Ψυχοφελή μηνύματα...

[stathisekp]

Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, τα πολύ μεγάλα κείμενα με κουράζουν, (εγώ και ο Απόστολος το έχουμε ήδη ομολογήσει αυτό ) και όταν τα βλέπω λέω με την πρώτη ευκαιρία θα επανέλθω, όμως τα περισσότερα της Τούλας τα διαβάζω. Του Αποστόλη, λακωνικός στα κείμενα - αποφθέγματα, "φεύγουν" πιο εύκολα, ΑΛΛΑ το θέμα είναι τι μένει απ΄όλα αυτά που διαβάζω....

[toula]

Η Ρωμιοσύνη είναι ζυμωμένη με την Ορθοδοξία, γι’ αυτό Χριστιανός κ’ Έλληνας ήτανε το ίδιο

Ἡ Ῥωμιοσύνη καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα πρᾶγμα. Γιὰ νὰ μὴν πάρω τοὺς πολὺ παλιούς, παίρνω δυὸ τρεῖς ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἀγωνισθήκανε γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδας, ποὺ ὅποτε μιλᾶνε γιὰ τὴ λευτεριά, μιλᾶνε καὶ γιὰ τὴ θρησκεία.

Ὁ Ρήγας Φεραῖος λέγει: «νὰ κάνουμε τὸν ὅρκο ἀπάνω στὸ Σταυρό». Ἕνας ἄλλος ποιητὴς γράφει: «Γιὰ τῆς πατρίδας τὴν ἐλευθερία, γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία, γι᾿ αὐτὰ τὰ δυὸ πολεμῶ, μ᾿ αὐτὰ νὰ ζήσω ἐπιθυμῶ. Κι ἂν δὲν τὰ ἀποχτήσω, τί μ᾿ ὠφελεῖ νὰ ζήσω;»…

…Οἱ ἀγράμματοι ποιητὲς τῶν βουνῶν, μέσα στὰ τραγούδια ποὺ κάνανε, καὶ ποὺ δὲ θὰ τὰ φτάξει ποτὲ κανένας γραμματιζούμενος, μιλᾶνε κάθε τόσο γιά τὴ Θρησκεία μας, γιὰ τὸ Χριστό, γιὰ τὴν Παναγιά, γιὰ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους, γιὰ τοὺς ἁγίους. Πολλὲς παροιμίες καὶ ρητὰ καὶ λόγια ποὺ λέγει ὁ λαός μας, εἶναι παρμένα ἀπὸ τὰ γράμματα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ῥωμιοσύνη εἶναι ζυμωμένη μὲ τὴν Ορθοδοξία, γι᾿ αὐτὸ Χριστιανὸς κ᾿ Ἕλληνας ἤτανε τὸ ἴδιο. Ἀπὸ τότε ποὺ γινήκανε χριστιανοὶ οἱ Ἕλληνες, πήρανε στὰ χέρια τους τὴ σημαία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν κάνανε σημαία δική τους: Πίστις καὶ Πατρίς! Ποτάμια ἑλληνικὸ αἷμα χυθήκανε γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τά χρόνια τοῦ Νέρωνα καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ, ἕως τὰ 1838, ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ ἐξ Ἰωαννίνων. Ποιὰ ἄλλη φυλὴ ὑπόφερε τόσα μαρτύρια γιὰ τὸ Χριστό; Αὐτὸ τὸ ἀκατάλυτο ἔθνος ποὺ ἔπρεπε νὰ πληθύνει καὶ νὰ καπλαντίσει τὸν κόσμο, ἀπόμεινε ὀλιγάνθρωπο γιατὶ ἀποδεκατίσθηκε ἐπὶ χίλια ὀχτακόσια χρόνια ἀπὸ φυλὲς χριστιανομάχες.

Ἁγιασμένη Ἑλλάδα! Εἶσαι ἁγιασμένη, γιατὶ εἶσαι βασανισμένη. Κι ἡ κάθε γιορτή σου μνημονεύει κ᾿ ἕνα μαρτύριό σου. Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ τὰ ῾κανες δικά σου πάθη, τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων εἶναι τὰ δικά σου μαρτύρια.

Τοῦ Φώτη Κόντογλου, – ἀπὸ τὸ βιβλίο «Παναγία καὶ Ὑπεραγία»

πηγή: http://paterikos.blogspot.gr

[aposal]

Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, τα πολύ μεγάλα κείμενα με κουράζουν, (εγώ και ο Απόστολος το έχουμε ήδη ομολογήσει αυτό ) και όταν τα βλέπω λέω με την πρώτη ευκαιρία θα επανέλθω, όμως τα περισσότερα της Τούλας τα διαβάζω. Του Αποστόλη, λακωνικός στα κείμενα - αποφθέγματα, "φεύγουν" πιο εύκολα, ΑΛΛΑ το θέμα είναι τι μένει απ΄όλα αυτά που διαβάζω....

Πράγματι. Κι εγώ όταν βλέπω μεγάλα κείμενα δεν μπορώ να τα διαβάσω. Μπορεί να κρύβουν διαμάντια, αλλά δεν έχω την υπομονή...

[toula]

Προτιμότερο είναι να σ' αντιπαθούν γι'αυτό που είσαι παρά να σε συμπαθούν γι'αυτό που υποκρίνεσαι ότι είσαι.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να είσαι σε όλους αρεστός. Πάντα κάποιοι θα σε θέλουν αλλιώς· στα δικά τους μέτρα και σταθμά. Γι'αυτό μην θυσιάζεις αυτό που είσαι στο βωμό της ανθρωπαρέσκειας.
-----------------
Προτίμησε να αρέσεις στον Κύριο και να έχεις την συνείδησή σου καθαρή ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Μην στεναχωριέσαι που δεν σε αποδέχονται κάποιοι. Εδώ τον Χριστό δεν αποδέχτηκαν οι άνθρωποι. Τον μίσησαν και Τον μισούν γι'αυτό που ήταν και είναι.
-----------------
Για να ελευθερωθείς από την ανθρωπαρέσκεια μάθε και αποδέξου τον εαυτό σου. Ο άνθρωπος που δεν αποδέχεται ποιος είναι, που δεν αποδέχεται τα καλά και τα κακά του, πάντα θα προσπαθεί να γίνει αποδεχτός από τους άλλους (με κάθε κόστος) για να καλύψει το κενό της απόρριψης από τον ίδιο του τον εαυτό.
-----------------
Γι'αυτό η αυτογνωσία είναι μεγάλη αρετή. Να ξέρω ποιος είμαι. Να ξέρω τις δυνατότητές μου και να μην ζω σε φαντασιώσεις.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ

Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ’ ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος.
Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία, εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του, κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.
Πράγματι είχε μόλις τελειώσει την καλύβα όταν άρχισε να βρέχει ασταμάτητα.
Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη.
Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε το Θεό για τη σωτηρία του, τώρα αναλύθηκε σε δάκρυα.
«Γιατί Θεέ μου», άρχισε να λέει και να παραπονιέται για την καταστροφή.
Κι ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του άκουσε από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου.
Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία.
«Πώς με βρήκατε σε τούτη την ερημιά;» τους ρώτησε.
«Είδαμε, του είπαν, το σινιάλο του καπνού απ’ την φωτιά που άναψες»!
Όταν βλέπεις τα όνειρα, τις επιδιώξεις και τα έργα σου κάποιες φορές να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια, μην απελπίζεσαι.
Περίμενε και θα προβάλει ανέλπιστα το υπερωκεάνιο του Θεού.
Γιατί στ’ αλήθεια: «Τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν»!

Αρχιμ. Σεραφείμ Λεβέντης

[toula]

"Οι σταυρωμένοι γελάνε αναστάσιμα...".

Σήμερα συνάντησα δύο ήρωες. Όχι δεν ήμουν σε καμία πλατεία μεγάλου στρατηλάτη, ούτε σε κάποιο άγαλμα απ' εκείνα που οι εξουσίες στήνουν ανάλογα με τις πολιτικές και ιδεολογικές εμμονές τους. Μια μάνα ήταν με το ανάπηρο παιδί της, που προσπαθούσαν να επιβαστούν στο αμάξι τους. Που σαφέστατα είχαν παρκάρει καθόλα νόμιμα, οχι σαν εμάς του και καλά "σώους" που κλέβουμε τις ελάχιστες προσβάσεις τους προς την ζωή, για να εξυπηρετήσουμε την καταναλωτική μας μανία και να πιούμε το ραστωνικό καφεδάκι μας.
Αγώνας, υπομονή, πολύ αγάπη κρυμμένη μεσα στην μάνα. Θέληση, δίψα για την ζωή στα στήθη και τα μάτια του μικρού. Κινήθηκα να τους βοηθήσω. Αλλα δεν πρόλαβα, η ηρωίδα μάνα τα ειχε καταφέρει μια χαρά.
-Να βοηθήσω;
-Αααα σας ευχαριστώ. Ολά καλα. Είμαστε μια χαρά.
Αυτό κι αν ήταν χαστούκι στα κακομαθημένα μου "γιατι" και την ατέρμονη μουρμούρα της αβολεψιάς.
Το γέλιο ήταν στα πρόσωπα και των δύο. Χαρούμενοι και σταυρωμένοι συγχρόνως. Αλλα όχι μίζεροι. Βεβαίως κάποιες φορές κι αυτοί σαν άνθρωποι θα έχουν πέσει. Αλίμονο. Αλλα αυτό είνα απόλυτα σεβαστό και ιερό συνάμα. Δεν τους κάνει λιγότερο ήρωες και μαχητές. Ούτε αλλοιώνει την ομορφιά της ψυχής τους στην χαρά της δοξολογίας. Ποιος δεν έχει στιγμές πτώσης, κούρασης και λύπης; Άλλωστε ο ήρωας, δεν ειναι υπεράνθρωπος αλλα Άνθρωπος!!!
Το σημαντικό όμως είναι, ότι επέλεξαν, γιατί αυτό συνήθως το επιλέγεις, να χαμογελούν !! Να χαίρονται δίχως όλα να ειναι τέλεια. Και εγώ τώρα πλέον χρόνια στα προβλήματα και στα δικά μου πάθη, εκτιμώ αφάνταστα εκείνους που ενώ πονάνε μπορούν και γελάνε. Αυτό κι είναι Ανάσταση.....

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος.

[aposal]

«Μη δίνεις στα όνειρα σημασία. Σημασία να δίνεις σ' αυτά που λέει ο Χριστός, στα Ευαγγέλια και σ' εκείνα που λένε οι άγιοι».
Αγ. Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Αν αυτός ο άνθρωπος, που αμάρτησε, κι εσύ τον κατέκρινες, το βράδυ έκλαψε και μετάνιωσε για το σφάλμα του, και ο Κύριος πει:
«Εγώ, τον συγχώρεσα!», εσύ θα το δεις αυτό;
Τον άνθρωπο που είδες ότι αμάρτησε, τον είδες όταν μετανόησε;
Ούτε αυτοί οι άγιοι άγγελοι δεν ξέρουν πώς θα κρίνει ο Θεός τον κάθε άνθρωπο...

Όσιος Γαβριήλ ο Δια Χριστόν Σαλός

[toula]

Η πιο ακτιβιστική ενέργεια είναι ν'αγκαλιάσεις τον άλλον την στιγμή που σε βρίζει και σε προσβάλει...
Αυτοί είναι ήρωες. Αυτοί που αγκαλιάζουν, που συγχωρούν χωρίς κρατούμενα. Γιατί τελικά για να γίνεις άγιος χρειάζεται ηρωισμός...

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

"Ο Θεός δεν είναι μόνο ο τελικός προορισμός μου, αλλά και το πανδοχείο στο οποίο κάθε βράδυ αναπαύομαι" λέει ο Αγιος Νικόλαος Καβάσιλας.

Είναι αυτός που μας περιμένει και την ίδια στιγμή είναι ο αχώριστος σύντροφος που βαδίζει στο πλευρό μας σε κάθε βήμα της πορείας μας.

"Κάλλιστος Ware"