Ζωή είναι η δια της ελευθέρας βουλήσεως του ανθρώπου, καλλιέργεια του
εσωτερικού του κόσμου.
εσείς τι πιστεύετε;
Τι είναι ζωή;
Συντονιστής: Συντονιστές
Τι είναι ζωή;
Προσκυνώ Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, Τριάδα Ομοούσιο και Αχώριστο, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Η ζωή είναι ένα σύνολο ενεργουμένων σχέσεων. Ζεί μόνο ό,τι σχετίζεται κι ενεργεί. Μάλιστα ζεί τόσο χρόνο όσο ακριβώς βρίσκεται σέ σχέση κι ενέργεια. Κάθε έμβιο ον στερείται αυτές τίς δύο θεμελιώδεις ιδιότητες τής ζωής, δηλαδή τή σχέση καί τήν ενέργεια, όταν βρίσκεται στά δύο όρια τού βίου του, πρίν τήν αρχή καί μετά τό τέλος τής ζωής. Προτού νά δεί τό φώς τού κόσμου δέν σχετίζεται μέ άλλους ανθρώπους. Αλλά κι όταν πάψει πιά νά αντικρύζει τό φώς αυτού τού κόσμου, δηλαδή όταν τελευτήσει κι έχει παθάνει, τότε πάλι στερείται τή σχέση καί τήν ενέργεια.
«Εγώ είμαι η ζωή» (Ιωάν. 11, 25)
Αυτό ακριβώς μάς διδάσκει η Εκκλησία: η ζωή είναι ένα σύνολο ενεργουμένων σχέσεων. Ζώ θά πεί ενεργώ καί σχετίζομαι. Ο Θεός είναι τό πρότυπο τής ζωής, η ίδια η ζωή, η αληθινή ζωή, η πηγή τής ζωής. Όταν ο Μωυσής στό όρος Σινά συναντά τόν Θεό καί Τού ζητά τό όνομά Του, Εκείνος απαντά: «Εγώ ειμί ο ών» (Εξόδου 3, 14). Ο Θεός ταυτίζεται μέ τό κατεξοχήν υπαρκτό όν, τό υπέρτατο «έμβιο όν», τόν ύψιστο φορέα τής ζωής, τήν πρωτογενή πηγή καί τήν ανώτατη αρχή τής αληθινής ζωής.
Στήν Καινή Διαθήκη πιά αποκαλύπτεται ο Θεός σαφέστερα στό Δεύτερο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος, τόν Ιησού Χριστό, τόν Υιό καί Λόγο Του, πού δηλώνει: «Εγώ ειμι η ανάστασις καί η ζωή,ο πιστεύων εις εμέ κι άν αποθάνη ζήσεται καί πάς ο ζών καί πιστεύων εις εμέ ού μή αποθάνη εις τόν αιώνα» (Ιωάν. 11, 25-26). Οι Μαθητές Του πού έζησαν μαζί Του πιό κοντά από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο ονομάζουν τόν Ιησού «αρχηγόν τής ζωής» (Πράξ. 3, 15). Ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί τόν Χριστό «η ζωή υμών» (Κολος. 3, 4).
Δέν είναι τυχαίο ότι σέ κάθε εικόνα, όπου η Εκκλησία παριστάνει τό πρόσωπο τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, υπάρχει η λέξη «Ο ΩΝ» ολόγυρα στό φωτοστέφανο, τό λαμπερό, δηλαδή, χρυσόχρωμο κυκλικό πλαίσιο γύρω από τήν κεφαλή Του, ακριβώς γιά νά δηλώσει αυτήν τήν πρωταρχική ιδιότητά Του πού είναι η ζωή. Αν στήν Παλαιά Διαθήκη δηλώνει ο Θεός τήν ύπαρξή Του κάπως αφηρημένα μέ τή λέξη «ΩΝ», στήν Καινή Διαθήκη κάνει πολύ πιό συγκεκριμένη τήν ταυτότητά Του μέ τό λόγο τού Ευαγγελιστή Ιωάννη: «ο Θεός αγάπη εστίν» (Α΄ Ιωάν. 4, 8 16).
Αν κάποιος ήθελε νά μεταφράσει τό λόγο τής Εκκλησίας στά μαθηματικά τότε θά έγραφε αυτή τήν εξίσωση: Θεός = αγάπη = ζωή. Η ζωή σημαίνει τήν αγάπη καί ο Θεός είναι η πηγή τών δύο αυτών αγαθών, τής ζωής καί τής αγάπης. Αυτό τό γνωρίζουν πολύ καλύτερα από όλους μας οι άγιοι καί οι ποιητές, οι πιστοί καί οι λόγιοι, οι απλοί άνθρωποι τού Θεού καί οι πρωτοκορυφαίοι τής τέχνης. Ας ακούσουμε δύο σχετικές μαρτυρίες. Η μιά προέρχεται από τά ασκητικά κείμενα ενός περίφημου βυζαντινού θεολόγου, τού Ισαάκ τού Σύρου: «Η αγάπη είναι πιό γλυκιά κι απ' τήν ζωή». Κι η άλλη ανήκει στόν Ντοστογιέφσκι: «Η αγάπη είναι ανώτερη απ' τή ζωή, η αγάπη είναι τό στεφάνι τής ζωής καί πώς είναι δυνατό νά μήν τό προσκυνήσει η ζωή;»
Τώρα καταλαβαίνουμε κάπως καλύτερα γιατί είναι τόσο δύσκολο, ν' απαντήσουμε στό ερώτημα «τί είναι ζωή», αφού δέν μπορούμε νά αποκριθούμε στήν απορία «τί είναι αυτό πού τό λένε αγάπη». Κι όμως όλοι μας ζούμε τήν ζωή καί ζητούμε τήν αγάπη, γι' αυτό λοιπόν δυσκολευόμαστε νά ορίσουμε αυτά τά δύο πιό ζωτικά μεγέθη τής ύπαρξής μας. Ας είναι όμως! Δέν έχει τόση σημασία νά ορίσουμε τήν ζωή καί τήν αγάπη, αλλά νά ζούμε τήν ζωή καί τήν αγάπη. Πού πάει νά πεί τό ίδιο πράγμα: ζώ σημαίνει αγαπώ.
Η θεμελιώδης εξίσωση τής ζωής είναι αυτή: «αγαπώ άρα υπάρχω»!
«Εγώ είμαι η ζωή» (Ιωάν. 11, 25)
Αυτό ακριβώς μάς διδάσκει η Εκκλησία: η ζωή είναι ένα σύνολο ενεργουμένων σχέσεων. Ζώ θά πεί ενεργώ καί σχετίζομαι. Ο Θεός είναι τό πρότυπο τής ζωής, η ίδια η ζωή, η αληθινή ζωή, η πηγή τής ζωής. Όταν ο Μωυσής στό όρος Σινά συναντά τόν Θεό καί Τού ζητά τό όνομά Του, Εκείνος απαντά: «Εγώ ειμί ο ών» (Εξόδου 3, 14). Ο Θεός ταυτίζεται μέ τό κατεξοχήν υπαρκτό όν, τό υπέρτατο «έμβιο όν», τόν ύψιστο φορέα τής ζωής, τήν πρωτογενή πηγή καί τήν ανώτατη αρχή τής αληθινής ζωής.
Στήν Καινή Διαθήκη πιά αποκαλύπτεται ο Θεός σαφέστερα στό Δεύτερο Πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος, τόν Ιησού Χριστό, τόν Υιό καί Λόγο Του, πού δηλώνει: «Εγώ ειμι η ανάστασις καί η ζωή,ο πιστεύων εις εμέ κι άν αποθάνη ζήσεται καί πάς ο ζών καί πιστεύων εις εμέ ού μή αποθάνη εις τόν αιώνα» (Ιωάν. 11, 25-26). Οι Μαθητές Του πού έζησαν μαζί Του πιό κοντά από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο ονομάζουν τόν Ιησού «αρχηγόν τής ζωής» (Πράξ. 3, 15). Ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί τόν Χριστό «η ζωή υμών» (Κολος. 3, 4).
Δέν είναι τυχαίο ότι σέ κάθε εικόνα, όπου η Εκκλησία παριστάνει τό πρόσωπο τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, υπάρχει η λέξη «Ο ΩΝ» ολόγυρα στό φωτοστέφανο, τό λαμπερό, δηλαδή, χρυσόχρωμο κυκλικό πλαίσιο γύρω από τήν κεφαλή Του, ακριβώς γιά νά δηλώσει αυτήν τήν πρωταρχική ιδιότητά Του πού είναι η ζωή. Αν στήν Παλαιά Διαθήκη δηλώνει ο Θεός τήν ύπαρξή Του κάπως αφηρημένα μέ τή λέξη «ΩΝ», στήν Καινή Διαθήκη κάνει πολύ πιό συγκεκριμένη τήν ταυτότητά Του μέ τό λόγο τού Ευαγγελιστή Ιωάννη: «ο Θεός αγάπη εστίν» (Α΄ Ιωάν. 4, 8 16).
Αν κάποιος ήθελε νά μεταφράσει τό λόγο τής Εκκλησίας στά μαθηματικά τότε θά έγραφε αυτή τήν εξίσωση: Θεός = αγάπη = ζωή. Η ζωή σημαίνει τήν αγάπη καί ο Θεός είναι η πηγή τών δύο αυτών αγαθών, τής ζωής καί τής αγάπης. Αυτό τό γνωρίζουν πολύ καλύτερα από όλους μας οι άγιοι καί οι ποιητές, οι πιστοί καί οι λόγιοι, οι απλοί άνθρωποι τού Θεού καί οι πρωτοκορυφαίοι τής τέχνης. Ας ακούσουμε δύο σχετικές μαρτυρίες. Η μιά προέρχεται από τά ασκητικά κείμενα ενός περίφημου βυζαντινού θεολόγου, τού Ισαάκ τού Σύρου: «Η αγάπη είναι πιό γλυκιά κι απ' τήν ζωή». Κι η άλλη ανήκει στόν Ντοστογιέφσκι: «Η αγάπη είναι ανώτερη απ' τή ζωή, η αγάπη είναι τό στεφάνι τής ζωής καί πώς είναι δυνατό νά μήν τό προσκυνήσει η ζωή;»
Τώρα καταλαβαίνουμε κάπως καλύτερα γιατί είναι τόσο δύσκολο, ν' απαντήσουμε στό ερώτημα «τί είναι ζωή», αφού δέν μπορούμε νά αποκριθούμε στήν απορία «τί είναι αυτό πού τό λένε αγάπη». Κι όμως όλοι μας ζούμε τήν ζωή καί ζητούμε τήν αγάπη, γι' αυτό λοιπόν δυσκολευόμαστε νά ορίσουμε αυτά τά δύο πιό ζωτικά μεγέθη τής ύπαρξής μας. Ας είναι όμως! Δέν έχει τόση σημασία νά ορίσουμε τήν ζωή καί τήν αγάπη, αλλά νά ζούμε τήν ζωή καί τήν αγάπη. Πού πάει νά πεί τό ίδιο πράγμα: ζώ σημαίνει αγαπώ.
Η θεμελιώδης εξίσωση τής ζωής είναι αυτή: «αγαπώ άρα υπάρχω»!
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
-
nkope
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1347
- Εγγραφή: Σάβ Απρ 08, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: Κοζάνη
- Επικοινωνία:
Για μας του Ορθόδοξους Χριστιανούς η Ζωή, όπως και η Οδός και η Αλήθεια, είναι πρόσωπο, ο Κύριος.
«Εγώ είμαι η ζωή» (Ιωάν. 11, 25)
Ζωή είναι το να βρισκόμαστε κοντά στον Κύριο και θάνατος η αμαρτία που μας απομακρύνει απ΄Αυτόν.
Επειδή στον κόσμο αυτό την αμαρτία δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, ο μόνος τρόπος για να διατηρηθούμε κοντά στη Ζωή είναι αυτός που μας υπέδειξε ο Κύριος, δηλαδή δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
"47 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον. 48 εγώ ειμι ο άρτος της ζωής. 49 οι πατέρες υμών έφαγον το μάννα εν τή ερήμω και απέθανον· 50 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. 51 εγώ ειμι ο άρτος ο ζών ο εκ τού ουρανού καταβάς· εάν τις φάγη εκ τούτου τού άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σάρξ μου εστιν, ήν εγώ δώσω υπέρ της τού κόσμου ζωής. 52 Εμάχοντο ούν προς αλλήλους οι Ιουδαίοι λέγοντες· Πώς δύναται ούτος ημίν δούναι την σάρκα φαγείν; 53 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα τού υιού τού ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα. 55 η γάρ σάρξ μου αληθώς εστι βρώσις, και το αίμά μου αληθώς εστι πόσις. 56 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ. 57 καθώς απέστειλέ με ο ζών πατήρ καγώ ζώ διά τον πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι' εμέ. 58 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβάς, ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών και απέθανον· ο τρώγων μου τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα. 59 Ταύτα είπεν εν συναγωγή διδάσκων εν Καπερναούμ." (Ιωαν. κεφ. 6)
«Εγώ είμαι η ζωή» (Ιωάν. 11, 25)
Ζωή είναι το να βρισκόμαστε κοντά στον Κύριο και θάνατος η αμαρτία που μας απομακρύνει απ΄Αυτόν.
Επειδή στον κόσμο αυτό την αμαρτία δεν μπορούμε να την αποφύγουμε, ο μόνος τρόπος για να διατηρηθούμε κοντά στη Ζωή είναι αυτός που μας υπέδειξε ο Κύριος, δηλαδή δια του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
"47 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον. 48 εγώ ειμι ο άρτος της ζωής. 49 οι πατέρες υμών έφαγον το μάννα εν τή ερήμω και απέθανον· 50 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβαίνων, ίνα τις εξ αυτού φάγη και μη αποθάνη. 51 εγώ ειμι ο άρτος ο ζών ο εκ τού ουρανού καταβάς· εάν τις φάγη εκ τούτου τού άρτου, ζήσεται εις τον αιώνα. και ο άρτος δε ον εγώ δώσω, η σάρξ μου εστιν, ήν εγώ δώσω υπέρ της τού κόσμου ζωής. 52 Εμάχοντο ούν προς αλλήλους οι Ιουδαίοι λέγοντες· Πώς δύναται ούτος ημίν δούναι την σάρκα φαγείν; 53 είπεν ούν αυτοίς ο Ιησούς· Αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα τού υιού τού ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τή εσχάτη ημέρα. 55 η γάρ σάρξ μου αληθώς εστι βρώσις, και το αίμά μου αληθώς εστι πόσις. 56 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ. 57 καθώς απέστειλέ με ο ζών πατήρ καγώ ζώ διά τον πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι' εμέ. 58 ούτός εστιν ο άρτος ο εκ τού ουρανού καταβάς, ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών και απέθανον· ο τρώγων μου τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα. 59 Ταύτα είπεν εν συναγωγή διδάσκων εν Καπερναούμ." (Ιωαν. κεφ. 6)
Η καλλιέργεια του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου γίνεται μόνο μέσω της οδού του Κυρίου ημών Χριστού.
Συμφωνώ.
Κάποιοι συγχέουν όμως την εσωτερική καλλιέργεια με την πνευματική καλλιέργεια και αυτό είναι λάθος.
Συμφωνώ.
Κάποιοι συγχέουν όμως την εσωτερική καλλιέργεια με την πνευματική καλλιέργεια και αυτό είναι λάθος.
Προσκυνώ Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, Τριάδα Ομοούσιο και Αχώριστο, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν