Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Γιατί ο ε­χθρός, όταν δει κάποιον ν’ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να......
Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πει­ρασμών, που πρόκειται να έρθουν εναντίον σου.
Γιατί ο ε­χθρός, όταν δει κάποιον ν’ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ’ αυτούς ο άν­θρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση. Και παραχωρεί ο Θεός να πέσει σε πειρασμό για να χτυπήσεις επίμονα τη θήρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν’ αγιασθεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του.
Και όταν Τον επικαλείσαι, θα σε ακούσει. Και θα μά­θεις έτσι, ότι ο Θεός είναι αυτός που σε λυτρώνει. Και τότε θα νιώσεις την παρουσία Εκείνου που σ’ έπλασε και σε δυ­ναμώνει και σε προστατεύει. Γιατί η σκέπη και η πρόνοια του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους. Δεν γίνεται ό­μως ορατή παρά μόνο σ’ εκείνους που καθάρισαν τον εαυτό τους από την αμαρτία και είναι συνεχώς προσηλωμένοι στο Θεό. Εξαιρετικά μάλιστα φανερώνεται σ’ αυτούς η βοήθεια και η πρόνοια του Θεού, όταν μπουν σε μεγάλη δοκιμασία για χάρη της αλήθειας. γιατί τότε την αισθάνονται πολύ καθαρά με την αίσθηση του νου.
Μερικοί, που είδαν αυτή (τη βοήθεια) και με τα σωμα­τικά τους μάτια, ανάλογα με τις δοκιμασίες, και διαπίστω­σαν έτσι τη συμπαράσταση του Θεού, υποκινήθηκαν απ’ αυτή σε γενναίες πράξεις, όπως μαθαίνουμε για τον Ιακώβ και τον Ιησού του Ναυή και τους Τρεις Παίδες και τον απόστολο Πέτρο και τους άλλους αγίους, που άθλησαν για το Χριστό. Σ’ αυτούς (η θεία βοήθεια) ήταν ολοφάνερη, έ­χοντας ανθρώπινη μορφή, δίνοντάς τους θάρρος και προε­τοιμάζοντάς τους για τον αγώνα της ευσέβειας.
Αλλά και στους πατέρες, που έζησαν στην έρημο και έδιωξαν από κει τους δαίμονες και έγιναν κατοικητήρια αγγέλων, και σ’ αυ­τούς παρουσιάζονταν συνεχώς οι άγιοι άγγελοι και με κάθε τρόπο τους βοηθούσαν και τους συμπαραστέκονταν σε όλα και τους στήριζαν και τους λύτρωναν από τους πειρασμούς, που οι άγριοι δαίμονες τους προξενούσαν.
Αλλά και μέχρι σήμερα δεν απομακρύνεται η βοήθεια του Θεού από τους ανθρώπους που ολοκληρωτικά αφιερώθηκαν στα έργα που Εκείνος ευαρεστείται, αλλά βρίσκεται κοντά σε όλους ό­σοι Τον επικαλούνται.
του Αββά Ισαάκ του Σύρου

[toula]

"Όλοι οι Πατέρες τονίζουν με χίλιους δύο τρόπους ότι όποιος δεν σκέπτεται ότι θα πεθάνη, είναι ένας ψεύτης έναντι του εαυτού του"
Τρία πράγματα δυσκολεύεται ο άνθρωπος να αποκτήση, όχι επειδή αυτά καθ’ εαυτά είναι δύσκολα, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι τα κάνομε δύσκολα, διότι συγκρούονται με το εγώ μας.
Αυτά όμως φυλάσσουν τις αρετές και είναι: το πένθος, το δάκρυ για τις αμαρτίες και η μνήμη του θανάτου.
Το πένθος είναι το βάθρο της καρδιάς, είναι η χαρμολύπη που δημιουργείται από την ενδοστρέφεια και την ενότητα του νου και από την αίσθηση του ποιος είμαι ενώπιον του Κυρίου. Το πένθος είναι η φυσική γαλήνη της ψυχής, στην οποία ο Θεός μπορεί να δη τον εαυτό του. Οι πενθούντες μακαρίζονται από τον ίδιο τον Κύριον.
Το “κλαίειν επί ταις αμαρτίαις” είναι πιο εξωτερική ενέργεια του ανθρώπου, αλλά αδιάλειπτη ασχολία του, διότι πάντοτε αμαρτάνομε. Και όταν το γνωρίζωμε και όταν δεν το γνωρίζωμε, και όταν πιστεύωμε ότι αμαρτήσαμε, και όταν πιστεύωμε ότι δεν αμαρτήσαμε, το αληθές είναι ότι αμαρτήσαμε και ότι αμαρτάνομε.
Επομένως, το αποφασιστικώτερο που έχομε να κάνωμε, για να γνωρίσωμε τον Θεόν, είναι να κλαίμε τις αμαρτίες μας.
Και “το έχειν προ οφθαλμών τον εαυτού θάνατον”, να έχης μπροστά στα μάτια σου τον θάνατο. Όταν έχης κάποιον πλάι σου και τον βλέπης πως βασανίζεται, πως χαροπαλεύει, ξέρεις ότι θα πεθάνη. Έτσι και εσύ να ξέρης ότι θα πεθάνεις οπωσδήποτε.
Όλοι οι Πατέρες τονίζουν με χίλιους δύο τρόπους ότι όποιος δεν σκέπτεται ότι θα πεθάνη, είναι ένας ψεύτης έναντι του εαυτού του, διότι αγνοεί την πραγματική γέννησι η οποία τον αναμένει. Μοιάζει με το έμβρυο που δεν σκέπτεται ότι πρέπει να γεννηθή ή που δεν θα γεννηθή ποτέ.
“Το έχεις προ οφθαλμών τον εαυτόν” είναι η ανάπτυξις και η ολοκλήρωσις του εμβρύου. Όταν δεν σκέπτωμαι τον θάνατο, είναι σαν να αρνούμαι την έξοδό μου από την μήτρα και την είσοδό μου στον χώρο του φωτός, στον χώρο του Θεού.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
“Λόγοι Ασκητικοί”, ερμηνεία στον αββά Ησαΐα εκδ. Ίνδικτος, σελ 202-204

[toula]

Όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να μην αγαπούν τον Θεό, στενοχωρούμαστε.
Με τη στενοχώρια δεν κάνουμε απολύτως τίποτα.Ούτε και με τις υποδείξεις.
Ούτε αυτό είναι σωστό. Υπάρχει ένα μυστικό·αν το καταλάβουμε,θα βοηθήσομε.
Το μυστικό είναι η προσευχή μας, η αφοσίωσή μας στον Θεό, ώστε να ενεργήσει η χάρις Του.
Ή, μάλλον, ο Θεός θα στείλει την αγάπη Του να τους ξυπνήσει όλους.
Ό,τι εμείς δεν μπορούμε, θα το κάνει η χάρις Του.
Με τις προσευχές μας θα κάνουμε όλους άξιους της αγάπης του Θεού.
Όσιος Πορφύριος

[toula]

«Μην επιτρέπης εις τον νου σου να ρεμβάζη…
Αγάπησε την ταπείνωσι που γεννά η κατάνυξι! Και μην κάνης επίδειξι της σοφίας σου και των γνώσεών σου»!!!
Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

[toula]

"Κατά την διάρκεια της ασθενείας Του, ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, χρειάσθηκε να κάνη και μία αξονική τομογραφία. Οι ιατροί Τόν εσυμβούλευσαν να επισκεφθή το πιο σύγχρονο Διαγνωστικό Κέντρο, της εποχής εκείνης, του οποίου ιδιοκτήτης, «Χάριτι Θεού», ήταν στενός συγγενής πνευματικού παιδιού τού Γέροντος.
Την ημέρα εκείνη, που θα έκανε την εξέτασι αυτή, Τόν εσυνόδευσε κάποιο άλλο πνευματικό Του παιδί, ιατρός και εκείνος. Αφού ετελείωσε η αξονική τομογραφία, ο π.Επιφάνιος εκάθησε εις το σαλόνι και επερίμενε τον συνοδό του, να πάη εις το ταμείο, το οποίο ευρισκόταν στον ίδιο χώρο, να πληρώση διά την εξέτασι.
Όταν ο ιατρός επλησίασε εις το ταμείο, διεπίστωσε ότι, ευρισκόταν εκεί και η σύζυγος του ιδιοκτήτη. Εκείνη, τον παρεκάλεσε να μην πληρώση την εξέτασι, και ότι ήταν ευχαρίστησί της να κάνη κάτι γιά τον π. Επιφάνιο. Ο ιατρός όμως επέμενε, όπως και η κυρία…
«Σας παρακαλώ πολύ», έλεγε εκείνη, «μη με στενοχωρήτε, δεν θέλω χρήματα. Η εξέτασι είναι ένα μικρό δώρο γιά τον π. Επιφάνιο».
Ο ιατρός, ανυποχώρητος, επέμενε να πληρώση…
Ο π. Επιφάνιος άκουγε τη στιχομυθία, αλλά δεν επενέβη.
Στο τέλος, απογοητευμένη, υποχώρησε η κυρία στην επιμονή τού ιατρού...
Εκείνος, ικανοποιημένος πλέον, επλήρωσε το κόστος της αξονικής.
Όταν ο π. Επιφάνιος έμεινε μόνος Του με το πνευματικό Του παιδί, τον ιατρό που Τόν εσυνόδευε, του είπε:
«Γιατί παιδί μου εστενοχώρησες την κυρία;
Είδες πόσο πολύ το ήθελε. Γιατί επέμενες;
Δεν πρέπει να είμασθε ακατάδεκτοι!
Και δώρα δεχόμασθε και δώρα κάνομε, όταν δεν υπάρχη υστεροβουλία ή άλλοι πονηροί και αμαρτωλοί υπολογισμοί.
Θα μπορούσες, να αποδεχθής αυτό που σου ζητούσε, να της δώσης αυτή την χαρά γιά την οποία σε παρακαλούσε και μετά από λίγες ημέρες να της στείλουμε και εμείς ένα δώρο, εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης, συνοδευόμενο και από μία κάρτα με ευχαριστίες.
Με αυτό που έκανες, το μόνο που κατάφερες, ήταν να στενοχωρήσης και την κυρία και εμένα...
«Μά γέροντα, εγώ δεν...», προσπάθησε να απαντήση ο ιατρός.
Ο γέροντας τον διέκοψε και Λυπημένος του είπε:
«Έκανες λάθος, παιδί μου...
Σε παρακαλώ, να μην επαναληφθή...»!
Όλοι όσοι εγνωρίσαμε τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ενθυμούμεθα πόσο ευγενής, φιλότιμος και γενναιόδωρος ήταν! Όπως επίσης γνωρίζουμε, τις μεγάλες αρετές της διακρίσεως και της αγάπης προς όλους του ανθρώπους, που Τόν διέκριναν. Γι’ αυτό, παρ' ότι ο Ίδιος επικράθηκε πολύ, δεν εξέθεσε τον ιατρό (πνευματικό του παιδί) δημοσίως γιά την στάσι του, αλλά κατ' ιδίαν του υπέδειξε το σφάλμα του, που έγινε αφορμή να στενοχωρηθή η κυρία"!!!
Πηγή: Το περιστατικό αυτό το εδιηγήθηκε ο κατά σάρκα αδελφός τού π.Επιφανίου, αείμνηστος Πολυνείκης Θεοδωρόπουλος.

[toula]

"Το γεγονός αυτό συνέβη σε μία κωμόπολι του νομού Αχαΐας το 2007 και αποδεικνύει αναμφίβολα ότι, κάθε φιλάνθρωπη πράξι που γίνεται γιά την ψυχή των κεκοιμημένων, έχει αγαθή επίδρασι και τους προσφέρει, μάλιστα, το Θείο Έλεος!
" Η κοπέλα κάποιας αγροτικής οικογενείας, μορφωμένη και προικισμένη από τον Θεόν με ψυχική και σωματική ωραιότητα, προσβλήθηκε από καρκίνο του ήπατος και τελικά την πήρε ο Θεός κοντά Του.
Οι γονείς της, θεοσεβούμενοι με ακλόνητη πίστι, πόνεσαν μεν πολύ, αλλά τελικά εμπιστεύθηκαν το παιδί τους στα Χέρια του Θεού και ησύχασαν. Επειδή δε, ανέκαθεν ήσαν ελεήμονες, συνέχισαν ακόμη περισσότερο την ευλογημένη τακτική τους μετά την κοίμησι της κόρης τους.
Μία γνωστή τους κοπέλα είχε ένα μικρό κρεοπωλείο. Η κρεοπώλης είχε υποχρέωσι στους γονείς της θανούσας, διότι πολλές φορές την είχαν βοηθήσει ποικιλοτρόπως. Μία ημέρα προσέφερε στην μητέρα της κεκοιμημένης ένα εκλεκτό κομμάτι κρέας γιά τον σύζυγό της. Εκείνη την ευχαρίστησε και, όταν πήγε στο σπίτι, έβαλε το κρέας στην κατάψυξι του ψυγείου.
Μετά από δύο ημέρες, επισκέφθηκε το σπίτι της μία φτωχούλα χήρα γυναίκα, με μικρά παιδιά, και της ζήτησε βοήθεια. Η ελεήμων γυναίκα, της έδωσε ό,τι μπορούσε, θυμήθηκε μάλιστα και εκείνο το κομμάτι κρέας που της είχαν δωρίσει και ανοίγοντας το ψυγείο, τής το έδωσε χωρίς δεύτερη σκέψι!
Την επομένη ημέρα, συνάντησε την κοπέλα του κρεοπωλείου, η οποία συγκινημένη αλλά και απορημένη της είπε:
«Κυρία Μαρία μου, είδα εχθές στον ύπνο μου, την κόρη σου!
Έλαμπε από ομορφιά και χαρά!
Την ερώτησα, μάλιστα, πώς περνάει και μου είπε:
“Είμαι πολύ καλά και σε παρακαλώ να το πής στην μητέρα μου, γιά να μην στενοχωριέται. Γιά το κρέας που έδωσες στην μητέρα μου, σ’ ευχαριστώ! Ευχαριστώ και την μητέρα μου! Να της μεταφέρης, πως από αυτό το κρέας έφαγα και εγώ!”!
Αυτό βέβαια το τελευταίο δεν μπόρεσα να καταλάβω τί σήμαινε»!
Ακούγοντας αυτά η πονεμένη μητέρα, έμεινε άφωνη και γέμισαν τα μάτια της δάκρυα. Όταν συνήλθε, με φωνή που έτρεμε από συγκίνησι, είπε:
«Είναι αλήθεια ότι, όσοι έφυγαν από αυτή τη ζωή, ζουν!
Το κρέας που μου έδωσες, παιδί μου, το έδωσα ελεημοσύνη σε μία φτωχούλα, που μου ζήτησε βοήθεια. Και να, η ελεημοσύνη έδωσε χαρά και στην ψυχή της κόρης μου και εκείνη σου το αποκάλυψε!
Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ! Δίνε πάντα χαρά στο παιδάκι μου!» "!!"!!!
orthodoxhporeiakaizwh

[toula]

Μεγάλη η χάρη του Προδρόμου. Μεγάλη η ευχή του. Μεγάλη η ευλογία του. Τον έχουμε στήριγμα. Τον έχουμε αποκούμπι.
Τον έχουμε παρηγοριά. Τον έχουμε δικό μας. Κολλητό μας. Είναι πολύ κοντά μας ο άγιος Ιωάννης. Πάρα πολύ κοντά μας. Πιο κοντά από πολλούς άλλους αγίους. Διότι το έργο του συνεχίζεται, όπως είπαμε και το πρωί.
Κήρυξε, βέβαια, τον Χριστό, απ’ την κοιλιά της μάνας του, κήρυξε και στην κοιλιά του αναύγητου Άδη τον Χριστό, μετά τον θάνατό του, έλυσε τη στείρα μήτρα της μητέρας του και τη σιωπή του πατρός του Ζαχαρία, αλλά, και παρά ταύτα, τα τόσα μεγάλα, που πρόσφερε στη Θεία οικονομία και στην Εκκλησία, το έργο του καθόλου δεν τελείωσε. Θα τελειώσει με το τέλος του κόσμου. Με τη συντέλεια του αιώνος.
Τι δουλειά κάνει ο άγιος Ιωάννης! Είναι και τώρα Πρόδρομος. Προτρέχει του Χριστού μας, που είναι ο δρόμος. Που ’ναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή» και η Ανάσταση. Προτρέχει. Έρχεται μπροστά από Κείνον στην κάθε ψυχή. Στην κάθε ύπαρξη. Στην κάθε οντότητα. Όπου κι αν είναι κι ό,τι κι αν κάνει. Και τι κάνει; Ετοιμάζει τον δρόμο του Κυρίου. Τον ερχομό του Κυρίου στην κάθε ψυχή. Αφού ο Ιησούς μας είναι «ο ευλογημένος ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Αφού είναι «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος κατά την «Αποκάλυψη» του Ευαγγελιστού Ιωάννου.
Προετοιμάζει, κι έρχεται, όπως είπαμε και το πρωί, ο άη-Γαννάκος και τι κάνει; Θωπεύει τις ψυχές μας μυστικά και άρρητα. Μας κανακίζει. Μας καλοπαίρνει. Μας μαλώνει, αν χρειαστεί. Και το μάλωμα είν’ αγάπη και μάλιστα περίσσευμα αγάπης, πολλές φορές.
Κλαίει μαζί μας. Χαίρεται μαζί μας. Έχει σχέση μεγάλη και σπουδαία. Παρακαλεί για τις ψυχές μας. Και κάνει και τι δεν κάνει, προκειμένου να ’ρθούμε σε αίσθηση και σε μετάνοια και συναίσθηση! Να αναζητήσουμε τον Κύριο. Να επιθυμήσουμε τον Σωτήρα και λυτρωτή και ευεργέτη μας Χριστό, που ναι το παν.
Ο άγιος Ιωάννης δουλεύει πολύ, πάρα πολύ, επάνω σ’ αυτό. Σ’ όλες τις ψυχές και υπάρξεις και στον καθένα χωριστά. Με μοναδικό τρόπο. Οπότε δουλεύει στους αιώνες ο άγιος Ιωάννης. Και δεν κάθεται καθόλου. Αναπαμό δεν έχει και ησυχία δεν βρίσκει. Γιατί αγαπάει τόσο πολύ τους ανθρώπους ο άγιος Ιωάννης, που γίνεται θυσία. Που κοπιάζει. Που προσπαθεί. Που κλαίει. Που θρηνεί. Που ικετεύει. Που παρακαλεί, για όλους μαζί και τον καθένα μας.
Γι’ αυτό και η Παράδοση της Εκκλησίας, και η εικονογραφική αλλά και η Θεολογία μας, τον έταξε στα αριστερά του Χριστού. Στα ζερβά του Χρίστου, που λέει ένα τραγουδάκι από τη Θράκη μας. Και να παρακαλεί εκεί, με δεξιά θέση την Παναγία, να παρακαλεί τον αφέντη τον Χριστό για όλο τον κόσμο. Για κάθε ψυχή. Για κάθε απολωλός πρόβατο. Για κάθε αμετανόητο. Για κάθε δυσκολεμένο. Για κάθε μοναχικό άνθρωπο.
Γιατί ο άγιος Ιωάννης έζησε στην έρημο από τα σπάργανα, ακόμη, που λεν τα τροπάρια και το Ευαγγέλιο, π’ ακούσαμε το πρωί, στη Θεία Λειτουργία. Έζησε μόνος του. Μόνος με τον Θεό. Μόνος με τους αγγέλους. Και μόνος με τους πειρασμούς και τους δαίμονες και τις δυσκολίες. Το τρυφερό αυτό παιδάκι, να ‘ν’ ολομόναχο στην έρημο. Αλλά ήτανε επ’ αυτό Χάρις Θεού. Τον επεσκίαζε η Θεία Χάρις.
Άλλωστε, το ίδιο του το όνομα το λέει αυτό. Τι σημαίνει Ιωάννης; Ήταν όνομα, που πρώτη φορά ακουγόταν στην οικογένεια αυτή. Και έλεγαν, να τον βάλουνε Ζαχαρία. Τι σημαίνει Ιωάννης; Το ’πε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, κατά την ήμερα του ευαγγελισμού του Ιωάννου, στον Ζαχαρία. «Και το όνομα αυτού κληθήσεται Ιωάννης». Τι σημαίνει Γιοχάναν; Δώρον Θεού. Τι σημαίνει δώρον; Χάρις! «Και Χάρις Θεού ην επ’ αυτώ».
Είναι το δώρο του Θεού σε μας. Στα ελληνικά θα μεταφραζόταν ο Ιωάννης Θεόδωρος. Θεόδωρος! Συμπίπτουν εννοιολογικά Ιωάννης και Θεόδωρος. Είναι δώρο του Θεού στην Εκκλησία. Στην ανθρωπότητα. Στην οικουμένη. Στην ψυχή μας. Σε όλους.
Μεγάλος άγιος. Μεγάλη χάρη. Μεγάλο δώρο. Μεγάλη ομορφιά. Γι’ αυτό, ας το γνωρίζουμε αυτό. Και ας τον εκμεταλλευόμεθα τον άη-Γιαννάκο. Μην τον αφήνουμε. Είμαστε, πολλές φορές, μόνοι. Και αισθανόμεθα απαρηγόρητοι. Και αισθανόμεθα δυσκολία. Ας του μιλάμε. Ας τον φωνάζομε. Ο άγιος εκεί είναι. Δίπλα μας είναι. Κοντά μας είναι. Κολλητός μας είναι. Και θα πείτε δεν μιλάει. Δεν μιλάει, γιατί έχει εντολή απ’ τον Θεό, να μην παραβιάσει την ελευθερία μας. Το ξέρετε αυτό; Να μην παραβιάσει τήν ελευθερία μας!
Κι οι πεθαμένοι μας, πολλές φορές, θέλουνε να ’ρθουν. Να μας σκουντήσουν. Να μας ρίξουν και μια καρπαζιά, μ’ αυτά που κάνομε. Να μας συνεφέρουν. Να μας οδηγήσουν στα λάθη μας. Κι όμως, δεν τους αφήνει ο Θεούλης. Δεν τους αφήνει ο Θεούλης! Γιατί; Μην παραβιάσει την ελευθερία μας! Τι δώρο είν’ η ελευθερία! Τι δώρο Θεού! Άλλα και τι ευθύνη! Τι βάρος! Τι δυσκολία!
Μακαριστός π. Ανανίας Κουστένης

[toula]

Μην αφήσεις την ψυχή σου να πεθάνει! Έχεις ακόμα το προνόμιο να είσαι ζωντανός, να αγαπάς και να απολαμβάνεις τον εαυτό σου.
Θα αρχίσεις να γιατρεύεσαι όταν συγχωρείς και αφήνεις πίσω σου όσους σε έχουν πληγώσει και σε έχουν αδικήσει.
Σου αξίζει αυτό το δώρο! Ειρήνη...
Η αγάπη δεν κουράζεται ποτέ.
Και να θυμάσαι, μόνο λίγοι άνθρωποι νοιάζονται πραγματικά. Οι υπόλοιποι είναι απλώς περίεργοι. Κάνε ό,τι μπορείς, με ό,τι έχεις, όπου κι αν βρίσκεσαι. Να είσαι ευτυχισμένος!
Ποτέ δεν ξέρεις πόσος χρόνος σου απομένει...
Πατέρας Χρυσόστομος Φιλιπέσκου

[toula]

Πραγματικά βλέπω ότι ο Θωμάς, όταν ήταν απών, έγινε άπιστος, όταν δε ήλθε μαζί με τους πιστεύοντας, δεν αστόχησε καθόλου στην πίστη.
Γι’ αυτό έβαλα στο νου μου ότι, και ο αμαρτωλός άνθρωπος, μόνο αν αποφύγει την συναναστροφή με τους φαύλους και συναναστρέφεται τους δικαίους δεν θα αστοχήσει ποτέ στη δικαιοσύνη και γι’ αυτήν στη ψυχική σωτηρία.
Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

[toula]

Δεν είχε άλλο τρό­πο ο Θεός να βρει, για να μας σώ­σει, πέρα από την Σταύ­ρω­σή Του;
Ήταν απα­ραί­τη­το να Σταυ­ρω­θεί; Όχι βέ­βαια... Είχε πάρα πολ­λούς τρό­πους ο Κύ­ριος για να μας σώ­σει, αλλά ήθε­λε να εκ­φρά­σει με την Σταυ­ρι­κή Του Θυ­σία την αγά­πη Του και το πόσο μας αγα­πάς!
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος