Δύο Μητέρες

[Dimitris39]

Με αργό το βήμα η Παναγιά, με αμέτρητο τον πόνο την νύχτα από τον Γολγοθά κατέβαινε με μόνο τον Ιωάννη πλάι της μες στο σκοτάδι εκείνο και οι πέτρες ανατρίχιαζαν στον μυστικό της θρήνο.

Γύρω, τριγύρω σιγαλιά, βουβός είναι ο δρόμος θαρρείς τον κόσμο νέκρωσε κάποιος μεγάλος τρόμος.
Και όσο βαδίζουν σαν σκιές στα άχαρα εκείνα μέρη και μοιρολόγια η Παναγιά τα πιο όμορφα που ξέρει τα λέει και ο αντίλαλος από όπου και αν διαβαίνει κάθε λουλούδι τρυφερό που βρίσκεται μαραίνει.
Πώς να μην κλάψει που 'γινε για αυτήν σκοτάδι η μέρα?
Κ'αν είναι Αυτός θεάνθρωπος, εκείνη είναι μητέρα.
Και να που ακόμη μια φωνή την ερημιά ταράζει. Αχ,τι φωνή λυπητερή. Ποιος και γιατί στενάζει?
Ποιος σαν Αυτή άλλος πονεί και μοιρολόγια λέγει μη του παιδιού της το χαμό και άλλη μανούλα κλαίει?
Ναι, κάποια μάνα είναι αυτή, που μονάχη στην άκρη απαρηγόρητα θρηνεί και χύνει μαύρο δάκρυ
Και τούτη σαν τη Μαριάμ, τον γιό της έχει χάσει και δεν μπορεί τέτοιο κακό ποτέ να το ξεχάσει.
Η Μαριάμ τον Ιησού τον είδε σταυρωμένο και τούτη είδε τον γιόκα της στο δέντρο κρεμασμένο
Και κλαίει, μα το κλάμα της δεν συγκινεί κανέναν, νιώθει όμως τον πόνο της η Παναγιά η Παρθένα, που την ακούει τραβά και πάει να την γνωρίσει λόγια αγάπης να της πεί, να την παρηγορήσει
Με ένα γλυκό χαμόγελο συμπόνοια γεμάτο μάνα της κράζει, δύστυχη μη σέρνεται εδώ κάτω.
Δεν είσαι μόνη που έχασες το φώς των ματιών σου, είμαι κ'εγώ, μην δέρνεσαι ποιος ήταν πες μου ο γιός σου?
Και αυτή δειλά, σαν ένοχος της απαντά: αδελφή μου, Ιούδας ονομάζεται το σπλάχνο το παιδί μου.
Μόνο μια μανα μόνο αυτή, σε όλο τον κόσμο ξέρει ποιο κοφτερό νιώθει βαθιά στα σπλάχνα της μαχαίρι
Στους πέντε δρόμους ρίχτηκα, παιδί μου σαν ζητιάνα,Αχ κάλλιο να μην έσωνα Θεέ να γίνω μάνα
Η Παναγιά κατάλαβε, τον γιό της τον γνωρίζει μα σαν μητέρα του Χριστού, δεν φεύγει, δεν γογγύζει.
Τον δικό της τον καϋμό ξεχνά την ώρα εκείνη και για τη μάνα τώρα αυτή τα δάκρυά της χύνει
Σκύβει και την ασπάζεται, χαιδεύει τα μαλλιά της, και την κρατάει με στοργή πιστά στην αγκαλιά της
Της λέει λόγια της καρδιάς και την γλυκομερώνει, της δίνει θάρρος, δύναμη και απάνω την σηκώνει.
Έλα και μείνε σπίτι μου την νύχτα να περάσεις, εκεί και οι δυό τον πόνο μας, τον μητρικό να πούμε, το δάκρυ μας να σμίξουμε και να προσευχηθούμε
Η μια στης άλλης το πλευρό σκυφτές συλλογισμένες, οι δυό μανάδες περπατούν αδελφαγκαλιασμένες.
Ο Ιησούς που στον Γολγοθά κρεμάται έδωσε τέτοια εντολή:

<<ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ>>

http://agioritis.pblogs.gr/2011/10/dyo- ... oihma.html

[ntinoula]

Λίγο άσχετο: Συνήθως το βίο του Ιούδα δεν τον γνωρίζουμε. Βρίσκεται στο Συναξαριστή...

[angieholi]

Λίγο άσχετο: Συνήθως το βίο του Ιούδα δεν τον γνωρίζουμε. Βρίσκεται στο Συναξαριστή...

Ίσως είναι άσχετο αυτό που θα ρωτήσω αλλά στον Συναξαριστή δεν είναι μόνο οι βίοι Αγίων;
Ο Ιούδας που κρεμάστηκε που αναφέρετε;;;

Ήθελα επίσης να κάνω και κάποιο σχόλιο για το ποίημα.
Έχουμε κάποια πηγή που αναφέρει ότι η Παναγία μας βρέθηκε με τη μητέρα του Ιούδα; Ή είναι ποιητική αδεία;
Διότι εντάξει καλή η ποίηση.... αλλά να μην γράφουμε και ότι θέλουμε...
Δεν ξέρω... θα έλεγα ότι δεν μου άρεσε το συγκεκριμένο...

[Dimitris39]

Λίγο άσχετο: Συνήθως το βίο του Ιούδα δεν τον γνωρίζουμε. Βρίσκεται στο Συναξαριστή...

Ίσως είναι άσχετο αυτό που θα ρωτήσω αλλά στον Συναξαριστή δεν είναι μόνο οι βίοι Αγίων;
Ο Ιούδας που κρεμάστηκε που αναφέρετε;;;

Ήθελα επίσης να κάνω και κάποιο σχόλιο για το ποίημα.
Έχουμε κάποια πηγή που αναφέρει ότι η Παναγία μας βρέθηκε με τη μητέρα του Ιούδα; Ή είναι ποιητική αδεία;
Διότι εντάξει καλή η ποίηση.... αλλά να μην γράφουμε και ότι θέλουμε...
Δεν ξέρω... θα έλεγα ότι δεν μου άρεσε το συγκεκριμένο...

Κανεις δεν ειπε οτι αυτο συνεβει κιολας
αλλα αν το διαβασει μια πονεμενη μητερα
θα αγαλιαση η ψυχη της και δεν σκεφτει να μαθει τον συγραφεα
με λιγα λογια το νοημα το παρηγορητικο που βγαινει?
τωρα η πηγη ειναι ποιος ξερη ποια

[angieholi]

Μάλλον επειδή δεν τα πάω καλά με την ποίηση.... έχω τη γνώμη:

Διότι εντάξει καλή η ποίηση.... αλλά να μην γράφουμε και ότι θέλουμε...

Καταλαβαίνω βέβαια ότι δεν κάνουμε Δογματική, ένα απλό ποίημα είναι,
όμως επειδή αναφέρεται στην Παναγία μας συγκεκριμένα,
ίσως θα έπρεπε να υπάρχει μια βάση σε ότι γράφεται και όχι να γράφουμε μυθοπλασίες
γιατί έτσι μπορεί να μείνει μετά σε κάποιον το περιστατικό αυτό ως πραγματικό.

Απλώς έτσι το βλέπω.... δεν επιμένω κιόλας!

[Dimitris39]

Μάλλον επειδή δεν τα πάω καλά με την ποίηση.... έχω τη γνώμη:

Διότι εντάξει καλή η ποίηση.... αλλά να μην γράφουμε και ότι θέλουμε...

Καταλαβαίνω βέβαια ότι δεν κάνουμε Δογματική, ένα απλό ποίημα είναι,
όμως επειδή αναφέρεται στην Παναγία μας συγκεκριμένα,
ίσως θα έπρεπε να υπάρχει μια βάση σε ότι γράφεται και όχι να γράφουμε μυθοπλασίες
γιατί έτσι μπορεί να μείνει μετά σε κάποιον το περιστατικό αυτό ως πραγματικό.

Απλώς έτσι το βλέπω.... δεν επιμένω κιόλας!

εχεις δικιο αλλα αν τα βλεπαμε ολα ετσι
φυσικα πρεπει και να προσεχουμε
προχθες ασχετα με το θεμα μου ειπε καποιος μια ιστορια παρηγοριας
για καποιον που ειτανε στην κολαση καιγοτανε και κατι τετοια,
και οταν του ειπα αφου κανεις δεν ειναι ακομη εκει που πρεπει να ειναι δηλαδι υπαρχη η μερικη και οχι τελικη κριση
βοηθανε μονο τα μνημοσυνα και οχι τα σχοινια για να τραβανε οι ταδε τους ταδε
τελικα χαλαστικε και τον ειχε κανει η ιστορια να νιωσει τοσο καλα

[vasilisalt]

Στις πράξεις των αποστολών αναφέρεται νομίζω το τέλος του Ιούδα. Ιστορικα δεν έχει σιγουρα βαση. Απλά επικεντρώνει στην αγάπη της Παναγίας όπως και κάθε μανουλας. Μου θύμισε την γιαγιά στη Κρήτη που ανάβε τα καντήλια στο γερμανικό κοιμητήριο ενώ η ίδια είχε χάσει το παιδί της στο πόλεμον. Περίεργη ιστορία λοιπόν, αλλά ωφέλιμη.

[angieholi]

Το τέλος του Ιούδα φυσικά και το ξέρουμε από την Καινή Διαθήκη, ποιο ήταν.
Για το αν υπήρχε η μητέρα του και αν την παρηγόρησε η Παναγία ήταν η απορία μου, Βασίλη.