Κατάκριση..

[smarti]

Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, για να γίνη Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης, δεν τον δέχονταν, γιατί εκτός που ήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή εκείνος αναπαυόνταν στην Σκήτη, παρακάλεσε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένει ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά.
Έτσι λοιπόν πέρασε την ζωή του με ραθυμία και αμέσως μέχρι την ώρα του θανάτου του που έπεσε πιά στο κρεβάτι και ψυχοραγούσε. Οι Πατέρες όμως του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.
Μια μέρα ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες απορούσαν τι να συμβαίνει! Όταν συνήλθε τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:
Είδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μ' ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου, και μου είπε:
«Βλέπεις, αυτά εδώ τα έκανες όλα, γι' αυτό ετοιμάσου να πας στην κόλαση».
Τότε εγώ του λέω:
«Για κοίταξε, ανάμεσα σ' αυτά τα αμαρτήματα, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως;»
Ψάχνει ο Αρχάγγελος και μου λέει :
«Όχι , δεν υπάρχει».
«Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριος . «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε»
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσχισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου. Έτσι, Πατέρες μου, θα πάω στον Παράδεισο. Όταν μου είχατε πει ότι δεν κάνω για Μοναχός στην Σκήτη και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στον Κυριακό τις εορτές, είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου «Μη κρίνετε , ίνα μη κριθήτε» και είπα: «Ταλαίπωρε, τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσεις», και αυτό με έσωσε δίχως άλλον κόπο».
Μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

-----------------------------------------------------------------

Κάποτε ένας μοναχός έπεσε σε ένα βαρύ παράπτωμα. Έγινε σύναξη στο μοναστήρι για να τον διώξουν. Κάλεσαν και τον 'Αγιο Μωυσή τον Αιθίοπα που έμενε έξω από το μοναστήρι σε ένα καλύβι. Ο 'Αγιος δεν ήθελε να πάει. Οι μοναχοί τον πίεσαν, εξηγώντας του γιατί τον ήθελαν. Η σύναξη ξεκίνησε. Οι μοναχοί είδαν τότε τον Άγιο να έρχεται κουβαλώντας στον ώμο του ένα ζεμπίλι με άμμο. Το ζεμπίλι ήταν τρύπιο και η άμμος έπεφτε κάτω σιγά - σιγά.
Οι μοναχοί απόρησαν και ρώτησαν τον 'Αγιο γιατί έκανε αυτό το πράγμα. Τότε ο 'Αγιος τους είπε:

- Γιατί στους ώμους μου έχω τις αμαρτίες μου φορτωμένες. Δεν τις βλέπω όμως, γιατί πέφτουν κάτω. Βλέπω όμως τις αμαρτίες των άλλων, που είναι μπροστά μου. Οι μοναχοί κατάλαβαν τι ήθελε να πει ο Άγιος και συγχώρεσαν τον αδελφό τους που έσφαλε κι αποφάσισαν να αγωνιστούν εναντίον της κατάκρισης.


http://www.galilea.gr/articles/one/35/

[smarti]

Σε μια συνάντηση κάποια στιγμή με έναν πολύ αγαπημένο μου γέροντα.....τον ρώτησα..<<Γεροντα και οταν καθομαστε παρεα και κανουμε κριτικη στο φερσιμο του άλλο απεναντι μας...οταν μας μαλώνει...η γενικά οταν συζητάμε...και αυτο ειναι κατακριση???>> και μου είπε πως ναι δεν κανει για κανεναν λογο να κατακρίνουμε.

[paulina]

Οι άνθρωποι έπαψαν να κλαίνε τις αμαρτίες τους, πήραν την κρίση από τον Υιό του Θεού και σαν αναμάρτητοι, διατυπώνουν κρίσεις ο ένας για τον άλλο και αλληλοκαταδικάζονται. Ο ουρανός εκπλήσσεται γι' αυτό και η γη φρίττει. Αυτοί όμως, όντως αναίσθητοι, ούτε καν ντρέπονται.
Άγιος Μάξιμος Ομολογητής

Είδα μερικούς να πέφτουν στα κρυφά σε λογής-λογής βαριά παραπτώματα, τα οποία ποτέ δεν έρχονται στο φως. Έχουν όμως την αναίδεια, με τη φαινομενική υπόληψη της καθαρότητάς τους, να επεμβαίνουν σ' αυτούς που φταίνε σε μικροπράγματα και να τα φανερώνουν.
Άγιος Ιωάννης της κλίμακος

[paulina]

Το να κρίνει κανείς είναι ένα αδιάντροπο άρπαγμα του αξιώματος του Θεού.
Ιωάννης Κλίμακος

Κάποτε πρεσβύτερος ενός κοινοβίου έδιωχνε από την εκκλησία έναν αδελφό, που έπεσε σε κάποιο αμάρτημα. Τότε ο αββάς Βησαρίων σηκώθηκε και βγήκε μαζί με τον τιμωρημένο αδελφό, λέγοντας: "Κι εγώ είμαι αμαρτωλός".
Από το γεροντικό

Αν ακούσουμε να μας λένε λόγια κατά του αδελφού, να μην κατηγορήσουμε αυτόν που τα λέει, αλλά εμάς. Βλέπετε, αυτοί που καταλαλούν συμμορφώνονται προς τη διάθεσή μας.
Ιωάννης ο Έγκλειστος

[paulina]

Ποτέ να μην ντραπείς αυτόν που σου καταλαλεί τον πλησίον σου. Αντίθετα μάλιστα να του λες:
"Πάψε αδελφέ. Τα παραπτώματα που κάνω καθημερινά είναι χειρότερα από αυτά. Πώς, λοιπόν, μπορώ εγώ να τον κατακρίνω;" Με τον τρόπο αυτό θα κερδίσεις δυο πράγματα, γιατί με ένα έμπλαστρο και τον εαυτό σου θα γιατρέψεις και τον διπλανό σου.
'Αγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Εκείνος που προσπαθεί να ερευνήσει τις σκέψεις των άλλων, δεν ερευνά αληθινά τις πράξεις του.
Όσιος Νείλος

Όσοι θέλουν να σωθούν δεν προσέχουν ούτε ένα ελάττωμα του διπλανού τους, αλλά κοιτούν τα δικά τους κι έτσι προοδεύουν.
Όσιος Δωρόθεος

[marinam]

Ποτέ να μην ντραπείς αυτόν που σου καταλαλεί τον πλησίον σου. Αντίθετα μάλιστα να του λες:
"Πάψε αδελφέ. Τα παραπτώματα που κάνω καθημερινά είναι χειρότερα από αυτά. Πώς, λοιπόν, μπορώ εγώ να τον κατακρίνω;" Με τον τρόπο αυτό θα κερδίσεις δυο πράγματα, γιατί με ένα έμπλαστρο και τον εαυτό σου θα γιατρέψεις και τον διπλανό σου.
'Αγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Εκείνος που προσπαθεί να ερευνήσει τις σκέψεις των άλλων, δεν ερευνά αληθινά τις πράξεις του.
Όσιος Νείλος

Όσοι θέλουν να σωθούν δεν προσέχουν ούτε ένα ελάττωμα του διπλανού τους, αλλά κοιτούν τα δικά τους κι έτσι προοδεύουν.
Όσιος Δωρόθεος

[paulina]

Οι δαίμονες προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας κάνουν να αμαρτήσουμε. Όταν δεν το πετυχαίνουν τότε μας βάζουν να κρίνουμε αυτούς που αμαρτάνουν. Κι έτσι με τον τρόπο αυτό μολύνουν, οι δολοφόνοι δαίμονες, το κατόρθωμά μας, ότι αντισταθήκαμε στον πειρασμό τους και δεν πέσαμε. Να ξέρεις, ότι η κατάκριση είναι γνώρισμα των μνησίκακων και των ζηλιάρηδων. Με πολλή χαρά κατηγορούν και διαβάλλουν τις διδαχές ή τα πράγματα ή τα κατορθώματα του πλησίον. Για τη συμπεριφορά τους αυτή κινούνται από διάθεση μίσους, μέσα στο οποίο έχουν βαφτιστεί.
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Γιατί όμως να μην απαιτούμε την τήρηση των εντολών μάλλον από τον εαυτό μας παρά από τους άλλους, και γιατί πάλι να μην κατηγορούμε κυρίως τον εαυτόν μας, ότι δεν τηρεί τις εντολές;
Όσιος Δωρόθεος

[paulina]

Να μην γίνεσαι αυστηρός δικαστής αυτών που με το λόγο διδάσκουν σπουδαία πράγματα, αλλά που στους ασκητικούς αγώνες παρουσιάζονται πιο χαλαροί. Πολλές φορές την έλλειψη του έργου αναπλήρωσε η ωφέλεια, που προξένησαν με τα λόγια τους . Άλλωστε όλοι δεν τα έχουμε όλα. Σε μερικούς ο λόγος ξεπερνά το έργο. Σε άλλους το έργο πλεονεκτεί του λόγου.
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

[paulina]

Το να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε δεν είναι δουλειά δική μας, αλλά μόνο του Θεού, που είναι ο μεγάλος κριτής, ξέρει τις καρδιές μας και γνωρίζει τα κρυφά πάθη της φύσης μας. Ποιός μπορεί να καυχηθεί, ότι έχει αγνή καρδιά; Ή ποιος πάλι μπορεί να τολμήσει να πει "Καθαρός είμι από αμαρτιών"; Μα μη βγάζουμε, λοιπόν, καταδικαστικές αποφάσεις βιαστικά κι αβασάνιστα για όσους πέφτουν σε παραπτώματα, έστω κι αν ακόμη φτάσουν στα έσχατα της κακίας ή ερημωθεί η ψυχή τους από αρετή ήεξαφανιστεί, φαινομενικά, όλη η άριστη κατάσταση της φύσης τους.
Όσιος Αντίοχος

Η καταλαλιά είναι γέννημα του μίσους, μια λεπτή αρρώστεια και μια παχιά βδέλλα στο σώμα της αγάπης. Η καταλαλιά είναι ακόμη υποκρισία της αγάπης, εξαφάνιση της αγνείας και λέρωμα και βάρος στην καρδιά.
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

[paulina]

Πολλές φορές εκείνος που κατακρίνει τον αδελφό του, κρύβει το φθόνο οτυ κάτω από τη μορφή του επαίνου.
Όσιος Θαλάσσιος

Εκείνος που επαινεί κάποιον για ένα πράγμα και για άλλο τον κατακρίνει, πάσχει από κενοδοξία και φθόνο. Έτσι με τους επαίνους προσπαθεί να κρύψει το φθόνο και με την κατάκριση επιχειρεί να προβάλει τον εαυτό του.
Όσιος Μάρκος ο Ερημίτης

Να αποφεύγεις την κρίση του αδελφού με όση δύναμη έχεις. Η κρίση γεννιέται από ψυχή γεμάτη υπεροψία. Ο άνθρωπος που κρίνει συμπεριφέρεται φαρισαϊκά γιατί αποζητά με την κατάκριση του διπλανού του να παρουσιάσει τον εαυτό του ως άγιο ( = δικαιούν εαυτόν)
'Αγιος Χαρίτων ο Ομολογητής