Η αντιμετώπιση των λαθών

[gkou]

ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ αφήνοντάς τον να παίρνει από εσένα αυτό που θέλει. Τον βοηθάς σιγά σιγά να αποκτά αυτογνωσία και να διορθώσει το πάθος του. ας πούμε για παράδειγμα ότι σου χαλάει το αμάξι αλλά εκείνος ταραγμένος φωνάζει. Εγώ τότε ήσυχα λέγω: «Δεν πειράζει». Έτσι τον θεραπεύεις. Αν για παράδειγμα ρωτήσεις : «Ποιός το χάλασε;» ή «Ποιός το πήρε;» ή «Ποιος έσπασε τα ποτήρια;» δεν τον θεραπεύεις. Θα προκαλέσεις ταραχή στην ψυχή του. Γιατί δεν λέει μόνος του ότι «εγώ το έκανα»; Επειδή έχει εγωισμό.
Κάποτε στα Καυσοκαλύβια μου χάλασε ένα καινούριο καλάμι ψαρέματος. Η πίκρα μου ήταν μεγάλη για την ατυχία αυτή, διότι δεν ήμουν έτοιμος να το φανερώσω με ταπεινότητα και συντριβή καρδίας. Έστω και αν ήταν μικρό το γεγονός. Τα μικρά δηλώνουν και τα μεγάλα. Ξεκίνησα λοιπόν να ανηφορίζω από τη θάλασσα για την καλύβα, βαρύς και ασήκωτος. Έλεγα μέσα μου: «Μέρα νύχτα να δίνουμε πίκρα στον Γέροντα;» Στην πορεία αποφάσισα να το ομολογήσω στον Γέροντα με ειλικρίνεια και να αναλάβω εξ ολοκλήρου την ευθύνη. Τότε ήρθε μέσα μου γαλήνη και ειρήνη. Όταν πήγα στο κελί του Γέροντα, του είπα: «Γέροντα, το καλάμι έπιασε κόκκο και έπαθε ζημιά». Μου είπε ήρεμα: «Δεν πειράζει, να τα λες να ταπεινώνεσαι».
Όλο το μυστικό είναι να διατηρούμε την ειρήνη της καρδιάς μας. Αυτό γίνεται με το να παραδέχεσαι τα λάθη της καθημερινότητας. Όταν κλοτσάς το άτυχο γεγονός, φανερώνει εγωισμό. Άπαξ και συνεχίσεις το άλλο δευτερόλεπτο να σκέφτεσαι το ποτήρι που έσπασε, έχασες την ειρήνη της καρδιάς. Πρέπει το άτυχο γεγονός να το κόβεις αμέσως. Να σε πονάει και αμέσως να το ξεχνάς. Χρειάζεται να παίξεις μέχρι το τέλος. Ενώ μπορεί για παράδειγμα να έχεις φάει πέντε γκολ, να συνεχίζεις να παίζεις σαν να μην έχεις φάει κανένα γκολ. Για να μην πέσει το ηθικό σου.


Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012

[GeorgiosM]

πολύ ωραίο, ενδιαφερον κ δύσκολο..
δηλαδή αφού μάθουμε να ελεγχουμε τα "μικρά"...πάμε για τα μεγαλύτερα...
ενα καλάμι του ψαρεματος λες, άντε, θα σφίξω την καρδιά μου να μην λυπηθώ κ γογγυξω.
αλλα ενα αυτοκίνητο...κ μετά η νταλίκα..
ε, κάπου λοιπον φτανουμε στα ορια μας κ φωνάζουμε...
δηλαδή δεν εχουμε ολοι τα ίδια μέτρα..
τουλαχιστον να κατανοουμε τί μπορει να κάνουμε ακόμη καλύτερα..

[ΜΙΧΣ]

Όλο το μυστικό είναι να διατηρούμε την ειρήνη της καρδιάς μας. Αυτό γίνεται με το να παραδέχεσαι τα λάθη της καθημερινότητας. Όταν κλοτσάς το άτυχο γεγονός, φανερώνει εγωισμό. Άπαξ και συνεχίσεις το άλλο δευτερόλεπτο να σκέφτεσαι το ποτήρι που έσπασε, έχασες την ειρήνη της καρδιάς. Πρέπει το άτυχο γεγονός να το κόβεις αμέσως. Να σε πονάει και αμέσως να το ξεχνάς. Χρειάζεται να παίξεις μέχρι το τέλος. Ενώ μπορεί για παράδειγμα να έχεις φάει πέντε γκολ, να συνεχίζεις να παίζεις σαν να μην έχεις φάει κανένα γκολ. Για να μην πέσει το ηθικό σου.


Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012

Γεωργία μας...[/color] ♥

ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ! ΤΡΟΜΕΡΑ ΔΥΣΚΟΛΟ! Μα καταπληκτικά ψυχοφέλημο!