Αγία Θεοδώρα η Πελοποννησία

[Harrys1934]

H ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Η ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΙΑ.-
ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΑΡΗ.
Στον κόσμο του κόσμου ότι ο ταχυδρόμος έφερε.
Δεν θα λεπτομερίσω το πως αγίασε η Αγία του Θεού Θεοδώρα, αλλά για το συνεχιζόμενο θαύμα που διατηρείται εδώ και χίλια χρόνια, μετά το μαρτύριο της.
Είχε λάβει το μοναχικό σχήμα σε κάποιο μοναστήρι κοντά στο χωριό. ............
Συκοφαντήθηκε άδικα και εκτελέσθηκε αδιαμαρτύρητα ενώ ήταν τόσο εύκολο να αποδείξει την αθωότητα της και όμως δεν το έκανε...Προ του μαρτυρίου της ζήτησε ως χάρη να προσευχηθεί για τελευταία φορά και όπως έγινε. Στην προσευχή της αφού ζήτησε από τον Θεό να συχωρέσει τους συκοφάντες της, και ζήτησε μία χάρη από τον Θεό, και είπε. Πάρε, Θεέ μου, την ψυχή μου και συγχώρησε τους συκοφάντες μου. Σε ικετεύω αν κρίνεις Σύ, κάνε το σώμα μου Εκκλησιά, το αίμα μου ποτάμι και τα μαλλιά μου δένδρα».Τα αιτήματα της αδικοκοφονευθείσης Μάρτυρος-κατά την προ του αποκεφαλισμού προσευχή της εισακούσθηκαν και επαληθεύθηκαν. Έτσι:
-α) Ανέβλυσε αμέσως μετά το μαρτύριο της, κάτω από το αιμορροούν και ασπαίρον» (σφαδάζον) σώμα της, η υπάρχουσα μέχρι σήμερα παρά το ναΐσκο της αγιασμένη θαυμαστή πηγή, σαν έκφραση΄του αιτήματος της «Κάνε το αίμα μου ποτάμι» και β) πάνω στην πλακοσκέπαστη στέγη του ανεγερθέντος στη συνέχεια προς τιμήν της Μάρτυρος ναΐσκου, φύτρωσαν και επί εκατονταετίες θάλλουν υπερφυσικώς πανύψηλα δένδρα, τα οποία ανταποκρίνονται στο πρώτο αίτημα της. « Κάνε το σώμα μου Εκκλησιά και τα μαλλιά μου δένδρα».
Είναι αληθές, ότι ο απλός και πτωχός αυτός ναίσκος προκαλεί και σήμερα το θαυμασμό σε κάθε καλόβουλο και θεοσεβή επισκέπτη. Ο κυρίως ναός στο εσωτερικό του εκτιμάται, ότι μπορεί να χωρέσει περί τα-20-άτομα.
Αν κανείς παραθεωρήσει τα προηγηθέντα θαυμάσια, δεν μπορεί ούτε να εθελοτυφλήσει ούτε και να κωφεύσει εμπρός στο συνεχές θαύμα, το οποίο όχι μόνο συγκινεί και ηλεκτρίζει το θεατή, αλλά συγκλονίζει και καταπείθει περί της αληθείας των θαυμάτων και τον πλέον δύσπιστο επισκέπτη. Έκθαμβός παρατηρεί ο προσκυνητής πάνω στην περίεργη πλακοσκέπαστη στέγη του ναίσκου να έχουν φυτρώσει, άγνωστο πότε ακριβώς, 18-μικρά και μεγάλα δένδρα, ώστε η σκεπή να παρουσιάζει όψη πραγματικού πυκνού αλσυλλίου. Κατά τον προμνησθέντα αρχιτέκτονα κ. ΣΤΙΚΑ, που ενήργησε αυτοψία στο εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας την 12η Αυγούστου 1959-, κατόπιν προσκλήσεως του Συλλόγου Βασταίων, «η ηλικία των δένδρων αυτών δέον να υπολογισθεί εις άνω των 500-ετών, εν όψει ότι αι ρίζαι των εισχωρούν εις βραχώδες έδαφος και δεν είναι δυνατόν να αντλούν εκ του εδάφους, ει μη πτωχοτάτην τροφήν»*. Το παράξενο είναι, ότι στους τοίχους δε φαίνεται-ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά –ρίζες που να οδεύουν στη γή, εκτός ελαχιστοτάτων, που δεν επιλύουν τις απορίες του επισκέπτου. Τα δένδρα που θάλλουν επί της στέγης, είναι πρίνοι, σφένδαμνοι, κοκκορεβιθιές και γλατζουνιές. Τα πιο μεγάλα είναι πρίνοι. Και ναι μεν έχει πρίνους ή γύρω περιοχή, πλην αυτοί είναι μικροί σε ύψος και περίμετρο κορμών, σε σύγκριση με τους πανύψηλους πάνω στην πέτρινη στέγη. Είναι, πράγματι, άξιο θαυμασμού το πως οι τέσσερις πεπαλαιωμένοι μικροί τοίχοι κρατούν επάνω τους επί αιώνες, σαν άλλος μυθικός «ΑΤΛΑΣ», μια βαρειά θολωτή στέγη με πλάκες εγχώριες και –18-μικρά και μεγάλα δένδρα σε ύψος τρία μέτρα από το έδαφος. Μερικά από τα δένδρα, αφού μεγάλωσαν αρκετά, υπερβαίνουν σε ύψος τα –15-μέτρα και σε περίμετρο οι κορμοί τους το ένα μέτρο. Μάλιστα, ο κορμός ενός πρίνου έχει περίμετρο –1,70-μ. Και μόλις αγκαλιάζεται από άνδρα κανονικού αναστήματος. Ο αριθμός των δένδρων, το είδος αυτών, η περίμετρος τους κ.λ.π. αναφέρονται στην έκθεση αυτοψίας του αρχαιολόγου κ. ΤΙΓΚΑ, η οποία και καταχωρίσθηκε στο οικείο κεφάλαιο της παρούσης εργασίας. Ας σημειωθεί, ότι το ξύλο του σφενδάμνου και του πρίνου είναι σκληρό και βαρύ. Το συνολικό βάρος των δένδρων υπολογίζεται, ότι προσεγγίζει τους –10-τόνους. Ακόμη, δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής, ότι τόσο οι τοίχοι όσο και η στέγη δέχονται την καταπόνηση και τις δυνάμεις ανατροπής από το δυνατό αέρα της ρεματιάς πάνω στα δένδρα. Παρά ταύτα τα πανύψηλα δένδρα δε σωριάζονται, όταν φυσούν ισχυροί άνεμοι, καίτοι οι δυνάμεις πολλαπλασιάζονται, αλλ’ανθίστανται και διαιωνίζονται στο διάβα του χρόνου και συντελούν στην κραταίωση της πίστεως των επισκεπτών.
Αλλά ας δούμε τι γράφει, αναφορικά με αυτό το φαινόμενο ο γεωπόνος κ. Π. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: Δεκαεφτά πουρνάρια πάνω στο τίποτα».¨Ολα αυτά τα πελώρια δένδρα ριζώνουν στο τίποτα, ¨η μάλλον στην πάχους λίγων εκατοστών στέγη του. Η πιο μεγάλη έκπληξη μας περιμένει μέσα. Ούτε μια μικρή ρίζα δεν εξέχει από τους αρχαίους τοίχους. Ούτε ένα ράγισμα που να οφείλεται σ»αυτές!».....Και ακόμα «¨Οταν φυσάει ο αέρας σέ ένα τεράστιο δένδρο (της Εκκλησίας και μόνο), σχηματίζονται τέτοιοι πανίσχυροι μοχλοί στις ρίζες του που το μικρό κτίσμα θα είχε διαλυθεί αμέσως. ¨¨Ενα από τα δένδρα που είναι μεγάλης ηλικίας, διότι στον κορμό του έχει κοίλωμα (κουφάλα), κρατεί πάνω του και κάτι θαυμαστό, το οποίο κάθε φορά πρέπει να βλέπουν οι «δύσπιστοι» και κακοπροαίρετοι και να προβληματίζονται.
ΜΕΡΟΣ-‘Β

Από τον κορμό του εκτείνεται προς δυσμάς (πέραν του τοίχου) κλωνάρι χονδρό μήκους –4-μ. Περίπου, το οποίο «λογικά» θα έπρεπε λόγω του βάρους του, κυρίως δε, όταν φυσούν ισχυροί άνεμοι να είχε συντελέσει στήν ανατροπή της στέγης. Αλλ’αυτό δε συνέβη μέχρι σήμερα και το εκκλησάκι μένει ανέπαφο, ταπεινώνοντας όσους θέλουν να εξηγήσουν το θαύμα με τη λογική. Πρόκειται όντως για ανεπανάληπτο φαινόμενο. Ή ανάπτυξη των δένδρων τούτων πάνω στην πλακοσκέπαστη στέγη του ναΐσκου προκαλεί το θαυμασμό όλων και παραμένει γεγονός μοναδικό για το μάτι, αλλά και ανεξήγητο για τη λογική κάθε θνητού. Στο φαινόμενο τούτο έγκειται και η μοναδικότητα του ναϋδρίου αυτού. Πράγματι! Πώς φύτρωσαν στη στέγη τόσα δένδρα! Πώς τρέφονται! Πως μεγάλωσαν! Για το πώς και πότε φύτρωσαν δεν υπάρχουν πληροφορίες. Το μόνο που μπορεί να σκεφθεί κάθε καλοπροαίρετος επισκέπτης και ερευνητής είναι ότι, από της εμφανίσεως τους στη στέγη-μικρά και αδύναμα –και μέχρι σήμερα που είναι υπερμεγέθη, τρέφονται και αυξάνουν σε αριθμό, περίμετρο και ύψος «υπό φυσικάς συνθήκας απροσδιορίστους, εν πολλοίς ανυπάρκτους. Και στέκονται αγέρωχα, ισχυρά και χλοερά, μαρτυρώντας περίτρανα τον άγιο βίο και το μαρτυρικό τέλος της Μάρτυρος Θεοδώρας. Το εξωκλήσι της Αγίας Θεοδώρας είναι μία ακόμη ήττα της λογικής . για μας τους Ορθοδόξους είναι μία μεγάλη, μοναδική νίκη της Πίστεως μας.
Αλλ’αξίζει να δούμε, ποιά εξήγηση έδωκαν για το παράδοξο αυτό φαινόμενο συνοπτικότατα μερικοί επιστήμονες(γεωπόνοι, δασολόγοι, μηχανικοί και αρχαιολόγοι): 1) κ. ΛΟΥΚΟΣ Κων/νος, Γεωπόνος, Κόρινθος: Δεν υπάρχει εξήγηση από πλευράς γεωπονικής επιστήμης. Πρόκειται για ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΘΑΥΜΑ» (22-10-1987).
2) κ. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ Π. Γεωπόνος (δημοσίευμα στο περιοδικό « ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ», τεύχος 29, Οκτώβριος 1993). «Αλλά σα γεωπόνος, είμαι σε θέση να ξέρω πολύ καλά, ότι οι τοίχοι θα είχαν ανοίξει και σπάσει από τις ρίζες ενός μόνο δένδρου, πόσο μάλλον δεκαεπτά»..
3) κ. ΡΑΠΤΗΣ Γεώργιος, Δασολόγος, Ναύπακτος. «Το όλο φαινόμενο υπερβαίνει κάθε λογική, φυσική και επιστημονική εξήγηση του ανθρώπου» (18-8-1992)..
4) κ. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Ελευθέριος, Πολιτικός Μηχανικός, Δράμας 50, Αθήνα. «Όταν ο αέρας αυτός (της ρεματιάς) έχει τη δυνατότητα να ξεριζώνει δένδρα, καταλαβαίνει `κανείς, τι δυνάμεις εξασκούνται από τα –17-δένδρα για την ανατροπή της στέγης « (Ιούλιος 1986-)..
5) ΣΤΑΥΡΟΓΙΆΝΝΗ-ΠΕΡΡΗ-Ελένη, Αρχιτέκτων, Καλαμάτα. Φαινόμενο επιστημονικά ανεξήγητο. Οι δυνάμεις βάρους και αέρος σε συνάρτηση, θα έπρεπε λόγω θέσεως του εξωκλησίου, αλλά και λόγω της προχείρου κατασκευής αυτού, προς δε και της παλαιότητας του να είχαν διαλύσει το κτίσμα. Τούτο όμως, παραμένει επί τόσους αιώνας χωρίς σοβαρές φθορές» ( Μάϊος –1993)..
6) κ. ΠΑΛΛΑΣ, Διευθυντής Αρχαιοτήτων, Κόρινθος. Βάσει των φυσικών νόμων , τουλάχιστον τα μεγάλα αυτά δένδρα , λόγω κλίσεως, ύψους, περιμέτρου έπρεπε να είχαν γκρεμισθεί. Διά να στέκουν αγέρω
χα, είναι κάτι που η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει εξήγηση» (12-8-1959)..
7) κ. ΤΙΓΚΑΣ Αναστάσιος, Θεολόγος, Αρχαιολόγος-Ιστορικός, Ηράκλειο ¨Αττικής , «Η όλη ανάπτυξης, ύπαρξης, και ζωή των δένδρων επί της στέγης του ναού της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας εκπλήσσει, αντιβαίνει προς πάσαν λογική εξήγησιν του ανθρώπου. Καταδεικνύει μίαν σπανίαν ιδιαιτερότητα την επέμβασιν του Θεού επί της δημιουργίας Του, το θαύμα». Σελίς 117.......
Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΤΑΜΑΡΑ ΕΝΩΠΙΟΝ.ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Του Θεού τα μεγαλεία δεν λύνονται με την λογική του ανθρώπου. Εξήγησε εσύ με την λογική ανθρώπου ‘’η με την χημεία τον Αγιασμό τον οποίο κρατώ για 12-χρόνια και είναι σαν να το έβαλα τώρα από την βρύση. Όλη η αφήγηση δεν λέει ξεπρόβαλαν κλαδιά πάνω από την σκεπή αλλά είναι ριζωμένα στη σκεπή. Ναι παράξενο είναι να βλέπουν δύο άνθρωποι το ίδιο πράγμα με διαφορά απόψεων. Μόνον εδώ δεν είναι δύο άνθρωποι αλλά χίλιοι με έναν, που για κάποιον λόγο που αυτός ξέρει μέσα στους χίλιους τα είδε διαφορετικά. Μα πώς να μην τα δεις διαφορετικά όταν λες ‘όμως δεν είδες τον Θεό ζωντανό όπως το περιγράφω; Μα πως ήθελες να τον ιδείς, όπως ήταν εν ζωή εδώ κάτω στην γη ως άνθρωπο και να περπατάει;; Γιαυτό αν έχεις τις ίδιες σκέψεις ότι θα τον ιδείς στα Ιεροσόλυμα μη ξοδευτής άδικα, όταν για σένα δεν είναι αληθινός ο Θεός όταν χιλιάδες κόσμος που βρίσκεται στην αυλή για το ¨Άγιο Φώς με μια ξαφνική αστραπή ανάβουν τα κεριά αυτών που είναι στοιβαγμένη ‘’η με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά. Φίλοι και γείτονες που έχουν πάει και άλλες φορές επήγαν και πέρυσι και λένε ότι δεν υπάρχει καμία μεταβολή στους τοίχους. Ο Θεός όπως ρωτάς γιατί το κάνει αυτό; Πρώτον Δόξασε την μάρτυρα Θεοδώρα και της έδωσε αυτό που ζήτησε, και δεύτερον υπάρχουν σε διάφορα μέρη αιώνια και συνεχή θαύματα, για να μπορέσουν να πιστέψουν οι ολιγόπιστοι. Γιατί δεν σταμάτησε τις καταστροφές όπως τις γράφεις αρχινώντας από το Τσουνάμι; Αυτό είναι πολύ εύκολο. Η Ειρίνη εγκατέλειψε τον κόσμο, και τούτο διότι, και εμείς εγκαταλείψαμε τον Θεό. Αμφιβάλεις; Δεν σε προβληματίζουν οι ακραίες καιρικές συνθήκες που κοντεύουν να γίνουν μόνιμες; Και τελειώνεις με κερασάκι στην τούρτα. Έκανα λάθος παραπλανήθηκα απατεώνας. Για να λένε χίλιοι το ίδιο και ένας να έχει διαφορετική γνώμη μήπως το κερασάκι πάει σε άλλη τούρτα; Απλώς ρωτάω. Δεν νομίζω να επανέλθω στο ίδιο θέμα της Αγίας και τον Ναό. Ούτε οπαδοί κάποιας αιρέσεως δεν πολεμούν έτσι την Ορθοδοξία. Στον κόσμο του κόσμου με αγάπη.