Από τα Μετέωρα χάθηκε ο αναχωρητισμός όταν τα μοναστήρια και οι σκήτες έγιναν προσεγγίσιμα από τον πολύ κόσμο,που κουβαλαέι μαζι του και τους θορύβους και το φρόνημα της πολύβουης καταναλωτικής εποχής μας.
Τότε οι λίγοι μοναχοί έγιναν ξεναγοί και ξενοδόχοι των τουριστών.
Η ίδια κακιά αρρώστια ταλαιπωρεί τον Άθωνα τα τελευταία χρονια,γεγονός που παρατήρησε πολλές φορές με θλίψη ο π.Παίσιος.
Γι αυτό ενώ παλιότερα έβρισκες συχνά πατέρες που είχαν 20,30,50 χρόνια να βγούν από το Άγιον Όρος τώρα ΄δύσκολα βρίσκεις κάποιον να μένει όλο το χρόνο στο κελλί του.
Τα τηλέφωνα,οι τηλεοράσεις,το ίντερνετ είναι μεγάλοι πειρασμοί για τους μοναχούς που μπορεί εύκολα να πάρουν τον κατήφορο,με πρόσχημα την ιεραποστολή .
Γι αυτό ας τους αφήσουμε στην ησυχία ,την υπακοή και την καλογερική τους άσκηση.
Να ξέρετε πως στον κόσμο αυτή τη στιγμή υπάρχουν πατέρες που στο Άγιον όρος δεν τους βρίσκεις.Αρκεί να ψάξει κανείς ζητώντας από τον καλό Θεό μας έναν καλό γιατρό της ψυχής.
ΥΓ.Το κελλακι της φωτογραφίας είναι το κελλακι όπου ασκήτεψε ο γερο Ιωσήφ ο ησυχαστής με τη συνοδεία του.Τα περισσότερα κελλιά και ασκηταριά αυτού του είδους στον άθωνα είναι πια ακατοίκητα,δυστυχώς.,,,

<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />