Μιά ελπιδοφόρα προφητεία

[nkope]

Από τη ζωή του Οσίου Σεραφείμ της Βίριτσα (1866-1949).

Ο γέροντας αγαπούσε παρά πολύ την νεολαία. Τότε οι νέοι δεν πήγαιναν σχεδόν καθόλου στην εκκλησία και ο Γέροντας χαιρόταν παρά πολύ, όταν αυτοί τον επισκέπτονταν. Ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε ότι θα είναι παρά πολύ μεγάλος ο ρόλος της νεολαίας στην μελλοντική αναβίωση της εκκλησιαστικής ζωής. Έλεγε επίσης ότι θα έλθει η εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους…..θα τους καλέσει, όμως ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση για ασκητική ζωή. Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη διψά για την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί. Θ` ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτη πιστούς. Θα πάνε οι νέοι προσκύνημα στους αγίους τόπους. Ωραία θα είναι εκείνη η εποχή. Το ό,τι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε πιο βαθιά μετάνοια. Όπως το κερί που πριν σβήσει λάμπει δυνατά και πετάει σπινθήρες και με το φως του φωτίζει το γύρο σκοτάδι, έτσι θα είναι και η ζωή της εκκλησίας στην έσχατη εποχή. Και ο καιρός αυτός είναι κοντά.

Από το βιβλίο: "ΛΟΓΟΙ ΑΘΩΝΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ"
www.nikolaos.6te.net

(Το πρωτοδημοσίευσε ο filotas στο forum.athos.gr)

[sofia-agapi-elpida]

Απλά ανοιχτε τα ματια και τη ψυχή σας και δειτε οτι αυτη η προφητεια επιβαιβεώνετε κάθε μέρα!

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου

Θα μηχανευτούν πολλά (για να διώξουν τον κόσμο από τις εκκλησίες), αλλά από τον διωγμό που θα προκύψει ο Χριστιανισμός ολόκληρος θα ενωθεί. Όχι όμως έτσι που τον θέλουν αυτοί που μηχανεύονται την παγκόσμια ένωση των εκκλησιών, οι οποίοι θέλουν να υπάρχει επικεφαλής ένας θρησκευτικός ηγέτης. Θα ενωθεί, γιατί οι καταστάσεις που θα δημιουργηθούν θα έχουν σαν αποτέλεσμα να ξεχωρίσουν τα πρόβατα του Χριστού από τα ερίφια. Το κάθε πρόβατο θα κοιτά να είναι κοντά με τα άλλα και έτσι θα πραγματοποιηθεί το : «μία ποίμνη, εις ποιμήν». Πρόσεξες; Το βλέπουμε εν μέρει να πραγματοποιείται : Οι Χριστιανοί, είδες, έχουν αρχίσει να αισθάνονται ότι βρίσκονται μέσα σε ένα ανθυγιεινό κλίμα και προσπαθούν να φεύγουν από τις αρρωστημένες καταστάσεις και να τρέχουν κατά χιλιάδες στα μοναστήρια και τις εκκλησίες. Σε λίγο θα δείτε σε μια πόλη να υπάρχουν μόνο δύο μερίδες ανθρώπων, αυτοί που θα ζουν άσωτη και μακριά από το Χριστό ζωή και αυτοί που θα τρέχουν στις αγρυπνίες και στα προσκυνήματα. Μέση κατάσταση, που υπήρχε έως τώρα, δεν θα μπορεί πλέον να υπάρχει.

Απόσπασμα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Α΄ : ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»

(σελ. 357)
Θα έρθει η ώρα που και οι άπιστοι άρχοντες, όχι μόνον οι πιστοί, θα καταλάβουν ότι αν δεν υπάρχει πίστη, δεν μπορεί να σταθεί ο κόσμος και θα επιβάλουν κάπου να πιστεύουν, για να κρατούν τον κόσμο. Μετά από χρόνια, μια μέρα, αν δεν κάνεις προσευχή, θα σε κλείνουν φυλακή! Θα δίνεις λογαριασμό στον άρχοντα αν προσευχήθηκες ή όχι! Θα έρθουν έτσι τα πράγματα στη θέση τους!

[anny]

Νουθεσίες
του πατρός Σεραφείμ της Βιρίτσα




· «Ο Κύριος έχει δύναμη να αναδείξει τους εργάτες αν εμείς θα Τον παρακαλάμε. Ας προσευχόμαστε και ας Τον ικετεύουμε και τότε από τις πέτρες θα αναδείξει ο Κύριος τους εκλεκτούς του».

· «Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας πρέπει ν’ ανάψουμε κερί γι’ αυτούς που προσβάλαμε, που απατήσαμε, που κλέψαμε κάτι, που χρωστούσαμε και δεν ξεχρεώσαμε».

· Όταν κάποιοι παραπονιούνταν στον Γέροντα ότι τους συκοφαντούν, εκείνος έλεγε· «Ας λένε οι άλλοι για μας άσχημα λόγια. Εμείς να προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα καλά».

· Ο Γέροντας έλεγε, ότι θα έλθει καιρός που κοντά σε κάθε πιστό θα είναι σαράντα άπιστοι και θα τον ικετεύουν να τους σώσει.

· «Ο Κύριος μπορεί και χίλια χρόνια να περιμένει για να σωθεί έστω και ένας άνθρωπος για να αναπληρωθεί ο αριθμός των αγγέλων που έπεσαν».

· «Και στους πιο δύσκολους καιρούς θα μπορέσει εύκολα να σωθεί αυτός που θα ασχοληθεί με επιμέλεια με την προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας με την συχνή επίκληση του ονόματος του Υιού του Θεού στην αδιάλειπτη προσευχή».

· Ο Γέροντας πολλές φορές έλεγε ότι πρέπει οπωσδήποτε ο χριστιανός να προσεύχεται για τους εχθρούς του. και πιο συγκεκριμένα έλεγε τα εξής· «Οπωσδήποτε να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας. Αν δεν προσευχόμαστε είναι σαν να ρίχνουμε πετρέλαιο στη φωτιά και η φλόγα γίνεται όλο και πιο μεγάλη… Πάντα να ευχαριστείς για όλα, ακόμα και για τις θλίψεις τον Κύριο και την Παναγία»…

· «Θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και α αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. Από την μια θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τους σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. Αυτοί που θέλουν να σωθούν θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε».

· Ο Γέροντας αγαπούσε πάρα πολύ την νεολαία. Τότε οι νέοι δεν πήγαιναν σχεδόν καθόλου στην εκκλησία και ο Γέροντας χαιρόταν πάρα πολύ, όταν αυτοί τον επισκέπτονταν. Ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε ότι θα είναι πολύ μεγάλος ο ρόλος της νεολαίας στην μελλοντική αναβίωση της εκκλησιαστικής ζωής. Έλεγε επίσης ότι θα έλθει η εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους… Θα τους καλέσει, όμως, ο Θεός και θα καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση προς την ασκητική ζωή. Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη δίψα για την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί. Θ’ ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτες πιστούς. Θα πάνε οι νέοι προσκύνημα στους αγίου τόπους. Ωραία θα είναι εκείνη η εποχή. Το ό,τι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε βαθειά μετάνοια. Όπως το κερί που πριν σβήσει λάμπει δυνατά και πετάει σπινθήρες και με το φως του φωτίζει το γύρω σκοτάδι, έτσι θα είναι και η ζωή της Εκκλησίας στην έσχατη εποχή. Και ο καιρός αυτός είναι κοντά…

· Μετά το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ο Γέροντας σ’ ένα από τα πνευματικά του παιδιά έλεγε· «Θα έλθει καιρός όταν από το ναό της Παναγίας του Καζάν στην Πετρούπολη και μέχρι την Λαύρα του αγίου Αλεξάνδρου θα γίνει λιτανεία. Εσύ θα την δεις». Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολο να το πιστέψει κανείς και σήμερα αυτό έγινε πραγματικότητα. Οι ορθόδοξοι της Ρωσίας θυμούνται την περιφορά των τιμίων λειψάνων του αγίου Σεραφείμ του Σάροφ στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης από το ναό της Παναγίας του Καζάν στην Λαύρα του αγίου Αλεξάνδρου Νιέβκι…



***



Λίγες μέρες πριν αρχίσει ο πόλεμος μεταξύ Σοβιετική Ένωσής και Γερμανίας ο Γέροντας είπε σε μια γυναίκα, πνευματικό του παιδί:

-Την Παρασκευή να έλθεις οπωσδήποτε , γιατί την Κυριακή θ’ αρχίσει πόλεμος, και δεν θα ειδωθούμε πολύ καιρό.

Την Παρασκευή εκείνη δεν ήλθε και την Κυριακή, στις 22 Ιουνίου του 1941 άρχισε ο πόλεμος.

Στην αρχή του πολέμου, πολλοί κάτοικοι της Βυρίτσα επισκέπτονταν τον Γέροντα και τον ρωτούσαν αν πρέπει ν’ αφήσουν τα σπίτια τους και να φύγουν για να σωθούν από τους Γερμανούς ή να μείνουν στην Βυρίτσα. Και ο Γέροντας τους απαντούσε με σιγουριά·

-Η Βυρίτσα θα σωθεί, ούτε ένα σπίτι δεν θα καεί και ούτε ένας άνθρωπος δεν θα σκοτωθεί εδώ.

-Έτσι ακριβώς και έγινε. Το Σεπτέμβριο του 1941 οι Γερμανοί στρατιώτες μπήκαν στην Βυρίτσα αλλά δε έκαναν λεηλασίες και δεν σκότωσαν ούτε έναν κάτοικο της πόλης…

Οι Γερμανοί στρατιώτες όταν έμαθαν για τον πατέρα Σεραφείμ, για το προφητικό του χάρισμα, άρχισαν να τον επισκέπτονται και να τον ρωτάνε ποιο θα είναι το τέλος του πολέμου, θα νικήσει ή όχι ο Χίτλερ. Ο Γέροντας με ειλικρίνεια απαντούσε ότι δεν θα μπορέσει ο Χίτλερ να νικήσει την Ρωσία.

-Ποτέ δεν θα πάρετε το Λένινγκαντ. Είμαστε ορθόδοξος λαός, η πίστη τώρα διώκεται αλλά σε λίγο θα έλθει η ελευθερία.

Σ’ ένα από τους αξιωματικούς ο πατήρ Σεραφείμ είπε:

-Θα φτάσεις μέχρι την Πολωνία και εκεί θα βρεις το τέλος σου. Δεν θα γυρίσεις στο σπίτι.

Αργότερα, την δεκαετία του’ 70 ήλθε στην Βιρίτσα ένας Ρουμάνος που τον καιρό του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου υπηρετούσε στο γερμανικό στρατό μαζί μ’ εκείνον τον αξιωματικό και είπε ότι έγινε ακριβώς έτσι όπως έλεγε ο πατήρ Σεραφείμ. Ο αξιωματικός εκείνος σκοτώθηκε κοντά στη Βαρσοβία.

Ο Γέροντας πάντα έλεγε, ότι οι Γερμανοί θα φύγουν:

-Είναι επισκέπτες και οι επισκέπτες δεν κάθονται, φεύγουν.

Κάποιος μετάδωσε αυτά τα λόγια στον στρατιωτικό διοικητή της πόλης και εκείνος έστειλε στο σπίτι του Γέροντα στρατιώτες να τον σκοτώσουν. Μόλις μπήκαν στο κελί του ο Γέροντας είπε:

-Να, ήλθαν οι φονιάδες! Ποιόν θέλετε να σκοτώσετε; Βλέπετε τον σταυρό και πάνω του τον Σωτήρα. Τον Χριστό θα πυροβολήσετε; Και λέγεστε χριστιανοί;

Τα είπε αυτά γερμανικά επειδή ήξερε την γερμανική γλώσσα, γιατί, όπως είπαμε, ταξίδευε παλιά στην Γερμανία για εμπορικές υποθέσεις. Και μετά πρόσθεσε, λέγοντας στον καθένα από τους στρατιώτες:

-Zwei Kinder, drei Kinder (δηλαδή ο ένας έχει δύο παιδιά, ο άλλος τρία). Και τελειώνοντας είπε:

-Πέστε στον διοικητή: ό,τι έσπειρες στην Ρωσία θα το θερίσεις στο σπίτι σου.

Οι αυτόπτες μάρτυρες αυτής της συζήτησης λένε ότι ο Γέροντας είπε προφητικά κάτι που αφορούσε προσωπικά τον διοικητή, γι’ αυτό εκείνος δεν τόλμησε να κάνει κακό στον Γέροντα.


Η προφητεία του άγιου γέροντα, θεωρώ οτι έχει τοπικό χαρακτήρα και όχι πανορθόδοξο.
Η εκκλησία διωκόμενη από το αθεϊστικό καθεστώς του Κομμουνισμού,είχε σαν φυσική συνέπεια, να αδυνατεί να παίξει τον ρόλο του καθοδηγητή της ορθοπραξίας των νέων.
Ετσι οι νέοι βλαστοί, έγιναν τραχείς, λάτρεις των γήϊνων ηδονών, και άθεοι.
Μετά την πτώση του Κομμουνισμού, άνθισαν και πάλι οι Ορθόδοξες αξίες, που μεταλαμπαδεύτηκαν από γενιά σε γενιά.
Στον Ελλαδικό χώρο όμως τα πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά.
Εδώ δεν πολεμήθηκαν μετωπικά τα Ορθόδοξα αξιώματα, αλλά εκκοσμικεύθηκαν ύπουλα εκ των έσω.
Εδώ...η σκληρή ασκητική της Φιλοκαλίας, έδωσε την σκυτάλη σε μια ελαφρή, πιό τρυφηλή, και πιό εύκολη εκδοχή του αναχωρητισμού.
Ολα σιγά-σιγά παραδόθηκαν στην γλυκειά και φιλοσοφική έκδοση, την θρησκειολογική πραγματεία, και τον ουμανιστικό ευδαιμονισμό.
Και στην παραπάνω συγκεκριμμένη προφητεία του γέροντα.....μιλά για την τελευταία αναλαμπή του κεριού πριν σβήσει οριστικά και αμετάκλητα.
Καμμιά προφητεία λοιπόν δεν είναι ευοίωνη για τα έσχατα.
Ζούμε σε καιρό
αποστασίας γενικευμένης,απομακρυνόμενοι από την Σταύρωση του εαυτού μας, θέτοντας τον βίο μας στο επίκεντρο μιας εύπεπτης αγαπολογίας, τέτοιας που να συνάδει επακριβώς, με τις μειωμένες ή απούσες Ορθόδοξες αντιστάσεις και εκκοσμικευμένες αντιλήψεις μας.

[filotas]

Αγαπητή Anny, τα συμπεράσματά σου είναι αυθαίρετα και αστήρικτα. Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί δεν ζεις την αναγέννηση του Αγίου Όρους και των περισσότερων Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβαβαιώνουν την τάση της αναγέννησης.

Όταν ο λαός θέλει οι ηγεσίες αναγκαστικά ακολουθούν ή ξεπερνιώνται από τα πράγματα

[PerlMaster]

Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί δεν ζεις την αναγέννηση του Αγίου Όρους και των περισσότερων Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβαβαιώνουν την τάση της αναγέννησης.

Συγνώμη αλλά στην Ελλάδα του 2007 αναφέρεσαι ?
Πια είναι η αναγέννηση του Α.Ο. ? Τα κινητά και οι δρόμοι ?
Και στην Ελλάδα ... ότι έχουν κλείσει οι υπόνομοι από τις εκτρώσεις ?
Ζω στα Πατήσια σε μία ζοφερή πραγματικότητα, και δε βλέπω καμία αναγέννηση, τουλάχιστον όχι ακόμα ...

[Iosif]

Δυστυχώς η σκληρή πραγματικότητα με αναγκάζει να ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ με τον PerlMaster.

Σχετικά με το Άγιο Όρος, που ΑΓΑΠΩ και ΣΕΒΟΜΑΙ σε ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ, ισχύει ο επόμενος φοβερός αλλά και αληθινός και προφητικός λόγος του Χαρισματούχου Αγιορείτου Γέροντος Παϊσίου:
«Η Παναγία θα σκουπίσει το Άγιο Όρος».
Πολλοί Αγιορείτες πατέρες, γνωρίζουν αυτή την φοβερή προφητεία, που έχει αναφερθεί και από άλλους Αγίους της Εκκλησίας.

Βέβαια, εμείς που ζούμε εκτός Αγίου Όρους, δεν πρέπει να ξεθαρρεύουμε.
Διότι οπωσδήποτε το σκούπισμα, δεν θα περιοριστεί μόνο μέσα στο Άγιο Όρος.

[anny]

Αγαπητή Anny, τα συμπεράσματά σου είναι αυθαίρετα και αστήρικτα. Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί δεν ζεις την αναγέννηση του Αγίου Όρους και των περισσότερων Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβαβαιώνουν την τάση της αναγέννησης.

Όταν ο λαός θέλει οι ηγεσίες αναγκαστικά ακολουθούν ή ξεπερνιώνται από τα πράγματα

Αγαπητέ Φιλώτα, αφού σε καλημερίσω, διερωτώμαι γιατί απάντησες εσύ αντί του Νίκου στο κείμενο του οποίου τοποθετήθηκα,και πώς ο Νίκος δεν παρενέβη να σε επαναφέρει στην τάξη, αφού σε άλλες περιπτώσεις....είναι λάτρης της ευταξίας.
Επί του προκειμένου αγαπητέ μου θέματος, η τοποθέτησήσή σου αναφέρεται θεωρώ, στην εικαστική παρέμβαση που γίνεται στο Αγιο Ορος με αναστηλώσεις, επεκτάσεις και συντηρήσεις, όπως γίνεται σε κάθε μουσείο, προκειμένου να μείνει παρακαταθήκη θρησκειολογικού μνημείου, για τουρισμό υψηλών απαιτήσεων.
Ο οργασμός των εργασιών και της ευκλεούς παρουσίασης των κτισμάτων του Ορους,είναι ο αντίποδας της πνευματικότητας της Ορθοδοξίας, που ο μοναχισμός της από τα βάθη των αιώνων ζούσε την παντελλή ανθρώπινη στέρηση,και επένδυε στην προσευχή, στην κακουχία, στην χαμαικοιτία,και εν τέλει στην αγιότητα.
Ισως εσύ χαίρεσαι επειδή βλέπεις παντού στην χάρα περικλεείς ναούς νομίζοντας οτι η Ορθοδοξία γιγαντώνεται...
Ο Θεός αγαπητέ μου δεν κατοικεί σε κτιστά πολυτελή οικήματα, αλλά σε καρδιές που πάλλονται από τον πόθο για Εκείνον και κακοπαθούν εδώ στη γή, μιμούμενοι στο ελάχιστο το δικό Του Αγιο Πάθος.
Και συμφωνώ απόλυτα με τους δύο προλαλήσαντες φίλους στις τοποθετήσεις τους, και κυρίως στο σημείο του κειμένου του Ιωσήφ για τον γέροντα Παϊσιο, οτι το Αγιο Ορος θα σκουπιστεί από την Παναγία.
Αγαπητέ Φιλώτα, αν και ζούμε βιώνοντας την κοσμική ζωή, ας προσπαθούμε τουλάχιστον μαζί με τον προσωπικό πνευματικό αγώνα να αποκτούμε και Ορθόδοξο βίωμα που θα μας επιτρέπει να "βλέπουμε" και όχι απλά να βλέπουμε.

[filotas]

Αγαπητή Anny εγώ απάντησα στη δική σου δημοσίευση κι όχι στου Νίκου. Επομένως δεν μπορώ να καταλάβω το σχετικό σχόλιό σου.

Η αναγέννηση του Αγίου Όρους PerlMaster και Iosif φαίνεται στον αριθμό και τo επίπεδο των μοναχών. Τη δεκαετία του '70 το Όρος έβαινε προς τη Δύση του. Υπήρχαν μεν πολλοί Άγιοι, αλλά ο αριθμός των μοναχών είχε μειωθεί δραματικά (800-900) οι περισσότεροι ήταν πολύ προχωρημένης ηλικίας και το μορφωτικό τους επίπεδο ήταν χαμηλό. Πολλά Μοναστήρια είχαν σχεδόν εγκαταληφθεί εξ αιτίας του ιδιόρυθμου συστήματος κι οι περισσότερες σκήτες και τα κελιά είχαν ερημώσει.

Σήμερα ο αριθμός των Μοναχών έχει υπερδιπλασιαστεί. Υπάρχουν Μοναστήρια που έχουν 80 - 100 μοναχούς. Με το κοινοβιακό σύστημα και τους εμπνευσμένους Ηγουμένους τα Μοναστήρια έχουν ανακατασκευαστεί κι έχουν αποκτήσει πνευματική ακτινοβολία που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της Ελλάδας, πολλές Σκήτες έχουν ανακατασκευαστεί και ανθούν και εχουν επισκευαστεί πάρα πολλά κελιά.

Το μέσο επίπεδο ηλικίας των Μοναχών έχει κατέβει αισθητά κι οι νέοι Μοναχοί που προσέρχονται για άσκηση είναι ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου. Αυτό δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενοχλεί μερικούς. Γιατί δηλαδή οι Μοναχοί δεν μπορεί να είναι απόφοιτοι Πανεπιστημίου και νά 'χουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τη σύγχρονη τεχνολογία προς δόξαν Θεού. Φταίει ίσως η εικόνα που είχαν αποκομίσει στο μυαλό τους από τις διηγήσεις των παλαιών προσκυνητών. Ο εκσυγχρονισμός δεν είναι κακός αρκεί να είναι προς δόξαν Θεού. Άλλωστε ότι ζητά ο καθένας βρίσκει. Υπάρχουν Μονές εξοπλισμένς με όλες τις σύγχρονες ανέσεις κι άλλες που παραμένουν παραδοσιακές. Τό ίδιο ισχύει και για τις Σκήτες και τα κελιά. Επίσης όποιος δεν θέλει δρόμους κι αυτοκίνητα πάει στη Νότια πλευρά του Αγίου Όρους, όπου η πρόσβαση γίνεται μόνο με καράβι και πεζοπορία.

Όσο για την άνθηση της Εκκλησίας τη βλέπω στους ναούς τις περιοχής μου και στα γύρω Μοναστήρια. Οι ναοί είναι γεμάτοι σ΄όλες τις ακολουθίες, ακόμη και στις αγρυπνίες. Ανακαινίστηκαν κι επαναλειτούργησαν πολλά Μοναστήρια κι άλλα που λειτουργούσαν έχουν τώρα πολλοί περισότερους Μοναχούς και Μοναχές. Ο κόσμος καταφεύγει συχνά στα Μοναστήρια για εξομολόγηση και συμμετοχή στις ακολουθίες.

Αν όλ΄ αυτά σας φαίνονται πολύ ειδυλιακά δεν έχετε παρά να ξεφύγετε λίγο απ΄τις μεγάλες πόλλες και να 'ρθείτε και πιο έξω στην επαρχία για να δείτε αν έχω δίκιο ή όχι.

[stratos]

αν και ζούμε βιώνοντας την κοσμική ζωή, ας προσπαθούμε τουλάχιστον μαζί με τον προσωπικό πνευματικό αγώνα να αποκτούμε και Ορθόδοξο βίωμα που θα μας επιτρέπει να "βλέπουμε" και όχι απλά να βλέπουμε.[/color]

Ποιόν προσωπικό αγώνα βρε αννυ;
Πού οχι μόνο δέν μάς λείπει τποτα αλλά ασχολούμαστε καί μέ περιττά ακόμα και βλαβερά πράγματα πού τά δικαιολογούμε ως απαραίτητα;
Διαβάζοντας τόν βίο ασκητών αγιορειτών πού θεωρουσαν το κοινόβιο σαν αδυναμία ανθρώπινη και λιγοψυχία .
Η τον υπνο πανω από 3 ώρες και [οχι σέ κρεβάτι] τ λάδι πού φουντώνει τή φλόγα τών παθών,δεν ξερω αν πρέπει νά γελάσω η να κλάψω

Από τήν αλλη απαιτούμε Αγίους Ιεράρχες ,ιερεις και μοναχούς.
Λές καί θά ερθουν αυτοί γιά νά επανδρώσουν αυτές τις θέσεις απο την Αγγόλα και οχι από τήν κοινωνία μας