Το τελευταίο ραντεβού με την άλλη γυναίκα

[filotas]

Το κείμενο αυτό το διάβασα στο διμηνιαίο περιοδικό " Το Γράμμα" (τεύχος 70, Δεκέμβριος 2005) κι ομολογώ ότι με πήραν τα δάκρυα. Ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Ο σωστός θα ήταν "μην αμελείς ποτέ να δείξεις την αγάπη σου όσο είναι καιρός":

Το τελευταίο ραντεβού με την άλλη γυναίκα

Μετά από 21 χρόνια γάμου βρήκα ένα καινούργιο τρόπο να κρατήσω ζωντανή τη σπίθα της αγάπης.
Πριν από λίγο καιρό βγήκα έξω μ' άλλη γυναίκα και μάλιστα ήταν ιδέα της συζύγου μου!
«Ξέρω πως την αγαπάς», μου είπε μια μέρα!
"Όμως, εγώ αγαπώ εσένα», διαμαρτυρήθηκα.
«Το ξέρω, αλλά αγαπάς κι εκείνην».
Η άλλη γυναίκα που η σύζυγος μου ήθελε να βγω μαζί της ήταν η μητέρα μου, που ήταν χήρα τα τελευταία 19 χρόνια και την οποία επισκεπτόμουν πολύ σπάνια λόγω ίων πολλών υποχρεώσεων μου με τη δουλειά μου και τα τρία παιδιά μου.
Εκείνο το ίδιο βράδυ τηλεφώνησα στη μητέρα μου και την κάλεσα έξω για φαγητό.
«Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;» με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους εκείνους που ένα τηλεφώνημα αργά τη νύχτα ή μια απρόσμενη επίσκεψη, σημαίνουν πιος τα νέα δεν είναι και τόσο καλά. Γι' αυτό την καθησύχασα.
«Τίποτα, μαμά! Σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να περνούοαμε λίγο χρόνο μαζί. Μόνο οι δυο μας». Σκέφτηκε για λίγο και είπε:
«Πολύ θα μου άρεσε αυτό, παιδί μου». Εκείνη την Παρασκευή του ραντεβού, καθώς μετά την δουλειά πήγαινα για να την πάροο. ήμουνα λίγο νευρικός! Όταν έφτασα στο σπίτι της, είδα πως κι εκείνη ήταν λίγο νευρική μ' αυτήν την απρόσμενη συνάντηση μας.
Με περίμενε στην πόρτα έτοιμη. Είχε χτενίσει τα μαλλιά ιης ωραία, και φορούσε το φόρεμα που για τελευταία φορά είχε φορέσει στην επέτειο του γάμου της. Το χαμόγελο της ήταν υπέροχο και το πρόσωπο της έλαμπε! «Είπα στις φίλες μου πως θα βγω έξω με το γιο μου. Κι εντυπωαιάστηκαν», μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητο. «Περιμένουν να τους πω. πως πέρασα!»
Πήγαμε σ' ένα ωραίο και άνετο εστιατόριο. Η μητέρα μου μ' έπιασε από το μπράτσο γεμάτη καμάρι. Αφού καθίσαμε, έπρεπε να της διαβάαω το μενού, γιατί δεν βοηθούσαν και πολύ τα μάτια της.
Καθώς τρώγαμε σήκωσα τα μάτια μου και είδα τη μηιέρα μου να με κοιτάζει μ' ένα νοσταλγικό χαμόγελο.
«Εγώ ήμουνα εκείνη που σου διάβαζε το μενού όταν ήοουν μικρός».
«Ε, τότε, μαμά είναι καιρός να ηρεμήσεις κι εγώ να σου το ανταποδώσω», απάντησα.
Σ' όλη τη διάρκεια του δείπνου συζητούσαμε για διάφορα θέματα. Ιδιαίτερα θέλαμε να μάθουμε τα νέα ο ένας για τον άλλο, έτσι δεν μπορέσαμε να πάμε κάπου αλλού που σχεδιάσαμε. Όταν λίγο αργότερα φθάναμε οτο σπίτι της, μου είπε: «Θα ήθελα πολύ, να ξαναβγούμε μαζί, με την προϋπόθεση όμως να σε καλέσω εγώ αυτή τη φορά».
Συμφώνησα.
«Πώς ήταν το δείπνο;» με ρώτησε η σύζυγος μου. όταν γύρισα στο σπίτι.
«Πολύ ωραίο! Καλύτερο κι απ' ό,τι το περίμενα».
Λίγες μέρες αργότερα, η μητέρα μου πέθανε από καρδιακή προσβολή. Έγινε τόσο ξαφνικά, που δεν είχα την ευκαιρία να κάνω τίποτα για εκείνη.
Μετά από λίγο καιρό έλαβα ένα φάκελο που περιείχε μια απόδειξη πληρωμής από το ίδιο εστιατόριο που είχαμε φάει μαζί. Υπήρχε κι ένα σημείωμα που έλεγε:
«Προπλήρωσα για ένα δείπνο δύο ατόμων. Ήμουνα σχεδόν σίγουρη πως δεν θα τα καταφέρω να είμαι εκεί. Πάρε τη γυναίκα σου και πηγαίνετε μαζί. Ποτέ δεν θα μάθεις, παιδί μου. τι σήμαινε για μένα εκείνη η βραδιά που περάσαμε μαζί. Σ' αγαπώ, παιδί μου! Σ' αγαπώ πολύ. Η μάνα σου!" .
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να λες «σ' αγαπώ» στην ώρα του. τότε που πρέπει. Και πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος που ξοδεύουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, χρόνος που άλλωστε τον αξίζουν.

(Μετάφραση από τα αγγλικά)
Το έστειλε η συνδρομήτρια Αλίκη Οικονόμου

[NIKOSZ]

Υπεροχο !

Ποτε δεν ξερουμε ποτε θα ειναι η τελευταια μας φορα
με τα αγαπημενα μας προσωπα.Και μην ξεχάσεις ποτέ. Πες τους τώρα το "Σʼ αγαπώ". Πες το στον καθένα χωριστά. Πες τους το τώρα για να μπορείς να το ακούσεις κι εσύ μεθαύριο από τα δικά σου παιδιά!

http://www.athos.edo.gr/modules.php?nam ... pic&t=4601

[achryssos]

"Και μην ξεχάσεις ποτέ."

http://home.neo.rr.com/aperitis/reflections.html