"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Έκτη κατά σειρά Κυριακή μετά το Άγιο Πάσχα... αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στην μνήμη των 318 Αγίων Πατέρων,
οι οποίοι έλαβαν μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Η σύνοδος συνήλθε κατά πρόσκληση του Μέγα Κωνσταντίνου κατά το εικοστό έτος της βασιλείας του.

Ποίημα του Γεωργίου Νικομηδείας,
Ένα από τά καλύτερα μαθήματα της παραδόσεως της βυζαντινής μουσικής.
Ψάλλεται σε ήχο πλάγιο του τετάρτου:
--------------------------------------------------------------
Τών αγίων Πατέρων ο χορός,
εκ των της οικουμένης περάτων συνδραμών,
Πατρός και Υιού και Πνεύματος Αγίoυ,
μίαν ουσίαν εδογμάτισε και φύσιν•
και το μυστήριον της Θεολογίας,

τρανώς παρέδωκε τη Εκκλησία.
Ους ευφημούντες εν πίστει,
μακαρίσωμεν λέγοντες•
Ω θεία παρεμβολή,

θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου•

αστέρες πολύφωτοι του νοητού στερεώματος•
της μυστικής Σιών οι ακαθαίρετοι πύργοι•
τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου•
τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου•

Νικαίας το καύχημα, οικουμένης αγλάϊσμα•

εκτενώς πρεσβεύσατε, υπέρ των ψυχών ημών.


http://www.monipetraki.gr/oikoum_a.html

Συγνώμη !




" Άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε ... "

Και αυτό δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει

σε όλη την πορεία της ζωής μας μέχρι το τέλος ...

Εκείνο όμως που θέλει ο Κύριος από τον καθένα μας

είναι η ταπείνωση και η συγνώμη !

Μέσα σ΄ αυτές τις δύο έννοιες κρύβεται

η σωτηρία της ψυχής μας ...

Συγνώμη ! Από Το Θεό και τον συνάνθρωπό μας

για τα δικά μας λάθη , πάθη , αμαρτίες ...

Και ταυτόχρονα , άνοιγμα διάπλατα της καρδιάς μας

να συγχωρέσουμε τον αδελφό μας

σε ότι μας έφταιξε , λύπησε , πόνεσε , στεναχώρησε ...

Συγχωρώ ! Κάνω χώρο στην καρδιά μου ,

να χωρέσουμε μαζί ...

Δεν κρατώ μίσος , κακία , στεναχώρια για κανένα .

Γι΄ αυτό αφήνουμε όλα πίσω ...

Ζητάμε ταπεινά συγνώμη

και συγχωρούμε κι΄ εμείς όλους

και προχωράμε ...

ο αγώνας προ των πυλών ...

Χριστέ μου συγνώμη...

Δεν σε κρεμάσαμε μια φορά
Σε κρεμάμε καθημερινά
Κάθε ώρα, κάθε λεπτό
Με τις πράξεις μας, τις σκέψεις μας
Την αδιαφορία και τον εγωισμό μας...
Χριστέ μου συγνώμη..
Συγνώμη για την αναξιότητά μου
Την εγωκεντρική μου σκέψη
Που κλειδώνει κάθε αρετή στα βάθη της καρδιάς μου..
Χριστέ μου συγνώμη...
Συγνώμη που η διδασκαλία Σου κατήντησε γραφική ομιλία...
Ξεχάσαμε το νόημα... δεν το ζούμε... το πατάμε...
Συγνώμη που όντας φτωχός δίπλα μου Σε προσπέρασα...
Συγνώμη που δεν άκουσα την παραίνεσή Σου
Για αγάπη, ταπείνωση, συγχώρεση...
Χριστέ μου συγνώμη...
Με δάκρυα καρδιάς Σου ζητώ να με αναστήσεις...
Αμήν.

ΠΕΣ ΤΟ ΔΥΝΑΤΑ


Ανοίξτε πύλες της καρδιάς μου, για να εισέλθει ο Χριστός, ο Βασιλεύς της δόξης.

Είσελθε φως μου, και φώτισε το σκότος μου.

Είσελθε ζωή μου, και ανάστησέ με.

Είσελθε ιατρέ μου, και ίασε τις πληγές μου.

Είσελθε θεία φωτιά, και κάψε τα αγκάθια των αμαρτιών μου.

Είσελθε Βασιλιά μου, και κατάργησε μέσα μου το βασίλειο της αμαρτίας.

Κάθισε στον θρόνο της καρδιάς μου και βασίλευε, Εσύ που είσαι ο βασιλεύς και ο Κύριος μου.

Χαίρε Παρθένα !





Χαίρε, Παρθένα, χαίρε, των ουρανών κυρία,
καύχημα των αγγέλων, του κόσμου σωτηρία,
σταθμός των κουρασμένων, των ναυαγών λιμάνι,
τη λατρευτή σου δόξα ανθρώπου νούς δεν φθάνει.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Των ορφανών μητέρα, χαρά των λυπημένων
συ φως των νυκτοπλάνων, πατρίδα σύ των ξένων,
απλώνετ' η στοργή σου στον κόσμο απ' άκρη ως άκρη,
παρηγορεί τον πόνο σφογγίζωντας το δάκρυ.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Σύ που' φερες στον κόσμο τον κτίστη όλου του κόσμου,
συ δος μου την ελπίδα, σύ καί το θάρρος δός μου,
δυνάμωσε το νου μου, σύ φώτισέ τον μόνη,
στο πέλαγος του βίου σύ κράτα το τιμόνι.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Σύ που' φερες στον κόσμο το φώς και τήν αλήθεια,
των δούλων αδελφών μας αλάφρωσε τα στήθια,
δόσε τους τήν ελπίδα, και παρηγόρησέ τους,
στου πόθου των το τέρμα σύ μόνη οδήγησέ τους.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !



Χαίρε, Παρθένα, χαίρε ! Σύ γίνου μόνη ασπίδα
στην ταλαιπωρημένη κι αγαπητή πατρίδα,
εσύ προφύλαξέ την απ' των εχθρών τα τόξα
και δείξε της το δρόμο που φέρνει προς την δόξα.
Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !

Ιωάννης Πολέμης


Πηγή : http://users.sch.gr/bastam/theotokos.html

Ήσουν δίπλα μου Χριστέ μου ακόμα και όταν εγώ απουσίαζα


Ήμουν ένοχος,
στο σκοτεινό κελί μιας φυλακής
κι ήρθες και διέλυσες με φως,
κάθε σκοτάδι της ψυχής.

Ήμουν άτιμος,
σε καταγώγια κάθε ενοχής
κι ήρθες κι έδιωξες κάθε μορφή
ουσίας εθιστικής.

Ήμουν άρρωστος,
βαριά, σ’ άσπρο κρεβάτι κλινικής,
κι ήρθες κι εξαφάνισες
τη δυσωδία της πληγής.

Ήμουν, όπου κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όπως κι αν ήμουν, ήρθες,
ήμουν, όποτε φώναξα, ήρθες,
ήμουν, αν και σε πρόδωσα, ήρθες,
ήμουν, ότι κι αν είμαι, ήρθες.

Βασίλειος Ν. Κατζικάς

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Φώς μοναδικό
το κερί σου
και τ` απομεινάρι της ημέρας.
"Ο Κύριος εβασίλευσεν..."

Κράτος ιλαρός
η σιωπή σου
και το πλήρωμα της μέρας.
"Καταξίωσον Κύριε..."

Δίδυμα πρόσωπα
παρθενικά
το δειλινό και η ψυχή σου.
"Νύν απολύεις τον δούλον Σου...".


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΗΣ.
ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ.

Η ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ.

Ευλογητός ο Θεός.
Μυστηρίου απόθεμα στο κόσμο του.
Εμβιος χούς.

Ευλογητός ο Θεός.
Αέναο έλπισμα στον ουρανό του.
Φώς ιλαρόν.

Ευλογητός ο Θεός.
Ρανίδα στενάζουσα στην μοίρα μας.
Η Πόλις η μένουσα.

Ευλογητός ο Θεός.
Η Ρωμηοσύνη, η Ρωμηοσύνη.
Δι` ευχών Του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΗΣ.
ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ.

ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΧΟΝ


Εσένα σκέπτομαι
στο δικό σου δρόμο της ζωής
τον απόντα
απο πάντα τα παρόντα
και χάνομαι.

Εσένα σκέπτομαι
στο δικό σου δρόμο της ζωής
τον όντα
με τον Πανταχού Παρόντα,
και χάνομαι.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΗΣ.
ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ

ΣΥΜΠΟΣΙΟ.
Η Εκτενής
απο το θρόνο
είμαστε εμείς που δεόμαστε
"υπέρ των αγίων του Θεού Εκκλησιών"

Η Εκφώνηση
απο το Σύνθρονο
είμαστε εμείς που καυχόμαστε
"υπέρ της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας"

Η Προσφώνηση
στ` Αρχονταρίκι
είμαστε εμείς που μιλάμε
'υπέρ της των πάντων ενώσεως"

Αντί της ξενότητος
το ξενίζειν
κι αντι του"ακρατοποτείν"
το"οινοσπονδείν"


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΡΓΗΣ.
ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ
ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ