Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Θάρρος και ανδρεία αρμόζει στους αγωνιστάς ...
http://www.impantokratoros.gr/geron-efr ... ra.el.aspx
* Ας εννοήσουμε το σύντομο της ζωής μας και ας δουλεύσουμε τον Θεό, με αγάπη, με προθυμία και με ταπείνωσι.
* Καμμιά χαρά κοσμική δεν μένει χωρίς μεταμέλεια. Μόνον η χαρά που προέρχεται από τον Θεό είναι γνήσια και ειλικρινής. Δόξες και χρήματα, όλα είναι ψεύτικα. Όλα αυτά ο θάνατος τα βάζει στην αρμόζουσα θέσι τους.
* Ποιος μετενόησε και δεν σώθηκε; ποιος είπε το ημάρτησα και δεν συγχωρήθηκε; ποιος έπεσε και εζήτησε βοήθεια και δεν σηκώθηκε; ποιος έκλαυσε και δεν παρηγορήθηκε από τον Θεό;
* «Ημάρτηκα», είπεν ο άνθρωπος; ευθύς ο Θεός συγχωρεί· παραβλέπει ο Κύριος το αμάρτημά σου.
Ο άγιος Αυγουστίνος πόσον ελύπησε την αγία εκείνη μητέρα του! Και όμως κατόπιν εις ποίαν αγιότητα και έρωτα Θεού έφθασε!
Με την μετάνοια όλα διορθώνονται. Ουδέν υπάρχει, το οποίον να νικά την ευσπλαχνία του Θεού. «Και τον πρώτον ελεεί και τον έσχατον θεραπεύει· κακείνω δίδωσι, και των άλλων χαρίζεται». Όλα η αγάπη του Θεού τα σκεπάζει και τα διορθώνει. Ουδείς αναμάρτητος, ειμή εις ο Θεός....
* Εν όψει των κρισίμων στιγμών που διερχόμεθα, θα πρέπη να ετοιμαζώμεθα ιδιαίτερα με την εξομολόγησι. Η Εκκλησία μας παραδέχεται τρία βαπτίσματα. Το κανονικό βάπτισμα, της μετανοίας και του μαρτυρίου.
Μετά την εξομολόγησι, συνεχίζεται η ετοιμασία για την εφαρμογή των εντολών του Θεού, η θεία κοινωνία και η καλλιτέρευσις της ζωής. Τότε ο θάνατος δεν θα μας απασχολήση.
Πρέπει πάντοτε να έχωμε την μνήμη του κριτηρίου, διότι η συνείδησις γίνεται πιο καθαρά, πιο λεπτή.
* Τα βάσανα της ζωής μια ήμερα θα λήξουν, διότι ο κόσμος παρέρχεται· μόνον ό,τι πράξη κανείς για την ψυχή, εκείνο αιώνια θα μείνη ή προς ύψος ή προς βάθος και απώλεια.
* Ο Θεός δωρεάν μας σώζει. Οι κόποι μας δείχνουν την προαίρεσί μας. Μαζί με τον κόπο μας να λέμε, εάν δεν μας φυλάξη ο Θεός, τα έργα μας είναι άνεμος και φεύγουν κούφια.
* Ο Θεός μας συγχωρεί κάθε αμαρτία, αρκεί μόνο να μετανοήσουμε ειλικρινά. Δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.
* Μπορεί να αριθμήσης την ευσπλαχνία του Θεού; Τα αμαρτήματα του χειρότερου ανθρώπου μπροστά στην ευσπλαχνία του Θεού είναι ως μια «φούχτα αμμούδα» μέσα στον ωκεανό· δεν υπάρχει αμαρτία που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.
* Τώρα ο Θεός φωνάζει διά μέσου των αγίων Γραφών, των ιεροκηρύκων, των πνευματικών πατέρων· «Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3, 2), αλλά δυστυχώς κωφεύουν στα θεία Του προστάγματα με διάφορες προφάσεις οι έξυπνοι!
* Η υψοποιός ταπεινοφροσύνη είναι πανίσχυρος αρετή, που καταστρέφει ριζικά το κακό και εξουδετερώνει σε τέλεια αδράνεια την ενέργεια των πειρασμικών παγίδων.
* Ο πονηρός πολέμιος της ψυχής μας δεν αδρανεί, δεν του διαφεύγει τίποτε. Αυτός ξεύρει την ανυπολόγιστη άξια του χρόνου και προσπαθεί με τις περιττές μέριμνες, με τα θέλγητρα του κόσμου και τις αναπαύσεις, να δημιουργήση στερεά άγνοια και λησμοσύνη, ώστε να φέρη την τελευταία ώρα τελεία απελπισία και έτσι ο πανούργος να κερδίση τις αθάνατες ψυχές, για τις οποίες ο Χριστός απέθανε επί του Σταυρού!
* Μη λησμονήτε την πολλή εμπειρία του διαβόλου και την ιδική μας ασθένεια. Όπως το φθινοπωρινό φύλλο, που πέφτει με τον ελάχιστο άνεμο, έτσι και εμείς πέφτουμε και στον μικρότατο πειρασμό και δοκιμασία, όταν η χάρις του Θεού δεν συμμαχή μαζί μας· η δε χάρις του Θεού συμμαχεί μαζί μας μόνον όταν το ταπεινό φρόνημα ποδηγετή κάθε μας σκέψι και έργο. Με την αληθινή και γνήσια ταπεινοφροσύνη φυλάσσεται ο καρπός της ψυχής.
* Ο διάβολος είναι η πηγή κάθε ψεύδους, απάτης, πονηρίας και κακίας.
* Καθώς στον πεπατημένο δρόμο δεν φυτρώνει τίποτε, έτσι στο πεπατημένο ταπεινό φρόνημα δεν φυτρώνει καμία πλάνη.
* Όταν αγωνίζεται κανείς κατά της αμαρτίας με ταπείνωσι και φόβο Θεού και με εργασία πνευματική και με την καθοδήγησι εμπείρου πνευματικού, αδύνατον να τον αφήση ο Θεός να χαθή.
* Η πάλη μας είναι με αρχές, με εξουσίες, με δυνάμεις σκοτεινές και παμπόνηρες, με πολύ εμπειροπόλεμες παρατάξεις. Επίσης και με την σάρκα και με τον κόσμο των παθών, που μοιάζουν με πληγές, που πονούν τρομερά και χρειάζεται τρόπος, χρόνος, υπομονή και επιμέλεια για να θεραπευθούν.
* Όποιος φυλάσσει τα θεία προστάγματα, και ο Θεός φυλάσσει αυτόν από κάθε κακό.
* Όποιος αγαπά τον Θεό, θυσιάζει τα πάντα, μόνον και μόνον για να αναπαύση τον Θεό.
* Χωρίς να λυπούμεθα ξοδεύουμε τον χρόνο. Όταν φύγουμε από αυτό τον κόσμο, θα καταλάβουμε την ζημιά, που πάθαμε αφήνοντας να μας φύγη ο χρόνος...
* Εύχομαι η χάρις του Θεού να σε επισκίαση και να σου δώση την αρμόζουσα δύναμι, για να αντιμετώπισης τον κάκιστον εγωισμό, την δεινή αφετηρία όλων των κακών κινήσεων της πολύμορφης κακίας.
* Μη χάνετε το θάρρος σας γι' ένα καινούργιο αγώνα, αποκρούοντας έτσι κάθε λογισμό δειλίας και αποθαρρύνσεως.
Πρέπει συνέχεια να ανανεώνουμε τις δυνάμεις μας, να ανασυγκροτούμε μέτωπο αντιστάσεως, καθώς κάμνει και ο διάβολος...
Θάρρος και ανδρεία αρμόζει στους αγωνιστάς, επειδή δεν αγωνίζονται για εφήμερα στεφάνια, που μαραίνονται, αλλά για αιώνια και άφθαρτα!
* Όλους μας στηρίζει το έλεος του Θεού και εάν υπερηφανευθούμε, σηκώνει ο Θεός την χάρι Του και γινόμαστε εμείς χειρότεροι από τους άλλους.
* Επειδή έχουμε φανερά, είτε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, κρυμμένη υπερηφάνεια, θέλοντας ο Θεός να μας καθαρίση από αυτή την δυσώδη κατάστασι, ξεσηκώνει φουρτούνα για να πετάξη όλα τα «κατακάθια», που μαζεύτηκαν κατά τον καιρό κυρίως της αμέλειας ψυχής...
Χρειάζεται από μέρους μας προσοχή, να μη μαζεύωνται ακαθαρσίες, για να μη χρειάζωνται και ανάλογες φουρτούνες.
* Με την ταπείνωσι γίνεται η πιο σύντομη επαφή με το θείον· η δε ανάπαυσι της ψυχής, είναι το γνησιώτερο γνώρισμα της υγιούς ψυχής.
* Χωρίς αληθινή ταπεινοφροσύνη, δεν κατορθώνεται κανένα αξιόμισθο αγαθό.
* Η ταπείνωσις είναι θαυμάσια αρετή, που ευωδιάζει εκείνον που την έχει. Όποιος έχει ταπείνωσι έχει και υπακοή, αγάπη, υπομονή και κάθε αρετή. Όταν θυμώνουμε ή οργιζώμαστε ή κατακρίνουμε ή δεν υπακούουμε, γίνεται φανερό ότι έχουμε και ανάλογη υπερηφάνεια και εγωισμό. Όσο προοδεύουμε στην ταπείνωσι, τόσο τα κακά γεννήματα του εγωισμού θα υποχωρούν.
* Η ταπείνωσις είναι η πιο χαριτωμένη αρετή· χρυσοΰφαντος στολή· μακάριος όποιος την ενδυθή, θα απόκτηση μια ανέκφραστη πνευματική ομορφιά. Αντίθετα το πιο βρώμικο πάθος είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός.
* Εκείνος είναι μεγάλος, που έχει περισσότερη ταπείνωσι.
* Οι δαίμονες τρέμουν και φεύγουν μακριά όταν βλέπουν ταπείνωσι, υπακοή και αγάπη σε όλους.
* Το πνεύμα της λύπης θέλει αυτοπαρηγορία, για να νικάς τις απελπιστικές έννοιες του πονηρού. Όταν επακροάζεσαι τα όσα το πονηρό πνεύμα της λύπης υποβάλλει, ποτέ δεν θα μπόρεσης να δης την χαρά της ελπίδας.
* Σε όλες τις πνευματικές επιδιώξεις χρειάζεται να προηγήται η ταπείνωσις..., αλλά και την ταπείνωσι πρέπει ο Θεός να την χαρίση στον άνθρωπο.
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Θάρρος και ανδρεία αρμόζει στους αγ
Συντονιστής: Συντονιστές
Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Θάρρος και ανδρεία αρμόζει στους αγ
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης:«Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ..
«Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Τιμ. 3, 12).
Με την υπομονή και την ευχαριστία στις θλίψεις της ζωής, φανερώνουμε υπακοή στο θεϊκό Του θέλημα.
* «Μακάριος ανήρ, ος υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής» (Ιακ. 1, 12).
* «Παιδεύει ο Κύριος επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος Αυτού» (Εβρ. 12, 10).
Κατά τον καιρόν της παιδείας Κυρίου δεν συμφέρει να αγανακτούμε, αλλά το ψυχικό μας συμφέρον είναι η τέλεια υπακοή μας στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος στον καιρό των ποικίλων θλιβερών εγχειρίζει του καθενός την αφανή ψυχική πληγή με τον άγιο σκοπό, να του χαρίση την υγεία, δηλαδή την καρδιακή κάθαρσι από τα άτιμα πάθη.
* Με τις πρόσκαιρες θλίψεις, τις οποίες υπομένουμε, εξαγοράζουμε την μελλοντική, την αιώνιο χαρά και ανάπαυση.
* «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33).
* «Μακάριος ανήρ ος ελπίζει επ' αυτόν» (Ψαλμ. 33, 8 ).
* Όταν υπάρχει η πνευματική γνώση, οι θλίψεις εμβολιάζονται σε αυτόν που υπομένει προς αγιασμό.
* «Θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με, αι εντολαί Σου μελέτη μου» (Ψαλμ. 118, 143).
* Οι θλίψεις έρχονται με τον σκοπό να μας φέρουν πλησιέστερα προς τον Θεό.
* Με τις θλίψεις σώζεται ο άνθρωπος· χωρίς θλίψεις δεν σώθηκε κανείς. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυη στην πέρα του τάφου ζωή.
* Μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός, και μέσα στην ανάπαυση το πνεύμα του διαβόλου, που είναι η αιτία όλων των κακών.
* Οι θλίψεις με την ποικιλομορφία τους μας εξαγνίζουν και αγιάζουν, είναι θείες επισκέψεις, που αποβλέπουν στην σωτηρία μας.
* Όλοι όσοι έχουν αγιάσει και στην συνέχεια με την σειρά τους όλοι όσοι σώθηκαν, όλοι πέρασαν το καμίνι των θλίψεων, άλλος ασθένεια, άλλος αγώνα κατά των παθών και λοιπά, δηλαδή όλον τον κατάλογον των κατά Θεό λυπηρών, ώστε όλοι να έχουν το δικαίωμα της αιωνίου αναπαύσεως.
* Παιδευόμεθα για να γίνουμε άξιοι των ουρανών. Μας παιδεύει ο ουράνιος Πατήρ με πολλούς τρόπους, για να μορφωθή μέσα μας πνευματικός χαρακτήρας· πρέπει να φέρουμε χαρακτηριστικά, που να φανερώνουν την γνησιότητά μας προς τον Θεό.
* Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας.
* Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν, όταν τους υπομένουμε. Υπομονή μέχρις αίματος. Έτσι αγωνίστηκαν και οι πατέρες μας και αγίασαν.
* Η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατο φάρμακο των θλίψεων. Ταπεινώσου σε όλα και χωρίς ελάχιστη αμφιβολία θα τύχης οπωσδήποτε της ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.
* Είναι μακάριος εκείνος που τα θλιβερά της πρόσκαιρης ζωής τα περνά με υπομονή και ευχαριστία προς τον Θεό. Με αυτά τα λυπηρά ο Θεός προπαρασευάζει την αθάνατη ψυχή, για να την καταστήση άξια των αιωνίων αγαθών της βασιλείας Του.
* Η παιδαγωγία του Κυρίου έχει σκοπό να μας χαρίση την πολυτιμότατη υγεία της ψυχής μας.
* «Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν», που μας αναμένει.
* Σε κάθε ψυχή χριστιανική ο Θεός δίδει και ένα σταυρό καθώς γνωρίζει η σοφία Του.
* Οι ασθένειες είναι η εγερτήρια σάλπιγγα της ψυχής..., και την ωθούν να την θέσουν εντός του ορθού βίου.
* Όλα τα έργα μας, τα λόγια μας και οι ενθυμήσεις μας, είναι γνωστά στον Θεό· και οι θλίψεις μας είναι σε γνώσι Του, και επιδιώκουν κάποιο σωτήριο σκοπό!
* Διά μέσου των δοκιμασιών μας ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία μας.
* Η θλίψις και η ασθένεια κατεργάζεται βάρος αιωνίου δόξης στην ψυχή που υπομένει και ευχαριστεί τον Θεό.
* Μας παιδαγωγεί ο Κύριος, για να έχουμε αιώνιο μισθό. Εφ' όσο δεν έχουμε άσκηση, μας δίδει ο Κύριος ασθένειες και θλίψεις, για να βρούμε μικρή παρηγοριά, όταν θα κρινώμαστε μπροστά Του.
* Όλες οι δοκιμασίες που μας στέλλει η αγάπη του Θεού, είναι για να αποκτήσουμε υπομονή και να ομοιάσουμε με τον Θεό, ο οποίος λέγεται «ο Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως» (Β' Κορ. 1, 3).
* Ο πόνος απαλύνει, μαλακώνει την καρδιά και αποβάλλει την σκληρότητα· έτσι καταστρώνεται το έδαφος για την σπορά της γνήσιας μετάνοιας και διόρθωσης.
* Όσο κανείς υποφέρει θλίψεις διάφορες, είτε σωματικές είτε ψυχικές και τις υπομένει με γνώση και ευχαριστεί τον Θεό, χωρίς άλλο υποχρεούται ο Θεός να στείλη θεία παράκλησι και να δροσίση την ψυχή.... Όσο κανείς υποφέρει, τόσο και πληρώνεται.
* Είναι χρέος μας να διέλθουμε το καμίνι των πειρασμών, όπως, αφού δοκιμασθούμε, αξιωθούμε να αποταμιευθούν οι ψυχές μας στο θησαυροφυλάκιο του μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
* Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ, όλο αγκάθια και καρφιά· παντού φυτρωμένοι σταυροί, παντού αγωνία και θλίψη. Κάθε βήμα και μία Γεθσημανή, κάθε ανηφοριά και ένας Γολγοθάς, κάθε στιγμή και μία λόγχη. Αν μπορούσαμε να στίψουμε τη γη σαν το σφουγγάρι, θα έσταζε αίμα και δάκρυα.
* Τα ωραία συνοδεύονται με πόνο, αλλά κι ο πόνος βγάζει στη χαρά. Το τριαντάφυλλο βγάζει αγκάθι και το αγκάθι τριαντάφυλλο. Συνήθως το ουράνιο τόξο υψώνεται ύστερα από τη μπόρα. Πρέπει να προηγηθούν οι καταιγίδες, για να ξαστερώση ο ουρανός.
* Η διάκριση, φωτισμένη από τη χριστιανική πίστη και φιλοσοφία, έχει την ικανότητα με την ενόραση να βλέπη πολύ βαθύτερα από τα φαινόμενα. Μέσα στον πόνο βλέπει τη χαρά και την ελπίδα, όπως και ο θρίαμβος του Χριστού βγήκε μέσα από τον πόνο του Πάθους και του Σταυρού.
* Τα πιο θαυμάσια αγάλματα έχουν τα περισσότερα κτυπήματα. Οι μεγάλες ψυχές οφείλουν τη μεγαλοσύνη τους στα βαρειά χτυπήματα του πόνου. Τα χρυσά και βαρύτιμα κοσμήματα περνάνε πρώτα από της φωτιάς το χωνευτήρι.
* Συγκλονίζει την ανθρώπινη ύπαρξη ο πόνος. Είναι φωτιά, καμίνι, που καίει και κατακαίει. Είναι καταιγίδα και τρικυμία. «Τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν», λέει ο Σολομών. Είναι στιγμές που οι δοκιμασίες έρχονται απανωτές, η μία μετά την άλλη ή και όλες μαζί. Πολύ βαρύς τότε ο σταυρός. Η αγωνία κορυφώνεται. Η ψυχή ζορίζεται τόσο, ώστε είναι έτοιμη να λυγίση. Όλα φαίνονται μαύρα, κατάμαυρα. Παντού σκοτεινιά, παντού αδιέξοδα.
* Λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Τα καλά φύγανε, τα δεινά είναι γυμνά και προκλητικά, το ταξίδι γίνεται μέσα στη νύχτα, φάρος δεν φαίνεται πουθενά και ο Χριστός φαίνεται να κοιμάται».
* Καρφιά και μαχαίρια είναι της ζωής οι θλίψεις. Μαχαίρια και καρφιά, που σχίζουν ανελέητα και τρυπούν τις καρδιές. Τις πυρακτώνουν και τις παραλύουν εξουθενωτικά.
* Το μόνο που απομένει σε τούτες τις στιγμές είναι η κραυγή, που σαν παράπονο ικεσίας απευθύνεται στο Θεό· «Ελέησόν με Κύριε... η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα... εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου... εγεννήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος... Ελέησόν με Κύριε, ότι θλίβομαι... εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς... επελήσθην ωσεί νεκρός... εγεννήθη τα δάκρυα μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός... ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με;» (Ψαλμοί).
* Ο άνθρωπος είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας, αλλά το στεφάνι του είναι πλεγμένο από αγκάθια. Η πορεία του είναι άλλοτε τραγούδι και συμφωνία χαράς κι άλλοτε, τις περισσότερες φορές, ένα θλιβερό και ασταμάτητο πένθιμο εμβατήριο.
* Μεγάλο και αιώνιο το πρόβλημα του πόνου. Το μελέτησαν φιλόσοφοι, και κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι και άλλοι πολλοί. Την αυθεντικώτερη ωστόσο απάντηση τη δίνει ο χριστιανισμός, η πίστη, ο νόμος του Θεού.
* Και η απάντηση είναι διπλή. Θεολογικά είναι η συνέπεια της πτώσεως, όπως και όλα τα κακά. Είναι αποτέλεσμα της κακής χρήσεως της ελευθερίας. Είναι ο καρπός της παρακοής. Ηθικά είναι ευκαιρία και μέσον αρετής και τελειώσεως.
* «Θα σέβωμαι πάντα τον Θεό - λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος - όσα ενάντια κι αν επιτρέπη να με βρουν. Ο πόνος για μένα είναι φάρμακο σωτηρίας». Ο δε Μέγας Βασίλειος λέγει: «Εφ' όσον μας ετοιμάζει ο Θεός το στεφάνι της Βασιλείας Του, αφορμή για αρετή ας γίνη η ασθένεια».
* «Οι θλίψεις -θα πη και ο ιερός Χρυσόστομος-μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό. Και όταν σκεπτόμαστε το αιώνιο κέρδος των θλίψεων, δεν θα στεναχωριόμαστε».
* Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ο τόσο διωγμένος και πονεμένος και κατάστικτος από τα «στίγματα του Κυρίου», διδάσκει, ότι ο Θεός αφήνει τον άνθρωπο να πονέση με τις θλίψεις «επί το συμφέρον εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού» (Εβρ. 12, 10).
* Χιλιάδες τρόπους έχει ο Θεός για να σε κάμη να ιδής την αγάπη Του. Ο Χριστός μπορεί να μετατρέψη τη δυστυχία σε μελωδικό δοξολογητικό τραγούδι. «Η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται...», είπεν ο Κύριος (Ιωάν. 16, 6).
* Οποία η μάχη, τοιαύτη και η νίκη. Στην αγορά του ουρανού δεν υπάρχουν φθηνά πράγματα. Οι στιγμές του πόνου και της θυσίας είναι στιγμές ευλογίας. Κοντά σε κάθε σταυρό είναι και μία ανάσταση. Τι κι αν τώρα πονάμε και κλαίμε ασταμάτητα; «Το γαρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν», λέγει ο Παύλος (Β' Κορινθ. 4, 17).
* Ο άνθρωπος του πόνου είναι ο άριστος αθλητής της ζωής με τις ένδοξες νίκες. Θα ακριβοπληρωθή με τα αιώνια βραβεία «α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν», λέγει προς Κο¬ρινθίους ο Παύλος (Α' Κορινθ. 2, 9).
* Όποιος ατενίζει και αντιμετωπίζει τον πόνο με το πρίσμα της αιωνιότητος, είναι ήδη από τώρα νικητής. Είναι ο εκλεκτός, που με την ακατάβλητη πίστη στο Θεό έφθασε στη χαρά, γεύθηκε τη χρηστότητα του Κυρίου και είναι υποψήφιος στεφανηφόρος. Μπορεί να επαναλάβη του Αποστόλου Παύλου τη νικηφόρα κραυγή: «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα» (Β' Τιμ. 4, 7-8).
* Οφείλουμε λοιπόν, να αποδεχόμαστε τον πόνο, που μας επισκέπτεται, σαν μία ευλογία του Θεού. Το σιτάρι συμπιέζεται και λειώνει μέσα στη γη, αλλά τότε καρποφορεί τη ζωή. Πλούσια και ευλογημένη του πόνου η συγκομιδή. Μεγάλη η ευλογία του Θεού στον αγρό των δακρύων. Ευλογία, που τη βιώνουν, όσοι με το χάρισμα της διάκρισης αληθινά πιστεύουν. Ευλογία Θεού και έλεος σε όσους διήλθαν το καμίνι του ποικίλου πόνου με θεϊκή δύναμη και επίγνωση. Τους περιμένει η αιώνια, η αθάνατη, η πανευτυχής ανάπαυσις εν τω Θεώ. Αμήν.
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
πηγή: http://www.impantokratoros.gr/
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας
Με την υπομονή και την ευχαριστία στις θλίψεις της ζωής, φανερώνουμε υπακοή στο θεϊκό Του θέλημα.
* «Μακάριος ανήρ, ος υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής» (Ιακ. 1, 12).
* «Παιδεύει ο Κύριος επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος Αυτού» (Εβρ. 12, 10).
Κατά τον καιρόν της παιδείας Κυρίου δεν συμφέρει να αγανακτούμε, αλλά το ψυχικό μας συμφέρον είναι η τέλεια υπακοή μας στον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας Ιησού Χριστό, ο Οποίος στον καιρό των ποικίλων θλιβερών εγχειρίζει του καθενός την αφανή ψυχική πληγή με τον άγιο σκοπό, να του χαρίση την υγεία, δηλαδή την καρδιακή κάθαρσι από τα άτιμα πάθη.
* Με τις πρόσκαιρες θλίψεις, τις οποίες υπομένουμε, εξαγοράζουμε την μελλοντική, την αιώνιο χαρά και ανάπαυση.
* «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε· αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33).
* «Μακάριος ανήρ ος ελπίζει επ' αυτόν» (Ψαλμ. 33, 8 ).
* Όταν υπάρχει η πνευματική γνώση, οι θλίψεις εμβολιάζονται σε αυτόν που υπομένει προς αγιασμό.
* «Θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με, αι εντολαί Σου μελέτη μου» (Ψαλμ. 118, 143).
* Οι θλίψεις έρχονται με τον σκοπό να μας φέρουν πλησιέστερα προς τον Θεό.
* Με τις θλίψεις σώζεται ο άνθρωπος· χωρίς θλίψεις δεν σώθηκε κανείς. Χωρίς θλίψεις και βάσανα ας μη περιμένη κανείς ανάπαυη στην πέρα του τάφου ζωή.
* Μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός, και μέσα στην ανάπαυση το πνεύμα του διαβόλου, που είναι η αιτία όλων των κακών.
* Οι θλίψεις με την ποικιλομορφία τους μας εξαγνίζουν και αγιάζουν, είναι θείες επισκέψεις, που αποβλέπουν στην σωτηρία μας.
* Όλοι όσοι έχουν αγιάσει και στην συνέχεια με την σειρά τους όλοι όσοι σώθηκαν, όλοι πέρασαν το καμίνι των θλίψεων, άλλος ασθένεια, άλλος αγώνα κατά των παθών και λοιπά, δηλαδή όλον τον κατάλογον των κατά Θεό λυπηρών, ώστε όλοι να έχουν το δικαίωμα της αιωνίου αναπαύσεως.
* Παιδευόμεθα για να γίνουμε άξιοι των ουρανών. Μας παιδεύει ο ουράνιος Πατήρ με πολλούς τρόπους, για να μορφωθή μέσα μας πνευματικός χαρακτήρας· πρέπει να φέρουμε χαρακτηριστικά, που να φανερώνουν την γνησιότητά μας προς τον Θεό.
* Ο δρόμος της σωτηρίας μας είναι σπαρμένος με αγκάθια και πονάμε και ματώνουμε· αλλά υπομονή και θα έλθη η ευλογημένη ώρα, που οι πόνοι και τα αίματα θα γράψουν τα ονόματά μας στο βιβλίο της ζωής! Τότε θα ευλογούμε τον Θεό, που με την άπειρη σοφία Του βρήκε τον πόνο και τις θλίψεις ως μέσα μεγάλης σωτηρίας.
* Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν, όταν τους υπομένουμε. Υπομονή μέχρις αίματος. Έτσι αγωνίστηκαν και οι πατέρες μας και αγίασαν.
* Η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατο φάρμακο των θλίψεων. Ταπεινώσου σε όλα και χωρίς ελάχιστη αμφιβολία θα τύχης οπωσδήποτε της ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.
* Είναι μακάριος εκείνος που τα θλιβερά της πρόσκαιρης ζωής τα περνά με υπομονή και ευχαριστία προς τον Θεό. Με αυτά τα λυπηρά ο Θεός προπαρασευάζει την αθάνατη ψυχή, για να την καταστήση άξια των αιωνίων αγαθών της βασιλείας Του.
* Η παιδαγωγία του Κυρίου έχει σκοπό να μας χαρίση την πολυτιμότατη υγεία της ψυχής μας.
* «Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν», που μας αναμένει.
* Σε κάθε ψυχή χριστιανική ο Θεός δίδει και ένα σταυρό καθώς γνωρίζει η σοφία Του.
* Οι ασθένειες είναι η εγερτήρια σάλπιγγα της ψυχής..., και την ωθούν να την θέσουν εντός του ορθού βίου.
* Όλα τα έργα μας, τα λόγια μας και οι ενθυμήσεις μας, είναι γνωστά στον Θεό· και οι θλίψεις μας είναι σε γνώσι Του, και επιδιώκουν κάποιο σωτήριο σκοπό!
* Διά μέσου των δοκιμασιών μας ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία μας.
* Η θλίψις και η ασθένεια κατεργάζεται βάρος αιωνίου δόξης στην ψυχή που υπομένει και ευχαριστεί τον Θεό.
* Μας παιδαγωγεί ο Κύριος, για να έχουμε αιώνιο μισθό. Εφ' όσο δεν έχουμε άσκηση, μας δίδει ο Κύριος ασθένειες και θλίψεις, για να βρούμε μικρή παρηγοριά, όταν θα κρινώμαστε μπροστά Του.
* Όλες οι δοκιμασίες που μας στέλλει η αγάπη του Θεού, είναι για να αποκτήσουμε υπομονή και να ομοιάσουμε με τον Θεό, ο οποίος λέγεται «ο Θεός της υπομονής και της παρακλήσεως» (Β' Κορ. 1, 3).
* Ο πόνος απαλύνει, μαλακώνει την καρδιά και αποβάλλει την σκληρότητα· έτσι καταστρώνεται το έδαφος για την σπορά της γνήσιας μετάνοιας και διόρθωσης.
* Όσο κανείς υποφέρει θλίψεις διάφορες, είτε σωματικές είτε ψυχικές και τις υπομένει με γνώση και ευχαριστεί τον Θεό, χωρίς άλλο υποχρεούται ο Θεός να στείλη θεία παράκλησι και να δροσίση την ψυχή.... Όσο κανείς υποφέρει, τόσο και πληρώνεται.
* Είναι χρέος μας να διέλθουμε το καμίνι των πειρασμών, όπως, αφού δοκιμασθούμε, αξιωθούμε να αποταμιευθούν οι ψυχές μας στο θησαυροφυλάκιο του μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
* Το μονοπάτι της ζωής είναι όλο πόνος και δάκρυ, όλο αγκάθια και καρφιά· παντού φυτρωμένοι σταυροί, παντού αγωνία και θλίψη. Κάθε βήμα και μία Γεθσημανή, κάθε ανηφοριά και ένας Γολγοθάς, κάθε στιγμή και μία λόγχη. Αν μπορούσαμε να στίψουμε τη γη σαν το σφουγγάρι, θα έσταζε αίμα και δάκρυα.
* Τα ωραία συνοδεύονται με πόνο, αλλά κι ο πόνος βγάζει στη χαρά. Το τριαντάφυλλο βγάζει αγκάθι και το αγκάθι τριαντάφυλλο. Συνήθως το ουράνιο τόξο υψώνεται ύστερα από τη μπόρα. Πρέπει να προηγηθούν οι καταιγίδες, για να ξαστερώση ο ουρανός.
* Η διάκριση, φωτισμένη από τη χριστιανική πίστη και φιλοσοφία, έχει την ικανότητα με την ενόραση να βλέπη πολύ βαθύτερα από τα φαινόμενα. Μέσα στον πόνο βλέπει τη χαρά και την ελπίδα, όπως και ο θρίαμβος του Χριστού βγήκε μέσα από τον πόνο του Πάθους και του Σταυρού.
* Τα πιο θαυμάσια αγάλματα έχουν τα περισσότερα κτυπήματα. Οι μεγάλες ψυχές οφείλουν τη μεγαλοσύνη τους στα βαρειά χτυπήματα του πόνου. Τα χρυσά και βαρύτιμα κοσμήματα περνάνε πρώτα από της φωτιάς το χωνευτήρι.
* Συγκλονίζει την ανθρώπινη ύπαρξη ο πόνος. Είναι φωτιά, καμίνι, που καίει και κατακαίει. Είναι καταιγίδα και τρικυμία. «Τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν», λέει ο Σολομών. Είναι στιγμές που οι δοκιμασίες έρχονται απανωτές, η μία μετά την άλλη ή και όλες μαζί. Πολύ βαρύς τότε ο σταυρός. Η αγωνία κορυφώνεται. Η ψυχή ζορίζεται τόσο, ώστε είναι έτοιμη να λυγίση. Όλα φαίνονται μαύρα, κατάμαυρα. Παντού σκοτεινιά, παντού αδιέξοδα.
* Λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Τα καλά φύγανε, τα δεινά είναι γυμνά και προκλητικά, το ταξίδι γίνεται μέσα στη νύχτα, φάρος δεν φαίνεται πουθενά και ο Χριστός φαίνεται να κοιμάται».
* Καρφιά και μαχαίρια είναι της ζωής οι θλίψεις. Μαχαίρια και καρφιά, που σχίζουν ανελέητα και τρυπούν τις καρδιές. Τις πυρακτώνουν και τις παραλύουν εξουθενωτικά.
* Το μόνο που απομένει σε τούτες τις στιγμές είναι η κραυγή, που σαν παράπονο ικεσίας απευθύνεται στο Θεό· «Ελέησόν με Κύριε... η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα... εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου... εγεννήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος... Ελέησόν με Κύριε, ότι θλίβομαι... εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς... επελήσθην ωσεί νεκρός... εγεννήθη τα δάκρυα μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός... ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με;» (Ψαλμοί).
* Ο άνθρωπος είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας, αλλά το στεφάνι του είναι πλεγμένο από αγκάθια. Η πορεία του είναι άλλοτε τραγούδι και συμφωνία χαράς κι άλλοτε, τις περισσότερες φορές, ένα θλιβερό και ασταμάτητο πένθιμο εμβατήριο.
* Μεγάλο και αιώνιο το πρόβλημα του πόνου. Το μελέτησαν φιλόσοφοι, και κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι και άλλοι πολλοί. Την αυθεντικώτερη ωστόσο απάντηση τη δίνει ο χριστιανισμός, η πίστη, ο νόμος του Θεού.
* Και η απάντηση είναι διπλή. Θεολογικά είναι η συνέπεια της πτώσεως, όπως και όλα τα κακά. Είναι αποτέλεσμα της κακής χρήσεως της ελευθερίας. Είναι ο καρπός της παρακοής. Ηθικά είναι ευκαιρία και μέσον αρετής και τελειώσεως.
* «Θα σέβωμαι πάντα τον Θεό - λέγει ο Θεολόγος Γρηγόριος - όσα ενάντια κι αν επιτρέπη να με βρουν. Ο πόνος για μένα είναι φάρμακο σωτηρίας». Ο δε Μέγας Βασίλειος λέγει: «Εφ' όσον μας ετοιμάζει ο Θεός το στεφάνι της Βασιλείας Του, αφορμή για αρετή ας γίνη η ασθένεια».
* «Οι θλίψεις -θα πη και ο ιερός Χρυσόστομος-μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό. Και όταν σκεπτόμαστε το αιώνιο κέρδος των θλίψεων, δεν θα στεναχωριόμαστε».
* Ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ο τόσο διωγμένος και πονεμένος και κατάστικτος από τα «στίγματα του Κυρίου», διδάσκει, ότι ο Θεός αφήνει τον άνθρωπο να πονέση με τις θλίψεις «επί το συμφέρον εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού» (Εβρ. 12, 10).
* Χιλιάδες τρόπους έχει ο Θεός για να σε κάμη να ιδής την αγάπη Του. Ο Χριστός μπορεί να μετατρέψη τη δυστυχία σε μελωδικό δοξολογητικό τραγούδι. «Η λύπη υμών εις χαράν γενήσεται...», είπεν ο Κύριος (Ιωάν. 16, 6).
* Οποία η μάχη, τοιαύτη και η νίκη. Στην αγορά του ουρανού δεν υπάρχουν φθηνά πράγματα. Οι στιγμές του πόνου και της θυσίας είναι στιγμές ευλογίας. Κοντά σε κάθε σταυρό είναι και μία ανάσταση. Τι κι αν τώρα πονάμε και κλαίμε ασταμάτητα; «Το γαρ παραυτίκα ελαφρόν της θλίψεως ημών καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν», λέγει ο Παύλος (Β' Κορινθ. 4, 17).
* Ο άνθρωπος του πόνου είναι ο άριστος αθλητής της ζωής με τις ένδοξες νίκες. Θα ακριβοπληρωθή με τα αιώνια βραβεία «α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν», λέγει προς Κο¬ρινθίους ο Παύλος (Α' Κορινθ. 2, 9).
* Όποιος ατενίζει και αντιμετωπίζει τον πόνο με το πρίσμα της αιωνιότητος, είναι ήδη από τώρα νικητής. Είναι ο εκλεκτός, που με την ακατάβλητη πίστη στο Θεό έφθασε στη χαρά, γεύθηκε τη χρηστότητα του Κυρίου και είναι υποψήφιος στεφανηφόρος. Μπορεί να επαναλάβη του Αποστόλου Παύλου τη νικηφόρα κραυγή: «Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, ον αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα» (Β' Τιμ. 4, 7-8).
* Οφείλουμε λοιπόν, να αποδεχόμαστε τον πόνο, που μας επισκέπτεται, σαν μία ευλογία του Θεού. Το σιτάρι συμπιέζεται και λειώνει μέσα στη γη, αλλά τότε καρποφορεί τη ζωή. Πλούσια και ευλογημένη του πόνου η συγκομιδή. Μεγάλη η ευλογία του Θεού στον αγρό των δακρύων. Ευλογία, που τη βιώνουν, όσοι με το χάρισμα της διάκρισης αληθινά πιστεύουν. Ευλογία Θεού και έλεος σε όσους διήλθαν το καμίνι του ποικίλου πόνου με θεϊκή δύναμη και επίγνωση. Τους περιμένει η αιώνια, η αθάνατη, η πανευτυχής ανάπαυσις εν τω Θεώ. Αμήν.
Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου
ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ
ΜΕ ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"
πηγή: http://www.impantokratoros.gr/
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.