Θεϊκή παρηγοριά και ανθρώπινη παρηγοριά..

[smarti]

Μακάρι Βασίλη να έχεις δίκαιο ...είναι πολύ ωραία αυτά που έγραψες. Στην πραγματικότητα όμως νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο να βρούμε αυτή την αφοσίωση όπως την είχαν οι γέροντες...πολλές φορές βασιζόμαστε πάρα πολύ στην ανθρώπινη παρηγοριά και ξεχνάμε όμως ότι υπάρχει εκεί ψηλά η άλλη παρηγοριά που δεν προκειτε να μας προδώσει ποτέ. Γιατί σκέψου πως είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί..και σίγουρα είναι το πιο ωραίο πράγμα να ξέρουμε ότι υπάρχει γύρο μας ένας άνθρωπος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας παρηγορήσει...είναι όμως εφικτό αυτό..? Αυτός που δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ..είναι μόνο ο Κύριος νομίζω...όλα τα άλλα είναι ωραία και καλά , αν μπορούν να υπάρξουν.....είναι ωραίο μεταξύ τους οι άνθρωποι να βοηθιούνται...και το να αγαπάμε όλο το κόσμο και να μπορούμε να τον στηρίζουμε ή να στηριζόμαστε σε κάποιον ....αλλά από εκεί και πέρα....νομίζω πως όλο το ενδιαφέρον μας πρέπει να το στρέψουμε αλλού.Αν κάνω λάθος συγχώρεσε με...

[aposal]

Μακάρι Βασίλη να έχεις δίκαιο ...είναι πολύ ωραία αυτά που έγραψες. Στην πραγματικότητα όμως νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο να βρούμε αυτή την αφοσίωση όπως την είχαν οι γέροντες...πολλές φορές βασιζόμαστε πάρα πολύ στην ανθρώπινη παρηγοριά και ξεχνάμε όμως ότι υπάρχει εκεί ψηλά η άλλη παρηγοριά που δεν προκειτε να μας προδώσει ποτέ. Γιατί σκέψου πως είμαστε άνθρωποι αμαρτωλοί..και σίγουρα είναι το πιο ωραίο πράγμα να ξέρουμε ότι υπάρχει γύρο μας ένας άνθρωπος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας παρηγορήσει...είναι όμως εφικτό αυτό..? Αυτός που δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ..είναι μόνο ο Κύριος νομίζω...όλα τα άλλα είναι ωραία και καλά , αν μπορούν να υπάρξουν.....είναι ωραίο μεταξύ τους οι άνθρωποι να βοηθιούνται...και το να αγαπάμε όλο το κόσμο και να μπορούμε να τον στηρίζουμε ή να στηριζόμαστε σε κάποιον ....αλλά από εκεί και πέρα....νομίζω πως όλο το ενδιαφέρον μας πρέπει να το στρέψουμε αλλού.Αν κάνω λάθος συγχώρεσε με...

Η ανθρώπινη επικοινωνία δύσκολα αντικαθιστάται. Ιδιαίτερα όταν είμαστε εν μέσω δυσκολιών. Γι' αυτό άλλωστε και κάποιες φορές που νιώθουμε ότι καταπιεζόμαστε πολύ, θέλουμε να βρούμε κάποιον να του τα πούμε, να ξεδώσουμε (μοιρασμένη λύπη, μισή λύπη)! Ξεχνάμε όμως ότι Αυτός που πρέπει να τα μάθει, τα γνωρίζει ήδη και μάλιστα πολύ καλύτερα απο εμάς.
Έχω την εντύπωση πάντως, πως για να φτάσουμε στο σημείο να μην μας πειράζει που δεν πικοινωνούμε με κάποιον συνάνθρωπό μας, θα πρέπει να αντικαταστήσουμε αυτήν την επικοινωνία με κάποιαν άλλη, καλύτερη (πνευματική). Άλλωστε και ο Γέροντας Πορφύριος επικοινωνούσε πνευματικά (κατά τη διάρκεια της προσευχής του), με άλλους. Θα πρέπει επομένως να είμαστε πολύ προχωρημένοι πνευματικά. Για να το πετύχουμε όμως αυτό, ας κάνουμε περισσότερο αγώνα και - κυρίως - περισσότερη υπακοή στον πνευματικό μας.

[smarti]

περισσότερη υπακοή στον πνευματικό μας..... εχεις δίκαιο Αποστολε! Σε ευχαριστω!Ολα τα μετά παίρνουν την πορεία που είναι η πιο σωστή για τη σωτηρία της ψυχής μας..