Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Πέρασαν τα Χριστούγεννα, η μέρα τελείωσε. Φάγαμε, ήπιαμε , κάποιοι κοινώνησαν για το καλό. Και τώρα τι γίνεται ;
Χριστούγεννα, Πάσχα και Δεκαπενταύγουστο θα δούμε στην Εκκλησία ανθρώπους που στην πραγματικότητα δεν είναι ενεργά μέλη του σώματος του Χριστού, αλλά θα έρθουν να κοινωνήσουν απλά και μόνο για το καλό. Οι Εκκλησίες γεμίζουν σαν να δίνουν κάποιο επίδομα. Κάποιοι θα έρθουν με το φρόνημα του περιπτέρου. Για κάποια δευτερόλεπτα κοινωνάμε και φεύγουμε γρήγορα από την Εκκλησία γιατί έχουμε και δουλειές. Τι Θεία Κοινωνία είναι αυτή ; Τι κοινωνία μετά του Θεού είναι αυτή; Τι Θεία Κοινωνία είναι αυτή, όταν δεν κοινωνώ με τον συνάνθρωπο;Κάποιοι δίνουν σ’ αυτή την πνευματική συμπεριφορά και βραβείο σωτηρίας. “Ε, δεν χρειάζονται πολλά. Κοινώνα Πάσχα και Χριστούγεννα και καθάρισες. Τα πολλά τα Κύριε ελέησον τα βαριέται κι ο Θεός. Δεν τα βλέπει αυτά ο Θεός.”

Θεολογούμε ακαίρως στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού όπως ο τυφλός που ενώ δεν βλέπει αρχίζει και σου κάνει περιγραφές του χώρου που εσύ βλέπεις και μάλιστα αν εκφράσεις αντίρρηση σε θεωρεί ανόητο.
Βλέπουμε τον κόσμο να κοινωνάει και να γιορτάζει μεγαλοπρεπώς τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και τον Δεκαπενταύγουστο αλλά τις υπόλοιπες γιορτές τις αντιμετωπίζει σαν κάποιες αδιάφορες πληροφορίες του ημερολογίου που έχουμε στο ψυγείο με μαγνητάκι .
Αλήθεια αν αυτές οι γιορτές δεν είχαν τις λαϊκές παραδόσεις με γλέντι θα τις γιορτάζαμε άραγε; Αν τα Χριστούγεννα δεν είχαν ημέρες αργίας, γαλοπούλα και λαμπάκια, αν το Πάσχα δεν είχε αρνί , μπάρμπεκιου και ημέρες αργίας, αν ο δεκαπενταύγουστος δεν είχε χοροεσπερίδες και ψήσιμο στα κάρβουνα στις πλατείες των χωριών τί και πώς θα γιορτάζαμε άραγε;...

Βλέπουμε μεγάλες εορτές της Ορθοδοξίας όπως είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας, η εορτή της Υπαπαντής, η εορτή της Αναλήψεως να μην έχουν τόση μεγάλη αναφορά στη ζωή μας ίσως γιατί δεν περιέχουν κάτι φαγώσιμο. Πόσοι κοινωνάνε την ημέρα του Σταυρού, την ημέρα των Εισοδίων της Παναγίας μας ; Στα Θεοφάνεια πόσοι άραγε θα Κοινωνήσουν ; Μήπως απλά θα περιμένουμε να πάρουμε τον Μεγάλο Αγιασμό για να το ρίξουμε στο σπίτι ώστε να μας πάει καλά η χρονιά ; ; ;

Μήπως κάποια στιγμή πρέπει να πάμε πέρα από το κοσμικό γλέντι και να δούμε την ουσία των πραγμάτων ;
Έχουμε αναρωτηθεί τί είναι η Θεία Κοινωνία ; Γιατί Κοινωνάμε ; Συναισθηματικοποιούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού που πολλές φορές φτάνουμε στη βλασφημία. Στις μέρες μας ζούμε επίσης μια άλλη “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΟΔΑ” η οποία είναι η σωτηρία μέσα από τη ζυγαριά. “Δεν πειράζει αν απατάς τη γυναίκα σου, αν δίνεις ελεημοσύνη καθάρισες”, “Δεν μιλάς με τη μητέρα σου ενώ έχεις δίκιο αλλά έχεις κάνει δωρεά σετ Αγιοπότηρα στον ναό, οπότε θα σωθείς”. “Κατακρίνεις! Αλλά αφού είσαι μεγάλος δωρητής τότε σώζεσαι !”. “Έχεις σχέση αλλά δεν θες να παντρευτείς ; Δεν πειράζει! Δεν τρέχει και τίποτα ! Κάνε κάποιο καλό και θα ισορροπήσεις την κατάσταση”. Φτάνουμε σε σημείο να μπαίνουμε στη θέση του Χριστού και να λέμε “Δεν τα βλέπει αυτά ο Θεός !” Εμείς όμως δεν θέλουμε να δούμε την τύφλα μας. Όλα αυτά μας τα παρέδωσαν οι ΆΓΙΟΙ. Άνθρωποι που έφτασαν στη Θέωση δίνοντας αίμα για να πάρουν Άγιο Πνεύμα και εμείς θεολογούμε με το esspresaki απο τον καναπέ και το ipad και βάζουμε τους Αγίους στο καλάθι των αχρήστων μόνο και μόνο για κάποια likes ή για να δούμε στα σχόλια γλυκόλογα...

Κάνουμε την προσωπική θεραπευτική στην εξομολόγηση γενικό κανόνα! Αρνούμαστε να καταλάβουμε ότι η ευλογία ή το επιτίμιο θεραπείας μέσα από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως είναι για κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο και για συγκεκριμένο λόγο.
Ζούμε μέρες που ξορκίζουμε τις αμαρτίες του σώματος και μάλιστα θεολογούμε λέγοντας ότι αυτά δεν τα βλέπει ο Θεός. Λυπάμαι αγαπητοί μου ! Δεν είμαστε φαντάσματα ! Έχουμε σώμα το οποίο είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός έλαβε σώμα! Και το σώμα θα Θεωθεί κατά Χάριν! Επιτέλους ας φύγουμε από την πλάνη !
Το γράφω με κεφαλαία για να το κατανοήσουμε. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΛΛΑ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ! Φαίνεται ότι σε κάποια πράγματα έχουμε ξεπεράσει και τους αιρετικούς.

Πόσο φαίνεται ότι τελικά όχι μόνο δεν διαβάζουμε Καινή και Παλαιά Διαθήκη αλλά ούτε και πατέρες της Εκκλησίας. Νομίζουμε ότι η σωτηρία είναι ένα ηθικό και συναισθηματικό γεγονός με κάποιον άγνωστο Θεό και ότι τελικά θα μας σώσει επειδή είναι αγάπη αλλά ξεχνάμε ότι είναι και δικαιοσύνη.
Πρέπει κάποια στιγμή να δούμε σοβαρά την υπόθεση της σωτηρίας. Να αφήσουμε τους στρουθοκαμηλισμούς και να μπούμε στη σχέση με τον Χριστό με σοβαρότητα βαδίζοντας στα χνάρια των Αγίων. Διαφορετικά θα νομίζουμε ότι θα σωθούμε αλλά θα οδηγηθούμε στην απώλεια και όλα αυτά όχι από φταίξιμο κάποιου Θεού αλλά από το κακό του κεφαλιού μας που λέει και ο λαός.

Kαλή και ευλογημένη Χρονιά να έχουμε .....Με μετάνοια...

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh . gr
Εορτολογικές λειτουργικές σκέψεις... - ΕΥΧΗ.gr

[toula]

Έχουμε φτάσει στο σημείο να γίνονται όλα για το συμφέρον. Να θέλουμε κάτι από τους άλλους και οι άλλοι κάτι από εμάς.
Μια ζωή και καθημερινότητα συναλλαγών, ακόμα και στο θέμα της αγάπης και του ενδιαφέροντος. Παίρνεις τον άλλον τηλέφωνο και αμέσως σου απαντάει : «Για πες μου τι θέλεις;». «Όχι αδερφέ δεν θέλω τίποτα , απλά να δω τι κάνεις πήρα. Να δω πως είσαι.». Η ενσυναίσθηση και το πραγματικό ενδιαφέρον έχουν πλέον χαθεί. Τα πάντα έχουν μπει στο κανάλι : «Τι θέλω , τι θα μου δώσεις, αν μου κάνεις κι αν σου κάνω».
Aκόμα και από τους γονείς, τους συγγενείς ή και τους κοντινούς φίλους. Οι σχέσεις πλέον είναι συμφεροντολογικές και οι άνθρωποι μένουν κενοί, κυριολεκτικά άδειοι. Κοινωνία προσώπων και καρδιών δεν υπάρχει. Πίνεις έναν καφέ και σκέφτεσαι τι θα πεις, πώς θα το πεις, κουτσομπολιά δίνουν και παίρνουν, παρεξηγήσεις και τελικά φεύγεις από τον καφέ περισσότερο απογοητευμένος, σε σημείο που αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε τελικά να κάτσεις σπίτι σου.

Πηγαίνεις σε τραπέζια με γονείς ή συγγενείς και μετά αναρωτιέσαι αν θα ήταν καλύτερα να είχες κάτσει σπίτι σου. Yπάρχουν περιπτώσεις που λες κάτι και ο άλλος άλλα λες και άλλα καταλαβαίνει, παρεξηγεί ακόμα και την πιο μικρή κουβέντα. Κάνεις μια αναφορά, μια μικρή τοποθέτηση και ο άλλος προσπαθεί αυτά που είπες να τα στρέψει εναντίον σου. Ακούω πολλές φορές ανθρώπους να εστιάζουν σε τοξικές συμπεριφορές άλλων ανθρώπων και να γίνονται καθηγητές, αλλά το δικό τους το κόπλεξ κατωτερότητας δεν το βλέπουν και αν τους πεις κάτι θα γίνουν θηρία.
Έχεις άνθρωπο που να ενδιαφέρεται πραγματικά για σένα; Να σου έχει τυφλή εμπιστοσύνη; Να μπορεί να σε καταλαβαίνει απόλυτα και να υπάρχει ένας ψυχικός και συναισθηματικός «συντονισμός»;

Μήπως όμως φταις κι εσύ κάπου ; Κάνε μια ανάλυση να δεις τι γίνεται βαθύτερα μέσα σου. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξομολογούνται τα λάθη των άλλων. Καλά βρε παιδί μου εσύ δεν φταις πουθενά; Σκέψου όταν φεύγεις από έναν καφέ : «Μήπως είπα κάτι που δεν έπρεπε; Μήπως παρεξήγησα αυτό που είπε ο άλλος; Μήπως του την είπα; Μήπως τον αποπήρα ενώ δεν έπρεπε; Μήπως παρερμήνευσα τα λεγόμενά του διότι έχω μέσα μου θέματα και έχω χαρακτηρίσει λανθασμένα αυτόν τον άνθρωπο;»
Συνήθως η κραυγή που βγαίνει από μέσα μας είναι : «Μα κανείς δεν με καταλαβαίνει;» και εκείνη την ώρα ο Χριστός σε κοιτάει σιωπηλός και περιμένει απλά να τον κοιτάξεις για να πάρεις την απάντηση. Ο Χριστός σε καταλαβαίνει πάντοτε αλλά πρόσεξε μην τοποθετηθείς με φαρισαϊστικό φρόνημα ενώπιον του Κυρίου : «Αχ ! Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις Χριστέ μου διότι είμαι ο καλύτερος και όλοι οι άλλοι έχουν τα χάλια τους!». Να είσαι αυθεντικός με τον Χριστό και με τον συνάνθρωπο. Να μην «φοράς» εαυτούς! Αλλά να είσαι ο εαυτός σου!
Ξεχάσαμε τον Θεό και το ρίξαμε στην εκμετάλλευση του πλησίον για να νιώσουμε καλύτερα. Χορεύουμε τον χορό του Ζαλόγγου πηγαίνοντας προς τον γκρεμό αλλά δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι.

Όταν ο άλλος δεν χρειάζεται και δεν σε έχει ανάγκη, σε πετάει στο καλάθι των αχρηστων σαν στημένη λεμονόκουπα. Πρόσεξε όμως αδερφέ μήπως είσαι εσύ αυτός που πετάς τους άλλους!!.
Videakia, Instagram, tik-tok με συμβουλές για βελτίωση της ζωής σου και όμως η θλίψη σε έχει ακόμα στην αγκαλιά της.
Ο Χριστός όμως δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Λέει μια ρήση : «Πόθος Χριστού έσβησε πόθο γονέων». Είναι το μόνο στήριγμα, το μοναδικό σου λιμάνι. Όχι με τη φιλοσοφική έννοια, όχι απλά σαν κάτι συμβολικό. Ως ένα πραγματικό ζωντανό πρόσωπο. Μπορεί να έχεις επαφή συνέχεια μαζί Του και μάλιστα με αποκορύφωμα την πραγματική ένωση με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Μίλησε στον Χριστό αδερφέ και όλα θα καλυφθούν μέσα σου. Άφησε τις προσδοκίες και τις επιθυμίες, άφησε τα μάταια αιτήματα. Φύγε από τις τυπικότητες και τις υποκρισίες. Πιάσε τον Χριστό και ο λυγμός θα φύγει. Όλα αυτά που «βράζουν» μέσα σου δεν φεύγουν με άλλο τρόπο. Παρελθόν, πληγές, παρελθοντικά τραύματα, αγωνίες, εσωτερικές πιέσεις, προσδοκίες και επιθυμίες δεν φεύγουν. Βίωσε την αποδοχή του εαυτού σου και αφέσου στον Χριστό ολοκληρωτικά.
Ο Θεός σου και ο άνθρωπός σου είναι ο Χριστός . . .
Τότε κάθε λεπτό θα είναι Χριστούγεννα, Πάσχα . . . Κάθε στιγμή θα ζεις την Ανάσταση μέσα σου.

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh . gr
Συμπεριφορές στο μικροσκόπιο . . . - ΕΥΧΗ.gr

[toula]

Νιώθεις μοναξιά, προδοσία, θλίψη, στεναχώρια, πόνο…
Κλαις για τις μέρες που πέρασαν, για τις μέρες που θα έρθουν.
Μπορείς να συνεχίσεις να κλαις και να αφεθείς στην κατάθλιψη.
Ή μπορείς πλέον να πάψεις να κλαψουρίζεις και να αγωνιστείς.
Εάν εσύ δεν νοιαστείς για την ζωή σου, κανείς δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει.
Πάρτο χαμπάρι και άσε τις υστερίες και τα δράματα και άρχισε να ζεις, να προσπαθείς, να αγωνίζεσαι.
Φυσικά και δεν είναι εύκολη η ζωή. Μην την κάνεις όμως ακόμα πιο δύσκολη με την στάση σου και τον τρόπο σκέψης σου.
Η κορυφή του παγόβουνου είναι όσα υποφέρουμε. Το παγόβουνο όμως είναι ο ίδιος ο εγωισμός μας, που μας κάνει να σκεφτόμαστε λες και είμαστε το κέντρο του κόσμου, ή είμαστε οι πιο αδικημένοι.
Μας αρέσει η τραγικοποίηση της ζωής μας, ώστε να δείχνουμε σαν τα θύματα των διαφόρων καταστάσεων και όχι ως οι θύτες.
Ναι, να κλάψεις για τον εγωισμό σου, γιατί όλα από εκεί αρχίζουν. Πάψε όμως να κλαίγεσαι, ενώ επιμένεις στις ίδιες συμπεριφορές, στο ίδιο σκεπτικό, στην ίδια στάση ζωής.
Διότι έτσι το μόνο που αποδεικνύεις είναι ότι ενώ υποφέρεις εξαιτίας σου, συνεχίζεις να κατηγορείς άλλους, αντί να μετανοήσεις και να αλλάξεις. Και αυτό είναι μεγάλη ανοησία.
Η γκρίνια είναι προσευχή στον διάβολο, όπως έλεγε ένας όσιος γέροντας!
Άνθρωποι με γκρίνια και κακομοιριά δεν προκόβουν στην ζωή τους. Είναι άνθρωποι αυτοκαταστροφικοί και παίρνουν τελικά ότι τους αξίζει.
Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν χαρά στη ζωή τους. Όχι γιατί όλα τους πάνε στραβά, αλλά διότι όλα τα βλέπουνε στραβά. Δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, γι’ αυτό και κατακρίνουν πάντα τους άλλους.
Δεν ευχαριστιούνται με τίποτα. Πάντα κάτι τους φταίει. Πάντα θα βρούνε μια αφορμή για να βγάλουν το δηλητήριο που υπάρχει μέσα στην καρδιά τους.
Και επειδή το πράττουν αυτό καθημερινά, πλέον δεν το θεωρούν κάτι κακό, αλλά το βλέπουν ως μια φυσιολογική συμπεριφορά.
Όχι, αυτό είναι δαιμονικό!
Αλίμονο εάν η γκρίνια, η μιζέρια, η κατάκριση, η απαισιοδοξία γίνουν η καθημερινότητά μας!
Μην είσαι τέτοιος άνθρωπος!
Αλλά γίνε άνθρωπος της ελπίδας, της δοξολογίας, του αγώνα, του καλού λογισμού!
Ο άνθρωπος του Θεού και με τα λίγα αισθάνεται πλούσιος και έχει ευγνωμοσύνη, ενώ ο εγωιστής και με τα πολλά αισθάνεται φτωχός και έχει γκρίνια…
Τι να τις κάνω τις νηστείες σου και τις γονυκλισίες σου, εάν η ζωή σου είναι μια κλάψα;
Μακάρι να βγούμε από το εγώ μας για να δούμε τον πραγματικό εαυτό μας κι έτσι να τον βοηθήσουμε να βρει την χαρά και την ειρήνη. Διότι με τον εγωισμό και ο παράδεισος βιώνεται ως κόλαση και η ζωή ως θάνατος.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

"Δύο μεγάλοι Άγιοι.."

Όταν ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ άκουσε για τον Γέροντα Ιωσήφ τόν ησυχαστή, αμέσως πήγε να τον βρει. Από τότε άρχισε να τον επισκέπτεται, επειδή ένιωθε μεγάλο σεβασμό προς τον Γέροντα. Αργότερα έλεγε ότι ο Γέροντας Ιωσήφ ήταν ένας απ’ τους μεγαλύτερους ασκητές του Αγίου Όρους, που είχε συναντήσει ποτέ. Σε μια επιστολή, ο Γέροντας Σωφρόνιος έγραψε για τη συνάντησή του με τον Γέροντα:
«Ήθελα ν’ ακούσω από αυτόν τον άνθρωπο, που είχε τη Χάρη του Θεού, κάποιον πνευματικό λόγο. Κατά το πλείστον μιλούσε για την ησυχαστική ζωή ενός αναχωρητή και είπε ότι μερικές φορές είχε δει το Άκτιστο Φως. Η συνομιλία με τον Γέροντα μου έκανε μεγάλη εντύπωση... Είχα την αίσθηση ότι μπροστά μου βρίσκεται ένας πνευματικός στρατηλάτης».

Όντως, ήταν «δάσκαλος», όπως θα τον αποκαλούσαν από βαθύ σεβασμό οι ευλαβείς ησυχαστές του Αγίου Όρους.
Ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ είχε περιγράψει τις συνθήκες διαμονής του Γέροντα Ιωσήφ:
«Το καλύβι τους ήταν απομονωμένο από τους άλλους ερημήτες, για περισσότερη ησυχία. Ήταν χτισμένο από μεγάλες πέτρες και αποτελούταν από μερικά μικρά δωματάκια. Εκείνην τη βραδιά ο Γέρων Ιωσήφ μού επέτρεψε να διανυκτερεύσω μέσα στον πέτρινο «σάκκο», δηλαδή στο κελλί του πατρός Αθανασίου. Το μέγεθός του ήταν ένα μέτρο επί ενάμιση. Εγώ, που δεν είχα μεγάλο ύψος, μόλις χώρεσα στο μικρό κρεβατάκι, λυγίζοντας τα πόδια μου και βάζοντας τα πέλματα πάνω στο κουτάκι, που βρισκόταν σε μια τρύπα μέσα στον τοίχο. Το πρωί ο πατήρ Ιωσήφ μού έδειξε τον βράχο με θέα στη θάλασσα, που βρισκόταν σε κάποια απόσταση από το βασικό καλύβι, και πάνω στο οποίο έχτισε ένα μικρό καλυβάκι, για ιδιαίτερη ησυχία. Το μηκός του μόλις του επέτρεπε να κοιμηθεί. Είχε μόνο ένα παράθυρο, το οποίο χρησιμοποιούσε ως πόρτα».

[toula]

"Χριστέ μου, αν είναι να με καταδικάσεις, πες το μέσω κάποιου άλλου.."
Ο γέροντας Ιωσήφ ο βατοπαιδινός έλεγε... Όταν προσεύχομαι παιδί μου, αισθάνομαι ως κατάδικος ενώπιον του Κριτηρίου.
Και όταν τον ρωτούσαν γιατί έχει τόσα δάκρυα στην προσευχή του, απαντούσε....
Εάν αισθανθείς ως κατάδικος ενώπιον του Κριτηρίου θα κλαις και εσύ όπως και εγώ.. είχε μόνιμη αυτή την αίσθηση του κατάδικου. Έλεγε με ιδιαίτερη έμπνευση... Εκείνο που δεν θα αντέξω, δεν είναι η ίδια η καταδίκη, αλλά ότι θα αναγκάσω τον ίδιο τον Χριστό να εκφωνήσει την καταδίκη μου.
Και προσευχόταν με πόνο... Χριστέ μου, αν είναι να με καταδικάσεις, πες το μέσω κάποιου άλλου, όχι Εσύ ο ίδιος να το πεις, αυτό δεν θα το αντέξω. Εσένα που σε αγαπώ και με αγαπάς, να Σε αναγκάσω να μου πεις την καταδίκη μου!
Για αυτό και θρηνούσε συνέχεια...

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

[toula]

Οι τρείς αγάπες…
«Κατ εμέ η αγάπη είναι τριών ειδών: η σαρκική αγάπη,
η οποία είναι γεμάτη πνευματικά μικρόβια ,η κοσμική αγάπη,
η οποία είναι φαινομενική, τυπική, υποκριτική, δίχως βάθος,
και η πνευματική αγάπη, η οποία είναι η αληθινή, η αγνή, η ακριβή αγάπη.
Αυτή η αγάπη είναι αθάνατη μένει «εις αιώνας αιώνων».
-Πώς θα καταλάβω γέροντα, αν έχω αληθινή αγάπη;
-Για να το καταλάβης, να εξετάσης αν αγαπάς όλους τους ανθρώπους
εξίσου κι αν όλους τους ανθρώπους τους θεωρείς καλύτερους από σένα.»

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

[toula]

"Όταν προσεύχεσαι για κάποιον δυστυχισμένο ειλικρινά και με αγάπη, αλλάζεις την εσωτερική του κατάσταση, και αμέσως αισθάνεται καλύτερα. "

+παπα Μόδεστος ο Κερασιώτης

[toula]

«η Θεία Κοινωνία θεραπεύει, αγιάζει αυτόν που αγωνίζεται. Έναν που δεν αγωνίζεται, πώς να τον βοηθήσει;»

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

[toula]

Άγιος Πορφύριος: «Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό. Τότε ξενοιάζετε και γίνεσθε όργανά Του».

~ Θυμηθείτε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Κατείχετο υπό του Θεού και ενώ εδιώκετο και ελιθοβολείτο, έλεγε για τους διώκτες του: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην …».
Γιατί φέρθηκε έτσι ο Άγιος Στέφανος; Απλούστατα, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ήταν αιχμάλωτος του καλού. Νομίζετε, είναι εύκολο να ρίχνουν πάνω σας σωρό τις πέτρες; Για να σου ρίξουν καμιά πέτρα! Καλός, καλός, αλλά άμα σου έλθει η πέτρα, «ά!» θ’ αρχίσεις να φωνάζεις, «παλιόπαιδο!» κ.λπ.

Αυτό δείχνει ότι παθαίνομε κατάληψη από το κακό πνεύμα. Και τότε πού να μπει ο Χριστός, πού να σταθεί; Είναι όλα μέσα μας κατειλημμένα. Μόλις, όμως μπούμε στην πνευματική ζωή, μόλις μπούμε στον Χριστό αλλάζουν όλα. Και κλέπτης να ήταν κανείς, παύει να κλέβει, και φονιάς, παύει να είναι φονιάς, και αιμοβόρος και κακός και μνησίκακος … Παύουν όλα. Παύει η αμαρτία και ζει ο Χριστός.
Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς· αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο δήλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει τη χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια κι αν είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.
Συμβαίνει για παράδειγμα να σας αναθέτουν εργασίες πέραν των ορίων των καθηκόντων σας. Δεν είναι σωστό ν’ αντιδράτε ή να εκνευρίζεσθε και να διαμαρτύρεσθε. Αυτές οι ταραχές φέρνουν κακό στον άνθρωπο. Να τα θεωρείτε όλα σαν ευκαιρίες αγιασμού. … μπορείτε ωστόσο να πείτε με ευγένεια βέβαια: «Συγχωρέστε με, δεν θα μπορέσω να κάνω αυτή την εργασία». Αλλά μπορείτε και να μη μιλήσετε και να σας βγει σε καλό όλος αυτός ο κόπος.

Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις…
Μην κοιτάζετε αυτό που σας συμβαίνει, αλλά να κοιτάζετε το φως, τον Χριστό, όπως το παιδί κοιτάζει την μητέρα του, όταν κάτι του συμβεί. Όλα να τα βλέπετε χωρίς άγχος, χωρίς στενοχώρια, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο. Δεν είναι ανάγκη να προσπαθείτε και να σφίγγεσθε. Όλη σας η προσπάθεια να είναι ν’ ατενίσετε προς το φως, να κατακτήσετε το φως. Έτσι, αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, θα δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού.
Όλα τα δυσάρεστα που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό. Τότε ξενοιάζετε και γίνεσθε όργανά Του.

Από το βιβλίο: Bίος καί Λόγοι, Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου.
Πηγή: simeiakairwn.wordpress.com

[toula]

Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε.

«Έλεγαν για τον αββά Μάρκο τον Αιγύπτιο ότι έμεινε τριάντα χρόνια χωρίς να βγεί απ΄ το κελί του. Ο πρεσβύτερος συνήθιζε να πηγαίνει και να του κάνει την Θεία Λειτουργία.
Ο διάβολος όμως βλέποντας την ενάρετη υπομονή του ανδρός, σοφίστηκε να τον ρίξει στον πειρασμό της κατάκρισης. Έτσι έκανε κάποιον δαιμονισμένο να πάει στον Γέροντα για να του ζητήσει τάχα την προσευχή του.
Αυτός λοιπόν ο δαιμονισμένος πριν από κάθε άλλο λόγο είπε στον Γέροντα: «Ο πρεσβύτερός σου μυρίζει αμαρτία. Μην τον αφήσεις άλλη φορά νά ’ρθει κοντά σου». Και ο θεόπνευστος άνθρωπος του είπε: «Παιδί μου, όλοι τη βρωμιά την πετούν έξω και εσύ μου την έφερες εδώ; Η Γραφή λέει: Μην κρίνετε για να μην κριθείτε (Ματθ. 7,1).

Αλλά αν είναι αμαρτωλός ο Κύριος θα τον σώσει. Είναι μάλιστα γραμμένο στην Αγία Γραφή: Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε (Ιακ. 5,16)».Και πάνω στον λόγο αυτό, προσευχήθηκε και έδιωξε τον δαίμονα από τον άνθρωπο και τον έστειλε υγιή.
Όταν λοιπόν ήρθε ο πρεσβύτερος, όπως συνήθιζε, τον υποδέχθηκε ο Γέροντας μετά χαράς. Ο Θεός που γνώριζε την ακακία του Γέροντα, του έδειξε θαυμαστό σημάδι. Όταν ήρθε η ώρα να σταθεί ο πρεσβύτερος μπροστά στην αγία Τράπεζα, όπως ο ίδιος ο Γέροντας το περιέγραψε, «είδα άγγελο Κυρίου να κατεβαίνει από ψηλά και έβαλε το χέρι του στο κεφάλι του κληρικού και έγινε ο κληρικός σαν ένας στύλος φωτιάς.
Και εγώ καθώς έμεινα έκπληκτος από το θέαμα, άκουσα μια φωνή να μου λέει: Άνθρωπε γιατί εκπλήττεσαι μ’ αυτό που γίνεται; Εάν ένας επίγειος βασιλιάς δεν θ’ αφήσει τους μεγιστάνες του να στέκονται μπροστά του ρυπαροί, αλλά μόνο αν έχουν επίσημη περιβολή πόσο περισσότερο η θεία δύναμη δεν θα καθαρίσει τους λειτουργούς των αρρήτων μυστηρίων, όταν στέκονται μπροστά στην άφατη δόξα;»

Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε
Έτσι ο γενναίος του Χριστού αθλητής ο Μάρκος ο Αιγύπτιος, αναδείχθηκε μεγάλος και έγινε άξιος του χαρίσματος αυτού, επειδή δεν κατέκρινε τον κληρικό.»

Γεροντικό