Γεια σας
Έψαχνα στο νετ ιστοσελίδες για τους αγίους και βρήκα το φόρουμ σας.
Θα ήθελα να σας ρωτίσω αν κάποιος γνωρίζει για τον βιο της Αγιας Χλόης και αν είναι προστάτρια κάποιας ομάδας ανθρώπων. Ψάχνω γενικά ότι έχει σχέση με το όνομα μου :)
η γιορτή είναι μετακοινούμενη την πρώτη Κυριακή μετά τις 13 Φεβρουαρίου
Αγία Χλόη?
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
-
theodora
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1482
- Εγγραφή: Παρ Μαρ 03, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: https://theomezcrochet.blogspot.com/
- Επικοινωνία:
Re: Αγία Χλόη?
Καλώς όρισες στο φόρουμ και καλή διαμονή chloe.
Ψάχνοντας για την Αγία που φέρεις το όνομά της, βρήκα τα παρακάτω:
† Τη πρώτη Κυριακή, μετά την 13ην του μηνός Ιανουαρίου, μνημη των Αγίων Αποστόλων Τίτου, Ιούστου, Χλόης και Κρίσπου, συνεργατών του Αποστόλου Παύλου, εν αρχαία Κορίνθω.
===============================================================================================================================
Α΄ Προς Κορινθίους 1: 10-13 «Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτη γνώμη. εδηλώθη γαρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης (σας το καθιστώ αυτό γνωστόν-μου ανεφέρθη από τους οικιακούς και συγγενείς της Χλόης για σας, ) ότι έριδες εν υμίν εισι. λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει εγώ μεν ειμι Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. μεμέρισται ο Χριστός;»
Τα διάφορα προβλήματα που αποκάλυψε ο οικογενειακός περίγυρος της Χλόης, (κορίνθια χριστιανή και μία από τις πολλές συνεργάτιδες στην διάδοση του ευαγγελίου του Χριστού μας) τα οποία δημιουργήθηκαν στην Κόρινθο μετά την αναχώρηση του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος είχε μείνει και εργαστεί εκεί για 1,1/2 χρόνο (50–51μ.Χ.), «ανάγκασαν» τον Απόστολο να γράψει αυτήν την Επιστολή. Ο Απόστολος Παύλος τα έμαθε αυτά, όταν βρισκόταν στην Έφεσο.
===============================================================================================================================
Από τον βίο των Ἀκύλα καὶ Πρισκίλλης Ἀποστόλων καὶ Μαρτύρων διαβάζουμε επίσης:
«Ταξιδεύοντας για την Ανατολή, ασφαλώς θα πέρασαν από την Κόρινθο. Έτσι ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα ξανάβλεπαν –ίσως για τελευταία φορά– την αγαπημένη τους πόλη. Εκεί είχε πληθύνει τώρα ο αριθμός των χριστιανών. Υπήρχαν εκλεκτοί αδελφοί, εκλεκτές αδελφές και ωραία ανδρόγυνα, αλλά δεν έλειπαν και οι «ατάκτως περιπατούντες»... Εκεί ξανασυνάντησαν τον Στεφανά και τη γυναίκα του, τον Φουρτουνάτο, τον Αχαϊκό, τη Φοίβη, τον Επαινετό, τη Χλόη και τόσους άλλους.»
«Την άνοιξη του 57 μ.Χ. έφτασε στη Ρώμη η Φοίβη από την Κόρινθο, κρατώντας στα χέρια της ένα θησαυρό: την προς Ρωμαίους Επιστολή. Η Φοίβη ήταν διάκονος της Εκκλησίας των Κεγχρεών της Κορίνθου και σ’ αυτήν εμπιστεύθηκε ο Παύλος να μεταφέρει στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας το πνευματικό του μεγαλούργημα.
Το εκλεκτό ζευγάρι, που ασφαλώς γνώριζε τη Φοίβη από την Κόρινθο, τη δέχτηκε με μεγάλη χαρά. Εκεί, στην «κατ’ οίκον εκκλησίαν» τους, διαβάστηκε για πρώτη φορά η προς Ρωμαίους Επιστολή, “το βαθύτερο γραπτό του κόσμου”. Στο τέλος της Επιστολής ο Απόστολος έγραφε χαιρετισμούς προς διαφόρους αδελφούς και αδελφές. Και ιδιαίτερη μνεία έκανε για την Πρίσκα και τον Ακύλα.
Έγραφε ο Παύλος: «Χαιρετισμούς στην Πρίσκα και στον Ακύλα, τους συνεργάτες μου στο έργο του Ιησού Χριστού. Διακινδύνεψαν τη ζωή τους για χάρη μου και τους ευχαριστώ, όχι μόνο εγώ, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών. Να δώσετε χαιρετισμούς και στην εκκλησία που συναθροίζεται στο σπίτι τους» (Ρωμ. 16/ ις/3-5).»
===============================================================================================================================
Είναι επίσης μία από τις λιγοστές γυναίκες που στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται με το όνομά της (εννοώ εκτός των Ευαγγελίων) :
Άπφια (Φλμ 1, 2)
Δάμαρις (Πράξ 17, 34)
Ευνίκη (Β΄ Τιμ 1, 5)
Ευοδία (Φιλ 4, 2)
Ιουλία (Ρωμ 16, 15)
Ιουνία (Ρωμ 16, 7)
Κλαυδία (Β΄ Τιμ 4, 21)
Λυδία (Πράξ 16, 14)
Λωίδα (Β΄ Τιμ 1, 5)
Μαριάμ (Ρωμ 16, 6)
Περσίς (Ρωμ 16, 12)
Πρίσκιλλα (Ρωμ 16, 3)
Συντύχη (Φιλ 4, 2)
Ταβιθά (Πράξ 9, 36)
Τρύφαινα (Ρωμ 16, 12)
Τρυφώσα (Ρωμ 16, 12)
Φοίβη (Ρωμ 16, 1)
Χλόη (Α΄ Κορ 1, 11)
===============================================================================================================================
Στο παλιό απόκρυφο βιβλίο «Πράξεις Παύλου και Θέκλης» υπάρχει η θρυλική διήγηση για την πραγματική μαθήτρια του Απ. Παύλου, την Αγία Θέκλα στο Ικόνιο της Μ. Ασίας. Αναφέρεται σε αυτό ότι με τη μεγάλη της ιεραποστολική δραστηριότητα-πέρα από τα μαρτύριά της- «πολλούς εφώτισε τω λόγω του Θεού». Βέβαια το βιβλίο είναι ψευδεπίγραφο και έχει μυθιστορηματικό χαρακτήρα. Ερευνητές όμως όπως ο Harnak και ο Holzner συμπεραίνουν ότι πίσω από τις φαντασιώδεις περιγραφές και υπερβολές, υπάρχει ιστορικός πυρήνας, που ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένη πραγματικότητα. Αυτήν άλλωστε την ιστορική πραγματικότητα δέχτηκε η Εκκλησία και τιμά τη μαθήτρια του Παύλου, Θέκλα, ως «πρωτομάρτυρα και πρώταθλον εν γυναιξίν» την 24η Σεπτεμβρίου.
Στις επιστολές του όμως ο Απ. Παύλος αναφέρεται και σε κατηγορίες γυναικών, αλλά παράλληλα αναφέρει με τα ονόματά τους ένα πλήθος γυναικών, που τον διακόνησαν στο έργο του.
Στέλνοντας επαίνους και χαιρετισμούς όχι μόνον σε άνδρες αλλά και σε γυναίκες, συνδέει τα ονόματα αυτά, αφ’ ενός με τα προσωπικά τους χαρίσματα, την αγαθή προαίρεσή τους και προπάντων με την αγάπη τους στο Χριστό, αφ’ ετέρου δε με τις ανάγκες της ιεραποστολής και με συγκεκριμένα διακονήματα.
Χαιρετήστε, γράφει, τη Μαριάμ που πολύ κοπίασε για μένα (Ρωμ. ΙΣΤ), τον Ανδρόνικο και την Ιουνία, ομοεθνείς και συντρόφους στη φυλακή. Τρύφαινα και Τρυφώσα, που κοπιάζουν για τον Κύριο, και την Περσίδα.
Χαιρετάει επίσης τον Φιλόλογο και την Ιουλία. Ακόμα αναγνωρίζει τον καλό χαρακτήρα της μητέρας του Ρούφου, που την θεωρεί και δική του μητέρα.
Αναφέροντας τη Χλόη, θεωρεί πολύτιμες τις πληροφορίες της για τα σχίσματα των χριστιανών της Κορίνθου (Α’ Κορ. 1, 11).
===============================================================================================================================
Μερικοί τομείς ιεραποστολικής δράσεως ή -ας πούμε- διακονήματα, όπου συμμετέχουν και γυναίκες, όπως είναι:
Α. «Κατ’ οίκον εκκλησία»: Δηλαδή οι πιστοί διέθεταν τα σπίτια τους ως τόπο συνάξεως για τη λατρεία και τη διδασκαλία. Εδώ και μία παρένθεση: Όταν η προσέλευση ήταν μεγάλη, προσφέρονταν χρήματα, για να ενοικιασθούν αίθουσες (π.χ. Σχολή Τυράννου στην Έφεσο, Πράξ. 19, 19).
Β. Οικονομική ενίσχυση της ιεραποστολής από τις χριστιανικές κοινότητες (θυμίζουμε τη Λογία). Αυτό ο Παύλος παρά τη διαφορετική ποιμαντική πρακτική του, το θεωρεί όχι απλώς καλή πράξη, αλλά υποχρέωση των πιστών: «Τω δε εργαζομένω ο μισθός ου λογίζεται κατά χάριν, αλλά κατά οφείλημα» γράφει στους Ρωμαίους (Ρωμ. 4, 4).
Γ. Επιζητείται η αλληλοσυμπαράσταση για τις ανάγκες όλων, αλλά και των Αποστόλων (Φιλ. 4, 17)
Δ. Δέχεται, επαινεί, επομένως και προτρέπει σε κόπους μέχρι διακινδύνευση της ζωής για το Χριστό και το έργο του (Ρωμ. ΙΣΤ).
Ε. Υπογραμμίζει την αποτελεσματικότητα από την ανταπόκριση πιστών σ’ ένα υποτυπώδες -ας πούμε- δίκτυο πληροφοριών, χάρις στο οποίο οι Απόστολοι διέφευγαν κινδύνους (Πράξ. Κ, 3 και ΚΓ 16) ή μάθαιναν για την κατάσταση των χριστιανικών κοινοτήτων (π.χ. πληροφορίες Χλόης για Κορινθίους).
Στ. Σημαντικό διακόνημα ήταν η μεταφορά των επιστολών (π.χ. Φοίβη προς Ρωμαίους), ή η ανάγνωσή τους στους παραλήπτες από ορισμένους μεγαλοφώνως (Κολ. 4, 16).
Ζ. Τέλος ιδιαίτερος λόγος γίνεται για τη φιλοξενία, που αποτελεί μία μορφή ιεραποστολής, ένα μέσο για επικοινωνία και ανάπτυξη περαιτέρω δραστηριοτήτων. Πρόκειται για τη φιλοξενία των Αποστόλων, συνεργατών ή άλλων πιστών. Θυμίζουμε τη φιλοξενία της Λυδίας (Πράξ. 16, 15), της Πρίσκιλλας (Πράξ. 18, 3), των θυγατέρων του διακόνου Φιλίππου (Πράξ. 21, 8 ).
Ο Απ. Παύλος έδινε μεγάλη σημασία στην ανάγκη της επικοινωνίας μεταξύ των πιστών, αλλά και των συνεργατών της ιεραποστολής.
Ψάχνοντας για την Αγία που φέρεις το όνομά της, βρήκα τα παρακάτω:
† Τη πρώτη Κυριακή, μετά την 13ην του μηνός Ιανουαρίου, μνημη των Αγίων Αποστόλων Τίτου, Ιούστου, Χλόης και Κρίσπου, συνεργατών του Αποστόλου Παύλου, εν αρχαία Κορίνθω.
===============================================================================================================================
Α΄ Προς Κορινθίους 1: 10-13 «Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες, και μη ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και εν τη αυτη γνώμη. εδηλώθη γαρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό των Χλόης (σας το καθιστώ αυτό γνωστόν-μου ανεφέρθη από τους οικιακούς και συγγενείς της Χλόης για σας, ) ότι έριδες εν υμίν εισι. λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει εγώ μεν ειμι Παύλου, εγώ δε Απολλώ, εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού. μεμέρισται ο Χριστός;»
Τα διάφορα προβλήματα που αποκάλυψε ο οικογενειακός περίγυρος της Χλόης, (κορίνθια χριστιανή και μία από τις πολλές συνεργάτιδες στην διάδοση του ευαγγελίου του Χριστού μας) τα οποία δημιουργήθηκαν στην Κόρινθο μετά την αναχώρηση του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος είχε μείνει και εργαστεί εκεί για 1,1/2 χρόνο (50–51μ.Χ.), «ανάγκασαν» τον Απόστολο να γράψει αυτήν την Επιστολή. Ο Απόστολος Παύλος τα έμαθε αυτά, όταν βρισκόταν στην Έφεσο.
===============================================================================================================================
Από τον βίο των Ἀκύλα καὶ Πρισκίλλης Ἀποστόλων καὶ Μαρτύρων διαβάζουμε επίσης:
«Ταξιδεύοντας για την Ανατολή, ασφαλώς θα πέρασαν από την Κόρινθο. Έτσι ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα ξανάβλεπαν –ίσως για τελευταία φορά– την αγαπημένη τους πόλη. Εκεί είχε πληθύνει τώρα ο αριθμός των χριστιανών. Υπήρχαν εκλεκτοί αδελφοί, εκλεκτές αδελφές και ωραία ανδρόγυνα, αλλά δεν έλειπαν και οι «ατάκτως περιπατούντες»... Εκεί ξανασυνάντησαν τον Στεφανά και τη γυναίκα του, τον Φουρτουνάτο, τον Αχαϊκό, τη Φοίβη, τον Επαινετό, τη Χλόη και τόσους άλλους.»
«Την άνοιξη του 57 μ.Χ. έφτασε στη Ρώμη η Φοίβη από την Κόρινθο, κρατώντας στα χέρια της ένα θησαυρό: την προς Ρωμαίους Επιστολή. Η Φοίβη ήταν διάκονος της Εκκλησίας των Κεγχρεών της Κορίνθου και σ’ αυτήν εμπιστεύθηκε ο Παύλος να μεταφέρει στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας το πνευματικό του μεγαλούργημα.
Το εκλεκτό ζευγάρι, που ασφαλώς γνώριζε τη Φοίβη από την Κόρινθο, τη δέχτηκε με μεγάλη χαρά. Εκεί, στην «κατ’ οίκον εκκλησίαν» τους, διαβάστηκε για πρώτη φορά η προς Ρωμαίους Επιστολή, “το βαθύτερο γραπτό του κόσμου”. Στο τέλος της Επιστολής ο Απόστολος έγραφε χαιρετισμούς προς διαφόρους αδελφούς και αδελφές. Και ιδιαίτερη μνεία έκανε για την Πρίσκα και τον Ακύλα.
Έγραφε ο Παύλος: «Χαιρετισμούς στην Πρίσκα και στον Ακύλα, τους συνεργάτες μου στο έργο του Ιησού Χριστού. Διακινδύνεψαν τη ζωή τους για χάρη μου και τους ευχαριστώ, όχι μόνο εγώ, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών. Να δώσετε χαιρετισμούς και στην εκκλησία που συναθροίζεται στο σπίτι τους» (Ρωμ. 16/ ις/3-5).»
===============================================================================================================================
Είναι επίσης μία από τις λιγοστές γυναίκες που στην Καινή Διαθήκη αναφέρεται με το όνομά της (εννοώ εκτός των Ευαγγελίων) :
Άπφια (Φλμ 1, 2)
Δάμαρις (Πράξ 17, 34)
Ευνίκη (Β΄ Τιμ 1, 5)
Ευοδία (Φιλ 4, 2)
Ιουλία (Ρωμ 16, 15)
Ιουνία (Ρωμ 16, 7)
Κλαυδία (Β΄ Τιμ 4, 21)
Λυδία (Πράξ 16, 14)
Λωίδα (Β΄ Τιμ 1, 5)
Μαριάμ (Ρωμ 16, 6)
Περσίς (Ρωμ 16, 12)
Πρίσκιλλα (Ρωμ 16, 3)
Συντύχη (Φιλ 4, 2)
Ταβιθά (Πράξ 9, 36)
Τρύφαινα (Ρωμ 16, 12)
Τρυφώσα (Ρωμ 16, 12)
Φοίβη (Ρωμ 16, 1)
Χλόη (Α΄ Κορ 1, 11)
===============================================================================================================================
Στο παλιό απόκρυφο βιβλίο «Πράξεις Παύλου και Θέκλης» υπάρχει η θρυλική διήγηση για την πραγματική μαθήτρια του Απ. Παύλου, την Αγία Θέκλα στο Ικόνιο της Μ. Ασίας. Αναφέρεται σε αυτό ότι με τη μεγάλη της ιεραποστολική δραστηριότητα-πέρα από τα μαρτύριά της- «πολλούς εφώτισε τω λόγω του Θεού». Βέβαια το βιβλίο είναι ψευδεπίγραφο και έχει μυθιστορηματικό χαρακτήρα. Ερευνητές όμως όπως ο Harnak και ο Holzner συμπεραίνουν ότι πίσω από τις φαντασιώδεις περιγραφές και υπερβολές, υπάρχει ιστορικός πυρήνας, που ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένη πραγματικότητα. Αυτήν άλλωστε την ιστορική πραγματικότητα δέχτηκε η Εκκλησία και τιμά τη μαθήτρια του Παύλου, Θέκλα, ως «πρωτομάρτυρα και πρώταθλον εν γυναιξίν» την 24η Σεπτεμβρίου.
Στις επιστολές του όμως ο Απ. Παύλος αναφέρεται και σε κατηγορίες γυναικών, αλλά παράλληλα αναφέρει με τα ονόματά τους ένα πλήθος γυναικών, που τον διακόνησαν στο έργο του.
Στέλνοντας επαίνους και χαιρετισμούς όχι μόνον σε άνδρες αλλά και σε γυναίκες, συνδέει τα ονόματα αυτά, αφ’ ενός με τα προσωπικά τους χαρίσματα, την αγαθή προαίρεσή τους και προπάντων με την αγάπη τους στο Χριστό, αφ’ ετέρου δε με τις ανάγκες της ιεραποστολής και με συγκεκριμένα διακονήματα.
Χαιρετήστε, γράφει, τη Μαριάμ που πολύ κοπίασε για μένα (Ρωμ. ΙΣΤ), τον Ανδρόνικο και την Ιουνία, ομοεθνείς και συντρόφους στη φυλακή. Τρύφαινα και Τρυφώσα, που κοπιάζουν για τον Κύριο, και την Περσίδα.
Χαιρετάει επίσης τον Φιλόλογο και την Ιουλία. Ακόμα αναγνωρίζει τον καλό χαρακτήρα της μητέρας του Ρούφου, που την θεωρεί και δική του μητέρα.
Αναφέροντας τη Χλόη, θεωρεί πολύτιμες τις πληροφορίες της για τα σχίσματα των χριστιανών της Κορίνθου (Α’ Κορ. 1, 11).
===============================================================================================================================
Μερικοί τομείς ιεραποστολικής δράσεως ή -ας πούμε- διακονήματα, όπου συμμετέχουν και γυναίκες, όπως είναι:
Α. «Κατ’ οίκον εκκλησία»: Δηλαδή οι πιστοί διέθεταν τα σπίτια τους ως τόπο συνάξεως για τη λατρεία και τη διδασκαλία. Εδώ και μία παρένθεση: Όταν η προσέλευση ήταν μεγάλη, προσφέρονταν χρήματα, για να ενοικιασθούν αίθουσες (π.χ. Σχολή Τυράννου στην Έφεσο, Πράξ. 19, 19).
Β. Οικονομική ενίσχυση της ιεραποστολής από τις χριστιανικές κοινότητες (θυμίζουμε τη Λογία). Αυτό ο Παύλος παρά τη διαφορετική ποιμαντική πρακτική του, το θεωρεί όχι απλώς καλή πράξη, αλλά υποχρέωση των πιστών: «Τω δε εργαζομένω ο μισθός ου λογίζεται κατά χάριν, αλλά κατά οφείλημα» γράφει στους Ρωμαίους (Ρωμ. 4, 4).
Γ. Επιζητείται η αλληλοσυμπαράσταση για τις ανάγκες όλων, αλλά και των Αποστόλων (Φιλ. 4, 17)
Δ. Δέχεται, επαινεί, επομένως και προτρέπει σε κόπους μέχρι διακινδύνευση της ζωής για το Χριστό και το έργο του (Ρωμ. ΙΣΤ).
Ε. Υπογραμμίζει την αποτελεσματικότητα από την ανταπόκριση πιστών σ’ ένα υποτυπώδες -ας πούμε- δίκτυο πληροφοριών, χάρις στο οποίο οι Απόστολοι διέφευγαν κινδύνους (Πράξ. Κ, 3 και ΚΓ 16) ή μάθαιναν για την κατάσταση των χριστιανικών κοινοτήτων (π.χ. πληροφορίες Χλόης για Κορινθίους).
Στ. Σημαντικό διακόνημα ήταν η μεταφορά των επιστολών (π.χ. Φοίβη προς Ρωμαίους), ή η ανάγνωσή τους στους παραλήπτες από ορισμένους μεγαλοφώνως (Κολ. 4, 16).
Ζ. Τέλος ιδιαίτερος λόγος γίνεται για τη φιλοξενία, που αποτελεί μία μορφή ιεραποστολής, ένα μέσο για επικοινωνία και ανάπτυξη περαιτέρω δραστηριοτήτων. Πρόκειται για τη φιλοξενία των Αποστόλων, συνεργατών ή άλλων πιστών. Θυμίζουμε τη φιλοξενία της Λυδίας (Πράξ. 16, 15), της Πρίσκιλλας (Πράξ. 18, 3), των θυγατέρων του διακόνου Φιλίππου (Πράξ. 21, 8 ).
Ο Απ. Παύλος έδινε μεγάλη σημασία στην ανάγκη της επικοινωνίας μεταξύ των πιστών, αλλά και των συνεργατών της ιεραποστολής.
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Τον μόνον που μπορεί ν΄αγαπήσεις είναι ο Θεός.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό.
Re: Αγία Χλόη?
Ευχαριστώ πάρα πολύ Θεοδώρα!