυτό που σας λέει ο λογισμός. Πείτε όπως έλεγε ο Άγιος Παίσιος, «μήπως ;», «λες;», «ίσως να μην είναι έτσι;». Αυτό μπορούμε να κάνουμε ως αρχή. Να αμφισβητούμε αυτό που μας λέει με «βεβαιότητα» ο λογισμός μας.
.................................................................................
1. Θα ακολουθήσουν κι άλλες ασκήσεις για το νου και την αλήθεια μας...
2.https://www.facebook.com/.../a.76915055 ... 706013661/

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο όταν ο καθένας μας ξεκινήσει από τον εαυτό του.
Η μεταμόρφωση του κόσμου αρχίζει από την προσωπική μας εσωτερική μεταμόρφωση. Είναι λάθος να μιλούμε για αλλαγή στο κόσμο, όταν εμείς οι ίδιοι παραμένουμε στάσιμοι στον εγωισμό και την εμπάθεια.
Αν ο καθένας μας ξεκινήσει από τον εσωτερικό του κόσμο και μεταμορφώνεται, τότε και ο υπόλοιπος κόσμος έχει ελπίδα αλλαγής.
Χρειάζεται να βάλουμε στην προσωπική μας ζωή τον καλό λογισμό. Εάν το κάνουμε αυτό, τότε θα επηρεάζουμε και τους γύρω μας θετικά. Έτσι σιγά σιγά παρασέρνουμε τον κόσμο προς το αγαθό και θεάρεστο.
Ας σκύψουμε λοιπόν μέσα μας. Ας δούμε τα βαθιά μας κι ας ξεκινήσουμε την εσωτερική πνευματική εργασία.
Για να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται να αλλάξουμε εμείς. Εάν θελουμε πραγματικά να βοηθήσουμε τους γύρω μας ας προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε οι ίδιοι την μετάνοια και την ταπείνωση, ώστε να έρθει στην καρδιά μας η ειρήνη του Χριστού. Τότε και μόνο με την παρουσία μας θα φωτίζουμε τις καρδιές των άλλων και αγιαζόμενοι οι ίδιοι μας θα εμπνέουμε την χριστομίμητη ζωή και στους τριγύρω μας.
Η μεγαλύτερη (επ)ανάσταση γίνεται μέσα στην καρδιά...από εκεί ξεκινούν όλα.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Υπάρχουν δύο αγκαλιές αλλά οδηγούν σε διαφορετικούς δρόμους. Η αγκαλιά στα πάθη, που οδηγεί στην απώλεια και η αγκαλιά προς τον εχθρό, που οδηγεί στην Αγιότητα και τον Παράδεισο. Διαλέγεις και παίρνεις….
"Δύο δρόμους έχει η ζωή", που λέει και ένα λαϊκό άσμα. Υπάρχουν δυο τρόποι για να ζήσεις. Ο τρόπος του αγιασμού και του φωτός και ο δρόμος της κολάσεως και της απώλειας….
Σαν να είναι η ύπαρξή σου μέσα σε ένα δωμάτιο. Υπάρχει ο διακόπτης που ανάβει το Φως και έχεις δύο επιλογές….
Πατάς τον διακόπτη, ανάβεις το Φως και φωτίζεται το δωμάτιο και η ύπαρξη σου.
Δεν πατάς τον διακόπτη και βυθίζεσαι στο σκοτάδι. Το Φως στη δεύτερη περίπτωση δεν θα έρθει διότι δεν το επέλεξες…
Τα πάντα είναι θέμα επιλογών και αποτέλεσμα της χρήσης της ελευθερίας. . .

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr – Ιερά Μητρόπολη Λήμνου

[toula]

Σήμερα είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος. Ο λόγος; Έλαβα ένα μήνυμα που μου γνωστοποιούσε ότι ο Θεολόγος καθηγητής του 1ου Πρότυπου Λυκείου Θεσσαλονίκης κ. Τσιρέβελος Νικόλαος, στα πλαίσια του μαθήματος του, έδωσε σε μαθητές της Α΄Λυκείου δυο μικρά κείμενα μου με τα οποία ζητούσε να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν ζωγραφιές, ποιήματα και διηγήματα. Το αποτέλεσμα ήταν θαυμαστό.

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον καθηγητή κ. Τσιρέβελο που επέλεξε τα ταπεινά κείμενα μου ώστε να εμπνεύσει τα παιδιά της Α΄Λυκείου σε ένα γόνιμο προβληματισμό και τόσο θαυμαστή δημιουργία. Ευχαριστώ όμως και συγχαίρω και τα παιδιά μας, που μέσα από τα κείμενα εξέφρασαν την ομορφιά που κρύβουν μέσα τους. Γιατί πάντα ένας ήχος, μια εικόνα, ένα κείμενο, γίνεται αφορμή να φανερωθεί αυτό που ήδη υπάρχει μέσα μας. Και στους μαθητές αυτούς όπως θα δείτε υπάρχει πολύ φως και Θεός.

Δείτε τι δημιούργησαν τα παιδιά στα linκs που παραθέτω…..
https://ntsireve.blogspot.com/2020/10/2_32.html...
https://ntsireve.blogspot.com/2020/10/1.html...

π. Χαρ, λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

. αύριο παιδιά δεν ξέρουμε τι νόμοι θα βγούνε! Αύριο μεθαύριο ποιος ξέρει τι νόμοι θα βγούνε;
Νόμοι οι οποίοι μπορούν να μας απαγορεύουν να πάμε και στη εκκλησία..τι θα κάνουμε; Θα αρχίσουμε να υπολογίζουμε τους νόμους του κράτους όταν άπτονται εγγίζουν την πίστη μας;
Μην ξεχνάτε ότι οι μάρτυρες ήσαν οι πιο σπουδαίοι και μάλιστα αν ήταν στρατιώτες οι πιο γενναίοι στρατιώτες που πολεμούσαν υπέρ των βασιλέων.
Όταν όμως οι απαγορεύσεις ήγγιζαν την πίστη τους τότε έλεγαν: Πρώτα είναι ο ουράνιος βασιλεύς και μετά ο επίγειος! Τ Ε Λ Ε Ι Ω Σ Ε ! ! ! Προσέξτε αυτό το σημείο!
…Γι αυτό σας είπα να ετοιμάζεσθε πάντοτε. Δεν ξέρουμε την αυριανή μέρα τι θα γίνει.
Θεωρώ μόνο τούτο ότι ο αντίχριστος αυτό θα κάνει, αυτό θα κάνει..
θα πω κάτι άλλο θα κλείσει ολότελα τις εκκλησίες. Θα γίνει διωγμός τρομερός εκ μέρους του αντιχρίστου αυτά τα γνωρίζουμε βέβαια και οι πατέρες μας ειδοποιούν γι αυτό. Οπότε ας ετοιμαζόμεθα πάντοτε!

π.Αθανάσιος Μυτιληναίος
Απόσπασμα από την 8η ομιλία στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης
« Προφήτης Δανιήλ ».

[toula]

Όπως το φίδι σε κάθε κίνδυνο φυλάει το κεφάλι του, έτσι κι ο σοφός χριστιανός, σε κάθε δύσκολη περίπτωση, φυλάει την πίστη του που αποτελεί το θεμέλιο της ζωής του.

Ισαάκ ο Σύρος
"πνευματικές συμβουλές"