Γέροντες και Ιερομόναχοι του Αγίου Όρους

[kostas8888]

Ό Γέρο-Βιτάλιος
"Ιερεύς τις εξ 'Ιωαννίνων της 'Ηπείρου, ονόματι Βησσαρίων, ηλθεν καί έμόνασεν έν τη Μονή, κατά τό έτος 1880 περίπου, καί μετωνομάσθη κατά τήν κουράν Βιτάλιος. Ούτος έδώ-ρησεν εις τήν Μονήν λίρας τετρακοσίας καί δι' αυτών έπεσκεύ-ασαν τό Άρχονταρίκι. Άπεβίωσεν ό μακάριος κατά τό έτος 1895, κατά δε τήν άνακομιδήν του ή κάρα του καί τά επίλοιπα οστά ήσαν όλοκίτρινα, καθαρότατα, έπιμαρτυροϋντα σημεία άγιότητος.


Ό Γέρο-Βενέδικτος
Ό γέρο-Βενέδικτος από τά Βραστά, έδωκε εις τήν Μονήν εκατόν λίρες καί τόν είχε ή Μονή Δασοφύλακα εις Μονοξυλί-την. Χάριν αυτοϋ έκτισαν τό μικρόν οϊκημα τό παρακείμενον δίπλα του κονακίου. Έν τω τέλει της ζωής του, ηλθεν εις τήν Μονήν έπιδείξας μεγάλην καί άξιέπαινον μετάνοιαν. Ή κατοί-κησίς του ητο εις τά σκοτεινά κελλία της πρώτης κόρδας κάτωθι τοϋ Ήγουμενείου. Έκοιμήθη τό έτος 1914.


Ό Γέρο-Δαμιανός
Ό γέρο-Δαμιανός ειλκε τήν καταγωγήν εκ Ρουμανίας. ' Ανεπαύθη έν Κυρίω εις ήλικίαν ετών 82 κατά τό σωτήριον έτος 1902. Έδωκε εις τήν Μονήν τετρακοσίας λίρας καί αγόρασαν τά μάρμαρα διά τήν Έκκλησίαν του Καθολικού καί τήν έμαρμα-ρόστρωσαν ως όραται.

[kostas8888]

. Συμεών ό Τυπικάρης

Ό γέρο-Συμεών ό Τυπικάρης, δπου μάς άφηκε τα χειρόγραφα των εκκλησιαστικών ακολουθιών προς διηνεκή μνείαν του, μεταβάς εις τήν γενέτειράν του νησον Πόρον, έξεποίησε τό αναλογούν μερίδιον της πατρικής του κληρονομιάς, καί έλθών τό έδαπάνησε προς άνακαίνισιν, έπισκευήν καί διαρ-ρύθμισιν του Νοσοκομείου, ως ηδη υπάρχει καί φαίνεται — άνοιξε τά παράθυρα, έπάτωσε τό δάπεδον (δπερ ην με τούβλα), έκαμε νέαν θερμάστραν κλπ. — Έκοιμήθη κατά τήν 26ην Νοεμβρίου έ'τους σωτηρίου 1897.
.
Ό Γέρο- Θεοδώρητος

Μεταξύ τών έγκωμιαζομένων έπ' άρεταΐς ήκούσαμεν παρ' αξιόπιστων στομάτων νά εύφημήται καί ό γέρο-θεοδώρητος. Ψάλτης τού Δεξιού χορού, καλλίφωνος καί ευλαβέστατος. Δι' αυτόν μάς εϊπον δτι Γηροκόμος ων, επί μίαν τριετίαν υπηρετεί ενα Γέροντα ήμιπαράλυτον καί διά νά τόν βοηθη εις τάς αναγκαίας χρείας του έπλάγιαζε παραπλεύρως τού ασθενούς εις τό πάτωμα. Αυτός έφύτευσε τάς όρωμένας εν τω λάκκω προς τόν ύδρόμυλον υπάρχουσας καρύας. Μέχρις δτου ριζώσουν μέ ενα άσκόν επί τών ώμων του έ'φερε νερό καί τάς έπότιζε. Καί άλλα πολλά διηγούνται ο! Γέροντες δι' αυτόν άξια λόγου καί ευφημίας. Άνεπαύθη εν Κυρίω κατά τό σωτήριον έτος 1902 εις ήλικίαν 78 ετών.

[kostas8888]

. Ό Γέρο-Καλλίνικος

Μεταξύ τών άκρως νηστευτών καί αγωνιστών πατέρων, οί όποιοι ένήστευον διαρκώς, καταλέγεται καί ό εν λόγω ίστο-ρούμενος γέρων Καλλίνικος, ό όποιος άνεπαύθη κατά τό σω-τήριον έτος 1903. Οί νηστεύοντες τότε πατέρες ήσαν 8-10 τόν αριθμόν έτρωγον άλάδωτο φαγητόν, έκάθηντο εις τήν τράπε-ζαν των αρχαρίων καί μετελάμβανον των Άχραντων Μυστηρίων κάθε Σάββατον εν τφ κοιμητηρίω. Ή τ ο Ρουμάνος εις τήν καταγωγήν καί έκοιμήθη εις ήλικίαν 85 ετών.
Τούτον ζώντα έγνώρισεν ό γέρων Χαρίτων, όστις καί μοί διηγήσατο τό έξης άξιον σημειώσεως γεγονός: Κάποτε ό άγιος Καθηγούμενος ημών άρχιμ. Δοσίθεος έπρόσταξε τόν άρσανά-ρη γέρο-Παχώμιον νά ψαρεύση διά τήν "Αδελφότητα. Εκείνος ύπήκουσε ευθύς, αλλά τοϋ έζήτησεν ενα βοηθόν διά νά τοϋ τραβςί κομποσχοίνι, δηλαδή νά προσεύχεται νά τόν βοηθήση ό Θεός, διότι τοιαύτην συνήθειαν ειχεν δταν έψάρευε. Ό Καθηγούμενος διά νά μή άπασχολη νεωτέρους αδελφούς, εργαζομένους εις τά διακονήματα, έκραξε τόν ύπέργηρον ήδη υπάρχοντα γέρο-Καλλίνικον καί τόν έδιώρισε νά ύπάγη εις τό ψα-ράδικον μετά τοϋ γέροντος Παχωμίου νά τραβςί κομποσχοίνι.
Μά, Γέροντα, τοϋ αποκρίνεται ό Καλλίνικος, έγώ ψάρια δέν τρώγω. 'Άφησε με εμένα.
Όχι, τοϋ λέγει ό ηγούμενος, δέν έχω άλλον διαθέσι-μον, θά πας ή όσιότης σου καί θά έχης περισσότερον μισθόν, επειδή ακριβώς δέν τρώγεις.
Νά 'ναι εύλογημένον Γέροντα.
Άφοϋ έβαλε τήν συνήθη μετάνοιαν ύπήγε. Καί έβλεπες ψάρια, ψάρια! Έχόρτασε τό Μοναστήρι, μέχρις δτου διέταξε ό ηγούμενος νά παύσουν τό ψάρευμα.[

[kostas8888]

Ό Γέρο-Διονύσιος

Περί τού Γέροντος Διονυσίου δεν γνωρίζω τι άξιον σημειώσεως νά εϊπω, παρά δτι υπό πολλών επαινείται καί εγκωμιάζεται ως ενάρετος πολύ — ως άγιος' ποιος; ό χονδρο-Διονύσιος; σωστός άγιος, έλεγε μοι ένας μακαρίτης. Κατήγετο από τό Πλωμάριον της Μυτιλήνης καί εκοιμήθη τη 15η "Ιανουαρίου έτους 1905 εις ήλικίαν 83 ετών.

Ό Γερό-Δωρόθεος

Ό Γέρων Δωρόθεος κατήγετο από τά Μπιτώλια της Μακεδονίας. Άνεπαύθη έν Κυρίω τη 25η 'Απριλίου έτους σωτηρίου 1898 εις ήλικίαν 80 ετών. Κηπουρός της Μονής επί πολλά ετη, διδάσκαλος τού γέρο-'Ισαάκ, μεθ' ου κηπουροί δντες, ειχον καί έτερον διακόνημα, τό νά ζυμώνουν αυτοί τά διά τάς λειτουργίας πρόσφορα ευλάβειας ένεκεν καί αγάπης.

Ό Παπα-Λαυρέντιος

Ό Παπά-Λαυρέντιος ήμιπαράλυτος υπάρχων, έπεζήτει τόν διά πυρός θάνατον, δν ό συνώνυμος του "Αγιος καί Άρχιδιακονος Λαυρέντιος, ό κατά τήν ΙΟην Αυγούστου έορταζόμενος υπέστη. Καί δπερ έζήτει τό άπήλαυσε, απανθρακωθείς εις τό κελλίον του καί μόνον μέρη τίνα τού λειψάνου του διεσώθησαν κατά τό έτος 1899 τη 13η Μαρτίου παρά τό Κοιμητήριον δπου καί διέμενε.

[agapios]

oraiesoi plirofories aftes alla giapia moni milas? kai o geroBenediktos pou les brasta mipos einai brasna thessalonikis?parakalo apantise

[HXOS]

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΙΒΑΚΤΑΚΗ "ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΚΡΗΤΗ"
ΚΡΗΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ
ΓΕΡΩΝ ΑΒΙΜΕΛΕΧ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗΣ(1837-1965)
ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΝΗΠΤΙΚΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩ ΜΕ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ. ΗΤΑΝ ΛΟΓΙΟΣ, ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΛΛΩΝ ΨΥΧΟΦΕΛΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ, ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΟ ΔΙΑΤΗΡΟΥΣΕ ΣΤΕΝΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ ΕΚΤΙΣΕ ΝΑΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΩΝ 99 ΟΣΙΩΝ ΤΩΝ ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΟΓΕΙΤΟΝΑ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΛΛΟ ΝΑΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΚΑΡΙΩΝ. ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΥΠΗΡΞΕ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΓΕΡΩΝ ΑΒΙΜΕΛΕΧ ΜΟΝΑΧΟΣ
Ένα διαμάντι της ερήμου