Dimokratis έγραψε:ntinos έγραψε:Παραβιάζεις ανοικτές πόρτες...Το θέμα μας (επαναλαμβάνω) ΔΕΝ είναι αν έχουν κοινό τόπο η ορθοδοξία με τον παπισμό (εξυπακούεται ότι ΔΕΝ), αλλά αν ο πάπας συνδέεται (και πως??...αυτή ήταν η αρχική μου ερώτηση) με τον αντίχριστο.
Τεσπα, όπως είπα η θέση μου είναι ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΩ ΤΗΝ ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΑΠΑ-ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, οπότε, κ εγώ δεν έχω να προσθέσω τπτ άλλο...να'ναι ευλογημένο λοιπόν, Καλή Ανάσταση!
Δεν γνωρίζω αν σχετίζεις τον πάπα με τον αντίχριστο τής Αποκάλυψης.Αυτό προς το παρόν τουλάχιστον δεν ισχύει.Λέγοντας αντίχριστος εννοούμε αυτόν που στρέφεται συνειδητά κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Θα σου δώσω κάποια στοιχεία για να συνεχίσεις την έρευνα σου.
1.
Μητροπολίτης Πράγας και πάσης Τσεχοσλοβακίας Δωρόθεος.
2.
Τα άδυτα του Βατικανού.
3.
Μασόνοι Καρδινάλιοι του Βατικανού.
Προς το παρόν αυτά.Πιστεύω θα καταλάβεις γιατί ο πάπας ανά τους αιώνες στρέφεται κατά του Θεού.
Ευχαριστώ…αυτά τα 3 σαν ‘keywords’ υποθέτω...υπάρχει κάτι ποιο συγκεκριμένο που να σχετίζεται με αυτά τα keywords? (π.χ. για το (1) Υπάρχει κάποιο βιβλίο-ομιλία περί πάπα-αντίχριστου από τον Μητροπολίτη?). Αν δεν υπάρχει, οκ, θα το συνδυάσω με άλλα hints.
Κάτι άλλο τώρα, περίπου σχετικό…βρήκα το παρακάτω λινκ, είναι απόσπασμα από βιβλίο («Ο Χριστός ήταν Ορθόδοξος», Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη). Υπάρχει ένα κεφάλαιο «περί σχισμάτων».
http://www.egolpion.com/peri_sxismatwn.print.el.aspx
Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον!!...περιγράφει περιστατικά που αναδεικνύουν τον ρόλο της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ κ ΥΠΟΜΟΝΗΣ που χρησιμοποιούσαν οι Αγ. Πατέρες, όταν το ζητούμενο ήταν η διαφύλαξη της πίστης μας!
Χαρακτηριστικά παραδείγματα (copy paste, για αυτούς που δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν, αν και δεν είναι μεγάλο το απόσπασμα):
1.
Ο άγιος Κύριλλος ο Αλεξανδρείας σ
τις επιστολές του δεν λοιδορεί τον αιρεσιάρχη Νεστόριο, δεν του εξαπολύει ύβρεις. Τουναντίον τον προσφωνεί κολακευτικά! « Η ση ευλά-βεια» ή «ση θεοσέβεια» του γράφει. Και ο ίδιος εξηγούσε: Στα τραύματα δεν βάζομε αμέσως μαχαίρι και φωτιά, αλλά περιμένομε την κατάλληλη στιγμή. (Migne 77. 124-125). Προσπαθούσε με αυτό και τον ίδιο να κερδίσει εν Χριστώ και την Εκκλησία Του να μη σχίσει.
2.
Ο Μ. Βασίλειος δ
εν ομολογούσε ευθέως την θεότητα του Αγ. Πνεύματος. Σαν θεόσοφος έπαιζε την «πολιτική» του. Αν την ομολογούσε, θα εξαγρίωνε τους Αρειανούς. Και αυτοί με την βοήθεια της κοσμικής εξουσίας, θα καταλάμβαναν τον Αρχιεπισκοπικό του θρόνο. Οπότε κινδύνευε η πίστη (Πηδάλιο, αυτόθι, σελ. 53).
3. Και
ο άγιος Κοσμάς Αιτωλός, ενώ καθημερινώς συναναστρέφετο με οπαδούς του αντίχριστου Μωάμεθ και κάθε τόσο έβλεπε τους συμπατριώτες του ρωμιούς να αρνούνται τον Χριστό και να προσκυνούν τον Αλλάχ και
ράγιζε η καρδιά του, εν τούτοις ο άγιος μας δεν έκανε κατά μέτωπο επίθεση εναντίον του Μωάμεθ! ….Αν πολεμούσε ευθέως τον Μωάμεθ, οι Τούρκοι αμέσως θα του 'κόβαν το κεφάλι. Ο ίδιος βέβαια θα γινόταν αμέσως μάρτυρας, αλλά η σωτήρια αποστολή του θα έπεφτε στο κενό.
4. Και το άκρως σκανδαλιστικό:
Επί αρειανισμού μερικοί ορθόδοξοι Επίσκοποι ομολογούσαν δημοσίως ότι είναι αρειανοί. Το σκεπτικό τους: Αν ομολογούσαν δημοσίως την ορθοδοξία, θα τους εξεθρόνιζαν και στη θέση τους θα 'ρχόταν οι αιρετικοί Επίσκοποι. Οπότε κινδύνευε η πίστη. Προκειμένου, λοιπόν, να σωθεί η πίστη προσποιούντο τον αρειανό και έμειναν στους θρόνους τους. Όμως κρυφίως χειροτονούσαν ορθοδόξους ιερείς κ.α., στήριζαν την Ορθοδοξία. Με την λήξη των αρειανικών ερίδων η Εκκλησία συζήτησε κι’ αυτό το θέμα- αν θα έπρεπε να τους καθαιρέσει ή όχι. Τους επιδοκίμασε!! Και τους άφησε στους θρόνους τους!! (βλ. Επιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου, Άρθρα, Μελέται, Επιστολαί, τόμος Α', Αθήναι 1981, σελ. 222-223).
υγ1: Ο ίδιος συγγραφέας είχε γράψει παλιά ένα ενδιαφέρον κείμενο για το θέμα της "συμπροσευχής με αιρετικούς".
http://panagiotisandriopoulos.blogspot. ... _8574.html
υγ2: τον αρχμανδρήτη φυσικά δεν τον ξέρω. τυχαία έπεσα στα παραπάνω ψάχνοντας στο διαδύκτιο.