"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Συνέβη το 2001...

Ένα πούλμαν με προσκυνητές απο χωριό της Αχαίας φτάνει στην Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας στην Φωκίδα. Όταν κατέβηκαν όλοι απο το πούλμαν και κατευθύνθηκαν στο ναό, μια κυρία προσκυνήτρια φώναζε και έλεγε: "Παναγία μου, απαιτώ το παιδί μου να γίνει καλά". Το έλεγε και το ξαναέλεγε. Όταν της υποδείχτηκε πως δεν είναι σωστό να λέει απαιτώ, εκείνη έλεγε πως "'οχι, απαιτώ το παιδί μου να γίνει καλά γιατί είναι μολις 28 χρονών, έχει γυναίκα και δυο παιδιά". Πέρασε ο καιρός και τον επόμενο χρόνο ένας απο τους υπόλοιπους προσκυνητές εφτασε στο μοναστήρι ξανά. Εκεί τον αναγνώρισε και τον θυμήθηκε μια μοναχή και του είπε:
- Εσεις δεν ήσασταν περισυ σε εκείνο το γκρουπ μες εκέινη την κυρια που φωναζε στην Παναγία απαιτώ;
- Ναι ημουν και εγώ, απάντησε αυτός
-Και τι έγινε;
- Ο νεός, έκανε ο κύριος περίλυπος, εγινε καλά αλλά τωρα δεν υπάρχει ουτε αυτός ούτε οι γονείς του
-Γιατί;;;
- Ο νεος πραγματι εγινε καλά. Με τον καιρό όμως συνδεθηκε με μια τραγουδιστρια, οντας παντρεμένος, σε ενα τοπικο κεντρο,και αφησε τη γυναικα του και τα παιδια του. Στις επιμονες συστασεις των γονεων του να τα αφησει ολα και να ξαναγυρίσει πίσω στην οικογενειά του,αυτός νευρίασε, πηρε μια καραμπίνα και τους εκτελεσε όλους, μητερα, πατερα και στο τελος αυτοκτόνησε...

Θεέ μου, τι τραγωδία.

Ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους και να συγχωρέσει το δράστη. Πόση προσευχή πρέπει να κάνουμε για τη σωτηρία της ψυχής του ; Πόση προσευχή να κάνουμε για την οικογένειά του , τους γονείς, τη γυναίκα, τα παιδιά του ;

Πόσα ανθρώπινα δράματα ! Ευτυχώς, υπάρχουν οι προσευχές των μοναχών και των ιερέων και των Αγίων και των Αγγέλων και της Παναγίας. Που θα βρισκόμασταν αλλιώς ; Πάτο ή μάλλον πιο κάτω από τον πάτο.

Κανείς δε μπορεί να πεί τίποτα για την κατάληξη του παιδιού και των γονιών του.
Ότι και να πούμε υποθέσεις θα είναι.
Το μόνο σίγουρο είναι, ότι το "απαιτώ" δεν είναι ο ενδεδειγμένος
τρόπος, για να εκφράσουμε ένα άιτημά μας προς το Θεό.

Ο νέος αυτός είχε καρκίνο ξεχασα να σας πω. Νομίζω πάντως πως το νοημα απο αυτη την αληθινη τραγωδία είναι πως ο Θεος ξερει καλυτερα απο εμας και μας συμβαινει κατι κακο ο Θεος το επιτρεπει. Εμεις είτε ευλαβικα θα ζητάμε τη βοηθεια του ή θα υπομενουμε. άλλωστε ξερουμε πως στενη ειναι η πυλη και πως ο υπομενων εις τελος σωθησεται...

Γιατι να φανεις κακος χαρακτηρας λεγοντας απαιτω, λες εκει με αξιοπρεπεια βοηθησε με, ε, και εαν δεν βοηθησει η ζωη προχωρα μονος εισαι? ολοι θα πεθανουμε.
Εδω ο μακαριστος Αρχιεπισκοπος δεν απαιτησε που ηταν και αρχιερευς....
Εχω διαβασει και εγω (εδω ισως?) μια ιστορια για μια μανα που πεθαναν τα 2 της παιδια και δεν ξαναπηγε στην εκκλησια κλπ...
Θα παραβλεψω το λογικο αδιεξοδο που δημιουργουν τετοιες διηγησεις, αφου κατ' εμε το μονο που προσφερει η αναλυση του ειναι αυτο που προσφερει και ο πασατεμπος
Λυπαμαι, ο Θεος να τους ελεησει.

το απαιτώ.....είναι το ζήτημα.....δηλαδή η Παναγία έκανε με τη χάρη της καλά το παιδί....και μετά τι;;;;
το τιμώρησε;;;; και μαζί τους γονείς του;;;;
νομίζω πως ότι έγινε οφείλεται στην μη ευγνομωσύνη του ανθρώπου για τη ζωή που του χάρισε ο Θεός....
δεν μας οδηγεί κανείς στις πράξεις μας εκτός απο εμάς τους ίδιους
δε δέχομαι πως ο Θεός της αγάπης και του ελέους.....ζητεί την απώλεια των δημιουργημάτων του.

Υπάρχουν δύο είδη πίστεως. Η μικρή πίστη και η μεγάλη πίστη.
Η μικρή πίστη λέει, πως ο Θεός θα φέρει τα πράγματα όπως τα θέλουμε.
Η μεγάλη πίστη λέει, πως θα θέλουμε τα πράγματα όπως τα φέρνει ο Θεός.
Μακάριος ο άνθρωπος που έχει αυτή τη μεγάλη πίστη.

Αλέξανδρος Τσιριντάνης. Από το βιβλίο "Η Πίστης ως βίωμα", τομ. Γ'
Αναδημοσίευση από "Το Άγγελμα της ημέρας".

Απαιτώ! - Ένα θαύμα κατ' απαίτηση...(Αληθινή ιστορία)

Το θαύμα, που θα εξιστορηθεί τώρα, δυστυχώς, όπως έδειξαν τα πράγματα, δεν έγινε κατ᾿ ευδοκίαν Θεού αλλά κατ᾿ απαίτησιν κάποιας μητέρας, που θεώρησε η δυστυχής τη δική της γνώμη και επιθυμία πιο σωστή από τη Θεία απόφαση που είχε ληφθεί για το καλό του παιδιού της. Γι᾿ αυτό και μπαίνοντας στην εκκλησία της Παναγίας μαζί με άλλους συμπροσκυνητάς, διότι είχε έρθει με πούλμαν από ένα μεγάλο χωριό του νομού Αχαΐας, φώναζε•

―Απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά.

Όταν της υπεδείχθει ότι δεν πρέπει να λέη στην Παναγία «απαιτώ», εκείνη είπε·

―Το απαιτώ, γιατί το παιδί μου είνε 28 χρονών και έχει μικρό παιδάκι και οι γιατροί είπαν ότι σε 15 μέρες θα πεθάνη, γιατί έχει ολικό καρκίνο.

Όσοι την άκουσαν να προσεύχεται κατ᾿ αυτό τον τρόπο, προσπάθησαν να την συμβουλεύσουν· της είπαν, πως στην προσευχή πρέπει να παρακαλούμε και όχι να απαιτούμε, γιατί ο Θεός, ο πραγματικός πατέρας των ανθρώπων, αγαπά το πλάσμα Του απείρως περισσότερο ακόμη κι από μία μάνα. Επί πλέον της είπαν ν᾽ αφήσει το παιδί της στα χέρια της Παναγίας να το σώσει, γιατί Εκείνη δίνει τη βοήθειά της κατά το συμφέρον του κάθε ανθρώπου. Αυτή όμως, δυστυχώς, πιο εξαγριωμένη φώναζε·

―Απαιτώ, απαιτώ, Παναγία μου, το παιδί μου να γίνει καλά!!

Δεν ήθελε να καταλάβει πως κανείς δεν πρέπει να απαιτεί, γιατί η Παναγία, σαν στοργική Μάνα, ξέρει καλύτερα απ᾽ όλους μας τι είνε καλύτερο πρώτα για την σωτηρία της ψυχής μας. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς έδωσε το υπόδειγμα της σωστής προσευχής· «Πάτερ μου, ει δυνατόν εστι, παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο, πλην ουχ ως εγὼ θέλω, αλλ’ ως συ» (Ματθ. 26,39) Την τελευταία απόφαση την αφήνουμε στην αλάνθαστη και σωτήρια κρίση του Θεού.

※

Μετά από ένα περίπου χρόνο, κάποιος από τους προσκυνητάς που είχαν έρθει με την εν λόγω μητέρα, ξαναήλθε να προσκυνήσει την Χάρη Της και έλεγε μεγαλοφώνως μπροστά στην εικόνα της Παναγίας·

―Παναγία μου, το θέλημά Σου να γίνεται, μα το κακό που είδα στο χωριό μου!…

Όταν ρωτήθηκε τι έγινε στο χωριό του, απάντησε και διευκρίνισε πότε είχε έρθει και για ποιο περιστατικό μιλούσε. Αναφερόταν στην περίπτωση της κυρίας που φώναζε το «απαιτώ». Τότε η ηγουμένη τον ρώτησε·

―Τι έγινε ο γιος της κυρίας;

―Έγινε καλά, αλλά τώρα δεν υπάρχει ούτε αυτός ούτε οι γονείς του.

Στην απορία «γιατί;» ο προσκυνητής απήντησε με θλίψη·

―Όταν ο γιος της έγινε καλά, πήγε σ᾽ ένα νυχτερινό κέντρο και συνδέθηκε με την εκεί τραγουδίστρια. Έφυγε από το σπίτι του και έμενε στην τραγουδίστρια.

Οι γονείς του, που στενοχωρούντο για την παράνομη αυτή συμπεριφορά του, όταν τον συναντούσαν τον συμβούλευαν να αλλάξη τακτική.

―Δεν κάνει, παιδί μου, του έλεγαν· έχεις νέα γυναίκα και μικρό παιδί, γύρισε σπίτι σου.

Επειδή όμως ο γιος ενωχλείτο από τις συμβουλές των γονέων του, μια μέρα που θύμωσε πολύ εναντίον τους, πήρε το κυνηγετικό του όπλο (γιατί ήταν και κυνηγός) σκότωσε τη μάνα του και τον πατέρα του και εν συνεχεία αυτοκτόνησε!
※
Όσοι άκουσαν το περιστατικό έφριξαν. Μητροκτόνος, πατροκτόνος και αυτόχειρας!

Δεν ήταν απείρως καλύτερα να φύγη με έναν φυσιολογικό θάνατο, και μάλιστα εξιλεωτικό, όπως γίνεται όταν υπομένει ο ασθενής την αρρώστια του; Η Παναγία δεν ήξερε καλύτερα; Η σαρκική του μάνα απαιτούσε την υγεία του σώματος και αγνοούσε τον κίνδυνο του χαμού της ψυχής του παιδιού της, που τώρα είνε αιώνιος. Ενώ η στοργική Παναγία, γνωρίζοντας τον κίνδυνο, προσπάθησε να το εξιλεώση με την αρρώστια, για να σωθή η ψυχή του. Η παράλογη απαίτηση της μάνας το κατεδίκασε αιωνίως.

Είθε με απόλυτη εμπιστοσύνη να αναθέτουμε κάθε πρόβλημά μας, χωρίς υποδείξεις λύσεως, στην Παναγία· και Εκείνη, να πιστεύουμε απόλυτα, ό,τι επιτρέψει θα είνε και η καλύτερη λύση των προβλημάτων μας κατά το «γενηθήτω το θέλημά Σου».


http://orthodoxaperasmata.blogspot.de/2 ... st_14.html

Απάντηση..... ήταν!