Πριν μερικα χρονια επισκεφτηκα ενα καθολικο ναο που στο σημειο του τεμπλου που εχουμε εμεις το Χριστο ηταν ενα κατσικακι με ενα στεμα. τι συμβολιζε αυτο?....Υπηρχαν μπροστα στο ιερο 2 μαρμαρινες λεκανες με νερο και μας ειπαν να βουτηξουμε τα χερια μας μεσα και μετα να κανουμε το σταυρο μας.Μουσικη ακουγονταν παντου,δεν υπηρχαν ψαλτες,αγαλματα παντου,και στο μεσο του ναου ο Χριστος ξαπλωμενος και ματωμενος.
Κι ερχομαι να ρωτησω μπορει καποιος να μου πει ποιες διαφορες ακριβως εχουμε με τους Καθολικους?Δηλαδη γιορταζουν και τιμουν τους Αγιους οπως εμεις? εχουν τα ιδια μυστηρια?τι βιβλια διαβαζουν? Μελετουν Π Διαθηκη και Κ Διαθηκη?
Τι πρεσβευουν οι Καθολικοι σε αντιθεση με μας?
Γιατι τα νησια μας ειναι γεματα απο καθολικες εκκλησιες? ιδιως οι Κυκλαδες?
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Ελπίδα, η απάντηση που ζητάς απαιτεί ολόκληρους τόμους. Υπάρχει δογματικό, εκκλησιαστικό και λειτουργικό χάος ανάμεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τους Ρωμαιοκαθολικούς.
Μια περιληπτική αναφορά σ' αυτά από αξιόπιστη πηγή είναι η παρακάτω:
Βασικά σημεία διαφοράς μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Παπισμού
Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
1. Οι Επίσκοποι της Παλαιάς Ρώμης, παρά τις μικρές και μη ουσιαστικές διαφορές, είχαν πάντοτε κοινωνία με τους Επισκόπους της Νέας Ρώμης και τους Επισκόπους της Ανατολής μέχρι το 1009-1014, όταν για πρώτη φορά κατέλαβαν τον θρόνο της Παλαιάς Ρώμης οι Φράγκοι Επίσκοποι. Μέχρι το 1009 οι Πάπες της Ρώμης και οι Πατριάρχες της Κωνσταντινουπόλεως ήσαν ενωμένοι στον κοινό αγώνα εναντίον των Φράγκων Ηγεμόνων και Επισκόπων, αλλά και των κατά καιρούς αιρετικών.
2. Οι Φράγκοι στην Σύνοδο της Φραγκφούρτης το 794 κατεδίκασαν τις αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου και την τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων. Επίσης το 809 οι Φράγκοι εισήγαγαν στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque, την διδασκαλία δηλαδή περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος εκ του Πατρός και εκ του Υιού. Αυτήν την εισαγωγή κατεδίκασε τότε και ο ορθόδοξος Πάπας της Ρώμης. Στην Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως επί Μεγάλου Φωτίου, στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι του ορθοδόξου Πάπα της Ρώμης, κατεδίκασαν όσους είχαν καταδικάσει τις αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου και όσους προσέθεσαν στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque. Όμως για πρώτη φορά ο Φράγκος Πάπας Σέργιος Δ' το 1009 στην ενθρονιστήρια επιστολή του προσέθεσε στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque και ο Πάπας Βενέδικτος Η’ εισήγαγε το πιστεύω με το Filioque στην λατρεία της Εκκλησίας, οπότε ο Πάπας διεγράφη από τα δίπτυχα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
3. Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την κτίση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες. Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείται ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθή.
Από αυτήν την βασική διδασκαλία προέρχεται η διδασκαλία περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος εκ του Πατρός και εκ του Υιού, το καθαρτήριο πύρ, το πρωτείο του Πάπα κλπ.
4. Εκτός από την θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού στο θέμα της ουσίας και ενεργείας στον Θεό, υπάρχουν άλλες μεγάλες διαφορές, που έγιναν κατά καιρούς αντικείμενα θεολογικών διαλόγων, ήτοι:
– το Filioque, ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό με αποτέλεσμα να μειώνεται η μοναρχία του Πατρός, να καταργήται η τέλεια ισότητα των προσώπων της Αγίας Τριάδος, να μειώνεται ο Υιός κατά την ιδιότητά Του να γεννά, εάν υπάρχει ενότητα μεταξύ Πατρός και Υιού, να υποτιμάται το Άγιον Πνεύμα ως μη ισοδύναμο και ομόδοξο με τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, αφού παρουσιάζεται ωσεί “πρόσωπο στείρο”,
– η χρησιμοποίηση αζύμου άρτου στην θεία Ευχαριστία που παραβαίνει τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός ετέλεσε το μυστικό δείπνο,
– ο καθαγιασμός των “τιμίων δώρων” που γίνεται όχι με την επίκληση, αλλά με την απαγγελία των ιδρυτικών λόγων του Χριστού “λάβετε φάγετε... πίετε εξ αυτού πάντες...”,
– η θεωρία ότι η σταυρική θυσία του Χριστού εξιλέωσε την θεία δικαιοσύνη, που παρουσιάζει τον Θεό Πατέρα ως φεουδάρχη και παραθεωρεί την Ανάσταση,
– η θεωρία περί της “περισσευούσης αξιομισθίας” του Χριστού και των αγίων που την διαχειρίζεται ο Πάπας,
– ο χωρισμός και η διάσπαση μεταξύ των μυστηρίων Βαπτίσματος, Χρίσματος, και θείας Ευχαριστίας,
– η διδασκαλία περί της κληρονομήσεως της ενοχής του προπατορικού αμαρτήματος,
– οι λειτουργικές καινοτομίες σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας (Βάπτισμα, Χρίσμα, Ιερωσύνη, Εξομολόγηση, Γάμος, Ευχέλαιον),
– η μη μετάληψη των λαϊκών από το “Αίμα” του Χριστού,
– το πρωτείο του Πάπα, κατά το οποίο ο Πάπας είναι “ο episcopus episcoporum και η πηγή της ιερατικής και της εκκλησιαστικής εξουσίας, είναι η αλάθητος κεφαλή και ο Καθηγεμών της Εκκλησίας, κυβερνών αυτήν μοναρχικώς ως τοποτηρητής του Χριστού επί της γής” (Ι. Καρμίρης). Με αυτήν την έννοια ο Πάπας θεωρεί τον εαυτό του διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου, στον οποίον υποτάσσονται οι άλλοι Απόστολοι, ακόμη και ο Απόστολος Παύλος,
– η μη ύπαρξη συλλειτουργίας κατά τις λατρευτικές πράξεις,
– το αλάθητο του Πάπα,
– το δόγμα της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου και γενικά η μαριολατρεία, κατά την οποία η Παναγία ανυψώνεται στην Τριαδική θεότητα και μάλιστα γίνεται λόγος και για Αγία Τετράδα,
– οι θεωρίες της analogia entis και analogia fidei που επικράτησαν στον δυτικό χώρο.
– η συνεχής πρόοδος της Εκκλησίας στην ανακάλυψη των πτυχών της αποκαλυπτικής αλήθειας,
– η διδασκαλία περί του απολύτου προορισμού,
– η άποψη περί της ενιαίας μεθοδολογίας για την γνώση του Θεού και των κτισμάτων, η οποία οδήγησε στην σύγκρουση μεταξύ θεολογίας και επιστήμης.
5. Επίσης, η μεγάλη διαφοροποίηση, η οποία δείχνει τον τρόπο της θεολογίας βρίσκεται και στην διαφορά μεταξύ σχολαστικής και ησυχαστικής θεολογίας. Στην Δύση αναπτύχθηκε ο σχολαστικισμός, ως προσπάθεια διερεύνησης όλων των μυστηρίων της πίστεως με την λογική (Άνσελμος Καντερβουρίας, Θωμάς Ακινάτης), ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία επικρατεί ο ησυχασμός, δηλαδή η κάθαρση της καρδιάς και ο φωτισμός του νού, για την απόκτηση της γνώσης του Θεού. Ο διάλογος μεταξύ του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και του σχολαστικού και ουνίτη Βαρλαάμ είναι χαρακτηριστικός και δείχνει την διαφορά.
6. Συνέπεια όλων των ανωτέρω είναι ότι στον Παπισμό έχουμε απόκλιση από την ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνεται μεγάλη σημασία στην θέωση που συνίσταται στην κοινωνία με τον Θεό, δια της οράσεως του ακτίστου Φωτός, οπότε οι θεούμενοι συνέρχονται σε Οικουμενική Σύνοδο και οριοθετούν ασφαλώς την αποκαλυπτική αλήθεια σε περιπτώσεις συγχύσεως, εν τούτοις στον Παπισμό δίνεται μεγάλη σημασία στον θεσμό του Πάπα, ο οποίος Πάπας υπέρκειται ακόμη και από αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους. Σύμφωνα με την λατινική θεολογία “η αυθεντία της Εκκλησίας υπάρχει τότε μόνον όταν στηρίζεται και εναρμονίζεται με την θέληση του Πάπα. Σε αντίθετη περίπτωση εκμηδενίζεται”. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι θεωρούνται ως “συνέδρια του Χριστιανισμού που συγκαλούνται υπό την αυθεντία και την εξουσία και την προεδρία του Πάπα”.
Αρκεί να βγή ο Πάπας από την αίθουσα της Οικουμενικής Συνόδου, οπότε αυτή παύει να έχη κύρος. Ο Επίσκοπος Μαρέ έγραψε: “θά ήταν πιο ακριβείς οι ρωμαιοκαθολικοί αν εκφωνώντας το “Πιστεύω” έλεγαν: “καί εις έναν Πάπαν” παρά να λένε: “καί εις μίαν... Εκκλησίαν”.
Επίσης, “η σημασία και ο ρόλος των Επισκόπων μέσα στην ρωμαϊκή Εκκλησία δεν είναι παρά απλή εκπροσώπηση της παπικής εξουσίας, στην οποία και οι ίδιοι οι Επίσκοποι υποτάσσονται, όπως οι απλοί πιστοί”. Στην παπική εκκλησιολογία ουσιαστικά υποστηρίζεται ότι “η αποστολική εξουσία εξέλιπε με τους αποστόλους και δεν μετεδόθη στους διαδόχους τους επισκόπους. Μονάχα η παπική εξουσία του Πέτρου, υπό την οποίαν βρίσκονταν όλοι οι άλλοι, μετεδόθη στους διαδόχους του Πέτρου, δηλαδή στους Πάπες”. Μέσα σε αυτήν την προοπτική υποστηρίζεται από την παπική “Εκκλησία” ότι όλες οι Εκκλησίες της Ανατολής είναι διϊστάμενες και έχουν ελλείψεις και κατά οικονομίαν μας δέχονται σε κοινωνία, και βέβαια κατ’ οικονομίαν μας δέχονται ως αδελφάς Εκκλησίας, επειδή αυτή αυτοθεωρείται ως μητέρα Εκκλησία και εμάς μας θεωρούν θυγατέρες Εκκλησίες.
7. Το Βατικανό είναι κράτος και ο εκάστοτε Πάπας είναι ο ηγέτης του Κράτους του Βατικανού. Πρόκειται για μια ανθρωποκεντρική οργάνωση, για μια εκκοσμίκευση και μάλιστα θεσμοποιημένη εκκοσμίκευση. Το Κράτος του Βατικανού ιδρύθηκε το 755 από τον Πιπίνο τον Βραχύ, πατέρα του Καρλομάγνου και στην εποχή μας αναγνωρίσθηκε το 1929 από το Μουσολίνι. Είναι σημαντική η αιτιολογία της ανακηρύξεως του Παπικού Κράτους, όπως το υποστήριξε ο Πίος ΙΑ’: “ο επί της γης αντιπρόσωπος του Θεού δεν δύναται να είναι υπήκοος επιγείου κράτους”. Ο Χριστός ήταν υπήκοος επιγείου κράτους, ο Πάπας δεν μπορεί να είναι! Η παπική εξουσία συνιστά θεοκρατία, αφού η θεοκρατία ορίζεται ως ταύτιση κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας σε ένα πρόσωπο. Σήμερα θεοκρατικά κράτη είναι το Βατικανό και το Ιράν.
Είναι χαρακτηριστικά τα όσα υποστήριξε στον ενθρονιστήριο λόγο του ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198-1216): “Αυτός που έχει τη νύμφη είναι ο νυμφίος. Αλλά η νύμφη αυτή (η Εκκλησία) δε συνεζεύχθη με κενά τα χέρια, αλλά πρόσφερε σε μένα ασύγκριτη πολύτιμη προίκα, δηλ. την πληρότητα των πνευματικών αγαθών και την ευρύτητα των κοσμικών, το μεγαλείο και την αφθονία αμφοτέρων... Σά σύμβολα των κοσμικών αγαθών μου έδωσε το Στέμμα, τη Μίτρα υπέρ της Ιερωσύνης, το Στέμμα για τη βασιλεία και με κατέστησε αντιπρόσωπο Εκείνου, στο ένδυμα και στο μηρό του οποίου γράφτηκε: ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων”.
Επομένως, υπάρχουν μεγάλες θεολογικές διαφορές, οι οποίες καταδικάσθηκαν από την Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου και στην Σύνοδο επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, όπως φαίνεται και στο “Συνοδικό της Ορθοδοξίας”. Επί πλέον και οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι Τοπικές Σύνοδοι μέχρι τον 19ο αιώνα καταδίκαζαν όλες τις πλάνες του Παπισμού. Το πράγμα δεν θεραπεύεται ούτε βελτιώνεται από κάποια τυπική συγγνώμη που θα δώση ο Πάπας για ένα ιστορικό λάθος, όταν οι θεολογικές απόψεις του είναι εκτός της Αποκαλύψεως και η Εκκλησιολογία κινείται σε εσφαλμένο δρόμο, αφού μάλιστα ο Πάπας παρουσιάζεται ως ηγέτης του Χριστιανικού κόσμου, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και βικάριος - αντιπρόσωπος του Χριστού πάνω στην γή, ωσάν ο Χριστός να έδωσε την εξουσία του στον Πάπα και Εκείνος αναπαύεται ευδαίμων στους Ουρανούς.
Ναι Νικο μου το ξερω οτι ειναι τεραστιο το θεμα απλα ηθελα με λιγα λογια να διευκρινιστουν ορισμενες μου αποριες...καποιες διαφορες που υπαρχουν αναμεσα στα δυο δογματα. Ο Παπας βαζει τον εαυτο του δηλαδη αν καταλαβα καλα πιο πανω απο τους Αποστολους?...Δεν τιμουνται οι Αποστολοι στους Καθολικους οπως τους τιμουμε εμεις? δεν υπαρχει στη Θεια Μεταληψη αιμα του Χριστου αλλα μονο ο αζυμος αρτος ο οποιος τι συμβολιζει?μονο το Σωμα του Χριστου?
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Eleimon, ξερεις μια πληγη που την ανοιγεις μετα απο 1.000 και πλεον ετη, ποσο ασχημα μυριζει..
Μεγαλη πληγη ανοιξες. Τι το ηθελες αυτο το θεμα τωρα; Αστο καλυτερα.
Ας δωσει ο Θεος μια ημερα, να παμε εκει που ειμασταν πριν το καταραμενο εκεινο πρωινο του 1.054 μ.Χ. οταν αφησαν οι Παπικοι καρδιναλιοι το αναθεμα πανω στην τραπεζα της Αγιας Σοφιας, και επισημοποιηθηκε πλεον το σχισμα των Εκκλησιων Πρεσβυτερας και Νεας Ρωμης, με αποτελεσμα ολα τα φοβερα και τραγικα γεγονοτα που μας ταλαιπωρουν απο τοτε;
Eιναι ισως η μεγαλυτερη νικη που μπορεσε ποτε να πετυχει ο διαβολος κατα της Εκκλησιας, αλλα θαρθει καιρος που δεν θα την χαιρεται πια. Αμην.
Παντως εν κατακλειδι, να εχεις υπόψιν σου, οτι το πληρωμα της αληθειας και της Χαριτος του Θεου, ειναι με την Ορθοδοξια, εξ'ου και το ονομα της, χωρις να μπλεκεις σε λεπτομερειες, και οποιος θελει, ας το αμφισβητησει αυτο.
Καλή μου Ελπίδα πριν λίγες μέρες είχε βάλει κάτι παρόμοιο ερώτημα. Αν το είχες προσέξει θα είχες λιγότερες απορίες. ¨Οπως ειπώθηκε είναι τεράστιο θέμα και δεν λύνεται με ένα Ναι και με ένα ¨Οχι Θ α σου πω μερικά. ¨Οχι γιατί είμαστε χωρισμένοι σε δύο γιατί τότε θα πρέπει να φωνάξω τον Μάρκο τον Ευγενικό να σου τα πει Λέω μεγάλες διαφορές που έχουμε..
Η Γραφή λέει Πίεται εξ' αυτού πάντες οι παπικοί αν και δεν είναι σώμα και αίμα Χριστού αυτό που κάνουν ¨οσο κρατάει μια Αρτοκλασία δική μας και ένα μνημόσυνο αυτή είναι όλη η λειτουργία τους ¨Έστω αυτό που ονομάζουν Αγία Κοινωνία δεν δίνουν στον λαό γατί δεν άξιος σύμφωνα με το πιστεύω τους και είναι άξιοι μόνο οι ιερείς του και μόνον αυτοί θα πάρουν Αγία Κοινωνία
Και αυτό που λέει ο Χριστός Πάντες πάει περίπατο. ¨Έχουν κάνει δικές τους γιορτές και διατηρούν μέρος των Αγίων μας Θεωρούν τον Απόστολο Πέτρο ανώτερο από την Παναγία μας και στις 23 Ιανουαρίου έχουν ορίσει γιορτή της Παναγίας τον γάμο με τον Ιωσήφ αν είναι δυνατόν τέτοιες βλασφημίες
Ανακηρύττουν αγίους έως να πεις ένα Ο Καρδινάλιος έχει ανώτερο βαθμό από έναν Μητροπολίτη έχει την σημασία σαν να λέμε Γκεστάπο Δλδ μπορεί να χειροτονήσει έναν καρδινάλιον σε μια θέση που έχει ανάγκη. Ας πούμε λογιστικά. Και ας μην ξέρει ούτε το Πάτερ υμών
Όταν τύχεις σε γάμο τους παίζουν ολόκληρο θέατρο μέχρι να βρει τα δακτυλίδια ο γαμπρός γιαυτο εδώ που είναι πιο τακτικά οι μικτοί αυτοί γάμοι μένουν με το στόμα ανοιχτό με την τελετή την δική μας συγκρίνοντας την δική τους Εγώ λέω δεν έχουμε τίποτα με αυτούς Και κάτι σπουδαίο και
τελειώνω γιατί καλά σου είπαν μια ιστορία ολόκληρη δεν λύνεται τόσο εύκολα.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1964 έδωσαν άφεση αμαρτιών στους Εβραίους για την Σταύρωση του Χριστού.
Μα θα πεις καλά είναι να συγχωρούμε. Γιατί ζήτησαν οι Εβραίοι την συγχώρεση; Και γιατί
[Αλλά ;ώς ο ληστής ομολογώ Σοι,
Μνύσθητί μου, Κύριε,
Εν τη Βασιλεία Σου.
Εν συντομία θα σου πω ότι οι ρωμαιοκαθολικοί στην Ελλάδα είναι απόγονοι κατοίκων των νησιών που ασπάστηκαν το ρωμαιοκαθολικό δόγμα, ύστερα από αφόρητες πιέσεις, στα χρονια της Λατινοκρατίας στην Ελλάδα. Είναι απίστευτες οι μαρτυρίες για τους διωγμούς των Ορθοδόξων στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και στην Ελλάδα και στη Κύπρο.
Κατάλοιπα τέτοιων φαινομένων είναι η Ουνία, καθώς και η Πολωνία που μέχρι τον 16ο αιώνα ήταν Ορθόδοξη, αλλά με φοβερές πιέσεις την έκαναν ρωμαιοκαθολική. Και άλλοι Σλάβοι έτσι εντάχθηκαν στο ρωμαιοκαθολικισμό. Είναι μεγάλη ιστορία, από τις σταυροφορίες, που - αντί να ελευθερώσουν τους ΑγίουςΤόπου-διέλυσαν το Βυζάντιο, για να επιτύχουν την "ένωση" , με ταπεινωτικούς όρους !
Και πάνω σε αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου και δεν θα την κατανικήσουν ΠΟΤΕ οι δυνάμεις του Άδη ( Ματθ, 16:18 )
( http://clubs.pathfinder.gr/xristianos )
Και πάνω σε αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου και δεν θα την κατανικήσουν ΠΟΤΕ οι δυνάμεις του Άδη ( Ματθ, 16:18 )
( http://clubs.pathfinder.gr/xristianos )
Eυχαριστω παρα πολυ για τις πληροφοριες τον piloto και σενα Χαρη μου,οπως και το Διονυση και το Νικολα μας,το ξερω οτι ειναι πολυ μεγαλο θεμα αλλα ηθελα να γνωριζω καποιες λεπτομερειες γιατι τυγχανει να υπαρχουν 2 συμμαθητες των παιδιων μου που ειναι καθολικοι,και περιττο να σας πω τι γινεται μεσ τη ταξη στο μαθημα των Θρησκευτικων,εχουν αποψη για ολα τα θεματα,αναιρουν τα παντα στην Ορθοδοξια μας,και οι δασκαλοι κανουν τα στραβα ματια,κι ειναι μολις 12 χρονων,φανταστειτε τη πλυση εγκεφαλου εχει γινει....
Σκεφτομαι πολλες φορες οτι αν δεν τα ειχα θωρακισει τα παιδια απο μικρα,ποση πλανη υπαρχει και ποση υποκρισια....
Δεν ειχα ασχοληθει ποτε με τις διαφορες των δυο δογματων οπως και με το τι πρεσβευουν οι καθε ειδους αιρεσεις,αλλα ξαφνικα διαπιστωνω οτι ο κινδυνος δε ξερεις απο που θα σου εμφανιστει,και με οποιο τροπο μπορω θελω τουλαχιστον εγω να προφυλαξω τα αγαπημενα μου ατομα.
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
ΣΚΟΡΠΙΑ ΠΑΠΙΚΑ
Καλή μου Ελπίδα είναι αλήθεια ότι το θέμα αυτό δεν τελειώνει εύκολα, αλλά σιγά με το πάσο μας να φέρνουμε μερικά που είναι απαραίτητα, όπως γιατί στα νησιά μας και ιδίως οι Κυκλάδες είναι γεμάτα με Καθολικές Εκκλησίες.
Θα πρέπει να ξέρουμε ότι η Ιταλία παρέδωσε τα νησιά μας πίσω το 1948—Δλδ μετά τον πόλεμο που έχασε μαζί με τους Γερμανούς φυσικό θα ήταν να της ζητηθούν να επιστρέψει τα νησιά.
Καταλαβαίνεις τι είχε γίνει όλο αυτό το διάστημα;;;
Οι Βενετοί έφεραν μαζί τους στις Κυκλάδες Καπουτσίνους ιεραποστόλους και έκαμαν προσηλυτισμό των κατοίκων.
Με αυτόν τον τρόπο πολλοί κάτοικοι, ιδιαιτέρως της Σύρου και της Τήνου έγιναν καθολικοί.
Ακόμη και σήμερα υπάρχουν αρκετοί στη Σύρο, γνωστοί με το όνομα φραγκοσυριανή και σε άλλα νησιά.
Θυμάσαι και το ωραίο τραγούδι του Τσιτσάνη νομίζω; Η φραγκοσυριανή;
Μερικοί Επίσκοποι παρατήρησαν στον Πίον τον Θ΄ ότι δεν υπάρχει εις την παράδοσιν τέτοιον δόγμα . ο πάπας απήντησε.
Η παράδοση είμαι εγώ.
Όταν δε η Ισπανική εκκλησία είχε προσθέσει εις το Συμβολον της Πίστεως την φράσιν και εκ του Υιού, ο πάπας Λέων ο Γ΄ το 816= αποδοκίμασε εντόνος αυτήν την βέβηλον προσθήκην και διά να προφυλάξει την Λατινικήν Εκκλησίαν από αυτήν την πλάνην διέταξε και εχάραξαν
Ελλινιστίν και Λατινιστί το ορθόν Σύμβολον της Πίστεως εις δύο αργυράς πλάκας τας οποίας έθεσεν εις τον ναόν του Αγίου Πέτρου.
Εις αυτάς έγραψε τας εξής λέξης
Ταύτα Λέων έθηκα διά αγάπην και φύλαξιν της Ορθοδόξου Πίστεως
Αυτό είναι μία βεβαίωση ακόμη ότι οι παπικοί μέχρι το 1054 ήταν Ορθόδοξοι.
Σε άλλη μέρα θα φέρω λίγα πάλι για να γνωρίσουν όσοι δεν ξέρουν τις μεγάλες διαφορές που προέκυψαν μετά τον χωρισμό. Και επειδή είναι καταραμένο σε όσους φέρουν διχοτόμηση μέσα στην καθολική Εκκλησία, έχασαν πλέον το Άγιο Πνεύμα Δεν έχουν πλέον Άγιο Πνεύμα, και θες ένα παράδειγμα;;
Ούτε αγιασμό δεν μπορούν να κάνουν.. Για να διατηρηθεί λίγες μέρες βάζουν αλάτι μέσα. Και εγώ διατηρώ Αγιασμό από την Παναγία της Τήνου κάπου 20—χρόνια.
Χάρης
[Αλλά ;ώς ο ληστής ομολογώ Σοι,
Μνύσθητί μου, Κύριε,
Εν τη Βασιλεία Σου.
