Σελίδα 1 από 2

H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 10:51 am
από Συνταξιδιώτης
Μήπως βρισκόμαστε στην περίοδο όπου ο Αγ.Αντώνιος και ο Αγ.Κοσμάς είχαν πει ότι θα`ρθει εποχή όπου αυτόν που σκέφτεται σωστά θα τον θεωρούν τρελλό και αυτόν που σκέφτεται αλλόκοτα θα τον θεωρούν λογικό;

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 11:02 am
από plagiaskepsi
ΚΑΛΟΣ ΗΡΘΕΣ :8
Αν ζούμε σε τέτοια περίοδο και εποχές μην περιμένης Σοφές απαντήσης αλλάαπαντήσης περιόδου και εποχής (της μόδας.)...... :8

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 11:09 am
από plagiaskepsi
Τελικά να μην στεναχωριέσε..... :8

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 11:15 am
από Συνταξιδιώτης
`Eθιξα το θέμα διότι διαπιστώνω ότι ο κόσμος φοβάται την απομυθοποίηση του απαγορευμένου.

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 11:45 am
από plagiaskepsi
επιτυχώς έβαλες το θέμα...προσώπικα σε ευχαριστω γιαυτό :8
Ομώς μην νομίζεις δεν φοβόντε και όλοι μα όλοι.....
ευτύχως :8

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 12:04 pm
από Συνταξιδιώτης
Κατά τη γνώμη μου η ιδανικότερη πολιτεία είναι η μοναχική,αν και εκεί υπάρχουν δυσκολίες που όμως αντιμετωπίζονται επιτυχώς θα`λεγα,διότι δεν υπάρχουν οι περισπασμοί που υπάρχουν στην πόλη...όπου ψάχνουμε σχεδόν χαμένοι,λύσεις λανθασμένες για τα προβλήματά μας.

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 12:16 pm
από gkou
Σίγουρα, ζούμε σε πολύ παράλογη εποχή...Ο άνθρωπος έβγαλε από τη ζωή του τον Θεό και τελικά παραπαίει, μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο.Μόνο μέσα στην Εκκλησία μπορούμε να σωθούμε, και πάντα κάτω από την επιτήρηση του πνευματικού μας. Δεν είναι δυνατόν να μονάσουμε όλοι, αδελφέ μου, όσο ιδανικό κι αν φαντάζει αυτό...Υπάρχουν και αρκετοί έγγαμοι, δε θα σωθούν μόνο οι μοναχοί. Ο καθένας μας σηκώνει το δικό του σταυρό και όλοι μαζί παλεύουμε για τη σωτηρία μας. Μόνο η πίστη και η εφαρμογή των εντολών του Θεού μπορούν να μας στηρίξουν σε αυτές τις αλλοπρόσαλλες μέρες που ζούμε...

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 12:51 pm
από plagiaskepsi
Καλά κάνεις και εχεις γνώμη.Ευγε σου
Την γνώμη ομως για να την κρίνησ την φερνείς σε επαφή με την πραγματικότητα.Τότε 500 φορές εύγε σου.
Στην ζωή αυτην ένα μόνο λάθος υπάρχη.
((το λάθος του να χασείς την αιώνια ζωη))
Επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα...και πολύ πολύ σοβαρά.
συμφωνό απόλυτα με την αδερφή..Γεωργία απο την Κορινθο.
Οτι σουπε όπως στα είπαι.

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Σεπ 27, 2009 4:37 pm
από calendula
''Και οταν θα'ρθουν οι καιροι ,
που θα 'χει σβησει το κερι στην καταιγιδα,
υπερασπισου το παιδι,
γιατι αν γλιτωσει το παιδι,
υπαρχει ελπιδα''.


Υ.Γ Εχω την γνωμη οτι για καθε ευαισθητη ψυχη, η εκαστοτε εποχη στην οποια ζει, της φαινεται εποχη του παραλογου.
Εαν μαλιστα αυτη η ψυχη φερει και πνοη ορθοδοξιας μεσα της,
τοτε το συγχρονο της σκοταδι την πληγωνει ακομη περισσοτερο.Ισως...δεν ξερω...

Re: H εποχή του παραλόγου

Δημοσιεύτηκε: Δευ Σεπ 28, 2009 8:23 am
από filotas
Αγαπητέ Συνταξιδιώτη, η εποχή που όσοι σκέφτονται σωστά χαρακτηρίζονται τρελοί, δεν άρχισε τώρα, αλλά από τότε που ήρθε ο Χριστός στον κόσμο πριν 2000 χρόνια.

Όταν ο Απόστολος Παύλος πήγε στην Αθήνα στον Άρειο Πάγο κι άρχισε να μιλάει για την Ανάσταση των νεκρών, οι Αθηναίοι τον χαρακτήρισαν τρελό. Όπως είπε ο ίδιος στους Κορινθίους «23 ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μέν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν,» (Κορινθ Α 1, 23). Άλλωστε και για τον ίδιο το Χριστό οι Εβραίοι έλεγαν ότι έχει δαιμόνιο και ο Χριστός μας είπε: «24 Ουκ έστι μαθητής υπέρ τον διδάσκαλον ουδέ δούλος υπέρ τον κύριον αυτού. 25 αρκετόν τώ μαθητή ίνα γένηται ως ο διδάσκαλος αυτού, και ο δούλος ως ο κύριος αυτού. ει τον οικοδεσπότην Βεελζεβούλ εκάλεσαν, πόσω μάλλον τους οικιακούς αυτού;» (Ματθ. 10, 24-25)

Όποιος αποφασίσει να ζήσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, για τους ανθρώπους που ζουν σύμφωνα με τις επιταγές του κόσμου, δεν είναι μόνο φως, αλλά και σκάνδαλο, επειδή η συμπεριφορά του δεν εξηγείται με την ανθρώπινη λογική, αλλά μόνο με την πίστη.

Επομένως εμάς τους Χριστιανούς και τρελούς θα μας πουν και ανόητους και οπισθοδρομικούς και πολλά άλλα. Γι αυτό είναι δύσκολη η καθημερινή ομολογία μας μπροστά στους ανθρώπους, με λόγια ή με πράξεις. Όμως στο μυαλό μας είναι πάντα τα λόγια του Χριστού μας: «32 Πάς ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς· 33 όστις δ' αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν τού πατρός μου τού εν ουρανοίς.» (Ματθ. 10, 32-33) και «22 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά μου· ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται.» (Ματθ. 10, 22), δηλαδή όποιος υπομείνει το μίσος και τους εμπαιγμούς των ανθρώπων του κόσμου μέχρι τέλος, αυτός θα σωθεί.

Φίλε μου, πολλές φορές το να μας χαρακτηρίσει κάποιος τρελούς, για χάρη του Χριστού μας, είναι έπαινος και πρέπει να τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα γι αυτό.