Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Ο άνθρωπος, που βγάζει από τη ζωή του το Θεό, εύκολα καταντάει να
ψάχνει για παρηγοριά και ικανοποίηση σε κάποια υποκατάστατα της αληθινής πίστης. Πελαγωμένοι σήμερα οι άνθρωποι στα αδιέξοδα και στα προβλήματά τους, εύκολα παγιδεύονται στις σκοτεινές παγίδες του πονηρού, του εχθρού της σωτηρίας μας. Και αντί να βρουν λύτρωση, πέφτουν σε χειρότερο μπλέξιμο και σε μεγαλύτερη ταλαιπωρία.
Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης

[toula]

Παρακαλώ τον Θεό να μετανοούν, αυτοί δεν μετανοούν.....
Μικροί μεγάλοι να έρθουν στην μετάνοια, να μετανοούν. Να γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι επάνω. Αυτοί δεν το γνωρίζουν, σαν τα άλογα ζώα τρώνε την Παρασκευή. Παρακαλώ τον Θεό να μετανοούν, αυτοί δεν μετανοούν.
Αγία Σοφία της Κλεισούρας

[toula]

Συλλογίσου τι ο Θεός λέγει για σένα και όχι ο διάβολος.....
Μην πτοείσαι από το τι λένε οι άνθρωποι για σένα.
Αυτός είναι ο διαβολικός φόβος.
Συλλογίσου τι ο Θεός λέγει για σένα, τι οι Άγγελοι και οι Άγιοι λένε για σένα.
Αγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
Από το βιβλίο ''Η εν Χριστώ ζωή μου''

[toula]

Να ποτίζεις την καρδιά σου μ’ αυτά....
«Όταν προσεύχεσαι, να προσπαθείς με κάθε τρόπο να νοιώθεις στην καρδιά σου τη δύναμη και την αλήθεια των λόγων της προσευχής.
Να τρέφεσαι απ’ αυτά, γιατί είναι τροφή άφθαρτη.
Να ποτίζεις την καρδιά σου μ’ αυτά, γιατί είναι σαν την πρωινή δροσιά και να θερμαίνεσαι μ’ αυτά, όπως από μια ευεργετική φωτιά».
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

[toula]

Ποτέ να μη σκανδαλιζόμαστε!
Ποτέ να μην απογοητευτόμαστε!
Ποτέ να μη χάνουμε την ελπίδα μας!
Πάντοτε υπήρχαν τα σκάνδαλα.
Πάντοτε οι σκανδαλοποιοί, οι κακόδοξοι και οι ασεβείς εμφιλοχωρούσαν στις τάξεις της Εκκλησίας.
Η Εκκλησία, όμως, είναι του Χριστού και ποτέ δεν την αφήνει ο Κύριος να καταποντιστεί.

[toula]

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ
Τα τελευταία προδρομικά σχήματα της ελεύσεως του Αντιχρίστου
π. Αθανάσιου Μυτιληναίου
Ομιλία 45 στην Αποκάλυψη, κεφ. ια΄. Απόσπασμα (Η ομιλία έγινε το 1982)
Όταν η χάρις του Χριστού φύγει από το μέσον, τότε θα εμφανισθεί ο Άνομος (=ο Αντίχριστος). Ο Χριστὸς δεν αφήνει ακόμη τον Αντίχριστον να φανεί. Τον εμποδίζει. Θάρθει όμως κάποια στιγμή, ένεκα της αμετανοησίας των ανθρώπων, όταν θα έχει πληθυνθεί η αμαρτία εις υπερθετικόν βαθμόν, που πια θα είμεθα Σόδομα και Γόμορρα, τότε θα αρθεί η προστασία του Χριστού και τότε ευθύς θα εμφανισθεί ο Αντίχριστος.
Επάνω σ’ αυτό στηρίζεται φαίνεται και ο άγιος Ιερώνυμος ο οποίος λέγει τα εξής… «Όταν η ομοφυλοφιλία που υπήρχε στα Σόδομα πληθυνθεί καθ’ υπερβολήν και ξεχυθεί εις τους δρόμους, χωρίς ντροπή, όπως τότε εις τα Σόδομα…, τότε θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία… Θα έρθει ο Αντίχριστός…, το «θηρίον»· …και λέγεται «θηρίον» για την αιμοβορίαν του.
Αν ρωτήσετε, όμως, σε τί θα μας χρησίμευε αυτή η γνώση, η περιγραφή του Αντιχρίστου; Θα ήταν πάρα πολύ σπουδαίον. … Πρέπει να ξέρουμε μετ’ ακριβείας τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου, ώστε –όταν θα εμφανισθεί– να μη μας πλανήσει… Ο Αντίχριστος θα εμφανισθεί άγιος, άκακος, φιλάνθρωπος· όταν αναλάβει την εξουσίαν θα πει: να δώσουμε ψωμί στους φτωχούς, να μην υπάρχει φτωχός στον κόσμο. Θα κάνει θαύματα, θα θεραπεύει τους αρρώστους.
Ε, θάλεγε κανένας: τι άλλο υπολείπεται επιτέλους; αυτός είναι ο Μεσσίας. Και θα προσκυνήσουν το θηρίον, τον απατεώνα, τον ολετήρα των ψυχών (τον Αντίχριστον). Γι’ αυτό λοιπόν, η Αγία Γραφή, πρώτα, και οι Πατέρες εφρόντισαν να επισημάνουν και αναλύσουν τα χαρακτηριστικά του Αντιχρίστου για να μπορούμε να ξεχωρίσουμε. Είναι μεγάλο πράγμα. Θα μου επιτρέψετε να πω και θα ευχόμουν όσοι ακούτε τον λόγον του Θεού, να έχετε αυτήν την δυνατότητα, ότι μόνον των πιστών και αγίων προνόμιον είναι να ξεχωρίσουν εις το πρόσωπον του Αντιχρίστου το Θηρίον. Μόνον αυτών είναι προνόμιον, οι άλλοι θα πλανηθούν. Δεν θα θέλατε λοιπόν πραγματικά να μπορούμε να γνωρίζουμε; Είναι αναγκαιότατον.
Κι αν λάβετε μάλιστα υπ’ όψιν, ότι με τα ίδια χαρακτηριστικά έρχονται και οι πρόδρομοί του. Θα δούμε παρακάτω, ότι υπάρχει και ο ψευδοπροφήτης, ο οποίος δεν είναι παρά, σαν τρόπον τινα, ο πρόδρομος που κηρύσσει τον Μεσσίαν. Και μην ξεχνάτε, σας ξαναλέγω άλλη μία φορά, πρόσωπο κι αυτός θα είναι. Αλλά προ του ψευδοπροφήτου υπάρχουν ήδη καταστάσεις, όχι πρόσωπα, καταστάσεις που έρχονται με αυτά τα σχήματα της παγκοσμίου κοινωνικής δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, αγάπης, και όλα αυτά υπηρετούν τον Αντίχριστον.
Δεν θάθελα παρά να μείνω μόνον στον χώρον τον εκκλησιαστικόν… Πάρτε την περίπτωσιν του Οικουμενισμού, αυτός που χαλκεύτηκε στο Π.Σ.Ε. Τι νομίζετε ότι είναι αυτό αγαπητοί μου. Ένας δούρειος ίππος. Ο Οικουμενισμός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά τον Αντίχριστον. Και όμως, το σύνθημα του Οικουμενισμού είναι: Αγάπη, αγάπη! Και υπηρέτησαν αυτό το σχήμα του Οικουμενισμού –και το υπηρετούν αυτήν την στιγμήν- και ορθόδοξοι κληρικοί, ανωτάτων μάλιστα βαθμών. Δυστύχημα.
Έλεγε ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι μια αίρεσις, αλλά είναι παναίρεσις. Έχει μέσα όλες τις αιρέσεις και είναι μία κατάργησις του Χριστιανισμού στην πραγματικότητα. Και όμως, εν ονόματι της αγάπης εμφανίζεται ο Οικουμενισμός. Και όταν πει κανείς και στραφεί εναντίον του Οικουμενισμού του λέγουν: στρέφεσαι εναντίον της αγάπης, είσαι ο κήρυξ του μίσους. Ώστε κήρυξ του μίσους, έ;
Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει να ξεχωρίζουμε κάτω από αυτούς τους δουρείους ίππους, να ξεχωρίζουμε, αγαπητοί μου, τον Αντίχριστο. Είναι ανάγκη, είναι ανάγκη. Προσέξατέ το. Διότι, μπορεί να μη ζήσουμε εμείς τις ημέρες του Αντιχρίστου… Μπορεί νάναι σε 100, 500 χρόνια, δεν ξέρουμε. Μπορεί να είναι όμως και μέσα στην προσεχή τριακονταετία. Κανείς δεν ξέρει τίποτα. Τα σημάδια μόνο άρχισαν να γίνονται πολλά. Δεν έχει σημασία αν αλωθούμε από τον Αντίχριστο ή τους προδρόμους του. Εάν σήμερα χαθούμε από τους προδρόμους του Αντιχρίστου, είναι ως εάν να χαθήκαμε από τον Αντίχριστο. Είναι το ίδιο. Δηλαδή, σωτηρία δεν έχουμε.
Το «Θηρίον (Αντίχριστος) ανήλθεν από της αβύσσου». Τι είναι η άβυσσος; Λέγει ο Αρέθας: άβυσσος είναι ο κόσμος που άγεται και φέρεται από τους δαίμονες. Μέσα από αυτή την άβυσσον του αστατούντος και εμπνεομένου από τον δαίμονες κόσμου, θα βγει ο Αντίχριστος. Ακόμα χαρακτηριστικότατα γράφει ο Άνθιμος Ιεροσολύμων: «άβυσσον νοητέον τον παρόντα κόσμον, εν σκότει όντα της αγνωσίας βεβυθισμένον (που είναι βυθισμένος μέσα στο σκοτάδι της αγνωσίας του Θεού), ρευστόν τε αλίπικρον (=αρμυρός και πικρός) και ολισθηρόν και καταρρώδεις ορέξεσιν υποβρύχιον (που είναι γεμάτος από επιθυμίες κατώτερες) και κύμασι μεριμνών υπεραντλούμενον τε και κλυδωνιζόμενον (που κατέχεται και κλυδωνίζεται από τα κύματα των μεριμνών)… Εκ ταύτης ουν της αβύσσου αναβήσεται ο αντίχριστος, …θηρίον δε ου τω είδει (όχι στην μορφή θηρίον), αλλά τω τρόπω και τη διαθέσει, αγριωπώς τε και θηριωδώς κινούμενον κατά των αγίων»…
Μήπως εμείς σαν σύνολο, που είμαστε μεσ’ στον κόσμο συνιστούμε την άβυσσον; Να αποτελέσουμε το υλικόν αυτού που λέγεται άβυσσος απ΄ όπου θα βγει ο Αντίχριστος. Μήπως;
Για τον Αντίχριστον μίλησε και ο Δανιήλ, κεφ. 7, 25, και προφητεύει για τον Αντίχριστον: «και λόγους προς τον Ύψιστον λαλήσει και τους αγίους Υψίστου παλαιώσει (=θα τους αχρηστεύσει) και υπονοήσει του αλλοιώσαι καιρούς και νόμον». Δεν λέγει αλλάξει, αλλά λέγει «αλλοιώσει»… Εδώ, λοιπόν, δεν πρόκειται περί αλλαγής άλλα περί αλλοιώσεως, αλλαγής βάθους… Θα έχει σκεφθεί δηλαδή να αλλοιώσει τί; «καιρούς και νόμον». Οι καιροί ξέρετε τί είναι; Εδώ είναι η φύσις. Να αλλοιώσει την φύσιν. Τώρα, τί είναι αυτή η αλλοίωσις της φύσεως; Πόσα θα είχαμε να πούμε!
Αλλά και η αλλοίωση του νόμου… Όταν το παρά φύσιν, διαποτισμένο πια μέσα στο κύτταρο των ανθρώπων, εμφανίζεται ως φύσις. Κι όταν ο νόμος του Θεού (διότι δια τον νόμον του Θεού ομιλεί εδώ), όταν αυτός ο νόμος θάχει διαστραφεί. Πάρτε παράδειγμα την αποποινικοποίηση της μοιχείας (γιατί νόμος είναι, νόμος του Θεού), που σημαίνει· όχι απλώς αλλάζουμε το θέμα να μη τιμωρείται η μοιχεία· αλλά να πούμε: το να μην αισθάνονται οι μοιχοί άσχημα, για μια ρετσινιά που θα μπορούσε να τους πουν οι άλλοι άνθρωποι απ’ έξω. Αυτό πια δεν είναι αλλαγή του νόμου, είναι αλλοίωσις, …χάνουμε το μέτρο, χάνουμε το κριτήριο· γιατί αν περάσουν μερικά χρόνια και πείτε σε αυτόν, ο οποίος απατά την γυναίκα του…, ότι αυτό που κάνει είναι αμαρτία, θα γελάσει και θα πει: τι αμαρτία; κουτός είσαι. Άμα περάσουνε λίγα χρόνια θα επέλθει η αλλοίωσις. Θα «υπονοήσει» λοιπόν ο Αντίχριστος να αλλοιώσει την «φύσιν και τον νόμον».
Και πώς θα τους νικήσει ο Αντίχριστος τους Χριστιανούς; «Δυνάμει κοσμική», κατά τον Άνθιμον Ιεροσολύμων· με δύναμη κοσμική… Αυτό σημαίνει ότι ο Αντίχριστος θα κρατάει στα χέρια του όλη την κοσμική δύναμη. Όλη την κοσμική δύναμη· αρχές και εξουσίες στα χέρια του θα είναι. Ο δικαστικός κόσμος, οι Τράπεζες, οι άρχοντες, οι στρατιωτικοί, οι πάντες στα χέρια του θα είναι…
Αλλά αυτό ήδη το βλέπουμε να γίνεται και να πραγματώνεται. Έχετε προσέξει ότι …στις ημέρες μας γίνεται μια προσπάθεια να περιέλθει στα χέρια ολίγων πάσα εξουσία; Οικονομική στην αρχή εξουσία, νάχουμε το χρήμα, και μετά θα αρχίσουμε να έχουμε και τις άλλες εξουσίες. Και δεν είναι κρυφό -και εις αυτόν τον Ο.Η.Ε. ακόμα διεκηρύχθη- ότι αυτά τα χέρια που μαζεύουν τις εξουσίες άπασες, όλων των λαών της γης είναι ο Σιωνισμός. Αυτοί μαζεύουν πάσαν εξουσίαν, σιγά-σιγά, με υπομονή, με μακροπρόθεσμα σχέδια. Δεν βιάζονται. Κινούνται κατά ένα καταπληκτικό τρόπο. Το θέμα είναι ότι ο Σιωνισμός είναι ο κατ’ εξοχήν πρόδρομος του Αντιχρίστου. Θα λέγαμε ότι, εν ευρεία εννοία, είναι ο ψευδοπροφήτης (της Αποκαλύψεως). Λέγω εν ευρεία εννοία, διότι ο ψευδοπροφήτης –όπως σας είπα προηγουμένως– είναι συγκεκριμένο πρόσωπο. Ο Σιωνισμός θα φέρει τον Αντίχριστον. Ναι, διότι Εβραίος θα είναι ο Αντίχριστος.
Εδώ όμως προβάλλεται ένας πειρασμός. Ένας πειρασμός φοβερός, δια τους Χριστιανούς, είναι ο εξής: Γιατί, εμείς οι Χριστιανοί, να αφήνουμε στα χέρια των αντιθέων αυτήν την κοσμική εξουσία και να μην την αναλάβουμε εμείς; Αυτός είναι ο πειρασμός… Όταν δηλαδή επιστρατευθεί η Εκκλησία, οι δυνάμεις οι χριστιανικές, να αναλάβουν πάσαν κοσμικήν εξουσίαν.
Ο χριστιανισμός δεν μπορεί να είναι μία κοσμική εξουσία. Αλλά ο χριστιανισμός έρχεται να αποσπάσει από τον διαβολοκρατούμενο κόσμο ανθρώπινες ψυχές, για να τους σώσει, να τους κάνει αγίους. Τίποτε άλλο. Το Ευαγγέλιο ήδη εχάραξε την πορεία της Εκκλησίας μέσα στην ιστορία: ότι η Εκκλησία θα είναι πάντοτε διωκομένη.
Σας είπα είναι πειρασμός να θέλουμε ως χριστιανοί να αναλάβουμε την παγκοσμίαν εξουσίαν, για να εξουδετερώσουμε τον Αντίχριστο. Είναι σα να θέλουμε να στραφούμε εναντίον …του πνεύματος του Ευαγγελίου –που είναι σταυρικό– και εναντίον των προφητειών, που δείχνουν ότι τελικά ο Αντίχριστος θα αναλάβει πάσαν την κοσμικήν εξουσία με την οποίαν θα πολεμήσει τους πιστούς. Τι πάμε λοιπόν να κάνουμε; Μια ματαιοπονία; Κι όχι μόνο μια ματαιοπονία, αλλά νομίζω ότι θα αμαρτάναμε κιόλας, εφόσον θα στρεφόμεθα εναντίον του πνεύματος του Ευαγγελίου, το οποίον είναι σταυρικόν: … «πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ διωχθήσονται». Θέλεις να ζήσεις ζωήν ευσεβείας; Πάρτο απόφαση: θα διωχθείς. Την στιγμή που αναλαμβάνω το μεγάλο έργο να γίνω Χριστιανός και να πολεμήσω εναντίον του διαβόλου, τότε τι μιλάω για κοσμική εξουσία; Για να καταργήσω την μωρίαν του Σταυρού; …Αν λοιπόν πούμε, ότι εμείς θα τα φτιάξουμε τόσο ωραία, δεν θα κάνουμε τίποτα αδελφοί μου…
Ο Κύριος ακόμη μας είπε: «Τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν και αποκτενούσιν υμάς, και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου» (Ματθ. 24, 9). Σαν να λέμε τώρα εις τον Κύριον: Κύριε, θα σε διαψεύσουμε ή θα σε ξεπεράσουμε Θα πέσουμε χωρίς να το καταλάβουμε στα κοσμικά σχήματα. Κι αυτό είναι μία απάτη του διαβόλου.

[toula]

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΕΥΕΡΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
Mικρό ἀπόσπασμα ἀπὸ περιοδ. «Κιβωτός», τ. 17-18/Μάϊος 1953
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«Ὁ Θεὸς λοιπόν, ὁ ὕψιστος καὶ παντογνώστης, ὁ ὁρίζων χρόνους καὶ καιρούς, Αὐτὸς μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀπείρων πρὸς τὸν ἄνθρωπον εὐεργεσιῶν ἠθέλησε νʼ ἀποκαλύψη εἰς τὸν ἠγαπημένον μαθητὴν τοῦ Υἱοῦ Του, τὸν Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην, τὰ μέλλοντα συμβαίνειν. Ἡ ἀποκάλυψις αὕτη εἶνε εὐεργεσία. Διότι σκοπὸς αὐτῆς δὲν εἶνε ἡ ἱκανοποίησις τῆς περιεργείας τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ματαίως ἀνιχνεύοντος τὸ μέλλον, ἀλλʼ εἶνε ἡ ἐνίσχυσις τῶν ἐν παντὶ καιρῶ καὶ τόπω ἀγωνιζομένων χριστιανῶν ἐν τῆ πίστει, ὅτι παρʼ ὅλα τὰ λάθη, τὰς πλάνας, τὰ ἁμαρτήματα, τὰς προσωρινὰς ἥττας τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως καὶ τὰς νίκας τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τὸ τέρμα τοῦ μεγαλειώδους ἀγῶνος μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, πίστεως καὶ ἀπιστίας, ἀγῶνος ποὺ θὰ συγκλονίση τὰ ἐπίγεια καὶ τὰ οὐράνια καὶ τὰ καταχθόνια, τὸ τέρμα, λέγομεν, τοῦ ἀγῶνα θὰ εἶνε ὁ θρίαμβος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐσφαγμένου Ἀρνίου τῆς Ἀποκαλύψεως»

[toula]

Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, ότι είσαι πάντα "τρίτος"
Κάποια ευσεβής μάνα, συνόδευσε το παιδί της, που πήγαινε να μπει ως εσωτερικός μαθητής σε ένα Γυμνάσιο, με τα εξής λόγια:
- Μην λησμονείς ποτέ παιδί μου, ότι είσαι πάντα "τρίτος"...
Το παιδί, για να θυμάται πάντα και καθημερινώς την συμβουλή της μάνας του, έγραψε με ωραία γράμματα σε ένα χαρτόνι: ""είμαι τρίτος" και το κρέμασε στο δωμάτιό του.
Στο μεταξύ προόδευσε και αρίστευσε στο Γυμνάσιο τόσο, που βραβεύτηκε ως ο καλύτερος μαθητής του Γυμνασίου.
Το βράδυ, τον επισκέφτηκε ένας φίλος του και μόλις είδε το χαρτόνι, του είπε:
- Τώρα είσαι πια πρώτος! Δεν είσαι τρίτος όπως σε είπε η μητέρα σου... Κατέβασε λοιπόν αυτό το χαρτόνι..!
Ο αριστεύσας μαθητής χαμογέλασε και του είπε:
- Φίλε μου, άλλο είναι το νόημα αυτού του χαρτονιού... Η μάνα μου εννοούσε, ότι πρώτα να σκέφτομαι τον Θεό, μετά τους άλλους και τρίτο τον εαυτόν μου...

[toula]

Τα πάθη είναι σαν κάποια σκληρή ουσία, που εμποδίζει να
λειτουργήσουν τα διάφορα πνευματικά χαρίσματα στον άνθρωπο. Έτσι ο άνθρωπος βρίσκεται συνέχεια μέσα στο σκοτάδι και δεν μπορεί να βγει στη χώρα της ζωής και του φωτός.
Ένας φιλάργυρος π.χ. δε γνωρίζει τη χαρά της ελεημοσύνης ούτε ο πόρνος την ηδονή της σωφροσύνης, ούτε ο φιλόκοσμος την χάρη των δακρύων και του πένθους. Όλοι αυτοί βρίσκονται σαν σε μία νυκτομαχία και ψηλαφούν το σκότος. Διότι το φως ανήκει στους αγαθούς καί σ' εκείνους, που έχουν καθαρίσει την ψυχή τους από τα πάθη.
Έτσι λοιπόν τα πάθη, μας διώχνουν από το φως και την ζωή. Και επειδή το Φως και η Ζωή είναι ο Χριστός, τα πάθη μας διώχνουν από τον Θεό, που είναι η Ζωή και μας οδηγούν στον θάνατο.
Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου.

[toula]

«Ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας» (Ρωμαίους ΣΤ΄7΄)!!!
Μερικοί αυτό το Χωρίο του Αποστόλου Παύλου το παρεξηγούν και λένε ότι έχει την εξής έννοια: «Όποιος πεθάνει δεδικαίωται, είναι δικαιωμένος. Πάει, αφού πέθανε ο άνθρωπος, μην τον κατηγορής τώρα, είναι δικαιωμένος, πάει σώθηκε».
Όχι, δεν είναι αυτή η έννοια του Χωρίου!
Λέει:
«Ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας», δηλαδή, όποιος απέθανε, έγινε τώρα ανεξάρτητος από την αμαρτία!
Δεν μπορεί η αμαρτία να τον υποδουλώση πλέον!
Δεν μπορεί να κάνη αμαρτία ο νεκρός!
!!!
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989)!!
Πηγή: «ΓΕΥΣΑΣΘΕ ΚΑΙ ΙΔΕΤΕ» Εκδ.: Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Σελ.: 422.