Μικρό αφιέρωμα-φωτογρ. Γερόντων-Αγίων σε διάφορες ηλικίες

[angieholi]

Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959)

«Όλοι θα φύγουν από δω μία μέρα. Εδώ είμαστε περαστικοί διαβάτες. Ήρθαμε να δείξουμε τα έργα μας και να φύγουμε… Πάντοτε αγάπη και σ’ αυτούς, που μας αγαπούν, και σ’ αυτούς ,που μας μισούν. Να τους συγχωρούμε και να τους αγαπούμε όσον μεγάλο κακό κι αν μας έχουν κάνει. Τότε είμαστε τέκνα του Θεού και τότε συγχωρούνται και τα δικά μας αμαρτήματα. Γιατί όλοι μας αμαρτάνουμε κάθε τόσο. Αφού στην γη πατήσαμε και σάρκα φορέσαμε, κάθε βήμα και αμαρτία…Πάντα αγάπη να κηρύττετε. Αυτός είναι ο πιο βασικός νόμος του Θεού. Αγάπη και μόνον αγάπη».



Ο νεοχειροτόνητος ιερομόναχος Γεώργιος Καρσλίδης (1925)




Ο όσιος Γεώργιος λίγο πριν την αναχώρησή του από την Ρωσία.




Οι διώξεις της Εκκλησίας από το άθεο καθεστώς της επανάστασης του 1917 και οι φυλακίσεις, τον ανάγκασαν να έρθει το 1929 στην Ελλάδα. Φωτογραφίζεται ως λαϊκός κατ΄ανάγκη στην ηλικία των 28 ετών κατά την αναχώρησή του από την Ρωσία.










Ο Όσιος ως λειτουργός το 1936




Ο όσιος Γεώργιος με την βαπτιστικιά του Αν. Τσολακίδου (7.2.1957)




Ο όσιος Γεώργιος ευλογών


Πηγές φωτογραφιών:
http://gerontas.gr/index.php?option=com ... &Itemid=25
http://agathan.wordpress.com/2012/11/04 ... %B7%CF%84/

[angieholi]

Παπα-Φώτης Λαυριώτης (1913-2010)


Ο δια Χριστόν σαλός παπα-Φώτης, ήταν ένας πραγματικός κοσμοκαλόγερος, ασκητής, μα και μαχητής ενάντια στα «στραβά» του κόσμου. Δεν αρκέστηκε στην ήσυχη ζωή του Αγίου Όρους. Συνειδητοποίησε στα 20 χρόνια παραμονής του, ότι μεγαλύτερη αξία ο μισθός του θα έχει να δράσει μέσα στο δαίδαλο της κοινωνίας, μέσα στον κόσμο, γι’ αυτό και δεν λογάριαζε κανέναν προκειμένου να διορθώσει τα «κακώς κείμενα» είτε της Εκκλησίας είτε της τωρινής κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Ο λόγος του απλός, σταράτος και μάλιστα στη ντοπιολαλιά της Λέσβου, πύρινος και αποστομωτικός σε όσους παρατηρούσε. Δεν δίσταζε ακόμα και να καταχερίζει μέσα στην εκκλησία, κληρικούς συναδέλφους του, που δεν έκαναν σωστά το λειτούργημά τους! Αλίμονο δε όταν συλλάμβανε κάποιον λαϊκό να βλασφημά ή να καταλύει κρέας τη Μεγάλη Βδομάδα! Έπεφτε πάνω του σαν αγρίμι και ας «τις έτρωγε» κιόλας! Μία φορά αφού «τις έφαγε» από κάποιον στον οποίο έκανε παρόμοια παρατήρηση μέσα σε καφενείο του χωριού, απάντησε με καλοσύνη: «Εγώ έφαγα το ξύλο αλλά εσύ δεν θα ξαναφάς κρέας τη Μεγάλη Βδομάδα. Έτσι;». Αυτός ήταν ο παπα-Φώτης…!



Ο μικρός Παναγιώτης, μετέπειτα παπά Φώτης Λαυριώτης με τη θεία Μαριγώ.




Ο παπα Φώτης στη Μεγίστη Λαύρα. (Πήγε το 1931 και έμεινε περίπου 20 χρόνια)




Ο ιερομόναχος παπά Φώτης Λαυριώτης νεοδιορισθείς εφημέριος Τρίγωνος Πλωμαρίου έμπροσθεν του Ι. Ναού του Αγίου Αντωνίου. (Τέλη του '50)




Λιτανεία κατά τον εσπερινό της αγάπης στον Τρίγωνα το 1952








Στο Σινά την περίοδο 1972-1976




Ο παπα Φώτης μετά από βάπτιση στο Ιερό ναό Αγίου Νεομάρτυρος Λουκά στα Πάμφυλα.








Ο παπα-Φώτης το χειμώνα χωρίς κάλτσες














Πηγή φωτογραφιών:
http://paterikakeimena.blogspot.gr/2011 ... st_29.html
http://dipanoskaltsis.blogspot.gr/2011/ ... st_05.html
http://www.emprosnet.gr/emprosnet-archi ... 982acdd56c
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/201 ... st_10.html
http://www.ampeliko.gr/nea/Palia/Palia2 ... ia2010.htm

[angieholi]

Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ (1896-1993)

Η αγάπη προς τις κτήσεις εκδιώκει την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον.
Και οι άνθρωποι δεν το αντιλαμβάνονται και δεν θέλουν να εννοήσουν ότι από την απληστία των επιθυμιών τους, που κυριεύουν τα πνεύματα και τις καρδιές τους, εκπηγάζουν τα αναρίθμητα παθήματα ολοκλήρου του κόσμου.
--------------
Δεν πρέπει ποτέ να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με κανένα πρόσωπο. Ο καθένας από μας, όσο μικρός και αν είναι, είναι μεγάλος ενώπιον του Αιωνίου. Ο Θεός συνάπτει με κάθε ανθρώπινη ύπαρξη καρδιακή και μοναδική σχέση.
--------------
Η μετάνοια δεν έχει τέλος πάνω στη γη, γιατί το τέλος της μετανοίας θα σήμαινε ότι γίναμε σε όλα όμοιοι με τον Χριστό.



Στο Άγιον Όρος το 1926. (ο όρθιος δεξιά)








Στα Καρούλια




Ο Γέροντας το 1932




Ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ με τον πρωτοπρεσβύτερο Старк Борис γύρω στο 1956.




Ο Γέροντας Σωφρόνιος το 1958












O Γέροντας Σωφρόνιος (δεύτερος από αριστερά, στην μπροστινή σειρά) ανάμεσα στον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό και τον π. Αθανάσιο Βατοπαιδινό (νυν Μητροπολίτη Λεμεσού). Στα δεξιά του Γέροντα Ιωσήφ, στην πίσω σειρά, είναι ο μακαριστός, μετέπειτα Καθηγούμενος της Μονής Μαχαιρά π. Αρσένιος, πνευματικό τέκανο του Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανάσιου. Ο π. Αρσένιος σκοτώθηκε το 2004 με το Σινούκ πηγαίνοντας προς το Άγιον Όρος. Πρώτος από τα αριστερά είναι ο π. Ζαχαρίας του Έσσεξ (ο αρθρογράφος), και τρίτος ο π. Κύριλλος ο ηγούμενος της Μονής.










Πηγές φωτογραφιών:
http://www.pravenc.ru/text/%D0%92%D0%B0 ... BD%29.html
http://gerontas.gr/index.php?option=com ... 2&Itemid=9
http://afonnews.livejournal.com/17640.html
http://www.eparhia-tmb.ru/2011/05/04/saxarov/
http://www.isihazm.ru/?id=384&iid=874
http://minds.by/stupeny/nomera/40/st40_5.html
http://www.pravmir.ru/pavel-busalaev-by ... mire-foto/
http://vatopaidi.wordpress.com/2012/07/ ... %84%CE%BF/

[ΜΙΧΣ]

http://romfea.gr/ektakta-nea-2/17554-20 ... 7-06-40-35
Ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και γενικότερα του ορθοδόξου μοναχισμού.

Η παρακάτω φωτογραφία του Αγίου Σιλουανού βρέθηκε πρόσφατα, και σύμφωνα με μαρτυρίες είναι τραβηγμένη στην Ιερά Μονή Παντελεήμονος (Ρωσικό).



viewtopic.php?f=13&t=18327

---------------
Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, οι Απόστολοι επέστρεψαν στην Ιερουσαλήμ με μεγάλη χαρά, όπως λέει το ευαγγέλιο (Λουκ. Κδ΄52).

Ο Κύριος ξέρει ποια χαρά τους έδωσε, και οι ψυχές τους ζούσαν αυτή τη χαρά.

Η πρώτη τους χαρά ήταν πως γνώρισαν τον αληθινό Κύριο Ιησού Χριστό.

Δεύτερη χαρά, πως Τον αγάπησαν.

Τρίτη, πως γνώρισαν την αιώνια, ουράνια χαρά.

Και τέταρτη χαρά, πως ποθούσαν τη σωτηρία του κόσμου, όπως τη δική τους.

Και τέλος, χαίρονταν, γιατί γνώρισαν το Άγιο Πνεύμα και είδαν πώς ενεργεί Αυτό μέσα τους.

Οι Απόστολοι περιόδευαν στη γη και κήρυτταν στο λαό το λόγο για τον Κύριο και τη βασιλεία των Ουρανών’ οι ψυχές τους όμως ποθούσαν και διψούσαν να δουν τον αγαπημένο Κύριο και γι’ αυτό δεν φοβόνταν το θάνατο, αλλά τον συναντούσαν με χαρά’ κι αν ήθελαν να ζουν στη γη, αυτό γινόταν μόνο για χάρη του λαού, που τον αγαπούσαν.

Οι Απόστολοι αγαπούσαν τον Κύριο και γι’ αυτό δεν φοβόνταν κανένα πάθημα. Αγαπούσαν τον Κύριο, αγαπούσαν και το λαό, κι η αγάπη αυτή απόδιωχνε κάθε φόβο από μέσα τους. Δεν φοβόνταν ούτε μαρτύριο ούτε θάνατο, γι’ αυτό κι ο Κύριος τους απέστειλε στον κόσμο να φωτίσουν τους ανθρώπους.


( Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης )


http://fdathanasiou.wordpress.com/

[ΜΙΧΣ]

απο το αρχείο του γέροντα Ισαακ μοναχού, 3+δεκαετίες με τον γέροντα Εφραίμ Φιλοθεϊτη και νυν Αριζονίτη
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ