aposal έγραψε:Και αυτή η φράση "τυπικά" Χριστιανός νομίζω ότι δεν είναι σωστή. Είναι δυνατόν κάποιος να κρατάει τους τύπους, να πηγαίνει δηλαδή συνέχεια στην Εκκλησία, να νηστεύει, να εξομολογείται να κοινωνάει τακτικά και να μην είναι καλός Χριστιανός;
Και ο Ιούδας κοινώνησε.
Όταν οι ευσεβείς πράξεις δεν περιέχουν πίστη αλλά γίνονται τυπικά και τυπολατρικά, τότε έχουμε τον ευσεβισμό - ευσέβεια κατα τους τύπους. Οταν δεν υπάρχει ειλικρινής διάθεση και προσπάθεια για αυτοδιόρθωση κατα το θέλημα του Θεού, τι να σου κάνει και η εξομολόγηση;
Υπαρχουν και πολλα φορουμ για αθεους με καλη "προαιρεση" srev.
Μην τρως τσαμπα τον χρονο σου εδω μεσα, με εμας τους θρησκοληπτους, φανατικους, τυπολατρες, ευσεβιστες. Και εγω ενας απο αυτους ειμαι.
Δωσε στον φιλελευθερισμο σου που ασφυκτια μια διεξοδο. Ολα ακαθοριστα, ολα χυμα, ολα μια ιδεα ειναι..
Τι τις εβαλε τις μετανοιες η Εκκλησια; Tην νηστεια; Tην Κυριακη Αργια;
Tην Σαρακοστη, το Τριωδιο, τις Δεσποτικες Εορτες; Σιγα. Τυποι νεκροι ειναι.
Οι πατερες τυπολατρες ηταν, οχι ουμανιστες. Και δεν ειχαν και τι να κανουν, για να περναει η ωρα, και καθησαν και εφτιαξαν το Τυπικον της Εκκλησιαστικης Ζωης, ασε που τους πηρε και κατι αιωνες μεχρι να το ολοκληρωσουν..
Ενω εμεις ε.. Οι σκεπτομενοι, φιλοσοφημενοι, συγχρονοι-μοντερνοι, καρδιογνωστες, και βαθυτατα ανθρωπιστες, και ουμανιστες, υπερμαχοι του ακτιβισμου, και της φιλανθρωπιας, δεν μασαμε απο ευσεβισμο, ευλαβεια, ταπεινωση, γονυκλισιες, νηστεια, κατανυξη.
Τι ειναι αυτα τωρα; Eδω κοσμος πειναει.. Να ταισουμε τον κοσμο, οπως εχουμε λυσει το προβλημα εδω και τοσες χιλιαδες χρονια με την "θετικη και ανθρωπιστικη σκεψη", και να αφησουμε την "θρησκοληψια" για τους "αλλους" τους κατωτερους "διανοητικα". Εμεις θα φιλοσοφουμε, απο καθεδρας και εκ του μακροθεν, και οι "αλλοι" ας κανουν χαζομετανοιες στον Ναο.
Λες και ο Κυριος ενανθρωπησε για να υπαρξει ευρυτερη κοινωνικη μεριμνα και να δειξει το ανθρωπινο προσωπο του κρατους..
Η ειμαστε εμεις υπερ το Κυριω, φιλανθρωποι, και νοιαζομαστε περισσοτερο απο τον Ιδιο τον Κυριο, ο οποιος στο περιστατικο με το μυρο και την αμαρτωλη γυνη, επιτιμησε τον Ιουδα και το υποκριτικο ανθρωπιστικο του ενδιαφερον, λεγοντας του, οτι τους φτωχους θα τους εχετε παντοτε μαζι σας.
Καραμελλα με καλη γευση που μασιεται απο εκατομμυρια σε ολο τον κοσμο, και εσχατως εισαγεται σε μεγαλες ποσοτητες και την κοιτιδα της Ορθοδοξιας την πολυπαθη Ελλαδα μας.
Και λαβε και υποψιν σου, οτι εγω προτιμω εναν ευσεβιστη και τυπολατρη, που ομολογει Χριστον, απο εναν αθεο που το παιδευει, το παιδευει και τελικα ανακαλυπτει οτι ολα ειναι ενα ψεμα μια ανασα μια ζωη, που λεει και το τραγουδακι, γιαυτο ας φαμε, ας πιουμε, ας γλεντησουμε, και δεν βαριεσαι, τι Χριστος τι Αλλαχ, τι Βισνου, τι Κρισνα, ολοι ιδιοι ειναι, ετσι δεν ειναι srev..
Οταν βρεχει, βγαινουν τα σαλιγκαρια, srev, και ενιοτε εχουν και μεγαλη γλωσσα, αλλα κοροιδο δεν πεφτουν ευκολα, το'πιασες το υπονοουμενο, ε;
Σύμφωνοι.
Αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν κάποιος είναι Χριστιανός μόνο κατά τους τύπους και όχι στην ουσία.
Εμένα πάντως μου φαίνεται πολύ δύσκολο να πηγαίνω επί χρόνια στην εκκλησία, ή στον πνευματικό, χωρίς να μου αρέσει (όταν δεν είμαι Χριστιανός, αλλά μόνον τυπολάτρης)!
Το πιο πιθανό είναι να προσπαθούμε να γίνουμε Χρστιανοί, αλλά να μην μπορούμε να νικήσουμε τα πάθη μας. Πράγμα που ισχύει για τους περισσότερους από εμάς. Η διαφορά είναι πως ο Ιούδας, ναι μεν ενέδωσε στο μέγα πάθος του, αλλά αρνήθηκε να ταπεινωθεί και να επιστρέψει στην πνευματική ζωή, και έτσι, χωρίς την βοήθεια του Θεού (λόγω μη ταπείνωσης), δεν άντεξε το βάρος και αυτοκτόνησε τερματίζοντας την όποια ελπίδα για κάτι καλύτερο. Εμείς οι υπόλοιποι έχουμε τα ίδια - ή και χειρότερα - πάθη, αλλά τουλάχιστον δεν έχουμε πάψει να ελπίζουμε στο έλεος του Θεού.
Αλέξανδρε χρόνια πολλά και αρεστά στον Κύριο!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Αγαπητε φιλε αλεξανδρε συμφωνω με την τοποθετηση σου ,,
Επισης θα ηθελα να πω σε ολους μας ,
οτι ο γεροντας παισιος , οπως και αλλοι αγιοι γεροντες οταν ελεγαν κατι το ελεγαν και ηταν [[ φτιαγμενο ]] μονο για αυτον που το ελεγαν .
μπορει να κανει κακο σε καποιον αλλον
η να εχει αλλη ερμηνεια
Για αυτο να προσεχουμε , και βαζω εμενα πρωτο απ ολους???????????
dionysisgr έγραψε: ... Και μας πουλανε υψηλη φιλοσοφια, αναζητηση, ουμανισμο, και για Χριστον ουτε λογος να γινεται.
Και δωστου το Οικουμενικο Πατριαρχειο φταιει, και δωστου το ενα, και το αλλο, και τους φταινε οι τυποι και ο ευσεβης λαος και γενικα ολα τους φταινε.
Οι τιμητες των παντων.
Μηπως τους φταιει ο Χριστος, στην ουσια και δεν το εχουν καταλαβει;
Ολα τα αλλα ειναι να ειχαμε να λεγαμε, και αμπελια να κλαδευαμε.
Οι τύποι είναι απαραίτητοι!! Αλλά δεν αρκούν. Δηλαδή, όπως λέμε στα μαθηματικά, "όρος αναγκαίος αλλα όχι επαρκής". Χρειάζεται ΚΑΙ η ουσία, ήτοι το φιλότιμο της καρδιάς μας να θέλει και να προσπαθεί να ζήσει κοντά στον Κύριο, να λαμπικάρει την ψυχή της...
panosgreece έγραψε:Αγαπητε φιλε αλεξανδρε συμφωνω με την τοποθετηση σου ,,
Επισης θα ηθελα να πω σε ολους μας ,
οτι ο γεροντας παισιος , οπως και αλλοι αγιοι γεροντες οταν ελεγαν κατι το ελεγαν και ηταν [[ φτιαγμενο ]] μονο για αυτον που το ελεγαν .
μπορει να κανει κακο σε καποιον αλλον
η να εχει αλλη ερμηνεια
Για αυτο να προσεχουμε , και βαζω εμενα πρωτο απ ολους???????????
Αν το καλοσκεφτούμε, φίλε μου Πάνο, το πλήρωμα της Αλήθειας δεν το έχει κανένας μεμονωμένος Αγιος, αλλά ολόκληρη η ορθόδοξη Εκκλησία - κυρίως εκφραζομένης Αυτής δια του Ιησού και των Οικουμενικών Συνόδων! Γι αυτό υπήρξαν και Αγιοι που έκαναν δογματικά λάθη, αλλά δεν έπεσαν σε αυτά απο εγωϊσμό και φανατισμό, οπότε συγχωρέθηκαν (Αγιος Γρηγόριος ο Νύσσης - θεωρία αποκατάστασης των πάντων).
Πολύ περισσότερο που οι συμβουλές του Γέροντα μπορεί να είναι, όπως είπες, εξατομικευμένες και όχι γενικευμένες!
Δεν παύουν όμως οι συμβουλές αυτές του π.Πα'ι'σίου, π.Πορφυρίου κλπ, σε πλείστες περιπτώσεις να αποτελούν πνευματική τροφή για όλους μας! Εκατοντάδες χιλιάδες νομίζω είναι τα αντίτυπα των βιβλίων τους που έχουν πωληθεί... την ευχή τους να έχουμε!
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
