Re: Αγρυπνία στο Άγιο Όρος
Δημοσιεύτηκε: Τρί Δεκ 16, 2008 1:37 am
πολυ ομορφη η διηγηση σου.να εισαι καλα..και εγω πληγωνομαι με οσα γενικα ακουω για το αγιο ορος..
Καλώς ήλθατε στην σελίδα για το Αγιο Ορος
https://www.agiooros.net/forum/
Τα ίδια έζησα στην Νέα Σκήτη πριν δυο χρονιαpetrosathonas έγραψε:Παραμονή Πεντηκοστής στη μονή Διονυσίου.
Ο εσπερινός είναι μικρός και δεν γίνεται απόδειπνο γιατί στις εννιά αρχίζει η αγρυπνία. Ο αρχοντάρης μας ενημερώνει ότι θα κρατήσει μέχρι τις τρισήμισυ τα ξημερώματα και στη συνέχεια στις έξι θα γίνει η Θεία Λειτουργία.
Εγώ με το φίλο μου από τα χαράματα στο πόδι. Από τις εννιά παρά πηγαίνουμε στο καθολικό για να πιάσουμε στασίδι. Καθόμαστε πίσω από τον αριστερό χορό, στα στασίδια μπροστά από την εικόνα του κτήτορα της μονής Αγίου Διονυσίου (γι' αυτούς που γνωρίζουν). Στα στασίδια που λίγες ώρες πριν καθαρίσαμε με βρεγμένο πανί τρεις προσκυνητές μετά από παράκληση του εκκλησιαστικού. Το καθολικό έπρεπε να είναι καθαρό για τη μεγάλη αγρυπνία.
Ελάχιστα καντήλια αναμμένα. Σε λίγο όλα τα στασίδια γεμίζουν με προσκυνητές. Οι μοναχοί έρχονται σιγά σιγά, ο ένας μετά τον άλλο, βλέπουν ότι δεν υπάρχει χώρος να καθήσουν και αποτραβιούνται στον πρόναο και τη λητή.
Η αγρυπνία αρχίζει. Μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα παρακολουθούμε σχετικά άνετα. Μετά αρχίζει η πάλη με τον γίγαντα της κούρασης και της νύστας. Κατά τις δωδεκάμισυ ο φίλος μου λέει ¨πάω να κοιμηθώ. Δε μπορώ άλλο". Φεύγει. Και στη συνέχεια ένας ένας οι περισσότεροι λαϊκοί. Εγώ για πρώτη φορά δε το βάζω κάτω. Το πολυ πολυ να κοιμηθώ στο στασίδι. Δε θέλω όμως. Θέλω να κρατηθώ ξύπνιος μέχρι το τέλος.
Νυστάζω πολύ. Βγαίνει η κούραση όλης της ημέρας τώρα. Ταξίδι, αυτοκίνητο, καράβι, οδοιπορία...Σηκώνομαι όρθιος για να μην κοιμηθώ. Κουράζομαι και ξανακάθομαι. Αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι τις δύο περίπου.
Εντωμεταξύ οι μοναχοί κινούνταν συνέχεια. Άλλαζαν οι ψάλτες, ο κανονάρχης πηγαινοερχόταν από χορό σε χορό, θυμίαμα, καντήλια και κεριά να ανάβουν και να σβήνουν. Έτσι προβλέπει το τυπικό.
Σε κάποιο σημείο η αγρυπνία μεταφέρεται στη λητή, όπου ψάλλουν δυνατά και με πολλή λαμπρότητα και φωταγωγία από τα πολλά κεριά. Δεν διαρκεί πολύ αυτό, περίπου μισή ώρα. Όμως αυτό ήταν...!
Δε νοιώθω πια ούτε κούραση ούτε νύστα. Το σώμα ξεκουράστηκε. Ο νους καθάρισε. Η καρδιά συμμετέχει τώρα ενεργά στη λατρεία του Θεού.
Η αγρυπνία επιστρέφει στον κυρίως ναό. Κοιτάζω τα στασίδια. Απομείναμε μόνο τρεις λαϊκοί. Δίπλα μου δεξιά και αριστερά δεν υπάρχει κανείς. Οι άλλοι δύο είναι απέναντι.
Αισθάνομαι ψυχική ευφορία και κατάνυξη. Μόνος με το Θεό, μέσα σε έναν ιερό ναό μέσα στον Άθω.
Βλέπω τις εικόνες του τέμπλου. Ο Κύριος, η Θεοτόκος. Η εφέστια εικόνα του Τιμίου Προδρόμου έχει ιδιαίτερη χάρη. Όλες οι μορφές είναι πολύ μεγάλες. Φωτίζονται από τα καντήλια και σε κοιτούν κατάματα.
Καμια κοσμική έννοια στο νού. Καμία βιοτική μέριμνα όπως λέει στο Χερουβικό.
Η αγρυπνία τελικά τελειώνει στις τέσσερις παρά τέταρτο. Βγαίνω από το καθολικό και κατευθύνομαι στο δωμάτιο για να κοιμηθώ. Ασυναίσθητα κοιτάζω προς τον ουρανό. Στη Διονυσίου η αυλή γύρω από το καθολικό είναι πολύ στενή και ο ουρανός φαίνεται σα μία λωρίδα. Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα. Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα. Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.
Από τότε σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα είναι "μία βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους"petrosathonas έγραψε:.......................................... Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα.
Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα.
Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.
petrosathonas έγραψε:Παραμονή Πεντηκοστής στη μονή Διονυσίου.
Ο εσπερινός είναι μικρός και δεν γίνεται απόδειπνο γιατί στις εννιά αρχίζει η αγρυπνία. Ο αρχοντάρης μας ενημερώνει ότι θα κρατήσει μέχρι τις τρισήμισυ τα ξημερώματα και στη συνέχεια στις έξι θα γίνει η Θεία Λειτουργία.
Εγώ με το φίλο μου από τα χαράματα στο πόδι. Από τις εννιά παρά πηγαίνουμε στο καθολικό για να πιάσουμε στασίδι. Καθόμαστε πίσω από τον αριστερό χορό, στα στασίδια μπροστά από την εικόνα του κτήτορα της μονής Αγίου Διονυσίου (γι' αυτούς που γνωρίζουν). Στα στασίδια που λίγες ώρες πριν καθαρίσαμε με βρεγμένο πανί τρεις προσκυνητές μετά από παράκληση του εκκλησιαστικού. Το καθολικό έπρεπε να είναι καθαρό για τη μεγάλη αγρυπνία.
Ελάχιστα καντήλια αναμμένα. Σε λίγο όλα τα στασίδια γεμίζουν με προσκυνητές. Οι μοναχοί έρχονται σιγά σιγά, ο ένας μετά τον άλλο, βλέπουν ότι δεν υπάρχει χώρος να καθήσουν και αποτραβιούνται στον πρόναο και τη λητή.
Η αγρυπνία αρχίζει. Μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα παρακολουθούμε σχετικά άνετα. Μετά αρχίζει η πάλη με τον γίγαντα της κούρασης και της νύστας. Κατά τις δωδεκάμισυ ο φίλος μου λέει ¨πάω να κοιμηθώ. Δε μπορώ άλλο". Φεύγει. Και στη συνέχεια ένας ένας οι περισσότεροι λαϊκοί. Εγώ για πρώτη φορά δε το βάζω κάτω. Το πολυ πολυ να κοιμηθώ στο στασίδι. Δε θέλω όμως. Θέλω να κρατηθώ ξύπνιος μέχρι το τέλος.
Νυστάζω πολύ. Βγαίνει η κούραση όλης της ημέρας τώρα. Ταξίδι, αυτοκίνητο, καράβι, οδοιπορία...Σηκώνομαι όρθιος για να μην κοιμηθώ. Κουράζομαι και ξανακάθομαι. Αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι τις δύο περίπου.
Εντωμεταξύ οι μοναχοί κινούνταν συνέχεια. Άλλαζαν οι ψάλτες, ο κανονάρχης πηγαινοερχόταν από χορό σε χορό, θυμίαμα, καντήλια και κεριά να ανάβουν και να σβήνουν. Έτσι προβλέπει το τυπικό.
Σε κάποιο σημείο η αγρυπνία μεταφέρεται στη λητή, όπου ψάλλουν δυνατά και με πολλή λαμπρότητα και φωταγωγία από τα πολλά κεριά. Δεν διαρκεί πολύ αυτό, περίπου μισή ώρα. Όμως αυτό ήταν...!
Δε νοιώθω πια ούτε κούραση ούτε νύστα. Το σώμα ξεκουράστηκε. Ο νους καθάρισε. Η καρδιά συμμετέχει τώρα ενεργά στη λατρεία του Θεού.
Η αγρυπνία επιστρέφει στον κυρίως ναό. Κοιτάζω τα στασίδια. Απομείναμε μόνο τρεις λαϊκοί. Δίπλα μου δεξιά και αριστερά δεν υπάρχει κανείς. Οι άλλοι δύο είναι απέναντι.
Αισθάνομαι ψυχική ευφορία και κατάνυξη. Μόνος με το Θεό, μέσα σε έναν ιερό ναό μέσα στον Άθω.
Βλέπω τις εικόνες του τέμπλου. Ο Κύριος, η Θεοτόκος. Η εφέστια εικόνα του Τιμίου Προδρόμου έχει ιδιαίτερη χάρη. Όλες οι μορφές είναι πολύ μεγάλες. Φωτίζονται από τα καντήλια και σε κοιτούν κατάματα.
Καμια κοσμική έννοια στο νού. Καμία βιοτική μέριμνα όπως λέει στο Χερουβικό.
Η αγρυπνία τελικά τελειώνει στις τέσσερις παρά τέταρτο. Βγαίνω από το καθολικό και κατευθύνομαι στο δωμάτιο για να κοιμηθώ. Ασυναίσθητα κοιτάζω προς τον ουρανό. Στη Διονυσίου η αυλή γύρω από το καθολικό είναι πολύ στενή και ο ουρανός φαίνεται σα μία λωρίδα. Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα. Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα. Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.
Εγινε και αυτοpetrosathonas έγραψε:Που το ανακάλυψες αυτό βρε Δημήτρη;
Ευχαριστώ που μου το θύμησες.
Δες εδώ πως τελειώνει :
Από τότε σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα είναι "μία βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους"petrosathonas έγραψε:.......................................... Τι να δω! Τα αστέρια είναι τόσο πολλά που λες και είναι ενωμένα.
Σχεδόν δε ξεχωρίζει το ένα από το άλλο. Όλα μαζί φωτίζουν και κάνουν τη νύχτα μέρα.
Φαντάσου πόσο όμορφα θα είναι στην έρημο του Άθω, σκέφτομαι.
Ολα πηγανε κατ ευχην ετσι δεν ειναι?Dimitris39 έγραψε:Αν το επιτρέψει ο καιρος να πάμε και δεν έχουμε βρει τον Γέροντα
Θα δούμε πολλα αστέρια Πέτρο
Εκει να δεις άσκηση να κοιμάσαι τρεις βραδια έξω
Δεν θα την δουμε αλλα την νιωθουμε εκει η οχι?petrosathonas έγραψε:Πιό ωραία είναι εκεί που βρίσκεται η Παναγία μας Δημήτρη.
Μπορεί να βρίσκεται στην σπηλιά των Καρουλίων, στο Κυριακό των Καυσοκαλυβίων,
στον τάφο του Αγίου Νείλου, στην τράπεζα της Διονυσίου, στους κήπους της Αγ. Παύλου,
στους διαδρόμους της Ιβήρων, στο αρχονταρίκι της Σταυρονικήτα, στο λαδαριό της Βατοπαιδίου......
Μπορεί να βρίσκεται δίπλα σου στο μονοπάτι για Κωνσταμονίτου.....
Όπου θελήσει μπορεί να βρίσκεται Δημήτρη γιατί το Άγιο Όρος είναι δικό Της.
Νομίζω ότι με καταλαβαίνεις.
Και επειδή εμείς ποτέ δεν πρόκειται να Την δούμε
λόγω της αμαρτωλότητας και της αναξιότητάς μας
ας αρκεστούμε μόνο στο να υπερασπιζόμαστε το περιβολάκι Της
να προσευχόμαστε σ' Αυτήν και να προσπαθούμμε να μην Την λυπούμε.