Αγάπα τον

[xenos]

Ένα όμορφο απόσπασμα από κείμενο που βρήκα στην Εκκλησιαστική Παρέμβαση του μηνός Νοεμβρίου της ΙΜ Ναυπάκτου (http://www.parembasis.gr/).

«ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ»

του Γερασίμου Κουταβά
Το έτος 1976 ήμουν υπηρεσιακό στέλεχος σε Νομαρχία της χώρας, όπου σε περίοδο μικρής απουσίας μου από την Υπηρεσία, λόγω προσωρινής απόσπασής μου στην Αθήνα, ένας συνάδελφός μου ιδιοποιήθηκε μια μισοτελειωμένη κοινωνικοοικονομική μελέτη μου, που αφορούσε σοβαρό γενικότερο πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης. Την μελέτη αυτή την είχα σχεδόν περατώσει μετά από εννεάμηνη επισταμένη έρευνα, συλλογή στοιχείων, αξιολόγηση κλπ, με αρκετό μόχθο. Απόμενε μόνον ο επίλογός της, που ποτέ δεν μπόρεσα να προσθέσω λόγω της παραπάνω ιδιοποίησής της, γεγονός που με θορύβησε και με αναστάτωσε δικαιολογημένα, όπως ήταν φυσικό. Θυμωμένος σφόδρα άρχισα να αναλογίζομαι πως θα αντιδρούσα σε αυτήν την αθέμιτη ενέργεια του συναδέλφου μου, δοθέντος ότι αυτός απουσίαζε σε διακοπές, όταν εγώ επέστρεψα στην Υπηρεσία μου και ανακάλυψα το γεγονός. Όταν του ζήτησα τηλεφωνικά εξηγήσεις για το ατόπημά του εις βάρος μου, η απάντησή του ήταν παιδαριώδης. Στο νου μου πλέον περιστρέφονταν διάφοροι τρόποι αντίδρασης, που άρχιζαν από την έγερση δικαστικής αγωγής για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, η την κατάθεση μήνυσης για υπεξαίρεση, η πλαστογραφία, η παράβαση καθήκοντος η ακόμη την υπηρεσιακή καταγγελία για να κριθή ένοχος από πειθαρχικό συμβούλιο, και έφθαναν μέχρι τη προσβολή του υπαίτιου με χειροδικία.
Αυτή η ψυχολογική μου κατάσταση, ενόψει της επιλογής του τρόπου απάντησής μου για την άδικη και ανήθικη ενέργεια που έγινε εις βάρος μου, με διακατείχε τέσσερις ημέρες, ενώ τις αντίστοιχες νύχτες αγωνιούσα και ίδρωνα για το τι θα έπρεπε να αποφασίσω, οπότε το βράδυ της τέταρτης ημέρας ονειρεύτηκα στον ύπνο μου την μακαρίτισσα τη μητέρα μου, της οποίας σεβόμουνα στη ζωή πάντα τη σοφή της γνώμη και την υπεραγαπούσα, όπως αμοιβαία και εκείνη στον ίδιο βαθμό. Αμέσως στο όνειρο την παρακάλεσα να με συμβουλέψη ποιόν από τους παραπάνω τρόπους αντίδρασης θα έπρεπε, κατά την άποψή της, να ακολουθήσω κατά του ενόχου. Και τη στιγμή αυτή συμβαίνει-πάντα στο όνειρό μου-το συγκλονιστικότερο: εκείνη κοιτάζοντάς με κατάματα και με ένα αδιόρατο χαμόγελο, που έκανε το πρόσωπό της να λάμπη, μου απάντησε με τα εξής λόγια, που θα τα θυμούμαι πάντα: «Παιδί μου, δεν περίμενα ποτέ να μου κάνης τέτοια ερώτηση. Γιατί εδώ που ζούμε βασιλεύει μια απέραντη αγάπη. Γιαυτό η συμβουλή μου είναι μία: Αγάπα τον». Με τα τελευταία αυτά λόγια της ξύπνησα εκστασιασμένος και διαλογιζόμενος, ότι ενώ είχα κατά νου όλων των δυνατών ειδών τις τιμωρίες για τον δράστη συνάδελφό μου, δεν είχα σκεφθή μέσα στην αγανάκτηση και την ταραχή μου το βασικότερο αψευδές γνώρισμα των αληθινών χριστιανών, την αγάπη, με την οποία ο Κύριος και Σωτήρας μας περιέβαλε πάντα όλη την ανθρωπότητα, ακόμη και πάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του, όταν πρόφερε «Πάτερ, άφες αυτοίς...». Από εκείνη τη στιγμή απέβαλα αυτόματα από το μυαλό μου εντελώς οποιαδήποτε άλλη λύση στο γνωστό πρόβλημα και γλύκανα την καρδιά μου με το συναίσθημα της αγάπης, που αντικατέστησε μέσα μου όλους τους άλλους τρόπους αντίδρασης, που μνημόνευσα παραπάνω, και που συνειδητοποιώντας τη σημασία του ονείρου μου κατέληξε μετά την ψυχική καταιγίδα να με πλημμυρίση ευχάριστα με αποφόρτιση και γαλήνη. Έτσι η μεταξύ θύτη και θύματος σχέση μας άρχισε να αποκαθίσταται και συνεχίζεται μέχρι τώρα επί τριάντα χρόνια. Μάλιστα μου έχει ζητήσει πλειστάκις συγνώμη.

[Dirfys]

[ γαλήνη. Έτσι η μεταξύ θύτη και θύματος σχέση μας άρχισε να αποκαθίσταται και συνεχίζεται μέχρι τώρα επί τριάντα χρόνια. Μάλιστα μου έχει ζητήσει πλειστάκις συγνώμη.[/quote]

να το πω τωρα η οχι?
αγαπα τον .αγαπα τον.. ζητησε και συγνωμη..
μου αρεσει μεχρι εδω..
η μελετη στο τελος ποιανου το ονομα ειχε?
αν ειχε το ονομα αυτου που την εγραψε...αγαπα τον..αγαπα τον...
αν ειχε του αλλου.... ομως..?
αγαπατον αγαπη σου?