Μακάριοι οι Ελεήμονες

[pavmaria]

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ

Κάποτε , στο κάστρο της Αφρικής , ζούσε ένας χριστιανός πολύ πλούσιος , ο Πέτρος , ο οποίος όμως ήταν σκληρόκαρδος και ανελεήμονας .ήταν τόσο άσπλαχνος , που κυριολέκτικα , δεν έδινε ούτε του αγγέλου του νερό.
Μια μέρα, οι ζητιάνοι του κάστρου συγκεντρώθηκαν σʼένα απόμερο σημείο κι εκεί , μετρώντας τις εισπράξεις της ημέρας , συζητούσαν τι τους έδιναν ως ελεημοσύνη .
Όταν αναφέρθηκε το όνομα του Πέτρου , όλοι δήλωσαν πως δεν είχαν δει τίποτα από τα χέρια του .Ακούγοντας αυτές τις δηλώσεις για έναν τόσο πλούσιο άρχοντα , ένας αρχάριος ζητιάνος τους χαρακτήρισε ανίκανους για την τέχνη της επαιτείας ( ζητιανιάς)
Και απεφάσισε να πάει ο ίδιος και νʼαποσπάσει ελεημοσύνη απʼ αυτόν τον τόσο άκαρδο
Άνθρωπο.Ζήτησε ,μάλιστα, να βάλουν και στοίχημα , αν τα κατάφερνε ,να του δώσουν οι άλλοι ζητιάνοι όλες τις εισπράξεις της ημέρας εκείνης κι αν έχανε , να τους δώσει αυτός με την σειρά του τις εισπράξεις μιας εβδομάδας.Η συμφωνία κλείστηκε και ο θαραλλέος ζητιάνος πήγε στο σπίτι του άρχοντα Πέτρου.
Εκεί , έφθασε την ώρα που ο άρχοντας παρελάμβανε ο ίδιος ένα κοφίνι ψώνια , για την τροφοδοσία του αρχοντικού του.Στις επίμονες επικλήσεις και παρακλήσεις του ζητιάνου , ο Πέτρος απάντησε με ύβρεις και απειλές .Ο ζητιάνος , όμως επέμενε . Τότε ο Πέτρος , αγαναμτισμένος πήρε ένα καρβέλι ψωμί και το πέταξε στον ζητιάνο , για να τον χτυπήσει.
Θέλοντας και μη , του έδωσε την πολυπόθητη για τον επαίτη ελεημοσύνη , ο οποίος καταχαρούμενος που είχε κερδίσει το στοίχημα , έτρεξε στους συντρόφους του , που με τη σειρά τους , του κατέβαλαν τις εισπράξεις εκείνης της ημέρας.
Μετά την πάροδο δύο ημερών από αυτό το συμβάν , ο άρχοντας Πέτρος αρρώστησε βαρειά και οι γιατροί του δεν του έδιναν πολλές ελπίδες για ζωή.Ο ίδιος , χαροπαλεύοντας πλέον , είδε σαν όραμα , πως τον οδηγούσαν μπροστά στον Θεό , για να κριθεί.Σε μια ζυγαριά , η οποία θα μετρούσε τη ζωή του , από την μιαν πλευρά στέκονταν πολυάριθμοι δαίμονες κι από την άλλη , ο φύλακας άγγελός του.Όμως , οι δαίμονες κατέθεσαν στη ζυγαριά τις πάμπολλες αμαρτίες του , που βάραιναν επικίνδυνα , ενώ ο άγγελος του δεν είχε τίποτε άλλο εκτός από εκείνο το καρβέλι το ψωμί , που είχε πετάξει , στο θυμό του , πάνω στον επίμονο ζητιάνο.Και ,ω του θαύματος ! η ασήμαντη εκείνη ελεημοσύνη , χάρη στην αμέτρητη μακροθυμία του Θεού , έφθασε και ξεπέρασε σε βάρος το πλήθος των κακών πράξεων του ανθρώπου αυτού .Και οι άγγελοι του είπαν , πωε εξαιτίας αυτής του της ακούσιας ελεημοσύνης του χαρίζονταν η ζωή , αρκεί να συνέχιζε αυτήν την φορά να ελεεί με την θέληση του πλέον.
Ό ταν συνήλθε από το όραμα του, διαπίστωσε πως αισθάνονταν τελείως καλά και συνειδητοποίησε πόσο σκληρόκαρδος στάθηκε και πόσο είχε διακινδυνεύσει την ψυχή του , ξεχνώντας την ανθρωπιά του. Έκτοτε , άρχισε να ζει τελείως διαφορετικά , ενάρετα και λιτά , δίνοντας τον πρώτο λόγο στις πολυάριθμες ελεημοσύνες , τις οποίες έκανε.Μάλιστα , δεν δίσταζε πολλές φορές να χαρίζει και τα ρούχα που φορούσε , όταν έβλεπε συνανθρώπους του σε μεγάλη φτώχεια.Έτσι , λοιπόν , ένα πρωί περπατώντας στους δρόμους της πόλης του, συνάντησε ένα φτωχό ναύτη , ο οποίος ζητούσε την συνδρομή των συμπολιτών του.
Μην έχοντας χρήματα μαζί του, ο Πέτρος έβγαλε στη στιγμή το καινούργιο επανωφόρι και το χάρισε στον φτωχό.Εκείνος , όμως ,έχοντας ανάγκη από χρήματα μιά και το επανωφόρι δεν θα τον έτρεφε , το πούλησε .Ο Πέτρος , με τη σειρά του , το ανακάλυψε κατόπιν κρεμασμένο σʼένα κατάστημα κι αισθάνθηκε ξαφνικά πολύ άσχημα , γιατί πίστεψε πως ο ναύτης τον είχε εξεπατήσει , ενώ δεν είχε πραγματική ανάγκη .Και στεναχωρήθηκε πολύ , γιατί χωρίς να είναι σωστό , έπεσε στο σφάλμα της κατάκρισης .Αυτό που μετρούσε , ήταν η δική του καλή πράξη και όχι να κάνει κριτική στον φτωχό.
Θέλοντας , λοιπόν , να τον επαναφέρει στον σωστό δρόμο σκέψεως , ο Χριστός μας εμφανίστηκε το ίδιο βράδυ στον ύπνο του Πέτρου φορώντας το επανωφόρι, που ο άρχοντας είχε χαρίσει στον ναύτη και του είπε:<< Αυτό το γνωρίζεις ; Από τότε που μου το χάρισες , δεν το βγάζω από πάνω μου .Σʼευχαριστώ >>.Ο πρώην σκληρόκαρδος άρχοντας ξύπνησε διαφορετικός άνθρωπος .Αποφασίζει να χαρίσει ολόκληρη την περιουσία του στους φτωχούς και ο ίδιος να πουληθεί ως δούλος στην υπηρεσία ενός χριστιανού άρχοντα , ονόματι Ζωϊλου , στα Ιεροσόλυμα.
Έτσι , ξεκίνησε μια νέα ζωή διαφορετική από την προηγούμενη , ως δούλος κοντά στον χριστιανό Ζωϊλο .Εκτελούσε αγόγγυστα ό,τι τον πρόσταζαν.όλες τις υπηρεσίες ακόμα και τις πιο ταπεινές . Δεχόταν τα πειράγματα , τις ειρωνείες , τις ύβρεις και τις ταπεινώσεις , στις οποίες τον υπέβαλαν οι άλλοι δούλοι του σπιτιού , χωρίς να θυμώνει ή να τους συμπεριφέρεται άσχημα.Προτιμούσε να νηστεύει και να προσεύχεται.
Ο κύριός του ο Ζωϊλος , ευχαριστημένος από την συμπεριφορά του ,θέλησε να τον απελευθερώσει.Ο Πέτρος , όμως αρνήθηκε .Άλλωστε ,είχε καταλάβει πλέον , πως για να εξαγοράσει τον προηγούμενο τρόπο ζωής και να εξιλεωθεί , έπρεπε νʼακολουθήσει τον δύσβατο δρόμο της ταπεινώσεως.Πέρασαν αρκετά χρόνια , όταν μιά μέρα φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του Ζωίλου , κάποιοι συντοπίτες του Πέτρου , που είχαν φθάσει στα Ιεροσόλυμα , για να προσκυνήσουν τους Αγίους Τόπους.Αναγνώρισαν χωρίς δυσκολία τον παλιό άρχοντα του τόπου τους , ο οποίος τώρα υπηρετούσε ως ο τελευταίος δούλος , και το ανέφεραν στον κύριό του, αποκαλύπτοντάς του και την ταυτότητά του.
Θορυβημένος ο ταπεινός Πέτρος και θέλοντας νʼαποφύγει ανώφελες εξηγήσεις και επαίνους , έτρεξε προ την πόρτα του αρχοντικού , όπου έστεκε θυρωρός ένας κωφάλαλος υπηρέτης .Χωρίς να χάσει λεπτό , ο Πέτρος τον πρόσταξε επιτακτικά : <<Στο όνομα του Δεσπότη Χριστού μας ,σε διατάζω να ανοίξεις αμέσως την πόρτα !>>Ο πρώην κωφάλαλος και θαυμαστά υγιής πλέον δούλος , άνοιξε την πόρτα , αφήνοντας τον δρόμο ανοιχτό για τον Πέτρο , ο οποίος , χωρίς να δώσει σημασία σε όσους ήθελεν να τον συγχαρούν για όσα είχε κάνει , κατέφυγε σε μοναστήρι....
Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 20 Ιανουαρίου.