Στιγμές αγάπης!!!

[ktistos]

Κάποιο βράδυ του γενάρη υπηρετούσα την θητεία μου και πήγαινα προς την σκοπιά. Νούμερο 6-8 το απόγευμα. Το σκοτάδι πυκνό και η θερμοκρασία λίγο κάτω από το μηδέν. Ντυμένος με όσα περισσότερα ρούχα μπορούσα (σκούφο, γάντια, διπλά και τρίδιπλα) άρχισα την υπηρεσία κόβοντας βόλτες πάνω κάτω για να κυκλοφορεί το αίμα. Πάνω στην μία ώρα τα πόδια και τα χέρια είχαν μουδιάσει παρόλο τον "εξοπλισμό" που φορούσα. Κάποια στιγμή όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο άρχισα να σκέφτομαι έντονα για ποιό λόγο εκείνη την ημέρα δεν "έσπασαν" τα νούμερα σε ωριαία αντί για δίωρα πράγμα που ήταν συνηθισμένο όταν η θερμοκρασία έπεφτε κάτω από το μηδέν.

Κι ενώ με έτρωγαν οι σκέψεις μέσα από το σκοτάδι ξεπροβάλλει μια γνωστή μου φιγούρα. Ο φαντάρος που πριν από μια ώρα είχα αντικαταστήσει. Αφού ανταλλάξαμε τα τυπικά συνθηματικά διαπιστώνω ότι κρατάει ένα μεγάλο 5λιτρο θερμός! Τον ρώτάω τι έχει μέσα και μου λέει καυτό τσάι. Αμέσως βγάζω το παγούρι μου και το φουλάρω. Τον ρωτάω πως κι έγινε αυτό το ξαφνικό (δεν μου ξαναέτυχε στην σκοπιά) και μου λέει το εξής.

"Μόλις με άλλαξες στην υπηρεσία κάθησα κοντά στην σόμπα για να ζεσταθώ και τότε μας έστειλαν από το στρατόπεδο το τσάι με την εντολή να πίνουμε μόλις τελειώνει ο καθένας το νούμερό του. Όμως κάτι με έτρωγε μέσα μου και μόλις τράβηξα τις πρώτες ρουφηξιές και συνήλθα για τα καλά το μυαλό μου πήγε σε σας που χτυπούσατε νούμερο. Το πήρα λοιπόν στον ώμο και ήρθα σκοπιά-σκοπιά να σας το μοιράσω τώρα που είναι ακόμα ζεστό."

Τόσο πολύ με συγκίνησε μ' αυτή του την ενέργεια που ακόμα μετά από χρόνια θυμάμαι νοσταλγικά αυτή την στιγμή. Της άδολης αδελφικής και γνήσιας αγάπης. Μιά πράξη απλή αλλά και συνάμα τόσο δυνατή που όχι απλά με ζέστανε και μου έδωσε κουράγιο αλλά ταυτόχρονα με τσουρούφλησε για τις στιγμές του παρελθόντος που μπορούσα με απλό τρόπο να βοηθήσω κι εγώ τον οποιοδήποτε αδελφό μου και δεν το έκανα προφασιζόμενος διάφορα.

Αν λοιπόν θυμάστε κι εσείς τέτοιες στιγμές που εντελώς ξαφνικά και ανεπιτήδευτα η αγάπη σας κάποιου αδελφού σας "έκαψε" δεν έχετε παρά να τις καταθέσετε στην παρέα μας. Γιατί η αγάπη πάντα βρίσκει τρόπους και μεθόδους να διαδίδεται.

[iliasgr]

ειναι αληθεια οτι αρκετες φορες,ασημαντα πραγματα, οταν ερχονται στην καταλληλη στιγμη και ειδικα με καλη προαιρεση,γινονται τοσο σημαντικα που μενουν ανεξιτηλα μεσα μας.

[iliasgr]

το καλοκαιρι του 1995 υπηρετουσα φανταρος στη σπαρτη,και θελησα να παω στην αθηνα να συναντησω-γνωρισω εναν ιερομοναχο που εκεινες τις μερες βρισκοταν στην αθηνα και να συζητησω μαζι του καποια πραγματα και να παρω και την ευχη του.τα χρηματα που ειχα εφταναν ισα ισα για το λεωφορειο που θα πηγαινα.αφου τον συναντησα και μιλησαμε επισταμενως για καποια θεματα που με απασχολουσαν ,ετοιμαστηκα να φυγω,σκεπτομενος παραλληλα και το πως θα επιστρεψω,αφου ειχα στην τσεπη χρηματα που εφταναν δεν εφταναν για ενα καφε.και ενω ειμουν προβληματισμενος(χωρις να του αναφερω το παραμικρο η να αφησω να εννοηθει κατι),και ενω με ξεπροβοδιζε,με ειλικρινη και αφοπλιστικη αγαπη,μου εβαλε στην τσεπη 12000 δραχμες,λεγοντας μου
-φανταρος εισαι θα τα εχεις αναγκη.
οσο κι αν αρνηθηκα,για λογους εγωισμου και λεπτοτητας,ο τροπος του και η επιμονη του(οπως και η πραγματικη αναγκη)με αναγκασαν να τα παρω,συγκινημενος και για την αγαπη του γεροντα και για την ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ που ειναι κοντα σε οσους εχουν αναγκη,και σε μενα τον αδιορθωτο και αναξιο.
παντα λοιπον θυμαμαι με αγαπη και νοσταλγια ,την εφαρμογη των εντολων του Κυριου απο τον ευλαβη εκεινο μοναχο,που εβγαλε και μενα απο μια δυσκολη θεση.

[ktistos]

Ηλία πολύ δυνατή η ιστορία σου! Πρέπει να με έριχνες 5-6 σειρές. Μάλλον παππούς μου θα ήσουνα! :D :D :D

[lazarr]

Δλδ εγώ με τον aposal που υπηρετήσαμε το καλοκαίρι του '85 τι είμαστε; αρχαίοι; :D

[nhfaliamethh]

εφημερια προχτες και καποια στιγμη φερνουν μεσα ενα παππου που ενω καθοταν εξω
στα επειγοντα λιποθυμισε..συνηλθε,πηραμε ιστορικο και οτι χρειαζοταν,
και λιγο πριν φυγω τον ρωτω.. παππου καθοσουν εξω γιατι δεν ειπες οτι
δεν ενιωθες καλα να σε βαλει μεσα η νοσηλευτρια..ειχες προτεραιοτητα..

και απαντα ο ευλογημενος..μα ηρθε εκεινο το κοριτσακι που κτυπησε το κεφαλακι του
και ειπα να παω μετα απο εκεινη...και μετα η κοπελα που πονουσε την κοιλια και ειπα να περιμενω
ακομα λιγο εεε μια το ενα, μια το αλλο μετα ζαλιστηκα..

εφερε στο μυαλο την ιστορια απ το γεροντικο με τον υποτακτικο που πηγε να ψησει τα ψωμια του στο φουρνο
και οταν ερχοταν καποιος παραμεριζε τα δικα του και τον βοηθουσε... ολο και καποιος ερχοταν
και τελικα βραδιασε, βοηθησε οσους πηγαν εκει και τα δικα του ψωμια δεν προλαβε να τα ψησει..

διπλα μας εντελως οι ανθρωποι της Αγαπης..ησυχα και απλα να μας γλυκαινουν
Δοξα τω Θεω

[petrosathonas]

εφημερια προχτες και καποια στιγμη φερνουν μεσα ενα παππου που ενω καθοταν εξω
στα επειγοντα λιποθυμισε..συνηλθε,πηραμε ιστορικο και οτι χρειαζοταν,
και λιγο πριν φυγω τον ρωτω.. παππου καθοσουν εξω γιατι δεν ειπες οτι
δεν ενιωθες καλα να σε βαλει μεσα η νοσηλευτρια..ειχες προτεραιοτητα..

και απαντα ο ευλογημενος..μα ηρθε εκεινο το κοριτσακι που κτυπησε το κεφαλακι του
και ειπα να παω μετα απο εκεινη...και μετα η κοπελα που πονουσε την κοιλια και ειπα να περιμενω
ακομα λιγο εεε μια το ενα, μια το αλλο μετα ζαλιστηκα..

εφερε στο μυαλο την ιστορια απ το γεροντικο με τον υποτακτικο που πηγε να ψησει τα ψωμια του στο φουρνο
και οταν ερχοταν καποιος παραμεριζε τα δικα του και τον βοηθουσε... ολο και καποιος ερχοταν
και τελικα βραδιασε, βοηθησε οσους πηγαν εκει και τα δικα του ψωμια δεν προλαβε να τα ψησει..

διπλα μας εντελως οι ανθρωποι της Αγαπης..ησυχα και απλα να μας γλυκαινουν
Δοξα τω Θεω

Νομίζω ότι αυτός ο παππούς έχει ήδη εξασφαλίσει το εισιτήριο για τη Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτό που έκανε ήταν πραγματική θυσία. Και μάλιστα επαναλαμβανόμενη. Αγάπη μέχρι θυσίας.
Που είναι εκείνοι, ακόμα και νεότεροι από παππούδες που λένε στα λεωφορεία "κοίτα, κάθονται οι νέοι και εμάς μας αφήνουν όρθιους".

[iliasgr]

Ηλία πολύ δυνατή η ιστορία σου! Πρέπει να με έριχνες 5-6 σειρές. Μάλλον παππούς μου θα ήσουνα! :D :D :D

95γ εσσο (236)

[aggelikiglafki]

Η ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΛΙΓΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ.
ΕΞΑΛΛΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΥΧΑΙΑ ΟΛΑΜ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ,