ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
Για την Αγάπη
- Δηλαδή, τα πάντα μπορεί να κάνει η αγάπη;
Γ.Γ.: Τα πάντα! Είναι τέτοια δύναμις! Η αγάπη και η προσευχή μπορούνε να τραντάξουν τον κόσμο όλο! Όχι σεισμοί! Όχι καταποντισμοί!
Ο Θεός όταν μας έπλασε, μας φύσησε και την Πνοή Του. Η Πνοή αυτή του Θεού είναι η Αγάπη.
Παύουμε ν΄ αγαπούμε; Παύουμε να ζούμε. Χωρίς Πνοή, δεν μπορούμε.
Λοιπόν, όταν αγαπάς τον έναν και δεν αγαπάς τον άλλον, θα πει ότι δεν αγαπάς κανέναν. Κατάλαβες τι γίνεται;
Γιατί ο Θεός μας έδωσε την Αγάπη, την καρδιά, τα μάτια, όλα τα Δώρα Του, γι΄ αυτόν τον σκοπό…
Πρώτα, για να Τον αγαπούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας και του είναι μας ολοκλήρου, όπως μας το λέει η Πρώτη Εντολή, και δεύτερον, για να μην ξεχωρίσουμε ποτέ τον εαυτό μας από τους άλλους. Τον Πλησίον σου ως σεαυτόν σου λέει.
Ποια είμαι εγώ που θα πω: «Αυτός; Μα αυτός είναι κακός, δεν πρέπει να τον αγαπώ.
Εκείνος; Μα εκείνος είναι ψεύτης. Εγώ τι σχέση έχω;»
Α! Όχι αδελφέ μου! Η Αγάπη δεν είναι έτσι.
Η Αγάπη αγαπά τους πάντας, όπως ο Θεός μας αγαπά όλους, με όλα τα χάλια που έχουμε!
Λίγους λόγους έχει να μη μας αγαπά; Και μ΄ όλα ταύτα.
Και μας το λέει: επί δικαίους και αδίκους βρέχει και δίνει τον ήλιο σε αγαθούς και πονηρούς.
* * *
Αποσπάσματα από το βιβλίο" Γερόντισσα Γαβριηλία- Η ασκη
Συντονιστές: ntinoula, Συντονιστές
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
Για την Αγάπη, για τον Έρωτα
Γ.Γ.: Στην μεγάλη Του Αγάπη για τον άνθρωπο, ο Θεός πρέπει να τον εκπαιδεύσει σιγά-σιγά. Άλλον, τον εκπαιδεύει με μια αποτυχία ερωτική. Άλλον, μ΄ένα χάσιμο μιας από τις αισθήσεις. Άλλος, αρρωστά και μένει στο κρεβάτι ενάμισυ χρόνο και κάθεται και σκέπτεται για την ζωή του, κ.λ.π…. Σ΄ εκείνους που μπορούν να πάρουν μαθήματα από την ζωή, υπάρχουν όλα αυτά τα μέσα για την εκπαίδευση… Αλλά το κάνει με τόση αγάπη ο Θεός, που ούτε το καταλαβαίνουμε…
- Το θέμα της προσωπικής δοκιμασίας, έχει προβληματίσει πάρα πολλούς ανθρώπους…
Δηλαδή, πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από τον Πόνο και την Λύπη για να τελειοποιηθεί ο άνθρωπος;
Γ.Γ.: Να σας πω. Πραγματικά, πρέπει. Γιατί ο Άνθρωπος είναι αμαρτωλός και είναι πάρα πολύ εύκολο να παρασυρθεί από την Αμαρτία και να νομίσει ότι όλα πάνε πρίμα! Κι αυτό ωραίο… Και το άλλο ωραίο… Κι έτσι, να ξεχάσει τον Προορισμό του.
* * *
Για την Αγάπη, για τον Έρωτα
Γ.Γ.: Στην μεγάλη Του Αγάπη για τον άνθρωπο, ο Θεός πρέπει να τον εκπαιδεύσει σιγά-σιγά. Άλλον, τον εκπαιδεύει με μια αποτυχία ερωτική. Άλλον, μ΄ένα χάσιμο μιας από τις αισθήσεις. Άλλος, αρρωστά και μένει στο κρεβάτι ενάμισυ χρόνο και κάθεται και σκέπτεται για την ζωή του, κ.λ.π…. Σ΄ εκείνους που μπορούν να πάρουν μαθήματα από την ζωή, υπάρχουν όλα αυτά τα μέσα για την εκπαίδευση… Αλλά το κάνει με τόση αγάπη ο Θεός, που ούτε το καταλαβαίνουμε…
- Το θέμα της προσωπικής δοκιμασίας, έχει προβληματίσει πάρα πολλούς ανθρώπους…
Δηλαδή, πρέπει να περάσει οπωσδήποτε από τον Πόνο και την Λύπη για να τελειοποιηθεί ο άνθρωπος;
Γ.Γ.: Να σας πω. Πραγματικά, πρέπει. Γιατί ο Άνθρωπος είναι αμαρτωλός και είναι πάρα πολύ εύκολο να παρασυρθεί από την Αμαρτία και να νομίσει ότι όλα πάνε πρίμα! Κι αυτό ωραίο… Και το άλλο ωραίο… Κι έτσι, να ξεχάσει τον Προορισμό του.
* * *
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
Για την Αγάπη, για την Ταπείνωση
Γ.Γ.: Αγάπη και Ταπείνωση πάνε μαζί. Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο δεν μπορείς να είσαι εγωίστρια απέναντί του. Πάρε το παιδί και την μητέρα. Τον αδελφό και την αδελφή. Τον πατέρα και τη μητέρα. Θυμάμαι, όταν ήμουν παιδί με την μητέρα μου που αγαπούσα πάρα πολύ και με τον πατέρα μου που ήταν τόσο απαλός και καλός, δεν τολμούσα να έχω δικό μου θέλημα όταν ο εγωισμός μου ήθελε κάτι… Μόνο για να μην τους λυπήσω! Όχι που δεν ήθελα αυτό ή εκείνο. Το ήθελα. Αλλά το ίδιο γίνεται και σήμερα.
Αν δεν κάνω μια κακή πράξη, είναι που δεν θέλω να «λυπήσω» τον Θεό. Όχι επειδή Τον τρέμω. Γιατί Τον αγαπώ. Δεν είμαι αιχμάλωτος του Θεού. Ούτε έχω «παραδωθεί», όπως γίνεται σ΄έναν πόλεμο. Θέλω να προσφέρω κάθε μέρα τον εαυτό μου. Με όλη μου την αγάπη και όλο μου το θέλημα, τώρα που είμαι ζωντανή, σήμερα κι όχι να είμαι ένα πτώμα υπακοής μόνο. Μπορώ να το κάνω κι εκείνο, αλλά θα είμαι ένα πτώμα. Του λέω: «Θέλω αυτό που θέλεις, Θεέ μου». Δεν μπορώ να το αισθανθώ αλλιώς. Έτσι και με τους ανθρώπους. Θέλω μ΄όλη μου την καρδιά να τους αγαπήσω, και τους αγαπώ. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου ποιος είναι ο άνθρωπος. Είναι Άνθρωπος. Με μια καρδιά, μια ψυχή, ένα μυαλό, σαν εμένα. Τέλος!
***
Για την Αγάπη, για την Ταπείνωση
Γ.Γ.: Αγάπη και Ταπείνωση πάνε μαζί. Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο δεν μπορείς να είσαι εγωίστρια απέναντί του. Πάρε το παιδί και την μητέρα. Τον αδελφό και την αδελφή. Τον πατέρα και τη μητέρα. Θυμάμαι, όταν ήμουν παιδί με την μητέρα μου που αγαπούσα πάρα πολύ και με τον πατέρα μου που ήταν τόσο απαλός και καλός, δεν τολμούσα να έχω δικό μου θέλημα όταν ο εγωισμός μου ήθελε κάτι… Μόνο για να μην τους λυπήσω! Όχι που δεν ήθελα αυτό ή εκείνο. Το ήθελα. Αλλά το ίδιο γίνεται και σήμερα.
Αν δεν κάνω μια κακή πράξη, είναι που δεν θέλω να «λυπήσω» τον Θεό. Όχι επειδή Τον τρέμω. Γιατί Τον αγαπώ. Δεν είμαι αιχμάλωτος του Θεού. Ούτε έχω «παραδωθεί», όπως γίνεται σ΄έναν πόλεμο. Θέλω να προσφέρω κάθε μέρα τον εαυτό μου. Με όλη μου την αγάπη και όλο μου το θέλημα, τώρα που είμαι ζωντανή, σήμερα κι όχι να είμαι ένα πτώμα υπακοής μόνο. Μπορώ να το κάνω κι εκείνο, αλλά θα είμαι ένα πτώμα. Του λέω: «Θέλω αυτό που θέλεις, Θεέ μου». Δεν μπορώ να το αισθανθώ αλλιώς. Έτσι και με τους ανθρώπους. Θέλω μ΄όλη μου την καρδιά να τους αγαπήσω, και τους αγαπώ. Και δεν με ενδιαφέρει καθόλου ποιος είναι ο άνθρωπος. Είναι Άνθρωπος. Με μια καρδιά, μια ψυχή, ένα μυαλό, σαν εμένα. Τέλος!
***
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
Για το Αιώνιο Παρόν του Θεού
Γ.Γ.: Δεν μπορώ να πηγαίνω πίσω με το μυαλό μου, γιατί ζω την στιγμή… Το Χθές, δεν υπάρχει.
Το Αύριο, είναι του Θεού, όπως και το Χθες ήταν… Και κάθομαι ήσυχα!
Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού! Ούτε σκέψη, ούτε τίποτα.
Μη μεριμνάτε, λέει ο Κύριος… Εγώ θα μεριμνήσω για όλα… κι εγώ το βάζω σε πράξη.
Κι όλοι μου λένε: «Μα, τι; Δεν σκέφτεσαι αν γίνει το τάδε; Ή αν σε βγάλουν από το σπίτι που κάθεσαι; Ή αν…»;
Μα ποιος με έφερε εδώ; Ο ίδιος θα με πάει κι αλλού… Γιατί ξέρετε, όταν ζούμε στο χθες, καθυστερούμε την πορεία του Αύριο.
Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε στο Παρελθόν, σε κάποιο φάντασμα δηλαδή. Αυτό δεν υπάρχει.
Του δίνουμε έτσι μιαν οντότητα χωρίς να την έχει. Ας πούμε, περνούμε μία λύπη και την ξαναζούμε… και την ξαναζούμε…
Το ίδιο ισχύει και με το Αύριο. Όταν είμεθα γεμάτοι από την Έννοια και την Ύπαρξη του Θεού στο Σήμερα, δεν μας ενδιαφέρει το Αύριο, γιατί είναι Δικό Του.
Σου λέει: Μη μεριμνάτε για το αύριο.
Εμείς, θα ετοιμάζουμε το Σήμερα σύμφωνα με τις Εντολές Του, με την Αγάπη Του, με την αγάπη μας, και θα προχωρούμε.
Κι Εκείνος, θα δημιουργεί το Αύριο που είναι Δικό Του.
Βέβαια, δεν θ΄ αμελήσουμε εντελώς. Θα κάνουμε ένα πρόγραμμα. Αλλά, δεν θα απελπιστούμε αν το πρόγραμμά μας δεν γίνει επειδή δεν ήταν σύμφωνο με το Θέλημά Του. Αλλά, για να επιτύχει το πρόγραμμά μας, δεν πρέπει σήμερα να θέλουμε κάτι, αύριο κάτι άλλο και μεθαύριο κάτι άλλο… Να ξέρουμε τι θέλουμε πρώτα, να το βάλουμε ταπεινά στα Πόδια Του, κι Εκείνος, αν είναι στο Θέλημά Του θα το ευλογήσει. Μέρα-νύχτα η προσευχή μας πρέπει να είναι: «… το Θέλημά Σου, φανερό στην ζωή μου».
Πάντως, η Αιωνιότητα είναι το Αιώνιο Παρόν του Θεού στο οποίο ζουν οι Άγιοι.
Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας λέει: Σήμερον Γεννάται ο Κύριος, Σήμερον Ανασταίνεται ο Κύριος, Σήμερον της Σωτηρίας ημών…
* * *
Για το Αιώνιο Παρόν του Θεού
Γ.Γ.: Δεν μπορώ να πηγαίνω πίσω με το μυαλό μου, γιατί ζω την στιγμή… Το Χθές, δεν υπάρχει.
Το Αύριο, είναι του Θεού, όπως και το Χθες ήταν… Και κάθομαι ήσυχα!
Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού! Ούτε σκέψη, ούτε τίποτα.
Μη μεριμνάτε, λέει ο Κύριος… Εγώ θα μεριμνήσω για όλα… κι εγώ το βάζω σε πράξη.
Κι όλοι μου λένε: «Μα, τι; Δεν σκέφτεσαι αν γίνει το τάδε; Ή αν σε βγάλουν από το σπίτι που κάθεσαι; Ή αν…»;
Μα ποιος με έφερε εδώ; Ο ίδιος θα με πάει κι αλλού… Γιατί ξέρετε, όταν ζούμε στο χθες, καθυστερούμε την πορεία του Αύριο.
Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε στο Παρελθόν, σε κάποιο φάντασμα δηλαδή. Αυτό δεν υπάρχει.
Του δίνουμε έτσι μιαν οντότητα χωρίς να την έχει. Ας πούμε, περνούμε μία λύπη και την ξαναζούμε… και την ξαναζούμε…
Το ίδιο ισχύει και με το Αύριο. Όταν είμεθα γεμάτοι από την Έννοια και την Ύπαρξη του Θεού στο Σήμερα, δεν μας ενδιαφέρει το Αύριο, γιατί είναι Δικό Του.
Σου λέει: Μη μεριμνάτε για το αύριο.
Εμείς, θα ετοιμάζουμε το Σήμερα σύμφωνα με τις Εντολές Του, με την Αγάπη Του, με την αγάπη μας, και θα προχωρούμε.
Κι Εκείνος, θα δημιουργεί το Αύριο που είναι Δικό Του.
Βέβαια, δεν θ΄ αμελήσουμε εντελώς. Θα κάνουμε ένα πρόγραμμα. Αλλά, δεν θα απελπιστούμε αν το πρόγραμμά μας δεν γίνει επειδή δεν ήταν σύμφωνο με το Θέλημά Του. Αλλά, για να επιτύχει το πρόγραμμά μας, δεν πρέπει σήμερα να θέλουμε κάτι, αύριο κάτι άλλο και μεθαύριο κάτι άλλο… Να ξέρουμε τι θέλουμε πρώτα, να το βάλουμε ταπεινά στα Πόδια Του, κι Εκείνος, αν είναι στο Θέλημά Του θα το ευλογήσει. Μέρα-νύχτα η προσευχή μας πρέπει να είναι: «… το Θέλημά Σου, φανερό στην ζωή μου».
Πάντως, η Αιωνιότητα είναι το Αιώνιο Παρόν του Θεού στο οποίο ζουν οι Άγιοι.
Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας λέει: Σήμερον Γεννάται ο Κύριος, Σήμερον Ανασταίνεται ο Κύριος, Σήμερον της Σωτηρίας ημών…
* * *
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» γ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ
Για το Άφημα στα Χέρια Του
Γ.Γ.: Πολλές φορές στο ιατρείο ερχόταν κάποιος που πονούσε το χέρι του.
Πήγαινα να του κάνω μασάζ, αλλ΄αυτός δεν άφηνε το χέρι του χαλαρό.
Του έλεγa: «Άστε το ελεύθερο για να μπορέσω να εργαστώ»… Κι εκείνος δεν μπορούσε, το κράταγε τεντωμένο.
Τότε του έλεγα: «Παρ΄ όλη την καλή θέληση, την πείρα και την αγάπη που έχω στην δουλειά μου και στον άνθρωπο, αν δεν αφήσετε ελεύθερο το χέρι σας, δεν μπορώ να σας βοηθήσω».
Το παρακολούθησα αυτό και κατάλαβα ότι έτσι είμεθα κι εμείς απέναντι του Θεού.
Άμα αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, τότε ο Θεός θα μας πλάσει όπως Εκείνος θέλει να είμαστε.
Θα μας δίνει τόσες ευκαιρίες! Θα μας γνωρίσει πρόσωπα δικά Του! Θα προχωρήσουμε στην ζωή!
Και θα φθάσουμε ν΄ανθίσουμε εν Χριστώ, εν Θεώ.
Όταν όμως εμείς θέλουμε το δικό μας θέλημα και Του λέμε: «Όχι, δεν θέλω»,
τότε ο Θεός μας λέει πάλι: «Άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου»…
«Όχι, θα κάνω το δικό μου»… «Άφησε τον ελεύθερο»
«Όχι! Αυτό θέλω»…
Κι επειδή μας έπλασε ελεύθερους, μας λέει: «Έ, άμα δεν θέλεις, σπάσε το κεφαλάκι σου!
Και τότε, με σπασμένο κεφαλάκι θα΄ρθείς και θα πεις Κύριε, συγχώρεσέ με, Κύριε, ελέησέ με…»
Και μακάρι να το πάθουμε αυτό και να γυρίσουμε και να Του πούμε Κύριε, ελέησόν με.
Γιατί και τότε ακόμα και με σπασμένο το κεφάλι, αν μας ανοίξει τα μάτια, θα είναι καλά.
* * *
Για το Άφημα στα Χέρια Του
Γ.Γ.: Πολλές φορές στο ιατρείο ερχόταν κάποιος που πονούσε το χέρι του.
Πήγαινα να του κάνω μασάζ, αλλ΄αυτός δεν άφηνε το χέρι του χαλαρό.
Του έλεγa: «Άστε το ελεύθερο για να μπορέσω να εργαστώ»… Κι εκείνος δεν μπορούσε, το κράταγε τεντωμένο.
Τότε του έλεγα: «Παρ΄ όλη την καλή θέληση, την πείρα και την αγάπη που έχω στην δουλειά μου και στον άνθρωπο, αν δεν αφήσετε ελεύθερο το χέρι σας, δεν μπορώ να σας βοηθήσω».
Το παρακολούθησα αυτό και κατάλαβα ότι έτσι είμεθα κι εμείς απέναντι του Θεού.
Άμα αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο, τότε ο Θεός θα μας πλάσει όπως Εκείνος θέλει να είμαστε.
Θα μας δίνει τόσες ευκαιρίες! Θα μας γνωρίσει πρόσωπα δικά Του! Θα προχωρήσουμε στην ζωή!
Και θα φθάσουμε ν΄ανθίσουμε εν Χριστώ, εν Θεώ.
Όταν όμως εμείς θέλουμε το δικό μας θέλημα και Του λέμε: «Όχι, δεν θέλω»,
τότε ο Θεός μας λέει πάλι: «Άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου»…
«Όχι, θα κάνω το δικό μου»… «Άφησε τον ελεύθερο»
«Όχι! Αυτό θέλω»…
Κι επειδή μας έπλασε ελεύθερους, μας λέει: «Έ, άμα δεν θέλεις, σπάσε το κεφαλάκι σου!
Και τότε, με σπασμένο κεφαλάκι θα΄ρθείς και θα πεις Κύριε, συγχώρεσέ με, Κύριε, ελέησέ με…»
Και μακάρι να το πάθουμε αυτό και να γυρίσουμε και να Του πούμε Κύριε, ελέησόν με.
Γιατί και τότε ακόμα και με σπασμένο το κεφάλι, αν μας ανοίξει τα μάτια, θα είναι καλά.
* * *