« Εκείνος που αγαπά τον Θεόν, ζει βίον αγγελικόν επάνω στη γη. Νηστεύει, αγρυπνεί, προσεύχεται και έχει πάντοτε καλές σκέψεις για τους συνανθρώπους του ».
« Ουδέποτε επλάγιασα να κοιμηθώ, έχοντας λύπη στην καρδιά μου για τον πλησίον μου. Και όσο πάλι εξαρτάτο από μένα, δεν άφησα άνθρωπο να κοιμηθεί στενοχωρημένος μαζί μου ».
« Μέχρι θανάτου μπορούν να συγκρατηθούν οι άνθρωποι του Θεού , για να μη λυπήσουν τον αδελφό τους ».
« Αδελφοί, συγχωρήσατε, συγχωρήσατε τους αδελφούς σας, για να συγχωρηθούν αι αμαρτίαι σας » .
«Αν μάθεις πως κάποιος σε μισεί και σε κακολογεί μη του κρατάς κακία. Αν μπορείς μάλιστα στείλε του ένα δώρο. Έτσι θα έχεις το θάρρος να είπης στον Χριστό την ώρα της Κρίσεως: Άφες μου ,Δέσποτα , τα οφειλήματά μου , καθώς και εγώ αφήκα τα οφειλήματα του πλησίον μου » .
« Κάθε φορά που η σκέψη σου τρέχει στο πρόσωπο που σʼ έθλιψε, σε προσέβαλε ή με οποιοδήποτε τρόπο σε εζημίωσε, πείσε τον εαυτό σου να τον θεωρείς σαν ευεργέτη, σαν ιατρό σταλμένο από τον Ιησού να θεραπεύση τις αμέτρητες πληγές σου » .
« Θλίβεσαι όταν θυμάσαι εκείνον που σου έκανε κακό; Αυτό είναι σημάδι ψυχικής αρρώστιας. Αν η ψυχή σου δεν ασθενούσε, συ δε θα έπασχες. Ευχαρίστει λοιπόν εκείνον που σε λύπησε και προσεύχου για αυτόν. Σκέψου πως γίνεται αιτία να αντιληφθείς την ασθένειά σου » .
« Μάθε να δέχεσαι τις δοκιμασίες που σου προξενούν οι άνθρωποι σαι θεραπευτικά φάρμακα σταλμένα από τον Ουράνιο Ιατρόν. Αν όμως αγανακτής εναντίον τους , είναι σαν να λέγης στον Ιησού: Δεν θέλω τα φάρμακά σου. Προτιμώ καλλίτερα τη σήψι των ψυχικών τραυμάτων μου ».
« Δέξου κι εσύ σαν καυτήρα του Μεγάλου Ιατρού εκείνον που σε κατηγορεί ή σε περιφρονεί , βέβαιος πως σου θεραπεύει την κενοδοξία. Καθαρτικό είναι εκείνος που σε ζημιώνει και σʼ αδικεί, αλλά σε απαλλάσσει από την πλεονεξία » .
« Όσο φέρνουμε διαρκώς στο νου μας τα κακά που τυχόν μας προξένησαν οι αδελφοί μας, τόσο απομακρύνουμε τον Θεόν από αυτόν. Όταν τα λησμονούμε παρευθύς, δεν τολμούν οι δαίμονες να μας πειράξουν »
Αποσπάσματα από το βιβλίο « Γερόντισσα Γαβριηλία- Η ασκητική της αγάπης » / Σειρά « Τάλαντο » .
Αποσπάσματα από το βιβλίο" Γερόντισσα Γαβριηλία- Η ασκη
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
-
Philokalikos
- Απλό Μέλος
- Δημοσιεύσεις: 14
- Εγγραφή: Τρί Αύγ 16, 2005 5:00 am
- Τοποθεσία: ΑΘΗΝΑ
Νομίζω ότι θα ήταν φιλοκαλική και κολλυβάδικη κίνηση η ανάγνωση του Κειμένου «Κρίσεις και σχόλια στο περιεχόμενο του βιβλίου ''Ασκητική της Αγάπης'' Γαβριηλίας Μοναχής» με συγγραφέα τον Ιεροδιάκονο Βασίλειο Σπηλιόπουλο και πρόλογο από τον Αρχιμανδρίτη Σαράντο Σαράντη.
Ο σεβαστός παπα-Σαράντος είναι έγκριτος Θεολόγος και εμείς οι νεώτεροι σε ηλικία που έχουμε ασχολία με τα θεολογικά, ας μου επιτραπεί η φράση της στρατιωτικής ορολογίας, «χτυπάμε προσοχή» σε όσα λέει διότι είναι πάντοτε τεκμηριωμένα μέσα από τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας.
Το κείμενο θα το βρείτε στην ιστοσελίδα www.orthros.org
Ο σεβαστός παπα-Σαράντος είναι έγκριτος Θεολόγος και εμείς οι νεώτεροι σε ηλικία που έχουμε ασχολία με τα θεολογικά, ας μου επιτραπεί η φράση της στρατιωτικής ορολογίας, «χτυπάμε προσοχή» σε όσα λέει διότι είναι πάντοτε τεκμηριωμένα μέσα από τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας.
Το κείμενο θα το βρείτε στην ιστοσελίδα www.orthros.org
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Αγαπητέ Φιλοκαλικέ,
Το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις " Τάλαντο" και κεντρική διάθεση στο " Περιβόλι της Παναγίας".Προσωπικά, πουθενά δεν διαπίστωσα καμία πρόθεση αγιοποίησης της Γερόντισσας μέσα σε αυτό. Θα πρότεινα να θέσουμε αυτό το ερώτημα σε κάποιον πιο ειδικό από εμάς, το αν δηλαδή είναι το βιβλίο επιζήμιο ή όχι. Προσωπικά, είμαι έτοιμη να δεχτώ την όποια έγκυρη απάντηση και αν χρειαστεί, να διαγραφούν και τα κείμενα που αφορούν το βιβλίο. Επαναλαμβάνω ότι πρέπει να μας απαντήσει κάποιος ειδικός.
Μου φαίνεται όμως αδιανόητο να επέτρεπε " Το περιβόλι της Παναγίας" να διαθέτει αυτό το βιβλίο εάν ήταν επιζήμιο...
Το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις " Τάλαντο" και κεντρική διάθεση στο " Περιβόλι της Παναγίας".Προσωπικά, πουθενά δεν διαπίστωσα καμία πρόθεση αγιοποίησης της Γερόντισσας μέσα σε αυτό. Θα πρότεινα να θέσουμε αυτό το ερώτημα σε κάποιον πιο ειδικό από εμάς, το αν δηλαδή είναι το βιβλίο επιζήμιο ή όχι. Προσωπικά, είμαι έτοιμη να δεχτώ την όποια έγκυρη απάντηση και αν χρειαστεί, να διαγραφούν και τα κείμενα που αφορούν το βιβλίο. Επαναλαμβάνω ότι πρέπει να μας απαντήσει κάποιος ειδικός.
Μου φαίνεται όμως αδιανόητο να επέτρεπε " Το περιβόλι της Παναγίας" να διαθέτει αυτό το βιβλίο εάν ήταν επιζήμιο...
-
Misha
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3872
- Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
- Επικοινωνία:
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/m ... abriel.htm
παραπομπή από την επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Μαζί με τα αποφθέγματα της γερόντισσας Γαβριηλίας ,θα βρείτε πολλά ακόμα όμορφα κείμενα.
http://www.toperivoli.gr/pages/biog.htm
η ιστοσελίδα του γνωστού ορθόδοξου εκδοτικού οίκου του φίλου Νίκου Χίτογλου.
παραπομπή από την επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Μαζί με τα αποφθέγματα της γερόντισσας Γαβριηλίας ,θα βρείτε πολλά ακόμα όμορφα κείμενα.
http://www.toperivoli.gr/pages/biog.htm
η ιστοσελίδα του γνωστού ορθόδοξου εκδοτικού οίκου του φίλου Νίκου Χίτογλου.
<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
-
Misha
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3872
- Εγγραφή: Δευ Δεκ 26, 2005 6:00 am
- Τοποθεσία: http://clubs.pathfinder.gr/seraphim
- Επικοινωνία:
Για την Υπομονή
"Χρειάζεται να έχουμε υπομονή. Γιατί ο Θεός είναι στην αιωνιότητα. Εμείς λοιπόν που είμαστε περιορισμένοι σε μια ζωή κατά μέσον όρο εβδομήντα χρονών, έχουμε βία να τα δούμε όλα και γρήγορα. Γιατί είναι γρήγορη και η ζωή μας. Υπάρχουμε εδώ σε μια στιγμή στην Αιωνιότητα. Κι ύστερα, τι έγινε; Τελειώσαμε απ' αυτήν τη ζωή. Ο Θεός όμως εργάζεται στην Αιωνιότητα και γι' αυτό πολλές φορές, κάτι για το οποίο ευχόμεθα σήμερα, μπορεί να το πάρουμε ύστερα από τριάντα χρόνια. Έτσι αποκτούμε σιγά-σιγά την εμπειρία και παύουμε να ευχόμεθα… Γιατί Εκείνος ξέρει τι, πού, αν και πότε θα μας το δώσει. Και τότε καθόμαστε τόσο ήσυχοι, που οι άλλοι μας λένε απαθέστατους και αδιάφορους. Αλλά η αλήθεια δεν είναι αυτή. Είναι ότι βαδίζουμε με το Ρυθμό και το Θέλημα του Θεού, οπότε πια, δεν υπάρχει αγωνία. Θυμούμαι παλιά είχα αγωνίες. Τι θα γίνει; Πώς θα κάνω; Πότε θα πάω εκεί; Και ύστερα είχα και τον εγωισμό να δω τα αποτελέσματα της εργασίας μου αν θα μου την κατακρίνουν ή αν θα μου πουν μπράβο. Κι εκεί πάνω περίμενα κι ανησυχούσα κι αδημονούσα και δεν ξέρω τι… Τώρα; Τίποτε απολύτως! Κάθομαι ήσυχα και περιμένω το Θέλημα Του στη ζωή μου, κάθε μέρα. Σου το έχω ξαναπεί. Κάθε πρωί "υπογράφω εν λευκώ στον Κύριο…"
Για την Παραχώρηση Θεού
"Το άγχος είναι ένας εγωισμός ανθρώπινος και μια έλλειψη πίστης. Έλλειψη απόλυτης εμπιστοσύνης. Το ίδιο και η στεναχώρια. Όταν στενοχωριέμαι είναι σαν να λέω στο Θεό "Δεν τα έκανες όπως έπρεπε, όπως τά ΄θελα…" Ποιος είμαι εγώ να το πω αυτό; Γιατί να μου κάνουν το άλλο; Μα μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά χωρίς Εκείνον, χωρίς την παραχώρησή του; Όχι! Και τότε είμεθα ήσυχοι… Έχουμε μια μόνιμη γαλήνη, δεν μπορεί ο θεός να στείλει το Άγιον Πνεύμα του να μας βοηθήσει. Το Άγιον Πνεύμα έρχεται μόνο στην ανθρώπινη γαλήνη και σε οδηγεί."
Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Ασκητική της Αγάπης - Γερόντισσα Γαβριηλία"
"Χρειάζεται να έχουμε υπομονή. Γιατί ο Θεός είναι στην αιωνιότητα. Εμείς λοιπόν που είμαστε περιορισμένοι σε μια ζωή κατά μέσον όρο εβδομήντα χρονών, έχουμε βία να τα δούμε όλα και γρήγορα. Γιατί είναι γρήγορη και η ζωή μας. Υπάρχουμε εδώ σε μια στιγμή στην Αιωνιότητα. Κι ύστερα, τι έγινε; Τελειώσαμε απ' αυτήν τη ζωή. Ο Θεός όμως εργάζεται στην Αιωνιότητα και γι' αυτό πολλές φορές, κάτι για το οποίο ευχόμεθα σήμερα, μπορεί να το πάρουμε ύστερα από τριάντα χρόνια. Έτσι αποκτούμε σιγά-σιγά την εμπειρία και παύουμε να ευχόμεθα… Γιατί Εκείνος ξέρει τι, πού, αν και πότε θα μας το δώσει. Και τότε καθόμαστε τόσο ήσυχοι, που οι άλλοι μας λένε απαθέστατους και αδιάφορους. Αλλά η αλήθεια δεν είναι αυτή. Είναι ότι βαδίζουμε με το Ρυθμό και το Θέλημα του Θεού, οπότε πια, δεν υπάρχει αγωνία. Θυμούμαι παλιά είχα αγωνίες. Τι θα γίνει; Πώς θα κάνω; Πότε θα πάω εκεί; Και ύστερα είχα και τον εγωισμό να δω τα αποτελέσματα της εργασίας μου αν θα μου την κατακρίνουν ή αν θα μου πουν μπράβο. Κι εκεί πάνω περίμενα κι ανησυχούσα κι αδημονούσα και δεν ξέρω τι… Τώρα; Τίποτε απολύτως! Κάθομαι ήσυχα και περιμένω το Θέλημα Του στη ζωή μου, κάθε μέρα. Σου το έχω ξαναπεί. Κάθε πρωί "υπογράφω εν λευκώ στον Κύριο…"
Για την Παραχώρηση Θεού
"Το άγχος είναι ένας εγωισμός ανθρώπινος και μια έλλειψη πίστης. Έλλειψη απόλυτης εμπιστοσύνης. Το ίδιο και η στεναχώρια. Όταν στενοχωριέμαι είναι σαν να λέω στο Θεό "Δεν τα έκανες όπως έπρεπε, όπως τά ΄θελα…" Ποιος είμαι εγώ να το πω αυτό; Γιατί να μου κάνουν το άλλο; Μα μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά χωρίς Εκείνον, χωρίς την παραχώρησή του; Όχι! Και τότε είμεθα ήσυχοι… Έχουμε μια μόνιμη γαλήνη, δεν μπορεί ο θεός να στείλει το Άγιον Πνεύμα του να μας βοηθήσει. Το Άγιον Πνεύμα έρχεται μόνο στην ανθρώπινη γαλήνη και σε οδηγεί."
Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Ασκητική της Αγάπης - Γερόντισσα Γαβριηλία"
<div><img width="158" height="171" border="0" src="whiteangelap0.jpg" /></div><br />
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
[ …Γιʼ αυτό πρέπει να προσέχουμε φοβερά! Ούτε να σκεφτούμε ενάντια! Γιατί θα κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας. Κατάλαβες πώς γίνεται; Όσο για την αχαριστία, ξέγραψέ την. Η ευγνωμοσύνη του άλλου πρέπει να φύγει από το νου σου. Εσύ θα την έχεις πρώτα για το Θεό, κι ύστερα για όλον τον κόσμο. Το να περιμένεις ευγνωμοσύνη είναι πολύ μίζερο και ταπεινό… Αγνωμοσύνη να δέχεσαι και να χαίρεσαι!
Η αγάπη και η προσευχή μπορούνε να τραντάξουν τον κόσμο όλο! Όχι σεισμοί! Όχι καταποντισμοί!
Όταν αγαπά κανείς , πάντοτε θα βάλει το άλλο πρόσωπο πρώτο. Θα είναι ταπεινός μπρος στο αγαπώμενο πρόσωπο.
Όσο τα κάνουμε όλα χωρίς να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, τόσο δεν κουραζόμαστε, τόσο δεν αρρωστούμε, τόσο δεν παθαίνουμε τίποτε. Όταν προσφέρετε την αγάπη σας όλη μέρα, ή με δουλειά, ή με φιλοξενία...Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν αισθανόμαστε κούραση όταν αγαπάμε. Έτσι είναι. Τι ανταποδίδεις; Δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε στον Θεό, αλλά θα τα ανταποδώσουμε όλα στο κατʼ εικόνα και ομοίωσιν!
Είναι μεγάλο το Μυστήριο της ζωής που ζει ένας τέτοιος άνθρωπος μόνος του, όταν χωρίς να μιλά, μιλάει η ίδια η ζωή του. Δεν είναι ανάγκη ποτέ να μιλήσει για το Θεό. Θα τον νιώσει ο άλλος , από τον τρόπο που ζει. Κι αντίθετα, μπορεί μέρα-νύχτα να μιλάς για τον Θεό ,αλλά αν δεν Τον ζεις, να είσαι κύμβαλον αλαλάζον και χαλκός ηχών…
Όταν εμείς είμεθα με τον Θεό , δεν έχουμε « πρόβλημα ». Δεν έχουμε « προσωπικά προβλήματα ». Ούτε « ψυχολογικά » και τέτοια… Τα λύουμε με την Αγία γραφή , με τον Πνευματικό, με τα Πατερικά.
Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις ότι με την προσπάθεια σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Ποτέ. Με την ζωή σου, μπορεί. Με την προσευχή, την ομιλία, την αντίθεση και με όλα αυτά , ποτέ, ή πάρα πολύ σπάνια. Η αλλαγή , θα γίνει όταν έρθει η Ώρα του Θεού. Εάν εσύ αλλάξεις τον εαυτόν σου και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα αυτού που θέλεις να αλλάξεις, το ιδεώδες του, και σε δει ευτυχισμένη, τότε θα αλλάξει. Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, όχι.
Είμαστε κουφοί και τυφλοί στα καθημερινά Θαύματα του Θεού και στα μαθήματα που μας δίνει κάθε μέρα. Είμαστε και ανυπότακτοι. Κι όλα αυτά γιατί είμαστε αμαρτωλοί. Αυτό είναι το σίγουρο, ότι είμαστε αμαρτωλοί. Και σου λεν: «Μπα… εγώ δεν έκανα καμμιά σοβαρή αμαρτία… Γιατί να έχω τύψεις»;Α, όχι! Γιατί κατʼ αρχήν είσαι αμαρτωλός και επειδή δε το αναγνωρίζεις, διπλά αμαρτωλός!
Η Αγάπη, όπως μας την δίδαξε για πρώτη φορά ο Χριστός δίδεται χωρίς να ζητά. Αυτή είναι η μεγάλη, η τεράστια διαφορά. Γιατί παύει να υπάρχει το Εγώ. Παύει να υπάρχει ο εαυτός μας. Όπως παίρνουμε την Αγάπη από τον Θεό, την δίνουμε και στον άλλο χωρίς να μας ενδιαφέρει καθόλου τι θα την κάνει…Αυτό είναι το σπουδαίο.
Τον σύζυγο πρέπει να τον θεωρήσεις Ηγούμενό σου…Γιατί; Γιατί η βάσις της ευτυχίας σε αυτόν τον κόσμο είναι να παύουμε να έχουμε δικό μας θέλημα , από εγωισμό. Όταν λοιπόν παύουμε να έχουμε δικό μας θέλημα, και θέλουμε κι οι δύο να ακούσουμε το Θέλημα του Θεού, τότε έρχεται και η ευλογία του Θεού …
Τώρα η φλυαρία τους έχει φάει όλους! Τι τραβώ, να λέω σʼ όλες τις συζύγους που έρχονται εδώ: « Μη μιλάτε! Μη λέτε τι κάνατε, τι σκεφτήκατε, τι θα πείτε, που πήγατε, πώς δουλέψατε…Γιατί μιλάτε; Δεν ξέρετε ότι οι περισσότεροι σύζυγοι θέλουν μόνο να τους ακούτε;
Όταν αρχίζει μία συζήτηση που πάει να εξελιχθεί σε καυγά, ο ένας από τους δύο, εάν είναι του Θεού άνθρωπος, πρέπει να σωπάσει και να λέει μέσα του Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς…Σε δύο λεπτά σταματούν όλα…
Όταν ένας άνθρωπος έχει προσπαθήσει με ταπείνωση , με προσευχή, με πολλή αγάπη , να βάλει την ψυχή του σε ησυχία, τότε δεν μπορεί να αισθανθεί αυτές τις αλλαγές που είναι εξωτερικές. Αρρώστησα; Ωραία. Ήταν μέσα στο Σχέδιο Του Θεού για την ζωή μου, μια Δοκιμασία, θα περάσει…Έχασα ένα αγαπημένο μου πρόσωπο; Ήρθε η ώρα του να πάει να συναντήσει την Άλλη Ζωή κι έτσι έπρεπε να γίνει…Ό,τι και να γίνει , λέω: «Έτσι έπρεπε να γίνει».
Ο Εγωισμός συνεπάγεται την Παρακοή. Έτσι έγινε και η Πτώση ορισμένων Αγγέλων. Και ως σήμερα. Άμα δείτε έναν άνθρωπο εγωιστή, θα δείτε ότι δε θα δεχτεί από τον άλλο ούτε συμβουλή, ούτε ιδέα, ούτε τίποτε. Πολλές φορές θα πάει ενάντια και στο συμφέρον του ακόμα προκειμένου να μην ακολουθήσει την προτροπή κάποιου άλλου.
Άρχισε με κάτι που λέει η Παλαιά Διαθήκη. Δίνε το 10% των απολαβών σου και τότε θα έχεις ένα κομμάτι της συνειδήσεως σου ήσυχο.
Η Ελευθερία ,τότε μόνο μπορεί να έρθει με την Θεία Χάρη: όταν εμείς πάψουμε να έχουμε Εγωισμό κι όταν αγαπάμε αλλήλους. Γιʼ αυτό μας το έδωσε ο Χριστός σαν καινούρια Εντολή. Γιατί μόνο έτσι θα βρούμε την τέλεια Ελευθερία. Γιατί ο Θεός Αγάπη εστίν. Η Αληθινή Ελευθερία…
Όταν στʼ αλήθεια συνειδητοποιούμε τα δώρα που μας κάνει ο Θεός, δεν έχουμε πια καιρό να ζητήσουμε τίποτα. Τρέχουμε και λέμε ευχαριστώ … ευχαριστώ…ευχαριστώ…Βλέπουμε έναν άνθρωπο…ευχαριστώ. Βλέπουμε ένα ποτήρι γάλα…ευχαριστώ. Για όλα ευχαριστώ. Και έρχεται μια τέτοια χαρά στη ζωή μας που πολλοί δεν την καταλαβαίνουν , ας είναι και κοντινοί, τι είναι όλα αυτά!
…Αλλά δε θα τα αφήσουμε (τα παιδιά μας) έτσι. Θα προσευχηθούμε μέρα-νύχτα στον Θεό να γίνει το Θέλημά Του στη ζωή τους. Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημά Του. Γιατί, φυσικά, ο Θεός ταʼ αγαπά αυτά τα παιδιά πιο πολύ και πριν από μας. Θα μου πείτε, γιατί επιτρέπει αυτήν την κατάσταση; Γιατί πρέπει να περάσουν απʼ αυτές τις κακές εμπειρίες; Η αμαρτία πρέπει να περάσει από κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί. Κι όπως λέει ο ποιητής: « Και μη έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού την σκάλα, για τʼ ανέβασμα ξανά που σε καλεί θα αισθανθής να σου φυτρώνουν , ω χαρά! Τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα »…( Κ.Παλαμά, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Λόγος Η΄Προφητικός ) .
Αλλά να μην ξεχνάς την προσευχή! Όπως μιλούμε με έναν δικό μας , έτσι να συνομιλείς με το Πνεύμα του Θεού.
Δεν πρέπει να πηγαίνουμε ενάντια σε αυτό που μας πειράζει. Το λέει και το Ευαγγέλιο να μην αντιστείς στο πονηρό. Εκείνη την ώρα θα πείτε την ευχή, θʼ αλλάξει το θέμα μέσα σας χωρίς όμως να δυσανασχετήσετε. Γιατί μόλις αρχίσει ο άνθρωπος να δυσανασχετεί , τότε βρίσκει πάτημα ο πονηρός. Πάντοτε στην ακαταστασία, στην ασυναρτησία, στην αγωνία, εκεί πάντα είναι η τροφή του. Κι έρχεται μια κακή σκέψη. Θα έρθει, θα φύγει. Πάλι έρχεται. Γιʼ αυτόν τον λογισμό, είμαστε υπεύθυνοι μόνο αν τον κρατήσουμε καιρό κι αν τον βάλουμε σε πράξη. Η αμαρτία έχει διαβαθμίσεις. Έρχεται σαν σκέψη. Αυτή ήρθε και στους αγίους όλους. Άλλοι την κράτησαν. Άλλοι την απέφυγαν. Άλλοι την έβαλαν σε πράξη κι έπεσαν πολύ χαμηλά κι αμάρτησαν και μετανόησαν. Κι έκαναν νηστείες κι έβαλαν τιμωρίες στον εαυτό τους κι έτσι, γύρισαν στο Δρόμο του Θεού.
Δεν πρέπει να ξεχνάτε το εξής. Όσο προχωράτε στην πνευματική ζωή, τόσο θα βλέπετε να έρχονται οι ατελείς. Για να σας κάνουν ακόμα πιο τέλειους. Είναι Απεσταλμένοι του Θεού. Έτσι θα τους υποδεχθείτε, γιατί ο καθένας τους έρχεται εν ονόματί Του. Άλλος για να σας διαπαιδαγωγήσει. Άλλος για να σας αγαπήσει. Άλλος για να σας παρηγορήσει. Άλλος για να σας πειράξει. Εφόσον ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, είτε από παραχώρηση , είτε επειδή έτσι το θέλει ο Κύριος… Όταν το δεις αυτό, γίνεται τόσο ενδιαφέρουσα η ζωή! Και προχωράς κοιτάζοντας κάθε στιγμή πότε θα γίνει το Θαύμα, πότε θα γίνει η Συνάντησις, πότε θα γίνει το Μοίρασμα, πότε θα γίνουν όλα… τα πάντα!
Δεν έχει σημασία το πού είσαι. Γιατί κι όταν σου είναι αδύνατον να κάνεις κάτι, στείλε ένα μήνυμα στον Θεό, πάρε τον άνθρωπο, βάλε τον νοερά στα Πόδια του Χριστού, παρακάλεσέ Τον να του δώσει την Ευλογία Του, και τότε είσαι εντάξει. Αυτό σιγά-σιγά γίνεται.
Γιατί μεγαλύτερη ενέργεια από την ενέργεια της προσευχής δεν υπάρχει. Πολλά ισχύει Δέησις, λέει η Γραφή, και μάλιστα ενεργούμενη… Γιατί είναι δύναμις… Είναι ενέργεια. Βλέπεις ,λέει: και το βουνό μπορείς να μεταθέσεις με την πίστη σου και την προσευχή σου. Ο Πατήρ Λάζαρος λέει κάτι πολύ ωραίο. Ότι το βουνό αυτό που μεταθέτουμε με την πίστη μας , είναι η υπερηφάνε
ιά μας… Βουνό! Και το ρίχνουμε στη θάλασσα!
Πάντα εισακούεται η προσευχή, όταν είναι για πνευματική στροφή και πρόοδο.
Το παν είναι το παράδειγμα. Τίποτε άλλο. Παράδειγμα και σιωπή και αγάπη… Η εμπειρία μου, αυτό μου έδειξε. Και για τα παιδιά , και για τους μεγάλους. Προπαντός για το μεγάλο. Γιατί αν τύχει και σχολιάσεις και μιλήσεις και κρίνεις αυτά που πιστεύει, αυτά που βάζει σε πράξη σε κάποιον άλλο , χτυπάς κατάμουτρα τον εγωισμό του. Κι ο Εγωισμός δεν θέλει, έστω και μέσα του, να αναγνωρίσει ότι αυτά που λες είναι σωστά… Δεν θέλει να του το πει κάποιος άλλος. Δυστυχώς… Το παν είναι να μη μιλήσεις.
…αλλά προπαντός , να μην παύεις να αγαπάς αυτά τα πρόσωπα. Γιατί μόνο με το παράδειγμά σου , σιγά-σιγά, μόνοι τους θα καταλάβουν ή ότι ύψωσαν την φωνή τους παραπάνω απʼ ότι έπρεπε, ή ότι έκαναν κάτι άλλο που δεν έπρεπε. Με την σιωπή σου μόνο . Ξέρεις πόσες φορές με το να μην πεις τίποτα σε κάποιον που έφταιξε , του δίνεται η ευκαιρία μετά από λίγο , ή μετά από μέρες, να το καταλάβει και να του το πει; Έτσι τον βοηθούμε, όχι με λόγια, όχι γιατί θα μας ζητήσει συγνώμη. Όχι.( Γιατί άλλα τόσα συγνώμη πρέπει εμείς να του πούμε και να λέμε στο Θεό κάθε στιγμή της ημέρας…) Αλλά γιατί πήγε, έστω και λίγο, προς τα εμπρός , επειδή εμείς είχαμε την δύναμη να σωπάσουμε. Κι όταν παρακαλείς τον Θεό να σου δίνει δύναμη να σωπαίνεις, σου τη δίνει…
-Βρίσκετε ότι το άγχος είναι ένας Εγωισμός ανθρώπινος και μία έλλειψη Πίστης;
-Ναι. Έλλειψις απόλυτης εμπιστοσύνης. Το ίδιο και η ανθρώπινη στεναχώρια. Όταν στεναχωρούμαι είναι σαν να λέω στο Θεό «Δεν τα έκανες όπως έπρεπε, όπως τα θελα » …Ποιος είμαι εγώ να το πω αυτό;Ή « Γιατί να μου πουν αυτό; Γιατί να μου κάνουν το άλλο»;Μα , μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά χωρίς Εκείνον, χωρίς την Παραχώρησή Του; Όχι! Και τότε είμεθα ήσυχοι… Έχουμε μια μόνιμη γαλήνη. Χωρίς αυτήν τη μόνιμη γαλήνη ,δεν μπορεί ο Θεός να στείλει το Άγιον Πνεύμα Του να μας βοηθήσει. Το Άγιον Πνεύμα έρχεται μόνο στην ανθρώπινη γαλήνη. Και τότε, σε οδηγεί, όπως μας είπε ο Χριστός. Θα σας στείλω τον Παράκλητο, κι Αυτός θα σας οδηγήσει και θα σας μάθει τα Μέλλοντα…Γιʼ αυτό σου λέει κάποτε: « Μην πας εκε ί». Γιατί; Γιατί δεν θα ήταν για την Δόξαν Του…
Aποσπάσματα από το " Γερόντισσα Γαβριηλία- Η ασκητική της αγάπης"
Σειρά " Τάλαντο"
Η αγάπη και η προσευχή μπορούνε να τραντάξουν τον κόσμο όλο! Όχι σεισμοί! Όχι καταποντισμοί!
Όταν αγαπά κανείς , πάντοτε θα βάλει το άλλο πρόσωπο πρώτο. Θα είναι ταπεινός μπρος στο αγαπώμενο πρόσωπο.
Όσο τα κάνουμε όλα χωρίς να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, τόσο δεν κουραζόμαστε, τόσο δεν αρρωστούμε, τόσο δεν παθαίνουμε τίποτε. Όταν προσφέρετε την αγάπη σας όλη μέρα, ή με δουλειά, ή με φιλοξενία...Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν αισθανόμαστε κούραση όταν αγαπάμε. Έτσι είναι. Τι ανταποδίδεις; Δεν μπορούμε να ανταποδώσουμε στον Θεό, αλλά θα τα ανταποδώσουμε όλα στο κατʼ εικόνα και ομοίωσιν!
Είναι μεγάλο το Μυστήριο της ζωής που ζει ένας τέτοιος άνθρωπος μόνος του, όταν χωρίς να μιλά, μιλάει η ίδια η ζωή του. Δεν είναι ανάγκη ποτέ να μιλήσει για το Θεό. Θα τον νιώσει ο άλλος , από τον τρόπο που ζει. Κι αντίθετα, μπορεί μέρα-νύχτα να μιλάς για τον Θεό ,αλλά αν δεν Τον ζεις, να είσαι κύμβαλον αλαλάζον και χαλκός ηχών…
Όταν εμείς είμεθα με τον Θεό , δεν έχουμε « πρόβλημα ». Δεν έχουμε « προσωπικά προβλήματα ». Ούτε « ψυχολογικά » και τέτοια… Τα λύουμε με την Αγία γραφή , με τον Πνευματικό, με τα Πατερικά.
Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις ότι με την προσπάθεια σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Ποτέ. Με την ζωή σου, μπορεί. Με την προσευχή, την ομιλία, την αντίθεση και με όλα αυτά , ποτέ, ή πάρα πολύ σπάνια. Η αλλαγή , θα γίνει όταν έρθει η Ώρα του Θεού. Εάν εσύ αλλάξεις τον εαυτόν σου και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα αυτού που θέλεις να αλλάξεις, το ιδεώδες του, και σε δει ευτυχισμένη, τότε θα αλλάξει. Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, όχι.
Είμαστε κουφοί και τυφλοί στα καθημερινά Θαύματα του Θεού και στα μαθήματα που μας δίνει κάθε μέρα. Είμαστε και ανυπότακτοι. Κι όλα αυτά γιατί είμαστε αμαρτωλοί. Αυτό είναι το σίγουρο, ότι είμαστε αμαρτωλοί. Και σου λεν: «Μπα… εγώ δεν έκανα καμμιά σοβαρή αμαρτία… Γιατί να έχω τύψεις»;Α, όχι! Γιατί κατʼ αρχήν είσαι αμαρτωλός και επειδή δε το αναγνωρίζεις, διπλά αμαρτωλός!
Η Αγάπη, όπως μας την δίδαξε για πρώτη φορά ο Χριστός δίδεται χωρίς να ζητά. Αυτή είναι η μεγάλη, η τεράστια διαφορά. Γιατί παύει να υπάρχει το Εγώ. Παύει να υπάρχει ο εαυτός μας. Όπως παίρνουμε την Αγάπη από τον Θεό, την δίνουμε και στον άλλο χωρίς να μας ενδιαφέρει καθόλου τι θα την κάνει…Αυτό είναι το σπουδαίο.
Τον σύζυγο πρέπει να τον θεωρήσεις Ηγούμενό σου…Γιατί; Γιατί η βάσις της ευτυχίας σε αυτόν τον κόσμο είναι να παύουμε να έχουμε δικό μας θέλημα , από εγωισμό. Όταν λοιπόν παύουμε να έχουμε δικό μας θέλημα, και θέλουμε κι οι δύο να ακούσουμε το Θέλημα του Θεού, τότε έρχεται και η ευλογία του Θεού …
Τώρα η φλυαρία τους έχει φάει όλους! Τι τραβώ, να λέω σʼ όλες τις συζύγους που έρχονται εδώ: « Μη μιλάτε! Μη λέτε τι κάνατε, τι σκεφτήκατε, τι θα πείτε, που πήγατε, πώς δουλέψατε…Γιατί μιλάτε; Δεν ξέρετε ότι οι περισσότεροι σύζυγοι θέλουν μόνο να τους ακούτε;
Όταν αρχίζει μία συζήτηση που πάει να εξελιχθεί σε καυγά, ο ένας από τους δύο, εάν είναι του Θεού άνθρωπος, πρέπει να σωπάσει και να λέει μέσα του Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς…Σε δύο λεπτά σταματούν όλα…
Όταν ένας άνθρωπος έχει προσπαθήσει με ταπείνωση , με προσευχή, με πολλή αγάπη , να βάλει την ψυχή του σε ησυχία, τότε δεν μπορεί να αισθανθεί αυτές τις αλλαγές που είναι εξωτερικές. Αρρώστησα; Ωραία. Ήταν μέσα στο Σχέδιο Του Θεού για την ζωή μου, μια Δοκιμασία, θα περάσει…Έχασα ένα αγαπημένο μου πρόσωπο; Ήρθε η ώρα του να πάει να συναντήσει την Άλλη Ζωή κι έτσι έπρεπε να γίνει…Ό,τι και να γίνει , λέω: «Έτσι έπρεπε να γίνει».
Ο Εγωισμός συνεπάγεται την Παρακοή. Έτσι έγινε και η Πτώση ορισμένων Αγγέλων. Και ως σήμερα. Άμα δείτε έναν άνθρωπο εγωιστή, θα δείτε ότι δε θα δεχτεί από τον άλλο ούτε συμβουλή, ούτε ιδέα, ούτε τίποτε. Πολλές φορές θα πάει ενάντια και στο συμφέρον του ακόμα προκειμένου να μην ακολουθήσει την προτροπή κάποιου άλλου.
Άρχισε με κάτι που λέει η Παλαιά Διαθήκη. Δίνε το 10% των απολαβών σου και τότε θα έχεις ένα κομμάτι της συνειδήσεως σου ήσυχο.
Η Ελευθερία ,τότε μόνο μπορεί να έρθει με την Θεία Χάρη: όταν εμείς πάψουμε να έχουμε Εγωισμό κι όταν αγαπάμε αλλήλους. Γιʼ αυτό μας το έδωσε ο Χριστός σαν καινούρια Εντολή. Γιατί μόνο έτσι θα βρούμε την τέλεια Ελευθερία. Γιατί ο Θεός Αγάπη εστίν. Η Αληθινή Ελευθερία…
Όταν στʼ αλήθεια συνειδητοποιούμε τα δώρα που μας κάνει ο Θεός, δεν έχουμε πια καιρό να ζητήσουμε τίποτα. Τρέχουμε και λέμε ευχαριστώ … ευχαριστώ…ευχαριστώ…Βλέπουμε έναν άνθρωπο…ευχαριστώ. Βλέπουμε ένα ποτήρι γάλα…ευχαριστώ. Για όλα ευχαριστώ. Και έρχεται μια τέτοια χαρά στη ζωή μας που πολλοί δεν την καταλαβαίνουν , ας είναι και κοντινοί, τι είναι όλα αυτά!
…Αλλά δε θα τα αφήσουμε (τα παιδιά μας) έτσι. Θα προσευχηθούμε μέρα-νύχτα στον Θεό να γίνει το Θέλημά Του στη ζωή τους. Όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το θέλημά Του. Γιατί, φυσικά, ο Θεός ταʼ αγαπά αυτά τα παιδιά πιο πολύ και πριν από μας. Θα μου πείτε, γιατί επιτρέπει αυτήν την κατάσταση; Γιατί πρέπει να περάσουν απʼ αυτές τις κακές εμπειρίες; Η αμαρτία πρέπει να περάσει από κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί. Κι όπως λέει ο ποιητής: « Και μη έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί να κατρακυλήσεις πιο βαθιά στου Κακού την σκάλα, για τʼ ανέβασμα ξανά που σε καλεί θα αισθανθής να σου φυτρώνουν , ω χαρά! Τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα »…( Κ.Παλαμά, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Λόγος Η΄Προφητικός ) .
Αλλά να μην ξεχνάς την προσευχή! Όπως μιλούμε με έναν δικό μας , έτσι να συνομιλείς με το Πνεύμα του Θεού.
Δεν πρέπει να πηγαίνουμε ενάντια σε αυτό που μας πειράζει. Το λέει και το Ευαγγέλιο να μην αντιστείς στο πονηρό. Εκείνη την ώρα θα πείτε την ευχή, θʼ αλλάξει το θέμα μέσα σας χωρίς όμως να δυσανασχετήσετε. Γιατί μόλις αρχίσει ο άνθρωπος να δυσανασχετεί , τότε βρίσκει πάτημα ο πονηρός. Πάντοτε στην ακαταστασία, στην ασυναρτησία, στην αγωνία, εκεί πάντα είναι η τροφή του. Κι έρχεται μια κακή σκέψη. Θα έρθει, θα φύγει. Πάλι έρχεται. Γιʼ αυτόν τον λογισμό, είμαστε υπεύθυνοι μόνο αν τον κρατήσουμε καιρό κι αν τον βάλουμε σε πράξη. Η αμαρτία έχει διαβαθμίσεις. Έρχεται σαν σκέψη. Αυτή ήρθε και στους αγίους όλους. Άλλοι την κράτησαν. Άλλοι την απέφυγαν. Άλλοι την έβαλαν σε πράξη κι έπεσαν πολύ χαμηλά κι αμάρτησαν και μετανόησαν. Κι έκαναν νηστείες κι έβαλαν τιμωρίες στον εαυτό τους κι έτσι, γύρισαν στο Δρόμο του Θεού.
Δεν πρέπει να ξεχνάτε το εξής. Όσο προχωράτε στην πνευματική ζωή, τόσο θα βλέπετε να έρχονται οι ατελείς. Για να σας κάνουν ακόμα πιο τέλειους. Είναι Απεσταλμένοι του Θεού. Έτσι θα τους υποδεχθείτε, γιατί ο καθένας τους έρχεται εν ονόματί Του. Άλλος για να σας διαπαιδαγωγήσει. Άλλος για να σας αγαπήσει. Άλλος για να σας παρηγορήσει. Άλλος για να σας πειράξει. Εφόσον ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, είτε από παραχώρηση , είτε επειδή έτσι το θέλει ο Κύριος… Όταν το δεις αυτό, γίνεται τόσο ενδιαφέρουσα η ζωή! Και προχωράς κοιτάζοντας κάθε στιγμή πότε θα γίνει το Θαύμα, πότε θα γίνει η Συνάντησις, πότε θα γίνει το Μοίρασμα, πότε θα γίνουν όλα… τα πάντα!
Δεν έχει σημασία το πού είσαι. Γιατί κι όταν σου είναι αδύνατον να κάνεις κάτι, στείλε ένα μήνυμα στον Θεό, πάρε τον άνθρωπο, βάλε τον νοερά στα Πόδια του Χριστού, παρακάλεσέ Τον να του δώσει την Ευλογία Του, και τότε είσαι εντάξει. Αυτό σιγά-σιγά γίνεται.
Γιατί μεγαλύτερη ενέργεια από την ενέργεια της προσευχής δεν υπάρχει. Πολλά ισχύει Δέησις, λέει η Γραφή, και μάλιστα ενεργούμενη… Γιατί είναι δύναμις… Είναι ενέργεια. Βλέπεις ,λέει: και το βουνό μπορείς να μεταθέσεις με την πίστη σου και την προσευχή σου. Ο Πατήρ Λάζαρος λέει κάτι πολύ ωραίο. Ότι το βουνό αυτό που μεταθέτουμε με την πίστη μας , είναι η υπερηφάνε
ιά μας… Βουνό! Και το ρίχνουμε στη θάλασσα!
Πάντα εισακούεται η προσευχή, όταν είναι για πνευματική στροφή και πρόοδο.
Το παν είναι το παράδειγμα. Τίποτε άλλο. Παράδειγμα και σιωπή και αγάπη… Η εμπειρία μου, αυτό μου έδειξε. Και για τα παιδιά , και για τους μεγάλους. Προπαντός για το μεγάλο. Γιατί αν τύχει και σχολιάσεις και μιλήσεις και κρίνεις αυτά που πιστεύει, αυτά που βάζει σε πράξη σε κάποιον άλλο , χτυπάς κατάμουτρα τον εγωισμό του. Κι ο Εγωισμός δεν θέλει, έστω και μέσα του, να αναγνωρίσει ότι αυτά που λες είναι σωστά… Δεν θέλει να του το πει κάποιος άλλος. Δυστυχώς… Το παν είναι να μη μιλήσεις.
…αλλά προπαντός , να μην παύεις να αγαπάς αυτά τα πρόσωπα. Γιατί μόνο με το παράδειγμά σου , σιγά-σιγά, μόνοι τους θα καταλάβουν ή ότι ύψωσαν την φωνή τους παραπάνω απʼ ότι έπρεπε, ή ότι έκαναν κάτι άλλο που δεν έπρεπε. Με την σιωπή σου μόνο . Ξέρεις πόσες φορές με το να μην πεις τίποτα σε κάποιον που έφταιξε , του δίνεται η ευκαιρία μετά από λίγο , ή μετά από μέρες, να το καταλάβει και να του το πει; Έτσι τον βοηθούμε, όχι με λόγια, όχι γιατί θα μας ζητήσει συγνώμη. Όχι.( Γιατί άλλα τόσα συγνώμη πρέπει εμείς να του πούμε και να λέμε στο Θεό κάθε στιγμή της ημέρας…) Αλλά γιατί πήγε, έστω και λίγο, προς τα εμπρός , επειδή εμείς είχαμε την δύναμη να σωπάσουμε. Κι όταν παρακαλείς τον Θεό να σου δίνει δύναμη να σωπαίνεις, σου τη δίνει…
-Βρίσκετε ότι το άγχος είναι ένας Εγωισμός ανθρώπινος και μία έλλειψη Πίστης;
-Ναι. Έλλειψις απόλυτης εμπιστοσύνης. Το ίδιο και η ανθρώπινη στεναχώρια. Όταν στεναχωρούμαι είναι σαν να λέω στο Θεό «Δεν τα έκανες όπως έπρεπε, όπως τα θελα » …Ποιος είμαι εγώ να το πω αυτό;Ή « Γιατί να μου πουν αυτό; Γιατί να μου κάνουν το άλλο»;Μα , μπορούσαν να συμβούν όλα αυτά χωρίς Εκείνον, χωρίς την Παραχώρησή Του; Όχι! Και τότε είμεθα ήσυχοι… Έχουμε μια μόνιμη γαλήνη. Χωρίς αυτήν τη μόνιμη γαλήνη ,δεν μπορεί ο Θεός να στείλει το Άγιον Πνεύμα Του να μας βοηθήσει. Το Άγιον Πνεύμα έρχεται μόνο στην ανθρώπινη γαλήνη. Και τότε, σε οδηγεί, όπως μας είπε ο Χριστός. Θα σας στείλω τον Παράκλητο, κι Αυτός θα σας οδηγήσει και θα σας μάθει τα Μέλλοντα…Γιʼ αυτό σου λέει κάποτε: « Μην πας εκε ί». Γιατί; Γιατί δεν θα ήταν για την Δόξαν Του…
Aποσπάσματα από το " Γερόντισσα Γαβριηλία- Η ασκητική της αγάπης"
Σειρά " Τάλαντο"
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
«Όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο,
όπως περνά μια βάρκα – που λέει και ο ποιητής –
δεν αφήνει κανένα σημάδι πίσω της πάνω στο νερό, έτσι και εγώ…
Αλλά δεν έχω τύψεις. Αυτό είναι! Απάθεια!
Αν ήθελε ο Κύριος, μπορούσε να με κάνει άλλο πράγμα.
Αλλά Εκείνος προπορεύεται κι εγώ τρέχω πίσω Του και κοιτάω
τα θαύματα που κάνει! Είμαι μόνο ένας θεατής…»
γ. Γαβριηλία
«Όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο,
όπως περνά μια βάρκα – που λέει και ο ποιητής –
δεν αφήνει κανένα σημάδι πίσω της πάνω στο νερό, έτσι και εγώ…
Αλλά δεν έχω τύψεις. Αυτό είναι! Απάθεια!
Αν ήθελε ο Κύριος, μπορούσε να με κάνει άλλο πράγμα.
Αλλά Εκείνος προπορεύεται κι εγώ τρέχω πίσω Του και κοιτάω
τα θαύματα που κάνει! Είμαι μόνο ένας θεατής…»
γ. Γαβριηλία
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
Για την Αγάπη
- Αδελφή μου, τι μπορείτε να μας πείτε για την αγάπη;
Γ.Γ.: … Η αγάπη είναι της Χάρης του Θεού. Γεννιόμαστε μʼ αυτήν. Εφόσον είμαστε πλάσματα του Θεού, κι εφόσον ο Θεός Αγάπη εστίν. Το τι ακριβώς είναι ο Θεός, όταν το σκεφτούμε με το μυαλό μας, είναι αδύνατο βέβαια να το βρούμε. Γιατί το μυαλό μας είναι περιορισμένο. Αλλά το πνεύμα, η ψυχή, είναι απεριόριστη. Και η ψυχή Τον αισθάνεται Τον Θεό. Δεν Τον βλέπουμε με τα μάτια τα γήινα. Με τα μάτια της ψυχής Τον βλέπουμε.
Θυμάσαι την παραβολή του Φτωχού Λάζαρου και του Πλουσίου;
Ο Λάζαρος πήγε στους κόλπους του Αβραάμ, κι ο Πλούσιος στην Κόλαση και τυραννιόταν.
Και λέει στον Αβραάμ:
«Πάτερ, στείλε τον Λάζαρο να πάει στους αδελφούς μου να τους πει πόσο τυραννιέμαι και να μην κάνουν τις αδικίες που κάνουν».
Εδώ βλέπουμε κάτι: ότι αυτός ο άνθρωπος ο κακός και ανελεής με τους φτωχούς αγαπούσε τους αδελφούς του.
Με άλλα λόγια βλέπουμε ότι αν αγαπάς μόνο τους φίλους σου, ποιος ο μισθός σου;… και οι αμαρτωλοί, το αυτό ποιούσι.
Εδώ είναι η διαφορά του Χριστιανού. Πρέπει να αγαπά και τους μη δικούς του. Τον κάθε άνθρωπο να τον έχει αδελφό του.
Εκεί είναι το μεγάλο Μυστήριο και Μυστικό του Χριστιανισμού…
Και όταν λοιπόν απαντάει ο Αβραάμ, του λέει:
«Έχουν τον Μωϋσή και τους Προφήτας, αν δεν πιστέψουν στον Μωϋσή, ούτε σʼ αυτόν που θα έρθει από τον άλλο κόσμο να τους το πει, θα πιστέψουν».
Γιʼ αυτό είπε ο Κύριος στον Απόστολο Θωμά Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.
Γιατί; Γιατί από Πνευματικής, Ψυχικής και Μυστηριακής πλευράς, θα Τον δουν…
Όταν πιστέψεις βαθειά, με όλη σου την ψυχή, θα αισθανθείς την Παρουσία Του Θεού, τόσο δυνατή, σαν να είναι μία πραγματικότητα. Και τότε πιά δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο. Θα δώσεις το χέρι σου στο Χέρι Του κι όπου σε πάει, … θα πάς!
Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι τρελός. Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι επιπόλαιος, παράξενος.
Πολλοί θα σε κρίνουνε. «Σήμερα είναι εδώ κι αύριο εκεί», θα λένε…
Αλλά καλύτερα να σε κρίνουν οι άνθρωποι, παρά ο Θεός μια μέρα…
Όταν ακούσεις την Φωνή Του να σου ζητεί κάτι κι εσύ πεις όχι για να μην κακοφανεί σε ανθρώπους, αυτό θα είναι πολύ τρομερό.
* * *
Για την Αγάπη
- Αδελφή μου, τι μπορείτε να μας πείτε για την αγάπη;
Γ.Γ.: … Η αγάπη είναι της Χάρης του Θεού. Γεννιόμαστε μʼ αυτήν. Εφόσον είμαστε πλάσματα του Θεού, κι εφόσον ο Θεός Αγάπη εστίν. Το τι ακριβώς είναι ο Θεός, όταν το σκεφτούμε με το μυαλό μας, είναι αδύνατο βέβαια να το βρούμε. Γιατί το μυαλό μας είναι περιορισμένο. Αλλά το πνεύμα, η ψυχή, είναι απεριόριστη. Και η ψυχή Τον αισθάνεται Τον Θεό. Δεν Τον βλέπουμε με τα μάτια τα γήινα. Με τα μάτια της ψυχής Τον βλέπουμε.
Θυμάσαι την παραβολή του Φτωχού Λάζαρου και του Πλουσίου;
Ο Λάζαρος πήγε στους κόλπους του Αβραάμ, κι ο Πλούσιος στην Κόλαση και τυραννιόταν.
Και λέει στον Αβραάμ:
«Πάτερ, στείλε τον Λάζαρο να πάει στους αδελφούς μου να τους πει πόσο τυραννιέμαι και να μην κάνουν τις αδικίες που κάνουν».
Εδώ βλέπουμε κάτι: ότι αυτός ο άνθρωπος ο κακός και ανελεής με τους φτωχούς αγαπούσε τους αδελφούς του.
Με άλλα λόγια βλέπουμε ότι αν αγαπάς μόνο τους φίλους σου, ποιος ο μισθός σου;… και οι αμαρτωλοί, το αυτό ποιούσι.
Εδώ είναι η διαφορά του Χριστιανού. Πρέπει να αγαπά και τους μη δικούς του. Τον κάθε άνθρωπο να τον έχει αδελφό του.
Εκεί είναι το μεγάλο Μυστήριο και Μυστικό του Χριστιανισμού…
Και όταν λοιπόν απαντάει ο Αβραάμ, του λέει:
«Έχουν τον Μωϋσή και τους Προφήτας, αν δεν πιστέψουν στον Μωϋσή, ούτε σʼ αυτόν που θα έρθει από τον άλλο κόσμο να τους το πει, θα πιστέψουν».
Γιʼ αυτό είπε ο Κύριος στον Απόστολο Θωμά Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες.
Γιατί; Γιατί από Πνευματικής, Ψυχικής και Μυστηριακής πλευράς, θα Τον δουν…
Όταν πιστέψεις βαθειά, με όλη σου την ψυχή, θα αισθανθείς την Παρουσία Του Θεού, τόσο δυνατή, σαν να είναι μία πραγματικότητα. Και τότε πιά δεν θα υπάρχει τίποτε άλλο. Θα δώσεις το χέρι σου στο Χέρι Του κι όπου σε πάει, … θα πάς!
Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι τρελός. Για τους ανθρώπους μπορεί να είσαι επιπόλαιος, παράξενος.
Πολλοί θα σε κρίνουνε. «Σήμερα είναι εδώ κι αύριο εκεί», θα λένε…
Αλλά καλύτερα να σε κρίνουν οι άνθρωποι, παρά ο Θεός μια μέρα…
Όταν ακούσεις την Φωνή Του να σου ζητεί κάτι κι εσύ πεις όχι για να μην κακοφανεί σε ανθρώπους, αυτό θα είναι πολύ τρομερό.
* * *
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
Για την Αγάπη
- Πώς αποκτούμε όμως αυτήν την αγάπη;
Γ.Γ.: Η αγάπη, είναι κάτι που μας δίνεται από τον Θεό. Γιατί ο Θεός είναι Αγάπη.
Η αγάπη που δίνουμε στους άλλους, είναι από την Πηγή, πάει σʼ αυτούς και φεύγει πάλι πίσω, στην Πηγή.
Η αγάπη όμως δεν μπορεί να έχει μέτρο. Είναι απεριόριστη.
Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, χαίρει με το καλό, λυπάται με την αδικία, ποτέ δεν εκπίπτει.
Κι όπως σου έχω πει πολλές φορές, άμα δίνεις όλη σου την αγάπη σʼ έναν άνθρωπο, κι εκείνος δεν τη δεχτεί, η αγάπη αυτή θα γυρίσει σε σένα πίσω. Ο Κύριος αυτό λέει: άμα πας σʼ ένα σπίτι, δώσε του την ειρήνη. Αν δεν την δεχτούν, η ειρήνη θα γυρίσει σε σένα.
Όλα έτσι είναι… Αλλά μην ξεχνάς κι ένα άλλο.
Ότι ότι γίνεται με το Καλό, και ό,τι ευχόμεθα και ό,τι ευλογούμε, ξαναγυρίζει σε μας και ότι το ίδιο γίνεται και με το Κακό…
Γιʼ αυτό πρέπει να προσέχουμε φοβερά! Ούτε να σκεφθούμε ενάντια! Γιατί θα κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας. Κατάλαβες πώς γίνεται;
Όσο για την αχαριστία, ξέγραψέ την. Η ευγνωμοσύνη του άλλου πρέπει να φύγει από τον νου σου.
Εσύ θα την έχεις πρώτα για τον Θεό, κι ύστερα για όλον τον κόσμο.
Το να περιμένεις ευγνωμοσύνη είναι πολύ μίζερο και ταπεινό… Αγνωμοσύνη να δέχεσαι και να χαίρεσαι!
* * *
Για την Αγάπη
- Πώς αποκτούμε όμως αυτήν την αγάπη;
Γ.Γ.: Η αγάπη, είναι κάτι που μας δίνεται από τον Θεό. Γιατί ο Θεός είναι Αγάπη.
Η αγάπη που δίνουμε στους άλλους, είναι από την Πηγή, πάει σʼ αυτούς και φεύγει πάλι πίσω, στην Πηγή.
Η αγάπη όμως δεν μπορεί να έχει μέτρο. Είναι απεριόριστη.
Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, χαίρει με το καλό, λυπάται με την αδικία, ποτέ δεν εκπίπτει.
Κι όπως σου έχω πει πολλές φορές, άμα δίνεις όλη σου την αγάπη σʼ έναν άνθρωπο, κι εκείνος δεν τη δεχτεί, η αγάπη αυτή θα γυρίσει σε σένα πίσω. Ο Κύριος αυτό λέει: άμα πας σʼ ένα σπίτι, δώσε του την ειρήνη. Αν δεν την δεχτούν, η ειρήνη θα γυρίσει σε σένα.
Όλα έτσι είναι… Αλλά μην ξεχνάς κι ένα άλλο.
Ότι ότι γίνεται με το Καλό, και ό,τι ευχόμεθα και ό,τι ευλογούμε, ξαναγυρίζει σε μας και ότι το ίδιο γίνεται και με το Κακό…
Γιʼ αυτό πρέπει να προσέχουμε φοβερά! Ούτε να σκεφθούμε ενάντια! Γιατί θα κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας. Κατάλαβες πώς γίνεται;
Όσο για την αχαριστία, ξέγραψέ την. Η ευγνωμοσύνη του άλλου πρέπει να φύγει από τον νου σου.
Εσύ θα την έχεις πρώτα για τον Θεό, κι ύστερα για όλον τον κόσμο.
Το να περιμένεις ευγνωμοσύνη είναι πολύ μίζερο και ταπεινό… Αγνωμοσύνη να δέχεσαι και να χαίρεσαι!
* * *