Η Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας
Δημοσιεύτηκε: Κυρ Φεβ 17, 2008 2:24 pm
Αν και πολλές φορές αισθάνομαι οτί κάποια θέματα είναι πάνω από τις δυνατότητές μου μιας και δεν έχω πανεπιστημιακή θεολογική κατάρτιση,παραταύτα θα γράψω αυτά τα λίγα που γνωρίζω και κάθε καλοπροαίρετη συμπλήρωση είναι φυσικά ευπρόσδεκτη.Επίσης αισθάνομαι την ανάγκη να προσθέσω οτί αυτές οι δύο ενότητες της εκκλησιαστικής ιστορίας που δημιούργησε ο διαχειριστής κ.Νίκος δεν έχουν σαν σκοπό ''κάποιοι να διδάξουν κάποιους'' αλλά την ανταλλαγή απόψεων όπως και οι άλλες ενότητες αυτής της ιστοσελίδας.Η εκκλησιαστική ιστορία μπορεί να δείχνει θέμα εξιδανικευμένο αλλά δεν είναι για λίγους.Μπορούμε πιστεύω όλοι να ''ξεσκονίσουμε'' τις βιβλιοθήκες μας και να καταθέσουμε αυτά που οι Άγιοί μας κοπίασαν εν Αγίω Πνεύματι να μας αφήσουν παρακαταθήκη.
Βέβαια καμία από αυτές τις ενότητες δεν θα ήταν δυνατόν να διαβαστεί από εμάς αν δεν χαρίτωνε Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ τον διαχειριστή κ.Νίκο να κοπιάζει καθημερινώς για την διατήρηση αυτής της ιστοσελίδας και τον ευχαριστώ προσωπικά γι'αυτό.
Η Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας(1438-1439)είναι πιθανόν και η τελευταία σοβαρή προσπάθεια για την ένωση της παπικής ''εκκλησίας'' με την Ορθόδοξη Εκκλησία με προτοβουλία συνήθως είτε του αιρεσιάρχη πάπα από την μια είτε του Βυζαντινού Αυτοκράτορα από την άλλη.Ο καθένας είχε τα δικά του κίνητρα και λόγους.Ο πάπας για να συγκεντρώσει όλη την εξουσία στο πρόσωπο του χωρίς φυσικά την παραμικρή υποχώρηση σε δογματικά θέματα από μέρους του και ο εκάστοτε Βυζαντινός Αυτοκράτορας από την άλλη ο οποίος για να αποκρούσει τους κινδύνους που απειλούσαν την αυτοκρατορία του ήθελε την στήριξη των Λατίνων.Φυσικά οι αντιδράσεις του πληρώματος της Εκκλησίας ήταν πάντα έντονες οπού κλήρος και λαός της πίστεως φρουρός.
Μια τέτοια προσπάθεια αποφασίστηκε από τον πάπα Ευγένιο Δ' και τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγο. Έτσι τον Απρίλιο του 1438 ξεκίνησαν οι προκαταρκτικές συζητήσεις της ενωτικής αυτής συνόδου.
Μαζί με τον αυτοκράτορα ήταν ο Πατριάρχης Κων/πόλεως Ιωσήφ οι εκπρόσωποι των πατριαρχείων της Ανατολής μητροπολίτες Εφέσου Μάρκος ο Ευγενικός,Ηρακλείας Αντώνιος και Σάρδεων Διονύσιος.Επίσης ο Νίκαιας Βησσαρίων,ο μητροπολίτης Ρωσίας Ισίδωρος,ο Μονεμβασιάς Δωρόθεος και πολλοί μοναχοί και ιερομόναχοι.Επίσης ο αδελφός του αυτοκράτορα Δημήτριος.
Από την αρχή φάνηκε το μάταιο των προσπαθειών.Τα επιχειρήματα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού σχετικά με την προσθήκη του Filioque ήταν αποστωμοτικά.Αρκούσε η απαγόρευση της Γ' Οικουμενικής Συνόδου κάθε προσθήκης ή μεταβολής στο σύμβολο της Πίστεως.
Και τότε άρχισαν οι πονηριές από πλευράς των παπικών.Αρνούμενοι να εξαλείψουν την παράνομη προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως μετέφεραν τις θεολογικές συζητήσεις στην πόλη της Φλωρεντίας αφου δελέασαν τον αυτοκράτορα με παροχή πλοίων και χρημάτων.Επίσης οι διαρροές υπέρ της ενώσεως από τους Νίκαιας Βησσαρίων και Ρωσίας Ισίδωρο ευνόησε τους παπικούς ετσί ώστε να παρακάμψουν τις συζητήσεις σχετικά με την προσθήκη του Filioque και αφου ο αυτοκράτορας απομόνωσε τον Εφέσου Μάρκο και τον Ηρακλείας Αντώνιο έδωσε τα ηνία των διαλόγων στον Βησσαρίων και στον Ισίδωρο.
Ο πάπας ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει την ορθόδοξη αντιπροσωπία να επιστρέψει εάν δεν γινότανε η ένωση.Έτσι μετά από πολλές υποχωρήσεις οι ορθόδοξοι ενέδωσαν στο filioque,στα άζυμα στο καθαρτήριο πυρ και στο παπικό πρωτείο.Τον όρο της ενώσεως τον υπέγραψαν δεκαοχτώ Έλληνες αρχιερείς και έντεκα κληρικοί.Δεν υπέγραψαν ο Άγιος Μάρκος καθώς και οι επίσκοποι Σταυρουπόλεως και Ιβηρίας.
Βέβαια καμία από αυτές τις ενότητες δεν θα ήταν δυνατόν να διαβαστεί από εμάς αν δεν χαρίτωνε Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ τον διαχειριστή κ.Νίκο να κοπιάζει καθημερινώς για την διατήρηση αυτής της ιστοσελίδας και τον ευχαριστώ προσωπικά γι'αυτό.
Η Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας(1438-1439)είναι πιθανόν και η τελευταία σοβαρή προσπάθεια για την ένωση της παπικής ''εκκλησίας'' με την Ορθόδοξη Εκκλησία με προτοβουλία συνήθως είτε του αιρεσιάρχη πάπα από την μια είτε του Βυζαντινού Αυτοκράτορα από την άλλη.Ο καθένας είχε τα δικά του κίνητρα και λόγους.Ο πάπας για να συγκεντρώσει όλη την εξουσία στο πρόσωπο του χωρίς φυσικά την παραμικρή υποχώρηση σε δογματικά θέματα από μέρους του και ο εκάστοτε Βυζαντινός Αυτοκράτορας από την άλλη ο οποίος για να αποκρούσει τους κινδύνους που απειλούσαν την αυτοκρατορία του ήθελε την στήριξη των Λατίνων.Φυσικά οι αντιδράσεις του πληρώματος της Εκκλησίας ήταν πάντα έντονες οπού κλήρος και λαός της πίστεως φρουρός.
Μια τέτοια προσπάθεια αποφασίστηκε από τον πάπα Ευγένιο Δ' και τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγο. Έτσι τον Απρίλιο του 1438 ξεκίνησαν οι προκαταρκτικές συζητήσεις της ενωτικής αυτής συνόδου.
Μαζί με τον αυτοκράτορα ήταν ο Πατριάρχης Κων/πόλεως Ιωσήφ οι εκπρόσωποι των πατριαρχείων της Ανατολής μητροπολίτες Εφέσου Μάρκος ο Ευγενικός,Ηρακλείας Αντώνιος και Σάρδεων Διονύσιος.Επίσης ο Νίκαιας Βησσαρίων,ο μητροπολίτης Ρωσίας Ισίδωρος,ο Μονεμβασιάς Δωρόθεος και πολλοί μοναχοί και ιερομόναχοι.Επίσης ο αδελφός του αυτοκράτορα Δημήτριος.
Από την αρχή φάνηκε το μάταιο των προσπαθειών.Τα επιχειρήματα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού σχετικά με την προσθήκη του Filioque ήταν αποστωμοτικά.Αρκούσε η απαγόρευση της Γ' Οικουμενικής Συνόδου κάθε προσθήκης ή μεταβολής στο σύμβολο της Πίστεως.
Και τότε άρχισαν οι πονηριές από πλευράς των παπικών.Αρνούμενοι να εξαλείψουν την παράνομη προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως μετέφεραν τις θεολογικές συζητήσεις στην πόλη της Φλωρεντίας αφου δελέασαν τον αυτοκράτορα με παροχή πλοίων και χρημάτων.Επίσης οι διαρροές υπέρ της ενώσεως από τους Νίκαιας Βησσαρίων και Ρωσίας Ισίδωρο ευνόησε τους παπικούς ετσί ώστε να παρακάμψουν τις συζητήσεις σχετικά με την προσθήκη του Filioque και αφου ο αυτοκράτορας απομόνωσε τον Εφέσου Μάρκο και τον Ηρακλείας Αντώνιο έδωσε τα ηνία των διαλόγων στον Βησσαρίων και στον Ισίδωρο.
Ο πάπας ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει την ορθόδοξη αντιπροσωπία να επιστρέψει εάν δεν γινότανε η ένωση.Έτσι μετά από πολλές υποχωρήσεις οι ορθόδοξοι ενέδωσαν στο filioque,στα άζυμα στο καθαρτήριο πυρ και στο παπικό πρωτείο.Τον όρο της ενώσεως τον υπέγραψαν δεκαοχτώ Έλληνες αρχιερείς και έντεκα κληρικοί.Δεν υπέγραψαν ο Άγιος Μάρκος καθώς και οι επίσκοποι Σταυρουπόλεως και Ιβηρίας.