Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Κυριακή 27 Αυγούστου

Α’ Κορινθ. θ’ 2-12

Το παράδειγμα του αποστόλου και τα δικά του δικαιώματα

Ει άλλοις ουκ ειμί απόστολος, αλλά γε υμίν ειμι, η γάρ σφραγίς της εμής αποστολής υμείς εστε εν Κυρίω. Η εμή απολογία τοις εμέ ανακρίνουσιν αύτη εστί. Μη ουκ έχομεν εξουσίαν φαγείν και πιείν; Μη ουκ έχομεν εξουσίαν αδελφήν γυναίκα περιάγειν, ως και οι λοιποί απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και Κηφάς; Ή μόνος εγώ και Βαρνάβας ουκ έχομεν εξουσίαν του μη εργάζεσθαι; Τις στρατεύεται ιδίοις οψωνίοις ποτέ; Τις φυτεύει αμπελώνα και εκ του καρπού αυτού ουκ εσθίει; Ή τις ποιμαίνει ποίμνην και εκ του γάλακτος της ποίμνης ουκ εσθίει; Μη κατά άνθρωπον ταύτα λαλώ; Ή ουχί και ο νόμος ταύτα λέγει; Εν γάρ τω Μωϋσέως νόμω γέγραπται, ου φιμώσεις βουν αλοώντα. Μη των βοών μέλει τω Θεώ; Ή δι ημάς πάντως λέγει; Δι ημάς γάρ εγράφη, ότι επ ελπίδι οφείλει ο αροτριών αροτριάν, και ο αλοών της ελπίδος αυτού μετέχειν επ ελπίδι. Ει ημείς υμίν τα πνευματικά εσπείραμεν, μέγα ει ημείς υμών τα σαρκικά θερίσομεν; Ει άλλοι της εξουσίας υμών μετέχουσιν, ου μάλλον ημείς; Αλλ ουκ εχρησάμεθα τη εξουσία ταύτη, αλλά πάντα στέγομεν, ίνα μη εγκοπήν τινα δώμεν τώ ευαγγελίω του Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εάν γι’ άλλους δεν είμαι απόστολος, είμαι τουλάχιστον για εσάς, διότι εσείς είσθε η σφραγίδα της αποστολής μου εν Κυρίω. Αυτή είναι η υπεράσπισή μου προς εκείνους που με επικρίνουν. Μήπως δεν έχουμε εξουσία να φάμε και να πιούμε; Μήπως δεν έχουμε εξουσία να περιφέρουμε γυναίκα χριστιανή, όπως και οι άλλοι απόστολοι και οι αδελφοί του Κυρίου και ο Κήφας; Ή μόνο εγώ και ο Βαρνάβας δεν έχουμε εξουσία να μην εργαζόμαστε; Ποιος ποτέ υπηρετεί στον στρατό με δικά του έξοδα; Ποιος φυτεύει αμπέλι και δεν τρώει από τον καρπό του; Ή ποιος βόσκει ποίμνη και δεν τρώει από το γάλα της ποίμνης; Μήπως τα λέω αυτά ανθρωπίνως σκεπτόμενος; Δεν τα λέει και ο νόμος; Στον νόμο του Μωϋσέως είναι γραμμένο, «Δεν θα κλείσεις το στόμα του βοδιού που αλωνίζει». Μήπως νοιάζεται ο Θεός για τα βόδια; Ή μιλεί αποκλειστικά για εμάς; Πραγματικά για εμάς είναι γραμμένο, διότι εκείνος που οργώνει την γη, οφείλει με ελπίδα να οργώνει, και εκείνος που αλωνίζει, να αλωνίζει με ελπίδα ότι θα έχει μέρος του καρπού. Εάν εμείς σπείραμε σ’ εσάς τα πνευματικά, είναι μεγάλο πράγμα εάν θερίσουμε από εσάς υλικά πράγματα; Εάν άλλοι χρησιμοποιούν το δικαίωμα να μετέχουν στα αγαθά σας, δεν το έχουμε εμείς περισσότερο; Δεν κάναμε όμως χρήση του δικαιώματος αυτού, αλλά τα υπομείναμε όλα, για να μην φέρουμε κανένα εμπόδιο στο Ευαγγέλιο του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου

Α’ Κορινθίους ιε’ 1-11

Η ανάστασις των νεκρών

Γνωρίζω δε υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον ό ευηγγελισάμην υμίν, ό και παρελάβετε, εν ω και εστήκατε, δι’ ου και σώζεσθε, τίνι λόγω ευηγγελισάμην υμίν ει κατέχετε,εκτός ει μη εική επιστεύσατε. Παρέδωκα γαρ υμίν εν πρώτοις, ό και παρέλαβον, ότι Χριστός απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας γραφάς, και ότι ετάφη, και ότι εγήγερται τη τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς, και ότι ώφθη Κηφά, είτα τοις δώδεκα, έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ων οι πλείους μένουσι έως άρτι, τινές δε και εκοιμήθησαν, έπειτα ώφθη Ιάκωβω, είτα τοις αποστόλοις πάσιν, έσχατον δε πάντων ωσπερεί τω εκτρώματι ώφθη καμοί. Εγώ γαρ ειμί ο ελάχιστος των αποστόλων, ος ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι εδίωξα την εκκλησίαν του Θεού, χάριτι δε Θεού ειμί, και η χάρις αυτού η εις εμέ ου κενή εγενήθη, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, ουκ εγώ δε, αλλ’ η χάρις του Θεύ η συν εμοί, είτε ουν εγώ είτε εκείνοι, ούτω κηρύσσομεν και ούτως επιστεύσατε.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Σας υπενθυμίζω, αδελφοί, το ευαγγέλιο που σας κήρυξα, το οποίο και παραλάβατε, στο οποίο και στέκεστε, διά του οποίου και σώζεστε, εάν το κρατάτε στερεά, όπως σας το κήρυξα, εκτός αν μάταια πιστέψατε. Σας παράδωσα δηλαδή εν πρώτοις εκείνο, το οποίο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας σύμφωνα με τις γραφές, ότι ετάφη, ότι αναστήθηκε την τρίτη ημέρα σύμφωνα με τις γραφές και ότι εμφανίστηκε στον Κήφα, έπειτα στους δώδεκα, έπειτα εμφανίστηκε, μία φορά, σε πάνω από πεντακόσιους αδελφούς, από τους οποίους οι περισσότεροι ζουν μέχρι σήμερα, αλλά μερικοί κοιμήθηκαν. Έπειτα εμφανίστηκε στον Ιάκωβο, έπειτα σε όλους τους αποστόλους, τελευταίο δε από όλους, σαν σε έκτρωμα, εμφανίστηκε σε εμέ. Εγώ είμαι ο ελάχιστος από τους αποστόλους, που δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι απόστολος, διότι καταδίωξα την εκκλησία του Θεού. Αλλά με την χάρη του Θεού είμαι εκείνο που είμαι και η χάρη του σε εμέ, δεν υπήρξε χωρίς αποτέλεσμα, αλλά περισσότερο από όλους αυτούς κόπιασα, όχι όμως εγώ αλλά η χάρη του Θεού που είναι μαζί μου. Είτε λοιπόν εγώ, είτε εκείνοι, αυτά είναι που κηρύττουμε και αυτά είναι που πιστέψατε.

[g_aggelos]

Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου

Γεννέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου

Φιλιπ. β’ 5-11

Το παράδειγμα της ταπεινοφροσύνης και αυτοθυσίας του Χριστού

Τούτο γαρ φρονείσθω εν υμίν ό και εν Χριστώ Ιησού, ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, αλλ’ εαυτόν εκένωσεν μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθ΄ρωπων γενόμενος, και σχήματι ευρεθείς ως άνθρωπος εταπείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διό και ο Θεός αυτόν υπερήψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ας επικρατεί μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα, το οποίο υπήρχε και στον Χριστό Ιησού, ο οποίος, αν και είχε θεϊκή ύπαρξη, δεν θεώρησε το ότι ήταν ίσος προς τον Θεό σαν κάτι προς αρπαγμό, αλλά εκκένωσε τον εαυτό του λαβών μορφή δούλου, γενόμενος όμοιος προς τους ανθρώπους, και, αφού κατά το σχήμα ευρέθηκε ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού. Γι’ αυτό και ο Θεός τον υπερύψωσε και του χάρισε όνομα, το ανώτερο από κάθε άλλο όνομα, ώστε, στο όνομα του Ιησού, να κάμψει κάθε γόνυ των επουρανίων και των επιγείων και των καταχθονίων, και κάθε γλώσσα να ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος στη δόξα του Θεού Πατρός.

[g_aggelos]

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου

Γαλ. ς’ 11-18

Ιδέτε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τη εμή χειρί. Όσοι θέλουσιν ευπροσωπήσαι εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνον ίνα μη τω σταυρώ του Χριστού διώκωνται. Ουδέ γαρ οι περιτεμνόμενοι αυτοί νόμον φυλάσσουσιν, αλλά θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, ίνα εν τη υμετέρα σαρκί καυχήσωνται. Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω. Εν γαρ Χριστώ Ιησού ούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακορβυστία, αλλά καινή κτίσις. Και όσοι τω κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ’ αυτούς και έλεος, και επί τον Ισραήλ του Θεού. Του λοιπού κόπους μοι μηδείς παρεχέτω, εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί μου βαστάζω. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μετά του πνεύματος υμών, αδελφοί, αμήν.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το χέρι μου. Όσοι θέλουν να φανούν ευάρεστοι με μέσα εξωτερικά, αυτοί σας αναγκάζουν να περιτέμνεσθε, απλώς και μόνο για να μην καταδιώκονται για το κήρυγμα περί του σταυρού του Χριστού. Διότι ούτε αυτοί που περιτέμνονται, φυλάνε τον νόμο, αλλά θέλουν να περιτέμνεσθε εσείς, για να καυχηθούν για την συμμόρφωσή σας σε ένα εξωτερικό τύπο. Για μένα, μη γένοιτο να καυχηθώ για τίποτε άλλο παρά για τον σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διά του οποίου ο κόσμος είναι σταυρωμένος ως προς εμέ, και εγώ είμαι σταυρωμένος ως προς τον κόσμο. Διότι εν Χριστώ Ιησού ούτε η περιτομή ούτε η ακροβυστία έχουν αξία, αλλά η νέα δημιουργία. Και όσοι βαδίσουν σύμφωνα με τον κανόνα τούτο, ειρήνη ας έλθει σε αυτούς και έλεος, και στον Ισραήλ του Θεού. Στο εξής, ας μην με ενοχλεί κανείς, διότι εγώ βαστάζω στο σώμα μου τα σημάδια του Κυρίου Ιησού. Η χάρις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να είναι με το πνεύμα σας, αδελφοί, Αμήν.

[g_aggelos]

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου

Ύψωσις Τιμίου Σταυρού

Α’ Κορινθ. α’ 18-24

Η δύναμις του Σταυρού

Ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολυμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύμανις Θεού εστι. Γέγραπται γαρ, απολώ την σοφίαν των σοφών, και την σύνεσιν των συνετών αθετήσω. Πού σοφός; Πού γραμματεύς; Πού συζητητής του αιώνος τούτου; Ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος διά της σοφίας τον Θεόν, ευδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας. Επειδή και Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι δε μωρίαν, αυτοίς δε τοις κλήτοις, Ιουδαίους τε και Έλλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Το κήρυγμα περί του σταυρού σ’ εκείνους που χάνονται είναι μωρία, αλλά σε εμάς που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού. Διότι είναι γραμμένο : Θα εξαφανίσω την σοφία των σοφών και την σύνεση των συνετών θα εκμηδενίσω. Πού είναι ο σοφός; Πού είναι ο γραμματεύς; Πού ο συζητητής του κόσμου τούτου; Δεν μώρανε ο Θεός την σοφία του κόσμου τούτου; Διότι αφού, κατά την σοφία του Θεού, ο κόσμος δεν γνώρισε με την σοφία του τον Θεό, ευδόκησε ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος να σώσει εκείνους που πιστεύουν. Οι Ιουδαίοι θέλουν θαύματα, οι Έλληνες ζητούν σοφία, εμείς όμως, κηρύττουμε τον Χριστό σταυρωμένο, ο οποίος στους μεν Ιουδαίους είναι σκάνδαλο, στους δε Έλληνες μωρία, αλλά σε εκείνους που είναι καλεσμένοι, Ιουδαίους και Έλληνες, ο Χριστός είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία.

[g_aggelos]

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου

Γαλ. β’ 16-20

Ο τρόπος της δικαιώσεως του ανθρώπου

Ημείς φύσει Ιουδαίοι και ουκ εξ εθνών αμαρτωλοί, ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη διά πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα διακιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ’ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ’ έργων νόμου πάσα σαρξ. Ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; Μη γένοιτο. Ει γαρ α κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι. Εγώ γαρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός, ό δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος ευατόν υπέρ εμού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εμείς είμαστε εκ γενετής Ιουδαίοι και όχι αμαρτωλοί εθνικοί, αλλά επειδή γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος δεν δικαιώνεται από τα έργα του νόμου αλλά διά της πίστεως στον Ιησού Χριστό, πιστέψαμε και εμείς στον Χριστό Ιησού, για να δικαιωθούμε διά της πίστεως στον Χριστόν, και όχι από τα έργα του νόμου, διότι από τα έργα του νόμου κανείς άνθρωπος δεν θα δικαιωθεί. Αλλά αν εμείς που ζητήσαμε να δικαιωθούμε διά του Χριστού, βρεθήκαμε και εμείς αμαρτωλοί, άραγε ο Χριστός εξυπηρετεί την αμαρτία; Μη γένοιτο! Εάν όμως οικοδομώ πάλι, εκείνα που γκρέμισα, αποδεικνύω τον εαυτό μου παραβάτη. Διότι εγώ διά του νόμου πέθανα ως προς τον νόμο, για να ζήσω ως προς τον Θεό. Έχω σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός, την ζωή την οποία τώρα ζω στο σώμα, την ζω με πίστη στον Υιό του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για χάριν μου.

[g_aggelos]

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου

Β’ Κορινθ. γ’ 10-15

Οι προσήλυτοι του Παύλου

Και γαρ ουδέ δεδόξασται το δεδοξασμένον εν τούτω τω μέρει ένεκεν της υπερβαλλούσης δόξης. Ει γαρ το καταργούμενον διά δόξης, πολλώ μάλλον το μένον εν δόξη. Έχοντες ουν τοιαύτην ελπίδα πολλή παρρησία χρώμεθα, και ου καθάπερ Μωϋσής ετίθει κάλυμμα επί το πρόσωπον αυτού προς το μη ατενίσαι τους υιούς Ισραήλ εις το τέλος του καταργουμένου. Αλλ’ επωρώθη τα νοήματα αυτών. Άχρι γαρ της σήμερον το αυτό κάλυμμα επί τη αναγνώσει της παλαιάς διαθήκης μένει, μη ανακαλυπτόμενονότι εν Χριστώ καταργείται, αλλ’ έως σήμερον, ηνίκα αναγινώσκεται Μωϋσής, κάλυμμα επί την καρδίαν αυτών κείται.


Απόδοση στη Νεοελληνική

Και στην περίπτωση αυτή, εκείνο που κάποτε είχε λαμπρότητα έχασε την λαμπρότητά του εξ’ αιτίας μιας πολύ μεγαλύτερης λαμπρότητας. Διότι εάν εκείνο που έμελλε να παρέλθει, φάνηκε με λαμπρότητα, πόσο μεγαλύτερη είναι η λαμπρότητα εκείνου που μένει. Επειδή, λοιπόν, έχουμε τέτοια ελπίδα, φερόμαστε με πολύ παρρησία, όχι όπως ο Μωϋσής, ο οποίος έθετε κάλυμμα στο πρόσωπό του, ώστε οι Ισραηλίτες να μην δουν το τέλος εκείνου που έμελλε να παρέλθει. Αλλά οι διάνοιές τους πωρώθηκαν. Γιατί μέχρι σήμερα το ίδιο κάλυμμα μένει κατά την ανάγνωση της Παλαιάς Διαθήκης, και δεν αφαιρείται, γιατί διά του Χριστού καταργείται. Αλλά έως σήμερα, οσάκις διαβάζεται ο Μωϋσής, υπάρχει ένα κάλυμμα στην διάνοιά τους.

[g_aggelos]

Κυριακή 1 Οκτωβρίου

Β’ Κορ ς' 1-10

Πώς οι κήρυκες του ευαγγελίου εκτελούν την διακονίαν των


Συνεργούντες δε και παρακαλούμεν μη εις κενόν την χάριν του Θεού δέξασθαι υμάς λέγει γάρ. καιρώ δεκτώ επήκουσά σου και εν ημέρα σωτηρίας εβοήθησα σοι. ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν, ίνα μη μωμηθή η διακονία, αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, διά των όπλων της δικαιοσύνης των δεξιών και αριστερών, διά δόξης και ατιμίας, διά δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνοι και αληθείς, ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι, ως αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως παιδευόμενοι και μη θανατούμενοι, ως λυπούμενοι αεί δε χαίροντες, ως πτωχοί πολλούς δε πλουτίζοντες, ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες.


Απόδοση στη Νεοελληνική

Σαν συνεργάτες του, σας παρακαλούμε να μη δεχθείτε μάταια την χάρη του Θεού, διότι λέγει, Εις καιρόν ευνοίας σε άκουσα και εις ημέραν σωτηρίας σε εβοήθησα. Ο καιρός ευνοίας είναι τώρα, η ημέρα σωτηρίας είναι τώρα. Δεν δίνουμε σε κανένα καμία αφορμή προσκόμματος για να μη δυσφημισθεί η υπηρεσία μας, αλλά σαν υπηρέτες του Θεού συσταίνομε τους εαυτούς μας σε όλα διά της μεγάλης υπομονής μας σε θλίψεις, σε ταλαιπωρίες, σε στερήσεις, σε μαστιγώσεις, σε φυλακίσεις, σε ταραχές, σε κόπους, σε αγρυπνίες και πείνα, με αγνότητα, σύνεση, μακροθυμία και καλοσύνη, με Πνεύμα Άγιο, με αγάπη χωρίς υπόκριση, με το κήρυγμα της αληθείας και με δύναμη Θεού, με τα όπλα της δικαιοσύνης, τα επιθετικά και αμυντικά, σε τιμή και ατίμωση, σε δυσφημίσεις και επαίνους, σαν λαοπλάνοι και όμως αληθινοί, σαν άγνωστοι και όμως πολύ γνωστοί, σαν να πεθαίναμε και όμως ζούμε, σαν τιμωρούμενοι και όμως μη θανατούμενοι, σαν λυπημένοι και όμως πάντοτε χαρούμενοι, σαν πτωχοί και όμως κάνοντες πολλούς πλούσιους, σαν να μην έχουμε τίποτε και όμως κατέχουμε τα πάντα.

[g_aggelos]

Κυριακή 8 Οκτωβρίου

Β’ Κορινθ. ς’ 16 – ζ’ 1

Έκκλησις δι᾿ αγάπην

Τις δέ συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; Υμείς γάρ ναός Θεού εστε ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός. Διό εξέλθατε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε, λέγει Κύριος, και ακαθάρτου μη άπτεσθε, καγώ εισδέξομαι υμάς, και έσομαι υμίν εις πατέρα, και υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς και θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας ούν έχοντες τάς επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Μπορεί να υπάρχει συμφωνία μεταξύ του ναού του Θεού και των ειδώλων; Διότι εσείς είσθε ο ναός του Θεού του ζωντανού, καθώς είπε ο Θεός, Θα κατοικήσω μέσα τους και θα περπατήσω μεταξύ τους και θα είμαι ο Θεός τους και αυτοί θα είναι ο λαός μου. Διά τούτο φύγετε από μέσα από αυτούς και χωριστείτε, λέγει ο Κύριος, μη εγγίζετε ακάθαρτον και εγώ θα σας δεχθώ, και θα είμαι ο Πατέρας σας και εσείς θα είσθε υιοί μου και θυγατέρες, λέγει ο Κύριος ο Παντοκράτωρ. Επειδή λοιπόν έχουμε αυτές τις υποσχέσεις, αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος, τελειοποιούμενοι στην αγιοσύνη με φόβο Θεού.

[g_aggelos]

Κυριακή 15 Οκτωβρίου

Τιτ. γ' 8-15

«Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού»

Πιστός ο λόγος. Και περί τούτων βούλομαι σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ, ταύτα εστί τα καλά και ωφέλιμα τοις ανθρώποις. Μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και ερείς και μάχας νομικάς περιίστασο. Εισί γάρ ανωφελείς και μάταιοι. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος. Όταν πέμψω Αρτεμάν προς σε ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν πρός με εις Νικόπολιν. Εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνάν τον νομικόν και Απόλλω σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. Μανθανέτωσαν δε και οι ημέτεροι καλών έργων προΐστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι. Ασπάζονται σε οι μετ’ εμού πάντες, άσπασαι τους φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Παιδί μου Τίτε, είναι αξιόπιστα τα λόγια αυτά, και θέλω να διαβεβαιώνεις, ώστε να φροντίζουν εκείνοι που επίστεψαν εις τον Θεόν να είναι πρωτοπόροι καλών έργων. Αυτά είναι τα καλά και ωφέλιμα διά τους ανθρώπους, αλλά απόφευγε μωράς συζητήσεις, γενεαλογίας, έριδες και φιλονικίες διά τον νόμο, διότι είναι ανωφελείς και μάταιες. Αιρετικό άνθρωπο μετά πρώτη και δευτέρα νουθεσία, άφηνέ τον. Να γνωρίζεις ότι ένας τέτοιος έχει διαστραφεί, αμαρτάνει και έτσι καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτόν του. Όταν θα στείλω τον Αρτεμάν σ’ εσέ ή τον Τυχικόν, φρόντισε να έλθεις σ’ εμέ εις την Νικόπολη, διότι εκεί απεφάσισα να περάσω τον χειμώνα. Τον Ζηνάν τον νομικό, και τον Απολλώ κατευόδωσε τους με ενδιαφέρον, διά να μην τους λείψει τίποτε. Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας να είναι πρωτοπόροι καλών έργων σε επείγουσες ανάγκες, διά να μην είναι άκαρποι. Σε χαιρετούν όλοι όσοι είναι μαζί μου. Χαιρέτησε εκείνους που μάς αγαπούν εν πίστει. Η χάρις να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.