Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

"Ή νηστεία εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ὁδοῦ τοῦ χριστιανισμοῦ.."
~ ῞Αγιος ᾿Ισαὰκ ὁ Σύρος

[toula]

·
Ὑπάρχει δυστυχῶς ἄγνοια στοὺς ἀνθρώπους ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλοὺς μέσα στὴν Ἐκκλησία. Διότι νομίζουν ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας εἶναι, στὴν καλύτερη περίπτωση, ἁπλῶς ἡ ἠθικὴ βελτίωσή μας, τὸ νὰ γίνουμε καλύτεροι ἄνθρωποι.
Ἐνῶ από τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπὸ τοὺς ἁγίους Πατέρες, μᾶς παραδίδεται ὅτι σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι αὐτό. Τὸ νὰ γίνει δηλαδὴ ὁ ἄνθρωπος μόνο καλύτερος ἀπ᾿ ὅ,τι εἶναι, ἠθικώτερος, δικαιότερος, ἐγκρατέστερος, προσεκτικότερος. Ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ γίνουν, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὁ μεγάλος σκοπός, ὁ τελικὸς σκοπός, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Δημιουργός μας ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.
Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ σκοπός; Ἡ θέωσις... Τὸ νὰ ἑνωθεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, ὄχι μὲ ἕνα ἐξωτερικὸ ἢ συναισθηματικὸ τρόπο, ἀλλὰ ὀντολογικά, πραγματικά.
+ Αρχ. Γεώργιoς Καψάνης

[toula]

Νήστευσε δὲ ὁ Σωτήρας μας αὐτὴν τὴν νηστεία, ὄχι διότι αὐτὸς εἶχε ἀνάγκη, διότι πῶς εἶχε ἀνάγκη αὐτὸς ὁ μόνος ἀναμάρτητος;
ἀλλὰ γιὰ ἐμᾶς νήστευσε θέλοντας νὰ μᾶς δώση τὸ παράδειγμα τῆς νηστείας καὶ νὰ ἀναιρέση την παράβασι τοῦ Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος ἐξ αἰτίας τῆς ἀκρασίας καὶ τῆς γαστριμαργίας ἐξέπεσε.
Γι' αὐτὸ εἶναι περιπόθητη στοὺς ἁγίους ή νηστεία, θέλοντας να καταλύσουν ἐκείνη τὴν πρώτη κατάρα ἐξ αἰτίας τῆς ἀκρασίας.
Καὶ οἱ προφῆτες φάνηκαν μὲ τὴν νηστεία ἀγωνιζόμενοι καὶ μάλιστα ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας καὶ ὁ Δανιὴλ καὶ ἄλλοι πολλοί.
Γι' αὐτὸν λοιπὸν τὸν σκοπὸ δόθηκε καὶ σὲ ἐμᾶς ἡ νηστεία, γιὰ ἀναίρεσι δηλαδὴ καὶ κατάλυσι τῆς ἐπιθυμίας τῆς γαστέρας καὶ γιὰ ἀπομίμησι τῆς σωτήριας νηστείας καὶ γιὰ κάθαρσι ἰδική μας καὶ ἀνέγερσι.
Γι' αὐτὸ στὸ τέλος τῆς νηστείας δὲν μᾶς ἀκολουθεῖ θάνατος, ἀλλ' ἡ ἔγερσις ἀκολουθεῖ τοῦ Σωτῆρα μας, ὁ ὁποῖος ἀναμάρτητα ἔζησε καὶ νήστευσε καὶ πέθανε γιὰ ἐμᾶς καὶ ἀναστήθηκε καὶ συνανέστησε καὶ ἐμᾶς.
Ἄγιος Συμεών Θεσσαλονίκης

[toula]

Όσο περισσότερο καλό κάνει, τόσο περισσότερο αγάλλεται. Όσο περισσότερο κακό κάνει, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή
Ανάλογα με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό οι άνθρωποι αισθάνονται σ’ αυτήν την ζωή στενοχώρια και στην άλλη ζωή θα ζουν την αιώνια στενοχώρια. Γιατί από αυτήν την ζωή γεύεται κανείς, σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με το πόσο ζη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Ή θα ζήσουμε ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου από εδώ, και θα πάμε και στον Παράδεισο,, ή θα ζήσουμε ένα μέρος της κολάσεως και -Θεός φυλάξοι!- θα πάμε στην κόλαση.
Παράδεισος ίσον καλωσύνη.. Κόλαση ίσον κακωσύνη.
Κάνει κανείς μια καλωσύνη, αισθάνεται χαρά. Κάνει μια στραβοξυλιά, υποφέρει. Όσο περισσότερο καλό κάνει, τόσο περισσότερο αγάλλεται. Όσο περισσότερο κακό κάνει, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή του. ο κλέφτης νιώθει χαρά; δεν νιώθει χαρά.
Ενώ αυτός που κάνει καλωσύνες νιώθει χαρά. Και να βρη κανείς κάτι στον δρόμο, αν το κρατήση και πη ότι είναι δικό του, ανάπαυση δεν θα έχη! Ούτε ξέρει σε ποιον ανήκει ούτε αδίκησε κάποιον ούτε το κλέβει, και όμως δεν αναπαύεται. Πόσο μάλλον να το κλέψη! Ακόμη και όταν κανείς λαμβάνη, πάλι δεν νιώθει την χαρά που νιώθει όταν δίνη. Πόσο μάλλον όταν κλέβη ή όταν αδική, να νιώθη χαρά! Γι’ αυτό, βλέπεις, οι άνθρωποι με την αδικία τι πρόσωπα έχουν, τι γκριμάτσες κάνουν!
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)

[toula]

Βρίσκεσαι στη θεία Λειτουργία, κι ενώ το βασιλικό τραπέζι είναι
ετοιμασμένο, ενώ ο Αμνός του Θεού θυσιάζεται για χάρη σου,
ενώ ο ιερέας αγωνίζεται για τη σωτηρία σου, εσύ αδιαφορείς.
Την ώρα που τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ σκεπάζουν τα πρόσωπά τους
από δέος και όλες οι ουράνιες δυνάμεις μαζί με τον ιερέα παρακαλούν
το Θεό για σένα, τη στιγμή που κατεβαίνει από τον ουρανό η φωτιά του
Αγίου Πνεύματος και το αίμα του Χριστού χύνεται από την άχραντη
πλευρά Του μέσα στο άγιο Ποτήριο, τη στιγμή αυτή η συνείδησή σου,
άραγε, δεν σε ελέγχει για την απροσεξία σου;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

[toula]

Ο Θεός στρατολογεί τους καλύτερους αγωνιστές Του, από τις κορυφές της θλίψεως. Ας μην μας κάνουν, αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Να κρατούμε την Πίστη μας που είναι αλήθεια αιώνια και αναμφισβήτητη.
Άγιος Λουκάς Κριμαίας

[toula]

Όλα εξαρτώνται από τον Θεό και τα καλά και τα λυπηρά και τα άπρεπα. Τα καλά τα επιτρέπει ο Θεός με την ευδοκία Του, τα λυπηρά με την οικονομία Του και τα άπρεπα με την παραχώρησή Του.
Και επιτρέπει σύμφωνα με την ευδοκία Του, όταν συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με την αρετή, διότι ο Θεός θέλει να ζούμε χωρίς αμαρτίες και να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με την αρετή.
Σύμφωνα με την οικονομία Του επιτρέπει, όταν με τα σφάλματα και τις αμαρτίες που κάνουμε, παιδαγωγούμαστε. Και σύμφωνα με την παραχώρησή Του επιτρέπει, όταν παρόλο που παιδαγωγούμαστε, δεν επιστρέφουμε (δεν μετανοούμε).
Τέλος, παραχωρεί και εγκαταλείπει εντελώς ο Κύριος, όσους θέλουν να παραμείνουν στην κακία και δεν θέλουν να επιστρέψουν, παρόλο που παιδαγωγήθηκαν απ' Αυτόν.
(Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

[toula]

Άγιος Πορφύριος: «Για να μετανοήσει η ψυχή πρέπει να ξυπνήσει με την χάρη του Θεού»
Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. Μ’ αυτό τον τέλειο τρόπο απαλλάσεται ο άνθρωπος απ’ το κακό.
Πηγαίνομε, εξομολογούμαστε, αισθανόμαστε τη συνδιαλλαγή μετά του Θεού, έρχεται η χαρά μέσα μας, φεύγει η ενοχή. Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει αδιέξοδο.
Δεν υπάρχει αδιέξοδο γιατί υπάρχει ο εξομολόγος, που έχει την χάρι να συγχωρεί. Μεγάλο πράγμα ο πνευματικός! … Κάθε μέρα σκέπτομαι ότι αμαρτάνω, αλλά επιθυμώ ό,τι μου συμβαίνει να το κάνω προσευχή και να μην το κλείνω μέσα μου.
Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα δεν φεύγει με τίποτα. Μόνο με το φως του Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός. «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες …».
Μετά εμείς οι άνθρωποι αποδεχόμαστε αυτό το φως με την αγαθή μας προαίρεση, που την εκφράζομε με την αγάπη μας απέναντί Του, με την προσευχή, με τα μυστήρια.
Για να μετανοήσει η ψυχή πρέπει να ξυπνήσει. Εκεί στο ξύπνημα αυτό, γίνεται το θαύμα της μετανοίας. Κι εδώ βρίσκεται η προαίρεση του ανθρώπου. Το ξύπνημα, όμως, δεν έγκειται μόνο στον άνθρωπο.
Ο άνθρωπος μόνος δεν μπορεί. Επεμβαίνει ο Θεός. Τότε έρχεται η θεία χάρις. Χωρίς την χάρι δεν μπορεί να μετανοήσει ο άνθρωπος. Η αγάπη του Θεού θα κάνει το παν.
Μπορεί να μεταχειρισθεί κάτι μια ασθένεια ή κάτι άλλο, εξαρτάται για να φέρει τον άνθρωπο σε μετάνοια. Άρα η μετάνοια δια της θείας χάριτος κατορθούται. Απλά και απαλά εμείς θα κάνουμε μία κίνηση προς τον Θεό κι από κει και πέρα έρχεται η χάρις.
Μπορεί να μου πείτε: «Τότε με την χάρι γίνονται όλα». Αυτό είναι ένα λεπτό σημείο. Γίνεται κι εδώ εκείνο ακριβώς που λέω. Δεν μπορούμε ν’ αγαπήσομε τον Θεό, αν ο Θεός δεν μας αγαπήσει. … Το ίδιο συμβαίνει και με τη μετάνοια.
Δεν μπορούμε να μετανοήσουμε, αν ο Κύριος δεν μας δώσει μετάνοια. Και αυτό ισχύει για τα πάντα. Δηλαδή ισχύει το Γραφικό: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Αν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για να εγκύψει μέσα μας ο Χριστός, μετάνοια δεν έρχεται.
Οι προϋποθέσεις είναι η ταπείνωση, η αγάπη, η προσευχή, οι μετάνοιες, ο κόπος για τον Χριστό. Αν δεν είναι το συναίσθημα αγνό, αν δεν υπάρχει απλότητα, αν η ψυχή έχει ιδιοτέλεια, δεν έρχεται η θεία χάρις.
Συμβαίνει τότε να πηγαίνομε να εξομολογούμαστε, αλλά να μην αισθανόμαστε ανακούφιση.
Η μετάνοια είναι πολύ λεπτό πράγμα. Η μετάνοια η αληθινή θα φέρει τον αγιασμό. Η μετάνοια μας αγιάζει. Δεν ευθύνεται μονάχα ο άνθρωπος για τα παραπτώματά του. Τα λάθη, οι αμαρτίες και τα πάθη δεν είναι μόνο προσωπικά βιώματα του εξομολογουμένου.
Ο κάθε άνθρωπος έχει πάρει μέσα του και τα βιώματα των γονέων του και ειδικά της μητέρας, δηλαδή το πώς ζούσε η μητέρα του, όταν τον κυοφορούσε, αν στενοχωριόταν, τι έκανε, αν κουραζόταν το νευρικό της σύστημα, αν είχε χαρά, αν είχε θλίψη, αν είχε μελαγχολία.
Έ, όλο το νευρικό σύστημα το δικό της επηρέασε το νευρικό σύστημα του εμβρύου της. Οπότε όταν γεννηθεί το παιδί και μεγαλώσει, παίρνει μέσα του και τα βιώματα της μητέρας του, δηλαδή άλλου ανθρώπου.
Υπάρχει, όμως, ένα μυστικό. Υπάρχει κάποιος τρόπος ν’ απαλλαγεί ο άνθρωπος απ’ αυτό το κακό. Ο τρόπος αυτός είναι η γενική εξομολόγηση, η οποία γίνεται με την χάρι του Θεού.
Πολλές φορές έχω μεταχειρισθή αυτή τη γενική εξομολόγηση και είδα θαύματα πάνω σ’ αυτό. Την ώρα που τα λέεις στον εξομολόγο, έρχεται η θεία χάρις και σε απαλλάσσει απ’ όλα τα άσχημα βιώματα και τις πληγές και τα ψυχικά τραύματα και τις ενοχές διότι την ώρα που τα λες ο εξομολόγος εύχεται θερμά στον Κύριο για την απαλλαγή σου.
Όλ’ αυτά που μου έλεγε τα παρακολουθούσα όχι απλώς με προσοχή, αλλά «έβλεπα» μέσα στον ψυχικό της κόσμο την επίδραση της προσευχής. Την παρακολουθούσα μέσα στην ψυχή της κι «έβλεπα» ότι πήγαινε χάρις μέσα της, όπως την εκοίταζα εγώ. Διότι στον πνευματικό υπάρχει χάρις και στον παπά υπάρχει χάρις.
Το καταλαβαίνετε; Δηλαδή ενώ εξομολογείται ο άνθρωπος, ο ιερέας προσεύχεται γι’ αυτόν. Συγχρόνως, έρχεται η χάρις και τον ελευθερώνει απ’ τα ψυχικά τραύματα, που για χρόνια τον βασανίζουν, χωρίς να γνωρίζει την αιτία τους. Ώ, αυτά τα πιστεύω πολύ!
Όλοι οι πνευματικοί οι εξομολόγοι έχουν αυτή την χάρι κι όταν εύχονται την εκπέμπουν ως αγωγοί!!
Από το βιβλίο: Βίος και Λόγοι Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη

[toula]

Οφείλουμε να αντέξουμε. Να μην χάσουμε τον εαυτό μας, τις ρίζες και τον προορισμό μας.
Σε έναν τόπο όπου οι παιδοβιαστές πέφτουν στα μαλακά, σε έναν τόπο όπου τη Μάνα μας τη προσβάλουνε με αφίσες προφασιζόμενοι μια κάποια τέχνη, σε έναν τόπο όπου οι κυβερνώντες, μας σέρνουν σε πολέμους για ιδιοτελείς σκοπούς, σε έναν τόπο όπου από καιρό η ανομία νομοθετείται…
Οφείλουμε να αντέξουμε.
Αυτά τα χρόνια μας έλαχαν, σε αυτά και θα παλέψουμε. Ο καθένας όπως ξέρει και μπορεί.
‘’Και ένας μόνος σου να μείνεις Άνθρωπε, μη φοβηθείς. Και πες : ‘’Εγώ δεν προσκυνώ’’.
Θα παλέψουμε να κρατήσουμε έστω μια μαρτυρία ζωντανή, σε πείσμα των καιρών και των δαιμόνων…
Στώμεν καλώς αδέλφια.
Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

[toula]

Εἶναι γραμμένη κάθε σου προσευχή καί ψαλμωδία, εἶναι γραμμένη κάθε σου ἐλεημοσύνη, κάθε σου νηστεία.
Εἶναι γραμμένος κάθε γάμος πού διαφυλάχτηκε στά ὅρια τά ἠθικά, εἶναι γραμμένη κάθε είδους ἐγκράτεια πού ἔγινε γιά χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ανάμεσα ὅμως σ᾿ ὅλα, ὅσα ὁ Θεός καταγράφει γιά νά μᾶς στεφανώσει, τήν πρώτη θέση τήν ἔχει ἡ παρθενία καί ἡ ἁγνεία καί πρόκειται να λάμπεις σάν ῎Αγγελος.
Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων
(Κατήχηση Φωτιζόμενων ΙΕ', κεφ. ΚΓ',)