Γιατί δεν εξαφανίζεται ό διάβολος
Ή ασφάλεια σε καιρό πολέμου
Ό διάβολος είναι εχθρός καί πολέμιος. Καί εϊναι μεγάλη ασφάλεια νά γνωρίζης καλά τά πράγματα των εχθρών.
Εϊπαμε προηγουμένως δτι δέν επικρατεί μέ τή βία, ούτε μέ τήν τυραννία, οΰτε μέ τόν καταναγκασμό ή μέ τήν ωμή επιβολή. Διότι, αν συνέβαινε αυτό, όλους θά τους είχε καταστρέψει. Καί γιά νά τό αποδείξουμε αυτό φέραμε σάν παράδειγμα τους χοίρους, εναντίον των οποίων δέν τόλμησαν νά επιτεθούν οί δαίμονες, πρίν λάβουν τήν άδεια από τόν Κύριο (Ματθ. 8,31).
Επίσης τά βουκόλια καί τά ποίμνια του Ίώβ' διότι ούτε αυτά μπόρεσε ό διάβολος νά τά καταστρέψη, παρά μόνον όταν πήρε τήν εξουσία από πάνω (Ίώβ 1,12). Τό πρώτο, λοιπόν, πού μάθαμε είναι ότι αυτός δέν επικρατεί μέ τή βία, ούτε από καμμιά ανάγκη.
Δεύτερο πού προσθέσαμε είναι, δτι αν καί νικά μέ απάτη, οΰτε έτσι κατορθώνει νά νικήση όλους. Καί πάλι φέραμε σάν παράδειγμα τόν αγωνιστή Ίώβ, εναντίον του οποίου χρησιμοποίησε αμέτρητα τεχνάσματα καί οΰτε έτσι κατόρθωσε νά νικήση, αλλ' αποσύρθηκε νικημένος.
Υπολείπεται, λοιπόν, ακόμη έ'να ζήτημα. Ποιο λοιπόν, είναι αυτό; Ότι αν καί δέν επιβάλλεται μέ τή βία, λέγει, άλλα μέ απάτη, καί πάλι, υποστηρίζουν, θά ήταν προ-τιμώτερο νά έξαφανισθή. Διότι αν καί νίκησε ό Ίώβ, απατήθηκε, όμως, ό 'Αδάμ καί νικήθηκε από τό διάβολο. Εάν, δμως, είχε έξαφανισθή μιά γιά πάντα, οΰτε ό 'Αδάμ θά εΐχε νικηθή ποτέ. 'Αλλά τώρα, παραμένοντας, νικιέται από έναν, νίκα δμως πολλούς. Δέκα τόν νικούν, αλλά χιλιάδες αυτός νικά καί καταβαλλει. Έάν, Ομως, ό Θεός τόν εξαφάνιζε, ούτε οί χίλιοι δέ θά χάνονταν.
Τί θά απαντήσουμε, λοιπόν, στό επιχείρημα αυτό; Ότι αυτοί πού νικούν είναι πολύ πιό πολύτιμοι από εκείνους πού νικοΰνται καί ας είναι οί δεύτεροι περισσότεροι καί οί πρώτοι λιγότεροι. Διότι λέγει' «Κρείσσων εις ποιών τό θέλημα του Θεού, ή μύριοι άνομοι»' "προτιμότερος είναι ένας πού κάνει τό θέλημα του Θεού, παρά δέκα χιλιάδες άδικοι" (Σοφ. Σειρ. 16,1-4).
Δεύτερο, θά απαντήσουμε ότι, αν θανατωθή ό αντίπαλος, από τήν έξαφά-νισί του βλάπτεται ό ϊδιος ό νικητής. Διότι, αν άφήσης τόν αντίπαλο νά ύπάρχη, οί πιό οκνηροί ζημιώνονται όχι από τους πρόθυμους καί τους αξιόλογους, αλλά από τή δική τους αδιαφορία. Έάν, όμως, εξαφάνισης τόν αντίπαλο, τότε οί πιό πρόθυμοι ζημιώνονται από τους οκνηρούς καί δέ φανερώνουν πλέον τή δύναμί τους καί ούτε στεφανώνονται.
"Ισως νά μήν καταλάβατε αυτό πού σας είπα' πρέπει, λοιπόν, νά σας τό πω πιό καθαρά.
"Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν αντίπαλο' έχουμε επίσης καί δύο αθλητές, πού πρόκειται νά παλαίψουν εναντίον του' ό ένας άπό τους δύο αθλητές έχει καταντήσει ανίκανος άπό τή γαστριμαργία, έχει παραμελήσει τόν εαυτό του, καί είναι εξασθενημένος καί απονευρωμένος' ό άλλος όμως ασκείται, έχει ζωντάνια, περνά τόν καιρό του στην παλαίστρα καί στά γυμναστήρια καί γενικά κάνει τήν άθλησι πού χρειάζεται. "Αν, λοιπόν, εξαφάνισης τόν αντίπαλο, ποιόν άπό τους δύο έβλαψες; Μήπως τόν οκνηρό καί αμελή ή τόν πρόθυμο καί φιλότιμο πού κοπίασε τόσο πολύ; διότι αυτός ζημιώνεται άπό τόν οκνηρό μέτήν έξαφάνισι του αντιπάλου. Ένώ ό οκνηρός, κι δταν ακόμη μένη ό αντίπαλος, δεν ζημιώνεται από τόν πρόθυμο καί φιλότιμο, διότι συνήθως πέφτει από τή δική του αδιαφορία.
Θά αναφέρω καί άλλη μία άπάντησι στό ζήτημα αυτό, γιά νά καταλάβης ότι δεν είναι ό διάβολος, πού μας ζημιώνει, αλλά ή δική μας αδιαφορία σέ κάθε περίπτωσι ανατρέπει όσους δέν προσέχουν.
Γιατί δεν εξαφανίζεται ό διάβολος
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
Γιατί ονομάζεται διάβολος
Γιατί ονομάζεται διάβολος
"Ας αφήσουμε, λοιπόν, τό διάβολο, πού είναι πολύ πονηρός, όχι από τή φύσι του, αλλ' από την προαίρεσί του και τή κρίσι του. "Οτι ό διάβολος δεν είναι από τή φύσι του πονηρός, μπορείς νά τό μάθης από τίς ϊδιες του τις ονομασίες.
'Ονομάζεται διάβολος από τό διαβάλλω. Διότι διέβαλλε, συκοφάντησε τόν άθρωπο στό Θεό λέγοντας' "Δεν σε λατρεύει δωρεάν ό Ίώβ. 'Αλλά στείλε τό χέρι σου καί μετακίνησε αυτά πού έχει. Τότε θά σέ βλασφημή-ση κατά πρόσωπο" (Ίώβ 1,9,11). Διέβαλε πάλι τόν Θεό στον άνθρωπο λέγοντας ' "Φωτιά έπεσε από τόν ουρανό καί έκαψε τά πρόβατα" (Ίώβ 1,16).
Προσπαθούσε νά τόν πείση ότι ό πόλεμος αυτός ήλθε από πάνω από τόν ουρανό καί έφερε σέ σύγκρουσι τόν δούλο με τόν Κύριο καί τόν Κύριο μέ τόν δούλο. Μάλλον όμως δεν τους έ'κανε νά συγκρουσθούν, αλλά προσπάθησε, όμως δέν μπόρεσε* ώστε όταν δη ς άλλον δούλο νά συγκρούεται μέ τόν Δεσπότη, τόν 'Αδάμ, δηλαδή, μέ τό Θεό, ό όποιος 'Αδάμ πίστεψε στην συκοφαντία του, νά μάθης ότι δέν άντλησε τή δύναμί του από τή δική του δύναμι, αλλ' από τήν αδιαφορία καί ραθυμία εκείνου.
Γι αυτό, λοιπόν, έχει όνομασθή διάβολος. Τό νά δια-βάλλη όμως καί νά μή διαβάλλη, δέν είναι στοιχείο της φύσεως του, αλλά πράξις πού γίνεται καί απογίνεται, πού συμβαίνει καί σταματά νά συμβαίνη. Καί δλα αυτά δεν είναι στη φύσι καί στην ουσία.
Γνωρίζω δτι ό λόγος αυτός γιά την ουσία καί τά συμβάντα είναι σε πολλούς δυσνόητος. Όμως υπάρχουν καί αυτοί πού μπορούν νά παρακολουθήσουν λεπτότερα νοήματα. Γι αυτούς καί μεΐς τά είπαμε αυτά.
"Ας αφήσουμε, λοιπόν, τό διάβολο, πού είναι πολύ πονηρός, όχι από τή φύσι του, αλλ' από την προαίρεσί του και τή κρίσι του. "Οτι ό διάβολος δεν είναι από τή φύσι του πονηρός, μπορείς νά τό μάθης από τίς ϊδιες του τις ονομασίες.
'Ονομάζεται διάβολος από τό διαβάλλω. Διότι διέβαλλε, συκοφάντησε τόν άθρωπο στό Θεό λέγοντας' "Δεν σε λατρεύει δωρεάν ό Ίώβ. 'Αλλά στείλε τό χέρι σου καί μετακίνησε αυτά πού έχει. Τότε θά σέ βλασφημή-ση κατά πρόσωπο" (Ίώβ 1,9,11). Διέβαλε πάλι τόν Θεό στον άνθρωπο λέγοντας ' "Φωτιά έπεσε από τόν ουρανό καί έκαψε τά πρόβατα" (Ίώβ 1,16).
Προσπαθούσε νά τόν πείση ότι ό πόλεμος αυτός ήλθε από πάνω από τόν ουρανό καί έφερε σέ σύγκρουσι τόν δούλο με τόν Κύριο καί τόν Κύριο μέ τόν δούλο. Μάλλον όμως δεν τους έ'κανε νά συγκρουσθούν, αλλά προσπάθησε, όμως δέν μπόρεσε* ώστε όταν δη ς άλλον δούλο νά συγκρούεται μέ τόν Δεσπότη, τόν 'Αδάμ, δηλαδή, μέ τό Θεό, ό όποιος 'Αδάμ πίστεψε στην συκοφαντία του, νά μάθης ότι δέν άντλησε τή δύναμί του από τή δική του δύναμι, αλλ' από τήν αδιαφορία καί ραθυμία εκείνου.
Γι αυτό, λοιπόν, έχει όνομασθή διάβολος. Τό νά δια-βάλλη όμως καί νά μή διαβάλλη, δέν είναι στοιχείο της φύσεως του, αλλά πράξις πού γίνεται καί απογίνεται, πού συμβαίνει καί σταματά νά συμβαίνη. Καί δλα αυτά δεν είναι στη φύσι καί στην ουσία.
Γνωρίζω δτι ό λόγος αυτός γιά την ουσία καί τά συμβάντα είναι σε πολλούς δυσνόητος. Όμως υπάρχουν καί αυτοί πού μπορούν νά παρακολουθήσουν λεπτότερα νοήματα. Γι αυτούς καί μεΐς τά είπαμε αυτά.
Γιατί ονομάζεται πονηρός
[b]Γιατί ονομάζεται πονηρός
Θέλετε τώρα νά έλθουμε καί σε μία άλλη ονομασία καί θά δήτε ότι καί ή ονομασία αυτή δεν αναφέρεται οΰτε στή φύσι, οΰτε στην ουσία του διαβόλου;
'Ονομάζεται πονηρός. Καί ή πονηρία δεν είναι στοιχείο της φύσεως, αλλά της προαιρέσεως. Διότι καί αυτή άλλοτε υπάρχει καί άλλοτε δέν υπάρχει.
Μή μου πής, λοιπόν, δτι μένει σ' εκείνον γιά πάντα. Διότι καί σ' εκείνον δέν υπήρχε από τήν αρχή, αλλά προστέθηκε αργότερα, γι αυτό καί λέγεται καί αποστάτης.
Καί δμως ενώ πολλοί άνθρωποι είναι πονηροί, αυτός λέγεται ό κατ' εξοχήν πονηρός.
Γιατί τέλος πάντων ονομάζεται έτσι; Διότι ενώ δέν αδικήθηκε καθόλου από εμάς, ενώ δέν είχε οΰτε μικρή, οΰτε μεγάλη κατηγορία, δταν είδε δτι τιμάται ό άνθρωπος, αμέσως τόν φθόνησε γιά τά αγαθά.
Καί τί μπορούσε νά ύπαρξη χειρότερο από τήν πονηρία αυτή, κατά τήν οποία γεννιέται πόλεμος καί έχθρα χωρίς καμμία εΰλογη αιτία;[/b]
Θέλετε τώρα νά έλθουμε καί σε μία άλλη ονομασία καί θά δήτε ότι καί ή ονομασία αυτή δεν αναφέρεται οΰτε στή φύσι, οΰτε στην ουσία του διαβόλου;
'Ονομάζεται πονηρός. Καί ή πονηρία δεν είναι στοιχείο της φύσεως, αλλά της προαιρέσεως. Διότι καί αυτή άλλοτε υπάρχει καί άλλοτε δέν υπάρχει.
Μή μου πής, λοιπόν, δτι μένει σ' εκείνον γιά πάντα. Διότι καί σ' εκείνον δέν υπήρχε από τήν αρχή, αλλά προστέθηκε αργότερα, γι αυτό καί λέγεται καί αποστάτης.
Καί δμως ενώ πολλοί άνθρωποι είναι πονηροί, αυτός λέγεται ό κατ' εξοχήν πονηρός.
Γιατί τέλος πάντων ονομάζεται έτσι; Διότι ενώ δέν αδικήθηκε καθόλου από εμάς, ενώ δέν είχε οΰτε μικρή, οΰτε μεγάλη κατηγορία, δταν είδε δτι τιμάται ό άνθρωπος, αμέσως τόν φθόνησε γιά τά αγαθά.
Καί τί μπορούσε νά ύπαρξη χειρότερο από τήν πονηρία αυτή, κατά τήν οποία γεννιέται πόλεμος καί έχθρα χωρίς καμμία εΰλογη αιτία;[/b]
-
nkope
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1347
- Εγγραφή: Σάβ Απρ 08, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: Κοζάνη
- Επικοινωνία:
O Κύριος με τη σταυρική του θυσία και την Ανάστασή του κατήργησε τα αποτελέσματα του προπατορικού αμαρτήματος πάνω στους ανθρώπους που βαπτίζονται (Ορθόδοξοι Χριστιανοί). Δηλαδή κατήργησε το θάνατο και καταπάτησε το διάβολο.
Έτσι αν ο Χριστιανός καταφέρει να ζήσει κατά Χριστόν ζωή μετά το βάπτισμά του, τότε δεν έχει πάρε - δώσε με το διάβολο.
Όμως δυστυχώς αυτό είναι μια ουτοπία. Κι έτσι ο άνθρωπος όταν έλθει σε ηλικία που να έχει ευθύνη των πράξεών του, σχεδόν πάντοτε επαναφέρει τον διάβολο στη ζωή του δια της αμαρτίας και τον ξαναδιώχνει δια της μετάνοιας.
Αυτός είναι ο κύκλος της σχέσης του σύχρονου ανθρώπου με το διάβολο.
Έτσι αν ο Χριστιανός καταφέρει να ζήσει κατά Χριστόν ζωή μετά το βάπτισμά του, τότε δεν έχει πάρε - δώσε με το διάβολο.
Όμως δυστυχώς αυτό είναι μια ουτοπία. Κι έτσι ο άνθρωπος όταν έλθει σε ηλικία που να έχει ευθύνη των πράξεών του, σχεδόν πάντοτε επαναφέρει τον διάβολο στη ζωή του δια της αμαρτίας και τον ξαναδιώχνει δια της μετάνοιας.
Αυτός είναι ο κύκλος της σχέσης του σύχρονου ανθρώπου με το διάβολο.
'Αποδείξεις γιά τό άτοπο του παράλογου συλλογισμού:
'Αποδείξεις γιά τό άτοπο του παράλογου συλλογισμού: α) Ή κτίσις
"Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τό διάβολο καί άς φέρουμε γιά συζήτησι τήν κτίσι, γιά νά μάθης οτι αίτιος των κακών σε μας, αν θέλουμε νά προσέχουμε, δεν είναι ό διάβολος. Γιά νά μάθης ότι αυτός πού έχει ασθενή θέλησικαί ό αμελής καί αδιάφορος, καί χωρίς νά ύπάρχη ό διάβολος πέφτει καί γκρεμίζεται σε μεγάλα βάραθρα.
Ό διάβολος είναι πονηρός. Τό γνωρίζω καί ομολογείται από όλους, αλλά πρόσεξε καλά αυτά, πού θά πω τώρα. Διότι δεν είναι τυχαία λόγια, αλλά είναι θέματα γιά τά όποια πολλές φορές καί σε πολλά μέρη γίνονται συζητήσεις' γιά τά όποια γίνεται πολλή μάχη, όχι μόνον μεταξύ πιστών καί απίστων, αλλά καί μεταξύ των ιδίων τών πιστών, Καί αυτό είναι οδυνηρό.
Γιά τό διάβολο, λοιπόν, Ολοι συμφωνούν ότι είναι πονηρός. Τί νά ποΰμε, όμως, γι αυτήν τήν ωραία καί θαυμαστή δημιουργία; Μήπως καί ή δημιουργία είναι πονηρή; Καί ποιος είναι τόσο μιαρός; Ποιος είναι τόσο ανόητος καί παρανοϊκός, ώστε νά κατηγορήση τήν κτίσι; Τί θά πούμε λοιπόν, γι αυτήν; Διότι δέν είναι πονηρή, αλλά είναι καί ωραία καί αποτελεί άπόδειξι της σοφίας του Θεού καί της δυνάμεως καί της φιλανθρωπίας του.
"Ακουσε, λοιπόν, πώς τήν θαυμάζει ό προφήτης λέγοντας: «Ώς έμεγαλύνθη τά έργα σου Κύριε, πάντα εν σοφία έποίησας» (Ψαλμ. 103,24).' Δέν υποχωρεί σέ καθένα χωριστά, αλλά υποχωρεί μπροστά στό ακατάληπτο της σοφίας του Θεοΰ. "Οτι τήν έκανε τόσο ωραία καί μεγάλη μέ σκοπό τήν ωφέλεια, άκουσε κάποιον πού τό λέγει: «Έκ μεγέθους καί καλλονής κτισμάτων αναλόγως καί ό γενεσιουργός αυτών θεωρείται»" "από τό μέγεθος καί τήν ομορφιά τών κτισμάτων, ανάλογα φαίνεται καί ό δημιουργός τους" (Σοφ. Σειρ. 13,5).
'Άκουσε τόν Παύλο πού λέγει: «Τά γάρ αόρατα αύτου από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται»' "τά αόρατα στοιχεία της θεότητος από τή δημιουργία του κόσμου φαίνονται καθαρά μέ τή σκέψι μέσα στά δημιουργήματα" (Ρωμ. 1,20). Κάθε ένας από αυτούς μέ όσα είπε, άφησε νά έννοηθή ότι ή ίδια ή κτίσιςμας οδηγεί στή θεογνωσία, δτι αυτή συντελεί στό νά γνωρίσουμε καλά τό Δεσπότη.
Τί, λοιπόν, αν δοΰμε δτι αυτή ή ωραία καί θαυμαστή κτίσις έγινε γιά πολλούς αιτία ασεβείας, θά τήν κατηγορήσουμε; Καθόλου, αλλά θά κατηγορήσουμε εκείνους πού δέ χρησιμοποίησαν τό φάρμακο όπως πρέπει.
Πώς, λοιπόν, είναι αιτία, ασεβείας αυτή, πού μας οδηγεί στή θεογνωσία; «Έσκοτίσθησαν, λέγει, εν τοις διαλο-γισμοΐς αυτών οι φιλόσοφοι, καί έσεβάσθησαν καί έλά-τρευσαν τη κτίσει παρά τόν κτίσαντα»" "σκοτισθηκε ή σκέψις τών φιλοσόφων καί αντί γιά τό δημιουργό, σεβάσθηκαν καί λάτρεψαν τήν κτίσι" (Ρωμ. 1,21,25).
Πουθενά εδώ δέν υπάρχει διάβολος. Πουθενά δαίμονες, αλλά μπροστά σέ όλους απλώνεται μόνη ή κτίσις καί γίνεται δάσκαλος θεογνωσίας. Πώς λοιπόν, έγινε αιτία ασεβείας; Όχι από τή φύσι της, αλλ' από τήν αδιαφορία αυτών πού δέν προσέχουν.
"Ας αφήσουμε όμως κατά μέρος τό διάβολο καί άς φέρουμε γιά συζήτησι τήν κτίσι, γιά νά μάθης οτι αίτιος των κακών σε μας, αν θέλουμε νά προσέχουμε, δεν είναι ό διάβολος. Γιά νά μάθης ότι αυτός πού έχει ασθενή θέλησικαί ό αμελής καί αδιάφορος, καί χωρίς νά ύπάρχη ό διάβολος πέφτει καί γκρεμίζεται σε μεγάλα βάραθρα.
Ό διάβολος είναι πονηρός. Τό γνωρίζω καί ομολογείται από όλους, αλλά πρόσεξε καλά αυτά, πού θά πω τώρα. Διότι δεν είναι τυχαία λόγια, αλλά είναι θέματα γιά τά όποια πολλές φορές καί σε πολλά μέρη γίνονται συζητήσεις' γιά τά όποια γίνεται πολλή μάχη, όχι μόνον μεταξύ πιστών καί απίστων, αλλά καί μεταξύ των ιδίων τών πιστών, Καί αυτό είναι οδυνηρό.
Γιά τό διάβολο, λοιπόν, Ολοι συμφωνούν ότι είναι πονηρός. Τί νά ποΰμε, όμως, γι αυτήν τήν ωραία καί θαυμαστή δημιουργία; Μήπως καί ή δημιουργία είναι πονηρή; Καί ποιος είναι τόσο μιαρός; Ποιος είναι τόσο ανόητος καί παρανοϊκός, ώστε νά κατηγορήση τήν κτίσι; Τί θά πούμε λοιπόν, γι αυτήν; Διότι δέν είναι πονηρή, αλλά είναι καί ωραία καί αποτελεί άπόδειξι της σοφίας του Θεού καί της δυνάμεως καί της φιλανθρωπίας του.
"Ακουσε, λοιπόν, πώς τήν θαυμάζει ό προφήτης λέγοντας: «Ώς έμεγαλύνθη τά έργα σου Κύριε, πάντα εν σοφία έποίησας» (Ψαλμ. 103,24).' Δέν υποχωρεί σέ καθένα χωριστά, αλλά υποχωρεί μπροστά στό ακατάληπτο της σοφίας του Θεοΰ. "Οτι τήν έκανε τόσο ωραία καί μεγάλη μέ σκοπό τήν ωφέλεια, άκουσε κάποιον πού τό λέγει: «Έκ μεγέθους καί καλλονής κτισμάτων αναλόγως καί ό γενεσιουργός αυτών θεωρείται»" "από τό μέγεθος καί τήν ομορφιά τών κτισμάτων, ανάλογα φαίνεται καί ό δημιουργός τους" (Σοφ. Σειρ. 13,5).
'Άκουσε τόν Παύλο πού λέγει: «Τά γάρ αόρατα αύτου από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται»' "τά αόρατα στοιχεία της θεότητος από τή δημιουργία του κόσμου φαίνονται καθαρά μέ τή σκέψι μέσα στά δημιουργήματα" (Ρωμ. 1,20). Κάθε ένας από αυτούς μέ όσα είπε, άφησε νά έννοηθή ότι ή ίδια ή κτίσιςμας οδηγεί στή θεογνωσία, δτι αυτή συντελεί στό νά γνωρίσουμε καλά τό Δεσπότη.
Τί, λοιπόν, αν δοΰμε δτι αυτή ή ωραία καί θαυμαστή κτίσις έγινε γιά πολλούς αιτία ασεβείας, θά τήν κατηγορήσουμε; Καθόλου, αλλά θά κατηγορήσουμε εκείνους πού δέ χρησιμοποίησαν τό φάρμακο όπως πρέπει.
Πώς, λοιπόν, είναι αιτία, ασεβείας αυτή, πού μας οδηγεί στή θεογνωσία; «Έσκοτίσθησαν, λέγει, εν τοις διαλο-γισμοΐς αυτών οι φιλόσοφοι, καί έσεβάσθησαν καί έλά-τρευσαν τη κτίσει παρά τόν κτίσαντα»" "σκοτισθηκε ή σκέψις τών φιλοσόφων καί αντί γιά τό δημιουργό, σεβάσθηκαν καί λάτρεψαν τήν κτίσι" (Ρωμ. 1,21,25).
Πουθενά εδώ δέν υπάρχει διάβολος. Πουθενά δαίμονες, αλλά μπροστά σέ όλους απλώνεται μόνη ή κτίσις καί γίνεται δάσκαλος θεογνωσίας. Πώς λοιπόν, έγινε αιτία ασεβείας; Όχι από τή φύσι της, αλλ' από τήν αδιαφορία αυτών πού δέν προσέχουν.
Τά μέλη του σώματος μας
[b]Τά μέλη του σώματος μας
Τί, λοιπόν, πες μου, θά εξαφανίσουμε τήν κτίσι; Και γιατί ομιλώ γιά τήν κτίσι; "Ας έλθουμε στά μέλη άπό τό 'ίδιο μας τό σώμα. Διότι, αν δεν προσέχουμε, θά βρούμε ότι καί αυτά γίνονται αιτία της καταστροφής μας, οχι άπό τή φύσι τους, αλλ' άπό τή δική μας αδιαφορία.
Σκέψου, σέ παρακαλώ, δτι τό μάτι σου δόθηκε γιά νά δοξάζης τό Δημιουργό, βλέποντας τήν κτίσι. "Αν, όμως, δέν κάνης καλή χρήσι του οφθαλμού, σου γίνεται πρόξενος μοιχείας ( Ματθ. 5,28). Ή γλώσσα σου δόθηκε γιά νά δοξάζης καί νά ύμνής τό Δημιουργό. Έάν, όμως, δέν προσεχής, αυτή σου γίνεται αίτία βλασφημίας (πρβλ. Ίακ. 3,5-12).
Τά χέρια σου δόθηκαν γιά νά τά ύψώνης γιά προσευχή. "Αν, όμως, δέν προσεχής, τά απλώνεις τότε γιά άρ-παγή. Τά πόδια σοΰ δόθηκαν γιά νά τρέχης γιά καλά έργα' άν, δμως, αδιάφορης, με αυτά θά όδηγηθής σε κακές πράξεις.
Βλέπεις δτι τόν ασθενή δλα τόν βλάπτουν; Βλέπεις ότι τόν ασθενή καί τά σωτήρια φάρμακα τόν οδηγούν στό θάνατο, όχι από τή φύσι τους, αλλ' από τήν αδυναμία εκείνου; Ό Θεός δημιούργησε τόν ουρανό γιά νά θαυμά-σης τό έργο καί νά προσκύνησης τό Δεσπότη.
"Αλλοι, όμως, αφού εγκατέλειψαν τό Δημιουργό, προσκύνησαν τόν ϊδιο τόν ουρανό. Αυτά όλα έγιναν από τήν αδιαφορία καί τήν ανοησία τους.
[/b]
Τί, λοιπόν, πες μου, θά εξαφανίσουμε τήν κτίσι; Και γιατί ομιλώ γιά τήν κτίσι; "Ας έλθουμε στά μέλη άπό τό 'ίδιο μας τό σώμα. Διότι, αν δεν προσέχουμε, θά βρούμε ότι καί αυτά γίνονται αιτία της καταστροφής μας, οχι άπό τή φύσι τους, αλλ' άπό τή δική μας αδιαφορία.
Σκέψου, σέ παρακαλώ, δτι τό μάτι σου δόθηκε γιά νά δοξάζης τό Δημιουργό, βλέποντας τήν κτίσι. "Αν, όμως, δέν κάνης καλή χρήσι του οφθαλμού, σου γίνεται πρόξενος μοιχείας ( Ματθ. 5,28). Ή γλώσσα σου δόθηκε γιά νά δοξάζης καί νά ύμνής τό Δημιουργό. Έάν, όμως, δέν προσεχής, αυτή σου γίνεται αίτία βλασφημίας (πρβλ. Ίακ. 3,5-12).
Τά χέρια σου δόθηκαν γιά νά τά ύψώνης γιά προσευχή. "Αν, όμως, δέν προσεχής, τά απλώνεις τότε γιά άρ-παγή. Τά πόδια σοΰ δόθηκαν γιά νά τρέχης γιά καλά έργα' άν, δμως, αδιάφορης, με αυτά θά όδηγηθής σε κακές πράξεις.
Βλέπεις δτι τόν ασθενή δλα τόν βλάπτουν; Βλέπεις ότι τόν ασθενή καί τά σωτήρια φάρμακα τόν οδηγούν στό θάνατο, όχι από τή φύσι τους, αλλ' από τήν αδυναμία εκείνου; Ό Θεός δημιούργησε τόν ουρανό γιά νά θαυμά-σης τό έργο καί νά προσκύνησης τό Δεσπότη.
"Αλλοι, όμως, αφού εγκατέλειψαν τό Δημιουργό, προσκύνησαν τόν ϊδιο τόν ουρανό. Αυτά όλα έγιναν από τήν αδιαφορία καί τήν ανοησία τους.
[/b]
Ό σταυρός του Κυρίου
γ) Ό σταυρός του Κυρίου
'
Αλλά γιατί ομιλώ γιά τήν κτίσι; Καί τί θά μπορούσε νά ύπαρξη πιό σωτήριο από τό σταυρό; Όμως ό σταυρός υπήρξε σκάνδαλο γιά τους αδύνατους. «Ό λόγος γάρ ό του σταυρού τοις μέν άπολλυμένοις μωρία εστί, τοις δέ σωζομένοις δύναμις Θεού», δηλαδή, "ό λόγος του σταυρού γιά τά τέκνα της απώλειας είναι μωρία, γιά τους σωζόμενους όμως είναι δύναμις Θεού" (Α ' Κορ. 1,18).
Και πάλι: «Κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένο ν, Ίουδαίοις μέν σκάνδαλον, έλλησι δέ μωρΐαν», "κηρύττουμε τό Χριστό τόν Εσταυρωμένο, ό Όποιος γιά τους 'Ιουδαίους αποτελεί σκάνδαλο, ενώ γιά τους ειδωλολάτρες ανοησία" (Α'Κορ. 1,23).
'
Αλλά γιατί ομιλώ γιά τήν κτίσι; Καί τί θά μπορούσε νά ύπαρξη πιό σωτήριο από τό σταυρό; Όμως ό σταυρός υπήρξε σκάνδαλο γιά τους αδύνατους. «Ό λόγος γάρ ό του σταυρού τοις μέν άπολλυμένοις μωρία εστί, τοις δέ σωζομένοις δύναμις Θεού», δηλαδή, "ό λόγος του σταυρού γιά τά τέκνα της απώλειας είναι μωρία, γιά τους σωζόμενους όμως είναι δύναμις Θεού" (Α ' Κορ. 1,18).
Και πάλι: «Κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένο ν, Ίουδαίοις μέν σκάνδαλον, έλλησι δέ μωρΐαν», "κηρύττουμε τό Χριστό τόν Εσταυρωμένο, ό Όποιος γιά τους 'Ιουδαίους αποτελεί σκάνδαλο, ενώ γιά τους ειδωλολάτρες ανοησία" (Α'Κορ. 1,23).
Οι 'Απόστολοι
δ) Οι 'Απόστολοι
Θά μπορούσε, όμως, νά ύπαρξη πιό φωτισμένη διδασκαλία από τήν διδασκαλία τοϋ Παύλου καί τών αποστόλων; 'Αλλά οι απόστολοι αυτοί γιά πολλούς υπήρξαν οσμή θανάτου. Διότι λέγει: «Οίς μέν οσμή θανάτου εις θάνατον, οίς δέ ζωής εις ζωή ν»' "γιά άλλους οσμή θανάτουγιά θάνατο, γιά άλλους όμως οσμή ζωής γιά ζωή" (Β ' Κορ. 2,16). Βλέπεις, λοιπόν, δτι ό αδύνατος στην πίστι βλάπτεται καί από τόν Παύλο, ενώ ό δυνατός δεν αδικείται ούτε από τό διάβολο;
Θά μπορούσε, όμως, νά ύπαρξη πιό φωτισμένη διδασκαλία από τήν διδασκαλία τοϋ Παύλου καί τών αποστόλων; 'Αλλά οι απόστολοι αυτοί γιά πολλούς υπήρξαν οσμή θανάτου. Διότι λέγει: «Οίς μέν οσμή θανάτου εις θάνατον, οίς δέ ζωής εις ζωή ν»' "γιά άλλους οσμή θανάτουγιά θάνατο, γιά άλλους όμως οσμή ζωής γιά ζωή" (Β ' Κορ. 2,16). Βλέπεις, λοιπόν, δτι ό αδύνατος στην πίστι βλάπτεται καί από τόν Παύλο, ενώ ό δυνατός δεν αδικείται ούτε από τό διάβολο;
Πώς μας ωφελεί
Πώς μας ωφελεί
Είδες δτι ό αδύνατος βλάπτεται από παντού, ό δυνατός όμως ωφελείται από παντού; Διότι παντού αιτία είναι ή ψυχική διάθεσις, παντού κυρίαρχη εΐναι ή γνώμη.
Επειδή ό διάβολος, αν θέλης νά μάθης, είναι καί χρήσιμος σέ μας, αν τόν χρησιμοποιήσουμε όπως πρέπει, καί μας ώφελει πάρα πολύ καί έχουμε μεγάλα κέρδη από αυτόν. Καί αυτό τό αποδείξαμε πολλές φορές καί στην πε-ρίπτωσι τοΰ Ίώβ. Μπορούμε, δμως, νά τό μάθουμε καί από τόν Παύλο.
Διότι, γράφοντας γιά εκείνον τόν πόρνο, λέγει τά εξής: «Παράδοτε τόν τοιούτον τω Σατανά εις δλεθρον τής σαρκός, ϊνα τό πνεύμα σωθή» (Α' Κορ. 5,5). Νά λοιπόν ό διάβολος έγινε καί αίτιος σωτηρίας. Όχι δμως με τή δική του θέλησι, αλλά με τήν τέχνη του αποστόλου. Διότι, όπως ακριβώς οί γιατροί, παίρνουν τίς οχιές καί άφοΰ αποκόψουν τά μέρη πού έχουν δηλητήριο, έτσι παρασκευάζουν τά λεγόμενα θηριακά φάρμακα, έτσι έκανε καί ό Παύλος. Άφοΰ πήρε ό,τι ήταν χρήσιμο από τήν τιμωρία τοΰ διαβόλου, τό υπόλοιπο τό άφησε.
Γιά νά μάθης, βέβαια, δτι δέν είναι ό διάβολος αίτιος της σωτηρίας, αλλ' αντίθετα βιαζόταν νά καταστρεψη καί νά καταπιή τόν άνθρωπο, ενώ ό απόστολος μέ τή σοφία του τοΰ έκοψε τό λαιμό, άκουσε τί λέγει στή δεύτερη επιστολή προς Κορινθίους γι αυτόν τόν πόρνο: «Κυρώσατε είς αυτόν άγάπην, μήπως τή περισσότερα λύπη καταποθή ό τοιούτος, καί πλεονεκτηθώμεν υπό τοΰ σατανά» (Β Κορ. 2,8,7,11). "Ας αποσπάσουμε τόν άνθρωπο άπό τό φάρυγγα τοΰ θηρίου. Διότι πολλές φορές ό απόστολος χρησιμοποίησε τό διάβολο σάν δήμιο. Καί οί δήμιοι τιμωρούν τους κατάδικους όχι όσο θέλουν αυτοί, αλλ' όσο επιτρέπουν οί δικαστές.
Αυτός είναι ό ρόλος τοΰ δημίου, νά τιμωρή, δηλαδή, προσέχοντας στό νεΰμα τοΰ δικαστοΰ.
Είδες σέ ποιο ύψος στοχασμοΰ ανέβηκε ό απόστολος; Αυτός πού είχε σωματική ύπόστασι, αντιμετώπισε τόν ασώματο σάν δήμιο. Καί εκείνο πού είχε κάνει ό κοινός μας Δεσπότης στό διάβολο, λέγοντας τά εξής γιά τόν Ίώβ: «Άψαι της σαρκός αυτού' πλην της ψυχής αυτού μή άψη»' "Άγγιξε τή σάρκα του, μήν πειράξης όμως τήν ψυχή του" (Ίώβ 2,6).
Ώρισε, δηλαδή, όρια καί μέτρα τιμωριών, ώστε νά μήν ορμή ση πάνω του τό θηρίο πού είναι ωμό καί δέ λυπάται κανένα. Αυτό κάνει καί ό απόστολος. Άφοΰ παράδωσε τόν πόρνο στό διάβολο, τοΰ είπε: "Εις άφανισμόν της σαρκός του". Δηλαδή τοΰ παρήγγειλε νά μή θίξη τήν ψυχή του. Είδες εξουσία δούλου;
-
Είδες δτι ό αδύνατος βλάπτεται από παντού, ό δυνατός όμως ωφελείται από παντού; Διότι παντού αιτία είναι ή ψυχική διάθεσις, παντού κυρίαρχη εΐναι ή γνώμη.
Επειδή ό διάβολος, αν θέλης νά μάθης, είναι καί χρήσιμος σέ μας, αν τόν χρησιμοποιήσουμε όπως πρέπει, καί μας ώφελει πάρα πολύ καί έχουμε μεγάλα κέρδη από αυτόν. Καί αυτό τό αποδείξαμε πολλές φορές καί στην πε-ρίπτωσι τοΰ Ίώβ. Μπορούμε, δμως, νά τό μάθουμε καί από τόν Παύλο.
Διότι, γράφοντας γιά εκείνον τόν πόρνο, λέγει τά εξής: «Παράδοτε τόν τοιούτον τω Σατανά εις δλεθρον τής σαρκός, ϊνα τό πνεύμα σωθή» (Α' Κορ. 5,5). Νά λοιπόν ό διάβολος έγινε καί αίτιος σωτηρίας. Όχι δμως με τή δική του θέλησι, αλλά με τήν τέχνη του αποστόλου. Διότι, όπως ακριβώς οί γιατροί, παίρνουν τίς οχιές καί άφοΰ αποκόψουν τά μέρη πού έχουν δηλητήριο, έτσι παρασκευάζουν τά λεγόμενα θηριακά φάρμακα, έτσι έκανε καί ό Παύλος. Άφοΰ πήρε ό,τι ήταν χρήσιμο από τήν τιμωρία τοΰ διαβόλου, τό υπόλοιπο τό άφησε.
Γιά νά μάθης, βέβαια, δτι δέν είναι ό διάβολος αίτιος της σωτηρίας, αλλ' αντίθετα βιαζόταν νά καταστρεψη καί νά καταπιή τόν άνθρωπο, ενώ ό απόστολος μέ τή σοφία του τοΰ έκοψε τό λαιμό, άκουσε τί λέγει στή δεύτερη επιστολή προς Κορινθίους γι αυτόν τόν πόρνο: «Κυρώσατε είς αυτόν άγάπην, μήπως τή περισσότερα λύπη καταποθή ό τοιούτος, καί πλεονεκτηθώμεν υπό τοΰ σατανά» (Β Κορ. 2,8,7,11). "Ας αποσπάσουμε τόν άνθρωπο άπό τό φάρυγγα τοΰ θηρίου. Διότι πολλές φορές ό απόστολος χρησιμοποίησε τό διάβολο σάν δήμιο. Καί οί δήμιοι τιμωρούν τους κατάδικους όχι όσο θέλουν αυτοί, αλλ' όσο επιτρέπουν οί δικαστές.
Αυτός είναι ό ρόλος τοΰ δημίου, νά τιμωρή, δηλαδή, προσέχοντας στό νεΰμα τοΰ δικαστοΰ.
Είδες σέ ποιο ύψος στοχασμοΰ ανέβηκε ό απόστολος; Αυτός πού είχε σωματική ύπόστασι, αντιμετώπισε τόν ασώματο σάν δήμιο. Καί εκείνο πού είχε κάνει ό κοινός μας Δεσπότης στό διάβολο, λέγοντας τά εξής γιά τόν Ίώβ: «Άψαι της σαρκός αυτού' πλην της ψυχής αυτού μή άψη»' "Άγγιξε τή σάρκα του, μήν πειράξης όμως τήν ψυχή του" (Ίώβ 2,6).
Ώρισε, δηλαδή, όρια καί μέτρα τιμωριών, ώστε νά μήν ορμή ση πάνω του τό θηρίο πού είναι ωμό καί δέ λυπάται κανένα. Αυτό κάνει καί ό απόστολος. Άφοΰ παράδωσε τόν πόρνο στό διάβολο, τοΰ είπε: "Εις άφανισμόν της σαρκός του". Δηλαδή τοΰ παρήγγειλε νά μή θίξη τήν ψυχή του. Είδες εξουσία δούλου;
-