Ο Χριστός με τη διδασκαλία του και τη ζωή του προετοιμάζει κάθε Χριστιανό από τη σύντομη ζωή στη Γη, για μια αιώνια ζωή στον Ουρανό. Αυτό από μόνο του σαν γεγονός, είναι αρκετό για να μας δώσει κουράγιο να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία που θα βρεθεί στο δρόμο μας. Ο κάθε Χριστιανός, δε μπορεί να στηρίζει ελπίδες στα επίγεια γιατί είναι δεδομένο ότι θα απογοητευτεί. Ο Χριστός είναι η ζωή και η ελπίδα κάθε Χριστιανού.
Έτσι, θα πρέπει όλοι οι πιστεύοντες, να είμαστε ελπιδοφόροι, να φέρουμε δηλαδή την ελπίδα όπου και αν βρισκόμαστε, όσο δύσκολες και να είναι οι συνθήκες και οι περιστάσεις. Στη δε εποχή μας, είναι επιτακτική ανάγκη να μείνουμε με το Χριστό και δε θα χάσουμε. Στο Χριστιανισμό δε χωρούν αδιέξοδα, γιατί το φως της παντοδυναμίας και της αγάπης του Κυρίου φωτίζει παντού και πάντα και κάθε πτυχή της ζωής του πιστού. Για το Χριστιανό θα υπάρχει πάντα φως στο τούνελ, πάντα διέξοδος στο αδιέξοδο. Ο Χριστιανός ζει την ελπίδα, ανασαίνει με την ελπίδα, και είναι αυτή η ελπίδα στον Κύριο που μας οδηγεί.
Όσο λοιπόν και να προσπαθούν οι αντίχριστοι με τα γήινα μέσα τους να κάμψουν τη πίστη, να αμαυρώσουν τα Χριστιανικά ήθη και τις παραδόσεις μας, να καταστρατηγήσουν θεμελιακούς θεσμούς όπως η οικογένεια και η Εκκλησία, είναι σίγουρο ότι θα αποτύχουν. Γιατί δε μπορεί ποτέ το ξύλο να νικήσει τη φωτιά, το φθαρτό και εφήμερο το άφθαρτο και αιώνιο, το ορισμένο να υπερβεί το αόριστο και άπειρο! Ας έχουμε λοιπόν την ελπίδα μας στο Κύριο και ας βαδίζουμε στο μονοπάτι που χαράσουν οι εντολές του για να αποτελέσουμε ελπίδα για τους συναγωνιστές αδελφούς μας αλλά και μωρία για τους πολεμίους του Χριστού.
Στη σημερινή τρικυμία ο Χριστιανός πρέπει να γελά και όχι να φοβάται, μας το μετέφεραν οι ίδιοι οι Απόστολοι. Στη πείνα δεν απογοητεύεται γιατί ο Θεός φροντίζει για όλη τη πλάση, πόσο μάλλον για τον άνθρωπο. Κάθε δυσκολία θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο και χαρά. Βέβαια το παράπονο είναι ανθρώπινο, αλλά η ελπίδα και η πίστη μας πρέπει να είναι ακλόνητες. Το «γιατί» χοϊκό αλλά το δόξα το Θεό και το Κύριε Ελέησον επουράνια.
Χρειάζεται πλέον λεβεντιά για να είσαι Χριστιανός, χρειάζεται παλικαριά για να είσαι Έλληνας. Χρειάζεται χαμόγελο, αγάπη και ελπίδα ο κόσμος μας για να μπορέσει να σταθεί όρθιος στις ανήθικες πιέσεις. Χρειάζεται τρέλα, γιατί μόνο τρελοί θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν σήμερα οι πολύτεκνοι με τις τόσες οικονομικές μειώσεις και την ανύπαρκτη πρόνοια, μόνο τρελός θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ο άμισθος ιερέας, μόνο τρελός θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτός που παντρεύεται σε καιρό κρίσης. Τρελός θα είναι αυτός που δεν θα εγκαταλείψει την Ελλάδα αυτούς τους δύσκολους καιρούς, τρελός και αυτός που συνεχίζει να πηγαίνει στην εκκλησία και να τα «ακουμπάει» στο παγκάρι για να τα «τρώνε» οι παπάδες. Τρελός και αυτός που πιστεύει ότι υπάρχει ζωή μετά θάνατον και σωτηρία της ψυχής. Τρελός ο πατέρας και η μάνα που πιστεύουν ότι το παιδί τους θα συνέλθει από την εντατική, τρελοί όλοι οι παραπάνω αλλά και τόσοι πολλοί ακόμα…
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που προκαλούν το θαυμασμό αλλά και την απορία εμάς των υπολοίπων, αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση. Είναι φάροι ελπίδας αλλά και πηγή αγάπης. Είναι φοβερό να χαμογελάς στα δύσκολα, πραγματικά αποσυντονίζει τον άλλον…τον κάνει να αναρωτιέται, δίνει γροθιά στο βόλεμα και στην επανάπαυσή του. Αυτό θα πρέπει να είναι ο Χριστιανός, ένα χαμόγελο αγάπης που θα γρονθοκοπεί και θα συντρίβει οτιδήποτε προσπαθεί να καταπατήσει τις αξίες και τα ιδανικά μας, γιατί πίσω του στέκεται και τον στηρίζει ο παντοδύναμος Θεός. Μια αντίρρηση σε κάθε μοντέρνο τρομοκρατικό καθεστώς. Γιατί ο φόβος δεν αντιμετωπίζεται με τη λογική, αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω, κάτι που να τον υπερβαίνει. Και αυτό το κάτι είναι η τρέλα αλλά και η ελπίδα σε κάτι καλύτερο και ανώτερο.
Ελπίζω λοιπόν και εύχομαι η φετινή γέννηση του Χριστού μας να μεταδώσει λίγη από αυτή τη τρέλα σε όλους μας, ώστε να μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε αλλά και σε αυτές που θα έρθουν. Να σταθούμε με ελπίδα και πίστη απέναντι στην ολοκληρωτική ισοπέδωση κάθε ηθικής και Χριστιανικής αξίας.
Με εκτίμηση,
Λεωνίδας
