Σήμερα ζούμε, αύριο δεν υπάρχουμε.

[smarti]

Σήμερα ζούμε, αύριο δεν υπάρχουμε. Τι θα μας ξημερώσει αύριο, μόνο ο Θεός το ξέρει. Γιατί πονάει ένας θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου τόσο πολύ, ενώ ξέρουμε ότι αυτός είναι ο μοναδικός προορισμός μας. Αν βλέπαμε κάθε μέρα σαν την τελευταία μας, θα αλλάζαμε κάτι θα ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι.Υπάρχουν στιγμές που ζούμε σαν να είναι αυτή η ζωή και σαν να μην υπάρχει ο Θάνατος. Και άλλες φορές ξυπνάμε έτσι ξαφνικά ........Μπορούμε κάθε μέρα να ζούμε σαν να είναι η τελευταία μας?

[petrosathonas]

Αληθινά μακάριος όποιος μπορεί και το σκέφτεται αυτό.

[aposal]

Υπάρχει ένα ανέκδοτο που λέει : Ζήσε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία σου. Κάποια μέρα θα έχεις δίκιο!

[Nadia]

Σήμερα ζούμε, αύριο δεν υπάρχουμε. Τι θα μας ξημερώσει αύριο, μόνο ο Θεός το ξέρει. Γιατί πονάει ένας θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου τόσο πολύ, ενώ ξέρουμε ότι αυτός είναι ο μοναδικός προορισμός μας. Αν βλέπαμε κάθε μέρα σαν την τελευταία μας, θα αλλάζαμε κάτι θα ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι.Υπάρχουν στιγμές που ζούμε σαν να είναι αυτή η ζωή και σαν να μην υπάρχει ο Θάνατος. Και άλλες φορές ξυπνάμε έτσι ξαφνικά ........Μπορούμε κάθε μέρα να ζούμε σαν να είναι η τελευταία μας?

Πολύ σοφό αυτό αν και μακάβριο. Ο σημερινός ανθρωπος θέλει να ζήσει στη γή και δεν σκεφτεται τα πνευματικά. Οπότε ο θάνατος μοιάζει κάτι ασχημο που όντως είναι.

[theodora]

Σήμερα ζούμε, αύριο δεν υπάρχουμε. Τι θα μας ξημερώσει αύριο, μόνο ο Θεός το ξέρει. Γιατί πονάει ένας θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου τόσο πολύ, ενώ ξέρουμε ότι αυτός είναι ο μοναδικός προορισμός μας. Αν βλέπαμε κάθε μέρα σαν την τελευταία μας, θα αλλάζαμε κάτι θα ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι.Υπάρχουν στιγμές που ζούμε σαν να είναι αυτή η ζωή και σαν να μην υπάρχει ο Θάνατος. Και άλλες φορές ξυπνάμε έτσι ξαφνικά ........Μπορούμε κάθε μέρα να ζούμε σαν να είναι η τελευταία μας?

Σήμερα ζούμε εδώ και αύριο αλλού........ Σήμερα με ζέστη, πείνα, πόνους, αγωνίες, μοναξιά, Αύριο χωρίς αυτά.
Πόσο δύσκολο μας είναι να αποχωριστούμε αυτό το σώμα το γεμάτο ηδονές και απαιτήσεις? Πόσο αγαπήσαμε αυτό και όλες τις καταστάσεις που μας έχουν αλυσοδέσει με αυτό? Πόσο δύσκολο να την αφήσουμε αυτή την ψυχή να αποδεσμευτεί από όλα αυτά και να πετάξει προς τον αιώνιο προορισμό της?
Ποιός έχει πει πως μόνο οι Άγιοι λαχταρούν να ελευθερώσουν την ψυχή τους από την καταδυναστεία του φθαρτού τούτου σώματος?
Σήμερα ζούμε και αύριο θα ζούμε. Στην παρούσα φάση που βρίσκομαι δεν μπορώ να πω πως όσο καλύτερος άνθρωπος σε αυτήν εδώ τη ζωή, θα ζήσω με περισσότερες "ανέσεις" εκεί.
Αυτό που πιστεύω είναι πως στην άλλη ζωή δεν θα υπάρχει πόνος, αδικία, απονιά, εγκατάλειψη, απελπισία, μοναξιά, άγχος, αρνητικές σκέψεις, απορίες, αρρώστιες, φοβίες υπαρκτές και μη.
Ποιός φοβάται τον θάνατο και την αιωνιότητα τελικά? Νομίζω μόνο 2. Ο σατανάς και ο άπιστος άνθρωπος.
Το ότι δεν "αλλάζουμε" διά μαγείας και από καλοί να γίνουμε "καλύτεροι", έτσι απλά γιατί το θέλουμε, δεν είναι αρνητικό, είναι φυσικό. Έχουμε διαφορετικά τάλαντα ο καθένας.
Η προσπάθεια και η πίστη αν είναι σε κάθε στιγμή αυτής εδώ της ζωής δίπλα μας, ένα μ΄εμάς, τότε όλα θα γίνουν υπέροχα και πανέμορφα. Πίστη........ και προσπάθεια και ας μην είμαστε ούτε τέλειοι, ούτε Άγιοι και η ψυχή θα πετάξει σαν πουλάκι και θα τρέξει εκεί που είναι η θέση της και ο προορισμός της.....

[ntinoula]

Ο θάνατος είναι απλά η μετάβαση στην άλλη ζωή. Τι καλύτερο να είσαι κοντά στο Θεό, είναι αυτό που ποθεί η καρδιά μας. Μακάρι να φύγουμε προετοιμασμένοι.

[lazarr]

Η διαρκής μνήμη του θανάτου, μας λένε οι γέροντες της ερήμου , είναι ο σφαλέστερος τρόπος για να μην αμαρτάνει κανείς...του κόβεται η διάθεση

[smarti]

Ο πόνος όμως για αυτούς που μένουν είναι αβάστακτος και το κενό μεγάλο. Στην θεωρία είναι όλα εύκολα, στην πράξη όμως είναι διαφορετικά ..εκεί μιλάει η καρδιά και ο πόνος και η θλίψη που βλέπεις στα μάτια των ανθρώπων που μείνανε πίσω. Ο θάνατος είναι πολύ σκληρός για αυτούς που ζουν τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου...Ο Θεός να τους δίνει δύναμη και κουράγιο.......

[fosterer]

Δεν ξέρω αν θεωρείτε εγωιστικό,αλλά όταν μία φορά με ρώτησαν ποιά είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου,απάντησα να πεθάνω υγειής και πριν από τους ανθρώπους που αγαπώ!
Τώρα που το σκέφτωμαι,είναι πράγματι εγωιστικό!

[eleimon]

Στο Ασκητήριό του πήγαινε, ο Γερό-Αββακούμ, τρεις-τέσσερις φορές τον χρόνο και έκανε Λειτουργίες και πάλι επέστρεφε στη Μονή της Λαύρας. Όταν πλησίαζε πια να κοιμηθεί, είχε λάβει πληροφορία και πήγε στο Ασκητήριό του, για να αφήσει τα οστά του εκεί στην Μετάνοιά του,όπου είχε αφήσει και τις σάρκες του,όταν ήταν νεώτερος, με τους υπερφυσικούς ασκητικούς αγώνες που έκανε, για να εξαϋλωθεί κάπως, όπως το απαιτεί το Αγγελικό Σχήμα.

Ένας πατέρας κάποτε τον είδε χαρούμενο και τον ρώτησε: Πολύ χαρούμενο σε βλέπω, γέροντα, ενώ κοντεύεις πια να πεθάνεις!

Και ο γέροντας απάντησε: Και γιατί να μην είμαι χαρούμενος, αδελφέ μου; Αφού αγωνίστηκα, όσο μπορούσα, από νέος με τη Χάρη του Θεού, τώρα χαίρομαι που θα πάω κοντά στο Χριστό.

" Έτσι χαρούμενοι φεύγουν οι καλοί αγωνιστές του Χριστού.
Ας τους μιμηθούμε..."