O justin έγραψε :
silver έγραψε:
Περισσότερα από πενήντα εκατομμύρια παιδιά του Θεού, απόγονοι της Άγαρ, πλέουν μέσα στο ερεβώδες σκότος του Κορανίου, που ετεχνούργησεν ο σατανάς διά μέσου ενός επιληπτικού καμηλέρη, νεκρά, άταφα, πτώματα !.....
Μη στενοχωριέσαι σιλβεράκο μου, άμα μπούμε εμείς στον Παράδεισο, θα κατεβαίνουμε να τους βαπτίζουμε...
Εν πρώτοις χαίρομαι διότι οι μετοχές του Silver στο χρηματιστήριο της καρδιάς σου, ανέρχονται προς τα κρείττω, από σιλβεράντο φθάσαμε στο σιλβεράκο...μου!
Τώρα στο θέμα. Το '"μη στενοχωριέσαι......άμα μπούμε εμείς στον παράδεισο.." είναι προσέγγιση εγωκεντρική (ή selfish όπως λέτε σεις οι εραστές της εκ...Δυσμών κουλτούρας) και κατ' επέκταση αντιχριστιανική.
Ωχ αδελφέ, ας μπούμε εμείς στο Παράδεισο.... αυτό είναι το ζητούμενο! Αν οι Απόστολοι ή οι Ιεραπόστολοι της Αφρικής, Ασίας κ.λ.π. είχαν το ίδιο σκεπτικό σαν το δικό σου σήμερα δεν θα υπήρχε Ορθοδοξία.
Η είσοδος στόν Παράδεισο περνά μέσα από τον πλησίον. Χρειάζεται λοιπόν αγώνας. Γνώριζε αδελφέ, ότι στην Εκκλησία δεν υπάρχουν μόνον οι αγωνιστές, υπάρχουν και οι δειλοί, οι οποίοι έχουν την σύνεση, ως επικάλυμμα της δειλίας των, και κατηγορούν του αγωνιστές.
Άλλος αδελφός προτάσσει το "ενός εστί χρεία" και όπως ομολογεί δημόσια "δεν του καίγεται καρφί αν θα πάρουμε την Πόλη" απολαμβάνει ωστόσο τα αγαθά της ελευθερίας για την οποία ελευθερία άλλοι έχυσαν το αίμα τους και δεν είπαν : Ωχ αδελφέ...ενός εστί χρεία ...
Πέραν της ορθοδόξου προσεγγίσεως, για τους εν δουλεία εισέτι, αδελφούς της Β. Ηπείρου, της Πόλης, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, δεν αντηχεί ούτε το πολυθρύλητο των Σαλαμινομάχων άσμα : " Ίτε παίδες Ελλήνων, ελευθερούτε Πατρίδα...νύν υπέρ πάντων ο αγών".
================
Μάθαινα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων αναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου. Πάγω εις τον Κωλέτη, τον παίρνω σε μίαν κάμαρη, του λέγω: «Γνωρίζομεν της ενέργειες της μυστικές των ξένων οπού εργάζονται διά την θρησκεία μας – θρησκείαν δεν αλλάζομεν εμείς, ούτε την πουλούμεν! Μου λέγει· «Η Κυβέρνηση πρέπει να λάβη μέτρα διά ’σένα. – Του είπα, κουσούρι να μην κάμης εσύ και η Κυβέρνησή σου!» Σηκώθηκα κ’ έφυγα. Τότε έστειλε στρατιώτες, την νύχτα, μου τρογύριζαν το σπίτι. Μίαν ημέρα έρχεται ο υποστράτηγος Γιατράκος. Μου λέγει : Σου παράγγειλα τόσες φορές θα σε σκοτώσουν χωρίς άλλο και θ’ αφήσης τόση φαμελιά εις τους πέντε δρόμους. Του είπα : Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ’νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάμουν.
( Ο ηρωiκός Έλληνας Ορθόδοξος στρατηγός Μακρυγιάννης)