===============================================
Επετειακές μνήμες....
Ογδόντα έξη χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922! Τούτες τις μέρες, ο νους και η καρδιά μας, τρέχει και επισκέπτεται τις αλύτρωτες πατρίδες, τις σκλαβωμένες πατρίδες του Μικρασιατικού Ελληνισμού, της Ανατολικής Θράκης, του Πόντου, της Ανατολικής Ρωμυλίας, της Πελαγονίας, της τουρκοκρατούμενης Κύπρου και της Βορείου Ηπείρου.
Πώς μπορούμε να λησμονήσουμε οι Νεοέλληνες την ξακουσμένη Σμύρνη, την Έφεσο, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, την Τραπεζούντα· ή - γιατί όχι; - το Αργυρόκαστρο, την Κορυτσά, την Ανδριανούπολη, τη Φιλιππούπολη, τη Βάρνα, την Αμμόχωστο και τη γλυκιά Κωνσταντινούπολη; Πώς να ξεχάσουμε όλες εκείνες τις γεμάτες από ελληνική πνοή και πολιτισμό αξέχαστες πατρίδες; Εκεί υπάρχουν τάφοι προγόνων, αγιασμένες εκκλησιές, όνειρα και οράματα, που η διπλωματία των πολιτικών τα μοίρασε και τα ερήμωσε.
Ογδόντα έξη χρόνια πέρασαν αφότου η Ελλάδα υπέστη τη φοβερότερη τραγωδία που μπορεί να υποστεί ένας λαός στην πορεία του. Ογδόντα έξη χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή... Ήταν, και μάλιστα σκληρή γενοκτονία, όλα όσα συνέβησαν στην απέναντι μαρτυρική γη πριν ογδόντα έξη ακριβώς χρόνια. Έτσι μας τα διέσωσαν στη μνήμη οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας κι όλοι εκείνοι που σαν τα καταδιωγμένα πουλιά σκορπίστηκαν στα πέρατα της γης. Εμείς, γενοκτονία χαρακτηρίζουμε τη Μικρασιατική Καταστροφή, την απάνθρωπη αυτή σφαγή τόσων αδελφών μας Ελλήνων, τον ξεριζωμό τόσων εκατομμυρίων πονεμένων ψυχών... Έτσι τη θεωρούμε, κι υποσχόμαστε πως έτσι θα την παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Ο Χριστιανός πάντοτε συγχωρεί - ο Έλληνας ποτέ δε λησμονεί
http://www.youtube.com/watch?v=zAFSDvev ... re=related
===============================================
Επετειακές μνήμες...
Συντονιστής: Συντονιστές
-
silver
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3145
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
- Επικοινωνία:
===============================================
Ο τελευταίος άγγελος της Σμύρνης *
του π. Αθανασίου Γιουσμά
[...] Στην Ανατολή είναι οι ρίζες μας! Η Πόλη των ονείρων μας, η Βασιλεύουσα, οι Κυδωνίες, η Πέργαμος, τα Μοσχονήσια, η Έφεσος, η Καππαδοκία, ο Πόντος... Στην Ανατολή είναι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, η Αγια-Σοφιά... Στην Ανατολή είναι οι ελεύθερες πολιορκημένες πολιτείες! Στην Ανατολή είναι οι τόποι οι ποτισμένοι με τον ιδρώτα του Έλληνα, με το δάκρυ του ασκητή και με τα αίματα τόσων αγίων! Η Ανατολή ήταν Ορθόδοξη, ήταν η κοιτίδα του Χριστιανισμού. Οι περιοδείες του Αποστόλου Παύλου και όχι μόνο, οι Επιστολές του, ο τάφος του Ευαγγελιστή Ιωάννη, οι επτά Οικουμενικές Σύνοδοι το επιβεβαιώνουν. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας εκεί κήρυξαν κι αγωνίστηκαν... Εκεί που τώρα βασιλεύει η ημισέληνος, κάποτε θριάμβευε ο Τίμιος Σταυρός. Στα τιμημένα χώματα της Μικρασίας φιλοξενήθηκαν για 3.000 χρόνια Έλληνες κι εκεί ρίζωσαν και μεγαλούργησαν. Κάθε στίχος του Ομήρου, κάθε πλάκα επιτύμβια, κάθε σπασμένη κολώνα, κάθε άγαλμα και ναός, κάθε μνημείο της, βοούν στους αιώνες την ελληνικότητά της.
Τις αδικοχαμένες αυτές πολιτείες δεν τις αναπολώ με τη μανία του κατακτητή ή του εθνικιστή, αλλά με τη λαχτάρα του πρόσφυγα και με τον πόθο του φιλόπατρη. [...] Δυστυχώς όμως, οι αδικοχαμένες πολιτείες της Ανατολής μέχρι σήμερα παραμένουν σταυρωμένες. Ο λευκοφορεμένος άγγελος της Ανάστασης δεν έχει ακόμα αποκυλήσει την ταφόπετρα της σκλαβιάς! Η γιαγιά μου, και μαζί μ’ αυτήν τόσοι και τόσοι άλλοι πρόσφυγες, πέθανε με την ελπίδα της επιστροφής στα όμορφα μέρη που εγκατέλειψε. Οι χιλιάδες εθνομάρτυρες, που άγρια θανατώθηκαν εκείνες τις δύσκολες μέρες της Μικρασιατικής Τραγωδίας, περιμένουν την ανθρώπινη δικαίωση...
Δε μεγάλωσα με παραμύθια που είχαν για ήρωες σταχτοπούτες και κοκκινοσκουφίτσες. Τα «παραμύθια» που μου έλεγε η Μοσχονησιώτισσα γιαγιά μου ήταν αληθινά. Ήταν γεγονότα πονεμένα από την προσφυγιά. Ήταν στιγμιότυπα από τους δυο διωγμούς που γνώρισε. Συνοδεύονταν με δάκρυα... Ήθελε μ’ αυτόν τον τρόπο να μου μεταδώσει τον πόνο της, το παράπονό της, την ελπίδα του γυρισμού και την αγάπη της για το σπίτι που άφησε, για την πολιτεία που έχασε. Μου έλεγε για τον παπα-Αβέρκιο, που τον σκότωσαν λίγο πιο έξω από τα Μοσχονήσια οι «Τουρκαλάδες, οι χαλαστάδες, τα σκυλιά», όπως χαρακτηριστικά τους ονόμαζε. Μου έλεγε για τον ηγούμενο της Παναγιάς της Λέκας, τον παπα-Προβέντζα, που με την ξιφολόγχη τον θανάτωσαν και το σώμα του το έσυραν «ως το Αγιασμάτ». Μου έλεγε για τον παπα-Τσαλίκη, που τον κρέμασαν ανάποδα στα κλαδιά μιας ελιάς· για τον πρωτοσύγκελο, τον παπα-Διονύση, που τον έριξαν ζωντανό σ’ ένα βαθύ πηγάδι. Μου έλεγε για το Δεσπότη τους, τον Μοσχονησίων Αμβρόσιο, που του πετάλωσαν τα πόδια και τον κατατεμάχισαν. Μου έλεγε ό,τι είχε ζήσει και ό,τι είχε ακούσει. Κι έτσι αγάπησα τη Μικρασία, την πατρίδα του πατέρα μου, την πατρίδα τη δική μου. Όταν μεγάλωσα, διάβασα παρόμοιες ιστορίες κι έμαθα για το Δεσπότη του Αϊβαλιού, τον Κυδωνιών Γρηγόριο, που τον έθαψαν ζωντανό μαζί μ’ ένα πλήθος κληρικών της περιοχής του. Έμαθα για τον επίσκοπο Ζήλων Ευθύμιο, από τα Παράκοιλα της Λέσβου, που υπέκυψε στο θάνατο μετά από πολυώδυνα μαρτύρια επί 41 ακριβώς ημέρες. Έμαθα για τον παπα-Μελέτιο από τη Σμύρνη, που τον σταύρωσαν στον κορμό ενός πεύκου· για το Μητροπολίτη Ικονίου Προκόπιο, για το Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο...
[...] Σήμερα, χωρίς να έχω διαγράψει τίποτα από το μυαλό μου, μυστικά και αγαπητικά, αφήνοντας πάντα λίγα δάκρυα να κυλήσουν προσεύχομαι: «Kύριε, μη στήσης αυτούς την αμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. 7, 60).
----------------
* Προδημοσίευση ενός μέρους από την εισαγωγή του βιβλίου «Ο τελευταίος άγγελος της Σμύρνης», που διαπραγματεύεται την πολυσχιδή προσωπικότητα του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης.
http://www.youtube.com/watch?v=Dbrd-7eHavo
===============================================
Ο τελευταίος άγγελος της Σμύρνης *
του π. Αθανασίου Γιουσμά
[...] Στην Ανατολή είναι οι ρίζες μας! Η Πόλη των ονείρων μας, η Βασιλεύουσα, οι Κυδωνίες, η Πέργαμος, τα Μοσχονήσια, η Έφεσος, η Καππαδοκία, ο Πόντος... Στην Ανατολή είναι το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, η Αγια-Σοφιά... Στην Ανατολή είναι οι ελεύθερες πολιορκημένες πολιτείες! Στην Ανατολή είναι οι τόποι οι ποτισμένοι με τον ιδρώτα του Έλληνα, με το δάκρυ του ασκητή και με τα αίματα τόσων αγίων! Η Ανατολή ήταν Ορθόδοξη, ήταν η κοιτίδα του Χριστιανισμού. Οι περιοδείες του Αποστόλου Παύλου και όχι μόνο, οι Επιστολές του, ο τάφος του Ευαγγελιστή Ιωάννη, οι επτά Οικουμενικές Σύνοδοι το επιβεβαιώνουν. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας εκεί κήρυξαν κι αγωνίστηκαν... Εκεί που τώρα βασιλεύει η ημισέληνος, κάποτε θριάμβευε ο Τίμιος Σταυρός. Στα τιμημένα χώματα της Μικρασίας φιλοξενήθηκαν για 3.000 χρόνια Έλληνες κι εκεί ρίζωσαν και μεγαλούργησαν. Κάθε στίχος του Ομήρου, κάθε πλάκα επιτύμβια, κάθε σπασμένη κολώνα, κάθε άγαλμα και ναός, κάθε μνημείο της, βοούν στους αιώνες την ελληνικότητά της.
Τις αδικοχαμένες αυτές πολιτείες δεν τις αναπολώ με τη μανία του κατακτητή ή του εθνικιστή, αλλά με τη λαχτάρα του πρόσφυγα και με τον πόθο του φιλόπατρη. [...] Δυστυχώς όμως, οι αδικοχαμένες πολιτείες της Ανατολής μέχρι σήμερα παραμένουν σταυρωμένες. Ο λευκοφορεμένος άγγελος της Ανάστασης δεν έχει ακόμα αποκυλήσει την ταφόπετρα της σκλαβιάς! Η γιαγιά μου, και μαζί μ’ αυτήν τόσοι και τόσοι άλλοι πρόσφυγες, πέθανε με την ελπίδα της επιστροφής στα όμορφα μέρη που εγκατέλειψε. Οι χιλιάδες εθνομάρτυρες, που άγρια θανατώθηκαν εκείνες τις δύσκολες μέρες της Μικρασιατικής Τραγωδίας, περιμένουν την ανθρώπινη δικαίωση...
Δε μεγάλωσα με παραμύθια που είχαν για ήρωες σταχτοπούτες και κοκκινοσκουφίτσες. Τα «παραμύθια» που μου έλεγε η Μοσχονησιώτισσα γιαγιά μου ήταν αληθινά. Ήταν γεγονότα πονεμένα από την προσφυγιά. Ήταν στιγμιότυπα από τους δυο διωγμούς που γνώρισε. Συνοδεύονταν με δάκρυα... Ήθελε μ’ αυτόν τον τρόπο να μου μεταδώσει τον πόνο της, το παράπονό της, την ελπίδα του γυρισμού και την αγάπη της για το σπίτι που άφησε, για την πολιτεία που έχασε. Μου έλεγε για τον παπα-Αβέρκιο, που τον σκότωσαν λίγο πιο έξω από τα Μοσχονήσια οι «Τουρκαλάδες, οι χαλαστάδες, τα σκυλιά», όπως χαρακτηριστικά τους ονόμαζε. Μου έλεγε για τον ηγούμενο της Παναγιάς της Λέκας, τον παπα-Προβέντζα, που με την ξιφολόγχη τον θανάτωσαν και το σώμα του το έσυραν «ως το Αγιασμάτ». Μου έλεγε για τον παπα-Τσαλίκη, που τον κρέμασαν ανάποδα στα κλαδιά μιας ελιάς· για τον πρωτοσύγκελο, τον παπα-Διονύση, που τον έριξαν ζωντανό σ’ ένα βαθύ πηγάδι. Μου έλεγε για το Δεσπότη τους, τον Μοσχονησίων Αμβρόσιο, που του πετάλωσαν τα πόδια και τον κατατεμάχισαν. Μου έλεγε ό,τι είχε ζήσει και ό,τι είχε ακούσει. Κι έτσι αγάπησα τη Μικρασία, την πατρίδα του πατέρα μου, την πατρίδα τη δική μου. Όταν μεγάλωσα, διάβασα παρόμοιες ιστορίες κι έμαθα για το Δεσπότη του Αϊβαλιού, τον Κυδωνιών Γρηγόριο, που τον έθαψαν ζωντανό μαζί μ’ ένα πλήθος κληρικών της περιοχής του. Έμαθα για τον επίσκοπο Ζήλων Ευθύμιο, από τα Παράκοιλα της Λέσβου, που υπέκυψε στο θάνατο μετά από πολυώδυνα μαρτύρια επί 41 ακριβώς ημέρες. Έμαθα για τον παπα-Μελέτιο από τη Σμύρνη, που τον σταύρωσαν στον κορμό ενός πεύκου· για το Μητροπολίτη Ικονίου Προκόπιο, για το Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο...
[...] Σήμερα, χωρίς να έχω διαγράψει τίποτα από το μυαλό μου, μυστικά και αγαπητικά, αφήνοντας πάντα λίγα δάκρυα να κυλήσουν προσεύχομαι: «Kύριε, μη στήσης αυτούς την αμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. 7, 60).
----------------
* Προδημοσίευση ενός μέρους από την εισαγωγή του βιβλίου «Ο τελευταίος άγγελος της Σμύρνης», που διαπραγματεύεται την πολυσχιδή προσωπικότητα του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης.
http://www.youtube.com/watch?v=Dbrd-7eHavo
===============================================
-
silver
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3145
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
- Επικοινωνία:
===============================================
Μικρασία, ο τόπος μας *
της Άννας Χατζέλλη-Τσακιράκη
Ο τόπος μας. Μ’ αυτή τη λέξη η μητέρα μου αναφερόταν στη Μικρασία. Μια τόσο μικρή μα και τόσο μεγάλη λέξη. Μια λέξη που έκρυβε μέσα της μια πατρίδα, αναμνήσεις, αγωνίες, νοσταλγία.
Ο τόπος μας. Ολόκληρη η Μικρασία, που το 26% του πληθυσμού της ήταν Έλληνες. Μια Μικρασία που έζησε, ζει και θα ζει. Μια εστία Ελληνισμού, Χριστιανισμού και Παιδείας απ’ τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα: Όμηρος, Ηρόδοτος, Θαλής, Κόντογλου, Μέγας, Κοντής, Βενέζης, Αμβρόσιος Μοσχονησίων, Γρηγόριος Κυδωνιών, Χρυσόστομος Σμύρνης. Μια Μικρασία διάσπαρτη από μνημεία με ελληνικές επιγραφές. Μια Μικρασία που σε κάθε βήμα συναντάς εστίες Χριστιανισμού. Μεγαλόπρεπες εκκλησίες, άλλες ερειπωμένες, όπως του Αγίου Αντύπα στην Πέργαμο, του Αγίου Νικολάου στα Μύρα ή του Ταξιάρχη στα Μοσχονήσια, κι άλλες που αντιστέκονται ακόμα στη φθορά του χρόνου, όπως του Αγίου Γεωργίου, του Ταξιάρχη και του Αγίου Δημητρίου στο Αϊβαλί.
Τα περισσότερα παιδιά στην εποχή μου μεγάλωναν με τα παραμύθια των γιαγιάδων τους. Εγώ μεγάλωσα με τα παραμύθια της Μικρασίας. Η γιαγιά κι η μητέρα μου, πολλές φορές κι ο πατέρας μου, μου μιλούσαν για τον τόπο τους που με τόση αγωνία εγκατέλειψαν... Οι διηγήσεις τους τόσο ζωντανές, που έχουν γραφεί με κάθε λεπτομέρεια στη μνήμη μου. Γνώρισα από πολύ μικρή το σπίτι, το εξοχικό, τα κτήματα, το εργοστάσιο του παππού, τα μαγαζιά των θείων μου, τα ξακουστά κέντρα της εποχής, τις εκδρομές στα νησάκια, τα πανηγύρια! Κάθε μέρα και μια ανάμνηση! Τα είχα ακούσει τόσες φορές και με τόσες λεπτομέρειες, που όταν το 1989 κατάφερα τη μητέρα μου να επισκεφθούμε αυθημερόν - αυτό ήταν συμφωνία - τον τόπο τους τα αναγνώρισα όλα, λες και ήξερα χρόνια τα μέρη που άλλοι έζησαν, σαν να τα είχα ζήσει εγώ. Το διόροφο σπίτι πλάι στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το εργοστάσιο του παππού, το εξοχικό στο Φάληρο... Ένιωσα τόσο παράξενα! Κι η μητέρα μου τόσο χαμένη, που λες πως δεν πίστευε πως ξαναπατούσε χωρίς φόβο - ας πούμε - τα χώματα του τόπου της. Τα μάτια της κοίταζαν το σπίτι που έζησε τα παιδικά της χρόνια, την εκκλησία που βαπτίστηκε, τα καλντερίμια που περπάτησε ανέμελα, μα και με αγωνία όταν για πάντα έφευγε, κι είχαν μεγαλώσει τόσο, θαρρείς για να χωρέσουν μέσα σε μια μέρα όλα όσα τόσα χρόνια - 57 - λαχταρούσαν να ξαναδούν και που τώρα ήταν μπροστά τους. Αν κάποιος έτυχε να ζήσει αυτή την εμπειρία που έζησα σ’ αυτό το ταξίδι - προσκύνημα - με τη μητέρα μου, θα μπορέσει να καταλάβει.
Πριν λίγο καιρό διαβαίνοντας ένα σοκάκι στο Αϊβαλί, στάθηκα μπροστά σ’ ένα κλειστό σπίτι. Ήταν ακατοίκητο. Η πόρτα μερακλίδικα φτιαγμένη με μπρούτζινο ρόπτρο. Στα σκαλοπάτια μια γάτα κοιμόταν μακάρια στη λιακάδα. Το φωτογράφισα και θυμήθηκα τους στίχους: “Το σπίτι που γεννήθηκα, στοιχειό ’ναι που με καρτερεί”. Κάπως έτσι καρτερώντας το 1999 τέλειωσε το παραμύθι μιας ζωής της Μικρασιάτισσας μάνας μου. Λίγο πριν ξεψυχίσει, μου λέει: “Άννα, θέλω να ’ρθει ο Παναγιώτης”, ο αδελφός μου, “να με πάει στο σπίτι μας, στον τόπο μας”.
----------------
* Η Αν. Χατζέλλη-Τσακιράκη είναι συνταξιούχος δασκάλα
http://www.youtube.com/watch?v=FhP9eJBQqP4
===============================================
Μικρασία, ο τόπος μας *
της Άννας Χατζέλλη-Τσακιράκη
Ο τόπος μας. Μ’ αυτή τη λέξη η μητέρα μου αναφερόταν στη Μικρασία. Μια τόσο μικρή μα και τόσο μεγάλη λέξη. Μια λέξη που έκρυβε μέσα της μια πατρίδα, αναμνήσεις, αγωνίες, νοσταλγία.
Ο τόπος μας. Ολόκληρη η Μικρασία, που το 26% του πληθυσμού της ήταν Έλληνες. Μια Μικρασία που έζησε, ζει και θα ζει. Μια εστία Ελληνισμού, Χριστιανισμού και Παιδείας απ’ τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα: Όμηρος, Ηρόδοτος, Θαλής, Κόντογλου, Μέγας, Κοντής, Βενέζης, Αμβρόσιος Μοσχονησίων, Γρηγόριος Κυδωνιών, Χρυσόστομος Σμύρνης. Μια Μικρασία διάσπαρτη από μνημεία με ελληνικές επιγραφές. Μια Μικρασία που σε κάθε βήμα συναντάς εστίες Χριστιανισμού. Μεγαλόπρεπες εκκλησίες, άλλες ερειπωμένες, όπως του Αγίου Αντύπα στην Πέργαμο, του Αγίου Νικολάου στα Μύρα ή του Ταξιάρχη στα Μοσχονήσια, κι άλλες που αντιστέκονται ακόμα στη φθορά του χρόνου, όπως του Αγίου Γεωργίου, του Ταξιάρχη και του Αγίου Δημητρίου στο Αϊβαλί.
Τα περισσότερα παιδιά στην εποχή μου μεγάλωναν με τα παραμύθια των γιαγιάδων τους. Εγώ μεγάλωσα με τα παραμύθια της Μικρασίας. Η γιαγιά κι η μητέρα μου, πολλές φορές κι ο πατέρας μου, μου μιλούσαν για τον τόπο τους που με τόση αγωνία εγκατέλειψαν... Οι διηγήσεις τους τόσο ζωντανές, που έχουν γραφεί με κάθε λεπτομέρεια στη μνήμη μου. Γνώρισα από πολύ μικρή το σπίτι, το εξοχικό, τα κτήματα, το εργοστάσιο του παππού, τα μαγαζιά των θείων μου, τα ξακουστά κέντρα της εποχής, τις εκδρομές στα νησάκια, τα πανηγύρια! Κάθε μέρα και μια ανάμνηση! Τα είχα ακούσει τόσες φορές και με τόσες λεπτομέρειες, που όταν το 1989 κατάφερα τη μητέρα μου να επισκεφθούμε αυθημερόν - αυτό ήταν συμφωνία - τον τόπο τους τα αναγνώρισα όλα, λες και ήξερα χρόνια τα μέρη που άλλοι έζησαν, σαν να τα είχα ζήσει εγώ. Το διόροφο σπίτι πλάι στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το εργοστάσιο του παππού, το εξοχικό στο Φάληρο... Ένιωσα τόσο παράξενα! Κι η μητέρα μου τόσο χαμένη, που λες πως δεν πίστευε πως ξαναπατούσε χωρίς φόβο - ας πούμε - τα χώματα του τόπου της. Τα μάτια της κοίταζαν το σπίτι που έζησε τα παιδικά της χρόνια, την εκκλησία που βαπτίστηκε, τα καλντερίμια που περπάτησε ανέμελα, μα και με αγωνία όταν για πάντα έφευγε, κι είχαν μεγαλώσει τόσο, θαρρείς για να χωρέσουν μέσα σε μια μέρα όλα όσα τόσα χρόνια - 57 - λαχταρούσαν να ξαναδούν και που τώρα ήταν μπροστά τους. Αν κάποιος έτυχε να ζήσει αυτή την εμπειρία που έζησα σ’ αυτό το ταξίδι - προσκύνημα - με τη μητέρα μου, θα μπορέσει να καταλάβει.
Πριν λίγο καιρό διαβαίνοντας ένα σοκάκι στο Αϊβαλί, στάθηκα μπροστά σ’ ένα κλειστό σπίτι. Ήταν ακατοίκητο. Η πόρτα μερακλίδικα φτιαγμένη με μπρούτζινο ρόπτρο. Στα σκαλοπάτια μια γάτα κοιμόταν μακάρια στη λιακάδα. Το φωτογράφισα και θυμήθηκα τους στίχους: “Το σπίτι που γεννήθηκα, στοιχειό ’ναι που με καρτερεί”. Κάπως έτσι καρτερώντας το 1999 τέλειωσε το παραμύθι μιας ζωής της Μικρασιάτισσας μάνας μου. Λίγο πριν ξεψυχίσει, μου λέει: “Άννα, θέλω να ’ρθει ο Παναγιώτης”, ο αδελφός μου, “να με πάει στο σπίτι μας, στον τόπο μας”.
----------------
* Η Αν. Χατζέλλη-Τσακιράκη είναι συνταξιούχος δασκάλα
http://www.youtube.com/watch?v=FhP9eJBQqP4
===============================================
-
silver
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3145
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
- Επικοινωνία:
===============================================
Επιστολή προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο *
του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης
«Αγαπητέ φίλε και αδελφέ κ. Ελευθέριε Βενιζέλε. Επέστη η μεγάλη στιγμή της μεγάλης εκ μέρους Σας χειρονομίας. Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το Ελληνικόν Κράτος, αλλά και σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει πλέον εις τον Άδην, από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και το σώση. Της αφαντάστου ταύτης καταστροφής, βεβαίως αίτιοι είναι οι πολιτικοί και προσωπικοί Σας εχθροί, πλην και Υμείς φέρετε μέγιστον της ευθύνης βάρος, δια δύο πράξεις σας. Πρώτον, διότι απεστείλατε εις Μικράν Ασίαν ως Ύπατον Αρμοστήν ένα τούτ’ αυτό παράφρονα και εγωιστήν, φλύαρον, απερροφημένον εν τω αυτοθαυμασμώ του και καταφρονούντα και υβρίζοντα και δέροντα και εξορίζοντα και φυλακίζοντα όλα τα υγιή και σώφρονα στοιχεία του τόπου, διότι εν τω φρενοκομείω του βεβαίως δεν είχον τόπον, και εις το τέλος αποδώσαντα αυτούς τους αγλαούς καρπούς της τελείας του Μικρασιατικού λαού καταστροφής, τους οποίους νυν θερίζομεν. Και δεύτερον, διότι πριν αποπερατώσητε το έργον Σας και θέσητε την κορωνίδα και το επιστέγασμα επί του ανεγερθέντος αφαντάστως ωραίου και μεγαλοπρεπούς δημιουργήματός Σας, της καταθέσεως των θεμελίων της περικλεεστάτης ποτέ Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας, είχατε την ατυχή και ένοχον έμπευσιν να διατάξητε εκλογάς κατ’ αυτάς ακριβώς τας παραμονάς της εισόδου σας εις Κωνσταντινούπολιν και της καταλήψεως αυτής υπό του Ελληνικού Στρατού προς εκτέλεσιν των όρων της -οίμοι- δια παντός καταστραφείσης Συνθήκης των Σεβρών».
Σμύρνη, 21 Αυγούστου 1922
----------------
* Διαδικτυακός τόπος Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία
http://www.youtube.com/watch?v=gjjRw1WSWdY
===============================================
Επιστολή προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο *
του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης
«Αγαπητέ φίλε και αδελφέ κ. Ελευθέριε Βενιζέλε. Επέστη η μεγάλη στιγμή της μεγάλης εκ μέρους Σας χειρονομίας. Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το Ελληνικόν Κράτος, αλλά και σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει πλέον εις τον Άδην, από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και το σώση. Της αφαντάστου ταύτης καταστροφής, βεβαίως αίτιοι είναι οι πολιτικοί και προσωπικοί Σας εχθροί, πλην και Υμείς φέρετε μέγιστον της ευθύνης βάρος, δια δύο πράξεις σας. Πρώτον, διότι απεστείλατε εις Μικράν Ασίαν ως Ύπατον Αρμοστήν ένα τούτ’ αυτό παράφρονα και εγωιστήν, φλύαρον, απερροφημένον εν τω αυτοθαυμασμώ του και καταφρονούντα και υβρίζοντα και δέροντα και εξορίζοντα και φυλακίζοντα όλα τα υγιή και σώφρονα στοιχεία του τόπου, διότι εν τω φρενοκομείω του βεβαίως δεν είχον τόπον, και εις το τέλος αποδώσαντα αυτούς τους αγλαούς καρπούς της τελείας του Μικρασιατικού λαού καταστροφής, τους οποίους νυν θερίζομεν. Και δεύτερον, διότι πριν αποπερατώσητε το έργον Σας και θέσητε την κορωνίδα και το επιστέγασμα επί του ανεγερθέντος αφαντάστως ωραίου και μεγαλοπρεπούς δημιουργήματός Σας, της καταθέσεως των θεμελίων της περικλεεστάτης ποτέ Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας, είχατε την ατυχή και ένοχον έμπευσιν να διατάξητε εκλογάς κατ’ αυτάς ακριβώς τας παραμονάς της εισόδου σας εις Κωνσταντινούπολιν και της καταλήψεως αυτής υπό του Ελληνικού Στρατού προς εκτέλεσιν των όρων της -οίμοι- δια παντός καταστραφείσης Συνθήκης των Σεβρών».
Σμύρνη, 21 Αυγούστου 1922
----------------
* Διαδικτυακός τόπος Σύγχρονη Ευρωπαϊκή και Ελληνική Ιστορία
http://www.youtube.com/watch?v=gjjRw1WSWdY
===============================================
-
silver
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3145
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
- Επικοινωνία:
===============================================
Η Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού
από το Τουρκικό Κράτος
Του κ. Κων/τίνου Β. Χιώλου
Διδάκτορος Νομικής – Προέδρου
Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων
Η Μικρά Ασία, υπήρξε κοιτίδα πολλών αρχαίων λαών και πολιτισμών, ενώ έντονη ήταν σ’ αυτήν και η Ελληνική παρουσία ήδη από την Μυκηναϊκή εποχή.
Ειδικότερα, στα προς το Αιγαίο παράλια της Μικράς Ασίας, εγκαταστάθηκαν ενωρίτατα διάφορα Ελληνικά φύλα (Αιολικά, Ιωνικά, Δωρικά), τα οποία ίδρυσαν σημαντικώτατες αποικίες, οι οποίες απέκτησαν μεγάλη ακμή κατά τους ιστορικούς χρόνους και συνέβαλαν στην ολοκλήρωση του Ελληνικού Πολιτισμού. Σπουδαιότερες από αυτές τις αποικίες, υπήρξαν η Μίλητος, η Φώκαια, η Εφεσος, η Σμύρνη, η Μαγνησία, η Αλικαρνασός και άλλες.
Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός ήταν γεωγραφικά διάσπαρτος σε όλο το μήκος και το πλάτος της Ανατολίας. Η παρουσία του Ελληνικού στοιχείου ήταν ιδιαίτερα έντονη στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη, ένα από τα σπουδαιότερα εμπορικά και πολιτιστικά κέντρα της Μεσογείου κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος. Για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό η Σμύρνη αποτελούσε οικονομικό, πολιτιστικό και εθνικό κέντρο, ιδιαίτερα για τους τουρκόφωνους Ελληνορθοδόξους της ενδοχώρας. Γενικά, ο Μικρασιατικός Ελληνισμός δύναται να διαχωρισθή σε τέσσερις βασικές ομάδες: 1) Της Ιωνίας, 2) της Προποντίδος, 3) της Καππαδοκίας και 4) του Πόντου.
Η Μικρασιατική Εκστρατεία (Μάϊος 1919 – Σεπτέμβριος 1922), ήταν η μεγαλύτερη εκστρατεία την οποία επιχείρησε ο Ελληνικός Στρατός από τους χρόνους της απελευθερώσεως της Ελλάδος.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, είναι η μεγαλύτερη εθνική συμφορά στην ιστορία του νεωτέρου Ελληνισμού. Την μεγάλη αυτή συμφορά συνθέτουν, εκτός των άλλων, η κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, η πυρπόληση από τους Τούρκους της Σμύρνης, όπου είχαν συρρεύσει και πολλοί Ελληνες από τις γειτονικές περιοχές, και οι σφαγές, λεηλασίες και άλλες φρικαλεότητες εις βάρος των Ελλήνων και των Αρμενίων χριστιανών, στη Σμύρνη και στις πόλεις και τα χωρία που ανακαταλαμβάνονταν από τον τουρκικό στρατό, οι μαρτυρικές πορείες των αιχμαλώτων και των ομήρων προς το εσωτερικό της Ανατολής, η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και Αρμενίων και η εκδίωξη των υπολοίπων από τις πατρογονικές εστίες τους, χωρίς τις περιουσίες τους, από το Μικρασιατικό έδαφος και προ πάντων το κυριολεκτικό ξερίζωμα του Ελληνισμού από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη.
Ηδη, προ της καταρρεύσεως του Μικρασιατικού Μετώπου, τον Αύγουστο του 1922, σε πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας οι Ελληνικοί πληθυσμοί υπέστησαν παντοειδείς διώξεις από τους Τούρκους και ως εκ τούτου είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις πόλεις και τα χωρία τους.
Στη Σμύρνη, η κατάσταση χειροτέρευσε απότομα, όταν στις 15 Αυγούστου 1922 – δύο ημέρες μετά την τουρκική επίθεση – μία ανακοίνωση γνωστοποιούσε την εκκένωση από τον Ελληνικό Στρατό του Αφιόν Καραχισάρ. Η 25η Αυγούστου ήταν η τελευταία ημέρα της παρουσίας των Ελληνικών Αρχών στη Σμύρνη. Η πυρπόληση της Σμύρνης έγινε την Τετάρτη 31 Αυγούστου 1922.
Όπως γράφει ο Χρ. Αγγελομάτης, «οι δρόμοι της Σμύρνης, ήσαν μαύροι από τους κατερχομένους από το εσωτερικόν πολίτας και στρατιώτας και όλοι έσπευδον προς την προκυμαίαν, με την ιδέαν ότι θα εύρισκον εκεί τα πλοία της σωτηρίας των». Αλλόφρονες οι Ελληνες συνωστίζοντο στην προκυμαία της Σμύρνης, κι’ ενώ πίσω τους μαίνεται η φωτιά, προσπαθούν να επιβιβασθούν σε οποιοδήποτε μέσο, προκειμένου να απομακρυνθούν έγκαιρα.
Οι σκηνές του πανικού που εκτυλίχθηκαν, στοίχησαν τη ζωή σε εκατοντάδες που πνίγηκαν μόλις 50 μέτρα από τη στεριά, κάτω από τα αδιάφορα μάτια των πληρωμάτων των συμμαχικών πλοίων. Οσοι Ελληνες συνελήφθησαν στην προκυμαία της Σμύρνης, εστάλησαν από τους Τούρκους στα ενδότερα και ελάχιστοι από αυτούς επιβίωσαν.
Το τελευταίο πλοίο που εγκατέλειψε τη Σμύρνη ήταν το ``ΕΛΛΗ’’, ενώ το πλήθος απελπισμένο στην προκυμαία έβλεπε να εγκαταλείπεται κυριολεκτικά πλέον στην τύχη του και να επαφίεται στην καλή διάθεση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Πολλοί ξένοι και Ελληνες, αυτόπτες μάρτυρες, περιγράφουν τις φρικώδεις στιγμές των ημερών της πυρπολήσεως της Σμύρνης. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, ότι ο εμπρησμός αυτής ήταν προμελετημένος και καλώς οργανωμένος, καθόσον τούρκοι στρατιώτες μετέφεραν δοχεία με βενζίνη και πετρέλαιο ή έρριχναν εμπρηστικές βόμβες.
Ως προς την σκοπιμότητα του εμπρησμού της Σμύρνης από τους Τούρκους, αναφερόμεθα στον Αμερικανό Πρόξενο της Σμύρνης Τζώρτζ Χόρτον, ο οποίος γράφει επ’ αυτού σχετικώς: ``Ο συστηματικός εμπρησμός της Σμύρνης έγινε από τους στρατιώτας του Μουσταφά Κεμάλ με τον σκοπό να εξολοθρευθούν οι χριστιανοί της Μικράς Ασίας και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πια στην Πατρίδα τους. Βέβαιο είναι ακόμη, ότι εκτός από την φωτιά είχαν προσχεδιασθεί και οι σφαγές και οι λεηλασίες. Χιλιάδες υποφέρουν και αποθνήσκουν εις την Σμύρνην. Η κατάσταση αυτών των ανθρώπων υπερβαίνει πάσαν περιγραφήν. Δεν ενθυμούμαι επεισόδιον εις την ιστορίαν παρομοίων ανθρωπίνων συμφορών. Εχοντες οπίσω των τα καιόμενα σπίτια των, οι άνθρωποι αυτοί μένουν επί ώρας και ημέρας εις την προκυμαίαν της Σμύρνης – γυναίκες, άνδρες και παιδιά – κραυγάζοντες και εκλιπαρούντες πλοία για να φύγουν…’’.
Η καταστροφή της Σμύρνης, της πρωτευούσης του Μικρασιατικού Ελληνισμού, εσήμανε το τέλος της Ελληνικής παραδόσεως και της συνεχούς Ελληνικής παρουσίας τριών χιλιετιών εις την Μικράν Ασίαν.
Η εκδίωξη του Ελληνικού στοιχείου της Ιωνίας, απετέλεσε έναν ιστορικό βιασμό, καθ’ όσον απέκοψε την Δυτική Μικρά Ασία από τον ενιαίο ιστορικώς, Ελληνοχριστιανικό Αιγαιοπελαγίτικο χώρο.
Ο Ελληνικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας, ο οποίος είχε παγκοσμίου σημασίας αποστολή επί τρεις και πλέον χιλιετίες, προσφυγών στο Ελληνικό Κράτος, εγκατεστάθη σε πολλά διαμερίσματα αυτού, σε πολλούς δε οικισμούς εδόθησαν Μικρασιατικά ονόματα, όπως Νέα Φιλαδέλφεια, Νέα Ιωνία, Νέα Σμύρνη κ.α.
Το Εθνος μας, εδέχθη τους διωγμένους Μικρασιάτες αδελφούς μας και οργάνωσε την μεταφορά, περίθαλψη και την αποκατάστασή του.
Επιλέγοντες, θα πρέπει να τονίσουμε με την δέουσα έμφαση, ότι η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος, η οποία με τον Ν. 2645 της 9/13-10-1998 (ΦΕΚ Α~ 234), που εψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, καθιερώθη να εορτάζεται την 14η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης αυτών, υπήρξε μία από τις τραγικώτερες συμφορές της Ιστορίας της Φυλής μας.
Το αδίκημα της Γενοκτονίας, δεν είναι νέον. Είναι κατάλοιπον της πρωτογόνου βαρβαρότητος και του αδυσωπήτου του πολέμου, αποβλέποντας στην εξόντωση του αντιπάλου.
Η ολοκληρωτική εξαφάνιση της Καρχηδόνος και των κατοίκων αυτής, η σφαγή της Νυκτός του Αγίου Βαρθολομαίου, η Γενοκτονία των Αρμενίων του 1915 και η συστηματική εξόντωση έξι περίπου εκατομμυρίων Εβραίων υπό του Χίτλερ, είναι μερικά άλλα χαρακτηριστικά γεγονότα Γενοκτονίας.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, είχε ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, την πλήρη από του πατρίου εδάφους εκρίζωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Διότι και οι διασωθέντες από τις σφαγές, τις διώξεις και τις αγριότητες, εγκατέλειψαν τις εστίες τους δυνάμει των περί ανταλλαγής των πληθυσμών διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, με την οποία ετερματίσθη η εμπόλεμος κατάσταση μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, γράφει ο Ακαδημαϊκός Διονύσιος Ζακυθινός, ``υπήρξεν η τελευταία φάσις του υπερποντίου Ελληνισμού. Υπό τα ερείπιά της ετάφησαν αι Ιωνικαί και Ποντιακαί αποικίαι, αι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το μέγα εκπολιτιστικόν έργο του Βυζαντίου, η θαυμασία αντίστασις και το αφανές κατόρθωμα των Ελλήνων της Τουρκοκρατίας. Τα κύματα του Αιγαίου έρριξαν επί των ακτών και των νήσων της Ελλάδος τα ελεεινά λείψανα του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Και αντήχησαν οι αιγιαλοί και τα βουνά από τον γόον των σπαρασσομένων ανθρώπων. Ποίος κάλαμος θα περιγράψη την άφατον τραγωδίαν;’’.
Η νομοθετική καθιέρωση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο της 14ης Σεπτεμβρίο
υ, ως Ημέρας Μνήμης για την Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού και για τις αλησμόνητες Πατρίδες της Μικράς Ασίας, καθώς και η προώθηση της διεθνούς αναγνωρίσεώς της, αποτελεί για όλους εμάς χρέος τιμής.
Μνήμονες, όθεν, του υπέρτατου αυτού εθνικού μας χρέους, ας μην παραδώσουμε στη λήθη του χρόνου τον αφανισμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού, αλλά να διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα των Ελληνοχριστιανικών μας παραδόσεων και ιδανικών που μας κληροδότησαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας, τις οποίες και να μεταλαμπαδεύσουμε περαιτέρω στις επερχόμενες γενεές, έχοντες πάντοτε προ οφθαλμών το του ποιητού:
``Μην λησμονείς πως Ελληνα σ’ έχει γεννήσει η φύση
και μέσα σου λάμπει αδάμαστη του Γένους σου η ψυχή!’’.
http://www.youtube.com/watch?v=7Zcv3MLB ... re=related
===============================================
Η Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού
από το Τουρκικό Κράτος
Του κ. Κων/τίνου Β. Χιώλου
Διδάκτορος Νομικής – Προέδρου
Εθνικής Ενώσεως Βορείων Ελλήνων
Η Μικρά Ασία, υπήρξε κοιτίδα πολλών αρχαίων λαών και πολιτισμών, ενώ έντονη ήταν σ’ αυτήν και η Ελληνική παρουσία ήδη από την Μυκηναϊκή εποχή.
Ειδικότερα, στα προς το Αιγαίο παράλια της Μικράς Ασίας, εγκαταστάθηκαν ενωρίτατα διάφορα Ελληνικά φύλα (Αιολικά, Ιωνικά, Δωρικά), τα οποία ίδρυσαν σημαντικώτατες αποικίες, οι οποίες απέκτησαν μεγάλη ακμή κατά τους ιστορικούς χρόνους και συνέβαλαν στην ολοκλήρωση του Ελληνικού Πολιτισμού. Σπουδαιότερες από αυτές τις αποικίες, υπήρξαν η Μίλητος, η Φώκαια, η Εφεσος, η Σμύρνη, η Μαγνησία, η Αλικαρνασός και άλλες.
Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός ήταν γεωγραφικά διάσπαρτος σε όλο το μήκος και το πλάτος της Ανατολίας. Η παρουσία του Ελληνικού στοιχείου ήταν ιδιαίτερα έντονη στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη, ένα από τα σπουδαιότερα εμπορικά και πολιτιστικά κέντρα της Μεσογείου κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνος. Για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό η Σμύρνη αποτελούσε οικονομικό, πολιτιστικό και εθνικό κέντρο, ιδιαίτερα για τους τουρκόφωνους Ελληνορθοδόξους της ενδοχώρας. Γενικά, ο Μικρασιατικός Ελληνισμός δύναται να διαχωρισθή σε τέσσερις βασικές ομάδες: 1) Της Ιωνίας, 2) της Προποντίδος, 3) της Καππαδοκίας και 4) του Πόντου.
Η Μικρασιατική Εκστρατεία (Μάϊος 1919 – Σεπτέμβριος 1922), ήταν η μεγαλύτερη εκστρατεία την οποία επιχείρησε ο Ελληνικός Στρατός από τους χρόνους της απελευθερώσεως της Ελλάδος.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, είναι η μεγαλύτερη εθνική συμφορά στην ιστορία του νεωτέρου Ελληνισμού. Την μεγάλη αυτή συμφορά συνθέτουν, εκτός των άλλων, η κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου, η πυρπόληση από τους Τούρκους της Σμύρνης, όπου είχαν συρρεύσει και πολλοί Ελληνες από τις γειτονικές περιοχές, και οι σφαγές, λεηλασίες και άλλες φρικαλεότητες εις βάρος των Ελλήνων και των Αρμενίων χριστιανών, στη Σμύρνη και στις πόλεις και τα χωρία που ανακαταλαμβάνονταν από τον τουρκικό στρατό, οι μαρτυρικές πορείες των αιχμαλώτων και των ομήρων προς το εσωτερικό της Ανατολής, η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων και Αρμενίων και η εκδίωξη των υπολοίπων από τις πατρογονικές εστίες τους, χωρίς τις περιουσίες τους, από το Μικρασιατικό έδαφος και προ πάντων το κυριολεκτικό ξερίζωμα του Ελληνισμού από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη.
Ηδη, προ της καταρρεύσεως του Μικρασιατικού Μετώπου, τον Αύγουστο του 1922, σε πολλές περιοχές της Μικράς Ασίας οι Ελληνικοί πληθυσμοί υπέστησαν παντοειδείς διώξεις από τους Τούρκους και ως εκ τούτου είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν τις πόλεις και τα χωρία τους.
Στη Σμύρνη, η κατάσταση χειροτέρευσε απότομα, όταν στις 15 Αυγούστου 1922 – δύο ημέρες μετά την τουρκική επίθεση – μία ανακοίνωση γνωστοποιούσε την εκκένωση από τον Ελληνικό Στρατό του Αφιόν Καραχισάρ. Η 25η Αυγούστου ήταν η τελευταία ημέρα της παρουσίας των Ελληνικών Αρχών στη Σμύρνη. Η πυρπόληση της Σμύρνης έγινε την Τετάρτη 31 Αυγούστου 1922.
Όπως γράφει ο Χρ. Αγγελομάτης, «οι δρόμοι της Σμύρνης, ήσαν μαύροι από τους κατερχομένους από το εσωτερικόν πολίτας και στρατιώτας και όλοι έσπευδον προς την προκυμαίαν, με την ιδέαν ότι θα εύρισκον εκεί τα πλοία της σωτηρίας των». Αλλόφρονες οι Ελληνες συνωστίζοντο στην προκυμαία της Σμύρνης, κι’ ενώ πίσω τους μαίνεται η φωτιά, προσπαθούν να επιβιβασθούν σε οποιοδήποτε μέσο, προκειμένου να απομακρυνθούν έγκαιρα.
Οι σκηνές του πανικού που εκτυλίχθηκαν, στοίχησαν τη ζωή σε εκατοντάδες που πνίγηκαν μόλις 50 μέτρα από τη στεριά, κάτω από τα αδιάφορα μάτια των πληρωμάτων των συμμαχικών πλοίων. Οσοι Ελληνες συνελήφθησαν στην προκυμαία της Σμύρνης, εστάλησαν από τους Τούρκους στα ενδότερα και ελάχιστοι από αυτούς επιβίωσαν.
Το τελευταίο πλοίο που εγκατέλειψε τη Σμύρνη ήταν το ``ΕΛΛΗ’’, ενώ το πλήθος απελπισμένο στην προκυμαία έβλεπε να εγκαταλείπεται κυριολεκτικά πλέον στην τύχη του και να επαφίεται στην καλή διάθεση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Πολλοί ξένοι και Ελληνες, αυτόπτες μάρτυρες, περιγράφουν τις φρικώδεις στιγμές των ημερών της πυρπολήσεως της Σμύρνης. Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, ότι ο εμπρησμός αυτής ήταν προμελετημένος και καλώς οργανωμένος, καθόσον τούρκοι στρατιώτες μετέφεραν δοχεία με βενζίνη και πετρέλαιο ή έρριχναν εμπρηστικές βόμβες.
Ως προς την σκοπιμότητα του εμπρησμού της Σμύρνης από τους Τούρκους, αναφερόμεθα στον Αμερικανό Πρόξενο της Σμύρνης Τζώρτζ Χόρτον, ο οποίος γράφει επ’ αυτού σχετικώς: ``Ο συστηματικός εμπρησμός της Σμύρνης έγινε από τους στρατιώτας του Μουσταφά Κεμάλ με τον σκοπό να εξολοθρευθούν οι χριστιανοί της Μικράς Ασίας και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ πια στην Πατρίδα τους. Βέβαιο είναι ακόμη, ότι εκτός από την φωτιά είχαν προσχεδιασθεί και οι σφαγές και οι λεηλασίες. Χιλιάδες υποφέρουν και αποθνήσκουν εις την Σμύρνην. Η κατάσταση αυτών των ανθρώπων υπερβαίνει πάσαν περιγραφήν. Δεν ενθυμούμαι επεισόδιον εις την ιστορίαν παρομοίων ανθρωπίνων συμφορών. Εχοντες οπίσω των τα καιόμενα σπίτια των, οι άνθρωποι αυτοί μένουν επί ώρας και ημέρας εις την προκυμαίαν της Σμύρνης – γυναίκες, άνδρες και παιδιά – κραυγάζοντες και εκλιπαρούντες πλοία για να φύγουν…’’.
Η καταστροφή της Σμύρνης, της πρωτευούσης του Μικρασιατικού Ελληνισμού, εσήμανε το τέλος της Ελληνικής παραδόσεως και της συνεχούς Ελληνικής παρουσίας τριών χιλιετιών εις την Μικράν Ασίαν.
Η εκδίωξη του Ελληνικού στοιχείου της Ιωνίας, απετέλεσε έναν ιστορικό βιασμό, καθ’ όσον απέκοψε την Δυτική Μικρά Ασία από τον ενιαίο ιστορικώς, Ελληνοχριστιανικό Αιγαιοπελαγίτικο χώρο.
Ο Ελληνικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας, ο οποίος είχε παγκοσμίου σημασίας αποστολή επί τρεις και πλέον χιλιετίες, προσφυγών στο Ελληνικό Κράτος, εγκατεστάθη σε πολλά διαμερίσματα αυτού, σε πολλούς δε οικισμούς εδόθησαν Μικρασιατικά ονόματα, όπως Νέα Φιλαδέλφεια, Νέα Ιωνία, Νέα Σμύρνη κ.α.
Το Εθνος μας, εδέχθη τους διωγμένους Μικρασιάτες αδελφούς μας και οργάνωσε την μεταφορά, περίθαλψη και την αποκατάστασή του.
Επιλέγοντες, θα πρέπει να τονίσουμε με την δέουσα έμφαση, ότι η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος, η οποία με τον Ν. 2645 της 9/13-10-1998 (ΦΕΚ Α~ 234), που εψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, καθιερώθη να εορτάζεται την 14η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, ως Ημέρα Εθνικής Μνήμης αυτών, υπήρξε μία από τις τραγικώτερες συμφορές της Ιστορίας της Φυλής μας.
Το αδίκημα της Γενοκτονίας, δεν είναι νέον. Είναι κατάλοιπον της πρωτογόνου βαρβαρότητος και του αδυσωπήτου του πολέμου, αποβλέποντας στην εξόντωση του αντιπάλου.
Η ολοκληρωτική εξαφάνιση της Καρχηδόνος και των κατοίκων αυτής, η σφαγή της Νυκτός του Αγίου Βαρθολομαίου, η Γενοκτονία των Αρμενίων του 1915 και η συστηματική εξόντωση έξι περίπου εκατομμυρίων Εβραίων υπό του Χίτλερ, είναι μερικά άλλα χαρακτηριστικά γεγονότα Γενοκτονίας.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, είχε ως αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, την πλήρη από του πατρίου εδάφους εκρίζωση του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Διότι και οι διασωθέντες από τις σφαγές, τις διώξεις και τις αγριότητες, εγκατέλειψαν τις εστίες τους δυνάμει των περί ανταλλαγής των πληθυσμών διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, με την οποία ετερματίσθη η εμπόλεμος κατάσταση μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, γράφει ο Ακαδημαϊκός Διονύσιος Ζακυθινός, ``υπήρξεν η τελευταία φάσις του υπερποντίου Ελληνισμού. Υπό τα ερείπιά της ετάφησαν αι Ιωνικαί και Ποντιακαί αποικίαι, αι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το μέγα εκπολιτιστικόν έργο του Βυζαντίου, η θαυμασία αντίστασις και το αφανές κατόρθωμα των Ελλήνων της Τουρκοκρατίας. Τα κύματα του Αιγαίου έρριξαν επί των ακτών και των νήσων της Ελλάδος τα ελεεινά λείψανα του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Και αντήχησαν οι αιγιαλοί και τα βουνά από τον γόον των σπαρασσομένων ανθρώπων. Ποίος κάλαμος θα περιγράψη την άφατον τραγωδίαν;’’.
Η νομοθετική καθιέρωση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο της 14ης Σεπτεμβρίο
υ, ως Ημέρας Μνήμης για την Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού και για τις αλησμόνητες Πατρίδες της Μικράς Ασίας, καθώς και η προώθηση της διεθνούς αναγνωρίσεώς της, αποτελεί για όλους εμάς χρέος τιμής.
Μνήμονες, όθεν, του υπέρτατου αυτού εθνικού μας χρέους, ας μην παραδώσουμε στη λήθη του χρόνου τον αφανισμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού, αλλά να διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα των Ελληνοχριστιανικών μας παραδόσεων και ιδανικών που μας κληροδότησαν οι ένδοξοι πρόγονοί μας, τις οποίες και να μεταλαμπαδεύσουμε περαιτέρω στις επερχόμενες γενεές, έχοντες πάντοτε προ οφθαλμών το του ποιητού:
``Μην λησμονείς πως Ελληνα σ’ έχει γεννήσει η φύση
και μέσα σου λάμπει αδάμαστη του Γένους σου η ψυχή!’’.
http://www.youtube.com/watch?v=7Zcv3MLB ... re=related
===============================================
-
silver
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3145
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
- Επικοινωνία:
===============================================
Επίσημη αναγνώριση από τις ΗΠΑ
της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας
Επίσημη διακήρυξη από τον κυβερνήτη της Ν. Υόρκης
George Pataki
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης ογδόντα χρόνων από την καταστροφή της Μικράς Ασίας, ο κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης Γιώργος Ε. Πατάκης συνέταξε σχετική διακήρυξη, η οποία παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Παρακολούθησης και Μνήμης του Ολοκαυτώματος στην Μ. Ασία την Κυριακή 6 Οκτωβρίου του 2002.
Αναλυτικά στη διακήρυξη αναφέρονται τα παρακάτω:
"ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ"
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι η πολιτεία της Νέας Υόρκης αποτελεί το σπίτι πολλών εθνικών κοινοτήτων, τα μέλη των οποίων ωφελούνται από την Ελευθερία και Δημοκρατία, αρχές πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε το κράτος μας,
ως διεθνής ηγέτης σε πολλούς τομείς βασικών ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων, η πολιτεία της Νέας Υόρκης έχει ένα πρωτεύοντα ρόλο στο να αναγνωρίζει γεγονότα της Ιστορίας -πολλά από τα οποία είναι τραγικά και προσβλητικά- που εντούτοις δίνουν χρήσιμα μαθήματα από τα οποία ωφελείται η ευρύτερη κοινωνία. Τέτοια γεγονότα είναι η καταστροφή της Σμύρνης και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, τραγωδίες που οδήγησαν στην αφαίρεση της ζωής εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο,
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι,
οι Έλληνες αυτοί, πρόγονοι των οποίων ζούσαν σε κοινότητες εκεί που σήμερα υπάρχει η βόρεια Τουρκία, κοντά στην Μαύρη Θάλασσα για τρεις χιλιάδες χρόνια, εκτοπίστηκαν από τις Τουρκικές αρχές και εκδιώχθηκαν από την γη των προγόνων τους μαζί με Αρμένιους και Σύρους, από το 1915 έως το 1923 Έλληνες της Μ. Ασίας υπέστησαν απερίγραπτη βαρβαρότητα από την Τουρκική κυβέρνηση η οποία επιδόθηκε σε μια συστηματική εκστρατεία εκδίωξης των, κατέστρεψαν πόλεις και χωριά, και σφαγιάσανε εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στις περιοχές όπου οι Έλληνες υπερτερούσαν πληθυσμιακά, όπως στην Μαύρη Θάλασσα, στον Πόντο και στις περιοχές γύρω από την Σμύρνη, όσοι επέζησαν, εκδιώχθηκαν από την Τουρκία και σήμερα αυτοί και οι απόγονοί τους ζουν σε όλα τα μέρη της Ελληνικής διασποράς,
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι,
το 1922 στην Σμύρνη, την μεγαλύτερη πόλη στην Μ. Ασία γνωστή ως "το κόσμημα της Μεσογείου", μια κοσμοπολίτικη μητρόπολη, που κατοικείτο από μια ελληνική κοινότητα υψηλού μορφωτικού επιπέδου και ανθούσα εμπορική μέση-τάξη, ερημώθηκε και κάηκε ενώ οι κάτοικοί της σφαγιάστηκαν από τις Τουρκικές δυνάμεις, η αποβάθρα της Σμύρνης έγινε η σκηνή της τελικής απόγνωσης καθώς οι φωτιές που πλησίαζαν ανάγκασαν πολλές χιλιάδες Ελλήνων να προτιμήσουν ένα πήδημα θανάτου αντί να αποτεφρωθούν από τις φωτιές, ο George Horton πρόξενος του Προξενείου των ΗΠΑ στην Σμύρνη
την περίοδο της καταστροφής έγραφε κατά λέξη: "... η καταστροφή της Σμύρνης έγινε το 1922, και καμία βαρβαρότητα που προκλήθηκε ποτέ από την Τουρκική φυλή καθ' όλη την περίοδο της αιμοσταγούς ιστορίας της δεν χαρακτηρίστηκε από μεγαλύτερη βιαιότητα και λεηλασία, αλλά ούτε ποτέ υπήρξε περισσότερο αποτελεσματική στην δημιουργία ενός απάνθρωπου βασανισμού πάνω σε άμαχο και απροστάτευτο πληθυσμό, ήταν ένα άριστα σατανικά σχεδιασμένο φινάλε μιας τεράστιας απεχθούς τραγωδίας .....",
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι,
όπως πιστεύεται από πολλούς, η αναγνώριση και η συνειδητοποίηση αυτού του επαίσχυντου γεγονότος όχι μόνο θα αποτελέσει παράδειγμα για τις μελλοντικές γενεές αλλά παράλληλα θα βοηθήσει την ανθρωπότητα να αποφύγει την επανάληψη τέτοιων γεγονότων, το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία την στιγμή που η Πολιτείας μας προσπαθεί να εμφυσήσει στην νεολαία ένα καθολικό σεβασμό απέναντι σε άλλους πολιτισμούς, θρησκείες και απόψεις,
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι
είναι σωστό όλα τα άτομα του κόσμου που αγαπούν την Ελευθερία μαζί και οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης να μοιράζονται από κοινού την μνήμη της Μεγάλης Καταστροφής της Μ. Ασίας του 1915-1923 και να ενώνουν τα χέρια μαζί με την Ελληνο-Αμερικανική κοινότητα και τις πολλές θρησκευτικές, κοινωνικές και φιλανθρωπικές οργανώσεις σε μια προσπάθεια να τιμήσουν τις θυσίες και την μνήμη των αξιότιμων προγόνων τους,
Tώρα, εγώ ο George E. Patakis, κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης με την παρούσα ανακηρύττω την 6η Οκτωβρίου του 2002 ως την 80η επέτειο της Μνήμης του πυρπολισμού της Σμύρνης και της εκδίωξης των Ελλήνων από την Μ. Ασία".
http://www.youtube.com/watch?v=OnnABguH ... re=related
===============================================
Επίσημη αναγνώριση από τις ΗΠΑ
της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μ. Ασίας
Επίσημη διακήρυξη από τον κυβερνήτη της Ν. Υόρκης
George Pataki
Με την ευκαιρία συμπλήρωσης ογδόντα χρόνων από την καταστροφή της Μικράς Ασίας, ο κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης Γιώργος Ε. Πατάκης συνέταξε σχετική διακήρυξη, η οποία παρουσιάστηκε στην Επιτροπή Παρακολούθησης και Μνήμης του Ολοκαυτώματος στην Μ. Ασία την Κυριακή 6 Οκτωβρίου του 2002.
Αναλυτικά στη διακήρυξη αναφέρονται τα παρακάτω:
"ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ"
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι η πολιτεία της Νέας Υόρκης αποτελεί το σπίτι πολλών εθνικών κοινοτήτων, τα μέλη των οποίων ωφελούνται από την Ελευθερία και Δημοκρατία, αρχές πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε το κράτος μας,
ως διεθνής ηγέτης σε πολλούς τομείς βασικών ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων, η πολιτεία της Νέας Υόρκης έχει ένα πρωτεύοντα ρόλο στο να αναγνωρίζει γεγονότα της Ιστορίας -πολλά από τα οποία είναι τραγικά και προσβλητικά- που εντούτοις δίνουν χρήσιμα μαθήματα από τα οποία ωφελείται η ευρύτερη κοινωνία. Τέτοια γεγονότα είναι η καταστροφή της Σμύρνης και η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, τραγωδίες που οδήγησαν στην αφαίρεση της ζωής εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο,
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι,
οι Έλληνες αυτοί, πρόγονοι των οποίων ζούσαν σε κοινότητες εκεί που σήμερα υπάρχει η βόρεια Τουρκία, κοντά στην Μαύρη Θάλασσα για τρεις χιλιάδες χρόνια, εκτοπίστηκαν από τις Τουρκικές αρχές και εκδιώχθηκαν από την γη των προγόνων τους μαζί με Αρμένιους και Σύρους, από το 1915 έως το 1923 Έλληνες της Μ. Ασίας υπέστησαν απερίγραπτη βαρβαρότητα από την Τουρκική κυβέρνηση η οποία επιδόθηκε σε μια συστηματική εκστρατεία εκδίωξης των, κατέστρεψαν πόλεις και χωριά, και σφαγιάσανε εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών στις περιοχές όπου οι Έλληνες υπερτερούσαν πληθυσμιακά, όπως στην Μαύρη Θάλασσα, στον Πόντο και στις περιοχές γύρω από την Σμύρνη, όσοι επέζησαν, εκδιώχθηκαν από την Τουρκία και σήμερα αυτοί και οι απόγονοί τους ζουν σε όλα τα μέρη της Ελληνικής διασποράς,
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι,
το 1922 στην Σμύρνη, την μεγαλύτερη πόλη στην Μ. Ασία γνωστή ως "το κόσμημα της Μεσογείου", μια κοσμοπολίτικη μητρόπολη, που κατοικείτο από μια ελληνική κοινότητα υψηλού μορφωτικού επιπέδου και ανθούσα εμπορική μέση-τάξη, ερημώθηκε και κάηκε ενώ οι κάτοικοί της σφαγιάστηκαν από τις Τουρκικές δυνάμεις, η αποβάθρα της Σμύρνης έγινε η σκηνή της τελικής απόγνωσης καθώς οι φωτιές που πλησίαζαν ανάγκασαν πολλές χιλιάδες Ελλήνων να προτιμήσουν ένα πήδημα θανάτου αντί να αποτεφρωθούν από τις φωτιές, ο George Horton πρόξενος του Προξενείου των ΗΠΑ στην Σμύρνη
την περίοδο της καταστροφής έγραφε κατά λέξη: "... η καταστροφή της Σμύρνης έγινε το 1922, και καμία βαρβαρότητα που προκλήθηκε ποτέ από την Τουρκική φυλή καθ' όλη την περίοδο της αιμοσταγούς ιστορίας της δεν χαρακτηρίστηκε από μεγαλύτερη βιαιότητα και λεηλασία, αλλά ούτε ποτέ υπήρξε περισσότερο αποτελεσματική στην δημιουργία ενός απάνθρωπου βασανισμού πάνω σε άμαχο και απροστάτευτο πληθυσμό, ήταν ένα άριστα σατανικά σχεδιασμένο φινάλε μιας τεράστιας απεχθούς τραγωδίας .....",
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι,
όπως πιστεύεται από πολλούς, η αναγνώριση και η συνειδητοποίηση αυτού του επαίσχυντου γεγονότος όχι μόνο θα αποτελέσει παράδειγμα για τις μελλοντικές γενεές αλλά παράλληλα θα βοηθήσει την ανθρωπότητα να αποφύγει την επανάληψη τέτοιων γεγονότων, το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία την στιγμή που η Πολιτείας μας προσπαθεί να εμφυσήσει στην νεολαία ένα καθολικό σεβασμό απέναντι σε άλλους πολιτισμούς, θρησκείες και απόψεις,
και,
- Λαμβάνοντας υπόψη ότι
είναι σωστό όλα τα άτομα του κόσμου που αγαπούν την Ελευθερία μαζί και οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης να μοιράζονται από κοινού την μνήμη της Μεγάλης Καταστροφής της Μ. Ασίας του 1915-1923 και να ενώνουν τα χέρια μαζί με την Ελληνο-Αμερικανική κοινότητα και τις πολλές θρησκευτικές, κοινωνικές και φιλανθρωπικές οργανώσεις σε μια προσπάθεια να τιμήσουν τις θυσίες και την μνήμη των αξιότιμων προγόνων τους,
Tώρα, εγώ ο George E. Patakis, κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης με την παρούσα ανακηρύττω την 6η Οκτωβρίου του 2002 ως την 80η επέτειο της Μνήμης του πυρπολισμού της Σμύρνης και της εκδίωξης των Ελλήνων από την Μ. Ασία".
http://www.youtube.com/watch?v=OnnABguH ... re=related
===============================================
-
silver
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3145
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 29, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Κων/νος@Μόντρεαλ-Καναδά.
- Επικοινωνία:
===============================================
Αλύτρωτες Πατρίδες
Η 2α Μαΐου 1919 υπήρξεν, ως γνωστό, μια ξεχωριστή μέρα για τον επί αιώνες αλύτρωτον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, που επωμισμένος το βάρος της πολυκύμαντης ιστορίας της τρισχιλιετούς δημιουργικής παρουσίας του στην ευρύτερη περιοχή της ευλογημένης γης της Ιωνίας είχε κατορθώσει να επιβιώσει σ’ αυτή μετά την Άλωση. Από την αποφράδα εκείνη Τρίτη της 29ης Μαΐου 1453, κατά την οποίαν η επί 10 αιώνες Βασιλεύουσα Πόλη του Βυζαντίου υπέκυψε στις ορδές του Πορθητή Μωάμεθ, η εγκατεστημένη ανατολικά του Αιγαίου Ρωμιοσύνη, παρά τις αντίξοες συνθήκες της σκληρής σκλαβιάς στον αλλογενή και αλλόπιστο δυνάστη, στις οποίες ήταν αναγκασμένη να ζει, κράτησε αλώβητη την εθνική και πνευματική φυσιογνωμία της και άσβεστη τη φλόγα του πόθου για την ελευθερία. Η επανάσταση του 1821 και οι επιτυχίες των αιματηρών αγώνων των Ομογενών της μητροπολιτικής Ελλάδος για απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό αναρρίπιζαν τις ελπίδες της για τον ερχομό και της δικής της λυτρώσεως. Και να τώρα, τον Μάιο του 1919, που οι διεθνείς συγκυρίες και η μεγαλοφυΐα του Ελευθερίου Βενιζέλου επιτρέπουν την πραγμάτωση του κρυφού ονείρου. Με εντολή του Ανωτάτου Συμβουλίου της Διασκέψεως των Παρισίων τα Ελληνικά στρατεύματα αποβιβάζονται στη Σμύρνη και ελευθερώνουν τους Ρωμιούς κατοίκους της και την ενδοχώρα. Το πλήρωμα του χρόνου για την υλοποίηση της μεγάλης Ιδέας της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων φαινόταν να έχει έρθει, όπως έγραφε στο διάγγελμά του προς τους κατοίκους της Σμύρνης ο Κρητικός Εθνάρχης.
Μα το όνειρο δεν είχεν αίσιο πέρας. Κράτησε μόλις ως το 1922 και το διαδέχτηκε η μεγάλη Καταστροφή. Η ευγενής προσπάθεια απελευθερώσεως των πατρογονικών εστιών της Μικρασιατικής γης και προσαρτήσεώς τους στην Ελλάδα κατέληξε τελικά σε παταγώδη αποτυχία και στην πιο μεγάλη εθνική συμφορά των τελευταίων αιώνων. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τότε δύσκολα περιγράφονται. Η θηριωδία των Νεοτούρκων και των τσετών σε όλο της το μεγαλείο! Ίσως αυτό που έγραψεν ο Αμερικανός Πρόξενος στη Σμύρνη Γεώργιος Χόρτον εκφράζει καλύτερα ό,τι συνέβη: “Το πιο ισχυρόν αίσθημα ντροπής, που πήρα μαζί μου φεύγοντας από τη Σμύρνη, ήταν ένα αίσθημα ντροπής που ανήκω στο ανθρώπινο γένος”!
Η Μικρασία στο διάβα των αιώνων υπήρξε χώρος διαπάλης λαών και ποικίλων κατακτητικών επιδρομών, ποτέ άλλοτε, όμως, δεν γνώρισε τέτοια σπονδή αίματος. Στο ένα εκατομμύριο άτομα υπολογίζονται οι αγνοούμενοι. Αυτοί δηλαδή που σφαγιάστηκαν, κρεμάστηκαν, τυφεκίστηκαν, τάφηκαν ζωντανοί ή άφησαν την τελευταία τους πνοή από τις μεθοδευμένες ταλαιπωρίες στα τάγματα εργασίας και τις άλλες μορφές εξοντώσεως. Ενάμισυ εκατομμύριο οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας. Μέσα σε λίγες ημέρες αιώνες πολιτισμού σωριάστηκαν σε ερείπια. Οι Ελληνικές συνοικίες της Σμύρνης έγιναν παρανάλωμα πυρός. Εκκλησιές, εκπαιδευτήρια, ιδρύματα, θέατρα, κινητές και ακίνητες περιουσίες υπέκυψαν στην καταστροφική μανία των επιτιθεμένων. Ακόμη και νεκροταφεία βεβηλώθηκαν και τάφοι ανασκάφθηκαν. Η αίσθηση που επικρατούσε είναι αυτή, που εκφράζει σε επιστολή του της 25ης Αυγούστου 1922 προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο εθνοϊερομάρτυρας Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης: “ Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το Ελληνικόν Κράτος αλλά και σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει εις τον Άδην, από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και σώση”.
Η σημερινή επέτειος είναι μια καλή ευκαιρία συνειδητοποιήσεως της ανάγκης για διδαχή από τα σφάλματα του παρελθόντος. Η έλλειψη εθνικής ομοφροσύνης και ενότητας, οι διχοστασίες και τα πάθη μας οδήγησαν τότε στην καταστροφή. Στον αντίποδά τους βρίσκονται η ομόνοια, η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη, αρετές με τις οποίες ευαρεστείται ο Θεός, οι κοινωνίες μεγαλουργούν και τα μείζονα εθνικά θέματα, όπως το σημερινό της μαρτυρικής Κύπρου μας, αντιμετωπίζονται με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Το γνωρίζομε από την πείρα μας, το βεβαιώνει η τραγωδία του 1922.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΩΝΗ
ΜΟΝΤΡΕΑΛ ΚΑΝΑΔΑ
http://www.youtube.com/watch?v=jpNhG-hu ... re=related
===============================================
Αλύτρωτες Πατρίδες
Η 2α Μαΐου 1919 υπήρξεν, ως γνωστό, μια ξεχωριστή μέρα για τον επί αιώνες αλύτρωτον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, που επωμισμένος το βάρος της πολυκύμαντης ιστορίας της τρισχιλιετούς δημιουργικής παρουσίας του στην ευρύτερη περιοχή της ευλογημένης γης της Ιωνίας είχε κατορθώσει να επιβιώσει σ’ αυτή μετά την Άλωση. Από την αποφράδα εκείνη Τρίτη της 29ης Μαΐου 1453, κατά την οποίαν η επί 10 αιώνες Βασιλεύουσα Πόλη του Βυζαντίου υπέκυψε στις ορδές του Πορθητή Μωάμεθ, η εγκατεστημένη ανατολικά του Αιγαίου Ρωμιοσύνη, παρά τις αντίξοες συνθήκες της σκληρής σκλαβιάς στον αλλογενή και αλλόπιστο δυνάστη, στις οποίες ήταν αναγκασμένη να ζει, κράτησε αλώβητη την εθνική και πνευματική φυσιογνωμία της και άσβεστη τη φλόγα του πόθου για την ελευθερία. Η επανάσταση του 1821 και οι επιτυχίες των αιματηρών αγώνων των Ομογενών της μητροπολιτικής Ελλάδος για απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό αναρρίπιζαν τις ελπίδες της για τον ερχομό και της δικής της λυτρώσεως. Και να τώρα, τον Μάιο του 1919, που οι διεθνείς συγκυρίες και η μεγαλοφυΐα του Ελευθερίου Βενιζέλου επιτρέπουν την πραγμάτωση του κρυφού ονείρου. Με εντολή του Ανωτάτου Συμβουλίου της Διασκέψεως των Παρισίων τα Ελληνικά στρατεύματα αποβιβάζονται στη Σμύρνη και ελευθερώνουν τους Ρωμιούς κατοίκους της και την ενδοχώρα. Το πλήρωμα του χρόνου για την υλοποίηση της μεγάλης Ιδέας της Ελλάδας των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων φαινόταν να έχει έρθει, όπως έγραφε στο διάγγελμά του προς τους κατοίκους της Σμύρνης ο Κρητικός Εθνάρχης.
Μα το όνειρο δεν είχεν αίσιο πέρας. Κράτησε μόλις ως το 1922 και το διαδέχτηκε η μεγάλη Καταστροφή. Η ευγενής προσπάθεια απελευθερώσεως των πατρογονικών εστιών της Μικρασιατικής γης και προσαρτήσεώς τους στην Ελλάδα κατέληξε τελικά σε παταγώδη αποτυχία και στην πιο μεγάλη εθνική συμφορά των τελευταίων αιώνων. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τότε δύσκολα περιγράφονται. Η θηριωδία των Νεοτούρκων και των τσετών σε όλο της το μεγαλείο! Ίσως αυτό που έγραψεν ο Αμερικανός Πρόξενος στη Σμύρνη Γεώργιος Χόρτον εκφράζει καλύτερα ό,τι συνέβη: “Το πιο ισχυρόν αίσθημα ντροπής, που πήρα μαζί μου φεύγοντας από τη Σμύρνη, ήταν ένα αίσθημα ντροπής που ανήκω στο ανθρώπινο γένος”!
Η Μικρασία στο διάβα των αιώνων υπήρξε χώρος διαπάλης λαών και ποικίλων κατακτητικών επιδρομών, ποτέ άλλοτε, όμως, δεν γνώρισε τέτοια σπονδή αίματος. Στο ένα εκατομμύριο άτομα υπολογίζονται οι αγνοούμενοι. Αυτοί δηλαδή που σφαγιάστηκαν, κρεμάστηκαν, τυφεκίστηκαν, τάφηκαν ζωντανοί ή άφησαν την τελευταία τους πνοή από τις μεθοδευμένες ταλαιπωρίες στα τάγματα εργασίας και τις άλλες μορφές εξοντώσεως. Ενάμισυ εκατομμύριο οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας. Μέσα σε λίγες ημέρες αιώνες πολιτισμού σωριάστηκαν σε ερείπια. Οι Ελληνικές συνοικίες της Σμύρνης έγιναν παρανάλωμα πυρός. Εκκλησιές, εκπαιδευτήρια, ιδρύματα, θέατρα, κινητές και ακίνητες περιουσίες υπέκυψαν στην καταστροφική μανία των επιτιθεμένων. Ακόμη και νεκροταφεία βεβηλώθηκαν και τάφοι ανασκάφθηκαν. Η αίσθηση που επικρατούσε είναι αυτή, που εκφράζει σε επιστολή του της 25ης Αυγούστου 1922 προς τον Ελευθέριο Βενιζέλο ο εθνοϊερομάρτυρας Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης: “ Ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας, το Ελληνικόν Κράτος αλλά και σύμπαν το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει εις τον Άδην, από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και σώση”.
Η σημερινή επέτειος είναι μια καλή ευκαιρία συνειδητοποιήσεως της ανάγκης για διδαχή από τα σφάλματα του παρελθόντος. Η έλλειψη εθνικής ομοφροσύνης και ενότητας, οι διχοστασίες και τα πάθη μας οδήγησαν τότε στην καταστροφή. Στον αντίποδά τους βρίσκονται η ομόνοια, η αλληλεγγύη, η αδελφοσύνη, αρετές με τις οποίες ευαρεστείται ο Θεός, οι κοινωνίες μεγαλουργούν και τα μείζονα εθνικά θέματα, όπως το σημερινό της μαρτυρικής Κύπρου μας, αντιμετωπίζονται με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Το γνωρίζομε από την πείρα μας, το βεβαιώνει η τραγωδία του 1922.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΩΝΗ
ΜΟΝΤΡΕΑΛ ΚΑΝΑΔΑ
http://www.youtube.com/watch?v=jpNhG-hu ... re=related
===============================================
-
panosgreece
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2941
- Εγγραφή: Πέμ Αύγ 07, 2008 5:00 am