Ο Απόστολος της αγάπης

[nkope]

Χτες η Εκκλησία μας γιόρτασε τη μνήμη του Αποστόλου της αγάπης, του Ευαγγελιστού Ιωάννη του Θεολόγου, του αγαπημένου μαθητή του Κυρίου. Συγχωρήστε με που χτες δεν είχα το χρόνο να κάνω αυτή τη δημοσίευση, θεωρώ όμως ότι δεν είναι σωστό νά αφήσουμε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Στην πρώτη καθολική του επιστολή ο Απόστολος Ιωάννης αναδεικνύει πλήρως την έννοια της αδελφικής αγάπης μεταξύ των Χριστιανών ως προαπαιτούμενο κι απόδειξη της ιδιότητας του Χριστιανού:

"11 Γιατί η παραγγελία που ακούσατε από την αρχή είναι τούτη: Να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. 12 Να μην είμαστε σαν τον Κάιν, που παρακινούμενος από τον Πονηρό έσφαξε τον αδελφό του. Και για ποιο λόγο τον έσφαξε; Γιατί ήταν πονηρά τα δικά του έργα, ενώ του αδελφού του ήταν δίκαια! 13 Μην απορείτε, αδελφοί μου, που σας μισεί ο κόσμος. 14 Εμείς ξέρουμε πως έχουμε μεταβεί από το θάνατο στη ζωή, κι απόδειξη γι αυτό είναι ότι αγαπούμε τους αδελφούς μας. Εκείνος που δεν αγαπάει τον αδελφό του, παραμένει στο θάνατο. 15 Ο καθένας που μισεί τον αδελφό του, μπορεί να γίνει φονιάς. Και το ξέρετε, βέβαια, πως μέσα σε κανέναν φονιά δε μένει η αιώνια ζωή. 16 Την αγάπη τη γνωρίσαμε από το γεγονός ότι Εκείνος θυσίασε τη ζωή Του για χάρη μας. Επομένως, οφείλουμε κι εμείς να θυσιάζουμε τη ζωή μας για χάρη των αδελφών μας. 17 Μα όταν κάποιος, ενώ έχει του κόσμου τα πλούτη, βλέπει πως ο αδελφός του έχει ανάγκη και του κλείσει τη πόρτα της καρδιάς του, πώς μπορεί να παραμένει μέσα του η αγάπη του Θεού; 18 Αγαπημένα μου παιδιά, ας μην αγαπάμε απλώς με λόγια και στη θεωρία, αλλά έμπρακτα και ειλικρινά. 19 Άλλωστε, μʼ αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε ότι καταγόμαστε από την αλήθεια κι έτσι μόνο θα καθησυχάσουμε τη συνείδησή μας μπροστά στο Θεό. 20 Γιατί, αν μας κατακρίνει η ίδια μας η συνείδηση, ξέρουμε πως ο Θεός είναι πιο πάνω απʼ τη συνείδησή μας και τα ξέρει όλα. 21 Αγαπητοί, αν η συνείδησή μας δε μας κατακρίνει, τότε έχουμε το θάρρος να στεκόμαστε μπροστά στο Θεό 22 κι ό,τι του ζητούμε μας το δίνει Αυτός, επειδή τηρούμε τις εντολές Του και κάνουμε αυτά που είναι αρεστά σʼ Αυτόν. 23 Κι η εντολή του είναι αυτή: Να πιστέψουμε στο όνομα του Υιού του, του Ιησού Χριστού, και να αγαπούμε ο ένας τον άλλο, σύμφωνα με την εντολή που μας άφησε. 24 Όποιος, λοιπόν, εφαρμόζει τις εντολές Του, αυτός παραμένει ενωμένος μαζί του κι Εκείνος μαζί μʼ αυτόν. Και το σημάδι από το οποίο αναγνωρίζουμε ότι αυτός παραμένει μέσα μας είναι το Πνεύμα που μας έδωσε." (Ιωάννου Α' κεφ. 3)

Νομίζω λοιπόν με την αφορμή αυτή μπορούμε να συζητήσουμε πως έχει ο καθένας μας στο μυαλό του την έννοια της έμπρακτης αγάπης προς τους συνανθρώπους μας.

[oceangr2]

Τον αντιμετωπίζουμε με αγάπη ακόμα και αν διαφωνούμε,
δεν τον κάνουμε παρέα απο συμφέρον,
του δίδουμε οτι διαθέτουμε εαν το έχει ανάγκη.
Δεν κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε να μας κάνουν.
Δεν εκφράζουμε ρατσιστικές διαθέσεις αν είναι αλλοδαπός ή αλλόδοξος
Δεν τον κατακρίνουμε αν διαφέρουν οι απόψεις του απο τις δικές μας
Δεν κρατάμε κακία εαν φιλονικήσουμε (αφού προσπαθήσουμε να μην φιλονικήσουμε πρώτα).
Συμπάσχουμε στον πόνο του.
Δεν του μιλάμε ποτέ με παρρησία και δογματικά διότι έτσι αναιρούμε την ουσία της αγάπης.
Ο αυτοσκοπός μας πρέπει να είναι η χέρα βοηθείας σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.
Του μεταφέρουμε το μήνυμα του Κυρίου με λόγια ή εμπράκτως ακόμα κι αν πρέπει να ρίξουμε τον εαυτό μας.

Έτσι έχουμε την ελπίδα οτι μπορούμε να σώσουμε ακόμα και τον άθεο, διότι μόνο έτσι μπορούμε εμπράκτως να δώσουμε αγάπη στον συνάνθρωπό μας.