Σε μια απο τις πολλες πλεον ,αγαπημενη μου Ιερα Μονη συναντησα μια μερα και μου εκανε εντυπωση 2 αδελφια μας,
μακαρι τουλαχιστων να τους εμοιαζα εγω λιγο στην ταπεινωση που ειχανε,
ο Ενας στο καροτσακι απο εγκεφαλικο, απο το επισοδειο και μετα αρχισε να προσευχετε να εξομολογειτε και να κοινωναει τατκικα σωμα και αιμα Κυριου
η καταγωγη του δεν ρωτησα απο ποια πολη της Ελλαδας, ερχονται και φιλοξενουνται εκει μαλιστα,
ο πρωτος, ο ασθενεις ,πρωιν απο οτι εμαθα Πανκ να μη παρω αμαρτια ετσι καταλαβα ,δεν καταλαβενες τιποτα απλη κανονικη εμφανιση σαν ολους μας,
ο δευτερος που τον κουβαλουσε με το καροτσακι ο φιλος του παντου, ξυρισμενος στα πλαγια και στην μεση μια μεγαλη ξανθια βαμενη λουριδα ,σκουλαρικια, τατουαζ γεματος ,παντα ελεγε τι να ειτανε αυτο που ο φιλος του ενιωσε ,και εψαξε και βρηκε τον Θεο, οσπου του χαρισε ο θεος την ευλογημενη ασθενεια
απο 130 κιλα εγινε 70, υγειεστατος πλεον μαζι με τον φιλο του προσευχετε ,προσκυναει, εξομολογητε ,και μεταλαμβαμνει την Θεια κοινωνια
μετανοιες και ταπεινωση στην εκκλησια μπροστα στην Θαυματουργικη Εικονα ,διχως να κοιταζει αριστερα δεξια αν τον προσεχουνε η οχι,
αλλα τα μαλλια στο στιλ που του αρεσει, και τα σκουλαρικια σκουλαρικια,
ε λοιπον αδελφια αυτος εχει κιολας μια θεση στον Θεο διπλα και οι αβαφοι και καλοχτενισμενοι ας βαλω τον εαυτο μου πρωτα αμφιβαλω για πολλα .........
δεν λεω να βαφτουμε και να περασουμε σκουλαρικια, αλλα ο Θεος θα μας κρινη εκεινος απο τις πραξεις μας, τα αλλα ειναι δευτερευοντα
μονο εκεινος ξερει κανεις αλλος μακαρι να ειχαμε ολοι μας
κοκκινα και ξανθα μαλλια αλλα ασπρη καθαρη ψυχη
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί προσπαθήτε μερικοί να βγάλετε τον άλλον κριτή, διορατικό, ή οτιδήποτε άλλο, όταν ορθά μηλά, καί όταν μαλιστα είναι κανόνας της Εκκλησίας. ότι είναι αμαρτία το βάψιμο δεν συμφονίτε; Τότε να την καταργήσουμε, καί να πουμε ότι δεν είναι. Αυτοί που λένε ότι το μεσα μετρα, είναι σωστό, αλλά άμα είσαι μέσα είσαι και έξω καί δεν σκανδαλιζης τους άλλους. Και κόψτε σας παρακαλώ το κριτήριο, εδώ μέσα δεν βλέπω καμία βαμένη για να την κρίνω. Συζητάμε τη ειναι αμαρτία.
Εδώ υπήρχε μιά σύναξις μαύρων, και μας σταμάτησαν, και λυσσόντας σαν σκύλλοι ζητούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων. Και μάρτυς μου ο Κύριος τέκνον μου Γρηγόριε, μου εφανέρωσαν όσους κατέκρινα στη ζωή μου και όχι μόνο τ' αληθινά αλλά με συκοφαντούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα εναντίων μου. Οι δε Άγγελοι καταφρονήσαντες αυτούς, και πετώντας τις πτέρυγες τους ανεβαίναμεν στον ουρανό.
2ον. Τελώνιο της ύβρεως.
Και ανεβαίνοντας λίγο συνατήσαμε το τελώνιο της ύβρεως, και εδώ πολυαγωνιζόμενοι οι Άγγελοι, με τις ευχές του Πατρός μας Βασιλείου, αναχωρίσαμεν και συνομιλούντες οι Άγγελοι έλεγαν· αληθινά μεγάλην ωφέλειαν βρήκε αυτή η ψυχή από τον Άγιον Βασίλειον.
3ον. Τελώνιον του φθόνου.
Και ανεβαίνοντας εφθάσαμεν στο τελώνιο του φθόνου, και μη έχοντας τίποτα οι δαίμονες εναντίων μου επεράσαμεν ανενόχλητοι· αν και έτριζαν τα δόντια τους, οι αγριοπρόσωποι εκείνοι μαύροι να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων· και έτσι περάσαμε το τελώνιο τούτο.
4ον. Τελώνιον του ψεύδους.
Και ανεβαίνοντας, σε πολύ ύψος φθάσαμεν στο τελώνιο του ψεύδους όπου εκεί πολύ πλήθος δαιμόνων με άσχημα πρόσωπα έτρεχαν κατ' απάνω μου, κραυγάζοντας και λυσσόντας έφεραν πολλές αποδείξεις, και είχαν γραμμένα πολλές ανόητες λέξεις που έλεγα στην παιδική μου ηλικία μέχρι και τα πρόσωπα που τα έλεγα και ζητούσαν απολογία από τους Αγγέλους. Και οι Άγγελοι πληρώσαντες από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμεν.
5. Το τελώνιο του θυμού και της οργής.
Και ανεβαίνοντας εφθάσαμεν στο τελώνιο του θυμού και της οργής, όπου εκεί πλήθος μαύρων λυσσόντας σαν σκύλλοι δάγκωναν ο ένας τον άλλον και κατατρώγονταν αναμεταξύ τους και σαν αγριόχοιροι ορμόντας εναντίων μου, έκαμναν τα σχήματα και τα καμώματα που έκανα όταν θυμονόμουν και όταν εκρατούσα έχθρα και μνησικάκουν με κανένα· και εδώ πληρώνοντας από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμεν.
6. Τελώνιον υπερηφάνειας.
Και ανεβαίνοντας λίγον οι Άγγελοι εφθάσαμεν στο τελώνιο της υπερηφάνειας και ψάχνοντας πολλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα να με κατηγορήσουν διότι ήμουν φτωχή και περνώντας ανενόχλητοι φθάσαμεν στο τελώνιο της βλασφημίας.
7ον. Τελώνιον της βλασφημίας.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της βλασφημίας, και αμέσως όταν μας είδαν οι δαίμονες έτρεξαν κατ' απάνω μας τρίζοντας τα δόντια και βλασφημούντες, εγώ έτρεμα από τον φόβο μου και μου έλεγαν οτι βλασφήμησα τρείς φορές στη νεότητα μου· οι δε Άγγελοι έφεραν απόδειξη οτι εξομολογήθηκα και αναχωρήσαμεν αφήνοντας τους δαίμονες άπρακτους.
8ον. Τελώνιον της φλυαρίας και αστειολογίας.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιον της αστειολογίας και φλυαρίας και ζητούσαν οι δαίμονες να δώσω απολογίαν για τα αισχρόλογα, τις αστειολογίες και άσεμνα τραγούδια που έλεγα στη νεότητα μου και απορούσα πως τα θυμούνταν, ενώ εγώ από την πολυκαιρία τα ξέχασα· και πληρώνοντας οι Άγγελοι ανεχωρήσαμεν.
9ον. Τελώνιον του τόκου και δόλου.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο του τόκου και του δόλου που εξετάζει τους τοκογλύφους και δόλιους, και χωρίς να βρουν τίποτα οι δαίμονες να αποδείξουν αναχωρήσαμεν.
10ον. Τελώνιον της οκνηρίας και του ύπνου.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της οκνηρίας όπου οι δαίμονες με εξέτασαν αν κοιμώμουν πολύ και βαριόμουν να σηκωθώ να προσευχηθώ ή να πάω στην εκκλησία ή αν μπορούσα να κάμω κανένα καλό και αμελούσα· και χωρίς να βρούν τίποτα αναχωρήσαμεν ανενόχλητοι.
11ον. Τελώνιον της φιλαργυρίας.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της φυλαργυρίας στο οποίο υπήρχε πολύ σκοτάδι και ομίχλη· και εξετάζοντας οι δαίμονες και αφού δεν βρήκαν τίποτα επειδή ήμουν φτωχή, φύγαμεν ανενόχλητοι.
12ον. Τελώνιον της μέθης.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μέθης, και ορμόντας οι δαίμονες σαν λύκοι αρπακτικοί κατ' απάνω μας, εξέταζαν το κρασί που ήπια σ' όλη μου τη ζωή· και με κατηγορούσαν οτι στο τάδε σπίτι ήπιες τόσα ποτήρια, στον τάδε γάμον εμέθυσες και όσα μου έλεγαν ήσαν αληθινά· και πληρώνοντας οι Άγγελοι αναχωρήσαμεν
και ανεβαίνοντας οι Άγγελοι έλεγαν αναμεταξύ τους:
"Μεγάλον κίνδυνον έχει η ψυχή εώς ότου περάσει τα ακάθαρτα τελώνια του αέρος"
και εγώ τους λέγω:
" Ναι κύριοι μου, και νομίζω πως κανείς από τους ζωντανούς ανθρώπους δεν θα γνωρίζη το τι συμβαίνει μετά τον χωρισμό της ψυχής από τους δαίμονες του αέρος, και αλλοίμονο στους αμελείς το τι τους περιμένει·"
και οι Άγγελοι αποκρίθηκαν και είπαν:
"Οι αγίες Γραφές αναλαμβάνουν όλα αυτά, αλλά οι ταλαίπωροι ανθρώποι σκοτεισμένοι από την πολυτέλεια, τροφές και ηδονές του κόσμου, τυφλώνονται και δεν πιστεύουν ότι θα πεθάνουν και δεν φροντίζουν να κάμνουν καλά έργα για την ψυχή τους· και αλλοίμονο στους αμελείς διότι τους αρπάζουν οι δαίμονες και τους ρίπτουν στον σκοτεινόν Άδην μέχρι της κρίσεως οπότε θα δικασθούν και θα απολάβη ο κάθε ένας οτι έπραξε."
13ον. Τελώνιον της μνησικακίας.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μνησικακίας που εξετάζει αυτούς που έχουν έχθρα, και δεν συγχωρούν τους αδελφούς τους. Και ορμόντας οι δαίμονες κατ' απάνω μου, εξέταζαν τα κατάστιχα τους , να βρούν κανένα πταίσιμο να με αρπάξουν· και χωρίς να βρούν φώναξαν σαν λυσσασμένα σκυλιά οτι ξεχάσαμεν να τα γράψουμεν, και αναχωρήσαμεν ανεβαίνοντας,
και ρώτησα τους Αγγέλους πως γνωρίζουν οι δαίμονες τις αμαρτίες των ανθρώπων, και μου αποκρίθηκαν οι Άγγελοι:
" Δεν γνωρίζεις, ότι μετά το βάπτισμα κάθε χριστιανός λαμβάνει έναν Άγγελο σαν φύλακα να τον φυλάει, και να τον οδηγή στο καλό, και να γράφη τα καλά του έργα· ομοίως δε τον ακολουθή και ένας διάβολος και γράφη τις κακές του πράξεις, και τις αναγγέλλει στο κάθε τελώνιο που ανήκει η αμαρτία και γι' αυτό γνωρίζουν οι δαίμονες, και όταν η ψυχή χωρίση από το σώμα και ανέρχεται στους ουρανούς την εξετάζουν δαίμονες σε κάθε τελώνιο και τούτο γίνεται στους ορθόδοξους χριστιανούς μόνο, στους δε απίστους και ασεβείς δεν υπάρχει καμιά εξέτασις."
14ον. Τελώνιον της μαγείας και γοητείας.
Ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μαγείας και γοητείας. Εδώ οι δαίμονες ήσαν σαν άγρια ζώα· άλλοι είχαν μορφή σκύλλου, άλλοι σαν βόδια, άλλοι σαν φίδια, με άσχημη μορφή, αλλά με θείαν χάρην όταν με εξέτασαν δεν βρήκαν τίποτα,
και ανεβαίνοντας ρώτησα τους Άγγελους με τι τρόπον μπορούν να σβήσουν από τα κατάστιχα των δαιμόνων τα αμαρτήματα των ανθρώπων,
και οι Άγγελοι μου αποκρίθησαν:
"Συγχωρούνται τα αμαρτήματα όταν ο άνθρωπος μετανοήση και εξομολογηθή στον πνευματικόν και κάμη τον κανόνα που του έβαλεν τότε εξαλείφονται τα αμαρτήματα από τα κατάστιχα των δαιμόνων· και λυσσώντας οι δαίμονες τους πολεμούν για να τους ρίψουν σε νέα αμαρτήματα. Γι' αυτό η εξομολόγηση και η μετάνοια γίνονται αιτίες να συγχωρηθούν οι ανθρώποι και να περάσουν ελεύθερα τα εναέρια τελώνια. Αλλά πολλοί ανθρώποι λέγουν ότι τα εξομολογούνται στον Θεό· και άλλοι πάλι ζητούν να εύρουν πνευματικόν συγκαταβατικόν για να αποφύγουν τον κανόνα· Αλλά αυτή δεν είναι μετάνοια αλλά πονηρία και ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Και όπως στην ασθένεια του σώματος εκλέγουμεν τον καλύτερον ιατρόν, έτσι πολύ περισσότερον στην ασθένεια της αθάνατης ψυχής να εκλέγουμε τον θεοφοβούμενον και αυστηρόν πνευματικό, και να τον έχει κανείς μέχρι τέλους της ζωής· αλλιώς πλανούνται οι ανθρώποι και δεν μπορούν να περάσουν τα τελώνια του αέρος."
15ον. Τελώνιον της γαστριμαργίας και πολυφαγίας.
Αυτά καθώς μου έλεγαν φθάσαμε στο τελώνιο της γαστριμαργίας και πολυφαγίας, όπου οι δαίμονες ήσαν πολύ χονδροί σαν τους χοίρους, δυνατοί και άγριοι, και έτρεξαν κατ' απάνω μου, γαυγίζοντας, και μου φανέρωσαν τις πολυφαγίες που έκαμνα απο μικρήν ηλικία μέχρι που γέρασα, και οτι δεν νήστευα Τετάρτη και Παρασκευή μέχρι και τις 40στάς χωρίς εγκράτεια· και οι Άγγελοι φέρνοντας τα καλά μου έργα για πληρωμή αναχωρήσαμεν.
16ον. Τελώνιο της ειδωλολατρίας.
Και φθάσαμεν στο τελώνιο της ειδωλολατρίας και διαφόρων αιρέσεων, και χωρίς να βρούν τίποτα οι δαίμονες αναχωρίσαμεν.
17ον. Τελώνιον της αρσενοκοιτίας.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της αρσενοκοιτίας· και ο πρώτος αυτών καθόταν σαν φοβερός δράκωντας αλλάσωντας μορφές πότε σαν αγριόχοιρος, πότε σαν ποντικός, πότε σαν θηριόψαρο και τριγύρω αυτού βρώμα και ανυπόφορη δυσσωδία και επλάγιαζε ασχημονώντας. Και επειδή δεν βρήκε τίποτα εναντίων μου, αναχωρήσαμεν,
και μου έλεγαν οι Άγγελοι ότι πολλοί φθάνουν μέχρι εδώ ανεμπόδιστα, και για την αισχρήν αυτήν πράξιν, καταγκρεμίζονται στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην.
18ον. Τελώνιον των χρωματοπροσώπων.
Και μιλώντας φθάσαμεν στο τελώνιο το οποίον εξετάζει άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι καλλωπίζουν τα πρόσωπα τους με διάφορα χρώματα, και μυρωδικά και δεν ευχαριστούνται με το κάλλος που τους έδωσεν ο Θεός. Εγώ είχα χρωματισθή δύο φορές στη ζωή μου και οι δαίμονες εξέταζαν να με κρατήσουν οι Άγγελοι όμως επάλευαν με πολύν κόπον φέρνοντας τις καλές μου πράξεις, και κερδίζοντας αναχωρίσαμεν.
19ον. Τελώνιον της μοιχείας.
Ανεβαίνοντας φθάσαμεν στο τελώνιο της μοιχείας το οποίον εξετάζει τους μοίχους και μοιχαλίδας· δηλαδή τους παντρεμένους οι οποίοι πηγαίνουν σε ξένες γυναίκες και μολύνουν το στεφάνι τους. Επίσης εδώ στο τελώνιον αυτό εξετάζονται και οι παρά φύσιν πράξαντες με τις γυναίκες τους. Αλλά επειδή εγώ δεν είχα ευθύνη από αυτά αναχωρίσαμεν χωρίς πρόβλημα.
20ον. Τελώνιον του φόνου και της εκτρώσεως.
Και ανεβαίνοντας φθάσαμεν στους τελωνάρχες του φόνου οι οποίοι εξετάζουν τους φονιάδες, μέχρι και τις γυναίκες που αποβάλλουν από την κοιλία τους βρέφη και μέχρι και αυτούς που αποφεύγουν την τεκνογονία· και από εδώ με την χάρην του Θεού αναχωρήσαμεν χωρίς πρόβλημα.
21ον. Τελώνιον της κλοπής.
Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμεν στο τελώνιο της κλοπής που εξετάζει τους κλέφτες και εξετάζοντας με καλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα και αναχωρίσαμεν ανεμπόδιστα.
22ον. Τελώνιον της πορνείας.
Και ανεβαίνοντας πολύ ψηλά φθάσαμεν στην θύρα του Ουρανού, όπου βρίσκεται το τελώνιο το οποίον εξετάζει τους πόρνους. Ο αρχηγός τους καθώταν σε υψηλό θρόνο και φορούσεν φόρεμα ραντισμένο με αφρούς και αίματα κάθε ακαθαρσίας πλυμμηρισμένον, το οποίον έγινε αυτό από τις ακαθαρσίες της πορνείας. Και ορμώντας οι δαίμονες κατ' απάνω μου με εκατηγορούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα, και ετόλμησαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων και να με ρίψουν στον άχαρον Άδην. Οι δε Άγγελοι αντίλεγαν σ' αυτούς, ότι είχα εξομολογηθή και παραίτησα από πολύν καιρόν αυτά. Και λέγοντας ψέματα οι δαίμονες έλεγαν ότι δεν τα εξομολογήθηκα ούτε κανόνα έλαβα από πνευματικόν, και οι Άγγελοι αναχώρησαν, τρίζοντας οι ακάθαρτοι δαίμονες τα δόντια τους.
Και προχωρώντας μου λένε οι Άγγελοι ότι πολύ λίγοι περνούν από αυτό το τελώνιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται μέχρι εδώ πέφτουν στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην.
23ον. Τελώνιον της ασπλαχνίας.
Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμεν στο τελώνιο της ασπλαχνίας, το οποίο εξετάζη τους σκληρόκαρδους και ανελεήμονες και εξετάζοντας με οι δαίμονες και χωρίς να με βρουν άσπλαχνη διότι ελεούσα τους φτωχούς, και καταντροπιασθέντες οι δαίμονες, αναχωρήσαμεν απ' αυτούς.
Η ελεεινότητα μου λέει ..... να μην βάφετε κανένας άνθρωπος.-
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
filotas έγραψε:Αθανάσιε εμείς θα μείνουμε στο 1ο Τελώνιο , οπότε ας στενοχωρηθούν αυτοί που θα φτάσουν στο 18ο .
Αδέλφια, μακάρι το μόνο ελάττωμα των γυναικών να ήταν το βάψιμο.
Οι υπερβολές μας οδηγούν στην καταστροφή. Σε όλα χρειάζεται διάκριση.
Μου φένετε Νικο οτι εσύ θέλεις να αρέσης και στον Θεό και στους ανθρώπους. γίνετε;
Το βάψιμο δεν πειράζη.
Το παντελόνι δεν πειράζει.
Το ντεκολτε δεν πειράζει.
Το κάπνισμα δεν πειράζει.
Η κοντή φούστα δεν πειράζει.
Το χαζοκούτη δεν πειράζει.
Τα σκουλαρίκια δεν πειράζουν.
Το να πας στο γήπεδο και να ακούς τα βρησίδια δεν πειράζει.
Να ακους μουσική δεν πειράζει.
Να ηπάρχη σχέση πριν το γάμο δεν πειράζει.
Να ακούμε τη λένε τα ζώδια δεν πειράζει.
Να κάνουμε τατουάζ δεν πειράζει.
Τα γυμνόστηθα και τα στρίνγκ στην παραλία δεν πειράζει.
Χοριστές διακοπές για τα αντρόγυνα δεν πειράζει.
Οι γκέι δεν πειράζουν.
και πόσα άλλα...
Αντίθετα τώρα, μας πειράζει η μακριά φούστα.
Μας πειράζει το μακρή μανίκη στην Εκκλησία
Η μαντίλα, ο μακρής σταυρός, η νηστεία, η εξωμολόγιση, το λειβάνη και πόσα άλλα...
Όπως έχω ξανα πει φτιάχνουμε έναν θεο στα μέτρα μας, ενώ ο Θεός ο Τριαδικός μας είναι διαχρονικος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμην.
Ημαρτον Κυριε μου και Θεέ μου.
Εάν περάσουμε με επιτυχία όλα τα τελώνια και κοπούμε στο βάψιμο, τότε τι να πω...
Όσο πιο ταπεινός είναι κανείς και πιο ανεβασμένος πνευματικά, τότε όλα κόβονται σιγά σιγά.
Πιο πάνω κάποιος είπε ότι ο κάθε άρρωστος χρειάζεται και το ανάλογο φάρμακο. Όλα γίνονται με διάκριση και με τη συμβουλή του πνευματικού που ξέρει την ψυχή του καθενός και τι μπορεί να σηκώσει και τι όχι.
Προσωπικά προτιμώ έναν άνθρωπο καλλωπισμένο εξωτερικά που προσπαθεί να καλλωπίσει και την ψυχή του, παρά έναν με μακριά μανίκια, κότσους κλπ. που νομίζει ότι έτσι αρέσει στο Θεό και ο εγωισμός δεν τον αφήνει να δει την ασχήμια της ψυχής.
Το έχω ζήσει παρα πολύ καλά αυτό και δυστυχώς το ζω και τώρα και έχει τρομάξει το μάτι μου με την υποκρισία των ανθρώπων.
Μακάρι να μπορούσαμε όλοι να γίνουμε απόλυτα αρεστοί στο Θεό, αλλά πάντα κάτι θα μας λείπει. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι άγιοι δεν ήταν τέλειοι.
filotas έγραψε:Αθανάσιε εμείς θα μείνουμε στο 1ο Τελώνιο , οπότε ας στενοχωρηθούν αυτοί που θα φτάσουν στο 18ο .
Αδέλφια, μακάρι το μόνο ελάττωμα των γυναικών να ήταν το βάψιμο.
Οι υπερβολές μας οδηγούν στην καταστροφή. Σε όλα χρειάζεται διάκριση.
Μου φένετε Νικο οτι εσύ θέλεις να αρέσης και στον Θεό και στους ανθρώπους. γίνετε;
Το βάψιμο δεν πειράζη.
Το παντελόνι δεν πειράζει.
Το ντεκολτε δεν πειράζει.
Το κάπνισμα δεν πειράζει.
Η κοντή φούστα δεν πειράζει.
Το χαζοκούτη δεν πειράζει.
Τα σκουλαρίκια δεν πειράζουν.
Το να πας στο γήπεδο και να ακούς τα βρησίδια δεν πειράζει.
Να ακους μουσική δεν πειράζει.
Να ηπάρχη σχέση πριν το γάμο δεν πειράζει.
Να ακούμε τη λένε τα ζώδια δεν πειράζει.
Να κάνουμε τατουάζ δεν πειράζει.
Τα γυμνόστηθα και τα στρίνγκ στην παραλία δεν πειράζει.
Χοριστές διακοπές για τα αντρόγυνα δεν πειράζει.
Οι γκέι δεν πειράζουν.
και πόσα άλλα...
Αντίθετα τώρα, μας πειράζει η μακριά φούστα.
Μας πειράζει το μακρή μανίκη στην Εκκλησία
Η μαντίλα, ο μακρής σταυρός, η νηστεία, η εξωμολόγιση, το λειβάνη και πόσα άλλα...
Όπως έχω ξανα πει φτιάχνουμε έναν θεο στα μέτρα μας, ενώ ο Θεός ο Τριαδικός μας είναι διαχρονικος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμην.
Ημαρτον Κυριε μου και Θεέ μου.
Τα φασόλια πειράζουν .
Το σκόρδο πειράζει.
Τα πολλά γλυκά πειράζουν.
Η πολύ γκρίνια να δεις πως πειράζει.
Μα πιο πολύ απ' όλα πειράζει κάποιος που νομίζει ότι μπορεί να κάνει τους ανθρώπους από δαίμονες αγγέλους μέσα σε μια νύχτα. Αυτός τους διώχνει τόσο μακριά από την Εκκλησία, που ούτε ο διάβολος δεν θα τα κατάφερνε τόσο καλά.
Δε λέω ότι όλα είναι καλά και όλα ευάρεστα στο Θεό. Όμως ο Θεός κοιτάζει πρώτα την καρδιά του ανθρώπου. Γι αυτό προτίμησε την πόρνη και τον τελώνη από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Όχι ότι οι μεν ήταν καλοί και οι άλλοι κακοί, όλοι αμαρτωλοί ήταν, αλλά οι πρώτοι είχαν συναίσθηση της αμαρτωλότητάς τους και κατά βάθος καλή καρδιά, εύφορο χώμα, έτοιμο να δεχτεί το σπόρο, ενώ οι δεύτεροι δικαίωναν τους εαυτούς τους και σκλήραιναν τις καρδιές τους στον ανθρώπινο πόνο, έτσι ο λόγος Του, ακόμη και τα θαύματά Του, πήγαιναν χαμένα σ΄αυτούς.
Ο Γέροντας Πορφύριος είχε τόσο πλησιάσει τον Θεό, ώστε τα καταλάβαινε όλα αυτά. Ότι, δηλαδή, δεν είναι σωστό να κρίνεις τον άνθρωπο από την εξωτερική εμφάνιση ούτε καν από τα πάθη του, αλλά να βλέπεις αν υπάρχει έδαφος για το σπόρο του Θεού, αν υπάρχει διάθεση για μετάνοια και λαχτάρα για μια άλλη Ζωή. Γι αυτό όταν πήγε στο πορνείο έδωσε το σταυρό στις πόρνες να τον φιλήσουν και όχι στην "κυρία".
Βήμα βήμα γίνεται ο άνθρωπος, από βαριά αμαρτωλός άγιος. Πρώτα πηγαίνει στον Πνευματικό κι αδειάζει τα βάρη, που σκεπάζουν την ψυχή του. Ύστερα πηγαίνει στο Άγιο Ποτήριο και παίρνει μέσα του το Χριστό. Εκείνος σταλάζει μέσα του την Αγάπη. Η Αγάπη ανθίζει και καρποφορεί αλλάζοντας τη σκέψη, τις συνήθειες κι ολόκληρη τη ζωή.
Κι έτσι μια μέρα βλέπεις τον πρώην απατεώνα, τον μέθυσο, το ναρκομανή, την πόρνη, τον ομοφυλόφιλο ... να πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία σεμνά ντυμένοι, να φροντίζουν με αγάπη τους γύρω τους, το βλέμμα τους να λάμπει Φως Χριστού, κι όλα αυτά με ταπείνωση, που προέρχεται από τη συναίσθηση της αμαρτωλότητας, που κληρονόμησαν από τις παλιές αμαρτίες τους.
Ενώ η άλλη η στριμμένη, η γεροντοκόρη, με τη μακριά φούστα και τον κότσο, αυτή που νομίζει πως άγιασε, επειδή κρατάει τις νηστείες και βοηθάει πότε πότε στο ναό. Αυτή ποτέ δε θα νοιώσει μέσα της τη ζεστασιά της αγάπης. Αντίθετα με το παραμικρό κατακρίνει τους άλλους, γιατί δεν είναι σαν αυτή προσηλωμένοι στους τύπους, και το βλέμμα της γίνεται όλο και πιο σκοτεινό...
Η εξωτερική εμφάνιση αλλάζει σιγά σιγά, όσο αλλάζει και ο εσωτερικός άνθρωπος. Δεν πρέπει να ξεκινάμε απ' αυτή, όπως και από τους άλλους τύπους, γιατί πολλές φορές μένουμε σ΄αυτούς και δεν προχωράμε ποτέ στη σαπίλα στο βάθος. Η αλλαγή αρχίζει πρώτα από μέσα κι ύστερα μπαίνει Εκείνος και τ΄αλλάζει όλα μέσα έξω και κάνει τον αμαρτωλό, τον μέχρι χτες πνευματικό νεκρό, αναστημένο άνθρωπο.
1) ;exeis αν το προσεξες απαντήση σε ολα εδω μεσα απο μόνο σου και με αυτους που διαφονής, απλος για να πεις και συ κάτι.
2) μηλάμε γενικα εδώ μέσα; ( και σε αυτούς που δεν Εκκλησιαζονται;) ή μηλάμε για το ατομο που έκανε την ερώτηση; εχει διαφορά.
3) νομίζω έγινε ένα ερώτημα και έπρεπε να απαντηθή, και γιαυτο κάνουμε σηζητηση εδω μεσα, δεν ΚΡΙΝΟΥΜΕ (αχ αυτή η πιπίλα) Τη το κακό βλέπεις εσυ, σε οτι λέμε; Μήπως δεν τα λένε οι Αγιοι πατέρες μας; το Πιδάλιο; οι Ιεροί Κανόνες; οι Απόστολοι; λέω κάτι απο το μυαλό μου, πέζμου να ξέρω.
4) αν εσυ νομίζης οτι δεν ειναι αμαρτία το βάψιμο, πρέπει να ανοιξης κανενα βιβλιο να το διαπιστοσης, η να στο πει ο πνευματικο σου
5) πρόσεχε αδελφέ μου Νίκο μας διαβάζη κόσμος,να μη τα πάρη στραβα.
6) οτι λέω εδω μέσα ειναι απο την Ορθοδοξία μας, αυτοι που οι Αγιοι Του Θεού εγραψαν για να τα μάθουμε εμείς.
και ένα τελευταίω. Πέζμου σε ότι είπα γενικα εδώ μεσα εάν είπα κάτι απο το μυαλό μου, σε προκαλώ.
, οπότε ας στενοχωρηθούν αυτοί που θα φτάσουν στο 18ο 
.
.