Μέγας Αγιασμός
Συντονιστής: Συντονιστές
Μέγας Αγιασμός
Να ρωτήσω:έχω φυλάξει λίγο Μέγα Αγιασμό στο σπίτι μου.Επιτρέπεται ορισμένες φορές να πίνω ή να ραντίζω το σπίτι μου?Έχω λάβει άπειρες απαντήσεις..Τελικά τι ισχύει?
- Teri
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2330
- Εγγραφή: Δευ Απρ 07, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: Αικατερίνα@Θεσσαλονίκη
Re: Μέγας Αγιασμός
Ρίξε μια ματιά κι εδώ!
Re: Μέγας Αγιασμός
Φυσικα και μπορεις να πινεις αλλα καλυτερα να μην ραντιζεις με αυτον, ραντιζε αντ αυτου με μικρο αγιασμο αφου ο Μεγας Αγιασμος ειναι "δευτερος" μετα την Θεια κοινωνια (Θ Κοινωνια, Μεγ. Αγιασμος, Αντιδωρο, Μικ. Αγιασμος) και οπως θα εχεις παρατηρησει τον πινουμε ΠΡΙΝ το αντιδωρο εν αντιθεση με τον μικρο που πινετε ΜΕΤΑ. Γιαυτο τον λογο ραντιζεται μονον την παραμονη και την ημερα των Θεοφανειων.
Οπως ειναι λογικο πρεπει παντα να πινετε με την απαραιτητη προετοιμασια.
Οπως ειναι λογικο πρεπει παντα να πινετε με την απαραιτητη προετοιμασια.
Δημοσ.: 590
Δημοσ.: 591 " Έρχομαι και εγώ...."
I'll take lives and show all no mercy that night
Attack those not knowing my force
Δημοσ.: 591 " Έρχομαι και εγώ...."
I'll take lives and show all no mercy that night
Attack those not knowing my force
Re: Μέγας Αγιασμός
Αν εχεις παει Εκκλησια και εχεις αντιδωρο μην το φας παρτο στο σπιτι πιες λιγο αγιασμο και μετα φαε και το αντιδωρο.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25134
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Re: Μέγας Αγιασμός
Νομίζω ότι είναι ΛΑΘΟΣ να λέμε ότι ο Αγιασμός είναι πάνω από το Αντίδωρο. Το Αντίδωρο το παίρνουμε όσοι μετέχουμε της Θείας Λειτουργίας που είναι το κορυφαίο Μυστήριο της Εκκλησίας μας. Και το παίρνουμε ΚΑΙ όσοι κοινωνούμε (για πρακτικούς λόγους, δηλαδή, για να καταπιούμε μαζί με το αντίδωρο και ό,τι ενδεχομένως έμεινε μέσα στο στόμα μας μετά τη θεία Κοινωνία), ΚΑΙ όσοι δεν κοινωνούμε, αντί για την Κοινωνία (αντί δώρου).panos0 έγραψε:Φυσικα και μπορεις να πινεις αλλα καλυτερα να μην ραντιζεις με αυτον, ραντιζε αντ αυτου με μικρο αγιασμο αφου ο Μεγας Αγιασμος ειναι "δευτερος" μετα την Θεια κοινωνια (Θ Κοινωνια, Μεγ. Αγιασμος, Αντιδωρο, Μικ. Αγιασμος) και οπως θα εχεις παρατηρησει τον πινουμε ΠΡΙΝ το αντιδωρο εν αντιθεση με τον μικρο που πινετε ΜΕΤΑ. Γιαυτο τον λογο ραντιζεται μονον την παραμονη και την ημερα των Θεοφανειων.
Οπως ειναι λογικο πρεπει παντα να πινετε με την απαραιτητη προετοιμασια.
Η σειρά, εξ όσων γνωρίζω, είναι :
1. Θεία Κοινωνία
2. Αντίδωρο
3. Αγιασμός (μικρός ή μεγάλος, ούτως ή άλλως έχουν την ίδια αξία)
4. Φαγητό
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Re: Μέγας Αγιασμός
Νομίζω Απόστολε πως κάνεις λάθος.aposal έγραψε:Νομίζω ότι είναι ΛΑΘΟΣ να λέμε ότι ο Αγιασμός είναι πάνω από το Αντίδωρο. Το Αντίδωρο το παίρνουμε όσοι μετέχουμε της Θείας Λειτουργίας που είναι το κορυφαίο Μυστήριο της Εκκλησίας μας. Και το παίρνουμε ΚΑΙ όσοι κοινωνούμε (για πρακτικούς λόγους, δηλαδή, για να καταπιούμε μαζί με το αντίδωρο και ό,τι ενδεχομένως έμεινε μέσα στο στόμα μας μετά τη θεία Κοινωνία), ΚΑΙ όσοι δεν κοινωνούμε, αντί για την Κοινωνία (αντί δώρου).panos0 έγραψε:Φυσικα και μπορεις να πινεις αλλα καλυτερα να μην ραντιζεις με αυτον, ραντιζε αντ αυτου με μικρο αγιασμο αφου ο Μεγας Αγιασμος ειναι "δευτερος" μετα την Θεια κοινωνια (Θ Κοινωνια, Μεγ. Αγιασμος, Αντιδωρο, Μικ. Αγιασμος) και οπως θα εχεις παρατηρησει τον πινουμε ΠΡΙΝ το αντιδωρο εν αντιθεση με τον μικρο που πινετε ΜΕΤΑ. Γιαυτο τον λογο ραντιζεται μονον την παραμονη και την ημερα των Θεοφανειων.
Οπως ειναι λογικο πρεπει παντα να πινετε με την απαραιτητη προετοιμασια.
Η σειρά, εξ όσων γνωρίζω, είναι :
1. Θεία Κοινωνία
2. Αντίδωρο
3. Αγιασμός (μικρός ή μεγάλος, ούτως ή άλλως έχουν την ίδια αξία)
4. Φαγητό
Ο Μεγάλος Αγιασμός είναι πάνω από αντίδωρο και σαφέστατα και από το μικρό Αγιασμό. Έχω ρωτήσει ιερείς γι' αυτό και μου είπαν πως διαβάζονται πολύ περισσότερα στο Μεγ. Αγιασμό και γι' αυτό είναι σχεδόν ισοδύναμος με τη Θ. Κοινωνία. Και γι αυτό λένε ότι πρέπει να τον γυρίσεις πίσω αν δεν τον πιεις την ίδια μέρα, ενώ τον μικρό μπορείς να τον κρατήσεις όσο θες
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 339
- Εγγραφή: Δευ Σεπ 18, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ@ΚΡΗΤΗ
Re: Μέγας Αγιασμός
Περί του Μεγάλου Αγιασμού και της χρήσεως αυτού
του Μακαριστού Μητροπολίτη Πατρών κυρού Νικοδήμου
Υπείκοντες εις ανατεθείσαν ημίν εντολήν της Διαρκούς Ιε¬ράς Συνόδου (υπ' αριθμ. 543/938/14.7.1998), προκληθείσαν εξ εισηγήσεως της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής Θείας Λατρείας και Ποιμαντικού Έργου (από 12.6.1998), όπως προβώμεν εις «την εκπόνησιν ειδικής γνωμοδοτήσεως περί του θέματος του Μεγάλου Αγιασμού, ήτοι πώς λαμβάνεται ούτος παρά των χρι¬στιανών, εάν φυλάσσεται και εάν εξ αυτού μεταλαμβάνουσιν» οι πιστοί, «της γνωμοδοτήσεως ταύτης δημοσιευθησομένης εις τα ΔΙΠΤΥΧΑ του επιόντος έτους 1999, προς ενημέρωσιν των ευλαβέστατων εφημερίων και πληροφόρησιν των πιστών», παρατηρούμεν τα εξής'
1. Δέον να είναι σαφές ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει εις τον τελούμενον Μέγαν Αγιασμόν της παραμονής των Θεοφανείων και εκείνον της κυρίας ημέρας της Εορτής. Ουχί ορθώς νομίζε¬ται ότι δήθεν τελείται την παραμονήν «μικρός Αγιασμός» και την επομένην ο «Μέγας». Πρόκειται περί στοιχειώδους αγνοίας και πλάνης. Και εις τας δύο περιπτώσεις πρόκειται περί του Μεγά¬λου Αγιασμού.
Μικρός Αγιασμός είναι ο συνήθως κατά μήνα τελούμενος (εις τους Ί. Ναούς και εις οικίας των χριστιανών), ως και εις διαφόρους τελετάς (εγκαινίων οικιών, καταστημάτων και ιδρυμά¬των, εις θεμελιώσεις κτισμάτων ή επί τη ενάρξει της χρήσεως και λειτουργίας των κ.λπ.). Ο δε Μέγας Αγιασμός τελείται μόνον δις του έτους (τη 5η και τη 6η Ιανουαρίου) εν τω Ναώ.
2. Ο Μέγας Αγιασμός φυλάσσεται καθ' όλον το έτος εν τω Ναώ. Φυλάσσεται δε πάντως ουχί άνευ λόγου. Και ο λόγος δεν είναι άλλος, ει μη δια να «μεταλαμβάνεται» υπό των πιστών, υπό ωρισμένας συνθήκας και προϋποθέσεις. Συνηθισμένη είναι η περίπτωσις πού αφορά εις τους διατελούντος υπό επιτίμιον του πνευματικού, κωλύον την συμμετοχήν αυτών εις την Θείαν Κοινωνίαν, προς καιρόν, και είθισται να δίδεται εις αυτούς, προς ευλογίαν και παρηγορίαν των, Μέγας Αγιασμός. Ουδέν κώλυμα υφίσταται προς τούτο, εφ' όσον μάλιστα ευρίσκονται εν μετάνοια και εξομολογήσει. Απαραιτήτως όμως πρέπει να συνειδητο¬ποιούν ότι ο Μέγας Αγιασμός δεν υποκαθιστά ούτε αντικαθιστά την Θείαν Κοινωνίαν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, προς την οποίαν οφείλουν να προετοιμάζωνται, δια της μετανοίας και απαλλαγής εκ των υπό της αμαρτίας κωλυμάτων, δια να αξιωθούν να κοινωνήσουν το ταχύτερον.
3. Ερωτάται, εάν ο Μέγας Αγιασμός δύναται να φυλάσσε¬ται και κατ' οίκον και να πίνωσιν εξ αυτού εν ώραις ασθενειών και κινδύνων και προς αποτροπήν βασκανίας ή άλλων απευ¬κταίων καταστάσεων.
Η απάντησις είναι θετική. Παρέχεται εξ αυτού τούτου του ιερού κειμένου της Ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού, υπό των οποίων προβλέπεται «ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμ¬βάνοντες έχοιεν αυτό (το ηγιασμένον ύδωρ...) προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον», και δη και «δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον». (Πρβλ. και συναφή ευχήν εις βασκανίαν «φυγάδευσαν και απέλασαν πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσαν επιβουλήν... και οφθαλμών βασκανίαν των κακοποιών ανθρώπων»).
Αναντιρρήτως χειραγωγείται ούτως ο πιστός να αποφεύγη αλλάς διεξόδους («ξόρκια», μαγείας και τα πλέον απίθανα παρα¬σκευάσματα των αφελών και μεθοδείας του πονηρού), και να καταφεύγη εις τα έγκυρα της Εκκλησίας «αγιάσματα», ως ο Μέγας Αγιασμός, (αλλά και ο «μικρός» λεγόμενος αγιασμός), ως συνειδητόν μέλος της Εκκλησίας και μέτοχος των αγιαστικών αυτής μέσων, ως ταμειούχου της θείας χάριτος.
Προϋποτίθεται βεβαίως ότι εις τας οικίας, οπού φυλάσσεται ο Μέγας Αγιασμός, και η κανδήλα θα ανάπτεται και θα καίει επιμελώς, και η ευλάβεια θα υπάρχη εις τα μέλη της οικογενείας, τους συζύγους και τα παιδιά, θα αποφεύγεται δε πάσα αιτία φυγαδεύουσα την Θείαν χάριν (βλασφημίαι ή άλλαι ασχημοσύναι).
4. Προκειμένου, τέλος, περί της σχέσεως της νηστείας προς την λήψιν του Μεγάλου Αγιασμού και περί των εν γένει προϋποθέσεων της φυλάξεως αυτού κατ' οίκον παρατηρούμεν τα ακό¬λουθα.
Η ιστορική αρχή του Μεγάλου Αγιασμού έχει ως εξής. Την παραμονήν των Θεοφανείων εγίνετο —όπως και το Πάσχα και την Πεντηκοστήν— η βάπτισις των Κατηχουμένων. Τα μεσάνυκτα ετελείτο ο αγιασμός του ύδατος δια την βάπτισιν αυτών. Εισήχθη δε συνήθεια να λαμβάνουν οι χριστιανοί εκ του ύδατος τούτου και να το φέρουν εις τους οίκους των εις ευλογίαν, ως μαρτυρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Λόγος εις το άγιον βάπτισμα του Σωτήρος Ρ.Ο. 49,366)• και μάλιστα το διετήρουν επί ολόκληρον έτος. «Δια τούτο και εν μεσονύκτιο κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρευσάμενοι, οίκαδε τα νάματα αποτίθενται, και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν». Η ακολουθία του αγιασμού αργότερα απεμονώθη από το βάπτισμα —μολονότι διετήρησε πολλά στοιχεία αυτού. Παρέμεινε δε η συνήθεια να λαμβάνουν οι πιστοί εκ του ηγιασμένου ύδατος εις τον οίκον των, «προς αγιασμόν οίκων», κατά την καθαγιαστικήν ευχήν.
Ενωρίς, εξ άλλου, καθιερώθη η παραμονή των Θεοφανείων ως ήμερα νηστείας, τοσούτο μάλλον καθόσον ήτο διετεταγμένον: «προνηστευσάτω ο βαπτιζόμενος και ο βαπτίζων»" και όχι μόνον αυτοί, αλλά και οι οικείοι των, και όσοι άλλοι εθελοντικώς ετέλουν νηστείαν «υπέρ των βαπτιζομένων» (παλαιοχριστιανικόν έθος ευάρεστον τω θεώ, και θα ελέγομεν αξιοσύστατον). Υπήρχον ήδη εν τοιαύτη περιπτώσει δύο λόγοι νηστείας την παραμονήν των Θεοφανείων αφ' ενός δια την εορτήν, ως και εις αλλάς Δεσποτικός και Θεομητοριικάς εορτάς, εν προκειμένω μιας μό¬νον ημέρας, δια το εόρτιον κλίμα του Δωδεκαημέρου των Χρι¬στουγέννων και αφ' έτερου «υπέρ των βαπτιζομένων», ως προεγράφη. Δεν ήτο δύσκολον να εκληφθή και η συγκυρία του Μεγά¬λου Αγιασμού ως πρόσθετος λόγος νηστείας, χωρίς αύτη να έχη αιτιώδη σχέσιν με αυτόν.
Μεταφέροντες δε το ζήτημα εις την σημερινήν «πράξιν», θα είπωμεν, εν όψει των ανωτέρω, ότι οι μεν τακτικώς μεταλαμβά¬νοντες των αχράντων μυστηρίων και τηρούντες ευλαβώς τας υπό της Εκκλησίας νενομισμένας νηστείας —μεταξύ των οποίων συγ¬καταλέγεται και η της παραμονής των Θεοφανείων, είναι ήδη έτοιμοι να πίωσι τον Μέγαν Αγιασμόν κατά το διήμερον της Εορτής ταύτης. Δια δε τους λαμβάνοντας αυτόν περιστασιακώς, ως ορίζει εις αυτούς ο πνευματικός των, ενδείκνυται να τελούν την σχετικήν νηστείαν.
Και οι εκτάκτως μεταλαμβάνοντες κατ' οίκον του Μεγάλου Αγιασμού, εν ώραις ασθενειών, κινδύνων κ.λπ., μετά ή άνευ νη¬στείας, πάντως ας φροντίζουν να μη υστερούν εις πνευματι¬κήν νηστείαν, απέχοντες «από παντός μολισμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β' Κορ. 7,1)
Η ΣΕΙΡΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ
1. Θεία Κοινωνία
2. Αντίδωρο
3. Αγιασμός
4. Ύψωμα της Παναγίας
του Μακαριστού Μητροπολίτη Πατρών κυρού Νικοδήμου
Υπείκοντες εις ανατεθείσαν ημίν εντολήν της Διαρκούς Ιε¬ράς Συνόδου (υπ' αριθμ. 543/938/14.7.1998), προκληθείσαν εξ εισηγήσεως της Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής Θείας Λατρείας και Ποιμαντικού Έργου (από 12.6.1998), όπως προβώμεν εις «την εκπόνησιν ειδικής γνωμοδοτήσεως περί του θέματος του Μεγάλου Αγιασμού, ήτοι πώς λαμβάνεται ούτος παρά των χρι¬στιανών, εάν φυλάσσεται και εάν εξ αυτού μεταλαμβάνουσιν» οι πιστοί, «της γνωμοδοτήσεως ταύτης δημοσιευθησομένης εις τα ΔΙΠΤΥΧΑ του επιόντος έτους 1999, προς ενημέρωσιν των ευλαβέστατων εφημερίων και πληροφόρησιν των πιστών», παρατηρούμεν τα εξής'
1. Δέον να είναι σαφές ότι ουδεμία διαφορά υπάρχει εις τον τελούμενον Μέγαν Αγιασμόν της παραμονής των Θεοφανείων και εκείνον της κυρίας ημέρας της Εορτής. Ουχί ορθώς νομίζε¬ται ότι δήθεν τελείται την παραμονήν «μικρός Αγιασμός» και την επομένην ο «Μέγας». Πρόκειται περί στοιχειώδους αγνοίας και πλάνης. Και εις τας δύο περιπτώσεις πρόκειται περί του Μεγά¬λου Αγιασμού.
Μικρός Αγιασμός είναι ο συνήθως κατά μήνα τελούμενος (εις τους Ί. Ναούς και εις οικίας των χριστιανών), ως και εις διαφόρους τελετάς (εγκαινίων οικιών, καταστημάτων και ιδρυμά¬των, εις θεμελιώσεις κτισμάτων ή επί τη ενάρξει της χρήσεως και λειτουργίας των κ.λπ.). Ο δε Μέγας Αγιασμός τελείται μόνον δις του έτους (τη 5η και τη 6η Ιανουαρίου) εν τω Ναώ.
2. Ο Μέγας Αγιασμός φυλάσσεται καθ' όλον το έτος εν τω Ναώ. Φυλάσσεται δε πάντως ουχί άνευ λόγου. Και ο λόγος δεν είναι άλλος, ει μη δια να «μεταλαμβάνεται» υπό των πιστών, υπό ωρισμένας συνθήκας και προϋποθέσεις. Συνηθισμένη είναι η περίπτωσις πού αφορά εις τους διατελούντος υπό επιτίμιον του πνευματικού, κωλύον την συμμετοχήν αυτών εις την Θείαν Κοινωνίαν, προς καιρόν, και είθισται να δίδεται εις αυτούς, προς ευλογίαν και παρηγορίαν των, Μέγας Αγιασμός. Ουδέν κώλυμα υφίσταται προς τούτο, εφ' όσον μάλιστα ευρίσκονται εν μετάνοια και εξομολογήσει. Απαραιτήτως όμως πρέπει να συνειδητο¬ποιούν ότι ο Μέγας Αγιασμός δεν υποκαθιστά ούτε αντικαθιστά την Θείαν Κοινωνίαν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, προς την οποίαν οφείλουν να προετοιμάζωνται, δια της μετανοίας και απαλλαγής εκ των υπό της αμαρτίας κωλυμάτων, δια να αξιωθούν να κοινωνήσουν το ταχύτερον.
3. Ερωτάται, εάν ο Μέγας Αγιασμός δύναται να φυλάσσε¬ται και κατ' οίκον και να πίνωσιν εξ αυτού εν ώραις ασθενειών και κινδύνων και προς αποτροπήν βασκανίας ή άλλων απευ¬κταίων καταστάσεων.
Η απάντησις είναι θετική. Παρέχεται εξ αυτού τούτου του ιερού κειμένου της Ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού, υπό των οποίων προβλέπεται «ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμ¬βάνοντες έχοιεν αυτό (το ηγιασμένον ύδωρ...) προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον», και δη και «δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον». (Πρβλ. και συναφή ευχήν εις βασκανίαν «φυγάδευσαν και απέλασαν πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσαν επιβουλήν... και οφθαλμών βασκανίαν των κακοποιών ανθρώπων»).
Αναντιρρήτως χειραγωγείται ούτως ο πιστός να αποφεύγη αλλάς διεξόδους («ξόρκια», μαγείας και τα πλέον απίθανα παρα¬σκευάσματα των αφελών και μεθοδείας του πονηρού), και να καταφεύγη εις τα έγκυρα της Εκκλησίας «αγιάσματα», ως ο Μέγας Αγιασμός, (αλλά και ο «μικρός» λεγόμενος αγιασμός), ως συνειδητόν μέλος της Εκκλησίας και μέτοχος των αγιαστικών αυτής μέσων, ως ταμειούχου της θείας χάριτος.
Προϋποτίθεται βεβαίως ότι εις τας οικίας, οπού φυλάσσεται ο Μέγας Αγιασμός, και η κανδήλα θα ανάπτεται και θα καίει επιμελώς, και η ευλάβεια θα υπάρχη εις τα μέλη της οικογενείας, τους συζύγους και τα παιδιά, θα αποφεύγεται δε πάσα αιτία φυγαδεύουσα την Θείαν χάριν (βλασφημίαι ή άλλαι ασχημοσύναι).
4. Προκειμένου, τέλος, περί της σχέσεως της νηστείας προς την λήψιν του Μεγάλου Αγιασμού και περί των εν γένει προϋποθέσεων της φυλάξεως αυτού κατ' οίκον παρατηρούμεν τα ακό¬λουθα.
Η ιστορική αρχή του Μεγάλου Αγιασμού έχει ως εξής. Την παραμονήν των Θεοφανείων εγίνετο —όπως και το Πάσχα και την Πεντηκοστήν— η βάπτισις των Κατηχουμένων. Τα μεσάνυκτα ετελείτο ο αγιασμός του ύδατος δια την βάπτισιν αυτών. Εισήχθη δε συνήθεια να λαμβάνουν οι χριστιανοί εκ του ύδατος τούτου και να το φέρουν εις τους οίκους των εις ευλογίαν, ως μαρτυρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (Λόγος εις το άγιον βάπτισμα του Σωτήρος Ρ.Ο. 49,366)• και μάλιστα το διετήρουν επί ολόκληρον έτος. «Δια τούτο και εν μεσονύκτιο κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρευσάμενοι, οίκαδε τα νάματα αποτίθενται, και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν». Η ακολουθία του αγιασμού αργότερα απεμονώθη από το βάπτισμα —μολονότι διετήρησε πολλά στοιχεία αυτού. Παρέμεινε δε η συνήθεια να λαμβάνουν οι πιστοί εκ του ηγιασμένου ύδατος εις τον οίκον των, «προς αγιασμόν οίκων», κατά την καθαγιαστικήν ευχήν.
Ενωρίς, εξ άλλου, καθιερώθη η παραμονή των Θεοφανείων ως ήμερα νηστείας, τοσούτο μάλλον καθόσον ήτο διετεταγμένον: «προνηστευσάτω ο βαπτιζόμενος και ο βαπτίζων»" και όχι μόνον αυτοί, αλλά και οι οικείοι των, και όσοι άλλοι εθελοντικώς ετέλουν νηστείαν «υπέρ των βαπτιζομένων» (παλαιοχριστιανικόν έθος ευάρεστον τω θεώ, και θα ελέγομεν αξιοσύστατον). Υπήρχον ήδη εν τοιαύτη περιπτώσει δύο λόγοι νηστείας την παραμονήν των Θεοφανείων αφ' ενός δια την εορτήν, ως και εις αλλάς Δεσποτικός και Θεομητοριικάς εορτάς, εν προκειμένω μιας μό¬νον ημέρας, δια το εόρτιον κλίμα του Δωδεκαημέρου των Χρι¬στουγέννων και αφ' έτερου «υπέρ των βαπτιζομένων», ως προεγράφη. Δεν ήτο δύσκολον να εκληφθή και η συγκυρία του Μεγά¬λου Αγιασμού ως πρόσθετος λόγος νηστείας, χωρίς αύτη να έχη αιτιώδη σχέσιν με αυτόν.
Μεταφέροντες δε το ζήτημα εις την σημερινήν «πράξιν», θα είπωμεν, εν όψει των ανωτέρω, ότι οι μεν τακτικώς μεταλαμβά¬νοντες των αχράντων μυστηρίων και τηρούντες ευλαβώς τας υπό της Εκκλησίας νενομισμένας νηστείας —μεταξύ των οποίων συγ¬καταλέγεται και η της παραμονής των Θεοφανείων, είναι ήδη έτοιμοι να πίωσι τον Μέγαν Αγιασμόν κατά το διήμερον της Εορτής ταύτης. Δια δε τους λαμβάνοντας αυτόν περιστασιακώς, ως ορίζει εις αυτούς ο πνευματικός των, ενδείκνυται να τελούν την σχετικήν νηστείαν.
Και οι εκτάκτως μεταλαμβάνοντες κατ' οίκον του Μεγάλου Αγιασμού, εν ώραις ασθενειών, κινδύνων κ.λπ., μετά ή άνευ νη¬στείας, πάντως ας φροντίζουν να μη υστερούν εις πνευματι¬κήν νηστείαν, απέχοντες «από παντός μολισμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β' Κορ. 7,1)
Η ΣΕΙΡΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ
1. Θεία Κοινωνία
2. Αντίδωρο
3. Αγιασμός
4. Ύψωμα της Παναγίας
ΣΥΝ ΘΕΩ ΠΑΝΤΑΧΟΥ,ΦΟΒΟΣ ΟΥΔΑΜΟΥ.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 339
- Εγγραφή: Δευ Σεπ 18, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ@ΚΡΗΤΗ
Re: Μέγας Αγιασμός
ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΚΟΡΗ
"ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ"
"ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ"
ΣΥΝ ΘΕΩ ΠΑΝΤΑΧΟΥ,ΦΟΒΟΣ ΟΥΔΑΜΟΥ.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25134
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Re: Μέγας Αγιασμός
Παραθέτω από έντυπο που εκδίδει ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου (ενορία μου) :
Μικρός και μεγάλος αγιασμός
Ο μικρός αγιασμός θεσπίστηκε κατά τον 8ο ή 9ο αιώνα και ετελείτο κάθε πρώτη του μήνα στους ναούς για να συγκρατήσει τους πιστούς, οι οποίοι επιδίδοντο σε νεομηνίες, σε παγανιστικές πράξεις και σε μαντείες με ύδατα πηγών. Και η Εκκλησία για να εκτοπίσει αυτήν την κακοδοξία θέσπισε τον αγιασμό των υδάτων στους αγιασμούς κάθε πρωτομηνιά. Αυτό τηρείται μέχρι σήμερα. Μικροί αγιασμοί γίνονται για πολλές περιπτώσεις. Οι αγιασμοί, είτε είναι μικρός, είτε μεγάλος, δεν διαφέρουν ως προς την αγιαστική χάρη, αλλά είναι ίσοι. Είτε τελείται την παραμονή των Θεοφανείων, είτε ανήμερα, είτε άλλη ημέρα, πρόκειται για αγιασμένο νερό. Λέγεται μεγάλος, ο αγιασμός των Θεοφανείων, γιατί γίνεται με μεγάλη επισημότητα και τελετουργικότητα, λόγω της εορτής. Ο μικρός γίνεται ταπεινότερα. Αλλά είναι ίσοι μεταξύ τους. Είναι σαν την Θεία Κοινωνία, η οποία, είτε ιερουργηθεί με την παρουσία πλήθους αρχιερέων, είτε από κάποιον ταπεινό άγνωστο και αγράμματο ιερέα, είναι το ίδιο πράγμα, διότι και οι δύο είναι ο αναστημένος Ιησούς.
Ο αγιασμός, μικρός ή μεγάλος, φυλάσσεται σπίτι με τον ανάλογο σεβασμό και τον χρησιμοποιούμε σε κάθε χρεία επιτήδειο, όπως μας λέει η Εκκλησία. Μπορούμε να τους αναμίξουμε. Πολλοί πιστοί νοιώθουν φόβο και δέος, σαν να απειλούνται, όταν αναμίξουν τους αγιασμούς. Και αν υποθέσουμε ότι ο μεγάλος αγιασμός υπερέχει του μικρού, τι θα συμβεί; Απλούστατα θα γίνει και ο μικρός αγιασμός μεγάλος, κατά την φράση του Αποστόλου Παύλου, «το έλασσον ευλογείται υπό του μείζονος».
Δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη Θεία Κοινωνία. Ούτε καν σκέψη σύγκρισης δεν πρέπει να γίνεται, γιατί θεωρείται αίρεση και βλασφήμια. Η Θεία Κοινωνία είναι αυτός ο Κύριος, το αναστημένο και θεωμένο Σώμα και Αίμα του Χριστού μας και δεν έχει υποκατάστατα, ή κάτι που να του είναι ανάλογο. Ο Χριστός είναι ο μόνος Κύριος Θεός και Δεσπότης και τίποτε δεν τον υποκαθιστά, ουδέ αυτή η Παναγία Μητέρα και οι Άγιοι Πάντες. Ο αγιασμός είναι νεράκι αγιασμένο, όση αφιαστική χάρη και αν του δοθεί. Σώμα Χριστού δεν είναι, ούτε γίνεται. Μην πλανώμεθα. Το αγιασμό των Θεοφανείων τον χρησιμοποιεί η Εκκλησία για τον αγνισμό μιανθέντων αγγείων ή τροφίμων. Με τον αγιασμό της παραμονής αγιάζουμε και τα ζώα μας ακόμη, ενώ τον αγιασμό της εορτής των Θεοφανείων τον πίνουν και αυτά τα θαλάσσια ζώα, ή όσα ζουν σε ποτάμια ή δεξαμενές, όταν τα νερά τους αγιάζονται.
Νηστεία για τη λήψη του Αγιασμού δεν υπάρχει. Ούτε κατά την εορτή των Θεοφανείων, ούτε σε άλλη περίπτωση. Κατά τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, η νηστείας της παραμονής των Θεοφανείων γίνεται για την δική μας προετοιμασία, προς υποδοχήν του επιφανέντος Χριστού. Πολλοί χριστιανοί, από κακή πληροφόρηση, δεν κοινωνούν των Αχράντων μυστηρίων κατά τα Θεοφάνεια, γιατί θα πιουν τον μεγάλο Αγιασμό. Αυτό συνιστά πλάνην οικτρά. ΚΑΙ θα κοινωνήσουμε ΚΑΙ, στη συνέχεια, θα πιούμε αγιασμό. Η σειρά λήψεως έχει ως εξής :
1. Κοινωνία, γιατί αυτή είναι η Σάρκα και το Αίμα του Χριστού.
2. Αντίδωρο, γιατί είναι σύμβολο της κοιλίας της Θεοτόκου.
3. Αγιασμός, και μετά ακολουθούν τα κόλλυβα κλπ
Αυτά πρέπει να τηρούνται από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Μικρός και μεγάλος αγιασμός
Ο μικρός αγιασμός θεσπίστηκε κατά τον 8ο ή 9ο αιώνα και ετελείτο κάθε πρώτη του μήνα στους ναούς για να συγκρατήσει τους πιστούς, οι οποίοι επιδίδοντο σε νεομηνίες, σε παγανιστικές πράξεις και σε μαντείες με ύδατα πηγών. Και η Εκκλησία για να εκτοπίσει αυτήν την κακοδοξία θέσπισε τον αγιασμό των υδάτων στους αγιασμούς κάθε πρωτομηνιά. Αυτό τηρείται μέχρι σήμερα. Μικροί αγιασμοί γίνονται για πολλές περιπτώσεις. Οι αγιασμοί, είτε είναι μικρός, είτε μεγάλος, δεν διαφέρουν ως προς την αγιαστική χάρη, αλλά είναι ίσοι. Είτε τελείται την παραμονή των Θεοφανείων, είτε ανήμερα, είτε άλλη ημέρα, πρόκειται για αγιασμένο νερό. Λέγεται μεγάλος, ο αγιασμός των Θεοφανείων, γιατί γίνεται με μεγάλη επισημότητα και τελετουργικότητα, λόγω της εορτής. Ο μικρός γίνεται ταπεινότερα. Αλλά είναι ίσοι μεταξύ τους. Είναι σαν την Θεία Κοινωνία, η οποία, είτε ιερουργηθεί με την παρουσία πλήθους αρχιερέων, είτε από κάποιον ταπεινό άγνωστο και αγράμματο ιερέα, είναι το ίδιο πράγμα, διότι και οι δύο είναι ο αναστημένος Ιησούς.
Ο αγιασμός, μικρός ή μεγάλος, φυλάσσεται σπίτι με τον ανάλογο σεβασμό και τον χρησιμοποιούμε σε κάθε χρεία επιτήδειο, όπως μας λέει η Εκκλησία. Μπορούμε να τους αναμίξουμε. Πολλοί πιστοί νοιώθουν φόβο και δέος, σαν να απειλούνται, όταν αναμίξουν τους αγιασμούς. Και αν υποθέσουμε ότι ο μεγάλος αγιασμός υπερέχει του μικρού, τι θα συμβεί; Απλούστατα θα γίνει και ο μικρός αγιασμός μεγάλος, κατά την φράση του Αποστόλου Παύλου, «το έλασσον ευλογείται υπό του μείζονος».
Δεν πρέπει να ταυτίζεται με τη Θεία Κοινωνία. Ούτε καν σκέψη σύγκρισης δεν πρέπει να γίνεται, γιατί θεωρείται αίρεση και βλασφήμια. Η Θεία Κοινωνία είναι αυτός ο Κύριος, το αναστημένο και θεωμένο Σώμα και Αίμα του Χριστού μας και δεν έχει υποκατάστατα, ή κάτι που να του είναι ανάλογο. Ο Χριστός είναι ο μόνος Κύριος Θεός και Δεσπότης και τίποτε δεν τον υποκαθιστά, ουδέ αυτή η Παναγία Μητέρα και οι Άγιοι Πάντες. Ο αγιασμός είναι νεράκι αγιασμένο, όση αφιαστική χάρη και αν του δοθεί. Σώμα Χριστού δεν είναι, ούτε γίνεται. Μην πλανώμεθα. Το αγιασμό των Θεοφανείων τον χρησιμοποιεί η Εκκλησία για τον αγνισμό μιανθέντων αγγείων ή τροφίμων. Με τον αγιασμό της παραμονής αγιάζουμε και τα ζώα μας ακόμη, ενώ τον αγιασμό της εορτής των Θεοφανείων τον πίνουν και αυτά τα θαλάσσια ζώα, ή όσα ζουν σε ποτάμια ή δεξαμενές, όταν τα νερά τους αγιάζονται.
Νηστεία για τη λήψη του Αγιασμού δεν υπάρχει. Ούτε κατά την εορτή των Θεοφανείων, ούτε σε άλλη περίπτωση. Κατά τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, η νηστείας της παραμονής των Θεοφανείων γίνεται για την δική μας προετοιμασία, προς υποδοχήν του επιφανέντος Χριστού. Πολλοί χριστιανοί, από κακή πληροφόρηση, δεν κοινωνούν των Αχράντων μυστηρίων κατά τα Θεοφάνεια, γιατί θα πιουν τον μεγάλο Αγιασμό. Αυτό συνιστά πλάνην οικτρά. ΚΑΙ θα κοινωνήσουμε ΚΑΙ, στη συνέχεια, θα πιούμε αγιασμό. Η σειρά λήψεως έχει ως εξής :
1. Κοινωνία, γιατί αυτή είναι η Σάρκα και το Αίμα του Χριστού.
2. Αντίδωρο, γιατί είναι σύμβολο της κοιλίας της Θεοτόκου.
3. Αγιασμός, και μετά ακολουθούν τα κόλλυβα κλπ
Αυτά πρέπει να τηρούνται από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Re: Μέγας Αγιασμός
Τι να πω;
Αν και οι ιερείς δε συμφωνούν μεταξύ τους, τι να πούμε εμείς;
Και να φανταστείς Απόστολε πως λίγο πριν το Μεγάλο Αγιασμό ξεχάστηκα (γιατί νόμιζα πως προηγείται το Αντιδώρου) και έφαγα το Αντίδωρο μέσα στην εκκλησία και γυρίζει μια κυρία και μου φωνάζει δυνατά:" Μα τι κάνει αυτός; Τρώει το Αντίδωρο πριν τον Αγιασμό"
Και φυσικά με έκανε ρόμπα γιατί γύρισαν όλοι και με κοιτούσαν!!!
Αν και οι ιερείς δε συμφωνούν μεταξύ τους, τι να πούμε εμείς;
Και να φανταστείς Απόστολε πως λίγο πριν το Μεγάλο Αγιασμό ξεχάστηκα (γιατί νόμιζα πως προηγείται το Αντιδώρου) και έφαγα το Αντίδωρο μέσα στην εκκλησία και γυρίζει μια κυρία και μου φωνάζει δυνατά:" Μα τι κάνει αυτός; Τρώει το Αντίδωρο πριν τον Αγιασμό"
Και φυσικά με έκανε ρόμπα γιατί γύρισαν όλοι και με κοιτούσαν!!!