Είμαστε όπως βλέπουμε τους άλλους

[Misha]

Έκαστος των ανθρώπων βλέπει εις τους άλλους εκείνο μόνον, το οποίον διά της πνευματικής αυτού πείρας εγνώρισε περί εαυτού του ιδίου. Διά τούτο η στάσις του ανθρώπου έναντι του πλησίον είναι ασφαλές σημείον του βαθμού αυτογνωσίας εις το οποίον έφθασεν.



Όστις έμαθεν εξ εαυτού αφʼ ενός μεν εις ποίον βάθος, εις ποίαν έντασιν δύνανται να φθάσουν αι οδύναι του ανθρωπίνου πνεύματος, όταν χωρισθή από του φωτός της αληθινής υπάρξεως, αφ΄ετέρου δε το μεγαλείον του ανθρώπου, όταν ευρίσκηται εν τω Θεώ, εκείνος γνωρίζει ότι εκάστη ανθρωπίνη ύπαρξις έχει αιωνίαν αξίαν, μεγαλυτέραν όλου του άλλου κόσμου.

Γνωρίζει την αξίαν του ανθρώπου, γνωρίζει ότι αγαπητός ενώπιον του Θεού είναι έκαστος των «ελαχίστων τούτων» (Ματθ. Κε΄ 40). Και ως εκ τούτου ποτέ, ούτε και εσωτερικώς, δεν λογίζεται τον φόνον, δεν επιτρέπει εις εαυτόν να προξενήση βλάβην εις τον πλησίον ή έστω και να θλίψη αυτόν.


Όστις «απλώς πιστεύει» ή ησθάνθη εν εαυτώ μόνον μετρίαν τινά χάριν και ασαφώς εισέτι «προσδοκά» την αιωνίαν ζωήν ούτος κατά το μέτρον της προς τον Θεόν αγάπης αυτού φυλάττει εαυτόν από της αμαρτίας, αλλʼ η αγάπη αυτού είναι ατελής και δύναται να προσβάλη τον αδελφόν


Και όστις ασπλάχνως «χάριν του ιδίου συμφέροντος» ζημιοί τους άλλους ή και διαπράττει φόνον, ούτος είτε εξομοιώθη προς τα κτήνη και εν τω βάθει αυτού αυτογινώσκει εαυτόν όντα θηριόμορφον, τουτέστι δεν πιστεύει εις την αιώνιον ζωήν, είτε ίσταται εν οδώ δαιμονιώδους πνευματικότητος.


Ο ίδιος ο Γέρων, διά της εις αυτόν εμφανίσεως του Χριστού, έμαθε να διαβλέπη εις έκαστον την εικόνα του Θεού. Τους ανθρώπους εν γένει εδέχετο ως τέκνα Θεού, ως φορείς του Αγίου Πνεύματος. Το Πνεύμα το ΄Αγιον, ως και Πνεύμα και Φως της Αληθείας, ζη εν τινί μέτρω εν εκάστω και «φωτίζει πάντα άνθρωπον». Εκείνος δε , όστις διαμένει εν τη χάριτι, βλέπει αυτήν και εις τους άλλους. ΄Οστις όμως δεν αισθάνεται εντός αυτού την χάριν, ούτος και εις τους άλλους δεν βλέπει αυτήν.

΄Ελεγεν ότι εκ του τρόπου, καθʼ ον ο άνθρωπος προσδέχεται τον πλησίον αυτού, δύνασαι να κρίνης περί του βαθμού της χάριτος την οποίαν φέρει εν εαυτώ: «Εάν ο άνθρωπος βλέπει εις τον αδελφόν αυτού την παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος, σημαίνει ότι και ο ίδιος έχει μεγάλην χάριν. Εάν τις όμως μισή τον αδελφόν αυτού, σημαίνει ότι και ο ίδιος κατέχεται υπό πονηρού πνεύματος».


Τούτο το τελευταίον ήτο διά τον Γέροντα εντελώς αναμφίβολον.
Είχε βαθείαν συνείδησιν ότι πας άνθρωπος μισήσας τον αδελφόν αυτού, οιοσδήποτε και αν είναι, κατέστησε την καρδίαν αυτού κατοικίαν πνεύματος πονηρού και ούτως εχωρίσθη από του Χριστού.


ΑΡΧΙΜ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ"