Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, για να νικήσεις τη φοβία να πηγαίνεις στον τόπο που φοβάσαι.
Εκεί που φοβάσαι εκεί να πηγαίνεις! Και να προσεύχεσαι. Και να παραμένεις σταθερός εκεί που φοβάσαι, προσευχόμενος αδιαλείπτως. Κι έτσι θα νικήσεις τον φόβο σου μέσα από την επίκληση του ονόματος του Χριστού.
Μέσα από τη γεύση και την εμπειρία ότι ο Χριστός είναι μαζί σου. Τότε δεν θα αισθάνεσαι ότι κινδυνεύεις από τίποτα που απειλεί τη ζωή σου. Ακόμα και ο ίδιος ο θάνατος παύει να είναι φοβερός στον άνθρωπο που προσεύχεται.

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος.

[toula]

Ο ΑΓΙΟΣ παππούλης μας γέροντας ΝΕΚΤΆΡΙΟΣ ΒΙΤΑΛΗΣ +, ΑΠΟ ΚΕΙ ΨΗΛΑ, ΑΣ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΥΠΕΡ ΗΜΏΝ !!
Γράφει μια μητερα:
-Συγνώμη που θα σας κουράσω λίγο με την πολυλογία μου αλλά θέλω να διηγηθώ εν συντομία ένα σημαντικό περιστατικό που συνέβη με τον παππουλη μας και τα παιδιά μου.
Τα παιδιά μου γεννήθηκαν αρκετά πρόωρα με αποτέλεσμα να είναι λίγο πίσω στην ομιλία τους.
Έχω δίδυμα αγόρια.
Πήγαμε μαζί για πρώτη φορά...
Με το που τον είδαν έτρεξαν κοντά του με πολύ λαχτάρα. Πριν προλάβω να μιλήσω στον παππουλη μας,
τον ακούω να τους λέει
: -"Καλώς τα καλά παιδιά. !
Για μιλήστε μου λίγο ,
κάντε ότι κάνω, είμαι σίγουρος ότι μπορείτε. .!"
Περιττό να πω ότι τα παιδιά μου έκαναν ότι τους έλεγε,
και όταν πλησίασα κοντά τους μου είπε:
- "Μην ανησυχείς για τίποτα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα
Δώσε τους λίγο χρόνο και δεν θα τους προλαβαίνεις ποιον να πρώτο ακούσεις!!! "
Νομίζω ότι τα λόγια είναι περιττά.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα!!
Έκτοτε πήγαμε αρκετές φορές!!!
Ξέρω ότι είναι κοντά στον Άγιο Νεκτάριο και στον Θεό!!
Ας μας ευλογεί και ας μας φυλάει όλους από εκεί ψηλά.
Και πάλι ζητώ ταπεινά συγνώμη εάν κούρασα,
ευχαριστώ πολύ!!
(Βάρβαρα Παπανικολάου)
Είχε ανθίσει πνευματικά και ακολουθούσε τον δια Χριστόν πνευματικό βίο.
Χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του ήταν ότι πάντα θεωρούσε τον εαυτό του όχι απλά κατώτερο από τους άλλους, αλλά ένα "μηδενικό".
Υπήρξε Εφημέριος και κτήτωρ του Ι. Ναού του Αγίου Νεκταρίου στην Καμάριζα Λαυρίου και παράλληλα Καθηγούμενος της Ι. Μονής Αγ. Αθανασίου Κουβαρά (από το 1992).
Ήταν πατριώτης και υποστηρικτής της απειλούμενης Μακεδονίας και μάλιστα για ΄κείνην έλεγε:
"Την Ελλάδα μας πρέπει να φυλάξουμε και να υπερασπιστούμε.
Ο Ιησούς Χριστός ευλογεί τις άλλες χώρες με το ένα χέρι και την πατρίδα μας και με τα δυο".
O τάφος του Γέροντα Νεκταρίου Βιτάλη, βρίσκεται στη βάση του κωδωνοστασίου του
Ι. Ναού Αγ. Νεκταρίου στην Καμάριζα Λαυρίου
Ο Γέροντας απέκτησε και πολλά πνευματικά τέκνα, για τα οποία προσευχόταν με τον Παρακλητικό Κανόνα της Παναγίας και άλλες αυτοσχέδιες προσευχές.
Με αυταπάρνηση προσευχόταν, επίσης, για όλους τους πιστούς που έρχονταν στον Ι. Ναό, στην Καμάριζα Λαυρίου, αλλά και για όλο τον κόσμο.
Ήταν γνωστός για την διακονία του στο φτωχό κόσμο της περιοχής και είχε επισκεφτεί πολλές ενορίες βγάζοντας λόγους.
Θεωρείται από τους πιο σπουδαίους Έλληνες Ορθόδοξους ιερομόναχους που είχε η Ελλάδα. Με την προσευχή του είχαν γίνει πάρα πολλά θαύματα.
Η προσωπική του η ζωή ήταν γεμάτη από αυτά και είχε ακόμα μιλήσει για τις δύσκολες εποχές που η χώρα μας περνάει, αλλά και θα περάσει.
ΤΗΝ ΕΥΧΉ ΤΟΥ ΝΑ ΈΧΟΥΜΕ!

[toula]

Ὁ Ἀδὰμ ἀφοῦ συγκατατέθηκε στὴν πλευρά του (δηλ. στὴν Εὔα), ποὺ τοῦ πρότεινε τὴν ἡδονή, ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸν Παράδεισον τὸ ἀνθρώπινον γένος (Γεν. Γ´ 24). Καὶ ὁ Κύριος, ποὺ ὑπέμενε τὸν πόνο ἀπὸ τὸ κέντημά της, ἔβαλε τὸν ληστὴ μέσα στὸν Παράδεισον (Λουκ. ΚΓ´ 43). Ἂς ἀγαπήσουμε λοιπὸν τὴν κακοπάθεια τοῦ σώματος καὶ ἂς μισήσουμε τὴν ἡδονή του. Γιατὶ ἡ πρώτη εἰσάγει στὸν Παράδεισον καὶ μᾶς ἀποκαθιστᾶ στὰ ἀγαθά, ἐνῶ ἡ ἄλλη μᾶς βγάζει ἔξω καὶ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὰ ἀγαθά.

~Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ

[toula]

Ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς ανάλογα με την πνευματική μας κατάσταση. Άλλοτε επιτρέπει να κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ. μια μικρή απροσεξία, για να είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί και να αποφύγουμε ή μάλλον να προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό που θα μας έκανε το ταγκαλάκι. Άλλοτε αφήνει τον διάβολο να μας πειράζει, για να μας δοκιμάσει. Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις και αντί κακό ο διάβολος μας κάνει καλό. Θυμηθείτε τον Γέρο-Φιλάρετο που έλεγε: «Τέκνον, εγκατάλειψις Θεού, ουδένα πειρασμόν σήμερα» (Βλ. Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα, σ. 63). Ήθελε να παλεύει κάθε μέρα με τους πειρασμούς, για να στεφανώνεται από τον Χριστό.

Ένας δυνατός, όπως ο Γέρο-Φιλάρετος, δεν αποφεύγει τους πειρασμούς, αλλά λέει στον Χριστό: «Στείλε μου, Χριστέ μου, πειρασμούς και δώσε μου κουράγιο να παλέψω». Ένας αδύνατος όμως θα πει: «Μην επιτρέπεις, Χριστέ μου, να πειρασθώ». «Μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν». Εμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: «ε, μα είμαι άνθρωπος κι εγώ· δεν αντέχω άλλο!», ενώ θα έπρεπε να πούμε: «Δεν είμαι άνθρωπος· είμαι παλιάνθρωπος. Θεέ μου, βοήθησέ με να γίνω άνθρωπος». Δεν λέω να επιδιώκουμε εμείς τους πειρασμούς, αλλά, όταν έρχονται, να τους αντιμετωπίζουμε με καρτερία και προσευχή.

Η πνευματική ζωή είναι πολύ απλή και εύκολη· εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό, μπορείς κανείς να προχωρήσει πολύ

Σε κάθε πνευματική χειμωνιά να περιμένουμε με υπομονή και ελπίδα την πνευματική άνοιξη. Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι και, εάν εκείνη την στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει και φεύγει η φάλαγγα των δαιμόνων και γλιτώνουμε. Όταν ενωθεί ο άνθρωπος με τον Θεό, δεν έχει πια πειρασμούς. Μπορεί ο διάβολος να κάνη κακό στον Άγγελο; Όχι, καίγεται.

Η πνευματική ζωή είναι πολύ απλή και εύκολη· εμείς την κάνουμε δύσκολη, γιατί δεν αγωνιζόμαστε σωστά. Με λίγη προσπάθεια και πολλή ταπείνωση και εμπιστοσύνη στον Θεό, μπορείς κανείς να προχωρήσει πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος· και, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν πειρασμοί.

-Γέροντα, η πτώση σε μια αμαρτία μπορεί να γίνει κατά παραχώρηση Θεού;

-Όχι, είναι βαρύ να πούμε ότι παραχωρεί ο Θεός να αμαρτήσουμε. Ο Θεός ποτέ δεν παραχωρεί να αμαρτήσουμε. Εμείς κάνουμε παραχωρήσεις και έρχεται ο διάβολος και μας πειράζει. Όταν λ.χ. υπερηφανεύομαι, διώχνω την Θεία Χάρη, φεύγει ο Φύλακας Άγγελός μου, έρχεται ο άλλος…άγγελος, ο διάβολος, και σπάζω τα μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου παραχώρηση, και όχι του Θεού.

-Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μια πτώση να λέμε: «Ο πειρασμός με έριξε»;

-Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους να λένε ότι φταίει ο πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ενώ φταίνε οι ίδιοι που δεν αντιμετωπίζουν σωστά τα πράγματα. Έπειτα ο πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορείς να μας εμποδίσει από το κακό; Την δουλειά του κάνει. Να μην τα φορτώνουμε και όλα στον πειρασμό. Ένας υποτακτικός, που ζούσε σε μια Καλύβη με τον Γέροντά του, μια φορά που έμεινε για λίγο μόνος του, πήρε ένα αυγό, το έβαλε πάνω σε ένα κλειδί -ήταν από εκείνα τα μεγάλα, τα παλιά τα κλειδιά- και άναψε από κάτω ένα κερί, για να το ψήσει! Μπαίνει ξαφνικά ο Γέροντας και τον βλέπει. «Τι κάνεις εκεί;», του λέει. «Να, Γέροντα, ο πειρασμός με έβαλε να ψήσω ένα αυγό», του λέει ο υποτακτικός του. Και τότε ακούσθηκε μια άγρια φωνή: «Αυτήν την τέχνη εγώ δεν την ήξερα, από αυτόν την έμαθα!». Ο διάβολος μερικές φορές κοιμάται, και εμείς τον προκαλούμε.

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Γέροντος Παϊσίου Λόγοι Γ’ – Πνευματικός Αγώνας», Ιερόν Ησυχαστήριον, «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρώτη Θεσσαλονίκης 2001

Πηγή: http://www.agiosgeorgioskorydallou.gr

[toula]

Ἀδελφέ, μὴ λιποψυχήσεις μπροστὰ σὲ κανέναν κόπο, γιὰ νὰ μὴν περάσουν μέσα σου οἱ ἐνέργειες τοῦ ἐχθροῦ. Γιατὶ ὅπως ἀκριβῶς ἕνα ἐρειπωμένο σπίτι ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη γίνεται τόπος ἀκαθαρσιῶν, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ ὀκνηροῦ ἀρχάριου γίνεται κατοικητήριο κάθε ἀκάθαρτου πάθους.

Αββάς Ησαΐας

[toula]

"Χαίρε Θεοτόκε, ο χώρος του Θεού, που χώρεσες μέσα στην κοιλιά σου Αυτόν που δεν χωράει μέσα στο σύμπαν! Αυτόν που όλα είναι μέσα στη χούφτα Του και ο ίδιος είναι μέσα στα χέρια σου, γεγονός που είναι ακατανόητο, όταν το λέει κανείς, και είναι απερίγραπτο, όταν το σκέφτεται!".

Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (660-750 μ.Χ).
Ιερά Λαύρα Σάββα του Ηγιασμένου, της Παλαιστίνης, καθηγητού της Ερήμου, Αγία Γη Θεοβάδιστη.

[toula]

Η Ἑλλάδα ποὺ ἔπρεπε νὰ πληθύνει καὶ νὰ καπλαντίσει τὸν κόσμο, ἀπόμεινε ὀλιγάνθρωπη γιατὶ ἀποδεκατίσθηκε ἐπὶ χίλια ὀχτακόσια χρόνια ἀπὸ φυλὲς χριστιανομάχες. Ἁγιασμένη Ἑλλάδα! Εἶσαι ἁγιασμένη, γιατὶ εἶσαι βασανισμένη. Κι ἡ κάθε γιορτή σου μνημονεύει κ᾿ ἕνα μαρτύριό σου. Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ τὰ ῾κανες δικά σου πάθη, τὰ μαρτύρια τῶν ἁγίων εἶναι τὰ δικά σου μαρτύρια.

κυρ Φώτιος Κόντογλου ο Κυδωνιεύς.

[toula]

Νήψη: Ο δρόμος κάθε αρετής

Η νήψη είναι η πνευματική μέθοδος που απελευθερώνει εντελώς τον άνθρωπο με τη βοήθεια του Θεού από σκέψεις μολυσμένες από πάθη, από λόγια και έργα πονηρά, αν εφαρμόζεται πολύν καιρό και πρόθυμα.
Η νήψη, όταν περπατάει κανένας το δρόμο της, χαρίζει δυνατό, και ακόμη φανέρωση θεϊκών μυστικών και απόκρυφων αληθειών.
Η νήψη βοηθάει στην εφαρμογή κάθε εντολής του Θεού που βρίσκεται στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη και χορηγεί κάθε αγαθό του «μέλλοντος αιώνος», του αιώνος δηλαδή που πρόκειται να έρθη.
Νήψη είναι ουσιαστικά καθαρότητα της καρδιάς. Ακριβώς γιατί είναι τόσο μεγάλη και όμορφη αρετή ή, για την ακρίβεια, εξαιτίας της αμέλειάς μας, είναι σήμερα πολύ σπάνια στους μοναχούς. Αυτήν την αρετή μακαρίζει ο Χριστός λέγοντας «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Επειδή λοιπόν τέτοια αρετή είναι η νήψη είναι ακριβή η τιμή της.
Όταν η νήψη είναι μακροχρόνια στον άνθρωπο, γίνεται οδηγός για σωστή και θεάρεστη ζωή, πράγμα που είναι και «θεωρίας επίβασις», η βάση στην οποία στηρίζεται η ιερά θεωρία, και μας μαθαίνει να κινούμε σωστά τις τρεις δυνάμεις της ψυχής και να φυλάγουμε με ασφάλεια τις αισθήσεις.
Η αρετή αυτή, όταν την έχουμε, μεγαλώνει κάθε μέρα και τις τέσσερις γενικές αρετές.
Νήψη σημαίνει δρόμος κάθε αρετής και εντολής του Θεού. Η νήψη λέγεται η καρδιακή ησυχία. Όταν φτάση σε τέλειο βαθμό χωρίς να επηρεάζεται από τη φαντασία, είναι η ίδια φύλαξη του νου.
Όποιος γεννήθηκε τυφλός, δεν βλέπει το φως του ήλιου. Το ίδιο και όποιος δεν βαδίζει με νήψη δεν βλέπει πλούσια τη φωτεινή ακτινοβολία της ουράνιας χάριτος και ούτε πρόκειται να απελευθερωθεί από τα πονηρά και μισητά στον Θεό έργα, λόγια και σκέψεις.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν πρόκειται να περάσουν ελεύθερα τους άρχοντες του άδη, όταν φύγουν από τον κόσμο αυτόν.

Ησυχίου πρεσβυτέρου
από το βιβλίο: Μικρή Φιλοκαλία
εκδ. Αποστολική Διακονία

[toula]

Να αρχίζουμε όλα τα έργα μας με προσευχή.
Ο,τιδήποτε καὶ ἂν πρόκειται νὰ κάνουμε, εἴτε νὰ ἐπιχειρήσουμε κάποιο ἔργο, εἴτε νὰ κάνουμε κάποια ἀποδημία, προηγουμένως νὰ προσφέρουμε στὸν Κύριο θυσία μὲ τὴν προσευχή, καὶ ἀφοῦ ἐπικαλεσθοῦμε τὴ βοήθεια Ἐκείνου, τότε νὰ καταπιαστοῦμε μὲ αὐτὰ ποὺ ἔχουμε νὰ πράξουμε.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος(Άπαντα τα έργα ΕΠΕ Τόμ. 5 σελ. 14)

[toula]

«Η αγιότητα υπάρχει εκεί που δεν φαίνεται. Στους μετανοημένους αμαρτωλούς και όχι στους υποκριτικά τέλειους..»

Πραγματική ταπείνωση δεν είναι οι μεγάλοι Σταυροί, τα “Εκκλησιαστικά” φαίνεσθαι και οι ψευτοευσέβιες.
Ειλικρινής ταπεινή στάση είναι να αντιλαμβάνεσαι τα λάθη και τις πληγές που προκαλείς στους άλλους και να τρέχεις για διόρθωση και αλλαγή. Να σου λέει ο άλλος το παράπονό του για σένα και να λες “Να είναι ευλογημένο, συγγνώμη έκανα λάθος.” Να μην ψάχνεις δικαιολογίες και όταν ακούς κάτι άσχημο να βάζεις ένα λογισμό που θα λέει “Μήπως έχει δίκιο και μου τα λέει;” και άρχιζε να ψάχνεις μέσα σου τις δικές σου ευθύνες.
Μας κάνει ο άλλος μία παρατήρηση και γινόμαστε θηρία, δεν θέλουμε καν να ακούσουμε διότι έχουμε ήδη δώσει στον εαυτό μας το χρυσό μετάλλιο της αγιότητας και της τελειότητας.
Η αγιότητα υπάρχει εκεί που δεν φαίνεται. Στους μετανοημένους αμαρτωλούς και όχι στους υποκριτικά τέλειους που βλέπουν τον εαυτό τους από χρυσό και τους άλλους από κάρβουνο.
Ο άνθρωπος που θέλει να ακούσει και να δουλέψει την ευθύνη του σε αυτό που θα ακούσει, ακόμα και αν δεν του αρέσει, σημαίνει ότι έχει τα παράθυρα της καρδιάς του ανοιχτά και περιμένει να μπει ο ήλιος.

Είμαι τελικά προσφερόμενος ή κοιτάω σε κάθε μορφή σχέσης, συνεργασίας πώς να περάσω καλά εις βάρος των άλλων ή ακόμα και να πατήσω τον άλλον για να ανέβω; Μυρίζουν τα λόγια και οι πράξεις μου θυμίαμα ή τελικά αποπνέω δυσαρέσκεια; Ο αληθινά ταπεινός ψάχνεται μέσα του συνέχεια, και θεωρεί τον δρόμο της μετάνοιας, πορεία ζωής και όχι κάποιες ξερές συγγνώμες για τα μάτια του κόσμου.
Μιλάμε για τοξικότητα και τοξικούς ανθρώπους αλλά πάντα τα λέμε για τους άλλους, δεν βλέπουμε πουθενά τον εαυτό μας σε αυτές τις κριτικές που κάνουμε.
Μην κοιτάς τι κάνεις. Διότι μπορείς να κάνεις τα πάντα ωραία αλλά με λάθος τρόπο και αυτό που κάνεις να είναι τελικά ένα φαίνεσθαι που θα βγαίνει από ένα “μολυσμένο είναι”.
Κοίτα τι είσαι και να παλεύεις να είσαι ο αγαπημένος όσο και πληγωμένος . Να είσαι αυτό το “είναι” που θα αναβλύζει θυμίαμα.
Ο αληθινά ταπεινός ακόμα και με τη σιωπή του αποπνέει χαρά και ευχαριστία στον άλλον!
Μην ξεχνάμε ότι υπάρχει αγία σιωπή αλλά και δαιμονική σιωπή. Η αγία σιωπή μιλάει με τον Χριστό κι ας δεν ακούγεται , η δαιμονική σιωπή είναι εσωτερική κραυγή προς τον διάβολο και επίθεση προς τον αδερφό…
Στώμεν καλώς αδερφοί μου !

πηγή: euxh.gr